❖﷽❖
#اشک_ملائک_بر_امام_حسین_ع
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء
#لعن_و_برائت
📜قال رواة الحديث: فلما أتت على الحسين عليه السلام من مولده سنة كاملة هبط على رسول الله صلى الله عليه و آله اثنا عشر ملكا رحمهم الله ، أحدهم على صورة أسد، والثاني على صورة الثور، والثالث على صورة التنين، والرابع على صورة ولد آدم، و الثمانية الباقون على صور شتى محمرة وجوههم، باكية عيونهم ، قد نشروا أجنحتهم وهم يقولون: يا محمد صلى الله عليه و آله! سينزل بولدك الحسين ابن فاطمة عليهما السلام ما نزل بهابيل من قابيل، وسيعطىمثل أجر هابيل، ويحمل على قاتله مثل وزر قابيل، ولم يبق في السماوات ملك مقرب إلا ونزل إلى النبي صلى الله عليه و آله كل يقرئه السلام و يعزيه في الحسين عليه السلام، ويخبره بثوابما يعطى، ويعرض عليه تربته ، والنبي صلى الله عليه و آله يقول: اللهم اخذل من خذله، واقتلمن قتله ، ولا تمتعه بما طلبه.
📚ابن طاووس، اللهوف،/ 15- 16/ عنه: القزويني، تظلم الزهراء،/ 101؛ الدربندي، أسرار الشهادة،/ 109؛ القمي، نفس المهموم،/ 13؛ مثله الأمين، لواعج الأشجان،/ 8
📝 راويان حديث گفتهاند كه: چون يك سال تمام از ولادت حسين عليه السلام سپرى شد، دوازده فرشته به حضور رسول خدا صلى الله عليه و آله فرود آمدند. يكى از آنان به صورت شير بود و دومى به صورت پلنگ و سومى به صورت اژدها و چهارمى به صورت آدميزاده و هشت فرشته ديگر به صورت هاى گوناگون. همگى با صورت هاى برافروخته و چشمهاى گريان و بال هاى گسترده، عرض مىكردند: «يا محمد! به فرزندت حسين پسر فاطمه آن خواهد رسيد كه از قابيل به هابيل رسيد، و مانند پاداش هابيل به او پاداش داده خواهد شد و بر دوش كشندهاش بار گناهى همچون گناه قابيل گذاشته خواهد شد.»
و در همه آسمانها فرشته مقربى نماند، مگر اين كه به حضور پيغمبر مىرسيد و همه پس از عرض سلام، مراتب تسليت در مصيبت حسين عليه السلام را تقديم و از پاداشى كه به او داده مىشود خبر مىدادند و خاك قبرش را به آن حضرت نشان مىدادند.
و آن حضرت مىفرمود: «بار الها! خوار كن كسى را كه حسين را خوار كند و بكش آن را كه حسين را بكشد و قاتلش را از خواستهاش بهرهمند مساز!»
📚فهرى، ترجمه لهوف،/ 15- 16
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein
❖﷽❖
#اشک_ملائک_بر_امام_حسین_ع
#فضائل_کربلاء
#لعن_برائت
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء
📝در كتاب عوالم به روايت جماعتى از اصحاب مسطور است كه: چون حسين عليه السلام يكساله شد، دوازده تن فرشتگان به صور گوناگون بر رسول خدا فرود شدند. يكى از ايشان به صورت بنى آدم بود.
ويقولون: «إنه سينزل بولدك الحسين ابن فاطمة ما نزل بهابيل من قابيل، وسيعطى مثل أجر هابيل، ويحمل على قاتله مثل وزر قابيل.»
يعنى، آن فرشتگان همى گفتند: «زود باشد كه بر حسين پسر فاطمة آن ستم رسد كه از قابيل به هابيل رسيد. و زود باشد كه حسين را از خداوند آن فضل و عطا بهره رسد كه هابيل را رسيد. و قاتل او را آن عقاب و عذاب كنند كه قابيل را كردند.»
و اين وقت هيچ فرشته در حيز آفرينش به جاى نماند، الا آن كه حاضر حضرت رسول خداى شد و آن حضرت را تعزيت و تسليت گفت. آن گاه رسول خداى قاتلان او را به دعاى بد ياد كرد و فرمود:
«اللهم اخذل خاذله، واقتل قاتله، ولا تمتعه بما طلبه.»
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 286- 287
📜و ديگر در عوالم از سلمان فارسى مروى است كه مىفرمايد: فرشته اى در آسمانها به جاى نماند، مگر اين كه به حضرت رسول خدا آمد و آن حضرت را به مصيبت حسين تعزيت گفت و تسليت فرستاد. و او را از درجات ثواب اين امر خبر داد. و مبلغى از تربت حسين را كه بر زبر آن افتاد و مصروع و مذبوح و مطروح و مقتول و مخذول گشت، با خود داشت.
فقال رسول الله: «اللهم اخذل من خذله، واقتل من قتله، واذبح من ذبحه، ولا تمتعه بما طلب».
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 298- 299
📝و ديگر در امالى طوسى سند به انسبن مالك مىرسد، مىگويد: فرشتهاى از اجله ملائكه، از خداوند جليل اجازت يافت كه به زيارت رسول خدا رود. چون حاضر حضرت شد، ناگاه حسين عليه السلام درآمد و پيغمبرص اورا ببوسيد و در كنار خود جاى داد. آن فرشته عرض كرد كه: «يا رسول الله! او را دوست مىدارى؟»
فرمود: «دوست مىدارم و فراوان دوست مىدارم. حسين فرزند من است.»
