«تو را تا بوسه باشد می‌سِتانم؟ ایبابا آقای سعدی. می‌شه صراحت و لطافت به این خوبی باهم تو یه‌جمله جمع شه؟

«بریده‌اند لطافت، چو جامه بر بدن‌ش. همین‌طوره عزیزم. همین‌طوره...

خدایا لطفا سختی‌های زندگیم رو با یه Ultra S23 جبران کن.

تازگی‌ها فهمیدم شیفته‌ی نحوه ساخت و ریشه کلمه‌هام. فکر می‌کردم فقط درمورد فارسی، اما حتی خاستگاهِ کلمات عربی و حتی‌تر! کمی انگلیسی هم من رو شگفت‌زده می‌کنه. جایی که #کلمه اومده، رَوندی که تا این‌شکلی شدن طی کرده، چیزهایی که شبیه‌شونه و ارتباطی که با گذشته‌ها داره، کشفِ کلمه‌ها، شنیدن یکهو درموردشون از زبون رندوم‌ترین آدم‌ها و دبیرها و استادها باعث می‌شه توی رگ‌هام اشک شوق بدوئه. و این وسط، سهمِ عربی اندازه‌ی کل زندگیمه.

ده‌بار گوش دادن هم تکراری‌ش نمی‌کنه.

و شاید، صدبار.

آلارم بیست دقیقه‌ای که حالا زمان‌ش سر اومده رو با همون غمی که تو آهنگشه می‌کشم و با تمام وجود، واقعاً، دلم می‌خواد زندگی بس کنه. حداقل برای فرصتِ خوابیدن بعد ۸ساعت مدرسه، برای یه‌روز دغدغه‌ی مسخره نداشتن، یه‌کم استراحت بدون عقب بودن. بس کن زندگی عزیزِ دلپذیر، بس.

کاپِ مزخرف‌ترین و نامفهوم‌ترین درس هم، بعد جغرافیا، می‌رسه به جامعه.