👇فاطمه زهرا #بلدطیبه است
وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ : زمین پاک،
(یَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ)
۵۸اعراف
در دعاى کمیل، امیرمؤمنان (ع) به خدا مى گوید: (#حبیب)؛ مى گوید: (یَا حَبِیبَ قُلُوبِ الصَّادِقِینَ!). در قیامت خدا به زهرا (س) مى گوید: اى #حبیبه_من. این عکس آن جمله است پیش خدا چه چیزى #ارزش دارد؟ این قیافه، این بدن، وزن بدن؟ نخیر، آنچه پیش پروردگار ارزش دارد، فقط #واقعیات وجود انسان است که رنگ بى نهایتش در خودش مى باشد؛ چون عبدى را متصل به خودش در #صفات، در #فعل، در #اخلاق مى بیند، او مى شود محبوب پروردگار: (یا#حبیبتى!): #حبیبه_من! تمام درهاى #بهشت بر روى تو باز است، از هر درى مى خواهى وارد شو. انگار، خدا به زهرا (س) مى خواهد بگوید، این هشت بهشت ملک تو است. برو دختر با #عظمت پیغمبر (ص)! او به امر الله حرکت مى کند. وقتى که بر دمِ درِ بهشت است (حالا این درى که مى گویم، درِ اصطلاحى نیست؛ این در، #مقام و #مرتبه است) وقتى به آن جا مى رسد، برمى گردد به طرف #محشر و مى ایستد.
حبیب با محبوبش گفت و گو مى کند: دختر پیغمبر! همه درها که اکنون بر روى تو باز است، پس چرا نرفتى؟
#حضرت_زهرا (س) مى گوید: خدایا! من دلِ تنها رفتن به آن جا را ندارم؛ یعنى اگر بروم، خوش نیستم.
خدا مى گوید: پس با چه کسى مى خواهى بروى؟
مى گوید: خدایا! با هر که در دنیا از نظر #قلب، #عمل و #چشم، با ما در ارتباط بوده؛ قلبش #محبّ ما بوده، چشمش #گریان براى من و بچه هایم بوده، #عملش هم در حدّ خودش هماهنگ با من بوده است
خطاب مى رسد: من عددى برایت نمى گذارم، هر کسى را مى خواهى صدا کن.
آن وقت، میلیون ها نفر با یک نداى اى #پیروان ما و #محبین ما و #گریه کنندگان بر ما! من #منتظر شما هستم که با شما به #بهشت بروم؛ بیایید! و هم آن ها راه مى افتند.
#درسهای_قرآنی صفحه158
➖➖➖
🔸استاد شیخ حسین انصاریان
🆔@noor133Qoran
🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺
#خطبه_فدکیه
#حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها
آغاز سخن
در مقدمه خطبه آمده است حضرت زهرا (سلام الله علیها) قبل از #آغاز_سخن_ناله ای کرد و ناله‌اش آنچنان #جانسوز بود که تمام مهـاجرین و انصار و زن و مردی که در مسجد بودند شروع کردند به #گریه_کردن اما گریـه ای که معمـولی و #عادی_نبود. (ص ۲۷)
#حمد_الهی و #شکر_نعمت‌ها
حضرت با این کلام خطبه را آغاز کردند:
«فَقالتَ: اَلْحمد للهّ علی ما أنعْم و لهَ الشّکْرُ علی ما ألَهم.» ستایش خداوند را بر آنچه انعام فرمـود و شـکر خـدای را بـر آنچـه کـه بـه انسانها الهام کرد.
#حمد، ستایش نسبت به #کمال است و شکر عبارت از #قدردانی نسبت به فعل است. شکر یا به این معنا است که یا انسان در خود #نعمت، #مُنعِم را #شهود میکند و یا اینکه از #نعمـت بـه مـنعم راه می‌یابد و لـذا در ابعـاد وجـودی انسان آثار مختلفی دارد.
#اثر_شکر در #قلب بـه صـورت #خضـوع، #خشـوع، #محبت، #خشیت و امثال این صفات #ظهور مـی کنـد .
# شـکر در زبـان بـه شـکل #ثنـا و حمـد وستایش خود را نشان می دهد و در #اعمال و #افعال قالبیه انسان بـه صـورت #اطاعـت و به #کارگیری_نعمت در راه #رضای_مُنعِم و…
بنابراین حمد و شکر از نظر #بروز و #ظهور بـه اصـطلاح زبـانی نسبت به خداوند یکی است. اما اگر مثلاً از ملکه #جود سـتایش شـود #حمـد صـورت گرفتـه زیرا #حمد_ستایش از #صفت است اما #شـکر_قـدردانی از #فعـل اسـت کـه فعـل خـود ناشـی از صفت است. پس دایره شکر محدودتر از حمد است.
کتاب ایت الله مجتبی تهرانی (ص ۳۱)
🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺◾️🔺
قسمت ششم