گفت: «زود باشد كه امت تو اورا بكشند.»
فرمود: «فرزند مرا مىكشند؟»
عرض كرد: «خواهند كشت، و اگر خواهى خاكى كه بر آن كشته مىشود تو را مىنمايم.»
و مبلغى از خاكى سرخ كه بويى نيكو داشت، حاضر ساخت، و گفت: «گاهى كه اين خاك خون شود، علامتى است كه پسر تو كشته شده است.»
سالم بن ابى الجعد گويد كه: به من رسيده كه آن فرشته ميكائيل بوده.
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 299
📜و نيز در كامل الزياره، هشامبن سعد از مشايخ خود حديث مىكند كه: آن فرشته كه به حضرت رسول ص آمد و خبر شهادت حسين ع را آورد، فرشته درياها بود. همانا ملكى از ملائكه فردوس به دريا درآمد و بالهاى خود را به دريا بگسترد و صيحه عظيم برآورد.
وقال: «يا أهل البحار! البسوا أثواب الحزن، فإن فرخ الرسول مذبوح».
يعنى: «اى اهل درياها! جامه سوگوارى بپوشيد. همانا پسر رسول خدا را بكشتند.»
آن گاه پارهاى از تربت حسين عليه السلام را با بال خويش حمل داد و به جانب آسمان صعود كرد. هيچ ملكى اورا ديدار نفرمود؛ الا آن كه استشمام رايحه آن تربت كرد و اثرى با خود مأخوذ داشت و بر قاتلان حسين و اشياع و اتباع ايشان لعنت فرستاد.
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 3/ 235
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein
❖﷽❖
#مرور_انبیاء_بر_کربلاء
#فضائل_کربلاء
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#تربت_امام_حسین_علیه_السلام
#اخبار_قدسی_عاشوراء
📝ابن قولويه به سندهاى معتبر بسيار از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است كه: چون جبرئيل خبر شهادت حضرت امام حسين را از براى حضرت رسالت صلى الله عليه و آله و سلم آورد، آن حضرت دست حضرت امير المؤمنين عليه السلام را گرفت و به خلوت برد وساعت طويلى در اين باب با يكديگر سخن گفتند، و بر ايشان گريه غالب شده، بسيار گريستند. پس پيش از آن كه از هم جدا شوند، جبرئيل نازل شد و گفت: «پروردگار شما سلام مىرساند شما را و مىفرمايد كه: سوگند مىدهم شما را كه صبر كنيد بر اين مصيبت.»
پس ايشان به امر حق تعالى صبر كردند.
📚مجلسى، جلاء العيون،/ 530
📜و ديگر در كتاب عوالم مسطور است كه عبدالله بن يحيى حديث مىكند كه در ركاب امير المؤمنين على عليه السلام از كوفه به جانب صفين كوچ مىداديم. چون به زمين نينوا رسيديم، آن حضرت ندايى در داد كه: صبرا يا أبا عبدالله.
آن گاه امير المؤمنين عليه السلام بدين گونه حديث فرمود:
📝فقال: دخلت على رسول الله وعيناه تفيضان، فقلت: بأبي أنت وامي يا رسول الله! ما لعينيك تفيضان أأغضبك أحد؟ قال: لا، بل كان عندي جبرئيل فأخبرني: أن الحسين يقتل بشاطئ الفرات، وقال: هل لك أن اشمك من تربته؟ قلت: نعم، فمد يده فأخذ قبضة من تراب فأعطانيها، فلم أملك عيني أن فاضتا، واسم الأرض كربلاء.
📝فرمود: بر رسول خداى درآمدم و چشمهاى مباركش را گريان ديدم. گفتم: پدر و مادرم فداى تو باد، اين گريه چيست؟ كسى تورا به خشم آورده باشد؟
فرمود: اين نيست، لكن جبرئيل در نزد من حاضر است و خبر داد مرا كه حسين در كنار فرات كشته مىشود، و گفت: مىخواهى تربت اورا استشمام كنى؟
گفتم: چرا نخواهم؟
پس دست فرا برد و قبضه از خاك برگرفت و مرا داد. لاجرم نتوانستم خويشتن دارى كنم و آب از چشم من بريخت. و نام آن ارض كربلاست.
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 287
📝و نيز در كامل الزياره سند به ابو عبدالله مىرسد، مىفرمايد: چون جبرئيل فرود شد و خبر قتل حسين عليه السلام را آورد، رسول خدا دست على را بگرفت و ايشان از مردمان كنارى گرفتند و همىبگريستند، تا گاهى كه جبرئيل فرود آمد و گفت: «خداوند شما را سلام مىرساند و مىفرمايد: بر شماست كه صبر و شكيبايى كنيد.»
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 305- 306
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein
❖﷽❖
#اشک_ائمه_بر_امام_حسین_ع
#فضائل_کربلاء
#لعن_برائت
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء
اخبار شهادت امام حسین (ع) به حضرت زهرا (س)
📜فرات بن ابراهيم و ابن قولويه به سند معتبر از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده اند كه: روزى حضرت فاطمة عليها السلام امام حسين عليه السلام را برداشت. حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم آن حضرت را گرفت و گفت: «لعنت كند خدا كشنده تورا، و لعنت كند خدا عريان كننده تورا، و لعنت كند خدا آنها را كه معاونت كنند بر قتل تو. و خدا حكم كند ميانه من و آنها كه يارى كنند كشنده تورا.»
