قال الإمام الرّضا علیه‌السّلام کانَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ و یَقُولُ هُوَ الیَومُ الَّذی قُتِلَ فیهِ الحُسَینُ صلی اللهُ علیه؛ #امام_رضا(ع) هر گاه #ماه_ُمحَرَم فرا می‌رسید پدرم #امام_کاظم علیه‌السّلام خندان دیده نمی‌شد و غم بر او غلبه می‌یافت تا آنکه ده روز از #محرم میگذشت پس هنگامی که #روز_دهم می‌رسید، آن روز، روز مصیبت، غم و گریه پدرم بود و می‌فرمود: این همان روزی است که #حسین که درود خداوند بر او باد در آن روز کشته شد #امالی_صدوق - ص ۱۱۱ 🏴 🏴 🏴

به نام الله معنی‌کلمات #عاشورا و #تاسوعا اکثر قریب به اتفاق اهل لغت این تصور را داشته‌اند که، چون #عشر و #عاشر از یک ریشه‌اند، و #واقعه_کربلا هم در #دهم_ماه_محرم اتفاق افتاده است پس، عاشورا یعنی دهم #محرم و بر همین قیاس تاسوعا را نیز که با #تسع و #تاسع شباهت ظاهری دارند روز #نهم_ماه_محرم گفته‌اند اما این معنا به دلایل زیر اشتباه است آیا واژه عاشورا برای دهم ماه‌های دیگر نیز به کار می‌رود؟ مثلاً، آیا شنیده شده است که کسی به دهم ماه رجب هم عاشورا گفته باشد؟ یا این مفهوم مختص دهم #ماه_محرم است؟ آیا اگر #امام_حسین علیه السلام مثلاً، در یازدهم محرم شهید می‌شدند، آنگاه، تاسوعا با عاشورا عوض می‌شد و عاشورا واژه دیگری داشت؟ در ریاضی، اعداد قاعده خود را دارند و هر قاعده‌ای که بر شمارش اعداد حکم کند بر سلسله اعداد هم حاکم خواهد بود اعداد بر‌خلاف کلمات استثناپذیر نیستند به طور مثال، در کلام عرب اعداد این گونه شمارش می‌شوند: اول – ثانی - ثالث - رابع ... و یا؛ اولاً – ثانیاً - ثالثاً - رابعاً و ... چنان‌چه تاسوعا و عاشورا در زمره اعداد باشند باید قاعده‌پذیر باشند؛ یعنی باید بتوان بقیه اعداد را هم به همان سیاق تلفظ کرد؛ مثل تاسوعا – عاشورا – ثامونا – سابوعا .... اما می‌بینیم که بقیه اعداد از این قاعده پیروی نمی‌کنند؛ لذا، نمی‌توانیم دلیلی داشته باشیم که، تاسوعا و عاشورا عدد هستند تا از قاعده شمارش پیروی کنند و این دو روز هیچ ربطی به اعداد ندارد بلکه معنای دیگری دارند #عاشورا #روز_معاشرت با امام علیه السلام عشر به کسر عین و عشرت، به معنای معاشرت و مصاحبت است معاشر به ضم میم، یعنی مصاحب و عاشر، اسم فاعل عشر است که خودش ثلاثی مجرد اسم مصدر عشرت است خداوند می‌فرماید: وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ #سوره_نساء - آیه ۱۹ با زنان آن گونه که شایسته آنان است معاشرت کنید عشیر یعنی همدم و رفیق وَ لَبِئْسَ الْعَشِیرُ #سوره_حج - آیه ۱۳ چه بد دوستی انتخاب کرده‌اند و چه بد معاشر و رفیقی است العاشور از ریشه عشر به کسی گفته می‌شود که، معاشرت خصلت او باشد پس العاشوراء؛ جائی که میل به معاشرت و رفاقت و مصاحبت نمایان می‌شود و افراد میل معاشرت خود را با کسی که مورد نظر است عرضه می‌کنند، و عاشورا مبالغه است [ از میل به معاشرت ] یعنی روزی که میل معاشرت و رفاقت با امام علیه السلام به شدت بالا می‌رود #تاسوعا روزی برای وسعت ظرفیت با خارج شدن عاشورا از سلسله اعداد، عدد بودن تاسوعا نیز مورد تردید قرار می‌گیرد و معنی #نهم را از دست می‌دهد اتسع به فتح الف یعنی، گروه‌های ۹ نفره شدند اما اتسع به کسر الف، یعنی، وسعت پیدا کرد(گشاد شد) و فراخ گردید اتساع، یعنی گسترده شدن و گشاد شدن وبالا رفتن ظرفیت اتساع شرائین یعنی، رگ‌ها گشاد شدند و ظرفیت شان برای عبور خون زیاد باشد التاسوع یعنی، چیزی که فراخی و گستردگی و ظرفیت اش زیاد باشد؛ و بالاخره، #التاسوعا یعنی جائی که بتوان ظرفیت را بالا برد و فراخی ایجاد کرد؛ و #تاسوعا این معنی را پیدا می‌کند #روزی_که_ظرفیت_بالا_می‌رود و در سینه‌ها فراخی ایجاد می‌شود و به جای تنگی، وسعت می‌یابد این دو نام از ابداعات؛ #امام_سجاد علیه‌السلام است و اگر در بعضی از روایات از #پیامبراکرم صلوات الله علیه، از عاشورا گفته شده است، اکثراً #جعلیات_بنی‌امیه، برای کم کردن اثرات #عاشورای_امام_حسین علیه السلام است اما، در مورد تاسوعا تقریباً نداریم که قبلاً از امام سجاد علیه السلام لغت تاسوعا به کار برده شده باشد این معنا از عاشورا و تاسوعا خیلی عاشقانه است برگرفته از کتاب؛ سفری از عاشورا تا اربعین تألیف : عبدالله مستحسن