🔵یادداشت ها 🖌 رنجايش عاشقانه: پاسخی به ادعای #سروش/ عذاب خداوند به دوزخیان مصداقی از مهر و محبت پروردگار 🔶 هر رنج ‌دادنی به معنای إعمال خشونت نامعقول، و به مفهوم تحمیل فشار بی‌جا نیست؛ چه بسا عاقل، کسی را می‌رنجاند و به او سختی و فشار وارد می‌کند اما این رنجایش برای نجات او از مهلکه بدتری است، و برای رهائی او است از رنج دردآورتری؛ 🔸مثلا فرزندی گرفتار و مبتلا به یک غده سرطانی گشته است و پدر مهربان او طبق نظر کارشناسان پزشکی می‌فهمد که این فرزند باید جراحی کند و غده سرطانی را بیرون آورد تا بیماری او به هلاکت او منجر نگردد؛ در اینجا پدر علی‌رغم این که می‌داند فرزندش گرفتار رنج جراحی می‌شود، اما با این حال فرزند را زیر تیغ جراحی می‌برد؛ در اینجا هیچ عاقلی این نحوه رنجاندن را عبوسی تفسیر نمی‌کند بلکه همه عقلای عالم حکم می‌کنند این رنجاندن پدر به فرزند یک #عمل_مهربانانه است و از روی عشق پدری انجام می‌شود؛ و با تحمیل رنج جراحی هیچ عاقلی نمی‌گوید پدر با فرزندش با خشونت رفتار می‌کند بلکه همه این تحمیل رنج را یک کار عاشقانه و مهربانانه می‌دانند؛ عذاب دهی خداوند به جهنمیان نیز از این نمونه است. 🔷 توضیح مطلب: #گناه موجب دوری انسان از خداوند است و این دوری از خدا، روح انسان را بیمار و #قلب_معنوی او را گرفتار زنگار و چرک می‌کند چنانکه در قرآن به آن اشاره شده است آنجا که می‌فرماید : «بل رانَ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ ما کانُوا یَکْسِبُون»🌸؛ 🔹بیماریها دو گونه‌اند: برخی همراه با احساس درد و سایر علائم هشدار دهنده مثل تب‌ هستند؛ و برخی همراه ناراحتی دردآور نیستند؛ خداوند مهربان برای اکثر بیماری‌های جسمانی در دنیا علائم هشدار دهنده مثل احساس درد قرار داده تا انسان اقدام به معالجه کند؛ اما در دنیا برای #بیماری‌های_روحی_قلبی، علائم هشدار دهنده مثل ناراحتی درد‌آور قرار نداده است و گرنه انسان با این همه گناه متراکم در روحش، بکلی از زندگی ساقط می‌شد؛ بلکه خداوند از روی مهربانی، در دنیا به انسان گناه‌کار فرصت زندگی می‌دهد؛ و در عوض با تعلیمات انبیاء به او هشدار می‌دهد که این بیماری‌های روحی- قلبی در عالم قیامت همراه با درد و ناراحتی است. 🔶 در اینجا باید توجه کرد ناراحتی و دردی را که خداوند در دنیا بر اثر یک بیماری جسمانی به انسان می‌چشاند؛ از روی عبوسی و خشونت نامعقول او نیست؛‌ بلکه به عکس ایجاد همه این دردها و ناراحتی‌ها در انسان، جلوه‌ای از مهر و #محبت و #عشق خداوند است که انسان را متوجه به آسیبها و بی‌نظمی‌های جسمش کند تا او اقدام به معالجه کرده و خود را از آسیب و بی‌نظمی جسمش نجات بخشد؛ 🔸اگر این دردها و ناراحتی‌های هشدار دهنده نبود انسان متوجه ابتلای به آسیب اصلی خود نمی‌شد و اقدام به معالجه و رفع عامل درد نمی‌کرد؛ پس این درد و رنج دادن خداوند در دنیا، عین محبت و مهربانی او است؛ و ناشی از عشق و برخاسته از لطف خدا به مخلوقاتش می‌باشد؛ نه از روی عبوسی و خشونت نامعقول. ✳️ حکمت درد و ناراحتی‌هائی که خداوند در قیامت به انسان گناهکار می‌چشاند نیز همین است؛ او به انسان #عذاب_دردناک را می‌چشاند؛ عذاب از بالا و پایین بر انسان گناهکار احاطه می‌کند و به انسان، درد حاصل از کارهای زشتش را می‌چشانند : «یَوْمَ یَغْشاهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَ یَقُول ذُوقُوا ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»🌸 تا مثل دردهای دنیایی، این احساس درد او را متوجه و هشیار سازد به این که او گرفتار بیماری‌های روحی و قلبی است و