چون حضرت فاطمه عليها السلام اين سخنان وحشت انگيزرا شنيد، گفت: «اى پدر بزرگوار! اينها چه سخنان است كه براى فرزند من مىگويى؟»
حضرت فرمود كه: «اى دختر! به خاطر آوردم آنچه به او خواهد رسيد بعد از من و بعد از تو از آزار و ظلم و ستم و مكر و عدوان. و او در آن روز ميان گروهى باشد از اصحاب خود كه مانند ستارههاى آسمان باشند، و با نهايت شوق روند و كشته شوند. و گويا در نظر من است لشكرگاه ايشان و خيمهگاه ايشان و قبرهاى ايشان.»
🥀حضرت فاطمه عليها السلام گفت: «اى پدر! آنچه مىفرمايى در كدام موضع واقع خواهد شد؟»
حضرت فرمود: «در موضعى كه آن را كربلا گويند كه محل كرب و بلا و محنت و عناى اهل بيت رسول خدا بوده باشد.
🔥و بيرون آيند بر ايشان بدترين امت من كه اگر براى يكى از ايشان جميع اهل آسمانها و زمين شفاعت كند، شفاعت ايشان مقبول نگردد و ابد الاباد در عذاب اليم جهنم معذب باشند.»
🌷فاطمه عليها السلام گفت: «اى پدر بزرگوار! اين فرزند گرامى من كشته خواهد شد؟»
حضرت فرمود: «بلى اى دختر! چنان كشته شود كه هيچ كس پيش از او به آن نحو كشته نشده باشد. و بر او بگريند آسمانها و زمينها و ملائكه و وحشيان صحراها و ماهيان درياها و كوهها. و هر يك از اينها از حق تعالى رخصت طلبند كه انتقام اورا بكشند و رخصت نيابند. و اگر مرخص شوند، متنفسى بر روى زمين نماند.
🌹 و گروهى از دوستان ما به زيارت او خواهند رفت كه در زمين كسى داناتر از ايشان نباشد به حق خدا و حق ما اهل بيت. و كسى به غير ايشان متوجه زيارت ايشان نگردد. و ايشان چراغ هاى راه هدايت و شفيعان روز قيامتند. چون نزد حوض كوثر بر من وارد شوند، من ايشان را به سيماى نيك ايشان بشناسم كه زيارت كننده حسينند. و در آن روز اهل هر دينى پيشوايان خود را طلب كنند، و ايشان ما را طلب كنند و غير ما را طلب نكنند. و به ايشان زمين برپاست، وبه بركت ايشان باران از آسمان مىبارد.»
حضرت فاطمه عليها السلام گفت: «اى پدر! انا للهوانا اليه راجعون.» و خروش برآورد.
❖﷽❖
#فضائل_کربلاء
#لعن_برائت
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#تربت_امام_حسین_علیه_السلام
#اخبار_قدسی_عاشوراء
❣اخبار جبرئيل به رسول الله (ص) در شهادت امام حسین (ع)
📜أخبرنا ابن خشيش ، عن أبي المفضل محمد بن عبيدالله بن المطلب الشيباني، قال: حدثنا محمد بن علي بن معمر الكوفي بواسط، قال: حدثنا محمد بن الحسين بن أبيالخطاب، قال: حدثنا محمد بن أبي عمير ومحمد بن سنان، عن هارون بن خارجة، عنأبي بصير، عن أبي عبدالله عليه السلام، قال: سمعته يقول: بينا الحسين عند رسول الله صلى الله عليه و آله، إذ أتاه جبرئيل عليه السلام، فقال: يا محمد، أتحبه؟ قال: نعم. قال: أما إن امتك ستقتله؛ فحزنرسول الله صلى الله عليه و آله لذلك حزنا شديدا، فقال جبرئيل عليه السلام: أيسرك أن اريك التربة التي يقتلفيها؟ قال: نعم . قال: فخسف جبرئيل عليه السلام ما بين مجلس رسول الله صلى الله عليه و آله إلى كربلاءحتى التقت القطعتان هكذا- وجمع بين السبابتين- فتناول بجناحيه من التربة، فناولها لرسول الله صلى الله عليه و آله، ثم دحا الأرض من طرف العين، فقال رسول الله صلى الله عليه و آله: طوبى لكمن تربة، وطوبى لمن يقتل فيك.
📚الطوسي، الأمالي،/ 314 رقم 638/ عنه: المجلسي، البحار، 44/ 228؛ البحراني، العوالم، 17/ 129؛ القزويني، تظلم الزهراء،/ 78؛ الدربندي، أسرار الشهادة،/ 106؛ دانشيار، حول البكاء،/ 10- 11؛ مثله الطبري، بشارة المصطفى،/ 214
📝و ديگر در امالى طوسى سند به ابىعبدالله عليه السلام منتهى مىشود، مىگويد: گاهى كه حسين در نزد رسول خداى بود، جبرئيل فرود شد و گفت: «يا محمد! دوست مىدارى حسين را؟»
فرمود: «دوست مىدارم.»
عرض كرد: «زود باشد كه امت تو اورا بكشند.»
رسول خدا سخت محزون گشت، عرض كرد: «اگر خواهى خاكى كه بر آن كشته مىشود، نمودار كنم.»
