🔻 بر اساس نشانه‌های متعدد، زمان ما «زمان تعیین تکلیف کردن برای قدرت» است 🔻 ایده‌آل‌ترین فضا برای ظهور، وقتی اتفاق می‌افتد که قدرت در میان ابناء بشر منتشر بشود 📌 #مختصات_زمان_ما و آینده‌ای که تا ظهور در پیش داریم– ج۵ 🔘 تکنولوژی همیشه معادلات قدرت را به نفع سلطه‌گرانِ دارندۀ تکنولوژی رقم نمی‌زند 🔘 یک نمونه‌اش اینترنت است؛ الان فضای مجازی دارد قدرت رسانه‌های بزرگ را کم می‌کند 🔘 ویژگی زمان ما این است که تکنولوژی به‌جای اینکه قدرت را برای سلطه‌گران متمرکز کند، می‌تواند قدرت‌ را بین مردم منتشر کند ________ زمانۀ ما چه زمانه‌ای است؟ یکی از پرتکرارترین اسامی برای زمان ما «عصر تکنولوژی» است. اخیراً هم آن را «عصر تکنولوژیِ شناختی» یا علوم شناختی نامیده‌ و می‌گویند: انسان‌ها دارند به تکنولوژی‌هایی می‌رسند که می‌توانند دیگران را بدون اراده و آگاهیِ خودشان، اداره کنند. دعوا سر قدرت است و اینکه چگونه انسان‌ها همدیگر را اداره کنند؟ آنهایی که می‌خواهند به بقیه سلطه پیدا کنند دنبال این هستند که چگونه سلطه پیدا کنند و چگونه قدرت خودشان را حفظ کنند و انسان‌های دیگر را اداره کنند؟ بالاخره تکلیف قدرت چه می‌شود؟ آیا یک گروهی با تکنولوژی، سلطۀ ابدی بر ابناء بشر پیدا می‌کنند؟ براساس علائم و نشانه‌هایی که وجود دارد تصور می‌کنم که زمان ما زمان تعیین تکلیف کردن برای قدرت است، یعنی قدرت در زمان ما تعیین‌تکلیف خواهد شد. اگر قدرت، تعیین‌تکلیف بشود ارتباطش با ظهور هم مشخص می‌شود. تکنولوژی آمده بود تا قدرتِ قدرتمندان را به ابناء بشر تحمیل کند، ولی اینها نمی‌توانند تکنولوژی را کنترل کنند و این قدرت دارد در میان ابناء بشر منتشر می‌شود. وقتی قدرت در میان ابناء بشر منتشر بشود، ایده‌آل‌ترین فضا برای ظهور اتفاق می‌افتد. چون اولاً مقدمات برای ظهور باید طبیعی باشد و ظهور با معجزه رخ نمی‌دهد. ثانیاً در ظهور، مستضعفین باید قوی بشوند «نُريدُ أَن نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ استُضعِفوا» تکنولوژی همیشه معادلات قدرت را به نفع دارندگان تکنولوژی رقم نمی‌زند که بر بقیه سلطه پیدا کنند، می‌تواند برعکس عمل کند و به‌جای اینکه قدرت را متمرکز بکند، قدرت را بین مردم منتشر کند. مثل کاری که الان اینترنت دارد می‌کند و فضای مجازی دارد قدرت رسانه‌های بزرگ را کم می‌کند. الان قدرت‌هایی که شعارشان «آزاد اطلاعات» بود، دارند شبکه‌های ایرانی را در جهان می‌بندند یا نام سردار سلیمانی را در شبکه‌های مجازی حذف می‌کنند. چرا؟ چون این ابزار را برای بردگی مردم می‌خواستند و حالا که می‌بینید دارد نجات‌بخش می‌شود، آن را می‌بندند! شاید این موبایل و اینترنتی که در دست هر کسی هست و این وضعیت جدید که اطلاعات را پراکنده کرده، دارد قدرت را هم پراکنده می‌کند و زمینۀ طبیعیِ قدرت‌گرفتن مستضعفان دارد ایجاد می‌شود؟ یک اشاراتی هم در روایات ما هست که بعد از ظهور، وقتی امام شما سخن می‌گوید هرکسی در دستش، ایشان را می‌بیند و دستورش را دریافت می‌کند. زمان رسول‌خدا(ص) این امکانات نبود. ببینید این چقدر قدرت را افزایش می‌دهد؛ هم قدرت رهبری را افزایش می‌دهد، هم قدرت مردم را افزایش می‌دهد. مختصات زمان ما این است که تکنولوژی به‌جای اینکه قدرت مرکزی را افزایش بدهد، آن را بین مردم منتشر کرده و قدرت مردم را افزایش داده است؛ در همۀ جهان نه فقط کشور ما. یک نمونه‌اش مقاومت ما است که با تعدادی موشک نقطه‌زن و پهباد، به این قدرت رسیده‌ایم. الان کشور ما با چهارتا موشک، بمب‌های اتم دشمن را از بی‌اثر کرده‌. آنها اگر می‌توانستند می‌زدند شما فکر نکنید که دارند انسانیت به خرج می‌دهند! آنها نمی‌توانند بزنند چون می‌دانند که اگر بزنند ما پاسخ می‌دهیم و وضعیت خودشان بدتر می‌شود. چه‌بسا تکنولوژی اثرش معکوس بشود و بر ضد قدرت‌طلبانی بشود که آن را تولید کرده‌اند. مثل همین اینترنت و شبکه‌های مجازی، که با همۀ آسیب‌هایش، در نهایت به نفع جبهۀ حق تمام خواهد شد چون امکانی برای هدایت انسان‌ها و انتشار معارف ناب پدید آورده که در گذشته نبود. الان هرکسی با همین موبایل و اینترنت، می‌تواند پنهان‌ترین و فوق‌العاده‌ترین اسرار عرفانی را در یک صفحه جلوی خودش ببیند. قبلاً چندتا عارف باید پیدا می‌کردی که اینها را به تو می‌گفتند؟ این فرصت که قبلاً نبوده است! فساد قبلاً هم امکانش بوده و چیزی در این‌باره تغییر نکرده، ولی امکانات برای هدایت صددرصد تغییر کرده است. 🔻دانشگاه امام صادق(ع) 👤علیرضا پناهیان - ‌‌‌۱۴۰۱/۵/۱۱ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: Panahian.ir/post/7426 @Panahian_text

🔻 اکثر پیشنهادهای ظاهراً علمی برای کنترل قدرت، در جهت ضعیف‌ کردن انسان‌هاست 🔻 طرح دین چیست؟ همه قوی بشوند! آسیب‌هایش چه می‌شود؟ این همان سؤال ملائکه بود که خدا پاسخ داد: شما نمی‌فهمید! 📌 #مختصات_زمان_ما و آینده‌ای که تا ظهور در پیش داریم–ج۶ 🔘 شعار آزادی بدون تاکید بر قوی شدن بشر، برای فریب بشر است. زیرا آزادی برای بشر ضعیف فایده‌ای ندارد، وقتی توان استفاده از آزادی را ندارد 🔘 صهونیست‌ها از آزادی دم می‌زنند، اما هزاران ترفند برای ضعیف کردن انسان‌ها به کار می‌برند 🔘 بسیاری از روش‌هایی که پشت کلماتی مانند «قانون» و ساختارهای بروکراسی و لیبرالی پنهان می‌شوند، برای تضعیف و مهار قدرت انسان‌هاست 🔘 طرح انبیاء برای مدیریت قدرت، قوی شدن همه بوده، اما اغلب می‌گویند که این خیال‌پردازی و نشدنی است! در آخرالزمان مردم کم‌کم باور می‌کنند که می‌شود. اربعین یک نمونه است ________ برخی گفتمان‌های دینی، اخلاقی و علوم انسانی که ما را فریب می‌دهند، وقتی می‌خواهند از سعادت انسان حرف بزنند، نکات فرعی را به‌جای نکات اصلی می‌گذارند، لذا موجب نجات انسان نخواهند شد. مثلاً زورگویان عالم حاضرند دربارۀ بسیاری از اوصاف دینی حرف بزنند، اما حرف اصلی دین را نمی‌گویند. مثلاً مدام شعار «آزادی» و حقوق بشر سر می‌دهند، اما از «قدرت» حرف نمی‌زنند. وقتی از آزادی حرف زدی، اما از قدرتِ بشر حرف نزدی، داری فریب می‌دهی! انسانی که زور ندارد و ضعیف است حتی اگر آزاد باشد، این آزادی چه فایده‌ای برایش دارد؟ اگر واقعاً دنبال آزادی و حیات انسان هستید، چرا هزار ترفند برای ضعیف کردن انسان‌ها به‌کار می‌گیرید؟ طرح دین در مقابل اینها چیست؟ خدا در قرآن، به قدرت بیشتر از آزادی بها می‌دهد و می‌فرماید: قدرتمند باش و نگذار کسی جلوی آزادی‌ات را بگیرد. لذا ویژگی اصلی «قدرت» اصل است. اگر قدرت داشته باشی، هرکسی بخواهد آزادی‌ات را بگیرد، مقابلش می‌ایستی. زورگویانی که جهان را اداره می‌کنند، هرگز حاضر نمی‌شوند قدرت تبدیل به یک شعار شود و مبنای حرکت سیاسی و اجتماعی و مبنانی تعلیم و تریبت و شیوۀ حکم‌رانی قرار گیرد. در میان همۀ موضوعات، قوّت و قدرت را اصل بگیرید و نگذارید کسی با موضوعات فرعی فریب‌تان بدهد. زورگویان عالم، دوست دارند مردم ضعیف باشند. به همین دلیل صهیونیست‌ها اینهمه دنبال رواج بی‌حجابی و بی‌بندوباری در جامعه هستند. چون شهوات طبق آیۀ قرآن، موجب ضعف انسان است. اکثر پیشنهادهای ظاهراً علمی برای کنترل قدرت، در جهت ضعیف‌ کردن انسان‌ها است. از لیبرالیزم که پیشنهادهایی برای ضعیف کردن انسان‌ها دارد، تا نئولیبرالیزم که با شیوۀ دیگری برای کنترل و تضعیف انسان‌ها طرح‌ریزی می‌کند. بسیاری از روش‌هایی که پشت سر کلماتی مثل «قانون» یا روش‌هایی مثل بروکراسی پنهان می‌شوند، برای مهار کردن و کنترل قدرت انسان‌هاست. اگر در ساختارهای معمولِ بوروکراسی مارکس‌وبری، و ساختارهای معمولِ لیبرالی بخواهی زندگی کنی، لای چرخ‌دنده‌های قوانین و سیاست‌های پلید صهیونیست‌ها تضعیف و نابود خواهی شد. طرح دین چیست؟ همه قوی باشند، خُب این آسیب دارد؛ قدرت بین انسان‌ها مشکلاتی ایجاد می‌کند. می‌فرماید: «هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ الْأَرْضِ» او شما را جانشینان زمین قرار داد. «وَ رَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ» درجه‌های شما را متفاوت قرار داد. نمی‌شود که همه‌ یک‌جور توانایی و زور داشته باشند؛ یکی زور فکری دارد، یکی زور هنری، یکی زور صنعتی و... تا بتوانند باهم زندگی کنند. «لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ» خدا این تفاوت‌ها را قرار داد، تا شما را در قدرت‌هایی که به‌تان داده امتحان کند. چون شما بالاخره جانشین خدا هستید، خیلی چیزها دارید، لذا امتحان می‌کند. جایگاه قدرت از منظر دین و طرح دین برای مدیریت قدرت، در یک جامعۀ انسانی چیست؟ طرح اسلام این است: اول اینکه خودت از هر جهت قدرتمند باشی و قوای خودت را پرورش بدهی؛ از نظر جسمی، روحی، معیشتی، و... دوم اینکه جامعه باید قدرتمند باشد. بین این دوتا هم باید بر قدرت جامعه بیفزایی، تو نباید با ظلم، کسی را در جامعه تضعیف کنی. در طول تاریخ، همۀ انبیاء آمده‌اند و این حرف را دربارۀ قدرت زده‌اند، اما خیلی‌ها می‌گویند که این خیال‌پردازی و نشدنی است! اما در آخرالزمان مردم کم‌کم دارند به این طرح دین می‌رسند که باور می‌کنند که می‌شود. یک نمونه‌اش که در عمل پیاده شده است؛ اربعین است. اربعین با کم‌ترین قانون، بدون دخالت سه قوه با کم‌ترین مدیران دولتی، با کمترین بوروکراسی و کمترین دخالت قضایی، مردم دارند زندگی می‌کنند و لذت می‌برند و بدون اینکه تضعیف بشوند و قدرت آنها را بگیرند. 🔻دانشگاه امام صادق(ع) 👤علیرضا پناهیان - ‌‌‌۱۴۰۱/۵/۱۲ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 بزرگترین مانعِ قوی‌شدن و پیشرفت جامعۀ ما چیست؟ 🔻 دوقطبی‌سازی جامعه به اصولگرا-اصلاح‌طلب یک روش‌ پلید برای ضعیف‌ نگه‌داشتن کشور است 📌 #مختصات_زمان_ما و آینده‌ای که تا ظهور در پیش داریم–ج۷ 🔘 با انتخابات متأثر از دو قطبی‌سازی، هیچ‌وقت مجلس یا دولت صددرصد قوی پیدا نخواهیم کرد 🔘 تا وقتی این مانع برطرف نشود، در بهترین شرایط هم 50% مشکلات باقی خواهد ماند 🔘 دوقطبی اصولگرا-اصلاح‌طلب خبیثانه‌تر از دوقطبی مهاجر-انصار است چون مهاجر-انصار، دوقطبی واقعی بود اما دوقطبی اصولگرا-اصلاح‌طلب تماماً دروغ است ____ زمان ما، زمان تعیین تکلیف‌کردن برای قدرت است. در این زمان دو کار باید کرد: یکی اینکه خودمان را تک‌تک قوی کنیم و دیگر اینکه جامعه‌مان را از هر حیث قدرتمند کنیم که رفاه هم نتیجۀ این قدرت است. بزرگترین یا مهم‌ترین مانع قوی شدن جامعۀ ما چیست؟ یکی از سؤال‌های رایج این است: در این چهل سال جمهوری اسلامی چه‌کار کرده و چرا خیلی از مشکلات مردم، برطرف نشده؟ ده سال اول انقلاب که یک جنگ بزرگ جهانی به ما تحمیل شد. اما در این سی و چندسال اخیر، با یک مانع بزرگ رو برو شده‌ایم و تا وقتی این مانع را برنداریم، به آن قدرت و پیشرفت لازم نمی‌رسیم و در بهترین شرایط هم 50 درصد مشکلات باقی خواهد ماند. در جهان امروز روش‌های پیچیده‌ای برای ضعیف نگه‌ داشتن و گرفتن قدرت جوامع، استفاده می‌شود؛ یکی از این روش‌ها که متأسفانه به زشت‌ترین شکل در کشور ما جاری شده و یک قیام ملی می‌خواهد تا این روش پلیدی که موجب ضعف کشورمان شده را خنثی کنیم، روش دو قطبی‌سازی جامعه به اصلاح‌طلب و اصول‌گرا است. دربارۀ دو قطبی‌سازی یک سوره‌ نازل شد که مستحب است هر هفته در نماز جمعه خوانده شود و آن‌هم سورۀ منافقین است. منافقی که این سوره دربارۀ او نازل شده «عبدالله بن اُبی» است. فقط همین یک منافق در قرآن معرفی شده است؛ این منافق هم از بیت‌المال دزدی نکرده بود و هیچ قتلی هم انجام نداده بود! حتی منافقینی که در مسیر تبوک قصد ترور پیامبر(ص) را داشتند در قرآن معرفی نشده‌اند. مگر این منافق چه‌کار کرده بود که خدا او را معرفی کرد؟ این منافق یک کار کرده بود و آن هم اینکه در مدینه، دو قطبیِ مهاجر و انصار را درست کرد و گفت: ما انصار پیامبر باید با مهاجرین را از مدینه اخراج کنیم. دو قطبیِ مهاجر و انصار، حقیقت داشت و بستر طبیعی داشت. ولی نباید تحریک و حساسیت ایجاد می‌کردند و نباید گسل‌ها را فعال می‌کردند. در شورای سقیفه هم با اینکه پیامبر ده سال پیش دو قطبی اوس و خزرج را از بین برده بود، آنها دوباره گسل اختلافی بین اوس و خزرج را فعال کردند. مهاجرین هم باز دوقطبی مهاجر و انصار درست کردند و در یک فرایند پیچیده کار از دست علی‌بن‌ابیطالب(ع) خارج شد. دو قطبی‌سازی‌هایی که در سورۀ منافقین و در سقیفه اتفاق افتاد، دو قطبی‌های واقعی‌ای بود که گسل‌هایش وجود داشت، آنها فقط این گسل‌ها را فعال کردند. اما دو قطبیِ اصلاح‌طلب و اصول‌گرا خبیثانه‌تر از آن دو قطبی‌ها است چون واقعیت ندارد و تماماً دروغ است. چه کسانی این دوقطبی را ایجاد کردند؟ یا افراد مغرض، یا افراد ساده‌لوح. آن کسی که به عنوان اصول‌گرا در مقابل اصلاح‌طلب، موضع جناحی می‌گیرد برای بردنِ انتخابات، همان‌قدر نادان است که در آن طرف نادانی یا غرض ورزی وجود دارد. در میان هر دو بخش هم قطعاً نفوذی وجود دارد. این دو جناح غیر از افراد مستقل هستند. با نوع انتخابات متأثر از دو قطبی‌سازی، هیچ وقت مجلسِ صددرصد قوی یا هیئت دولت قوی و مدیران قوی پیدا نخواهید کرد؛ هرچند همیشه وزیر و مدیران خوب در هر جناحی بوده‌اند. هرکسی این دوقطبی اصلاح‌طلب اصول‌گرا را قبول داشته باشد نادان است و حداقل به‌درد سیاست نمی‌خورد. و هرکسی در این آتش بدمد، حتماً آدم خبیثی است؛ چون مانع رشد مملکت می‌شود. وقتی دو جناح باهم دعوا کنند، آن‌وقت طرفداران دو جناح هدف‌شان این می‌شود که جناح‌شان ببرد، ولو با افراد ضعیف‌تر. لذا اولین نتیجه‌اش این می‌شود که رأی آوردن و بردن از جناح رقیب مهم بشود، ولو با افراد ضعیفی که خاصیت‌های پوپولیستی داشته باشند. یکی دیگر از آثار شوم دوقطبی این است که تا انتقاد بکنی می‌گویند «این آخوند اصولگرا گفت...» یا اینکه «آن فرد اصلاح‌طلب گفت...» یعنی باب انتقاد و دهان بسیاری از منتقدین دلسوز و متفکرین حوزه و دانشگاه بسته می‌شود چون می‌گویند: اگر حرفی بزنیم متهم به جناحی بودن می‌شویم. دیکتاتوری رضاخان قلدر هم این‌قدر در بستن دهن‌ها موفق نبود که دیکتاتوری رسانه‌ای دوقطبی‌سازی این‌قدر موفق بوده و قدرتمند بوده است. حتماً دیکتاتوری خبیثانۀ رضاخان و محمدرضاخان، خباثتش کمتر از خباثت دیکتاتوری رسانه‌ای دوقطبی امروز است. 🔻دانشگاه امام صادق(ع) 👤علیرضا پناهیان -‌‌ ۱۴۰۱/۵/۱۳ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7431 @Panahian_text

