پاسخ به مخالفان اسلام و پیامبر (ص) – بخش سوم پرسش: در سال‌های اخیر ویدیویی از یک سخنران مسیحی بر ضد تاریخ 1400 ساله اسلام منتشر شده که در آن گفته می‌شود: «یهودی‌ها و مسیحی‌ها در حکومت محمد به ذِمّی یعنی شهروندان درجه دوم تبدیل شدند که فقط با پرداخت جِزیه اجازه زنده ماندن و شانس کشته نشدن داشتند. یهودیها و مسیحی‌ها آزادی مذهبی نداشتند و نمی‌توانستند برای مراسم مذهبی در کنار یکدیگر جمع شوند.» پاسخ این ادعاها چیست؟ پاسخ: 1 - این ادعا درباره سیره پیامبر (ص)، با مستندات تاریخی سازگاری ندارد. مسیحیان و یهودیان در زمان پیامبر (ص) به عنوان دو گروهِ اقلیت دینی دارای حقوق شهروندی شناخته می‌شدند و نه تنها در عمل به مناسک دینی و عبادی خود آزادی داشتند بلکه در صورت پرداخت جزیه ، تأمین امنیت آنان بر عهده حکومت اسلامی قرار می‌گرفت. 2 - پرداخت جزیه که مبلغش بیش از زکاتِ مسلمانان بود، دستکم دو فلسفه داشت: نخست اینکه در هنگام جنگ و دفاع از امنیت کشور اسلامی، شرکت در جهاد بر یکایک مردان مسلمان واجب است اما بر اقلیت های دینی واجب نبود و به آنان اختیار داده می‌شد به جای «سرباز دادن برای مشارکت در جنگ»، «جزیه» بپردازند(تقریبا معادل خرید خدمت سربازی در عصر حاضر). آنان به صِرف اینکه جزیه می دادند از شرکت در جنگ، معاف می‌شدند و تأمین امنیتشان بر عهده سربازان مسلمان قرار می‌گرفت. دوم اینکه عدالت اقتضا می‌کرد همانگونه که شهروندان مسلمان، به حکومت مرکزی «زکات» می‌دادند، شهروندان مسیحی و یهودی نیز مبلغی به عنوان «جزیه» بدهند زیرا از زکات، معاف بودند. 3 - کلمه «ذِمّی» يا «اهل ذِمّه» به معنای «شهروند درجه دوم» نیست بلکه هم‌خانواده با کلمه «ذِمّة» به معنای «عُهده، تعهد، مسؤولیت و پیمان» است و «اهل ذمه» یعنی «کسانی که مسلمانان نیستند ولی پیمان همزیستی با مسلمانان دارند و حکومت اسلامی متعهد به حمایت از جان، مال، ناموس و آزادی دینی آنان است». در واقع وقتی در جامعه اسلامی لقب «ذمی» به یهود و نصارا داده می‌شود مقصود اینست که حفاظت از حقوق شهروندی و امنیت آنان، مسؤولیتی «بر ذمه مسلمانان» یعنی «بر عهده جامعه اسلامی» است و اگر این وظیفه ادا نشود مسلمانان، «مشغول الذمه»(مدیون) خواهند بود. با همین نگاه اسلامی بود که وقتی شماری از سپاهیان معاویه، خلخال از پای یک زن ذمّی(مسیحی یا یهودی) بیرون آوردند و بدون اینکه دستگیر و مجازات شوند از صحنه گریختند، وقتی خبر به امیرالمومنین علی(ع) رسید، ایشان فرمودند: «فَلَو أنَّ امْرَأً مُسلِماً ماتَ مِن بَعدِ هذا أسَفاً ما كانَ بِهِ مَلوماً بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیراً»(اگر مردی مسلمان (پس از شنیدن این ماجرا) از شدت تأسف بمیرد، نباید سرزنش شود بلکه از نظر من (دِق کردن در چنین حالتی) سزاوار و بجاست»(کلینی، الکافی، ج 5، ص 5 و نهج البلاغه، خطبه 27 با موضوع جهاد) 4 – سختگیری پیامبر (ص) درباره اقلیتهای دینی منحصر به گروهی از آنان بود که دست به توطئه، پیمان شکنی و شورش مسلحانه بر ضد حکومت اسلامی زده بودند. آیه ای که می گوید «اهل کتاب باید در حالی که فرودست یا ذلیل ... بقیه در لینک زیر: http://pasokhha57.blogfa.com/post/24 #جزیه #حقوق_بشر #تاریخ_اسلام عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 https://eitaa.com/pasokhtext @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