و از مجلس رسول خداى تا كربلا زمين را خسف كرد و زمين مجلس را با زمين مقتل برچفسانيد و پاره اى از آن خاك بر گرفت و رسول خداى را داد، و ديگرباره زمين به حال خويش بازگشت.
فقال رسول الله: «طوبى لك من تربة وطوبى لمن يقتل فيك».
و نيز از ابىعبدالله عليه السلام مروى است، مىفرمايد: وقتى حسين از فاطمه عليهما السلام متولد شد، جبرئيل نازل گشت و گفت: «يا رسول الله! امت تو بعد از تو حسين را مقتول خواهند ساخت. اگر خواهى، تربت اورا با تو نمودار كنم.»
و جناح خويش را بزد وخاك كربلا حاضر ساخت و گفت: «اين است آن تربتى كه بر آن شهيد مىشود.»
پس رسول خدا ترحيب و ترجيب فرمود آن خاك و آن مقتول را عليه السلام.
و در كامل الزياره نيز بدين شرح مسطور است.
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 303- 304
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein
❖﷽❖
#اشک_ملائک_بر_امام_حسین_ع
#لعن_برائت
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء
#اخبار_قدسی_عاشوراء
❣اخبار ملائك به رسول الله (ص) در شهادت امام حسین (ع)
📜وروي عن الصادق عليه السلام أيضا في بعض الأخبار أن ملكا من ملائكة الصف الأعلىاشتاق لرؤية النبي صلى الله عليه و آله، واستأذن ربه بالنزول إلى الأرض لزيارته، وكان ذلك الملكلم ينزل إلى الأرض أبدا منذ خلق . فلما أراد النزول أوحى الله تعالى إليه يقول: أ يهاالملك! أخبر محمدا أن رجلا من امته اسمه يزيد، يقتل فرخه الطاهر ابن الطاهرة، نظيرة البتول مريم بنت عمران.
فقال الملك: لقد نزلت إلى الأرض، وأنا مسرور برؤية نبيك محمد صلى الله عليه و آله، فكيفأخبره بهذا الخبر الفضيع وإنني لأستحي منه أن أفجعه بقتل ولده؟ فليتني لم أنزل إلىالأرض. قال: فنودي الملك من فوق رأسه أن: افعل ما أمرت به. فدخل الملك إلىرسول الله ونشر أجنحته بين يديه، وقال: يا رسول الله! اعلم إني استأذنت ربي فيالنزول إلى الأرض شوقا لرؤيتك وزيارتك، فليت ربي كان حطم أجنحتي، ولم آتك بهذا الخبر، ولكن لابد من إنفاذ أمر ربي عز وجل، اعلم يا محمد أن رجلا من امتك اسمهيزيد (زاده الله لعنا في الدنيا وعذابا في الآخرة) يقتل فرخك الطاهر ابن الطاهرة، ولنيتمتع قاتله في الدنيا من بعده إلاقليلا، ويأخذه الله مقاصا له على سوء عمله، ويكونمخلدا في النار.
فبكى النبي صلى الله عليه و آله بكاء شديدا، وقال: أ يها الملك! هل تفلح امة تقتل ولدي وفرخابنتي؟ قال: لا يا محمد، بل يرميهم الله باختلاف قلوبهم وألسنتهم في دار الدنيا، ولهم فيالآخرة عذاب أليم.
📚الطريحي، المنتخب، 1/ 55/ مثله السيد هاشم البحراني، مدينة المعاجز، 3/ 440- 442؛ المجلسي، البحار، 45/ 314- 315؛ البحراني، العوالم، 17/ 599؛ الدربندي، أسرار الشهادة،/ 107
📝در مدينة المعاجز مسطور است كه: ملكى از ملائك صف اعلا مشتاق ديدار رسول خدا گشت و از خداوند اجازت خواست تا به زيارت آن حضرت رود و هيچ گاه سفر ارض نكرده بود. چون آهنگ ارض كرد، خداوند او را وحى فرستاد كه:
«أ يها الملك! أخبر محمدا أن رجلا من امته اسمه يزيد يقتل فرخه الطاهر ابن الطاهرة نظيرة البتول مريم بنت عمران.»
فرمود: «محمد را آگهى ده كه مردى از امت تو كه نامش يزيد است، مىكشد فرزند او را، آن فرزندى كه طاهر پسر طاهره است، يعنى فاطمه كه نظير مريم مادر عيسى است.»
چون آن فريشته به زير آمد و از ديدار رسول خداى برخوردار شد، با خود انديشيد كه: «چگونه اين خبر فظيع را با پيغمبر برم و دل اورا از قتل فرزندش به درد آرم، كاش به زمين نيامدم.»
از آسمان ندا در رسيد كه: «اى فريشته! پذيراى فرمان شو بدانچه مأمورى.»
لاجرم آن فريشته به حضرت رسول آمد و عرض كرد: «كاش خداوند بال مرا درهم شكستى، تا اين خبر با تو نياوردمى. لكن از نفاذ امر پروردگار ناچارم. بدان اى محمد كه مردى از امت تو كه يزيد نام دارد، مىكشد فرزند تورا كه طاهر پسر طاهره است، وقاتل او بعد از او از دنيا جز قليل بهرى نمىبرد و ابد الآبدين جاى او در جهنم خواهد بود.»
رسول خداى سخت بگريست.
