📔#عقاید 🔖معاد ✍ شرايع آسماني، همگي در لزوم ايمان به جهان آخرت اتفاق نظر دارند. عموم پيامبران، همراه دعوت به توحيد، از معاد و حيات پس از مرگ نيز سخن گفته و ايمان به جهان آخرت را در سرلوحه برنامه خود قرار داده اند. ✍ بر اين اساس، اعتقاد به قيامت از اركان ايمان در اسلام است. مسئله معاد هرچند در عهدين در عهد جديد به صورتي روشن تر مطرح شده است، ولي قرآن بيش از كتب آسماني ديگر به اين موضوع پرداخته و بخش عظيمي از آيات اين كتاب به آن اختصاص يافته است. ✍ در قرآن از معاد به نامهاي مختلفي ياد شده است، مانند: يوم القيامة، يوم الحساب، اليوم الآخِر، يوم البعث، وغيره، و اين همه اهتمام، به علت اين است كه ايمان و دينداري بدون اعتقاد به قيامت ثمربخش نيست. ✳️ اصل يكصد و چهارم: ✍ حكيمان و متكلمان اسلامي بر لزوم معاد و زندگي پس از مرگ دلايل مختلفي اقامه كرده اند، و الهام بخش آنان نيز در اقامه اين دلايل، قرآن كريم بوده است. از اين روي مناسب است كه برخي از دلايل قرآني را با برهان منطقی یادآور شويم: ۱)مقدمه اول: خداوند حق مطلق بوده، و فعل او نيز حق و از هرگونه باطل و لغو پيراسته است. ۲)مقدمه دوم: آفرينش بشر بدون وجود حياتي هدفمند و جاودانه، لغو وعبث خواهد بود، چنانكه مي‌فرمايد: (أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً و أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ) (مؤمنون/۱۱۵): آيا پنداشته ايد كه شما را بيهوده آفريده ايم، وشمابه سوي ما باز نمي گرديد؟! :.نتیجه: عدل الهي ايجاب مي کند که با انسان های نیکو کار و بد کار یکسان برخورد نشود. 🏷 منبع: عقاید امامیه 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

#احکام ✅امر به معروف و نهی از منکر ✍🏻 در احکام دین،به تمام واجبات و مستحبات معروف و به تمام محرمات و مکروهات منکر گفته می شود.بنابراین،واداشتن افراد جامعه به انجام دادن کارهای واجب و مستحب امر به معروف و نهی از منکر گفته می شود. 🔻حکم آن: ✍🏻 امر به معروف و نهی از منکر،واجب کفایی است که اگر افرادی به قدر کفایت به آن اقدام کنند،از دیگران ساقط می شور و اگر با فراهم بودن شرایط،همه افراد آن را ترک گرده باشند،همه آنها ترک واجب کرده اند. 📝شرایط امر به معروف و نهی از منکر: ▫️کسی که امر و نهی می کند،بداند آنچه را که دیگری انجام می دهد حرام است و آنچه را ترک کرده،واجب است.پس بر کسی که نمی داند کاری که دیگری انجام می دهد حرام است یا نه،جلوگیری واجب نیست. ▫️احتمال بدهد امر یا نهی او تاثیر دارد؛،بنابراین اگر می داند تاثیر ندارد امر و نهی واجب نیست. ▫️شخص گناهکار اصرار بر ادامه داشته باشد. ▫️امر و نهی،سبب ضرر جانی یا آبرویی یا ضرر مالی قابل توجه،به خودش یا نزدیکان و یاران و همراهانش،یا سایر مومنان نشود. 🏷منبع:اموزش فقه 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

✅ #هم‌اکنون_اعلام_شد 💳 میزان و مبلغ #زکات_فطره سال 1401 توسط مراجع عظام تقلید اعلام شد: 👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1204355248Cb6133a59da سنجاق