🔻امام خمینی اصل تشکیل احزاب در ایران را نتیجۀ بازی خوردن ایرانی‌ها از نمایش انگلیس می‌دانند! 🔻انگلیس احزاب صوری و نمایشی درست کرد، تا کشورهایی مثل ایران، با تقلید از آنها غرق در اختلافات حزبی بشوند و نتوانند قدرتمند و پیشرفته بشوند 📌 #مختصات_زمان_ما و آینده‌ای که تا ظهور در پیش داریم– ج۸ غیر از دوقطبی‌بازی که مانع قوی شدن جامعۀ ماست، مشکل دیگر اصل وجود احزاب است، خصوصاً به شکل فعلی. حضرت امام در فرمایشات متعددی، قبل و بعد از انقلاب، می‌فرمایند که درست شدن احزاب در کشور ما نتیجۀ بازی خوردن ما از انگلیس بوده. یعنی غربی‌هایی مانند انگلیس دیدند که برای حفظ سلطۀ خود در جهان باید نقشه‌ای بریزند که کشورهای دیگر همواره درگیر اختلافات و دشمنی‌های سیاسی داخلی باشند، تا فرصت اصلاح و پیشرفت و قدرتمند شدن پیدا نکنند. نقشه و طرحشان هم این بود که اول خودشان به عنوان نماد یک کشور متمدن و پیشرفته، به شکل صوری احزابی درست کنند، تا سیاسیون غرب‌زدۀ کشورهای دیگر خیال کنند که لازمۀ پیشرفت، داشتن احزاب است. ولی احزاب آنها مانند انگلیس صوری نیست بلکه واقعی است و با دامن زدن به اختلافات و قربانی کردن منافع ملی، مانع اصلاح و ثبات در ادارۀ کشور می‌شوند. ♦️امام خمینی-قبل از انقلاب- ۳دی ۱۳۵۷: «اصل اين احزابى كه در ايران از صدر مشروطيت پيدا شده است، آنكه انسان مى‏فهمد اين است كه اين احزاب ندانسته به دست ديگران پيدا شده است. من اين‌طور احتمال مى‏دهم كه در ساير ممالك- كه آن وقت مهم انگلستان بوده است- آنها يك احزابى درست كردند براى به دام انداختن ممالكى كه از آنها استفاده مى‏خواستند بكنند... براى اينكه ديگران هم به آنها اقتدا كنند در درست كردن احزاب.» «اينها در ممالك خودشان يك چيزى درست مى‏كنند، صورت است، واقعيت ندارد؛ به واسطه آن صورتْ ممالك ديگر را به دام مى‏اندازند، كه آنها وقتى كه احزاب درست مى‏كنند واقعاً با هم دشمن مى‏شوند.» «آنها بازى مى‏دهند اينها را كه مملكت متمدن بايد احزاب داشته باشد؛ خوب پس ما هم بايد احزاب داشته باشيم!» عزیزم! امام می‌فرماید دروغ است این احزاب توی غرب! تو چرا حزب داری درست می‌کنی؟ مگر بین پزشک‌ها نیست؟ حزب درست می‌کنند؟ شما اگر یک پزشک انتخاب بکنی، شیشۀ آن یکی که انتخاب نکردی را می‌شکنی؟ ناسزا بهش میگی؟ مگر بین فقها اختلاف نیست؟ حزب درست می‌کنند؟ الآن شما هر کدام مقلد یک مرجع هستی، آیا با هم دعوا می‌کنید؟ توی سر هم می‌زنید؟ انصافاً همین که امام می‌فرمایند درست است. احزاب سیاسی! واقعاً خجالت بکشید! و من بعد از این صحبت‌های امام، مانده‌ام مسئولین احزاب باز هم در احزابشان می‌مانند، یا استعفا می‌دهند؟ باید ثابت کنند حزبشان این راهی که امام فرمودند را نمی‌رود. ♦️امام خمینی- بعد از انقلاب- ۱۰دی ۱۳۵۸ «احزابى كه در ايران پيدا مى‏شود..اينها «كل يلعن صاحبه»(هر کدام دیگری را لعن می‌کنند) همه مخالفند با هم. آنها هم همين را مى‏خواهند كه از راه زياد شدن احزاب، زياد شدن اختلاف درست كنند...تمام اينها نقشه است...نقشه‏هايى است كه طرح‏ريزى شده است و به دست خود ماها انجام مى‏گيرد كه بين خود ماها را از هم جدا كنند، آنها نتيجه‏اش را ببرند...مثل يك بچه‏اى ما را حساب مى‏كنند كه يك توپ مى‏اندازند ميدان كه سرگرم كنند مردم را. كلاه سر ما مى‏خواهند بگذارند تا ما اختلاف پيدا بكنيم.» پس امام بعد از انقلاب هم نظرشان عوض نشد. در جریان اختلاف بین روحانیَت و روحانیون هم که بنا شد از هم جدا شوند و دوتا لیست برای انتخابات بدهند، امام بیست تا نصحیت کردند که هیچ‌کدام از این بیست تا الآن در این حزب‌بازی‌ها رعایت نمی‌شود! آیا امام اجازۀ تحزّب به این صورت دادند؟! ♦️مقام معظم رهبری: «از ورود در مناقشات جناحی و حزبی - که عدّه‌ای میخواهند در کشور ما اینها را روزبه‌روز بیشتر کنند - پرهیز کنید...راز موفقیّت شما این است.»(۲۶تیر ۱۳۸۱) «دستهایی در کار است تا سرِ مسائل هیچ و پوچ، عدّه‌ای را به جان هم بیندازد و سر موضع‌گیریهای گوناگونِ حزبی و ... افراد را با همدیگر مسأله‌دار کند؛ درست نقطه‌ی مقابل إنّما المؤمنون اخوةٌ، فاصلحواً بین اخویکم!»(۲۶تیر ۱۳۸۱) «ولایت حزبی و گروهی رایج در غرب و تسلیم بودن بی چون و چرا در مواضع حزبی و جناحی، هیچ نشانی از مردمسالاری واقعی ندارد. و در عمل، تحقق منافع ملی و مصالح عمومی جامعه و کشور را ناممکن می‌سازد.»(۲۷تیر ۱۳۷۹) و شاید بیش از ده بار فرمودند که من این تقسیم‌بندی اصولگرا-اصلاحطلب را قبول ندارم. همینها هست که اجازه نمی‌دهد کارها پیش برود و یک مملکت قوی بشود! خب بدون حزب پس چطوری کشور را اداره کنند؟ ان‌شاءالله فردا شب و پس‌فردا شب بر اساس آیات قرآن راهش را عرض می‌کنم. 🔻دانشگاه امام صادق(ع) 👤علیرضا پناهیان -‌‌ ۱۴۰۱/۵/۱۴ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7444 @Panahian_text

🔻 طرح دین برای اینکه قدرت از مستکبران به مستضعفان برسد، چیست؟ 🔻 گام اول «اتحاد بین مردم در حدّ زندگیِ جمعی و مواساتی» است؛ مثل اربعین! 📌 #مختصات_زمان_ما و آینده‌ای که تا ظهور در پیش داریم– ج۹ 🔘 حقیقت اتحاد و کندن ریشۀ تفرقه در «زندگی جمعی داشتن» است 🔘 طبق روایت، عاملی که موجب ضعف و ذلت جامعه می‌شود، تفرقه است؛ تفرقه یعنی «تک زندگی کردن» 🔘 مدل زندگی جمعی و مواساتی در اربعین، باید الگوی زندگی ما در خیابان‌ها و مبنای ادارۀ جامعه باشد ____ در آخرالزمان، تکلیف قدرت در جهان مشخص می‌شود، استضعاف از بین می‌رود و مستضعفین وارثان زمین می‌شوند. اما این ضعف چگونه از بین می‌رود؟ چگونه قدرت از دست مستکبران عالم خارج می‌شود و در دست عموم مردم قرار می‌گیرد؟ دین برای اینکه قدرت به مردم برسد، یک طرح مشخص دارد. این طرح دین هم دو گام دارد: گام اولش «اتحاد بین مردم در حد زندگی جمعی و مواساتی و ایثارگرانه» است. یعنی متفرق و تکی زندگی نکنیم و حساب‌مان را از هم جدا نکنیم و البته این سخت است. أمیرالمؤمنین(ع) در خطبه قاصعه می‌فرماید: به اخبار و احوال گذشتگان نگاه کنید، تنها عاملی که موجب شد به ذلت و خواری بیفتند، تفرقه بود (وَصَلَتِ الْكَرَامَةُ عَلَيْهِ حَبْلَهُمْ مِنَ الِاجْتِنَابِ لِلْفُرْقَةِ‏) تفرقه به معنای «تک زندگی کردن» چیزی است که الان بین ما هست! ما متفرق زندگی می‌کنیم و به سادگی نمی‌توانیم باهم زندگی کنیم، می‌گوییم «حساب حساب است کاکا برادر!» واقعیت این است که متعاونانه زندگی کردن سخت است. الان شما می‌توانید به یک دین‌دار توصیه کنید که زاهدانه زندگی کند و او ممکن است قبول کند. ولی اگر بگویید «بیا جمعی زندگی کنیم» این واقعاً سخت است. حتی فقرا هم دوست دارند، همان پول کمی که دارند، مال خودشان باشد و حساب‌شان با بقیه قاطی نشود. یک ثروتمند هم شاید خیلی از پولش را صدقه بدهد ولی معمولاً با دیگران شریک نمی‌شود. حقیقت اتحاد و کندن ریشۀ تفرقه در «زندگی جمعی داشتن» است، ما زندگی جمعی نداریم. بیشترین نوع سرمایه‌گذاری مردم ما متعاونانه نیست، بلکه مضاربه‌گونه است و این قوانین در کشورمان قوانین غلطی است. نمی‌خواهم اسمش را ربا بگذارم، ولی نزدیک به ربا، برای جامعۀ ما زشتی دارد. آیا تو می‌توانی پولت را با رفیق مؤمن خودت به اشتراک بگذاری؛ آن‌هم با اراده و تمایل خودت، نه با زور قانون؟ ما نمی‌خواهیم جامعۀ کمونیستی برقرار کنیم و بگوییم که مالکیت را از بین می‌بریم تا مردم به زندگیِ جمعی مجبور بشوند! نه، زندگی متعاونانه که این نیست! در مقابل کمونیست‌ها، لیبرال‌ها برنده شدند. لیبرال‌ها گفتند «پول هرکسی مال خودش» ما هم همین را گفتیم البته در کنارش، ریش گذاشتیم و تسبیح گرفتیم و رو به قبله هم سجده می‌کنیم اما زندگی‌مان با زندگی لیبرالی چه فرقی می‌کند؟ زندگی‌مان را چگونه اسلامی کنیم؟ اهالی یک مسجد، اهالی یک هیئت، باید با هم زندگی جمعی داشته باشند. هرچند به این سادگی نمی‌توانیم حساب‌های‌مان را باهم قاطی کنیم اما لااقل سعی کنیم در جهت زندگی جمعی و متعاونانه حرکت کنیم. زندگی متعاونانه، راه حلی است که دین ارائه می‌دهد، برای اینکه مردم قدرت پیدا کنند. این طرح به ما می‌گوید: اگر پول داشتی، اول برو سراغ رفقا، همسایه‌ها، هم‌مسجدی‌ها و هم‌هیئتی‌های خودت و بگو «هرکسی‌ می‌خواهد کار کند این پول را بگیرد» بعد از ظهور، این رفتار واجب است! در آن زمان، سود گرفتن از برادر مؤمن در یک تجارت عادی، عین ربا حرام است. (أَنَّ رِبْحَ الْمُؤْمِنِ عَلَى الْمُؤْمِنِ رِبًا...) ما می‌خواهیم به این سمت برویم. پس آدم چطوری پولدار می‌شود؟ امام باقر‌‌(ع) فرمود: اگر این را اجرا می‌کردید همه‌تان ثروتمند می‌شدید. (لَو فَعَلتُم مَا احتَجتُم) ما این را نمی‌فهمیم، ما این را در علم اقتصاد‌مان نداریم. این اولین تعلیمات دینی ما است. اولین تعلیمات دینی «مواسات» است. منظور از مواسات، فقیرداری نیست، بلکه مواسات و زندگی متعاونانه، ریشۀ فقر و ظلم را می‌کَند. اربعین سعی کنید تکی نروید، بلکه کاروانی بروید و آنجا زندگی جمعی را به عشق حسین(ع) تجربه کنید. اگر زندگی جمعی را در اربعین تجربه کردیم، قدم اول برداشته شده است ولی اگر آنجا زندگی جمعی را تجربه نکردیم، هیچ‌وقت دیگر درست نمی‌شویم. در اربعین دیده‌اید مردم چطوری به‌هم کمک می‌کنند و مثلاً کسی که خسته شده، پاهایش را ماساژ می‌دهند. این باید وضع زندگی ما در خیابان‌های شهرمان باشد! اگر دین نمی‌تواند این زندگی مواساتی را مبنای ادارۀ جامعه قرار بدهد، باید بگوییم که دیگر دین حرفی برای ادارۀ حیات بشر ندارد 🔻دانشگاه امام صادق(ع) 👤علیرضا پناهیان -‌‌ ۱۴۰۱/۵/۱۵ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7445 @Panahian_text

🔻 گام دوم برای اینکه ضعف مردم به قوت تبدیل بشود «ولایت‌مداری» است 🔻 ولایت، نحوۀ حاکم‌شدن مردم را مدیریت می‌کند لذا دشمنان حاکمیتِ مردم، دشمن ولایت می‌شوند 📌 #مختصات_زمان_ما و آینده‌ای که تا ظهور در پیش داریم– ج۱۰ 🔘 اتحاد مردم و زندگی جمعی، بر محور ولایت پدید می‌آید 🔘 ولایت کنترل‌کنندۀ کسانی است که می‌خواهند به مردم زور بگویند 🔘 دشمنان حاکمیت مردم، ولایت را تضعیف می‌کنند تا قدرت به مردم نرسد 🔘 ولایت‌مداری صرفاً اطاعت از امام نیست؛ اصلش تشخیص صحیح برای نصرت امام است ____ برای اینکه قدرت به مردم برسد، گام اول این است که مردم «زندگی جمعی و متعاونانه» داشته باشند. اگر بخواهیم زندگی جمعی را پیشرفت بدهیم بدون نقش دولت امکان ندارد، لذا رهبر انقلاب فرمود که دولت باید اسلامی بشود. اینکه «دولت اسلامی بشود» یعنی دولت مردمی بشود، یعنی کارِ زیادی در دست دولت نباشد بلکه کارها در دست مردم باشد، یعنی نظارت‌ مردم در بدنه‌ها و لایه‌های مختلف بر دولتمردان و عملکرد آنها بیشتر بشود. برای اینکه حکمرانی، مردم‌سالار بشود، طبق فرمایش رهبر انقلاب، به «حلقه‌های میانی» بین دولت و مردم احتیاج داریم. این حلقۀ میانی گروه‌های خودجوش و جوانان خوش‌فکری هستند که مسئله را تشخیص می‌دهند، حل مسئله می‌کنند، تصمیم‌سازی می‌کنند، بر تصمیم‌ها و اجرای‌شان نظارت می‌کنند، قوا را بین مردم شناسایی و سازماندهی می‌کنند و شبکه درست می‌کنند. گام دوم برای قدرت گرفتن مردم چیست؟ گام دوم که زندگی جمعی را سهل می‌کند «ولایت‌مداری» و پذیرش امامتی است که نخبه‌ها دور آن جمع و ساماندهی بشوند، قدرت بین آنها درست توزیع بشود و هیچ استعدادی خفه نشود. ولایت در زمین، داوری می‌کند تا قاعدۀ بازی درست اجرا بشود و استعدادها شکوفا بشود. ولایت امکان گفتگو را بین مردم فراهم می‌کند. حدود 25سال است که مقام معظم رهبری رسماً اعلام کردند باید کرسی‌های نظریه‌پردازی و گفتگوی آزاد دربارۀ مناقشاتی که اندیشمندان باهم دارند، در دانشگاه‌ها برقرار بشود. اینها شأن ولایت است. برخی تصور می‌کنند که دفاع از ولایت یعنی اینکه بگویی «باید از ولایت اطاعت کنید!» درحالی‌که اطاعت یک بخش حداقلی از ماجرا است. مگر امام‌حسین(ع) شب عاشورا دستور داد که از او اطاعت کنند؟ نه، ایشان فرمود: «بروید»، ولی اصحاب فهمیدند که باید «بمانند». کار ولایت این است که زمینۀ تفکر و تشخیص درست را ایجاد می‌کند، ولایت برای همۀ موضوعات، دستور نمی‌دهد، ولایتمداری به این نیست که تو فقط دستور بگیری و آن را انجام بدهی، بلکه وظیفه‌ات این است که تشخیص بدهی و امامت را نصرت کنی، چون مواقعی هست که ممکن است امام به تو بفرماید «برو!» درحالی‌که باید بمانی. اگر بنا باشد امام‌زمان(ع) دانه دانه همه‌چیز را با جزئیات بگوید که نمی‌تواند جهان را اداره کند! مدیران حضرت باید اشاره‌های حضرت را بگیرند، تشخیص بدهند و کارها را سامان بدهند. الان در کشورمان حدود300هزار مدیر داریم، آیا اینها به این معنا، ولایتمدار هستند که اشاره‌ها را بگیرند و کارها را جلو ببرند؟ ولایت فقیه دنبال اطاعتِ کورکورانه نیست و این را در چهل سال انقلاب ثابت کرده است. مثلاً یک‌بار جامعۀ مدرسین قم می‌خواستند برای انتخابات مجلس به سراسر کشور لیست بدهند ولی حضرت امام اجازه نداد و فرمود «بگذارید خود مردم تصمیم بگیرند» پس چرا بعضی از حزبها با ولایت فقیه دشمنی می‌کنند؟ چون می‌خواهند چپاول کنند، چون دنبال ولایت مطلقۀ احزاب هستند. ولایت به معنای حاکم‌شدن مردم است، چون ولیّ، نحوۀ حاکم شدن مردم را مدیریت می‌کند. همۀ نیروهای مستعد، مخترع، مکتشف و دانشمند می‌دانند که اگر در این کشور هیچ دلسوزی هم نباشد، رهبر انقلاب دلسوز و حامی آنهاست. ایشان مدام به دولت‌ها تذکر می‌دهد که به کار افراد مستعد و نخبه رسیدگی کنید. چه چیزی باعث قدرت یک جامعه می‌شود؟ زندگی جمعی. زندگی جمعی را چطور می‌شود درست کرد؟ بر محور ولایت. چرا زندگی جمعی سخت است؟ چون ما ولایتمدار نیستیم. ولایت کنترل‌کنندۀ کسانی است که می‌خواهند در جامعه به مردم زور بگویند. دشمنان ولایت درواقع دشمنان حاکمیت مردم هستند. اینها می‌دانند که باید ولایت فقیه را بزنند و تضعیف کنند، تا قدرت به مردم نرسد. لذا یک عده از اینها، مدام ابزارهای ولایت فقیه (مثل شورای نگهبان) را می‌زنند. یک عده‌ای هم، نمایندگان ولایت فقیه را مسخره می‌کنند. برای اینکه ضعف مردم به قوت تبدیل بشود، قدم اول اتحاد و زندگی جمعی است که با ولایت پدید می‌آید. یک نمونه‌اش اربعین است. ببینید مردم به‌خاطر امام‌حسین(ع) چطور دور هم اجتماع می‌کنند و فدای همدیگر می‌شوند. 🔻دانشگاه امام صادق(ع) 👤علیرضا پناهیان -‌‌ ۱۴۰۱/۵/۱۶ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻  متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7448 @Panahian_text