وقال: «أ يها الملك! هل تفلح امة تقتل ولدي وفرخ ابنتي؟ فقال: لا يا محمد! بل يرميهم الله باختلاف قلوبهم في دار الدنيا ولهم في الآخرة عذاب أليم».
فرمود: «اى ملك! آيا رستگار مىشود امتى كه مىكشد پسر مرا و فرزند دختر مرا؟»
عرض كرد: «هرگز رستگار نمىشود وخداوند در دنيا دلهاى ايشان را به اختلاف مىاندازد و در آخرت گرفتار عذاب اليم مىشوند.»
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيد الشهدا عليه السلام، 4/ 29- 30
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein
❖﷽❖
#فضائل_کربلاء
#لعن_برائت
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#تربت_امام_حسین_علیه_السلام
#حدیث_قاروره
#روایت_ام_سلمه
❣اخبار ملائكة به رسول الله (ص) در شهادت امام حسین (ع)
📜به سند معتبر از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است كه: حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم روزى در خانه ام سلمه بود، فرمود كه: «كسى نيايد نزد من.»
ام سلمه گفت كه: امام حسين عليه السلام آمد و كودك بود. من نتوانستم كه آن حضرت را منع نمايم تا آن كه رفت به خدمت آن حضرت، و من از پى آن حضرت رفتم. ديدم كه حضرت امام حسين عليه السلام را بر سينه خود نشانيده است و حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم گريه مىكند و چيزى در دست خود دارد و مىگرداند. پس حضرت فرمود: «اى ام سلمه! جبرئيل خبر آورده است كه اين كشته خواهد شد و اين تربتى است كه در آن كشته خواهد شد. اين را نزد خود نگاه دار. هر وقت كه خون شود، بدان كه حبيب من كشته شده است.»
ام سلمه گفت كه: «يا رسول الله! از خدا سؤال كن كه اين را از او بر طرف كند.»
حضرت فرمود: «من از خدا سؤال كردم، حق تعالى فرمود: اورا به سبب شهادت درجهاى خواهد بود كه احدى از مخلوقين به آن درجه نمىرسد. به درستى كه او را شيعهاى چند خواهد بود كه شفاعت كنند، و شفاعت ايشان رد نشود، و مهدى آل محمد از فرزندان او خواهد بود. پس خوشا به حال كسى كه از اولياى حسين باشد. و شيعيان او رستگارانند در روز قيامت.»
📚مجلسى، جلاء العيون،/ 536- 537
📜 و ديگر در كتاب الفصول المهمة في معرفة الأئمة كه از مصنفات علماى اهل سنت و جماعت است از بغوى سند به ام سلمه منتهى مىشود. مىگويد: گاهى كه جبرئيل در خدمت رسول خداى بود، حسين عليه السلام در كنار من جاى داشت. ناگاه مرا بگذاشت و به حضرت رسول خداى شتاب گرفت. پيغمبر حسين را مأخوذ داشت و بر زانوى خويش بنشانيد. جبرئيل عرض كرد: «يا رسول الله! او را دوست مىدارى؟»
فرمود: «دوست مىدارم.»
فقال: «أما إن امتك ستقتله، وإن شئت أريتك تربة الأرض التي يقتل فيها، فبسط جناحه إلى الأرض وأراه أرضا يقال لها: كربلاء، تربة حمراء بطف العراق.»
عرض كرد: «آگاه باش، زود باشد كه امت تو اورا شهيد كنند. و اگر خواهى تورا مىنمايم آن خاكى را كه در آن مقتول مىشود.» و بال خود بگسترد وزمين كربلا را به آن حضرت نمودار ساخت. وآن خاك سرخ را در طف عراق بنمود.
«صلوات الله على الحسين وجده وأبيه وامه وأخيه والأئمة من ولده.»
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 50
📜و ديگر صاحب عوالم سند به ام سلمه مىرساند كه گفت: جبرئيل به حضرت رسول آمد و گفت: «امت تو بعد از تو حسين عليه السلام را خواهند كشت. اگر خواهى، تربت اورا با تو نمودار كنم.»
و مشتى سنگ پاره بياورد، و رسول خداى آن را در قاروره خزينه نهاد. چون حسين عليه السلام شهيد شد، شنيدم كه گوينده همى گفت:
«أ يها القاتلون جهلا حسينا ابشروا بالعذاب والتنكيل
قد لعنتم على لسان داوو د وموسى وعيسى صاحب الإنجيل»
ام سلمه گويد: اين وقت من بگريستم و سر قاروره را باز كردم و خون صافى ديدم.
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 302
و ديگر در امالى صدوق، سند به ابى عبدالله عليه السلام منتهى مىشود، فرمود: رسول خداى يك روز در خانه ام سلمه جاى داشت، فرمود: «هيچ كس را مگذار بر من درآيد.»
ام سلمه گويد: ناگاه حسين عليه السلام درآمد و من نتوانستم اورا بازدارم. به سوى رسول خدا بدويد، و من براثر او برفتم، ديدم كه بر سينه رسول خداى نشسته و آن حضرت مىگريد و چيزى در دست دارد. فرمود: «اى ام سلمه! اينك جبرئيل است، مرا خبر مىدهد كه اين فرزند تو كشته خواهد شد، و اين خاكى است كه بر آن مقتول خواهد شد، اين خاك را با خويش بدار گاهى كه خون گردد او مقتول باشد.»
