eitaa logo
گعده‌ و رواق نویسندگان
236 دنبال‌کننده
40 عکس
4 ویدیو
4 فایل
اینجا و اکنون با "کلمه‌ها" زندگی می‌کنیم و از گذشته برای آینده "روایت" می‌سازیم. ارتباط با ما @Jahaderevayat #پویش_نوشتن #جهاد_روایت
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از نویسندگان حوزوی
. گروه تولید و توزیع محتوای شهادت آیت الله رئیسی و همراهان وفادارش در جهت 1️⃣جلوگیری از توطئه های بدخواهان و2️⃣ تزریق امید به ایران اسلامی https://eitaa.com/joinchat/3078291578C8d44d853d1 برای صاحبان صفحات مجازی و فعالان انقلابی ارسال کنید و آثار تولیدی رسانه ها و کنشگران @HOWZAVIAN
مدرسه اندیشه‌ورز رحا برگزار می‌کند؛ ✍️ رواق اهل قلم ✍️ 💢 یادداشت‌خوانی "شهید جمهور و دولت‌ آینده " 👤 با حضور علی اصغر کاویانی، مدرس نویسندگی 📅 زمان: شنبه ۲۶ خردادماه ⏰ ساعت ۲۱ الی ۲۲ 🌐 به صورت مجازی در بستر اسکای روم نام نویسی: @adm_schl 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحا مدیا) @HOWZAVIAN @rahamedia
📷 گزارش تصویری | محفل یادداشت‌نویسان بین‌المللی ابنا برگزار شد 🔹 محفل یادداشت‌نویسان بین‌المللی ابنا با موضوع «خدمات کارگزاران جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌الملل» چهارشنبه ـ شانزدهم خردادماه ۱۴۰۳- با حضور حجت‌الاسلام‌ والمسلمین استاد «جواد محدثی» در سالن کنفرانس خبرگزاری اهل‌بیت(ع) برگزار شد. @abna24
. خوشبختانه پس از اقدام گوناگون کانال نویسندگان حوزوی و برگزاری گعده ها در قم، این سبک تربیتی_رسانه ای از سوی خبرگزاری های دیگر در حال گسترش است از مسئولان ابنا در راه اندازی محفل یادداشت نویسان بین المللی قدردانی می کنیم.
. انتخاب عنوان خوب مدرسه رحا برای برگزاری گعده های یادداشت نویسی و یادداشت خوانی جای سپاس دارد 🔆 «رواق اهل قلم» عزیزان اینجا هم نام نویسی کنید و از استاد بهره ببرید
1️⃣ ✍ امیرخندان تنگ چشمانِ بدنظر سعدیِ شیرازی، شاعر نامدار فارسی، غزل مشهوری دارد در وصف عشق الهی. مطلع این غزل این است: ما گدایان خیل سلطانیم. در میان ابیاتِ این غزل بیتی دارد که شاید در هر جا و هر زمان، شاهد مثال‌های فراوانی داشته باشد. در اثنای این غزل سعدی می‌فرماید: تنگ‌چشمان نظر به میوه کنند/ ما تماشاکنان بستانیم. دقیقاً نمی‌دانم مراد شاعر از این بیت چیست؛ ولی به‌تناسب ابیات قبل و بعد این‌چنین به نظر می‌رسد که سعدی می‌گوید اگرچه تنگ‌نظری در گوشه‌ای از این خلقت، اثری را ببیند که جمال آن، او را مدهوش کند ولی ما به این مقدار بسنده نخواهیم کرد. شاید بتوان در این بیت مراد دیگری را هم فهمید. شاید تنگ‌نظری به یک جزء ِکوچک از این عالم بسنده کرده و با جزئی‌نگری بخواهد عالم خلقت را عبث و بیهوده بداند، ولی ما به دنبال عالمی هستیم که آن را نظام احسن می‌دانیم. ما تماشاکنان بستان خلقت هستیم و «ما در آثار صنع حیرانیم». اگر کمی در مفهومی که از این ابیات برمی‌آید توجه کنیم و بخواهیم یک قانون کلی از آن برداشت نماییم، شاید بتوان گفت: تنگ‌نظری و برخی جزئی‌نگری‌ها منتهی می‌شود به این که خیر کثیر را نبینیم و به جزئی از این عالم_حال چه خیر و چه شر_ بسنده کنیم. تنگ‌نظری، آدمی را از توجه به عالمی بالاتر و نگاهی فراتر از جزئیات بازمی‌دارد. اگر سرگرم یک میوه شدیم، دیگر جمال بستان را نخواهیم دید. یاد لطیفه‌ای افتادم که شاهد مثال نوشته را بهتر نشان می‌دهد. شخص ساده‌لوحی برای دیدن جنگل رفته بود. در بازگشت از او پرسیدند: جنگل را دیدی؟ زیبا بود؟ در جواب گفت: آن‌قدر درخت بود که نگذاشت جنگل را ببینم! تنگ‌نظری آدم را از برداشت‌های والاتر و دنیایی فراتر از جزئیات بازمی‌دارد. علامه دهخدا در فرهنگ‌نامه خودشان تنگ‌چشم را کنایه از بخیل و تنگ‌نظر معنا می‌کنند. تنگ‌نظری و بخیل بودن در دیدگاه، فقط مربوط به جنبه‌ای که سعدی علیه‌الرحمه فرموده نیست. سعدی در پی این است که تنگ‌نظری در عالم خلقت را مذمت کند و با بیت بعدی حیران بودن خود را در آثار صنع الهی نشان دهد. لکن به نظر می‌رسد این موضوع منحصر به آنچه موردنظر شاعر بوده است، نخواهد ماند. گاهی که صحبت از فعالیت‌های یک مسئول و یا یک شخصیت بزرگ می‌شود، ما چنان سرگرم جزئیات می‌شویم که نمی‌توانیم فعالیتی را که او در سطحی فراتر از تصورات رقم‌زده است دربیابیم. تنگ‌نظری در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی می‌تواند باعث ناسپاسی شود. گاهی بخیلِ در نظر، چنان غرق در جزئیات یک موضوع می‌شود که اصل مطلب را به فراموشی می‌سپارد. دوست عزیزی چندی پیش، از سردار رشید اسلام حاج قاسم سلیمانی، گلایه‌ای داشت. می‌گفت: چرا بعد از پاک‌سازی عراق و سوریه از شرّ داعش وحشی، حاج قاسم نتوانست فعالیت اقتصادی را با این دو کشور منعقد کند! چرا فلان فعالیت اقتصادی جزئی را به بحث کلان امنیت گره نزد؟ آن‌چنان سرگرم جزئیات شدن، فراموشی نعمت امنیت را در پی دارد. امنیتی که هدیه‌ای بود برای کل منطقه و نه‌تنها دو کشور ایران و عراق و یا ایران و سوریه. نمونه دیگر شهید شاطری است که موسسه رسالات لبنان، پس از شهادت او، کتابی به نام «مهندس المحبه» منتشر کرد. این کتاب در ایران با نام «معمار محبت» چاپ شد. مسیر خدمتی که شهید حسن شاطری از ایران آغاز و تا افغانستان و لبنان ادامه داده است، نمایی از خدمتِ صادقانه‌ی یکی از سربازان ایران اسلامی در جهان است. اگر دیگر کشورها نمونه‌هایی این‌چنین داشتند، از آن‌ها اسطوره و افسانه می‌ساختند. تنگ‌نظری عاملی است که می‌تواند چشم خود را در برابر این خدمات جهانی، تنگ‌تر کنیم و ناسپاسِ وجود خادمانی صادق شوییم. خادمانی که ثمره خدمتشان نه تنها در ایران اسلامی، بلکه در منطقه و جهان هویداست. مراسم‌های مردمی در سوگ شهادت رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه ایران، در کشورهای اسلامی و غیر اسلامی، نشانی از این ادّعاست. آنچه در هند، لبنان و سایر کشورها صورت پذیرفت، قدردانی مردم بود در برابر خدماتی فراملی و انسانی شهدای عرصه خدمت، از جمله مجاهدت‌های رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه ایران در مسئله فلسطین. 🖊https://eitaa.com/qhadeh