📔#تاریخ 🔖 شهید نماز ◽️ نام: سعید بن عبدالله حنفی ◽️ محل زندگی: کوفه ◽️ مکان پیوستن به امام: در مکه ◽️ نحوه شهادت: تیر باران ◽️ سن: ۵۰ ✍ وی هنگام نماز عاشورا جان را سپر نماز کرد و با دفاعی شجاعانه و عاشقانه پس از برخورد سیزده چوبه تیر به بدن به شهادت رسید. ➖ در زیارت ناحیه مقدسه حماسه و ایثار او مورد ستایش قرار گرفته است. ➖ ایشان همراه با زهیر بن قین در راه اقامه نماز جان فشانی کرد. 🏷 منبع:آیینه داران آفتاب/جلد ۲ 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

📔#اصول ✅علامت حقیقت و مجاز ✍🏻 وقتی لفظی در یک معنائی استعمال میشود ، اگر آن معنای لفظ معلوم باشد که معنای حقیقی برای لفظ است که مطلوب حاصل است ولی اگر معلوم نباشد که معنای حقیقی است یا نه ، به عبارت دیگر ، اگر در مستعمل فیه شک شود. 💠علائم حقیقت و مجاز: ▫️ تبادرِ سبقِ معنا به سوی ذهن از لفظی که خالی از هر قرینه ای است ▫️ صحت حمل و عدم صحت سلب دلیل بر حقیقت است. 🔹حمل ذاتی: محمول نفس موضوع باشد مفهوما مثل اسد ، حیوان مفترس یا انسان، حیوان ناطق 🔹حمل شایع: موضوع مغایر محمول باشد مفهوما ولکن در خارج موضوع و محمول متحد باشند مثل زید انسان ▫️ تنصیص اهل لغت مثل العین خلیل ▫️ اطراد: استعمال لفظ در افراد کلی به حیثیت خاصه مثل رجل به اعتبار رجولیت در زید و عمر 🏷منبع:الموجز فی اصول الفقه 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

📔 #فقه 🔖 جعاله ✍ جعاله آن است که انسان قرار بگذارد در مقابل کاری که برای او انجام می دهند،مال معینی بدهد؛مثلا بگوید: هرکس گمشده مرا پیدا کند هزار تومان به او می دهم. ➖ جاعل:کسی است که ملتزم می شود در مقابل انجام کاری چیزی بدهد. ➖ عامل:کسی که آن کار را انجام می دهد. 🔖 تفاوت های جعاله با اجاره: 👈 اجاره،قرار داد دو طرفه است ولی جعاله قرار داد یک طرفه است. 👈 در اجاره پس از عقد اجاره، اجیر، مالک اجرت می شور و مستاجر عمل اورا مالک است؛ولی در جعاله، پس از انجام عمل، یکی صاحب کار و دیگری صاحب اجرت می شود. 🔖 اقسام جعاله: ✳️ جعاله عام: ✍ در جعاله عام: عامل معین نیست؛ مثلا می گوید: به هرکس کتاب مرا پیدا کند، صد تومان می دهم. ✳️ جعاله خاص: ✍ در جعاله خاص: عامل معین است؛ مثلا به شخصی می گوید اگر کتاب مرا پیدا کردی صد تومان به تو می دهم. 🏷 منبع: لمعه دمشقیه 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