ام سلمه عرض كرد: «يا رسول الله! خداى را بخوان تا او را از اين مهلكه سالم بدارد و اين بلا را از وى بگرداند.»
قال: «قد فعلت، فأوحى الله تعالى إلي: أن له درجة لا ينالها أحد من المخلوقين، وأن له شيعة يشفعون ويشفعون، وأن المهدي من ولده، فطوبى لمن كان من أولياء الحسين وشيعته، هم والله الفائزون يوم القيامة».
فرمود: «خداى را از بهر نجات او خواندم، ليكن خداوند مرا وحى فرستاد كه از اين شهادت از بهر او درجتى است كه هيچيك از آفريدگان را دسترس نيست، و اورا شيعيانى است كه شفاعت مىكنند و شفاعت آنها پذيرفته مىشود، ومهدى كه قائم آل محمد است از فرزندان اوست، خوشا كسانى كه از دوستان حسين و شيعيان حسين باشند. سوگند با خداى كه در قيامت رستگارند.»
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 302- 303
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein
❖﷽❖
#مرور_انبیاء_بر_کربلاء
#فضائل_کربلاء
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#تربت_امام_حسین_علیه_السلام
#روایت_ام_سلمه
#حدیث_قاروره
❣گذر رسول الله (ص) به کربلا و خبر در شهادت امام حسین (ع)
🌷إسراء النبي صلى الله عليه و آله و سلم إلى أرض كربلاء، برواية ام سلمة
📜وروى بإسناد آخر عن ام سلمة رضي الله عنها أنها قالت: خرج رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم من عندنا ذات ليلة، فغاب عنا طويلا، ثم جاءنا وهو أشعث أغبر ويده مضمومة، فقلت له: يا رسول الله! ما لي أراك أشعث مغبرا؟ فقال: أسري بي في هذا الوقت إلى موضع من العراق يقال له كربلاء، فأريت فيه مصرع الحسين ابني وجماعة منولدي وأهل بيتي، فلم أزل ألقط دماءهم، فها هي في يدي، وبسطها إلي ، فقال: خذيها واحتفظي بها، فأخذتها ، فإذا هي شبه تراب أحمر ، فوضعته في قارورةوشددت رأسها واحتفظت بها ، فلما خرج الحسين عليه السلام من مكة متوجها نحو العراق كنت أخرج تلك القارورة في كل يوم وليلة فأشمها وأنظر إليها، ثم أبكي لمصابه، فلما كان اليوم العاشر من المحرم وهو اليوم الذي قتل فيه الحسين عليه السلام. أخرجتها فيأول النهار وهي بحالها، ثم عدت إليها آخر النهار، فإذا هي دم عبيط، فضججت فيبيتي وبكيت وكظمت غيظي، فكتمت مخافة أن يسمع أعداؤهم بالمدينة فيسرعوا بالشماتة، فلم أزل حافظة للوقت واليوم حتى جاء الناعي ينعاه، فحقق ما رأيت.
📚المفيد، الإرشاد، 2/ 133- 134 رقم 7/ عنه: المجلسي، البحار، 44/ 239- 240؛ البحراني، العوالم، 17/ 127- 128؛ القزويني، تظلم الزهراء،/ 83؛ الدربندي، أسرارالشهادة،/ 81- 82؛ القمي، نفس المهموم،/ 52- 53؛ الأمين، لواعج الأشجان،/ 21- 22؛ مثله الطبرسي، إعلام الورى،/ 217- 218؛ الإربلي، كشف الغمة، 2/ 8
📝 و به سند ديگر از ام سلمه رضى الله عنها روايت كند كه گفت: شبى رسول خدا صلى الله عليه و آله از پيش ما بيرون رفت و مدتى دراز ناپديد شد. سپس بازگشت و سر و رويش گردآلود بود و دستش نيز بسته بود. من عرض كردم: «اى رسول خدا! چيست كه من شما را گردآلود مىبينم؟»
فرمود: «مرا در اين ساعت به جايى از سرزمين عراق بردند كه نامش كربلا بود. و در آن سرزمين جاى كشته شدن پسرم حسين و گروهى از فرزندان و خاندانم را به من نشان دادند. و من پيوسته خون ايشان را از آن جا برمىگرفتم، و آن اكنون در دست من است.»
و دست خودرا براى من باز كرده، فرمود: «آن را بگير و نگهدارى كن.»
پس من آن را گرفتم. ديدم مانند خاك سرخ بود. پس در شيشه اى نهادم و سر آن را بستم و از آن نگهدارى مىكردم، تا آن گاه كه حسين عليه السلام از مكه به سمت عراق رهسپار شد. من در هر روز و شب آن شيشه را بيرون مىآوردم و بو مىكردم و بدان مىنگريستم و بر مصيبتهاى آن جناب مىگريستم. و چون روز دهم محرم شد، همان روزى كه حسين در آن روز كشته شد، در اول روز كه آن را بيرون آوردم، ديدم به حال خود است. دوباره آخر آن روز آن را آوردم، ديدم خون تازه شد. من به تنهايى در خانه خود شروع به زارى شده، گريستم و اندوه خود را فرو نشاندم، از ترس آن كه مبادا دشمنان ايشان در مدينه بشنوند و در شماتت ما شتاب كنند. و پيوسته آن روز و ساعت را در نظر داشتم تا خبر مرگ آن حضرت به مدينه رسيد و آنچه ديده بودم، به حقيقت پيوست.