2⃣ ✍قدرت الله غلمانی ❇️رئیس جمهور جدید باید مثل برگه های رأی در تمام نقاط کشور جاری باشد. 🔶مردم با الهام از روح و روحیه شهید جمهور رئیسی عزیز، بهترین انتخاب را در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری رقم خواهند زد. 🔶مردم ایران اسلامی با تأسی از روح بزرگ و امیدوار کننده شهید جمهور آیت الله سید ابراهیم رئیسی،این روزها از یک طرف بالگرد شهید جمهور را در مناطق مختلف مشاهده می کنند و از طرف دیگر سخنان داوطلبین انتخابات ریاست‌جمهوری را مشاهده می کنند و می سنجند که مرد میدان کیست. 🔶مردم شریف ایران اسلامی این روزها پروژه های گسترده افتتاح شده دولت ۳۳ ماهه شهید رئیسی را مشاهده می کنند و از طرف دیگر طرح ها و برنامه های داوطلبین ریاست جمهوری را محک می زنند که کدام یک می توانند اینگونه کارنامه درخشانی از خویش بر جای گذارند. ❗️مردم در این دوره از انتخابات به دنبال چه رئیس جموری هستند .❗️ 🔶مردم به دنبال رئیس جمهوری هستند که دست های محبت و ارادت او به مردم، جلوتر از زبانش در میان مردم حضور داشته باشد. 🔶مردم در پی انتخاب رئیس جمهوری هستند که خودش و کابینه اش به دنبال حل مشکلات روزمره مردم باشند و شدت پیگیری های او را در میدان عمل برای تمامی استانها و شهرها و روستاها به یک توازن ببینند. 🔶مردم در پی انتخاب رئیس جمهوری هستند که خارج از کلیشه های تشریفاتی با مردم صمیمانه صحبت کند و مردم او را در حل مشکلات خویش مشاهده کنند. 🔶مردم رئیس جمهوری را می خواهند که برای آنها تئوری پردازی و کلاس درس نداشته باشد،بلکه فقط در چارچوب وظایف و خدماتش برای جمهور حرکت کند.روحیه خدمت گذاری و خستگی ناپذیری او به گونه ای باشد که هر یک از وزراء را هم به حرکت وادارد نه اینکه رئیس جمهور در وسط میدان باشد و وزراء روی صندلی های نرم و راحت دروزارت خانه هایشان. 🔶مردم رئیس جمهوری را می خواهند که درد آشنای آلام مردم باشد وبرای رفع مشکلات آنها دغدغه دائمی داشته باشد وبا تمام تواضع و خاکساری هر چه تمامتر غمخوار مردم باشد. 🔶همانگونه که برگه های رأی به تمام نقاط کشور از شهرها و روستاها و کوهستانها حرکت می کند،رئیس جمهور جدید باید مثل این برگه های رأی در تمام نقاط کشور جاری باشد.باید پای راه رفتن و قدم زدن در میان مردم از شهری به شهر دیگر و از استانی به استان دیگر و از روستایی به روستای دیگر را داشته باشد. 🔶مردم رئیس جمهوری می خواهند که نگاهش به سمت مردم باشد نه به سمت ساختارها و راضی نگه داشتن احزاب و گروههای سیاسی و پرکردن طمع های این و آن 🔶مردم رئیس جمهوری می خواهند که تابع محض ولی امر مسلمین حضرت امام خامنه ای باشد.آنچه باعث شد تا رئیسی در این میدان بزرگ سربلند شود همین اصل ولایت پذیری بود. 🔶مردم رئیس جمهوری می خواهند که نوکر جمهور باشد نه منت گذارنده جمهور 🔶یک کلام، مردم رئیسی را می خواهند. 🖊 https://eitaa.com/qhadeh