🔻 عاملی که «زندگی جمعیِ دوستانه» را ممکن و تسهیل می‌کند ولایت است 🔻 ولایت یک مدل اجتماعی برای قدرتمند‌شدن مردم و مستضعفان است 📌 #مختصات_زمان_ما و آینده‌ای که تا ظهور در پیش داریم–ج۱۱ 🔘 اگر پای ولی‌ّخدا وسط باشد زندگی جمعی آسان می‌شود؛ نمونه‌اش اربعین است 🔘 اگر ولایت و امامت در جامعه‌ای قوی بشود، این جامعه به ذلت نمی‌افتد و مستضعفان آن هم قوی می‌شوند 🔘 بعضی‌ها بعد از انقلاب، برخلاف منافع ملی کار کردند و ولایت‌فقیه یعنی اصلی‌ترین عامل رسیدن به منافع ملی را تضعیف کردند ________ #علیرضا_پناهیان در دانشگاه امام صادق(ع): یک رکن برای اینکه قدرت به دست مردم برسد، زندگی جمعیِ دوستانه است؛ این زندگی جمعی کم‌کم می‌رسد به شکل‌گیری حقیقت «امت اسلامی» رکن دیگر آن هم ولایت است؛ یعنی عاملی که این زندگی جمعی را ممکن و تسهیل می‌کند. با هیچ دولتی نمی‌شود زندگی جمعی را به‌طور جدی تشکیل داد، اما اگر پای ولی‌ّخدا وسط باشد، زندگی جمعی آسان می‌شود، نمونه‌اش اربعین است. چون ولیّ خدا این‌قدر محبوب و دلبر است که افراد حاضرند به‌خاطرش سختی زندگی جمعی را بپذیرند. اینها بحث علمی و عقلانی است؛ نه بحث اعتقادی! در شرق و غرب دنیا هم می‌توانیم این حرف‌ها را بین افراد بی‌دین یا آتئیست جا بیندازیم. مثلاً به آنها بگوییم: ولایت یعنی کسی که در جامعه عامل اتحاد و آرامش و آزادی می‌شود. بنده این را برای بی‌دین‌ها هم گفته‌ام و برای آنها جالب و قابل پذیرش بوده است. پارادوکس دموکراسی و ضعف‌های دموکراسی که محل دروغ و فریب ملت‌ها شده، با ولایت حل می‌شود، اینها را باید جا بیندازیم. برای تقویت ولایت و به تبع آن، قدرتمندشدن جامعه، سه قدم اساسی باید برداشته شود که در این آیه قرآن بیان شده: «الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ...فَالَّذينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُون‏» پیامبر(ص) محور وحدت جامعه است و جامعه باید در ارتباط با این محور سه کار انجام بدهد: «عَزَّرُوهُ» و «نَصَرُوهُ» و «اتَّبَعُوا». ما هم باید این سه کار را برای ولایت در جامعه انجام بدهیم، چرا که امام(ره) فرمود: ولایت فقیه ادامۀ کار انبیا و میراث‌دار پیامبر است. کار اول «عزّروه» است؛ یعنی احترام توأم با تواضع. باید احترام امام جامعه را بالا ببریم. کار دوم «نصروه» است؛ یعنی ولیّ خدا را یاری کنید. نصرت با اطاعت خیلی فرق می‌کند. یاران حسین(ع) شب عاشورا اگر بنا بود صرفاً اطاعت کنند باید می‌رفتند؛ چون حضرت فرمود بروید! ولی آنها ماندند و نصرت کردند. کار سوم هم «اتَّبَعُوا» است، یعنی تبعیت کنید. برای اینکه ولایت در یک جامعه‌ قوی بشود باید این سه کار انجام بشود، آن‌وقت این جامعه به ذلت نمی‌افتد و مستضعفانش هم قوی می‌شوند. بعضی‌ها دوست ندارند ولیّ جامعه، قوی بشود تا کار جامعه پیش برود و مردم قدرت بگیرند. لذا زحمت‌ها کشیدند تا احترام به ولیّ فقیه را در این کشور از بین ببرند! بعضی‌ها در طول سال‌های بعد از انقلاب، خلاف منافع ملی کار کرده‌اند و اصلی‌ترین عامل منافع ملی را در این کشور تضعیف کردند؛ یعنی ولایت فقیه را تضعیف کردند. کاری کردند که عقلای جامعه هم روی‌شان نشود از ولایت‌فقیه دفاع کنند، درحالی‌که دفاع از ولایت‌فقیه درواقع دفاع از منافع ملی، اقتدار جامعه و یک کار کاملاً عقلانی است. لازم نیست شما حتماً مسلمان باشی تا اینها را بفهمی، این صرفاً یک اعتقاد اسلامی نیست؛ این یک مدل اجتماعی برای قدرتمند شدن ضعفا است. ولایت داوری می‌کند، ولایت سعی می‌کند قدرت را درست توزیع کند. امام می‌فرمود که ولایت فقیه، ضددیکتاتوری است. دیکتاتورها در قالب احزاب و رسانه‌های حزبیِ دیکتاتور، به میدان آمدند و می‌خواهند ولایت‌فقیه را کنار بزنند. الان رهبر انقلاب صریحاً به مجلس انقلابی می‌فرماید که در عزل و نصب‌ها دخالت نکنید، ولی بعضی‌ از نمایندگان انقلابی، راحت می‌گویند: ایشان گفتند دخالت نکنید، نه اینکه نظر ندهیم! حالا ما نظر می‌دهیم که فلانی را بگذارید فلان‌جا! رهبر فرمود: در کشور ما بیشترین موانع برای کسب و کار وجود دارد، این موانع را بردارید... چند سال است که ایشان این حرف را فرموده؟ نظام پزشکی، نظام روانشناسی، نظام مهندسی، نظام وکلا و... چقدر این کار را پیش بردند؟ شاید مجلس هم کاری نداشته باشد، چون بعضاً کار به رأی همین نظاماتی که هست، بستگی دارد. برخی محققین می‌گویند: با اجرایی شدن این حرف، برای باسوادهای کشور سه میلیون شغل ایجاد می‌شود! ولی آنها فضا را بسته‌اند و نمی‌گذارند شغل جدید ایجاد بشود، چرا؟ چون دست زیاد می‌شود و درآمدهای آنها کم می‌شود. چرا حرف رهبر انقلاب باید روی زمین بماند؟ 🔻دانشگاه امام صادق(ع) 👤علیرضا پناهیان - ‌‌ 1401/5/17 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 panahian.ir/post/7453 @Panahian_text

🔻 اربعین، تمرین تحقق «حکمرانی مردمی» است 🔻 الگوی مردمی‌سازیِ ادارۀ جامعه را از اربعین دریافت کنیم 📌 اجتماع بزرگ خادمان #اربعین در استان ایلام 🔘 اربعین یک زیارت ساده نیست؛ رزمایش منتظران و مقدمه‌سازان ظهور است 🔘 روضه‌ها و دسته‌های کوچک عزا، انقلاب ما را نتیجه داد، آیا اربعین نتیجه‌ای جز ظهور خواهد داشت؟ 🔘 عمق معنای ولایتمداری یعنی سپردن کار به‌دست مردمی که به عشق مولایشان بزرگ‌ترین کارها را انجام می‌دهند ____ #علیرضا_پناهیان در جمع خادمان اربعین استان ایلام: اربعین یک زیارت یا یک روضۀ ساده نیست؛ اگرچه یک روضه و زیارت ساده هم از عمق راهبردی باعظمتی برخوردار است. امام(ره) می‌فرمود: آن‌زمانی‌که اهل‌بیت(ع) برای یک قطره اشک در سوگ حسین(ع) این‌قدر ثواب اعلام فرمودند، نقشه داشتند برای قدرت اسلام (صحیفه امام/ج16/ص346) یقیناً جزو همین نقشه است که امام عسکری(ع) آن روایت مشهور را برای زیارت اربعین فرمودند (عَلَامَاتُ‏ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ...وَ زِیَارَةُ الْأَرْبَعِینَ؛ تهذیب‌الاحکام/ج6/ص52) این حرکت عظیم اربعین چه آثاری دارد؟ اثر ابتدایی‌اش، اتحاد بین دو ملت ایران و عراق است. این اتحاد و همدلی بین دو ملت، همان چیزی است که امام(ره) می‌فرمود بزرگ‌ترین قدرت را ایجاد می‌کند و الان این قدرت دارد تولید می‌شود. اربعین رزمایش عاشقان حسین، منتظران مهدی و مقدمه‌سازان ظهور است. اربعین برای ما اثبات کرد که ظهور، امری شدنی است و با واقعیت‌های موجود جهان قابل تطبیق است. اربعین که جریان مقاومت در مقابل تکفیری‌ها را تقویت کرد به ما اثبات کرد چه ثمرات بیشتری در آینده خواهد داشت! روضه‌های خانگی و دسته‌های عزاداری شهرها و روستاهای ما، انقلاب اسلامی را نتیجه داد. اربعین چه نتیجه‌ای خواهد داشت جز ظهور امام زمان؟ روضه‌های خانگی شهیدانی مثل سردار سلیمانی‌ها را تربیت کرد، اربعین چه کسانی را تربیت خواهد کرد! اربعین محلّ تغذیۀ معرفتی و معنوی سربازان ولی‌عصر(ع) است. کودکانی که در دسته‌های عزای صدنفره در کوچه پس‌کوچه‌ها می‌آمدند، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و دفاع از حرم را رقم زدند. کودکانی که در اربعین حضور پیدا می‌کنند، چه آینده‌ای را رقم خواهند زد؟ فقط خدا می‌داند ماجرا چیست! مطمئن باشید آیندۀ اربعین کمتر از مقدمه‌سازی برای ظهور حضرت ولی‌عصر نیست. این یک بُعد ماجرا است. اما بُعد دیگر مسئله این است که اربعین برای جمهوری اسلامی ایران، تمرین تحقق حکمرانی مردمی است. رهبر انقلاب بارها فرموده‌اند که دولت باید ابتدا اسلامی بشود بعد جامعه اسلامی بشود. خب اگر دولت بخواهد اسلامی بشود باید هرچه مردمی تر بشود. اگر دولت بخواهد مردمی بشود باید کوچک، مؤثر و مفید بشود. برای اینکه این امر تحقق پیدا بکند، باید مردم به صحنه بیایند و مردم‌سالاری دینی در همه زمینه ها تحقق پیدا کند. رهبری فرمود «مردم‌سالاری دینی فقط به انتخابات و شرکت در رأی‌گیری نیست» باید کارها بیشتر به مردم سپرده بشود. اگر کار به دست مردم سپرده بشود، با کمترین هزینه و بالاترین سلامت، بیشترین فایده به‌دست خواهد آمد و بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. اگر فقط دولت کارها را به‌دست بگیرد و مردم در ادارۀ جامعه نقش نداشته باشند، قطعاً دولت موفق نخواهد بود. چون وقتی قدرت، در دولت تمرکز پیدا کرد، اگر مسئولین صالح هم یک خدماتی انجام بدهند، بالاخره آدم‌های ناصالحی پیدا می‌شوند که نقشه بکشند تا این قدرت را به‌دست بگیرند و بستر رانت‌بازی‌ها و مافیاها را فراهم بکنند. باید کار به‌دست مردم سپرده بشود تا امکان رانت‌خواری و دعواهای سیاسی بیهوده که مملکت را عقب نگه داشته از بین برود. مردم‌سالاری و حکمرانی مردمی، همان چیزی است که ولایت می‌خواهد آن را محقق کند. این معجزۀ بزرگ اربعین است که وقتی به عنوان یک تمرین و یک تجربۀ مردمی‌سازی ادارۀ جامعه، به اربعین نگاه کنید، می‌بینید که اربعین می‌تواند مقدمه‌ای برای اصلاح امور مملکت بشود. این یک سؤال بزرگ تاریخی در حیات بشر است که چگونه می‌شود حکمرانی را مردمی کرد؟ این یک معمای جهانی و تاریخی است، این یک معما برای اندیشمندان علوم سیاسی در جهان است که الان اعتراف می‌کنند ما به بن‌بست رسیده‌ایم. بیایند نگاه کنند امام حسین چگونه الگوی مردمی‌سازی حکمرانی را دارد در اربعین اجرا می‌کند! می‌دانید چه اتفاقی دارد در جهان می‌افتد؟ عمق معنای ولایتمداری یعنی سپردن کار به دست مردمی که به عشق مولایشان بهترین صورت را برای بزرگ‌ترین کارها فراهم می‌کنند. ما منتظریم الگوی حکمرانی اسلامی را از شما خادمان اربعین دریافت کنیم و این الگو برود در مجلس و در دولت، تا ساختارهای حقوقی و ساختارهای اداری تحول پیدا کند. 🚩 استان ایلام-‌‌ 1401/5/30 👈🏻 متن کامل: 📎 panahian.ir/post/7454 @Panahian_text

🔻 زیارت دسته‌جمعی به‌ویژه در اربعین، بهترین مصداق برای حفظ حرمت رسول‌خدا(ص) است 🔻 حفظ حرمت رسول‌خدا(ص) طبق آیه قرآن وظیفۀ هر مؤمن است 📌 #اجتماع_بزرگ_اربعینی‌ها در مصلای تهران 🔘 اسلام فقط دین تکلیف نیست؛ دین تشخیص هم هست و گاهی همۀ تکلیف‌ها مقدمه می‌شود که به تشخیص درست برسیم 🔘 گاهی دین در حساس‌ترین لحظات به تشخیص ما واگذار می‌شود؛ خصوصاً در موضوع ولایت‌ و حفظ احترام ولیّ خدا 🔘 زیبایی اربعین در این است که خود مؤمنین به این تشخیص رسیدند که آن را گرامی بدارند؛ مثل یاران ‌حسین که شب عاشورا تشخیص دادند باید بمانند __ #علیرضا_پناهیان در آیین بدرقۀ خادمان و زائران اربعین: در قرآن سه بار از تعبیر «عَزَّروهُ» و سِیق دیگر این فعل استفاده شده و در هر سه مرتبه، عَزَّروهُ بلافاصله بعد از ایمان به پیامبر آمده و بلافاصله بعد از آن، از کلمۀ نصرت استفاده شده است، مثلاً می‌فرماید «فَالَّذينَ آمَنوا بِهِ وَ عَزَّروهُ وَ نَصَروهُ وَ اتَّبَعُوا...» «عَزَّروهُ» یعنی وقتی که پیامبری را به‌سوی شما می‌فرستم، اولاً شما وظیفه دارید به او احترام بگذارید و احترامش را در جامعه حفظ کنید، به او تواضع کنید و بی‌احترامی‌ها را از او برطرف کنید. اعتقاد به رسول‌خدا یک دنباله‌ای دارد و آن «گرامی داشتن رسول‌خدا، دفاع از او و دفاع از حرمت او» است. این وظیفۀ هر مؤمن است. قبل از اینکه حتی کلمۀ نصرت به میان بیاید. اگر احترام پیامبر رعایت بشود، ایشان دیگر با اشاره می‌تواند جامعه را اداره کند و نیاز به درگیری‌های سخت برای از بین بردن کفر و نفاق ندارد. این برای ما یک وظیفۀ دینی است که در مقام «عَزَّروهُ» به حفظ حرمت حسین بپردازیم که حرمت همۀ اولیاء و انبیاء است. بهترین مصداق برای «عَزَّروهُ» زیارت دسته‌جمعی برای قبور مطهر اولیاء خدا به ویژه زیارت امام‌حسین(ع) است، خصوصاً در میعادگاهی که امام عسکری(ع) بیان فرمودند؛ یعنی زیارت اربعین. اینکه می‌بینید خیلی‌ها در موضوع اربعین، از خود بیخود می‌شوند، نتیجۀ ایمان و عقلانیت آنهاست. هرچند در رسالۀ عملیه، زیارت اربعین واجب نشده است. بعضی‌ها برای این اربعین باشکوه دنبال وجوب شرعی می‌گردند. درحالی‌که دین بسیاری از اوقات در حساس‌ترین لحظه‌ها به تشخیص افراد واگذار می‌شود. مخصوصاً در موضوع ولایت‌مداری که مرتبۀ اوّلش «عَزَّروهُ» است؛ یعنی حفظ احترام ولیّ خدا. اسلام فقط دین تکلیف نیست؛ دین تشخیص هم هست. و گاهی از اوقات تشخیص در اوج قرار می‌گیرد و آدم یک‌دفعه‌ای نگاه می‌کند و می‌بیند که همۀ تکلیف‌ها مقدمه بود برای این اوج که تو به این تشخیص برسی. مؤمنین امروز به این تشخیص رسیده‌اند که اربعین را گرامی بدارند، مثل یاران امام‌حسین(ع) که به این تشخیص رسیدند که باید بمانند، هرچند امام حسین(ع) شب عاشورا آنها را آزاد گذاشت. زیبایی اربعین در این است که کاری است مانند کار اصحاب حسین(ع)، البته در رتبۀ پایین‌تر از اصحاب حسین(ع). از رسانۀ ملی و از خبرنگارها، خواهش می‌کنم به جمع شما اربعینی‌ها نگویند «عزادار»! بعضی‌ها از این کلمه سوءبرداشت می‌کنند و تصور می‌کنند اینجا فقط یک عزاخانه است و بس! اگر دقت کنید رسانه‌های دشمن اصرار دارند اربعین را به یک عزاداری محدود کنند و بگویند: عزاداران امام حسین دارند برای عزاداری به کربلا می‌روند. اربعین فقط عزاداری نیست. زائران اربعین، شما خودتان را ناصر پیامبر و مصداق «عزّروهُ و نَصَروهُ» بدانید. شما یاوران ولیّ خدا هستید! شما می‌خواهید حرمت حسین را حفظ کنید و این حرمت نگه‌داشتن مقدمۀ نصرت است. در زیارت اربعین می‌گویی «و نصرتی لکم معدَّة» یعنی ای حسین، من آمادۀ کمک‌کردن به فرزند تو «مهدی» هستم! لذا اربعین یک جمع امام‌زمانی باشکوه‌تر از همۀ دعای ندبه‌هاست! اربعین قیام برای انتقام خون حسین(ع) است. در زیارت عاشورا هم از خدا می‌خواهیم در کنار امام‌زمان برای انتقام خون حسین، قیام کنیم. امام‌حسین(ع) روز عاشورا به امام سجاد(ع) فرمود: خون من آرام نخواهد گرفت تا روزی که مهدی ظهور کند «وَ اللَّهِ لَا یَسْکُنُ دَمِی حَتَّى یَبْعَثَ اللَّهُ الْمَهْدِیَّ» غلغله‌ای در عالم و در دل‌های نورانی برقرار خواهد بود برای خون من! این دل‌های بی‌تاب شما مصداق همین روایت است و اربعین یک مراسم باشکوه امام‌زمانی است. از مسئولین کشور تقاضا می‌کنم، راه را برای اربعینی‌ها هرچه بازتر و زیرساخت‌ها را هرچه آماده‌تر کنند، پیش‌بینی امسال پنج میلیون هست، چرا سال بعد، ده میلیون نفر نروند؟ اگر یک سالی در همین ایام، ظهور رخ داد، از ایران چندنفر به رکاب امام‌زمان خواهند رفت؟ چقدر راه نیاز هست؟ ماجرای اربعین را جدی بگیریم. 🚩 مصلای تهران؛ آیین بدرقۀ خادمان و زائران اربعین 👤علیرضا پناهیان - ‌‌‌۱۴۰۱/۶/۱۰ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7461 @Panahian_text