✖️سخنان جالب #شهید_آوینی در مورد #موسیقی اگر دیدید موسیقی بر محتوا غلبه دارد، گوش نکنید. متن کامل: yun.ir/hfp2bg منبع: کانال روشنگری عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 https://eitaa.com/pasokhtext @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

پخش تصاویر جعلی‼️ 🔹بعد از اهلبیت عليهم السلام، رفته اند سراغ امام خمینی (ره)‼️ منبع: کانال تحلیل سیاسی عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 https://eitaa.com/pasokhtext @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸تفاوت جوامع #مؤمن و #غیرمؤمن در قواعد گشایش در اقتصاد و معیشت🔸 🌧 اینکه قرآن می‌فرماید: «ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَيۡهِ يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا» [یکی از مصادیقش] احیای امر به معروف و نهی از منکر است. این احیاء به ما باران می‌دهد: «يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا». قرآن می‌گوید خدا بارانش را برای شما #گرو گذاشته است. بله، آنهایی که اصلاً خدا را قبول ندارند باران برایشان می‌بارد، اما ما وقتی گفتیم «خدایا تو را قبول داریم»، همه چیزهایمان می‌افتد توی گرو! لذا خدا سند می‌گیرد نسبت به ادعای ما. اگر ما ادعایمان را پس بگیریم، او هم باران می‌دهد؛ اما چه دادنی؟ چه فایده ای دارد؟! 🌧 قرآن می‌فرماید: «فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦ فَتَحۡنَا عَلَيۡهِمۡ أَبۡوَٰبَ كُلِّ شَيۡءٍ»: وقتی تذکرات ما را فراموش کردند خدا هم می‌گوید ما همۀ درها را به رویشان باز می‌کنیم: «فَتَحۡنَا عَلَيۡهِمۡ أَبۡوَٰبَ كُلِّ شَيۡءٍ». بعد می‌فرماید: «حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُواْ بِمَآ أُوتُوٓاْ أَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ». گیر آنها، در #فردایشان است. اصل انسانیت آنها ضایع می‌شود و تبدیل به یک موجود دنیایی و غیراخروی می‌شوند. خدا هم مثل جانواران ولشان می‌کنند: «يَأۡكُلُواْ وَ يَتَمَتَّعُواْ وَ يُلۡهِهِمُ ٱلۡأَمَلُ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ». اما آن کسانی که خدا به حال خودشان واگذارشان نکرده است، بارانشان را گرو می‌کشد، گرو امر به معروف و نهی از منکر است. گرو زکات است، گرو اصلاح پول است. عضویت کانال در ایتا @haerishirazi @pasokhtext

#ایران #باستان و ‏#حجاب زنان

پرسش: پاسخ مطلب زیر که یک فعال رسانه ای نشر کرده، چیست؟👇 "خانه های حجاز، جز پارچه ای حائل، اساساً در نداشتند چه رسد به درِ چوبی که آتش بگیرد و مسمار داشته باشد و شکسته شود و ... امام علی (ع) نیز به خلفا مشورت داده و تحت فرمانشان به جهاد می رفت" پاسخ: مطلب بالا درباره صدر اسلام و عصر خلفا، دچار اغراق و اشکال است زیرا برآیند شواهد و مستندات روایی و تاریخی، ما را به نکات زیر می رساند:👇 1- هیچ سند معتبر تاریخی نداریم که امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) تحت فرمان هیچیک از خلفا به جنگ رفته باشند. حتی خود خلفا هم تمایلی نداشتند ایشان از پایتخت (مدینه) خارج شود زیرا می خواستند تحرکات سیاسی و اجتماعی ایشان را از نزدیک، زیر نظر داشته باشند. 2- خلفا مکررا در مسایل مختلف دینی و سیاسی از امام علی(ع) سؤال می کردند زیرا همگان می دانستند که هیچیک از صحابه از نظر علم، تقوا و درایت، قابل مقایسه با امیرالمؤمنین(ع) نیستند. امام(ع) نیز به پرسشهای خلفا پاسخ می داد و هرگاه از او مشورت میخواستند، خیرخواهانه نظر و نصیحت خود را نقدیم می فرمود و از اشتباهات، نهی می کرد تا شریک در خطاها نباشد. 