3⃣ ✍محمدرضا بابایی شهادت شهید جمهور پلی برای اعتقادات قوی‌تر امیرالمومنین در حکمت ۲۵۰ نهج البلاغه می‌فرماید: عَرَفْتُ اللهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ وَ حَلِّ الْعُقُودِ وَ نَقْضِ الْهِمَم‏؛ خداوند را به شکسته شدن تصمیم ها و باز شدن گره ها و به هم زدن نیت ها شناختم. دولتی که ۱۰۰۰ روز ریل گذاری کرده است و در سفر استانی است و همه برنامه های یک ماهه اش تنظیم شده است اما در لحظه‌ای همه چیز از لحاظ ظاهری بهم می‌خورد، این پلی است برای شناخت خدا. شهادت شهید جمهور و یارانشان نیز برای ما برکت‌آفرین بود چرا که بواسطه آن تقویت اتحاد ملی اتفاق افتاد، این برکت از مردمی بودن و اصلاح رابطه ملت و دولت شهید جمهور نشأت می گیرد. مردمی بودن به گفتن نیست به عمل کردن است که شهید جمهور مغتنم ما این را در عمل معنا کرد و باید سرلوحه مسولین آینده باشد. در روایت داریم که: عَن ابن عبّاس قال: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِه) یَجلِسُ عَلَی الأرض [پیامبر] دنبال این نبود که یک فرشی، چیزی داشته باشد؛ در مسجد، در ملاقات با یک نفری که در بین راه با ایشان برخورد میکرد، و میخواست دو کلمه حرف بزند، روی زمین می‌نشست. وَ یَأْکُلُ عَلَی الأرض گاهی غذایش را هم همین طور که روی زمین نشسته بود، میخورد. سفره‌ای بیندازند و آدابی و تشکیلاتی و حالا یک بشقابی، کاسه‌ای، چیزی مثلاً؛ نه، همین طور روی زمین می‌نشستند و غذای ساده‌ای میل میکردند. وَ یَعتَقِلُ الشَّاة گوسفندی فرضاً داشتند، ریسمان گوسفند را دستشان میگرفتند. «یَعتَقِل» از «عِقال کردن» است، یعنی آن را نگه داشتن، گوسفند را نگه میداشتند. برای ما این خلاف شأن است؛ ماها اگر باشیم، حالا یک گوسفندی هم داشته باشیم، دستمان نمیگیریم توی خیابان و کوچه. این بزرگوار می‌کردند این کار را. وَ یُجِیبُ دَعوَةَ المَملُوکِ عَلَی خُبزِ الشَّعِیر گاهی یک غلامی مثلاً نشسته بود یک جایی روی زمین و داشت نان جوی میخورد؛ حضرت عبور میکردند، تعارف میکرد، آقا! بفرمایید؛ می‌نشستند حضرت پهلوی او. نمیگفتند شأن ما نیست، نمیشود، مناسب نیست.(امالی طوسی، مجلس چهاردهم، ص ۳۹۳) 🖊 https://eitaa.com/qhadeh
هدایت شده از قلمدار
بزم وحدت میرزا محمدعلی صائب تبریزی (قرن یازدهم، سبک هندی) 🌱 یا رب! از عرفان مرا پیمانه‌ای سرشار ده چشم بینا، جان آگاه و دل بیدار ده هر سر موی حواس من به راهی می‌رود این پریشان‌سیر را در بزم وحدت بار ده در دل تنگم ز داغ عشق، شمعی برفروز خانه‌ی تن را چراغی از دل بیدار ده نشئه‌ی پا در رکاب می ندارد اعتبار مستی دنباله‌داری همچو چشم یار ده برنمی‌آید به حفظ جام، دست رعشه‌دار قوت بازوی توفیقی مرا در کار ده مدتی گفتار بی‌کردار کردی مرحمت روزگاری هم به من کردار بی‌گفتار ده چند چون مرکز گره باشد کسی در یک مقام؟ پایی از آهن به این سرگشته، چون پرگار ده شیوه‌ی ارباب همت نیست جود ناتمام رخصت دیدار دادی، طاقت دیدار ده بیش ازین مپسند صائب را به زندان خرد از بیابان ملک و تخت از دامن کهسار ده 🌱 @ghalamdar
. 🌐 زبان و رسانه ☑️ با حضور استادان مهدی صالحی و حامد صلاحی 📌بررسی وضعیت زبان فارسی در رسانه ملی 🔗 پخش از «اینترنت کتاب» @HOWZAVIAN