📔#تفسیر 🔖 معنى رحمن و رحيم و فرق آن دو ✍ و اما دو وصف رحمان و رحيم، دو صفتند كه از ماده رحمت اشتقاق يافته اند، و رحمت صفتى است انفعالى ، و تأثر خاصى است درونى، كه قلب هنگام ديدن كسى كه فاقد چيزى و يا محتاج به چيزى است كه نقص كار خود را تكميل كند، متأثر شده، و از حالت پراكندگى به حالت جزم و عزم در مى آيد، تا حاجت آن بيچاره را بر آورد، و نقص او را جبران كند، چيزي‌كه هست اين معنا با لوازم امكانيش درباره خدا صادق نيست ، و به عبارت ديگر، رحمت در خدايتعالى هم به معناى تأثر قلبى نيست، بلكه بايد نواقص امكانى آن را حذف كرد، و باقى مانده را كه همان اعطاء، و افاضه، و رفع حاجت حاجتمند است، به خدا نسبت داد. ➖ كلمه (رحمان) صيغه مبالغه است كه بر كثرت و بسيارى رحمت دلالت مى كند، و كلمه (رحيم) بر وزن فعيل صفت مشبهه است، كه ثبات و بقاء و دوام را ميرساند، پس خداى رحمان معنايش خداى كثير الرحمه، و معناى رحيم خداى دائم الرحمه است، و به‌همين جهت مناسب با كلمه رحمت اين است كه دلالت كند بر رحمت كثيرى كه شامل حال عموم موجودات و انسانها از مؤمنين و كافر مى شود، و به همين معنا در بسيارى از موارد در قرآن استعمال شده ، از آن جمله فرموده :《الرحمن على العرش استوى》، (مصدر رحمت عامه خدا عرش است كه مهيمن بر همه موجودات است ) و نيز فرموده:《قل من كان فى الضلاله فليمدد له الرحمن مدا》، (بگو آن كس كه در ضلالت است بايد خدا او را در ضلالتش مدد برساند) و از اين قبيل موارد ديگر. و نيز به‌همين جهت مناسب تر آنست كه كلمه (رحيم) بر نعمت دائمى، و رحمت ثابت و باقى او دلالت كند، رحمتى كه تنها بمؤمنين افاضه مى كند، و در عالمى افاضه مى كند كه فنا ناپذير است ، و آن عالم آخرت است ، همچنانكه خدايتعالى فرمود:《و كان بالمؤ منين رحيما》، (خداوند همواره ، به خصوص مؤ منين رحيم بوده است)، و نيز فرموده:《انه بهم رؤ ف رحيم》، (بدرستى كه او به ايشان رئوف و رحيم است)، و آياتى ديگر، و به همين جهت بعضى گفته اند: رحمان عام است ، و شامل مؤمن و كافر مى شود، و رحيم خاص مؤمنين است. 💬 ادامه دارد با ما همراه باشید.... 🏷 منبع: تفسیر المیزان 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

📔#بلاغت 🔖 الجمع ✍ جمع یعنی این که متکلم چند چیز را تحت حکم واحدی جمع کند. (هو ان یجمع المتکلم بین متعدد تحت حکم واحد) ➖ جمع گاه بین دو است. مانند: المال و البنون زینة الحیاة الدنیا ➖ و گاه بین بیشتر از دو. مانند: انما الخمر و المیسر و الانصاب و الازلام رجس... ◽️ جمع یکی از محسنات معنوی کلام بوده که در علم بلاغت از آن بحث می شود. 🏷 منبع:جواهرالبلاغه(حوزه برادران) 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

📔 #نحو ✳️ اصل در ذوالحال معرفه بودن است: ✳️در شش مورد نکره بودن آن جایز است: 1⃣ هرگاه ذوالحال از حال موخّر گردد؛ مانند: موحشاً طللٌ که طلل نکره و موخر است. 2⃣ ذوالحال به وسیله وصف تخصیص یابد؛ مانند: ولما جاءهم کتاب من عندالله مصدق لما معهم که من عندالله نعت برای مصدق است و کتاب حال می باشد. 3⃣ ذوالحال به وسیله، اضافه تخصیص یابد؛ مانند: فی اربعه ایام سواء للسائلین که سواء حال و اربعه ذوالحال است ولی اضافه شده به ایام تخصیص خورده است. 4⃣ هر گاه ذوالحال بعد از نفی عنوان شود؛ مانند: و ما اهلکنا من قریه الا و لها کتاب معلوم که قریه ذوالحال و بعد از نفی است. 5⃣ هرگاه ذوالحال بعد از نهی واقع شود؛ مانند: لا یبغ امرو علی امریء مستشهلا که امرو ذوالحال است که بعد از لایبغ واقع شده است. 6⃣ ذوالحال بعد از استفهام قرار گیرد؛ مانند: هل حمّ عیش باقیا که باقیا حال و عیش ذوالحال است که بعد از هل استفهام قرار گرفته است. 🏷 منبع: مغنی الادیب 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