3- کلمه «باب» در زبان عربی لزوما به معنای «درِ چوبی و سنگین» نبوده بلکه به هرگونه «وروردی»، خواه دارای حائلی از جنس پارچه یا لیف خرما باشد یا دارای دربِ چوبی باشد یا نباشد، «باب» گفته می شد. در قدیم، درهای چوبی و سنگین، معمولا مربوط به دارالاماره(مقر حکومت)، قلعه ها(مثل خیبر) و اتاقهایی بوده که محل نگهداری اموال بودند و بسیاری از خانه های عادی، صرفا دری از جنس لیف خرما داشتند و فاقد قفل و چفت و بست بودند و برای گشودنشان تلاش چندانی نیاز نبوده است. اساسا وضعیت جغرافیا و پوشش گیاهی حجاز با ایران تفاوت داشت و چوب مناسب و کافی برای ساخت در برای عموم خانه های حجاز، به وفور یافت نمی شد اما لیف خرما فراوان بود. بنابراین گرچه ثروتمندان که خانه های مجلل داشتند میتوانستند درهای محکمی از چوب برای حفاظت از اموال خود بسازند اما این مربوط به عموم مردم عربستان که زندگی معمولی داشتند نبوده است. گاهی نیز فقط یک اتاق در خانه (مثلا یک انبار یا بالاخانه) که برای حفاظت از اموال اختصاص داده شده بود، دارای در چوبی و قفل بوده است. درباره روایاتی که حاوی فعل «اَغلَقَ» یا «فَتَحَ» هستند نیز باید دانست که همیشه به معنای «قفل کردن یا گشودنِ قفلِ در با کلید» نیست بلکه گاهی نیز به معنای بستن در بدون قفل کردن است. بنابراین درهای چوبی، محکم و سنگین، مربوط به خانه های محقر و ساده ی عموم مردم نبوده است. 4- اصل هجوم به خانه فاطمه(س) و اینکه مهاجمان، آتش آوردند، تهدید به سوزاندن خانه کردند، بدون اجازه وارد خانه شدند، مولا علی (ع) را با وضع توهین آمیزی بردند و فاطمه (س) به مهاجمان اعتراض کرده، احتجاج فرمودند، قطعی و غیر قابل تشکیک است زیرا با تواتر نقل شده است. طبق برخی نقلها، حضرت زهرا(س) گریه و شیون سر دادند و فرمودند:«آیا میخواهید فرزندانم را یتیم کنید؟!» و این بیاناتِ پر سوز و گداز، موجب گریه حاضران شد. با اینهمه برخی از جزئیات که در برخی روضه ها بیان می شود با سند معتبر نرسیده و متخصصان، در مورد ردّ یا تأییدِ «برخی از جزئیات»، اختلاف نظر دارند. به عنوان نمونه روضه مسمار (اصابت میخِ در به سینه حضرت زهرا سلام الله علیها) سندی در کتب محدثان و مورخان متقدم شیعه و سنی ندارد و حدسیّات و تصورات ذهن خلّاق برخی از افراد در صدسال اخیر است. حتی کتاب «مؤتمر علماء بغداد» که اشاره ای به روضه مسمار کرده نیز تألیف یکی از فضلای عرب در قرن اخیر است و به غلط به نام «مقاتل بن عطیه»(از علمای قرن شش هجری) نشر شده و این از سبک و ادبیات امروزیِ کتاب هویداست. روایات کتب شیعه که بحث شهادت را مطرح میکنند، اموری غیر از مسمار را به عنوان علت شهادت آورده اند. 5- رابطه مولا علی(ع) با خلفا دستکم دارای دو مرحله بوده است: در یک برهه دستگاه خلافت شیوه رویارویی با اهل بیت(ع) را در پیش گرفت که اوج آن، ماجرای متواتر و غیرقابلِ تردیدِ هجوم به خانه فاطمه سلام الله علیهاست ولی پس از حدود ششماه، مرحله آتش بس و همزیستی شروع می شود که امام علي(ع) از احقاق حق در آن شرایط نومید شده بودند، زمزمه ارتداد قبایل و شورش های تجزیه طلبانه از گوشه و کنار کشور اسلامی به گوش می رسید و خلیفه نیز این دفعه از باب آشتی وارد شد و در این مرحله، امام علی(ع) برای دفع افسد و حفظ مصلحت مهمتر (امنیت، تمامیت ارضی و وحدت اسلامی) تقاضای خلیفه برای بیعت را پذیرفتند و از آن پس در نمازجمعه خلیفه حاضر می شدند و هرجا لازم بود به حاکمان مشورت می دادند یا انتقاد و نصیحت می کردند. #فاطمیه #دهباشی #مسمار #فتوحات #خلفا #وحدت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis کانال واتساپ: https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