باید درصدد رهائی از بیماری‌ها باشد. ✳️ توضیح این که در قیامت، خداوند میزان درک انسان را قوی می‌کند «کَشَفْنا عَنْکَ غِطاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدید» 🌸(۲۰ ق)؛ لذا او از بیماری و آسیبهای روحی خود که به شکل موجودات موذی، مثل آتش، تجلی‌ می‌کنند، احساس درد می‌کند؛ این درد چیزی نیست جز علامت هشدار دهنده به او، (که در دنیا هم در بیماری‌های جسمانی نظیرش را تجربه کرده بود) و او را آگاه می‌سازد که باید از سبب این درد که همان #گناهان و #اعتقادات_باطل است، خود را رها کرده و دست به معالجه بزند؛ عجیب این است که خداوند مهربان در مورد این عذاب و درد هشداردهنده به جهنم‌یان، به حدّ اقل اکتفا می‌کند تا از مسیر باطل دنیائی‌شان بازگردند؛ یعنی از همان ابتدا، درد شدیدی را بر گناهکار وارد نمی‌‌کند؛ این نکته‌ای است که از آیه (۲۱ سجده) فهمیده ‌می‌شود؛ آنجا که در مورد جهنم‌یان گرفتار می‌گوید : «وَ لَنُذیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنى‏ دُونَ الْعَذابِ الْأَکْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ»🌸، یعنی ما برای این که گناهکارانِ گرفتار در جهنم از مرام غلطشان برگردند، عذاب پایین‌تری را به آنها می‌چشانیم نه عذاب بزرگتر را. ادامه👇👇 @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

🔺 ادامه از بالا 🔴 بنابراين ادعای دیگر آقای #سروش که در قرآن رهائی از خلود عذاب نیامده؛ و این #صوفیان بوده‌‌اند که رهائی از #خلود عذاب را مطرح کرده‌اند، ادعای باطلی است؛ و به عکس باید گفت رهائی از خلود عذاب جهنم در بسیاری از آیات قرآن مطرح است و اگر عرفا هم ادعای رهائی از جاودانگی عذاب را مطرح کرده‌اند با تکیه به آیات قرآنی بوده است نه این که عرفا یک سخن من‌درآوردی گفته باشند. 🔸نتايج يادداشت: 🔸 🔹 اولا عذاب خداوند به دوزخیان خود مصداقی از مهر و #محبت خداوند است به دوزخیان چون برای هشیارسازی آنها است نسبت به بیماری روحی آنها تا در جهنم توبه کنند و نجات یابند؛ نه اینکه از سر عبوسی و خشونت #نامعقول باشد؛ نظیر احساس دردی است که خداوند برای مبتلایان به سنگ کلیه قرار داده تا آنها را متوجه آسیب کلیه‌شان بکند و بدنبالش به درمان بپردازند؛ روشن است چنین رنج دادنی مهر است نه خشونت نامعقول. 🔹 ثانیا گرچه این گزاره درست است که «کافر با حفظ کفرش دارای عذاب ابدی است» ولی در عین حال کفار و مجرمان به کفرشان ادامه نمی‌دهند بلکه بالأخره پس مدتی کم یا زیاد، در جهنم با #توبه و ایمان آگاهانه مؤمن گشته و از عذاب رهائی یافته و مشمول #رحمت خداوند قرار می‌گیرند. 🔹 ثالثا مسئله رهائی از #جاودانگی عذاب در خود قرآن در آیات زیادی مطرح است و اگر عرفا هم به عدم جاودانگی عذاب قائلند از همین آیات قرآنی الهام گرفته‌اند؛ نه این که این ادعا را از خود آورده باشند. @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram

🔵 يادداشت‌ها 🖌 موضوع: نقد و بررسی معنای حدیث شریف 🌸«حُبُ‏ عَلِيٍ‏ حَسَنَةٌ لَا يَضُرُّ مَعَهَا سَيِّئَةٌ وَ بُغْضُ عَلِيٍّ سَيِّئَةٌ لَا يَنْفَعُ مَعَهَا حَسَنَة»🌸: دوستى على بن ابى طالب حسنه‌اى است كه با وجود آن، هيچ سیئه‌‌اى، آسيب نمى‌رساند. و دشمنى با علی سیئه‌‌اى است كه با وجود آن، هيچ حسنه‌اى مفيد نخواهد بود». 🟢 حدیث فوق از احادیث معروفی است در فضلیت امیر‌المؤمنین علیه السلام که شیعه و سنی آن را از پیامبر اکرم صلوات الله علیه نقل کرده‌اند. 