📔 #نحو 🔖 افعال ناقصه ✍ افعالی هستندکه بر مبتدا و خبر داخل می شوند،ودر آن دو عمل کرده مبتدا را به عنوان اسم و خبر را به عنوان خبر برای خود قرار می دهند. ➖ عمل این افعال رفع به اسم و نصب به خبر است. ✳️ افعال ناقصه: 《کانَ، صارَ، أصبحَ، أمسی، أضحی، ضلَّ، بات، مافَتِئَ، ماإنفکَّ، مابَرِحَ، مازالَ، مادامَ، لیس.》 ♻️ دو ویژگی افعال ناقصه: 1️⃣ تقدیم خبر این افعال بر اسم آنها جایز است، مثل:《کان عالماً زید.》 2️⃣ تقدیم خبر آنها بر خود افعال، در غیر افعالی که اوّل آنها "ما" می باشد جایز است. مثل:《عالماًکان زیدُ》 ⁉️ نکته: 💬 ذکر این نکته لازم است که حکم مذکور در مورد لیس اختلافی است. 🏷 منبع: سیوطی 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

📔#تجوید 🔖 جَهر ✍ جهر، در لغت به معنای آشکار بودن، صدای بلند می باشد. و در اصطلاح قرائت، عبارت است از: آشکار بودن صدای حرف که در اثر ارتعاش تارهای صوتی در هنگام تلفظ حرف به وجود می آید. ◽️حروف دارای جهر را، مجهورَه می گویند. ◽️حروف مجهوره، هجده حرف می باشند و در عبارت: عظم وزنُ قارئِِ غضِِِّ ذی طلبِِ جدِِِّ. ➖ در هنگام تلفظ حروف مجهوره، تارهای صوتی، بسیار به هم نزدیک می شوند، در نتیجه در هنگام تلفظ آنها، نخست هوای خروجی، تار های صوتی را مرتعش می سازد و سپس از جایگاه تولید حرف (مخرج) عبور کرده و حرف تولید می شود. از این رو صدای آنها آشکار و بلند می باشد. 🏷 منبع:روانخوانی و تجوید قرآن کریم 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e

📔#اصول_فقه 🔖 حقیقت قانونی ✍ حقیقت قانونی عبارت است از، کلمات و اصطلاحاتی که قانونگذار در قانون، آن‌ها را برای معانی جدید وضع نموده است. در واقع قانونگذار الفاظ را از معنای عادی جدا کرده و در معنی منظور خود تثبیت نموده است. ✳️ فایده: فایده این امر آن است که این الفاظ بدون قرینه نیز دلالت بر معانی قانونی می‌نمایند. مانند الفاظ واخواهی، قرار، تأمین، اختلاس، پول شویی و غیره. ✳️ نکته: ✍ الفاظی که از قبل دارای معنی عرفی بوده و قانونگذار نیز بدون اینکه معانی جدیدی برای آن وضع کند، در قوانین آورده است، حقیقت عرفیه محسوب می‌شوند نه حقیقت قانونی. 🔖 اصول لفظیه ✍ اصولی که برای کشف مراد متکلم از جملاتش به هنگام تردید در مقصود او به کار می‌رود، اصول لفظیه نام دارد. در واقع هر حکم ظاهرى را که مجرای آن الفاظ باشد، اصول لفظیه می‌نامند. ✳️ نکته: ✍ با توجه به اینکه اصول لفظیه در موارد تردید و شک جارى می‌شود، لذا عنوان اصل را بر آن نهاده اند. مهم ‌ترین اصول لفظیه عبارتند از: اصالت حقیقت، اصالت عموم، اصالت اطلاق، اصالت عدم تقدیر، اصالت عدم اشتراک، اصالت عدم نقل و اصالت ظهور می‌باشد. 🏷 منبع: الموجز استاد سبحانی 🇮🇷علوم حوزوی(حامی علمی طلاب تا اجتهاد) @olum_howze https://eitaa.com/joinchat/2588213395C6108ea5b9e