قرآن از همه جهت قطعی است و روایات در همه ابعاد ظنی اند | زمام امر دین را باید به امر قطعی سپرد نه امر ظنی ✍🏻آیت الله جوادی آملی(حفظه الله تعالی)- تفسیر تسنیم- ج1/ 77-78 💠 روايات از سه بعد ظنى (غير قطعى ) است: 🔻 سند و اصل صدور؛ زيرا خبر متواتر و يا خبر واحد محفوف به قراين قطع آور بسيار نادر است. 🔻 جهت صدور؛ از آن رو كه احتمال تقيه در روايات وجود دارد. 🔻 دلالت؛ زيرا پشتوانه دلالت آن بر محتوا اصول عقلائيه همانند اصالت اطلاق، اصالت عموم، اصالت عدم تقييد و اصالت عدم تخصيص و اصالت عدم قرينه و مانند آن است. 💠 اما قرآن كريم در بيشتر اين ابعاد قطعى است؛ زيرا: 🔻 از نظر سند، اسنادش به خداى سبحان قطعى است و در كلام الله بودن آن هيچ شكى نيست. 🔻 از نظر جهت صدور نيز آسيب پذير نيست؛ زيرا خداى سبحان در بيان حقايق تقيه نمى كند و تقيه در قرآن اصلا راه ندارد. در نتيجه، قرآن هم در اصل صدور و هم از لحاظ جهت صدور قطعى است. 🔻 اما از نظر دلالت گر چه آيات قرآن همانند روايات به نظر مى رسد، ليكن چون از احتمال دس و تحريف از يك سو و احتمال سهو و نسيان و خطا در فهم و عصيان در ابلاغ و املا از سوى ديگر مصون است و از طرفى عهده دار تبيين خطوط كلى دين است، نه فروع جزئى آن. از اين رو پس از ارجاع متشابهات به محكمات و حمل مطلقها بر مقيدها و عمومها بر خصوصها و بازگرداندن ظواهر به نصوص يا اظهرها و جمع بندى آيات و مطالب، امرى يقينى يا به مثابه يقينى است. 🎯 بنابراين، قرآن كريم پايگاه قطعى يا اطمينان بخش دين است و زمام دين بايد به امرى قطعى سپرده شود، نه ظنى. #حجیت_قرآن #محوریت_قرآن #عرضه_بر_قرآن کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis کانال واتساپ: https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

نهج البلاغه منبعی فرهنگی نه فقهی🔸 ✍️نفیسه مرادی t.me/female_Interpretation 🔹نهج البلاغه مجموعه ای از خطبه‌ها، نامه‌ها و حکمت‌های منسوب به امام علی علیه السلام می‌باشد که توسط سید رضی جمع آوری شده است. با این که مجموعه ای از روایات است، اما هرگز در زمره منابع روایی شیعه جهت استخراج احکام فقهی قرار نگرفته است. هم به این دلیل که تمام محتوا مرسل است، یعنی بدون ذکر نام راویان نگاشته شده، هم به این علت که مقدار کمی از مسائل فقهی در آن بیان شده است. به قول آیت الله مکارم شیرازی «تنها بخش کوچکى از نهج البلاغه است که از احکام فرعیّه تعبّدیّه سخن مى گوید». 🔹هر چند نهج البلاغه در امور فقهی و احکام شرعی کاربرد ندارد، اما کتابی فرهنگ ساز است و محتوای آن می‌تواند بر فرهنگ جامعه اثرگذار باشد، به طوری‌ که نقش آفرینی فرهنگی نهج البلاغه بعد از انقلاب اسلامی پر رنگ‌تر نیز شده است. از این رو بزرگانی چون آیت الله مکارم‌شیرازی بر «قرار گرفتن نهج البلاغه در متن زندگی» تاکید دارند و چون پای مسائل فقهی در میان نیست، بررسی سندی را منتفی دانسته و بیان می‌کنند: «همان گونه که نوشته هاى فلاسفه بزرگ و علماى علوم مختلف و حتّى اشعار نغز شعراى نامى و مانند آن بدون نیاز به سلسله سند مقبول است، درباره محتواى نهج البلاغه نیز به همین دلیل و به طریق اولى مشکلى نداریم». 