مدرسه اندیشه‌ورز رحا برگزار می‌کند؛ ✍️ رواق اهل قلم 2️⃣ 💢 یادداشت‌خوانی «جایگاه دولت در حکمرانی دینی» 👤 با حضور علی اصغر کاویانی، مدرس نویسندگی و یادداشت‌نویسی 📅 زمان: شنبه ۲ تیرماه ⏰ ساعت ۲۱ الی ۲۲ 📎 در بستر اسکای روم نام نویسی: @Jahaderevayat 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحا مدیا) 🆔 @rahamedia
🔆 پویش 💐 با سلام و خدا قوت ☑️ صفحه پویش محور درصدد است محتوای انتخاباتی حمایت از جبهه انقلاب و خدمت را در صفحه هم نویسان تجمیع کند. با ما همراه باشید با پویش توجه داشته باشید تجمیع محتوای مکتوب و ایده های رسیده به دست اصحاب هنر و قلم به ویژه مبلغان میدانی می رسد. ارسال محتوا به گروه جامع «نویسندگان جبهه انقلاب»👇👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3078291578C8d44d853d1 وقت اندک است، بشتابیم... 🌐 https://eitaa.com/hamnevisan
📌مدرسه اندیشه‌ورز رحا برگزار می‌کند؛ 💠 رواق اهل قلم (۳) با عنوان «شیخ شهید» 📕روایت کتاب بازخوانی نهضت مشروطه ایران با حضور حجت الاسلام اسلام افضلی، نویسنده کتاب ✍️ همراه با بررسی یادداشت‌های مرتبط با مشروطه و اندیشه‌ی شیخ فضل الله 🔗 نام‌نویسی حضور در رواق و ارسال یادداشت از طریق نشانی @Jahaderevayat ✔️ شنبه 6 مرداد 1403 ساعت 21 تا 22 ✔️پخش زنده در بستر اسکای روم 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحا مدیا) 🆔 @rahamedia
با همکاری مدرسه اندیشه ورز رحا برگزار می‌شود؛ ✍️رواق اهل قلم(۵)✍️ 💢 بررسی کارگاهی چند یادداشت‌ مطبوعاتی 👤 با حضور حجت الاسلام سعید احمدی، نویسنده و پژوهشگر دینی 📅 زمان: شنبه ۲۰ مردادماه ⏰ ساعت: ۲۱ الی ۲۲ در بستر اسکای روم به نشانی👇👇 https://www.skyroom.online/ch/bineshno/revayat ✔️ نام نویسی: @Jahaderevayat ⭐️@qhadeh
. ☑️ نقد و بررسی۴ یادداشت در رواق اهالی قلم شیخ فضل الله در فراز و فرود مشروطه حجت الاسلام جواد کاوندی، پژوهشگر جامعه‌شناسی سیاسی https://rahamedia.net/?p=4320 قرائت مبهم سروش از خشونت زهرا ابراهیمی https://rahamedia.net/?p=4353 روح زمانه در اسلام؛ تطابق یا تسلیم آزاده ابراهیمی فخاری https://rahamedia.net/?p=4349 مقاومت فطرت‌پایه یا سازش غریزه‌گون؟! علی‌عسگری https://rahamedia.net/?p=4365 🖊شما هم می‌توانید در رواق‌های آینده، یادداشت روز خود را جهت نقد به جهاد روایت @Jahaderevayat ارسال کنید. ⭐️@qhadeh
اساتید یا استادان؟ 🌱 استاد واژه‌ای فارسی است. جمع بستن کلمه‌های فارسی به صورت جمع مکسر غلط است. از این پس به جای کلمه غلط اساتید بگوییم و بنویسیم: استادان 🌱 @ghalamdar
🔻مدرسه اندیشه ورز رحا برگزار می‌کند؛ ✍️رواق اهل قلم(۶)✍️ 💢مهارت‌های یادداشت‌نویسی ✔️بررسی کارگاهی چند یادداشت‌ مطبوعاتی 👤 با حضور استاد تقی دژاکام 📅 زمان: شنبه ۱۰ شهریورماه ⏰ ساعت: ۲۱ الی ۲۲ در بستر اسکای روم به نشانی👇👇 https://www.skyroom.online/ch/bineshno/revayat ✔️ نام نویسی: @Jahaderevayat 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحا مدیا) 🆔 @rahamedia
آثاری که در بخش دوم رواق ششم نقد و بررسی می شود 👇👇 اینجا