📚رسولى محلاتى، ترجمه ارشاد، 2/ 133- 134
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein
❖﷽❖
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء
#لعن_برائت
❣اخبار رسول الله (ص) به شهادت امام حسین (ع)
📜به سند متصل به شيخ فقيه موفق سعيد محمد بن مكى شهيد رحمه الله از شيخ فقيه عالم صالح جلال الدين ابى محمد حسنبن شيخ نظام الدين احمد بن شيخ نجيب الدين محمد بن نماى حلى از پدر اجلش شيخ احمد از برادرش نجم الملة والدين جعفر بن محمد بن نماى حلى در كتاب مثير الاحزان گويد: از عبدالله بن عباس روايت شده است كه: چون مرض موت رسول خدا صلى الله عليه و آله سخت شد، حسين را به سينه چسبانيد و عرقش بر او روان گرديد و در حالى كه جان مىداد، مىفرمود: «مرا با يزيد چه كار است؟ خدا به او بركت ندهد. بارخدايا! يزيد را لعنت كن!»
وبىهوشى درازى بر او عارض شد. به هوش آمد. شروع به بوسيدن حسين كرد و اشك از دو چشمش روان بود و مىفرمود: «هلا براى من! و قاتلت در پيش خدا مقام داورى است.»
📚كمره اى، ترجمه نفس المهموم،/ 21 رقم 37
📝ابن قولويه بهسند معتبر از حضرت امام محمدباقر عليه السلام روايت كرده است كه: چون حضرت امام حسين عليه السلام در كودكى به نزد حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم مىآمد، حضرت، امير المؤمنين عليه السلام را مىفرمود: «يا على! اورا براى من نگاه دار.»
پس اورا مىگرفت و زير گلوى او را مىبوسيد و مىگريست. روزى آن امام مظلوم گفت: «اى پدر! چرا گريه مىكنى؟»
حضرت فرمود: «اى فرزند گرامى! چون نگريم كه موضع شمشير دشمنان را مىبوسم؟»
حضرت امام حسين عليه السلام فرمود: «اى پدر! من كشته خواهم شد؟»
حضرت فرمود: «بلى، والله تو و برادر تو و پدر تو همه كشته خواهيد شد.»
جناب امام حسين عليه السلام گفت: «پس قبرهاى ما از يكديگر دور خواهد بود؟»
حضرت فرمود: «بلى اى فرزند.»
امام حسين عليه السلام گفت: «پس كه زيارت ما خواهد كرد از امت تو؟»
پس حضرت فرمود: «زيارت نمىكند مرا و پدر تورا و برادر تو را و تورا مگر صديقان از امت من.»
📚مجلسى، جلاء العيون،/ 553
📜ابننما از ابن عباس روايت كرده است كه: حضرت رسالت صلى الله عليه و آله و سلم نزديك وفات خود، حضرت امام حسين عليه السلام را به سينه خود چسبانيد و عرق مبارك جبينش بر روى او مىريخت، و متوجه عالم بقا بود و مىفرمود: «مرا با يزيد چه كار است. خداوندا! لعنت كن يزيد را.» و ساعتى مدهوش شد، چون به هوش بازآمد، حسين را مىبوسيد و آب از ديدههايش مىريخت و مىفرمود كه: «اى فرزند! ميان من و كشنده تو مقامى خواهد بود نزد خداوند عالميان.»
📚مجلسى، جلاء العيون،/ 556
📝ايضا از عمر بن هبيره روايت كرده است كه گفت: روزى ديدم حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را كه حسن و حسين را در دامان خود نشانيده بود، و گاهى اين را و گاهى آن را مىبوسيد، و به امام حسين عليه السلام مىگفت: «واى بر كسى كه تورا به قتل رساند.»
📚مجلسى، جلاء العيون،/ 575- 576
📜و ديگر در كتاب مثير الاحزان از ابن عباس مروى است كه مىفرمايد: آن گاه كه مرض رسول خدا به شدت مىشد، و در آن مرض درمىگذشت، حسين عليه السلام را بر سينه مبارك چفسانيده بود و عرق بدنش بر حسين سيلان داشت، و بذل جان مىفرمود و مىگفت: «مالي وليزيد، لا بارك الله فيه، اللهم العن يزيد.»
اين بگفت و لختى مدهوش بود. چون به هوش آمد، حسين را ببوسيد و آب چشمش بر روى مبارك بدويد و فرمود: «أما إن لي ولقاتلك مقاما بين يدي الله عز وجل.»
يعنى، «آگاه باشيد كه داورى من با كشنده حسين در پيش روى خداوند خواهد بود.»
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 309
📝و ديگر سند به ابىجعفر عليه السلام منتهى مىشود. مىفرمايد: وقتى حسين عليه السلام بر رسول خداى درآمد، او را بگرفت و به سوى خود كشيد. و امير المؤمنين على عليه السلام را فرمود: «اورا نگاه بدار.»
پس اورا بوسه داد و بگريست. حسين عرض كرد: «اى پدر! اين گريه چيست؟»
فيقول: «يا بني! اقبل موضع السيوف وأبكي.»
عرض كرد: «اى پدر! من كشته مىشوم؟»
فرمود: «سوگند با خداى تو كشته مىشوى، و پدرت و برادرت نيز كشته مىشوند.»
عرض كرد: «متفرق خواهيم بود؟»
فرمود: «پراكنده مىشويد.»