🔻 شما اربعینی‌ها صرفاً عزاداران حسین نیستید؛ یاوران حسین هستید 🔻 در اربعین، حسّ رزم داشته باشید و به قصد یاریِ امام‌زمان بیایید 📌 آغاز مسیر پیاده‌روی اربعین از جوار مسجد سهله-ج1 🔘 امروز اگر کسی با اربعین، متحول نشود، علامت خطر است؛ نسبت به اربعین نمی‌شود بی‌تفاوت بود 🔘 امام‌حسین(ع) فرمود «خون من آرام نمی‌گیرد تا مهدی(ع) ظهور کند» ؛ هرچه به ظهور نزدیک می‌شویم، این التهاب دل‌ها بیشتر می‌شود 🔘 این التهاب و تحول دل‌ها در اربعین، عادی نیست و معنا دارد 🔘 حسّ و حال شما در زیارت اربعین، صرفاً توسل و حاجت‌گرفتن نباشد؛ دنبال نصرت امام‌زمان باشید 🔘 وقتی برای اربعین آمدی یعنی برای نصرت امام‌زمان(ع) آمده‌ای ______ شما در متن یک غوغا و غلغله‌ای هستید به نام زیارت اربعین که دل‌ها این‌قدر عمیق، متحول شده و متوجه به امام‌حسین(ع) شده است. بگذارید یک روایت بخوانم که ببینید حالِ شما مصداق چه وضعیتی است. امام‌حسین(ع) در روز عاشورا به امام‌سجاد(ع) فرمود: به خدا قسم که خون من آرام نمی‌گیرد، تا زمانی‌که مهدی ظهور کند و برای انتقام و از بین بردن ریشۀ ظلم مبعوث بشود. شما مصداق همین آرام نگرفتن خون امام‌حسین(ع) تا ظهور هستید. معلوم است که این عدم آرامش و بی‌قراری دل‌ها باید تا زمان ظهور ادامه پیدا کند و هرچه به ظهور نزدیک می‌شویم، این التهاب بیشتر بشود. شما صرفاً عزاداران امام‌حسین(ع) نیستید و کارِ شما فقط عزاداری نیست. برای نام‌بردن از اربعینی‌ها باید یک اسم دیگری به‌کار ببریم. در زیارت اربعین می‌گوییم «و نُصرَتی لَکُم مَعَدَّة» کمک من برای شما آماده است. شما ناصران و یاوران امام‌حسین(ع) هستید. اسم شما عزاداران حسین(ع) نیست، عزادار یک گوشه‌ای می‌نشیند و گریه می‌کند. شما یاوران امام‌حسین(ع) هستید. در اربعین، این نصرت به جوش می‌آید و ناصران حسین(ع) به خروش می‌آیند. شما دارید در آینده قدم می‌زنید و دارید آینده را رقم می‌زنید. احساس یاوری داشته باشید. از همین آغاز پیاده‌روی گام‌های خودت را محکم بگذارید و بگویید «لشکریان امام‌زمان(ع) رسیده‌اند» اسم خودت و حسّ خودت را عوض کن و بگو «ما یاور امام‌زمان(ع) هستیم.» حسّ سربازیِ حضرت مهدی(ع) را در دل‌های خودتان قرار دهید. این کوله‌های شما، کوله‌های نظامی است، نه کوله‌های تفریحی! شما وقتی برای اربعین آمده‌اید یعنی برای نصرت امام‌زمان(ع) آمده‌اید. اساساً دسته‌های عزاداری برای نصرت هست، حسّ یاوری امام‌زمان(ع) را بگیرید، این خیال‌پردازی نیست؛ شما همین الان هم دارید امام خود را یاری می‌کنید. خیلی‌ها با خانواده آمده‌اند. اگر از اینها بپرسید «زن و بچه را چرا آورده‌اید؟ مگر برای رزمایش مهدوی نرفته‌اید؟» می‌گویند: مگر حسین(ع) با خانواده‌اش نیامد؟ مگر طفل شش‌ماهه و دختر سه‌ساله‌اش را نیاورد؟ کسانی که هنوز از خانۀ خود حرکت نکرده‌اند، قصد خودشان را از اول، نصرت و یاری امام‌زمان قرار بدهند، از خانۀ خودتان که حرکت می‌کنید، این قصد را داشته باشید؛ قصد شما در این سفر، خیلی مهم است. همۀ زیارت، به قصدِ آن است. در حج بهتر است که نیت را با صدای بلند بگویند. شما هم که برای زیارت اربعین آمده‌اید، نیت پیاده‌روی خود را اعلام کنید و با صدای بلند بگویید «خدایا پیاده‌روی می‌کنم قربه‌الیک، برای یاری امام‌زمان(ع)» مرحبا به شما که در این رزمایش مهدوی، حضور پیدا کرده‌اید. وقتی در زیارت اربعین می‌گویید «و نُصرَتی لَکُم مَعَدَّة» یعنی «یابن الحسن، من برای کمک کردن به شما آمده‌ام» این خون امام‌حسین(ع) است که آرام نمی‌گیرد و شما را ملتهب کرده‌ و شما همان غلغله‌ای هستید که در خون امام‌حسین(ع) هست. خون امام‌حسین(ع) تا ظهور آرام نمی‌گیرد. آیا طبیعی نیست هرلحظه که به ظهور نزدیک می‌شویم، این ناآرامی بیشتر بشود و به اوج برسد و این انقلابِ دل‌ها تحول بیشتری نشان بدهد؟ چه کسی این دل‌ها را ملتهب و متحول کرده است؟ قبلاً اگر یک کسی مثلاً یک روز عزاداری نمی‌کرد و یک روز دیگری که حالش را داشت، عزاداری می‌کرد، می‌گفتیم اشکالی ندارد؛ بالاخره آدم یک روز حال دارد و یک روز حال ندارد. ولی بنده برای اولین بار در این ده سالی که اربعین رونق گرفته، دارم این مطلب را عرض می‌کنم: امروز اگر کسی با این اربعین، متحول نشود، علامت خطر است. این التهاب و تحول دل‌ها در اربعین، عادی نیست و معنا دارد. کسانی که امسال نتوانستند بیایند، بالاخره در شهرهای خودشان در استقبال از زائران اربعین یک خودی نشان بدهند یا اگر می‌توانند به لب مرزها بیایند یا خدمت‌رسانی کنند... کسی نمی‌تواند در اربعین، آرام بگیرد، نسبت به اربعین نمی‌شود بی‌تفاوت بود. 👤علیرضا پناهیان- ۱۴۰۱/۶/۱۶ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7467 @Panahian_text

🔻 در پیاده‌روی اربعین حواس‌تان باشد که دارید عبادت می‌کنید 🔻 اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت امام‌حسین(ع) است 📌 ابعاد عبادت با عظمت اربعین-ج1 🔘 عبادت شکل‌های گوناگونی دارد، زیارت و ذکر اولیاء خدا هم عبادت‌ است 🔘 عبادت لذت دارد اما لذتش مثل لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل نیست 🔘 انسان باید به بلوغ معنوی برسد تا دلش برای عبادت تنگ بشود و احساس نیاز به عبادت بکند ________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: یکی از برنامه‌های دینی ما که در همۀ ادیان دیگر هم دیده می‌شود، عبادت است. عبادت غیر از خو‌ب‌بودن و داشتن اخلاق خوب و اعتقادات خوب و معرفت است، عبادت رفتاری غیر از رفتارهای عادی روزمرۀ انسان است. عبادت‌ شکل‌های مختلفی دارد؛ یک مدلش حج است، یک مدلش نماز است. ذکر زبانی هم عبادت است. در این عبادت‌ها شما یک کاری خارج از روال طبیعی زندگی و خارج از فعالیت‌هایی که برای رفع نیازهای عادی‌ هست انجام می‌دهید. یکی از عبادت‌ها زیارت و ذکر اولیاء خداوند است. نماز ذکر خداست. امام صادق(ع) فرمود: ذکر ما بخشی از ذکر خداست، وقتی ما یاد بشویم خدا یاد شده است. رسول‌خدا(ص) فرمود: ذکر خدا عبادت است، ذکر من عبادت است، ذکر علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) عبادت است و ذکر امامان دیگر از فرزندان او عبادت است. پس «حسین حسین» گفتن هم عبادت است. یکی از عبادت‌ها «پیاده‌روی» است. امام صادق(ع) می‌فرماید: «مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ أَشَدَّ مِنَ الْمَشْيِ وَ لَا أَفْضَل‏» هیچ عبادتی پرثواب‌تر و بافضیلت‌تر از پیاده‌روی نیست. عبادت حج، پُر از پیاده‌روی است؛ مثل پیاده‌روی طواف خانۀ کعبه و پیاده‌روی در سعی بین صفا و مروه. بحث عبادت پیاده‌روی برای زیارت را از کجا باید شروع کنیم؟ از حج؛ الگوی ما آنجاست. اولیاء خدا برای خودِ حج از مدینه تا مکه پیاده می‌رفتند که تقریباً سه برابر این مسیری است که شما از نجف به کربلا می‌روید. امام حسن مجتبی(ع) و اباعبدالله الحسین(ع) بیست مرتبه پیاده به حج رفتند. طبق روایات، پیاده‌روی برای زیارت هم عبادت است، خصوصاً زیارت امام‌حسین(ع) که ثواب فراوان دارد. خدا به سادگی توفیق عبادت به هر کسی نمی‌دهد اما به شما توفیق این عبادت پرثواب، یعنی پیاده‌روی اربعین را داده است. در طول پیاده‌روی اربعین، حواس‌تان باشد دارید عبادت می‌کنید. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود خدا برای هر قدمش یک ثواب به او می‌دهد و یک گناه از او پاک می‌کند و یک درجه او را بالا می‌برد. حالا شما قدم‌هایت را بشمار ببین چندتا قدم برمی‌داری. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که در آب فرات غسل کند سپس پیاده به سمت قبر امام‌حسین(ع) راه بیفتد بابت هر قدمی که برمی‌دارد و می‌گذارد، یک حجّ با مناسک قبول‌شده به او می‌دهند. آدم باید بتواند از عبادت لذت ببرد، منتها در ابتدا لذت عبادت به سادگی چشیده نمی‌شود. چون عبادت با نیازهای روزمرۀ ما بی‌ربط است، مثل غذاخوردن نیست. احساس نیاز به عبادت در انسان ابتدا بیدار نیست لذا معمولاً آدم با ولع سراغ عبادت نمی‌رود. بعد از اینکه انسان عبادت کرد، مثل گرسنه‌ای که غذا خورده، لذت نمی‌برد، ولی عبادت هم لذت دارد و لذتش بیشتر از لذت‌های عادی است. لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل هستند اما لذت عبادت بالفعل نیست مخصوصاً عبادت‌هایی که ثواب عمیق و بیشتری دارند طوری طراحی شدند که آدم نمی‌تواند به سادگی از آنها لذت ببرد؛ مثل نماز. انسان باید به یک بلوغ برسد تا احساس نیاز به عبادت بکند. وقتی انسان به یک بلوغ برسد می‌گوید خدایا! می‌خواهم با تو مستقیم حرف بزنم. نیاز به عبادت به‌سادگی در انسان بیدار و فعال نمی‌شود، اما یک عبادتی هست که راحت می‌توانی نیاز به آن را حس کنی و آن زیارت امام‌حسین(ع) است. می‌فرماید یکی از علائم مؤمن این است که دلش برای زیارت حسین(ع) تنگ می‌شود. این نیاز فعال است. اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت اباعبدالله الحسین(ع) است. چرا؟! چون خیلی حسین(ع) زحمت ما را کشیده است. امام حسین(ع) و اهل‌بیت ایشان، با رنج‌ها و مصیبت‌هایی که تحمل کردند، این را برای ما آسان کردند. درواقع مقدمه عبادت باعظمت زیارت اربعین را زینب کبری(س) و بچه‌های حسین(ع) برای ما انجام دادند. 🚩 مسیر نجف کربلا- موکب امام‌رضا(ع)- ۱۴۰۱/۶/۱۴ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7468 @Panahian_text

🔻 پیاده‌روی اربعین یک عبادت است؛ اینجا حسّ عبادت بگیرید 🔻 فرق زیارت حسین با عبادت‌های دیگر این است که شیرینی‌اش از همان اول چشیده می‌شود 📌 ابعاد عبادت با عظمت اربعین-ج2 🔘 انسان نیاز به یک مهربانیِ مطلق دارد؛ اگر ندانی «یک قدرت مطلقی هست که عاشق توست» دلت سنگ می‌شود 🔘 عبادت یعنی «ابراز وابستگیِ ما به خدا»؛ همین اظهار نیاز موجب آرامش ما می‌شود 🔘 چرا به زیارت حسین(ع) نیاز داریم؟ انسان وابسته به خداست و حسین وجه‌الله و خلیفةالله است 🔘 در اربعین می‌توانید لذت عبادت را بچشید و با خودتان حسّ عبادت، ذکر و نمازِ خوب ببرید 🔘 اینجا بعضی‌ها نمازخوان شدند و خیلی از نمازخوان‌ها، نمازخوانِ خوب شدند 🔘 پیاده‌روی اربعین به ما یاد می‌دهد که عبادت اگرچه ممکن است کمی تلخی داشته باشد اما تهِ آن، شیرینی هست ____ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: زیارت اربعین، پیاده‌روی به سوی حرم امام‌حسین(ع) و این تجمع با شکوه، یک عبادت محسوب می‌شود. در این مسیر، حسّ عبادت به خودتان بگیرید؛ تا می‌شود در این راه، با وضو باشید، تا می‌شود این عبادت را با عبادت‌های دیگر(مثل ذکر و نماز) پررنگ بکنید. هرکسی هرچقدر در عبادت، دارایی و توانایی و تجربه دارد و هرچقدر به عبادت معرفت دارد، با خودش به اربعین بیاورد، اینجا بستر بهترین عبادات فراهم است. کسانی هم که در عبادت ضعیف هستند از اربعین حسّ عبادت و ارتباط گرفتن با عبادت ببرند، از اربعین نمازِ خوب و ذکر ببرند. اینجا بعضی‌ها نمازخوان شدند. اینجا خیلی از نمازخوان‌ها، نمازخوانِ خوب شدند. اینجا برای اولین بار شما می‌توانید لذت عبادت را بچشید، هرچند سختی داشته باشد. آدم در نماز خواندن که پادرد نمی‌گیرد ولی اینجا احتمالاً پادرد می‌گیرد، منتها این پادرد چقدر شیرین است! این دارد به ما یاد می‌دهد که عبادت اگرچه ممکن است کمی تلخی داشته باشد اما تهِ آن، شیرینی هست. ظاهر عبادت، ابتدا از کمی تلخ به نظر می‌رسد و کمی سختی دارد، ولی باطنش شیرین است. منتها این اربعین و پیاده‌روی برای زیات حسین(ع)، یک فرقی با عبادت‌های دیگر دارد و آن‌هم اینکه شیرینی‌اش از همان اول چشیده می‌شود؛ علی‌رغم اینکه سختی دارد. در اربعین، یک رازی برای این شیرینی وجود دارد. اینجا یک شفیعی هست به‌نام حسین(ع) که آمده برای ما این عبادت را شیرین کرده است. عبادت یعنی چه؟ انسان موجودی وابسته آفریده شده. ببینید وقتی کودک به دنیا می‌آید، چقدر وابستۀ پدر و مادر است؟ همۀ نیازهای مادی و روحی او را باید مادر برطرف کند. وابستگی و نیاز انسان به خدا خیلی بیشتر از وابستگیِ نوزاد به مادر است. منتها وابستگی کودک به مادر، به‌طور طبیعی بیدار است، اما بیدار شدن نیاز ما به خدا، ریاضت می‌خواهد. البته وابستگی به خدا، خیلی شیرین‌تر از وابستگی به پدر و مادر است چون وابستگی به خدا اولاً وابستگی به یک قدرت خیلی بزرگ‌تر است و ثانیاً وابستگی به یک مهربانیِ خیلی عمیق‌تر است. خیلی از شما، متوجه شده‌اید که نیاز به حسین و زیارت حسین دارید. خوشا به سعادت آنهایی که احساس نیاز به امام‌شان را پیدا کرده‌اند. یا الهی فدای حسین بشویم که این نیاز را در ما بیدار کرده است. خوش به سعادت کسی که این احساس وابستگی به امامش را درک می‌کند. چون امام خلیفة‌الله است. مگر انسان به خدا وابسته نیست؟ خُب حسین وجه‌الله است، خلیفةالله، عین‌الله و یدالله است. ولیّ خدا مظهر اسماء الهی است. لذا تو احساس وابستگی به حرم می‌کنی چون وابسته به امامت هستی. الهی احساس نیازتان به امام زمان‌تان بیدار بشود. انسان احساس نیاز به یک قدرت مطلق و یک مهربانی مطلق دارد. دلت سنگ می‌شود اگر خبر نداشته باشی که قدرت مطلقی هست که دوستت دارد و عاشق تو است! قساوت قلب و کوردلیِ انسان برای این است که احساس می‌کند کسی او را دوست ندارد. امام زمان مثل یک مادر دلسوز و مهربان که نمی‌تواند طفل شیرخوارش را رها کند، یک لحظه هم نمی‌خواهد رهایت کند! نگو «من آلوده و گنهکار هستم» بچۀ شیرخواره هم مدام لباسش را کثیف می‌کند ولی مادرش به‌خاطر آلودگی، او را دور نمی‌اندازد. وابستگی ما به خدا چه ربطی به عبادت دارد؟ موجود وابسته گاهی باید با خودِ آن قدرت مطلق، مستقیماً حرف بزند و بگوید که من به تو وابسته هستم. نماز یعنی من اعتراف می‌کنم به تو و به محبت تو و به قدرت تو وابسته‌ام، من سرکش نیستم! کسی که می‌خواهد احساس وابستگی به خدا و نیاز به عبادت در او بیدار بشود چه‌کار کند؟ زیاد به کربلا بیاید! هرسال اربعین بیاید. کم‌کم امام‌حسین(ع) با دلت این‌قدر بازی می‌کند که دلت را بیدار کند. کم‌کم می‌بردت درِ خانۀ خدا. کم‌کم نمازخوانِ خوب می‌شوی. 🚩 مسیر نجف به کربلا- موکب امام‌رضا(ع)- 1401/06/15 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻این لشکر باعظمت فقط «عزادار» نیستند 🔻شما همین الان سرباز هستید و دارید قدرت امام‌زمان(عج) را نشان می‌دهید 📌چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟ - ج۲ 🔘شما که با این جمعیت راه امام‌حسین(ع) را می‌روید قدرت‌آفرین و امنیت‌آفرین هستید 🔘وقتی خانم‌ها وارد این میدان می‌شوند نشان می‌دهند این ماجرا عقبه محکمی دارد 🔘کسانی که خانه امام‌زمان (مسجد سهله) را از غربت خارج کنند خود امام‌زمان را هم از غربت خارج می‌کنند 🔘امام‌زمان(عج) مقتدرانه عمل می‌کند چون می‌داند پیروزی قطعی است و هیچ وقت دشمن بر شیعیان غلبه پیدا نمی‌کند ____________________ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله – ۱۴۰۱/۰۶/۱۷ آیا می‌شود انسان به اربعین - که پدر گرامی امام‌زمان(عج) از مردم دعوت کردند در آن جمع شوند- برود ولی حضرت از کنار انسان رد نشود؟! یکی از دلایل نورانیت این سفر این است که در این ایام یک بار حضرت از کنار ما عبور می‌کند و به ما عنایت و نگاه می‌فرماید. مسجد سهله خانه، قرقگاه و قدمگاه امام‌زمان(عج) است؛ شروع پیاده‌روی زیارت اربعین از خانه امام‌زمان(عج) خیلی قیمت دارد. کسانی که پیاده‌روی خود را از مسجد سهله شروع می‌کنند گفتند ما که حضرت را زیارت نکردیم لااقل خانه‌اش را زیارت کنیم. این لشکر باعظمت فقط «عزادار» نیستند. البته عزاداری امام‌حسین(ع) مقام خیلی بالایی دارد. شما در زیارت اربعین به کربلا می‌روید که بگویید: «نُصرَتی لَکُم مُعَدَّة» من آمدم شما را کمک کنم؛ یعنی به امام‌زمان(عج) کمک کنید، شما همین الان چطور دارید کمک می‌کنید؟ شما با این جمعیت و بدون اسلحه دارید برای جامعه اسلامی امنیت فراهم می‌کنید. وقتی امنیت فراهم کردید یعنی قدرت فراهم کردید. به قول رهبری معظم انقلاب که فوق العاده حکیمانه است «شهدا مظهر قدرت ملت هستند». سید الشهداء قدرت‌آفرین است و شما که با این جمعیت راه امام‌حسین(ع) را می‌روید قدرت‌آفرین و امنیت‌آفرین هستید. همین اربعین در از بین بردن داعش موثر بود؛ شما جلو قتل عام مومنین را گرفتید. امنیتی که شما درست می‌کنید نه فقط برای امروز بلکه برای فردا است. اگر امام‌زمان(عج) در زمانی تشریف بیاروند که مردم اربعین را ندیدند، دشمن در حمله به ایشان جسارت زیادی پیدا می‌کند ولی الان شما را در میدان دیدند، تابستان شما و زمستان شما را دیدند. گرما و سرما شما را به ستوه نیاورده است. شما همین الان سرباز بدون اسلحه هستید و دارید قدرت امام‌زمان(عج) را نشان می‌دهید. وقتی امام‌زمان(عج) بیایند به قدرت شما مستظهر هستند. نگویید امام‌زمان(عج) به ما چه احتیاجی دارد؟ رسول‌خدا(ص) فرمود چه کسی مرا کمک می‌کند؟ اگر قرار بود امام‌زمان(عج) بدون کمک مردم عمل کند پیامبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) این کار را می‌کردند. بانوانی که در این راه هستند همه سربازان امنیت‌آفرین هستند. وقتی خانم‌ها وارد این میدان می‌شوند نشان می‌دهند این ماجرا عقبه محکمی دارد. بعضی از آقایان را خانم‌ها راهی کردند. معمولاً خانم‌ها در امور معنوی جلوتر از آقایان هستند. همین مادرها هستند که فرزندانی را به عشق اهل‌بیت(ع) و امام‌زمان(عج) به دنیا می‌آورند. شما محصول نیت‌های پاک مادران خودتان هستید. کسانی که خانه امام‌زمان(عج) را از غربت خارج کنند خودش را هم از غربت خارج می‌کنند. شما الان اسلحه ندارید ولی همین الان سرباز امنیت‌بخش هستید چون امنیت امام‌زمان(عج) با محبت اصحابش تامین می‌شود. این جمعیت که هنوز امام‌زمان(عج) خودشان را ندیده، هنوز امام‌زمان(عج) صریحاً فرمان نداده، در سرما و گرما می‌شتابند؛ اینها برای امام‌زمان(عج) قدرت است. شما که امام‌حسین(ع) را جهانی کردید، قطعاً باید جمعیت‌تان را بیشتر کنید تا امام‌زمان(عج) تشریف بیاورند. باید این جهان غفلت‌زده را بیدار کنیم. این جهان اسیرشده به دست رسانه‌های پلید را باید از اسارت نجات بدهیم. تا سی میلیون جمعیت جایی نریزد شاید این جهان بیدار نشود. ما این جهان را تکان می‌دهیم. ما هرچه ابزار برای به اسارت و بردگی کشیدن انسان‌ها هست همه را از بین خواهیم برد. همه اینها برای امام‌زمان(عج) قدرت می‌شود؛ وقتی بیاید و فریاد بزند من فرزند حسین(ع) هستم همه عالم حساب کار به دست‌شان می‌آید. امام‌زمان(عج) شما را دور هم جمع کرده است و این عظمت را برای شما ایجاد کرده است، چون امام‌زمان(عج) می‌دانند شما می‌توانید تا ابد از خودتان دفاع کنید. اگر الآن قدرت نداشتیم از خودمان دفاع کنیم دل‌های ما را هوایی نمی‌کردند. آن زمانی جریان وهابیت به کربلا حمله کرد که اصلاً کربلا این طور قدرت‌نمایی نکرده بود. آن زمانی ایادی انگلیس خبیث زیارتگاه بقیع را تخریب کردند که کربلا این قدر رونق نداشت. امام‌زمان(عج) مقتدرانه عمل خواهد کرد چون می‌داند دیگر غربتی پیش نخواهد آمد. 👤علیرضا پناهیان- ۱۴۰۱/۶/۱۷ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 امام‌زمان(عج) عدالت حقیقی را در اعلی مراتبش پیاده می‌کند، پذیرش مراتب بالای عدالت بدون ازخودگذشتگی ممکن نیست 🔻 اربعین روحیه ایثار و از خودگذشتگی را در انسان تقویت می‌نماید و انسان را برای عصر ظهور آماده می‌کند 📌 چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟ - ج۳ 🔘 انسان‌ها با هم تفاوت دارند و امام‌زمان(عج) این تفاوت‌ها را خیلی رعایت می‌کنند 🔘 امام‌زمان(عج) با هر کس شایسته شأن او رفتار می‌کند، به همین دلیل بعضی‌ها نمی‌توانند رفتار امام‌زمان(عج) را تحمل کنند 🔘 بسیاری از مظلومین هم حاضر نیستند مراتب عمیق عدالت را تحمل کنند لذا وسط راه چپ می‌کند 🔘 وقتی انسان از خود گذشت می‌تواند رعایت تناسب‌ها و تفاوت‌ها را بپذیرد 🔘 کسانی که ایثارگری نمی‌کنند نمی‌توانند عدالت امام‌زمان(عج) را پس از ظهور تحمل کنند _______________ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله انسان از تبعیض خیلی بدش می‌آید و بی‌عدالتی برایش گران تمام می‌شود ولی یک موضوع بسیار مهم این است که شِبه‌بی‌عدالتی و شِبه‌تبعیض‌هایی وجود دارد که عین عدالت است و انسان باید آنها را بپذیرد اما پذیرش این موارد برای انسان سخت است. مثلا کودکان یک خانواده در سنین مختلف اقتضائات و نیازهای گوناگونی دارند لذا ممکن است مادر به یکی از فرزندان خود بیشتر از دیگران محبت می‌کند. ما از کودکی در خانه باید این تفاوت‌ها را بپذیریم و خانواده باید به ما یاد بدهد که این تفاوت‌ها را رعایت کنیم و احساس تبعیض و بی‌عدالتی نکنیم. معلم باید سر کلاس انصاف را رعایت کند ولی باید تفاوت‌های منطقی را به دانش‌آموزها بفهماند که لازم است برای بعضی‌ها بیشتر وقت بگذارد، تا یک مقدار تفاوت در رفتارش ایجاد شد بچه‌ها اعتراض نکنند. امام‌زمان(عج) خیلی شدید تفاوت انسان‌ها را رعایت می‌کنند. به همین دلیل بعضی‌ها نمی‌توانند رفتار امام‌زمان(عج) را تحمل کنند. ولیّ‌خدا با هر کسی شایسته شأن او رفتار می‌کند. شما باید بتوانید این موضوع را تحمل کنید. شعار ولایت‌مداری ساده است؛ باید در مقام عمل بینیم آیا وقتی ولیّ‌خدا تفاوتی را بین ما می‌بیند و با ما به گونه متفاوت رفتار می‌کند می‌پذیریم یا نه؟ عدالت مراتب ابتدایی و سطحی دارد، مراتب عمیق هم دارد. بسیاری از مظلومین هم حاضر نیستند مراتب عمیق عدالت را تحمل کنند لذا وسط راه چپ می‌کند. خیلی وقت‌ها قانون و آیین‌نامه ضدرعایت تفاوت انسان‌هاست. بعضی عدالت را در سطح همین قوانین رایج که بشر با عقل ناقص خودش برای فرار از اجرای عدالت حقیقی وضع کرده است می‌فهمند و می‌پسندند. خیلی وقت‌ها ما عدالت حقیقی را که خدا با رعایت تناسب دربارۀ هر یک از انسان‌ها مقدر می‌کند نمی‌پسندیم. زور ما به خدا نمی‌رسد ولی اگر یک امام مقابل ما تناسبها را رعایت کرد چه می‌کنیم؟ پذیرش تفاوتها خیلی مهمتر از این است که دنبال عدالت بگردید. امام‌زمان(عج) عدالت حقیقی را در اعلی مراتبش پیاده میکند. ما باید برای پذیرش این عدالت خیلی آمادگی داشته باشیم. امام‌زمان(عج) زمین را پر از عدل می‌کند نه پر از مساوات و قانون؛ پر از رعایت تناسب‌ها و پر از رعایت تفاوتی که انسانها در نیازها و اقتضادات خودشان دارند. عدالت چیزی نیست که مظلومان ادعا میکنند؛ اینها از ظلم خسته شدند؛ این که معرفت زیاد و هزار سال انتظار نمیخواهد. مشتاق عدالت حداقلی هستیم یا عدالت حداکثری؟ ما در اربعین خودمان را برای ولایت‌مداری آماده می‌کنیم. اربعین روحیه ایثار و از خودگذشتگی را در انسان تقویت می‌کند وقتی انسان از خود گذشت می‌تواند رعایت تناسب‌ها و تفاوت‌های را توسط مولا بپذیرد. اربعین نمایشگاه ازخودگذشتگی و قربانی کردن خودخواهی‌هاست و انسان را برای عصر ظهور آماده می‌کند. کسانی که ایثارگری نمی‌کنند نمی‌توانند عدالت امام‌زمان(عج) را پس از ظهور تحمل کنند. کسی که از هستی خودش بگذرد می‌تواند عدالت را تحمل کند. ایرانی‌ها در این ایثارگری کم نگذارند. در اربعین در درجه اول امنیت امکان این حرکت بیست میلیونی را فراهم می‌کند. چه کسانی امنیت را فراهم کردند؟ شهدا؛ آنها ازخودگذشتگی نمی‌کردند راه باز نمی‌شد. بعد از امنیت کسانی امکان این زیارت را فراهم کرده‌اند که غذا و وسایل لازم را تهیه کرده‌اند. در اربعین کار کسانی است که بدون هیچ چشم‌داشتی هستی خود را کنار جاده می‌آوردند و از زائران پذیرایی می‌کند مهمتر از پیاده‌روی است. در اربعین امام حسین(ع) با ما کاری می‌کند با این پیاده‌روی مدام در قلب ما محبت و احترام ایشان بیشتر می‌شود آنگاه محبت و احترام امام‌زمان(عج) هم افزایش می‌یابد. وقتی این محبت بالا رفت اگر حضرت به یک نفر صدهزار درهم و به ما یک درهم داد می‌گوییم: گر از درت برانی ور نزد خود بخوانی/ رو کن به هر که خواهی گل پشت و رو ندارد؛ آقا می‌خواهد این طوری تفاوت‌ها را بپذیریم. 🚩 جوار مسجد سهله- ۱۴۰۱/۰۶/۱۹ 📢 صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻مقایسه قیام امام‌حسین(ع) و قیام امام‌زمان(عج) تفاوت‌ها و تشابه‌هایی را به ما نشان می‌دهد که معرفت‌افزا و گره‌گشا است 🔻قیام مهدوی شهید نمی‌خواهد، می‌خواهد کل زندگی ما مثل روزهای اربعین ایثارگرانه و مهربانانه بشود 📌چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟- ج ۴ 🔘قیام حسینی برای نگه داشتن نام و راه اسلام بود، ولی قیام مهدوی برای استقرار و حاکمیت اسلام است 🔘آیا می‌توانیم در شهرهای خودمان شبیه جاده اربعین زندگی کنیم؟ ماجرا این است 🔘امام‌زمان(عج) برای شهادت فدایی نمی‌خواهد بلکه در عرصه زندگی فدایی می‌خواهد 🔘هرقدر مسئولین ما به اصحاب امام‌زمان(عج) شبیه‌تر باشند همان قدر به ظهور حضرت نزدیک شده‌ایم 🔘امام‌زمان(عج) مسئولان را از کسانی مثل موکب‌دارها و خرج‌کنندگان مسیر اربعین انتخاب می‌کنند 🔘وقتی امام‌زمان(عج) آمد مردم تمام خیابان‌ها را به جاده نجف-کربلا تبدیل می‌کنند _______________________ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله باید قیام امام‌حسین(ع) و قیام امام‌زمان(عج) را با یکدیگر مقایسه کرد تا قیام امام‌زمان(عج) را بهتر بشناسیم. حرکت مهدوی تفاوت‌هایی اساسی با حرکت حسینی دارد. یاران امام‌زمان(عج) هم از جهت رفتار، موقعیت و مسئولیت با اصحاب امام‌حسین(ع) تفاوت‌هایی دارند. این مقایسه تفاوت‌ها وتشابه‌هایی را به ما نشان می‌دهد که معرفت‌افزا و گره‌گشا است. در قیام حسینی یاران حضرت باید در دفاع از ایشان از جان خود می‌گذشتند، اما در رکاب امام‌زمان(عج) ماجرا فقط از جان گذشتن نیست. شاید آدم بتواند راحت از جان بگذرد ولی گاهی ممکن است نتواند از دنیا بگذرد. شما باید پای رکاب امام‌زمان(عج) حکومت کنید و اداره‌کنندگان عالم بشوید. امام‌زمان(عج) فدایی‌های زیادی دارد که در راه دفاع از حضرت سختی بکشند، اما اگر حضرت به ما مقام اجتماعی داد و مسئولیت سپرد آیا می‌توانیم انجام بدهیم!؟ آیا مسئولین ما در حد و اندازه اصحاب برجسته امام‌زمان(عج) هستند یا نه؟ هرقدر اینها به اصحاب حضرت شبیه‌تر باشند همان قدر به ظهور حضرت نزدیک شده‌ایم. قیام حسینی برای نگه داشتن نام و راه اسلام بود، ولی قیام مهدوی برای استقرار و حاکمیت اسلام است، امام‌حسین(ع) برای حفظ حداقلی از دین قیام کرد تا این دین به نسل‌های بعد برسد ولی قیام امام‌زمان(عج) برای پاک کردن جهان از هرگونه ظلم است، پس یارانی که امام‌زمان(عج) می‌خواهد تفاوت‌هایی با یاران امام‌حسین(ع) دارد. ما خودمان را برای شهادت آماده می‌کنیم ولی قیام مهدوی شهید نمی‌خواهد رئیس می‌خواهد. امام‌زمان(عج) مسئولان را از کسانی مثل موکب‌دارها و خرج‌کنندگان مسیر اربعین انتخاب می‌کنند. چه می‌شود برای اربعین ازخودگذشتگی ایجاد می‌شود؟ آیا می‌توانیم در شهرهای خودمان شبیه جاده اربعین زندگی کنیم؟ ماجرا این است. چرا کسانی که در این راه پذیرایی می‌کنند، هستی خودشان را لب جاده آورده‌اند؟ قیام مهدوی از ما می‌خواهد مثل اربعین ایثارگرانه و مهربانانه زندگی کنیم. ما را به نمایشگاه اربعین آوردند ببینیم زندگی این است و کل زندگی ما باید این طوری باشد. همسایه‌های خانه امام‌زمان(عج) در خانه خود را باز کردند، زندگی خودشان را در طبق اخلاص قرار دادند، ما باید همیشه درِ خانه‌های‌مان در زندگی عادی به روی همدیگر باز باشد، به غریبه‌ها بگویید فکر نکنند ما اینجا فقط یک خوشگذرانی معنوی داریم، رنج پذیرش یک مسئولیت بزرگ را در دل‌مان احساس می‌کنیم. در راه جبهه به خودمان می‌گفتیم آیا برای شهادت آماده‌ایم یا نه؟ ولی الآن باید خودمان را برای زندگی مهدوی آماده کنیم نه شهادت حسینی. در عاشورا اصحاب امام‌حسین(ع) گفتند اجازه بدهید خودمان را فدای شما کنیم اما امام‌زمان(عج) برای شهادت فدایی نمی‌خواهد بلکه در عرصه زندگی فدایی می‌خواهد، همان طور که عرصه اربعین فدایی لازم داشت تا اربعین شکل بگیرد. آیا میلیون‌ها زائر غذا نمی‌خواهند؟ چه کسی باید این خیمه‌ها را بنا کند و تدارک زائران را انجام بدهد؟ مگر اینها آمدند شهید بشوند؟ اینها می‌خواهند در این سفر زندگی کنند. اربعین دارد مسئولیت بزرگی را به دوش ما می‌گذارد. بعد از اربعین کار ما تمام نیست، قصه این است که زندگی ما باید متفاوت بشود، هنوز خیلی فاصله هست. مریدان اربعینی امام‌زمان(عج) اینجا یک دوره آموزش می‌بینند و خودشان را برای ظهور آماده می‌کنند. وقتی امام‌زمان(عج) آمد مردم تمام خیابان‌ها را به جاده نجف-کربلا تبدیل می‌کنند. 🚩 جوار مسجد سهله - ۱۴۰۱/۰۶/۲۰ 📢 صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻شدیدتر شدن محبت‌ها نسبت به همدیگر هنگام ظهور پدید می‌آید 🔻در اربعین چندده میلیون نفر از اقوام و ملت‌های متعدد با عشق دور هم جمع می‌شوند و باب مهربانی را باز می‌کنند 📌چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟- ج ۵ 🔘اگر شیعیان قلباً با هم اجتماع کنند و با همدلی به عهدی که بر عهده دارند وفا کنند غیبت باسرعت پایان می‌یابد 🔘اهل‌بیت(ع) با تحمل مصیبت‌های فراوان بین ما همدلی ایجاد کرده‌اند، برای همدلی بیشتر خودمان باید کاری بکنیم 🔘در اربعین عواطف می‌جوشد، اینجا کسی حساب برادر دینی‌اش را از خودش جدا نمی‌کند 🔘اگر محبتی که در مواکب می‌بینید در مساجد نباشد، باید در ایمان خودمان تردید کنیم 🔘امام‌حسین(ع) با اربعین این محبت و اتحاد را ایجاد کرده است، باید از اربعین الگو بگیریم و در زندگی خود پیاده کنیم _______ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله ماجرای اربعین که این همه تحول در نگاه و رفتار افراد ایجاد کند می‌تواند یکی از مقدمات ظهور تلقی بشود. یکی از اتفاق‌هایی که در هنگامه ظهور رخ می‌دهد، رفتار همدلانه و محبت بین مؤمنین است. امام‌زمان(عج) می‌فرماید: «وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا»(المزار، شیخ مفید/ص11) اگر شیعیان ما قلباً با هم اجتماع کنند و با همدلی به عهدی که بر عهده دارند وفا کنند ملاقات ما تاخیر نمی‌افتد و غیبت ما باسرعت پایان می‌یابد. شدیدتر شدن محبت‌ها نسبت به همدیگر هنگام ظهور پدید می‌آید. در هیئت یک مقدار اجتماع قلوب شدیدتر است ولی در اربعین چندده میلیون نفر از اقوام و ملت‌های متعدد با عشق دور هم جمع می‌شوند و باب مهربانی را باز می‌کنند لذا اربعین می‌تواند علامت ظهور تلقی بشود. شما در این راه یک مامور برای حل اختلاف نمی‌بینید، همه با هم ایثارگرانه و فوق‌انصاف رفتار می‌کنند. محبت بین مؤمنین در اربعین بیشتر از گذشته تشدید خواهد شد. اینجا عواطف می‌جوشد، کسی حساب برادر دینی‌اش را از خودش جدا نمی‌کند. در اربعین دل‌ها بسیار به هم محبت پیدا می‌کند، آیا این یک تمرین نیست تا اوج محبت به همدیگر را بچشیم؟ امام‌کاظم(ع) فرمود: اختلاف اصحابم برای شما یک رحمت است. «أَنَا فَعَلْتُ ذَلِكَ بِكُمْ لَوِ اجْتَمَعْتُمْ عَلَى أَمْرٍ وَاحِدٍ لَأُخِذَ بِرِقَابِكُم‏»(علل الشرایع، شیخ صدوق/ج2/ص395) من خودم کاری کردم شما با هم اختلاف نظر داشته باشید چون اگر شما با هم اتحاد داشتید دشمنان شما احساس خطر می‌کردند و شما را از بین می‌بردند. الان که می‌توانید از خودتان در برابر دشمنان دفاع کنید بین شما اتحاد ایجاد کردند. آیا این قدرت و اتحاد مقدمه‌ و علامت نزدیک بودن ظهور نیست؟ موکب‌هایی که از شهرهای گوناگون در اینجا هست، از مدت‌ها قبل خرج را از مردم جمع می‌کنند و با محبت و علاقه از هزاران نفر پذیرایی می‌کنند تا کسی گرسنه نمانند. در هنگامه ظهور بین مؤمنین عین برادر و خواهر محبت ایجاد می‌شود، امام‌کاظم(ع) فرمود وقتی هنگام ظهور بشود متحد و هم‌نظر کردن شیعیان برای ما کاری ندارد. در ایران و عراق اختلاف‌ها و سلیقه‌های مختلفی هست اما درباره اربعین غالبا اتحاد برقرار می‌شود. باید این همدلی را گرامی داشت. اهل‌بیت(ع) با تحمل مصیبت‌های فراوان این همدلی را ایجاد کرده‌اند، برای همدلی بیشتر خودمان باید کاری بکنیم. در مساجد هر شب یک روضه مختصر بخوانند و یک نفر بانی چای و قند شود، همین قصه موکب را هر شب در مسجد پای روضه امام‌حسین(ع) اجرا کنیم، چرا نباید مساجد مثل موکب‌ها گرم باشند؟! این مواکب جلوه‌گاه محبت‌اند. شیرینی پذیرایی چای و قندی که داده می‌شود محبت بین مردم را زیاد می‌کند. محبت یک هدیه الهی برای مؤمنین است: «إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا»(مریم،96) اگر محبتی که در مواکب می‌بینید در مساجد نباشد باید در ایمان خودمان تردید کنیم. اگر محبت در مساجد نباشد معلوم می‌شود در کنار ذکر قرآن آنچنان که باید ذکر عترت نیست. نماز قرآن خواندن مؤدبانه است. چون مساجد محل قرآن است باید محل عترت هم باشد، یاد امام‌زمان(عج)، توسل، ذکر مصیبت و تمنا برای ظهور حضرت بشود. اگر مساجد را این طور قرار بدهیم و هر شب یک نفر موکب‌دار بشود و خرج روضه را بدهد، کم‌کم این محبت جاری می‌شود. در آخر الزمان محبت بین اصحاب امام‌زمان(عج)، محبت اعضای یک خانواده است، اهل‌بیت(ع) می‌توانند بین ما محبت و اتحاد بیشتر ایجاد کنند، الان امام‌حسین(ع) با اربعین این محبت و اتحاد را ایجاد کرده است، بقیه این اتحاد را ما از اربعین الگو بگیریم و در زندگی خود پیاده کنیم. 🚩جوار مسجد سهله - ۱۴۰۱/۰۶۰۲۱ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻در اربعین میلیون‌ها انسان برای محبت امام‌حسین(ع) می‌آیند، این پدیده مقدمه کدام بخش از ظهور است؟ 🔻محبوبیت رئیس جامعه تنها راه برای راحت‌ترین زندگی و کم‌هزینه‌ترین صورت اداره جامعه است 📌چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟- ج۶ (آخر) 🔘در اربعین امام‌حسین(ع) تحولی اساسی در دل‌ها و رفتار مردم ایجاد کرده است 🔘محبت به ائمه هدی تسهیل‌کننده همه کارهای خوب است 🔘اگر اداره جهان مانند اداره اربعین باشد یک دولت بسیار کوچک کافی است 🔘در اربعین همه به عشق امام‌حسین(ع) نهایت اخلاق را نسبت به هم رعایت می‌کنند ____________ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله هیچ موضوعی به اندازه ظهور برای مومنین پراهمیت نیست، شایسته است اربعین را برای ظهور امام‌زمان(عج) مقدمه بدانیم. اربعین یک پدیده بزرگ عاطفی است، در اربعین میلیون‌ها انسان برای محبت یک شخصیت می‌آیند یعنی امام‌حسین(ع). در ماجرای اربعین امام‌حسین(ع) تحولی اساسی در دل‌ها، رفتار و سبک زندگی مردم ایجاد کرده است، این پدیده مقدمه کدام بخش از ظهور امام‌زمان(عج) است؟ همه کسانی که به امام‌حسین(ع) مهر می‌ورزند در زمان ظهور با شدت بیشتری به امام‌زمان(عج) مهر می‌ورزند. قطعاً این شور و غوغا و این سبک زندگی توأم با ازخودگذشتگی و ایثار در اربعین، در زمان ظهور بیشتر خواهد شد. علت این همه اصرار بر محبوبیت رئیس دین و جامعه، اصرار بر محبوبیت ولی خدا که ولایت جامعه را به عهده دارد و اصرار بر عشق‌ورزی نسبت به امام‌زمان(عج) چیست؟ اسلام بر محبت نسبت به ولی خدا استوار است، قرآن می‌فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‏»(شوری،23) پاداش رسالت پیامبراکرم(ص) چیزی نیست جز مودت چهارده معصوم که همان امامان و رؤسای اصلی جامعه هستند. مودت محبتی است که باید علنی ابراز شود، نه این که در خانه بنشینید و بگویید من شما را دوست دارم. اگر رئیس جامعه محبوبیت داشته باشد جامعه به سهولت اداره خواهد شد، با محبوبیت رئیس جامعه با کمترین هزینه برای نظارت و با کمترین قانونگذاری جامعه اداره می‌شود. هر قانونی می‌تواند موجب مفسده و رانت‌خواری بشود، بنابراین ‌به افراد نیاز است تا از فساد مجریان قانون جلوگیری کنند. محبوبیت رئیس جامعه تنها راه برای راحت‌ترین زندگی و کم‌هزینه‌ترین صورت اداره جامعه است. محبت به ائمه هدی یک کار خوب در کنار کارهای خوب دیگر نیست بلکه تسهیل‌کننده همه کارهای خوب است، درحالی‌که خود این محبت سخت نیست، به طوری که رسول‌خدا(ص) و اهل‌بیت(ع) نزد دشمنان‌شان هم محبوب بودند. محبت رسول‌خدا(ص) و اهل‌بیت(ع) راحت‌ترین تکلیف است، فقط باید این محبت را نشان داد تا به یک فرهنگ و هنجار تبدیل بشود و بی‌مهری نسبت به ولی خدا در نظر افراد جامعه یک فاجعه تلقی بشود. وقتی این محبت یک فرهنگ و ارزش بنیادین اجتماعی شد، اداره جامعه را سهل می‌کند، آن وقت به بسیاری از نهادهای نظارتی و امنیتی و تحمیل هزینه‌های هنگفت به دولت نیاز نیست. دولت‌ها در اربعین دخالت و مدیریت ندارند، خود مردم خرج می‌دهند، پذیرایی می‌کنند و نظم را برقرار می‌کنند. شما یک پلیس را در این راه نمی‌بینید که بخواهد بین مردم نظم برقرار کند، همه به هم کمک می‌کنند و از همدیگر حمایت می‌نمایند. اگر اداره جهان مانند اداره اربعین باشد یک دولت بسیار کوچک کافی است آن هم نه با قانون بلکه با اشاره؛ وقتی به جای قانون جامعه با اشاره اداره شود آنهایی که مشتاق‌تر، محبّ‌تر و عاشق‌تراند کار را انجام می‌دهند و نمی‌گذارند کاری برای بقیه روی زمین بماند. با قوانین اجتماعی نمی‌توان یک تظاهرات بیست میلیونی درست کرد. عظمت محبت مولا باعث شده است با اشارۀ مولا مردم فراتر از دستور عمل کنند. تمام اندیشمندان جهان قبول دارند «از محبت خارها گل می‌شود» ولی می‌گویند محبت وجود ندارد؛ اگر آنها نظام‌هایی غیر از نظام ولایی پیشنهاد می‌دهند علتش این است که چنین محبتی را خیال‌پردازی و ناممکن می‌دانند. نزد دانشمندان و دانش‌های موجود فرض بر این است که انسان‌ها موجوداتی گرگ‌مسلک هستند و گربه‌صفت رفتار می‌کنند، آنها می‌گویند این انسان سودجو و منفعت‌طلب را تنها با رقابت آزاد می‌شود کنترل کرد. اربعین نشان داد اگر کار بر محبت مولا صورت بگیرد محبت ممکن است. آیا توصیه‌های اخلاقی جهان را آباد کرد؟ آیا انسان‌ها با این توصیه‌ها خوب شدند و ظلم و جنایت تمام شد؟ اگر توصیه‌های اخلاقی کار کرده است چرا این قدر قانون هست؟ اخلاق بشریت را نجات نداده است. اخلاق خوب است ولی در اربعین برای این که افراد نسبت به یکدیگر خوب رفتار کنند توصیه اخلاقی لازم نیست، اینجا همه به عشق امام‌حسین(ع) نهایت اخلاق را نسبت به هم رعایت می‌کنند، در این راه هیچ کس حاضر نیست کوچکترین ظلمی کند. 🚩جوار مسجد سهله- ۱۴۰۱/۰۶/۲۲ 📢صوت:@Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 نه کسانی که نگران حجابند شلوغش کنند، نه کسانی که طرفدار بی‌حجابی‌اند فکر کنند که می‌توانند شلوغش کنند 🔻 دوران ابتذال و هرزگی گذشته و دیگر جامعه به آن سمت نمی‌رود 🔘 اصلاً نیاز به تبلیغ حجاب نداریم؛ کافی است ماهیت و نتایج بی‌حجابی را نشان بدهیم که عاقبت ندارد 🔘 اگر از حقیقت زندگی مردم غرب فیلم می‌گرفتیم و همه می‌دیدند که آنها از بی‌بندوباری چه فلاکتی می‌کشند، خودبه‌خود همه حجاب را می‌پذیرفتند 🔘 در جهان، بی‌حجابی دیگر دِمُده شده، تازگی‌اش گذشته و هیجانش را از دست داده و بشر تجربه کرده‌ و تلخی‌هایش را دیده ___________ #علیرضا_پناهیان در حرم بانوی کرامت: در همین چند روزی که این ماجراها اتفاق افتاد و متأسفانه آن خانم مرحوم شدند، یک عده‌ای سعی کردند جامعه را جری بکنند که دیگر بیاییم ضدّ حجاب عمل بکنیم! خیلی‌ها می‌گفتند «مردم دیگر حجابشان را برمی‌‌دارند!» اما این‌طور نیست که آنها توهّم می‌کنند یا بعضی‌ها را ترس برمی‌دارد. چرا؟ چون دوران ابتذال گذشته است. ابتذال یک دوره‌ای داشت؛ دیگر دوره‌اش تمام شده، دوران هرزگی گذشته است. دیگر جامعۀ بشری به آن سمت نمی‌رود. دیگر این چیزها حرف تازه‌ای نیست. این برهنگی و بی‌بند و باری شنیعی که شما می‌بینید در فضای مسموم اینترنت هم آثارش بیشتر هست، جامعۀ بشری از این گذشته است! در بدترین شرایط، شما فکر می‌کنید چقدر طرفدار داشته باشد؟ اگر نعوذبالله مسئولین این مملکت، بدترین آدم‌های زمین هم باشند که بخواهند همه را فاسد کنند، شما فکر می‌کنید چندنفر را می‌توانند بی‌حجاب کنند؟ یک چیزی که تازگی‌اش گذشته و هیجانش را از دست داده و همه تجربه کرده‌اند و تلخی‌هایش را دیده‌اند، این مسئله دیگر به قول امروزی‌ها «دِمُده» شده است. لذا نه کسانی که نگران حجاب هستند شلوغش بکنند، نه کسانی که خیلی طرفدار بی‌حجابی هستند فکر بکنند که می‌توانند شلوغش بکنند. دیگر بی‌حجابی چه هست و کجا را می‌خواهند با آن بگیرند؟ بعد می‌خواهند چطوری زندگی کنند؟ جهان از این بی‌حجابی چه دیده و چه سودی بُرده است؟ کدام اندیشمند پای آن ایستاده و از آن دفاع کرده است؟ بنده سال‌ها قبل به کانادا رفته بودم، آنجا یک کسی که حدود بیست سال در ایران رئیس دانشگاه بود و حدود هفت سال هم در آنجا حضور داشت، به بنده می‌گفت: من قبلاً یک تصور اشتباهی داشتم که در این هفت هشت سال، برطرف شد. قبلاً فکر می‌کردم که جوان‌های غربی به فساد و بی‌بندوباری علاقه دارند و جامعۀ غربی هم جامعۀ آزادی است، لذا جوان‌ها هم می‌روند هر کاری دلشان می‌خواهد می‌کنند. ایشان می‌گفت: من این تصور اشتباه را قبل از اینکه بیایم کانادا داشتم. اما در این مدتی که اینجا بودم، کانال‌های تلویزیونی را می‌دیدم، مردم را می‌دیدم، دانشگاه‌ها را می‌دیدم، کم‌کم متوجه شدم که این‌طور نیست؛ یعنی فضای غرب آزاد نیست بلکه اینجا جوان‌ها وادار به فساد می‌شوند و غربی‌ها هزینه می‌کنند برای اینکه جوان‌ها به هرزگی مبتلا بشوند. این را چه کسی می‌گوید؟ یک استاد دانشگاه، یک رئیس دانشگاه و کسی که نمایندۀ وزارت علوم است و آدم‌ پخته‌ای است و آنجا با جوان‌ها و دانشجوها ارتباط دارد. حالا این گفتگوی بنده با ایشان مربوط به چه زمانی است؟ تقریباً اواخر دهۀ هفتاد شمسی. یعنی الآن از دوران این حرف بیش از بیست سال هم می‌گذرد. انسان را خدا آفریده؛ صاحبش که کار از دستش در نرفته است! در دل همین جوان‌ها اگر غریزۀ جنسی و نیاز عاطفی قرار داده، غیرت هم قرار داده است، در دل همین جوان‌ها حیا هم قرار داده است. اگر یک نفر دوربین می‌گذاشت روی کولش و می‌رفت از انگلیس، فرانسه و آلمان فیلم می‌گرفت، یا می‌رفت در آمریکا و کانادا، از حقیقت زندگی مردم آنجا فیلم می‌گرفت و نشان می‌داد که آنها از بی بند و باری، چه فلاکتی دارند می‌کشند و این فیلم‌ها پخش می‌شد، آن وقت دیگر نیاز به تبلیغ حجاب هم نداشتید. ماهیت بی‌حجابی را رو کنید و نشان بدهید که بی‌حجابی عاقبت ندارد. ببینید، جامعه‌ای که بی بند و باری می‌کند، این جامعه عاقبت ندارد. 🚩حرم حضرت معصومه(س) - ۱۴۰۱.۰۶.۳۱ 📢صوت:@Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 نترس! 🔻از اول انقلاب، یکی از امتحانات ما، ترسیدن و مرعوب‌شدنِ برخی انقلابی‌ها در مقابل جبهۀ دشمن است 🔘 چندتا بی‌حجاب به خیابان‌ می‌آید، طرف می‌گوید: «آقا این بی‌حجابی دارد نابود می‌کند!» نه؛ هیچ چیزی ما را نابود نمی‌کند 🔘چندتا مدیر فاسد می‌آیند، طرف می‌گوید: «این مدیرها همه را ضدّانقلاب می‌کنند!» نه نمی‌توانند، مدیر خوب هم داریم؛ شلوغش نکن! 🔘 مسئله این است که تو چرا جا می‌خوری؟ و با هر مشکلی، همه‌چیز را در معرض نابودی می‌بینی؟! 🔘 منطق و عقلانیت انقلاب و عظمتی که در منطقه و جهان آفریده، خیلی قوی‌تر از این است که از عهدۀ این مشکلات برنیاید ________________ #علیرضا_پناهیان در حرم بانوی کرامت: از اول انقلاب، یکی از ابتلائات ما، ترسیدن و مرعوب‌شدن برخی مذهبی‌ها و بعضی انقلابی‌ها از هیمنۀ دشمن و از توهّم ضعف جبهۀ انقلاب در مقابل جبهۀ دشمن است. همیشه این را داشته‌ایم. چهار تا بی‌حجاب به خیابان‌ها می‌آیند، طرف می‌گوید: «آقا این بی‌حجابی دارد نابود می‌کند!» نه؛ هیچ چیزی ما را نابود نمی‌کند. البته بی‌حجابی هم سرِ جای خودش، یک اشکال است و باید برطرف بشود. یا مثلاً چهار تا مدیر فاسد می‌آیند، طرف می‌گوید: «این مدیرها دارند همه را ضدّ انقلاب می‌کنند!» نه؛ مدیر فاسد هم انقلاب را به‌هم نمی‌زند. خراب می‌کند؛ دستگیر می‌شود، محاکمه می‌شود، جایگزین می‌شود، بالاخره جبران می‌کنند، مدیر خوب هم داریم؛ شلوغش نکن! یا مثلاً وقتی مشکل گرانی می‌آید، می‌گویند: «آقا این گرانی دارد انقلاب را نابود می‌کند!» نه؛ گرانی هیچ‌وقت انقلاب را نابود نمی‌کند. گرانی بد است و باید اصلاح بشود. بالاخره زحمت می‌کشند و درست می‌شود، البته دشمن هم هست، ما هم بی‌عرضگی‌هایی در مدیران‌مان هست، ولی درست می‌شود. مسئله این است که تو چرا جا می‌خوری و با هر مشکلی همه‌چیز را در معرض نابودی می‌بینی؟! منطق انقلاب، عقلانیت انقلاب و عظمتی که در منطقه و جهان آفریده است، خیلی قوی‌تر از این حرفهاست که از عهدۀ این مشکلات برنیاید. ما در حال جایگزین کردن تمدن نوین اسلامی به‌جای تمدن رو به اضمحلال غرب هستیم. هم عدم آمادگی‌هایی که نیروهای انقلاب دارند و هم مقاومتِ جبهه مقابل، طبیعی است که مشکلاتی پیش می‌آورد. باید با تدبیر و تلاش برخورد کرد ولی با روحیه قوی و پیروزمندانه. 