🔹با این حال ایشان بر این موضوع اذعان دارند که «اکثریت قریب به اتفاق مطالب نهج البلاغه مستدل و یا در خور استدلال هاى منطقى است و نیازى به سلسله اسناد به عنوان مباحث تعبدى وجود ندارد» و این یعنی اینکه برخی موارد وجود دارد که سلسله سندشان مخدوش است. 🔹شاید صرفا بررسی سندی روایاتی که در استنباط‌های فقهی کاربرد دارند، ضروری باشد، اما از آنجایی که جامعه برای اسلامی کردن خود، سعی می‌کند تا هر چه بیشتر عامل به روایات معصومین علیهم السلام باشد، یقینا روایاتی که با فرهنگ عمومی جامعه سر و کار دارند نیز باید از نظر صحت و سلامت مورد بررسی دقیق قرار گیرند، مانند روایات پیرامون زنان. 🔹از سوی دیگر اعتبار سنجی بخشی از محتوای نهج البلاغه به معنای طرد تمام محتوای آن نیست. چرا که وجود روایات ضعیف در منابع روایی متقدم و متاخر نیز باعث تضعیف جایگاه آن‌ها نشده است. 🔹از این رو اعتبارسنجی عباراتی با محتوای زنان در نهج البلاغه، علاوه بر اینکه جایگاه نهج البلاغه را تنزل نمی بخشد، بلکه در صورت اثبات عدم صحت برخی موارد، باعث برطرف شدن بسیاری از شبهات از دامن دین و امیرالمؤمنین علی علیه السلام نیز می‌شود. 🔹خطبه ٨٠ نهج البلاغه یکی از آن مواردی است که با آنکه کاربرد فقهی ندارد، اما در برخی تفاسیر به کار رفته است. به عنوان نمونه آیت الله طیب در تفسیر اطیب البیان از عبارات این خطبه برای اثبات ناقص العقلی زنان و برتری مردان بر ایشان استفاده نموده است. و این در حالی است که تفاسیر نیز خود فرهنگ سازند. 🔹در ٨ جلسه درس‌گفتار «تصویر زن در نهج البلاغه» با بررسی خطبه ٨٠ نهج البلاغه به صورتی علمی و روشمند نشان داده شده که این عبارات از امیرالمؤمنین علی علیه السلام نیست و یقینا اثبات عدم صحت خطبه ٨٠، هیچ خللی در جایگاه و اعتبار مضامین بلند نهج البلاغه ایجاد نخواهد کرد. منبع: کانال تلگرامی خانم نفیسه مرادی(پژوهشگر علوم اسلامی) https://t.me/female_Interpretation/844

#حجاب 

زن در احادیث سخنان منقول از امام علی علیه السلام درباره زن که در نهج البلاغه آمده چقدر سندیت دارد؟ آیا « غیرت زن درباره تعدد زوجات و تجدید فراش شوهر » کفر است ؟ صوت 13 دقیقه ای #مقام_زن #نهج_البلاغه #امام_علی (علیه السلام) عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/JsgIpTf31whGSs80EWSDwh

پرسش: از برخی عرفا نقل شده که آیت الله خامنه ای(حفظه الله) پرچم انقلاب را به امام زمان (عج) خواهند داد و انقلاب ایران به حکومت امام زمان(عج) متصل خواهد شد. آیا این درست است؟ پاسخ خلاصه: این پیشگویی ها نه تنها اعتبار شرعی ندارد بلکه نقل و ترویج آن‌ها بر خلاف روایات منقول از اهل بیت (ع) است و در درازمدت، خطرات متنوعی برای جامعه شیعی دارد. توضیحات بسیار مهم: 1 - باید دانست که طبق حدیث ثقلین، باید درباره مسایل دینی فقط پیرو قرآن و اهل بیت (ع) باشیم نه پیرو عارفان یا صوفیانی که در اثر ریاضت یا تمرکز ذهنی یا خودهیپنوتیزم و ... به مکاشفاتِ رحمانی یا توهمات شیطانی مبتلا شده، مطالب درست و نادرستی به صورت آمیخته به هم به دلهایشان الهام و بر زبانشان جاری می شود. عرفا و صوفیه هرچند که دانا و زاهد و عابد و بزرگ باشند باز هم معصوم نیستند و حتی اگر برخی از پیشگویی هایشان درست باشد برخی دیگر، قطعا نادرست است و اعتماد بیش از حد به این افراد، نارواست اما اگر آن دسته از سخنانشان که به روشنی با عقل و قرآن و احادیث اهل بیت(ع) سازگاری دارد باید پیروی شود زیرا عاقلانه، حکیمانه و توصیه های اخلاقی مطابق با شریعت اسلامی است. 2 - در احادیث منقول از معصومین (ع) مکرراً از تعیین زمان برای قیام قائم آل محمد(عجل الله فرجه) نهی شده و این شامل «تعیین زمانِ تقریبی» نیز می شود. از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که وقتی از ایشان درباره قیام قائم (عج) پرسش شد فرمودند: مَثَلُهُ مَثَلُ السَّاعَةِ لا يُجَلِّيها لِوَقتِها إِلَّا هُوَ ثَقُلَت فِي السَّماواتِ وَ الأَرضِ لا تَأتِيكُم‏ إِلَّا بَغتَةً ترجمه: (ماجرای قیام قائم آل محمدص) همانندِ هنگامه‌ ی قیامت است که هیچکس جز او (خدا) آن را در زمان معینش آشكار نمى‌گرداند، در آسمانها و زمین، سنگین (و بسیار پر اهمیت) است؛ و جز به صورت ناگهانی، به سراغ شما نمی‌آید!»(صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 266) همچنین از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند: كَذَبَ الوَقَّاتُونَ إِنَّا أَهلُ بَيتٍ لَا نُوَقِّتُ ترجمه: کسانی که وقتِ(ظهور مهدی عج) را معین کنند دروغ می گویند. ما خاندانی هستیم که زمانِ (قیام قائم عج) را تعیین نمی کنیم(کلینی، الكافي - چاپ المکتبة الإسلامية، ج‏1، ص: 368 ) 3 - پیشگویی ها و مکاشفات درباره نزدیک بودنِ زمانِ ظهور، همگی نوعی توقیت(تعیین وقت برای ظهور) به شمار می‌آیند و ناشی از اشتیاقِ فراوان یا عجله برخی از علما و متدینان است. مقصود از توقیت این نیست که سال و ماه و روز دقیق ظهور را تعیین کنیم بلکه ظاهرا حتی اگر بگوییم امام زمان (عج) طی 30 سالِ آینده یا در زمانِ حیاتِ ما یا در زمانِ حکومتِ فلان شخصیت عالیقدر قيام خواهند کرد، همین نیز نوعی توقیت و بر خلاف توصیه روایات معصومان (ع) است و چه بسا همین شتابزدگی موجب بداء و تأخیر در ظهور گردد زیرا در حدیثی نقل شده که امام صادق(ع) فرمودند: أَبَى اللَّهُ إِلَّا أَن يُخَالِفَ وَقتَ المُوَقِّتِين‏ ترجمه: خداوند عمداً بر خلافِ پیشگوییِ پیشگویی کنندگان (درباره ظهور قائم آل محمد عج) عمل می‌کند. در حدیث دیگری نقل شده که فرمودند: إِنَّمَا هَلَكَ النَّاسُ مِنِ استِعجَالِهِم لِهَذَا الأَمرِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَعجَلُ لِعَجَلَةِ العِبَاد ترجمه: قطعا آنچه موجب هلاکت مردم (و بیانِ سخنان ناروا و اقدامات نادرست) می شود عجله ای است که برای این امر (قیام قائم عج) دارند. به راستی خداوند به خاطر شتابزدگیِ بندگانش دچار عجله (درباره ظهور) نمی شود. در حدیث دیگری نقل شده که فرمودند: كَذَبَ الوَقَّاتُونَ وَ هَلَكَ المُستَعجِلُونَ وَ نَجَا المُسَلِّمُون‏ ترجمه: کسانی که وقتِ (ظهور مهدي عج) را تعیین و پیش بینی می کنند دروغ می گویند و کسانی که دچار عجله و شتابزدگی شوند (به سخنان و اقداماتی روی می آورند که) هلاک (نابود یا گمراه) می شوند و کسانی که تسلیمِ (تقدیر الهی درباره زمان و شرایط ظهور) باشند (و به اقدامات و سخنان عجولانه روی نیاورند) نجات خواهند یافت. منابع دیگر برای احادیث بالا: 1 - کلینی، الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، صفحات: 368 و 369 - بَابُ كَرَاهِيَةِ التَّوقِيت‏. 2 - نعمانی، الغيبة، صفحه 288 تا 296 3 - صدوق، کمال الدین، ج 2، صفحات 372 و 373 #ظهور #مهدویت #انقلاب_اسلامی #مکاشفه #عرفان عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال:👇 https://chat.whatsapp.com/Bey1d0OTb0SEA6CVUpVMs0