میراث ضیافت سفر اربعین ۱۲ ✍️ سعید احمدی 🌱 مهم نیست چقدر موکب هست. مهم هم نیست چه می‌دهند. آیا جا و غذای‌شان باب طبع و دل‌چسب معده‌ی پوست‌کلفت یا نازک ما می‌افتد یا نه؟ این هم چرا مهم باشد؟ مهم روی باز است؛ نه در باز. روشن‌تر اگر بگویم اشاره می‌کنم به آن حکایت کوتاه و گویای سعدی در گلستان که گفت: «جوان‌مردی را در جنگ تاتار جراحتی هول رسید. کسی گفت: فلان بازرگان، نوش‌دارو دارد. اگر بخواهی، باشد که دریغ ندارد. گویند آن بازرگان به بخل معروف بود. جوان‌مرد گفت: اگر خواهم دارو دهد یا ندهد و گر دهد منفعت کند یا نکند، باری خواستن ازو زهر کشنده است و حکیمان گفته‌اند: آب حیات اگر فروشند فی‌المثل به آب‌روی، دانا نخرد؛ که مردن به علت، به از زندگانی به مذلت. اگر حنظل خوری از دست خوش‌خوی، به از شیرینی از دست ترش‌روی». این یعنی بخشیدن، قاعده و قانون خودش را دارد. این یعنی کمر خدمت بستن کار هر لاف‌زن و گزافه‌گویی نیست. این یعنی روی باز به در باز و سفره‌ی پر و دراز می‌چربد. همه‌ی این‌ها سر هم یعنی همان چیزی که عرب‌‌های دست‌نخورده و ایرانی‌های از اصل نیفتاده هر کدام به زبان و بیانی، آن را رسم «مهمان‌نوازی» می‌نامند. من البته به خودم این اجازه را می‌دهم که اصطلاح و عبارتی مشرکانه برای آن بنویسم؛ چون فکر نمی‌کنم رساتر و گویاتر از «مهمان‌پرستی» کلمه‌ای بیابم که بتواند قاب مناسبی برای این سکانس‌های به‌شدت دیدنی و به‌حدت تماشایی باشد. همه چیز اول از «هلابیکم یا زوار» شروع می‌شود. فریادهایی از سر شوق با تکان خوردن و دست تکان دادن. پروانه‌ که گل را می‌بیند چطور بال‌بال می‌زند؟ چطور ذوق می‌کند؟ چطور دیوانه می‌شود؟ چطور قربان‌صدقه‌ی گل می‌رود؟ همان‌طوری! وقتی حرف از پرستش مهمان می‌زنم به فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌هایی هم اشاره دارم که مهمان برای آن‌ها موی دماغ، خار چشم و عذاب زودهنگام جهنم است. این‌جا حرف از دو چیز می‌زنیم: عبد مهمان باشی یا خدای او؟ تو به مهمان رزق می‌رسانی یا او رزقش را با خودش از پیش می‌آورد؟ تو سر سفره‌ی اویی یا او بر سفره‌ی تو؟ بین این دوها تفاوت از سیاه تا سفید و از عرش تا فرش است. کسی که می‌خواهد در این‌جا و در این صحنه و صفحه خدمت و پذیرایی کند باید در سفره‌داری، مجتهد و فوق تخصص باشد؛ نه مقلد. فکر می‌کنم حرفم در جمله‌ی پیشین را باید پس بگیرم و درست‌تر و دقیق‌تر بگویم. جای فرهنگ ضیافت در خون و رگ و ریشه‌ی آدم است. نه‌تنها در بندها، پیوندها و سلول‌ها، بلکه جای پا و جایگاه آن می‌کشد به رگه‌های نسلی، تباری و خاندانی. سفره‌داری یک جور ارث است که هر کسی آن را ندارد تا برای آیندگان بگذارد. نه هر دارایی آن را دارد و نه هر نداری. موکب و موکب‌داری نیز ریشه در فرهنگ ضیافت دارد. من این ارث را در عرب‌های عراق همیشه دیده‌ام. تا این اندازه که با آنان همراه و دم‌خور بوده‌ام به‌ویژه در این بار عام و ضیافت حسینی، عشق به مهمان، استثنایی نداشت. راه می‌روم. قدم بر می‌دارم. متر‌به‌متر، موکب‌به‌موکب، عمودبه‌عمود. می‌شنوم آوای دم‌گوش هلابیکم یا زاور! می‌بینم تکرار دست‌افشاندن‌ها را، خواهش‌ها را، گریه‌ها را، پرستش‌ها را و میراث به‌جا و پابرجای نسل‌ها را. به میانه‌ی راه رسیده‌ام.