🚩حرم حضرت معصومه(س) - ۱۴۰۱.۰۶.۳۱ 📢صوت:@Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻عبادت یعنی متوجه وابستگی‌تان می‌شوید و تواضع می‌کنید تا به آغوش کسی که به او وابسته‌اید پناه ببرید 🔻عالی‌ترین مثال برای اینکه انسان بدون بلا عمق وابستگی‌اش را به خدا بفهمد، کربلاست 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین-ج3 🔘ریشه همه بدی‌ها این است که انسان وابستگی‌اش به خدا را فراموش کند 🔘تواضع به خدا یعنی «همه دارایی‌ها و همه هستی من وابسته به خداست» 🔘چگونه متوجه وابستگی به خدا بشوم و این وابستگی را در خودم شدیدتر کنم؟ با عبادت 🔘راه امام‌حسین و اربعین، این‌قدر وابستگیِ شما را شدید می‌کند که جز با شهادت، آرام نمی‌شوید؛ مثل شهید سلیمانی 🔘فراموشی وابستگی به خدا انسان را آلوده می‌کند، باید با نماز، خود را از این آلودگی پاک کنیم ________________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: پیاده‌روی باعظمت اربعین یک عبادت بزرگ است اما برای درک این موضوع، باید ابتدا عبادت را بازتعریف کنیم. ریشۀ عبادت این است که ما به خدا وابسته‌ایم. انسان‌ها حمایت‌های خدا را به شکل ابزار و ارتباط‌هایی در اطراف‌شان می‌بینند لذا کم‌کم خود را نیازمند همین ابزار و ارتباط‌ها می‌بینند نه نیازمند به منبع اصلی قدرت. ریشه همه بدی‌ها این است که انسان وابستگی به خدا را فراموش کند و ریشه همه خوبی‌ها این است که خود را وابسته به خدا حس کند. وقتی بزرگ می‌شویم حس وابستگی را فراموش می‌کنیم چون فکر می‌کنیم خودمان امور زندگی‌مان را پیش می‌بریم؛ این فکر غلط آغاز همه خطاهای انسان است، اگر نفهمیم وابسته هستیم، دچار غرور و تکبر می‌شویم و احساس استقلال از خدا پیدا می‌کنیم. تواضع نسبت به خدا که در اثر احساس وابستگی ایجاد می‌شود منشأ همه دارایی‌های ما و راه دریافت دارایی‌های بیشتر است. تواضع به خدا یعنی «همه دارایی‌ها و همه هستی من وابسته به خداست، اصلاً من چیزی ندارم» وقتی احساس وابستگی به خدا را درک کنید تکبر می‌رود و تواضع و همه خوبی‌های دیگر به جایش قرار می‌گیرد، آن‌وقت خدا دارایی‌هایش را به تو می‌دهد و قدرت‌های بالاتر به تو خواهد داد. راهش این است که بدانی به خدا وابسته‌ای و به اقتضاء این وابستگی عمل کنی. چگونه متوجه وابستگی به خدا بشوم و این وابستگی را در خودم شدیدتر کنم؟ با عبادت؛ یعنی انجام یک فرم رفتاری خاص مثل نماز، شما در یک فرم رفتاری خاص، متوجه وابستگی‌تان می‌شوید، وابستگی‌تان را اعلام می‌کنید و از روی فکر، عقل و معرفت‌تان، تواضع می‌کنید، تا به آغوش کسی که به او وابسته‌اید پناه ببرید. عالی‌ترین مثال برای اینکه آدم بدون بلا، عمق وابستگی‌اش را به خدا بفهمد کربلاست، آنجا که احساس کنید به امام‌حسین(ع)، به ذکرش، به زیارتش و به اربعینش وابسته هستید. «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَلى‏ نُورٍ مِنْ رَبِّه‏» (زمر،22) کسی که خدا به او شرح صدر داده و نوری از جانب خدا دریافت کرده است می‌فهمد به خدا وابسته است. او کارهای خوب دیگر را هم قربةً الی الله انجام می‌دهد تا به خدا نزدیک بشود. شهید سلیمانی به خدا نزدیک بود ولی می‌خواست با شهادت نزدیکتر بشود. راه اربعین امام‌حسین، این‌قدر وابستگی شما را شدید می‌کند که شما باید شهید بشوید تا آرام بشوید. «فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّه‏» (زمر،22) کسی که قساوت قلب دارد نماز برایش سخت است چون وابستگی خودش را درک نمی‌کند. نماز اصلی‌ترین نیاز ما است؛ نمازهای پنج‌گانه مثل نهر آبی است که انسان روزی پنج بار خودش را در آن بشوید، فراموشی وابستگی به خدا انسان را آلوده می‌کند، باید با نماز خود را از این آلودگی پاک کنیم. قلب تمیز که قساوت ندارد احساس وابستگی به خدا می‌کند. آیا اگر انسان مثل برخی حیوانات باوفا یا مثل برخی دیگر متین و خدمتکار باشد کافی است؟! این حد از اخلاق بدون دین هم بود، وابستگی به خدا چیز دیگری است که یکی از نتایجش اخلاقی مانند وفا و متانت و... است، اینجا باید گفت: چون که صد آمد، یک هم پیش ماست! امام‌حسین(ع) فرمود اگر دین ندارد لااقل آزاده باشید، جلوی چشم من به خیمه‌ها حمله نکنید؛ شمر را هم می‌شود به اخلاق حداقلی دعوت کرد. اخلاق حداقلی برای کسانی است که سطح بالای انسانیت را درک نمی‌کنند. گریه شما به خاطر مصائب امام‌حسین(ع) اخلاق حداکثری است. اخلاق حداکثری ناراحتی شما برای غربت امام‌حسین(ع) است، کم‌کم این اخلاق به جایی می‌رسد که نمی‌توانید غربت ولی خدا را تحمل کنید و کم‌کم از غیبت او ناله می‌زنید. کسی که برای غربت امام‌زمان(عج) ناله نزند فاقد سطح بالای انسانیت است. کسانی که اخلاق حداقلی داشتند امام‌حسین(ع) را محاصره کردند و کسانی که اخلاق حداکثری دارند امام‌حسین(ع) را از غربت خارج می‌کنند و کار را به دست مهدی او می‌دهند. 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام رضا(ع) - ۱۴۰۱/۰۶/۱۶ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻قدم اول عبادت این است که بفهمیم به خدا وابسته‌ایم 🔻اگر متوجه وابستگی به خدا نشویم وابسته به طاغوت می‌شویم 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج4 🔘کسی که وابسته به طاغوت باشد، عیب‌های طواغیتی مثل آمریکا و انگلیس را نمی‌بینند 🔘نگو «یا حسین(ع) من عاشق توام» بگو «چون ترسیدم طواغیت مرا به بردگی بکشند آمدم غلام تو بشوم» 🔘 ذکر اهل‌بیت هم مثل ذکر خدا عبادت است؛ ارادت به امام‌حسین، سرسپردگی ما را به خدا نشان می‌دهد 🔘 یکی از وجوه نورانیتی که سفر اربعین پدید می‌آورد این است که حقیقتِ وابستگی به خدا را درک می‌کنیم __________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: زیارت باشکوه اربعین یک عبادت باعظمت است. هرکس چیستی، چرایی و انواع عبادت را بیشتر بداند، بیشتر می‌تواند از فرصت اربعین استفاده کند، این مسیر فقط مسیر سوگواری امام‌حسین(ع) نیست اینجا یک عبادتگاه بزرگ است. این حرکت، رکوع و سجود و قیام و قعود در مسیر ولیّ خدا و برای خدا است. عبادت چیست؟ ریشۀ عبادت این است که ما به خدا وابسته‌ایم، وابستگی ما به خدا شدیدتر از وابستگی کودک به پدر و مادر است. باید این وابستگی را بفهمیم، اصول عقاید این است که نسبت خودت را با خدا بفهمی نه اینکه قبول کنی خدا یکی است، خیلی‌ها قبول دارند خدا هست ولی به جهنم می‌روند. یکی از وجوه نورانیتی که این سفر پدید می‌آورد این است که آدم حقیقت وابستگی به خدا را درک می‌کند. در متون دینی ما اسم وابستگی به خدا عبودیت است، ما عبد خدا هستیم و او مولا، سرپرست و پناه ماست. انسان اساساً وابسته است، اگر متوجه وابستگی به خدا نشویم وابسته به طاغوت می‌شویم و حدّ وسط هم نداریم. طواغیت امروز در عالم، آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها هستند که با عوامل خودشان این‌همه جنایت کرده‌اند و این‌همه مومنِ به اهل‌بیت(ع) را سر بریدند. دشمنان اصلی ما اینها هستند. اما آدم‌های وابسته به طاغوت، عیب‌های آمریکای رذل و انگلیس خبیث را نمی‌بینند و برای حرف‌های آنها اعتبار قائل‌اند. نگو یا حسین(ع)! من عاشق توام، بگو: چون ترسیدم که طواغیت، مرا به بردگی بکشند آمدم غلام تو بشوم، مرا نگه‌دار و نگذار رذل‌های تاریخ، مرا غلام خودشان کنند، بیا یک غلام را از بندگیِ شیطان آزاد کن! زائران و عزاداران امام‌حسین(ع) که به سوی کربلا می‌روند، آزادشده‌های امام‌حسین(ع) هستند، اینها آمده‌اند بردۀ غیرخدا نباشند. یا حسین(ع)! ما مضطر تو هستیم، به تو پناه آوردیم و به سوی تو فرار کردیم. بعضی‌ها دچار توهم هستند و فکر می‌کنند وابستگی و نیاز ندارند و فقط عاشقانه آمده‌اند! اگر منظور از «عاشق امام‌حسین(ع) بودن» این است که به او نیاز نداری، گدای او نیستی، به سمتش فرار نکردی و به او پناه نیاوردی، این خیلی بد است. «عاقل آن است که از عشق تو دیوانه شود» کسی که گرفتار عشق امام‌حسین(ع) نشود در واقع عاقل نیست، چون عقل و حکمت اینجاست. اگر معرفت نداشته باشیم نمی‌فهمیم امام‌حسین(ع) پناه‌مان است و ما محتاج امام‌حسین(ع) هستیم. کسی که خونریزی دارد معطل سر و وضع خودش نمی‌شود بلکه سر و پا برهنه به سمت بیمارستان می‌دود، یا امام‌حسین(ع)! ما با لباس آلوده، بدون آمادگی و باشتاب به سوی تو آمدیم. اصلا خود امام‌حسین(ع) فرمود کاری که در آن اشتیاق و عجله نداری خیری در آن نیست. ما به خانه امام‌حسین(ع) آمدیم چون امام‌حسین(ع) ولی خداست، او باید وابستگی ما را به خدا مُهر بزند و قبول کند. بعد از اینکه فهمیدیم وابسته و عبد خداییم، قدم بعدی عبادت این است که در مقاطع زمانی و قالب رفتاری خاص درباره وابستگی خودت به خدا با او حرف بزنی. عبادت گاهی ذکر خداست و گاهی ذکر ولی خداست. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: «إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ إِنَّا إِذَا ذُكِرْنَا ذُكِرَ اللَّه‏» (کافی، ج2، ص186) ذکر ما از ذکر خداست، وقتی ما یاد می‌شویم، خدا یاد می‌شود. ذکر امام‌حسین(ع) هم عبادت است و ارادت به ایشان سرسپردگی ما را به خدا نشان می‌دهد. یک نحوۀ ذکر امام‌حسین(ع) را امام‌صادق(ع) به ما یاد دادند، یکی از اصحاب امام‌صادق(ع) از بصره پیش ایشان رفت و عرض کرد به دلیل نداشتن امنیت از طرف عوامل حکومت و ناصبی‌ها به زیارت امام‌حسین(ع) نمی‌رود. آقا فرمود: «أَ فَمَا تَذْكُرُ مَا صُنِعَ بِه‏» آیا جزئیات مصائب امام‌حسین(ع) را یاد می‌کنی؟ گفت بله، آقا فرمود: «فَتَجْزَع‏» آیا گریه و بی‌تابی می‌کنی؟ گفت بله، امام‌صادق(ع) فرمود: «رَحِمَ اللَّهُ دَمْعَتَك‏» خدا اشک تو را رحمت کند. (کامل الزیارات، ص101) 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام‌رضا(ع) - ۱۴۰۱/۰۶/۱۷ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 اسرائیل طبق روایات «قبل از ظهور» و «توسط ایرانی‌ها» نابود می‌شود 🔻 با نابودی اسرائیل خواهید دید در کشورهای منطقه چه امنیتی برقرار می‌شود 📌 اجتماع مردمی بیعت با امام عصر، به‌مناسبت آغاز ولایت امام‌زمان(ع) 🔘چرا جشن امام‌زمان(ع)، جشن مرگ بر اسرائیل است؟ 🔘طبق روایات، قوم قدرتمندی که صهیونیست‌ها را نابود می‌کنند، ایرانی‌ها هستند 🔘 یابن الحسن، ما پای قدم تو اسرائیل را نابود خواهیم کرد 🔘 تنها ملت و مکتبی که می‌تواند ادعا کند «آینده برای ماست» ما ایرانی‌ها و پیروان امام‌زمان هستیم 🔘 بی‌بندو باری، هرزگی و لیبرال دموکراسی، هیچ کدام در آیندۀ جهان جایی نخواهند داشت _____________ #علیرضا_پناهیان در اجتماع تجدید بیعت با امام‌زمان(ع): خداوند در آیه‌ای از قرآن می‌فرماید «فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولي‏ بَأْسٍ شَديدٍ» (اسراء/5) خلاصۀ تفسیر آیه این است که برای صهیونیست‌ها وقتی وعدۀ ما به سر برسد، بندگانی از خودمان را مبعوث می‌کنیم که انسان‌های بسیار قدرتمندی هستند و می‌روند صهیونیست‌ها را دانه دانه از خانه‌هایشان بیرون می‌کشند و انتقام می‌گیرند و نابود می‌کنند. در روایات داریم که از امام صادق(ع) و امام باقر(ع) پرسیدند: این بندگان قدرتمند سختگیری که صهیونیست‌ها را از خانه‌هایشان بیرون می‌آورند و نابود می‌کنند، چه کسانی هستند؟ فرمودند: ایرانی‌ها هستند. (هُوَ الْقَائِمُ وَ أَصْحَابُهُ أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ؛ تفسیر عیاشی،ج2،ص281) (فَقَالَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ هُمْ وَ اللَّهِ أَهْلُ قُمَّ؛ کتاب تاریخ قم، ص100) این نابودکردن اسرائیلی‌ها در آخرالزمان، قبل از ظهور است یا بعد از ظهور؟ در روایت می‌فرماید: قبل از خروج قائم، ایرانی‌ها اسرائیل را نابود می‌کنند. (قَوْمٌ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ ع؛ کافی،ج8،ص206) جشن امام‌زمان(ع)، جشن مرگ بر اسرائیل است. حالا برای ما سطل آشغال آتش می‌زنند! ممکن است بگویند: شما دارید جشن امام‌زمان(ع) برگزار می‌کنید، به اسرائیل چه‌کار دارید؟ وقتی اسرائیل در این منطقه نابود بشود، شما خواهید دید که در تمام کشورهای منطقه، چه امنیتی برقرار بشود. در تمام جوامع اسلامی، چه آرامشی برقرار بشود. ما از همین الان تقاضا می‌کنیم که همه، از خانه‌های اسرائیلی‌ها فاصله بگیرند، کسی به سمت آنها نرود، چون دیگر چیزی به نابودی آنها نمانده است. یابن الحسن، ما پای قدم تو اسرائیل را نابود خواهیم کرد. نخست وزیر قبلی اسرائیل می‌گوید: ایران این‌قدر پرقدرت شده که دیگر شما نمی‌توانید با نیروی نظامی به جنگ او بروید، بلکه با اینترنت و فضای مجازی و ایجاد کردن بی‌بندو باری به نابودی ایران فکر کنید...بیچاره‌ها تمام انرژی خودشان را گذاشتند حتی کم‌حجاب‌های ما هم حاضر نشدند، دست از حجاب خودشان بردارند. ایران کشوری است که به تاریخش افتخار می‌کند، و از آن مهم‌تر، به آینده‌اش افتخار می‌کند که در روایات آمده است بعد از ظهور، فرمانداران جهان، ایرانی‌ها خواهند بود. ما پنهان نمی‌کنیم، ما امام‌زمانی هستیم و تمام ملت‌های آزادۀ جهان، افتخار می‌کنند به این روایات که ایرانی‌ها سروران عالم باشند. طبیعی است که تمدن رو به اضمحلال غرب، در مقابل ما دست و پا بزند و مقاومت کند، طبیعی است که بخواهد لحظه‌های جان دادنِ خودش را به تأخیر بیندازد، آنها دیگر راهی جز نابود شدن در مقابل ما ندارند. ای مردم، بیشتر یاد امام زمان(ع) بکنید، دیگر تا این صبح مسرت‌بخش، چند قدم بیشتر باقی نمانده است. کسی غیر از ما آینده ندارد، بی‌بندو باری، هرزگی، لیبرال دموکراسی و تمام مکتب‌های سیاسی که در عالم، عرض اندام کرده‌اند، اینها هیچ کدام در آینده جایی نخواهند داشت. به شما مژده بدهم، تنها ملت و تنها مکتبی که در عالم امروز فریاد می‌زند و می‌تواند ادعا کند که آینده برای ماست، ما ایرانی‌ها و پیروان امام زمان هستیم. هیچ روشنفکری، هیچ سیاستمداری، هیچ فرهنگی، هیچ فکری در عالم، حتی ادعای این را ندارد که آینده از آنِ ما است، ما ادعا داریم و این ادعا را محقق خواهیم کرد، همان‌طور که تا کنون محقق کرده‌ایم. هرکسی برای امام زمان کار می‌کند، یعنی برای آینده دارد کار می‌کند. اما دربارۀ گذشته هم یک جمله عرض کنم، در همین روایات، پای این آیۀ قرآن که ایرانی‌ها، صهیونیست‌ها را قبل از ظهور از بین می‌برند، آمده است که ایرانی‌ها در انتقام خون حسین(ع)، صهیونیست‌ها را نابود خواهند کرد (وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيراً قَالَ قَتْلُ الْحُسَيْنِ ع فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما فَإِذَا جَاءَ نَصْرُ دَمِ الْحُسَيْنِ ع بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ؛ کافی،ج8،ص206) 🚩میدان امام‌حسین تهران؛ جشن بیعت با امام‌زمان-۱۴۰۱/۰۷/۱۴ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7477 @Panahian_text