🔶اشکال در مضمون حدیث: برخی گفتند، لازمه‌ی قبول و صحت این حدیث #اباحه‌گری است؛ زیرا هر دوستدار علی می‌تواند به استناد این حدیث هر گناهی را بدون واهمه‌ای انجام دهد؛ چون طبق این حدیث، هیچ گناهی به دوستدار علی، ضرری و آسیبی نمی‌رساند 🔸بنابراین با چنین منطقی، می‌توان گفت شما علی را دوست داشته باش و در عین حال هر گناهی را مرتکب شو!! چراکه ضرری متوجه شما نیست!! 🔷پاسخ اول: برخی گفته‌اند دوستی نسبت به هر محبوبی، مانع انجام کاری است که محبوب از آن ناخوشنود می‌شود؛ بنابراین اگر شما دوستدار علی باشید اصلا کاری که علی از آن ناخوشنود می‌شود انجام نمی‌دهید؛ بر این اساس معنی حدیث این است که دوستی علی #حسنه‌ای است که با آن، سیئه‌ای شکل نمی‌گیرد تا آسیبی به دوستدار علی برساند. 🔶ناکافی بودن پاسخ فوق 🔹1) این پاسخ چندان کافی نیست؛ زیرا درست است که دوستی و محبت، اجمالا از انجام کارهای نامطلوب نزد محبوب جلوگیری می‌کند؛ اما موارد نقض هم دارد؛ و در بسیاری موارد، محب به کارهای نامطلوب نزد محبوب گرفتار می‌شود تا جایی که موجب قطع و قهر محبوب از محب می‌شود؛ 🔹 2) علاوه بر این که این تفسیر، خلاف ظاهر جمله «لَا يَضُرُّ مَعَهَا سَيِّئَةٌ» است چون ظاهر معنای این جمله این است که سیئه‌ای شکل می‌گیرد اما سیئه‌ی شکل‌گرفته ضرر نمی‌رساند. 🔶پاسخ دوم: دقت در کلمات بکاررفته در حدیث، اشکال فوق الذکر را برطرف می‌کند؛ و باید گفت این حدیث نه تنها #مجوز اباحه‌گری نیست بلکه حتی #هشداری است به محب که در دام اباحه‌گری گرفتار نشود.‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🟢 توضیح این که در ابتدای حدیث سخن از «حب علی» است؛ بنابراین مفروض بحث، #ثبوت محبت نسبت به علی است؛ بعد می‌گوید «لَا يَضُرُّ مَعَهَا سَيِّئَةٌ» و نمی‌گوید «لَا يَضُرُّهَا سَيِّئَةٌ» یعنی علاوه بر اصل ثبوت محبت، قید و شرط «مَعَهَا» را اضافه می‌کند؛ این شرط، همان شرط معیت و بقاء محبت با محب است؛ 🔷 بر این اساس «لایضر» مقید و مشروط به #معیت و بقاء #محبت است؛ پس در صورتی سیئه، ضرر نمی‌رساند که این معیت و بقاء محبت ادامه داشته باشد؛ خود این شرط و قید معنی‌اش این است که نوعی از سیئه در کار است که آمدنش نافی محبت است؛ زیرا اگر چنین سیئه‌ای در کار نباشد، شرط معیت و بقاء و ادامه، بی‌ معنی و لغو می‌گردد؛ 🔶پس ما دو نوع #سیئه داریم یک نوع، #سیئه‌ای که نافی محبت امیر‌المؤمنین نیست و یک نوع #سیئه‌ای که نافی محبت او است؛ بنابراین روایت نه تنها اباحه‌گری را تجویز نمی‌کند بلکه هشدار می‌دهد که گناهانی هست که چنان آسیب می‌رساند که نافی محبت علی است؛ و انسان محب را از چنین سرمایه‌ گرانبهائی محروم می‌کند؛ 🔷پس محب باید مواظب باشد گرفتار چنین گناهانی نشود؛ و درین صورت است که ضرری متوجه او نیست، و از سوی دیگر به محب امید می‌دهد که گناهانی هم وجود دارد که توان آسیب‌رسانی به محب و محبت را ندارند و به آن ضرر نمی‌رساند؛ 🔶و بنابراین محب با گرفتاری به گناه نباید به ناامیدی گرفتار شود؛ ولی از سوی دیگر این دو نوع از گناه مشخص نشده است که چه چیزی و چگونه هستند؛ و این موجب می‌شود محب بین #خوف و #رجاء باقی بماند 🔸نه گرفتار یأس شود؛ چون گناه انجام شده احتمال بی‌ضرر بودن دارد؛ و نه گرفتار بی‌خیالی از گناه شود و فکر کند هیچ گناهی به محبت و نیک‌بختی او آسیب نمی‌رساند؛ چون گناه انجام شده احتمال دارد که نافی محبت باشد؛ پس محب هم امید دارد و هم نگران است؛ و این حال بین خوف و رجاء بودن خود از حالات مطلوب برای #سالک است؛ بنابراین اشکالی به روایت وارد نیست؛ و روایت مذکور دارای استحکام عقلانی و منطقی است. @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram