eitaa logo
پویانویسی
223 دنبال‌کننده
309 عکس
76 ویدیو
15 فایل
اینجا مجال "رحیل" است برای نوشتن و راهِ نوشتن. و فرصتی برای فهم همزمان درون و برون. #علی_اسفندیار ارتباط: @rahil1357
مشاهده در ایتا
دانلود
🖊تکنیک نوشتن در لحظه 📱این متن را امشب توی صفحه شخصی اینستا و برای اهالی فضای مجازی نوشتم. با تکنیک ، می توانید واقعی تر بنویسید... به خصوص اگر باشد! مثل همین: 😊 سلام به خودم و خود خودتان باید قبول کنیم همه ما معتادیم، این یک نامه به همه غرق شدگان فضای مجازی ست. می دانم که دست کشیدن از این اعتیاد دشوار و جانفرساست، از امشب به دنبال برنامه ریزی هستم تا کمی به خودم برسم، کمی از هیاهوی امواج فاصله بگیرم، ببینم در این مدت چقدر بزرگ شدم و یا کوچک ماندم... اینجا فاصله با همه آدم های دور بسیار نزدیک است، و آن سوتر فاصله با نزدیک ترین آدم ها، کهکشانی تر شده است. یکی از آن آدم های نزدیک، خودم هستم! 📐خدای من! چقدر از خودم دور شده ام... چقدر با خودم غریبه افتاده ام؟! و و و و همین شبکه های پیام رسان خودمون، همه و همه در جای خود تجربه ای شورانگیز هستند؛ اما گرداب توهم و از خودبیگانگی هم هستند. 📌اکنون تصمیم گرفتم، یک ساعت در شبانه روز را به شبکه های داخلی و خارجی اختصاص بدهم... برنامه های بعدی ام در آینده اعلام می شود...😊 ✏ علی اسفندیار، قم، سحرگاه سوم رمضان المبارک 🌦کانال پویانویسی https://eitaa.com/pooyanevisi
بیشتر می‌شود سن و سال ما مثل سن و سال انقلاب. امروز جایی نوشتم: «کل ایران برای من حرم است خاک پای زائرانش هستم» اما قربان آن بزرگ آموزگار ایران بشوم حاج قاسم را می‌گویم رنج نداشتنش هر شب مرا می‌برد به فرودگاه بغداد بعد بین الحرمین بعد می‌آورد همین جا حرم ایران. پ. ن: شب ۲۲ بهمن امسال دیدم نمیشه زیارت شهدا نروم و بخوابم، رفتیم گلزار قم و این عکس را به افتخار ثبت کردم. تقدیم شما عزیزانم @pooyanevisi
. نامه؛ ابزار یا زبان؟ آرزویم این است که برای آدم‌های خاصِ زندگی‌ام نامه بنویسم. باور کنید دوران نامه‌نویسی منسوخ نشده است. این ماییم که پیش پای تکنولوژی دست و پا گم کرده‌ایم، ذوق‌زدگی از لب و لوچه‌های ما می‌چکد و از هول حلیم تجدد، در دیگ آمیختگی کورکورانه فرهنگ‌ها افتادیم. نامه هنوز کارایی دارد و جوزدگی معاصرینه‌ی ما، این زبان را به لکنت نمی‌اندازد؛ چون آنانی که هوش و حواسشان در دعوای لایف استایل‌ها هست، دارند فرهنگ و تاریخ ما را رقم می‌زنند و می‌سازند و خدمت می‌کنند. ما کم‌بینا شده‌ایم. نامه صرفا یک ابزار فرهنگی نیست، زبان فرهنگی است. برای همدیگر نامه بنویسیم حتی شده همین مجازی‌اش... نامه صمیمی‌تر از پایان‌نامه است، چرا؟ بعدها می‌شود درباره‌اش نوشت. فقط کلی بگویم: آن قدری که نامه‌ها سرنوشت آدم‌ها و ملت‌ها را تغییر داده‌اند پایان‌نامه‌ها نه. نامه، آغاز ماجرای همزبانی‌ها و تبیین واقعیت‌های حال ماست؛ از این رو هر چه بیشتر روی این زبان کار کنیم، بیشتر خودمان را پیدا می‌کنیم. کتاب نامه‌های بلوغ مرحوم استاد علی صفایی را بخوانیم؛ گونه‌ای از نامه‌نگاری‌های پدر_فرزندی ست که هنوز دارد کار خودش را بین خواننده‌ها می‌کند، حال که اول برای فرزندان دختر و پسر به رشته تحریر درآمد نه برای خواننده‌های خارج از خانواده و بی‌شمار. @pooyanevisi
💙 غواصی در آسمان و دلم برای غروب تنگ نمیشه چون هر روز دارمش هر روز تجربه‌اش می‌کنم باور کنید اگر خوب دقت کنیم هیچ غروبی شبیه هم نیست این حرف دو دلیل دارد یکی این که آسمان و خورشید هر روز قدمت بیشتری پیدا می‌کنند و دوم این که من و تو، مثل دیروزمان نیستیم حال و احوال‌مان یکی نیست همه‌ی کائنات رو به جلو هستند و الا ساعت اختراع نمی‌شد این را بشر از همان روزهای اول فهمیده است این که سهراب سپهری می‌گوید: «چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید» نکته‌اش همین است که با دقت زندگی کنیم قدمت خورشید را دریابیم خودمان را جزئی‌تر بشکافیم در ما جهانی از داشته‌ها نهفته است .... 🍃پ. ن: از عکس دیروز، این تصویر برای من تداعی شده است: «غواصی در آسمان». تداعی‌های ذهنی برای همه می‌تواند متفاوت باشد. نمی‌دانم برای شما چه تصویر، خاطره، شعر و شادی یا غصه‌ای تداعی می‌شود و شاید شبیه همیم😊 تقدیم به دوستان دوازدهم فروردین 1401 روز جمهوری اسلامی @pooyanevisi