🔻 کدام منافقین را طبق آیه قرآن می‌شود معرفی و رسوا کرد؟ منافقینی که در جامعه دوقطبی ایجاد کنند 🔻 شورای نگهبان تا کِی می‌خواهد با خباثت دوقطبی‌سازی در کشور مماشات کند؟ 📌 مراسم وداع با پیکر شهید فتنۀ اخیر در قم-قسمت اول 🔘 یک فرقۀ سیاسی سالهاست که جامعه ما را به دوقطبی اصلاح‌طلب و اصول‌گرا تقسیم کرده؛ خودش را اصلاح‌طلب می‌داند و تمام جریان‌های کشور را اصول‌گرا 🔘 باندهای سیاسی هم در جامعه ما رسماً به این دوقطبی کاذب، دامن می‌زنند 🔘 برای پیشرفت کشور باید کسانی که در دوقطبی‌سازی نقش داشتند، از صحنۀ عقلای جامعه حذف بشوند 🔘 یک نمایندۀ مجلس که خودش آذری‌زبان است و عالی‌ترین پست‌ها را داشته می‌گوید «در این کشور آذری‌زبان‌ها را تحویل نمی‌گیرند!» می‌خواهد دوقطبی‌ فارس و آذری‌زبان درست کند ______________ در این فتنۀ اخیر که تکفیری‌ها، تروریست‌های منافق و کومله حضور داشتند، موجب شد بعضی‌ها رسوا بشوند. البته خیلی‌ها هم اشتباه کردند و می‌شود از اشتباه آنها گذشت اما از جنایت تروریست‌ها و بسترسازی منافقین، نمی‌شود گذشت. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمود «پای رکاب پیامبر، منافقینی بودند و پای رکاب من هم هستند» اما حضرت آنها را افشا نمی‌کرد. رسول‌خدا(ص) حتی منافقینی که قصد ترور ایشان را داشتند، افشا نکرد. آیا هیچ نوع منافقی را نمی‌شود معرفی کرد و به مردم نشان داد و افشا کرد؟ بر اساس قرآن و سیرۀ نبوی، کدام منافقین را می‌شود معرفی کرد و گفت «او منافق است»؟ نفاق اعتقادی یا نفاق اخلاقی، معمولاً شامل حال افشاگری در قرآن نمی‌شود. اما منافقینی که در جامعه، دوقطبی کاذب و مضر ایجاد کنند، در قرآن افشا شده‌اند؛ با سورۀ منافقین! این نفاقِ اجتماعی است. محور سورۀ منافقین، افشای عبدالله‌بن اُبی است جامعه را دوقطبی کرد. چرا رسول خدا در خطبۀ غدیر، کسانی را که هم‌عهد شده بودند بعد از ایشان، مسیر را منحرف کنند، افشا نکرد؟ چرا منافقینی که ماندند و بعداً بچه‌های پیامبر را قطعه قطعه کردند افشا نشدند ولی منافقینی که جامعه را دوقطبی کردند، افشا شدند؟ آیا نفاق از جنس دوقطبی‌کردن جامعه، خطرش بیشتر از نفاق از جنس کشتن اهل‌بیت پیغمبر است؟ چرا در جامعۀ ما این منکر، دیده نمی‌شود؟ چرا صدای و سیمای ما به دوقطبی‌کردن جامعه رسمیت می‌بخشد؟ چرا از دوقطبی‌سازها برای بحث و گفتگو دربارۀ قانون حجاب دعوت می‌شود؟ یک فرقۀ سیاسی سالهاست که در کشور ما جامعه را به دوقطبی اصلاح‌طلب و اصول‌گرا تقسیم کرده؛ اینها نام خودشان را اصلاح‌طلب گذاشتند و نام کلّ ملت و غیر خودشان را اصول‌گرا گذاشتند. زشتیِ کار اینها در سورۀ منافقین باید دیده بشود. شورای نگهبان تا کِی مماشات می‌کند با خباثت دوقطبی‌سازی در کشور که راه پیشرفت کشور را سد کرده، راه انتقاد را بسته، راه گفتگو را بسته، تنش‌ها را در جامعه افزایش داده و هر مشکلی را تبدیل به یک تنفر فزایندۀ اجتماعی کرده است؟ ما حزب به معنای درست کلمه در جامعه نداریم بلکه باند سیاسی داریم؛ این باندهای سیاسی هم رسماً به دوقطبی غلطی که لقلقۀ زبانها شده دامن می‌زنند. لذا در این کشور مشکلات تبدیل می‌شوند به بحران، نارضایتی تبدیل می‌شود به نفرت و گفتگوی انتقادی ممنوع می‌شود و تبدیل می‌شود به توهین. چه چیزی راه گفتگوی سالم برای رفع مشکلات را بسته است؟ دوقطبی کاذب. اگر این دوقطبی نبود همین موضوع حجاب نه مسئلۀ حادی می‌شد، نه فوت این مرحومه این‌قدر تنش‌زا می‌شد. یکی از خبیث‌ترین افراد دوقطبی‌ساز، علنی گفته است که «ما از این فرصت باید استفاده کنیم و در انتخابات بعدی بیاییم بالا!» این همان نفاقی است که با قرآن افشا می‌شود و بدتر و مضرتر از نفاقی است که بچه‌های پیغمبر را می‌کشد. باید در کشوری که در حال پیشرفت است ریشۀ دوقطبی‌سازی نابجا سوزانده بشود و تمام کسانی که در دوقطبی‌سازی نقش داشتند، به‌عنوان لکۀ ننگی در پروندۀ‌شان از صحنۀ عقلای جامعه حذف بشوند. نمایندۀ مجلسی داریم که خودش آذری‌زبان است و سی سال است عالی‌ترین پست‌های کشور را دارد ولی می‌گوید: «در این کشور آذری‌زبان‌ها را تحویل نمی‌گیرند!» می‌خواهد دوقطبی‌ فارس و آذری‌زبان درست کند. درحالی‌که رهبر این کشور آذری‌زبان است و روز شعر فارسی هم روز شهریار آذری‌زبان است و همین الان خیلی از آذری‌زبان‌ها پست‌های عالی کشور را دارند. خُب وقتی شورای نگهبان چنین فردی را تأیید می‌کند، او هم راحت می‌گوید: قبل از انقلاب از اسلام حرف‌زدن راحت‌تر بود! یعنی دویست و پنجاه هزار شهید برای چه دادیم؟ بی فایده بوده؟ بعد می‌آید به غلط، به نهج‌البلاغه تمسک می‌کند. چنین کسی باید به دست قانونی که اجرا نمی‌شود سپرده بشود. 🚩 مسجد اعظم قم-وداع با پیکر شهید فتنه اخیر - ۱۴۰۱/۰۷/۱۱ @Panahian_text

🔻 دین برای شراب و قمار آن‌قدر حساسیت ندارد که برای تفرقۀ در جامعه حساسیت دارد 🔻 امیرالمؤمنین(ع): کسی که به شعار تفرقه دعوت می‌کند او را بکشید ولو زیر عمامۀ من باشد 📌 مراسم وداع با پیکر شهید فتنۀ اخیر در قم-قسمت دوم 🔘 برخی عمامه ‌به‌سرها در این فتنه، زود موضِع غلط گرفتند اما دربارۀ آشوب‌ها و قتل‌ شهدای فتنه سکوت کردند 🔘 از هنرمند و ورزشکاری که از احکام اسلام خبر ندارد، انتظاری نیست اما عالم دینی چرا باید به تفرقه دامن بزند و امنیت جامعه را به‌هم بزند؟! ______________ برخی از عمامه به‌سرها در این فتنۀ اخیر، قسمتی از کلام امیرالمؤمنین(ع) را در اطلاعیۀ ضدّ نظام و تفرقه‌افکن‌شان نوشتند و گفتند: امیرالمؤمنین فرمود که ظلم به یک دختری را اگر کسی بشنود و بمیرد حق دارد! امیرالمؤمنین(ع) نفرمود که غارت آن گوشواره، طلب‌ مرگ دارد، بلکه فرمود: بی‌تفاوتی در مقابل غارتگران، آرزوی مرگ دارد. یک جایی دختری را غارت کردند و دیگران در مقابل این تروریست‌های غارتگر ساکت بودند و دفاع نکردند. اگر کسی از این بی‌تفاوتی بمیرد حق دارد. اگر یک بی‌سوادی از نهج‌البلاغه سوءاستفاده کرد بر او حرجی نیست؛ عمامه‌‌به‌سر چرا باید از نهج‌البلاغه بد برداشت کند؟ برخی عمامه ‌به‌سرها در این فتنه، زود موضِع غلط گرفتند اما دربارۀ غارت‌ و آشوب و شهادت امثال این شهید، سکوت کردند. طبق کلام امیرالمؤمنین(ع) این سکوت عمامه‌ به‌سرها در برابر ظلمی که به این ملت و به این شهیدان می‌شود را اگر کسی ببیند و آرزوی مرگ کند حق دارد. برخی عمامه به‌سرها هستند که دستور قتل آنها را امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه داده است. می‌فرماید: با جمعیت و با مردم باشید، دست خدا با جماعت است و از تفرقه پرهیز کنید. «وَ إِيَّاكُمْ وَ اَلْفُرْقَةَ» بعد می‌فرماید: کسی که به شعار تفرقه دعوت می‌کند او را بکشید ولو زیر عمامۀ من باشد «فَاقْتُلُوهُ وَ لَوْ كَانَ تَحْتَ عِمَامَتِي هَذِهِ» (نهج‌البلاغه/خطبه127) حضرت امام بیش از هزار مرتبه در سخنرانی‌هایشان به وحدت دعوت کرده‌اند ولی ما عمامه‌ به‌سرهایی داریم که رسماً به تفرقه دعوت می‌کنند! کجای دنیا مردم را علیه نیروی انتظامی و نیروهای نظم‌بخش جامعه تشجیع می‌کنند؟ آیا این کار از یک عالم دینی باید سر بزند؟ چه کسی فضا را داغ کرد تا امثال این جوان به شهادت برسند؟ بر هنرمند و ورزشکار و افرادی که چه‌بسا از احکام اسلامی خبردار نباشند، حرجی نیست اما یک عمامه‌ به‌سر چرا باید این کار را بکند؟ چرا در حوزه، کسی باید بیاید مردم را به تفرقه دعوت کند؛ آن‌هم تفرقه از جنس اپوزسیون شدن در مقابل نظام؟ یعنی از وقیحانه‌ترین حالتش! ریشۀ مشکلات ما اینها است. همیشه تفرقه را در جامعه، داغ نگه می‌دارند و با هر حادثه‌ای دوباره می‌آیند روی موجش سوار می‌شوند. یک عالم دینی این کار را نمی‌کند. عالم دینی سرسپردۀ هیچ جناحی نیست. عالم دینی نباید به تفرقه دامن بزند چون خطر کلام امیرالمؤمنین(ع) او را می‌گیرد. از عالم دینی انتظار نمی‌رود که امنیت جامعه را به‌هم بزند. اگر جامعه آرام باشد، وقتی یک مشکلی در جامعه پیش بیاید، آن را حلّ می‌کنیم. ولی اینها هیچ‌وقت نمی‌خواهند مشکلات حل بشود. در یک فضای آرام که دوقطبی نباشد، هر مشکلی در اقتصاد و مدیریت کشور و مشکلاتی از جنس رانت‌خواری، ضعف مدیران و ناصحیح بودن قوانین، همه حل‌شدنی است. چه وقت می‌شود دربارۀ هر قانونی از جمله قانون حجاب، صحبت کرد؟ وقتی که جامعه آرام شد و دوقطبی از بین رفت. نه وقتی که کومله می‌خواهد امنیت ما را از بین ببرد؛ کومله‌ای که هنرش این است که با موزاییک سر می‌برد و اصلاً مال کردستان هم نیست بلکه مال استان دیگری است و تا دلت بخواهد از کُردها هم کشته است. از ائمۀ محترم جمعه گله دارم که چرا سورۀ منافقین را-که علیه دوقطبی‌سازی و تفرقه است- در فرهنگ جامعه جا نمی‌اندازند؟ بگذارید همۀ جوان‌های ما بدانند که دین برای عرق و شراب و قمار و خیلی از محرّمات آن‌قدر حساسیت ندارد که برای تفرقۀ در جامعه حساسیت دارد. ما منتظر امام‌زمان(ع) هستیم تا این منافقین ذلیل و نابود بشوند «تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ» البته در آن زمان هم نفاق اعتقادی و اخلاقی داریم ولی نفاق اجتماعی نه‌تنها نداریم بلکه بر اساس روایات، کسی که ذره‌ای به‌سوی نفاق اجتماعی برود، حضرت مهدی(ع) دستور قتل او را خواهد داد و این فرمان امیرالمؤمنین(ع) را اجرا خواهد کرد. چرا؟ چون همۀ جامعۀ بشری توجیه هستند و می‌فهمند که تفرقه افکندن چه پدیدۀ شومی است و زشت‌ترین نوع تفرقه افکندن هم «دوقطبی‌سازی» است.. 🚩 مسجد اعظم قم-وداع با پیکر شهید فتنه اخیر - ۱۴۰۱/۰۷/۱۱ @Panahian_text

🔻چرا اشتیاق جوان‌ها برای زیارت اربعین با همۀ سختی‌‌هایش، بیش از اشتیاق به نماز است؟ 🔻اگر برداشت مردم از عبادت، درست باشد نوجوان‌ها را بیش از پیرمردها در مساجد می‌بینیم 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج۵ 🔘 عبادت یعنی انرژی گرفتن مستقیم از خدا 🔘 اگر منشأ اصلی قدرت را به نوجوان معرفی کنیم، خودش به سمت خدای قادر می‌رود 🔘 عبادت تغذیه از قدرت خداست؛ وابستگی‌ات را به خدا ابراز کن تا خدا به تو انرژی بدهد، مثل موبایلی که شارژ می‌شود 🔘برخی از عبادت‌ها، حرف‌زدن مستقیم با خداست و برخی رعایت ادب نسبت به ولیّ خداست؛ مثل زیارت 🔘 علامت صداقت ما در تواضع به خدا «تواضع به ولیّ خدا» است __________ #علیرضا_پناهیان: در اربعین می‌بینید که جوان‌ها چقدر با اشتیاق حضور پیدا می‌کنند؛ با همۀ سختی‌هایش که خیلی بیشتر از سختی نماز خواندن است. درحالی‌که نماز و عبادت، چیزی از جنس همین پیاده‌روی اربعین است زیارت اربعین درواقع یک عبادت باعظمت است. یکی از عجایب زمانۀ ما این است که افراد در سن دانش‌آموزی، زیاد با عبادت ارتباط برقرار نمی‌کنند. می‌گویند خیلی از دبیرستانی‌ها علاقۀ چندانی به نماز ندارند. اگر برداشت و تلقی از عبادت و نماز درست باشد در مسجدها بیشتر از پیرمردها، نوجوان‌ها را خواهید دید. اساساً طرز آموزش دین، با اشکالاتی مواجه است که موجب چنین وضعیتی شده. بدون توجه به «نیاز انسان به خدا» وجود خدا را اثبات می‌کنیم و بعد به جوان می‌گوییم «به این خدا تواضع کن!» حرف‌هایی که او درباره خدا می‌شنود به نیازهای روانشناختی بالفعل جوان ربطی ندارد لذا به دلش نمی‌نشیند و یک تصور بی‌مزه و بی‌روح نسبت به عبادت پیدا می‌کند. عبادت یک فرصت است که مستقیماً از قدرت خدا تغذیه کنید، وابستگی خودتان را به خدا بفهمید و این وابستگی را ابراز کنید و خدا در بستر فهم شما نسبت به این وابستگی، از خداییِ خودش به شما بدهد، مثل موبایلی که شارژ می‌شود و انرژی می‌گیرد. ما موجودات محتاجی هستیم که بدون اتصال به منبع قدرت، ضعیف هستیم. ما قبل از اینکه خدا را بشناسیم دنبال قدرت می‌گردیم؛ از حدود پنج شش سالگی می‌فهمیم پدر و مادر قدرت مطلق نیستند، همان موقع به جای نشان‌دادن کارتون‌ ابرقهرمان‌هایی که کارهای خارق‌العاده می‌کنند باید منشأ اصلی قدرت را به انسان معرفی کنند، آن‌وقت، تخیل نوجوان به طرف خدای قادر مطلق می‌رود. معرفت و اعتقاد در اصل این است که خدا را با قدرتش به بچه معرفی کنید، به او بگویید شما می‌توانید با کارهای خوب، به‌طور غیرمستقیم از این منبع قدرت، انرژی بگیرید، اما وقتی به نماز می‌ایستید، مستقیماً از خدا انرژی می‌گیرید، عبادت یعنی انرژی گرفتن مستقیم از خدا. وقتی ذکرهای خاصی را با رعایت آدابی خاص بگوییم، سیم‌مان وصل می‌شود و شارژ می‌گیریم، این می‌شود عبادت. کسی که تصور می‌کند مستقل است، طبیعتاً متکبر می‌شود، طبق روایت، فلسفۀ نماز، پاک شدن از تکبر است (تَنْزِیهاً عَنِ الْکِبْر) ما خیلی زود متکبر می‌شویم پس باید روزی پنج بار نماز بخوانیم تا تکبرمان را از بین ببریم. همین که حس می‌کنیم وابسته نیستیم، این تکبر است. ربط عبادت با اهل‌بیت(ع) چیست؟ عبادت دو مدل دارد، عبادت‌هایی که حرف زدن مستقیم با خداست و عبادت‌هایی که ادب نسبت به ولی خداست. زیارت اولیاء خدا هم عبادت است و اگر پیاده به زیارت کربلا بروی، هر قدمش معادل یک حج است. چرا عظمت این زیارت از حج بالاتر است؟ چون ممکن است به خدا تواضع کنید ولی دروغ بگویید، دل‌تان متواضع نباشد، ممکن است آدم همۀ عمرش نماز بخواند اما تکبرش نسبت به خدا از بین نرفته باشد، انسان افتاده‌حالی می‌کند چون زور خدا زیاد است ولی اگر بتواند از آن هم فرار می‌کند، او تسلیم شده اما هنوز ایمان در قلبش نیامده است. ابلیس شش‌هزار سال عبادت کرد اما تواضع در جانش نرفت لذا در امتحان سجده به آدم، مردود شد. پس مواظب باش عبادت‌هایت دروغین نباشد. از کجا بفهمیم تواضع‌مان به خدا راست است یا دروغ؟ اصلی‌ترین آزمایش صداقت ما در عبادت و تواضع به خدا این است که به ولیّ خدا تواضع کنیم. تواضع به ولیّ خدا نشان می‌دهد که قدرت خدا را قبول کرده‌ایم، خدا بخشی از قدرتش را در ادارۀ حیات ما به جانشین خود می‌دهد. امام‌زمان(ع) در شب قدر باید رزق بندگان را امضا کند چون او خلیفه‌الله و جانشین خداست، شما نمی‌توانید امام‌زمان(ع) را دور بزنید و سراغ خدا بروید! علامت صداقت ما در تواضع به خدا، تواضع به ولیّ خداست، لذا لازم است باادب، درِ خانه ولیّ خدا برویم، قرآن می‌فرماید: پیغمبر را باادب صدا بزنید، صدای خودتان را نزد ایشان بالا نبرید (لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ) کسانی که به پیامبر احترام می‌گذارند تقوای قلب دارند که عالی‌ترین نوع تقواست. 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام رضا(ع)- 1401/06/18 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text