عرض كرد: «پس كدام كس از امت تو به زيارت ما مىآيد؟»
قال: «لا يزورني ولا يزور أباك وأخاك وأنت إلاالصديقون من امتي.»
فرمود: «زيارت نمىكند مرا و زيارت نمىكند پدر تورا و برادر تورا مگر صديقون امت من.»
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 2/ 310- 311
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein
❖﷽❖
#مرور_انبیاء_بر_کربلاء
#فضائل_کربلاء
#لعن_برائت
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء
❣گذر رسول الله (ص) به کربلا و خبر در شهادت امام حسین (ع)
📜[...] فلما أتت عليه سنتان خرج النبي صلى الله عليه و آله مع سفر إلى سفر ، فوقف في بعضالطريق استرجع ودمعت عيناه، فسئل عن ذلك، فقال: هذا جبرئيل يخبرني عن أرض بشط الفرات يقال لها «كربلاء» يقتل فيها ولدي الحسين . فقيل: ومن يقتله؟! قال: رجل يقال له: يزيد ، كأني أنظر [إليه و] إلى مصرعهومدفنه [بها ، وكأني أنظر على أقتاب المطايا وقد اهدي رأس ولدي الحسين إلى يزيدلعنه الله، فو الله ما ينظر أحد إلى رأس الحسين ويفرح إلاخالف الله بين قلبه ولسانه، وعذبه الله عذابا أليما] . فرجع عن سفره [مغموما مهموما كئيبا] حزينا، وصعد، وخطب، ووعظ، فلما فرغ [من خطبته] وضع يده اليمنى على رأس الحسن، و [يده] اليسرى علىرأس الحسين و رفع رأسه إلى السماء .
وقال: اللهم إن محمدا عبدك ورسولك ونبيك ، وهذان أطائب عترتي، وخيارذريتي وأرومتي ومن أخلفهما في امتي، وقد أخبرني جبرئيل أن ولدي هذا مقتولمخذول ، اللهم فبارك له في قتله، واجعله من سادات الشهداء، اللهم ولا تبارك في قاتله، وخاذله [وأصله حر نارك، واحشره في أسفل درك الجحيم، قال] . فضج الناس بالبكاء في المسجد، فقال النبي صلى الله عليه و آله: أتبكون ولاتنصرونه . ثم رجع وهو متغير اللون، محمر الوجه، فخطب خطبة ثانية موجزة وعيناه تهملان دموعا ، فقال: [اللهم فكن أنت له وليا وناصرا] .
ثم قال: أيها الناس إني خلفت فيكم الثقلين: كتاب الله وعترتي [وأرومتي ومزاجمائي و ثمرة فؤادي ومهجتي ] لن يفترقا حتى يردا علي الحوض، وإني أنتظرهما، و لا أسألكم في ذلك إلاما أمرني ربي، أن أسألكم [عنه أسألكم عن] المودة فيالقربى، فانظروا أ لا تلقوني غدا على الحوض وقد أبغضتم عترتي [وقتلتم أهلبيتي] وظلمتموهم، والله سترد علي يوم القيامة ثلاث رايات من هذه الامة: راية سوداء مظلمة قد فزعت منها 16 الملائكة فتقف علي، فأقول : من أنتم؟ فينسون ذكري ويقولون: نحن أهل التوحيد من العرب. فأقول [لهم] : أنا أحمد نبي العربوالعجم. فيقولون: نحن من امتك يا أحمد ، فأقول لهم : كيف خلفتموني من بعدي فيأهلي وعترتي وكتاب ربي؟ فيقولون: أما الكتاب فضيعناه ، وأما عترتك فحرصنا أن نبيدهم عن جديد الأرض، فأولي عنهم ، فيصدرون ظماء عطاشى مسودةوجوههم.
ثم ترد علي راية أخرى أشد سوادا من الاولى، فأقول لهم : كيف خلفتموني [منبعدي] في الثقلين الأكبر والأصغر كتاب ربي وعترتي؟
فيقولون: أما الأكبر فخالفناه ، وأما الأصغر فخذلنا، ومزقناهم كل ممزق.
فأقول: إليكم عني. فيصدرون ظماء عطاشى مسودة وجوههم.
ثم ترد علي راية أخرى تلمع [وجوههم] نورا، فأقول لهم: من أنتم؟ فيقولون: نحن أهل كلمة التوحيد والتقوى [من امة محمد المصطفى] ونحن بقية أهل الحق، حملناكتاب الله فأحللنا حلاله وحرمنا حرامه وأحببنا ذرية محمد صلى الله عليه و آله فنصرناهم من كل ما نصرنا منه أنفسنا وقاتلنا معهم من ناواهم . فأقول لهم : أبشروا، أنا نبيكم [محمد] ، فلقد كنتم في دار الدنيا كما وصفتم ، ثم أسقيهم من حوضيفيصدرون مرويين [مستبشرين، ثم يدخلون الجنة خالدين فيها أبد الآبدين] .
📚ابن نما، مثير الأحزان،/ 18- 20/ عنه: المجلسي، البحار، 44/ 248- 249؛ البحراني، العوالم، 17/ 117- 119؛ القزويني، تظلم الزهراء،/ 101- 102؛ مثله ابن طاووس، اللهوف،/ 16- 21؛ الطريحي، المنتخب، 2/ 235- 236؛ الحر العاملي، إثبات الهداة ، 1/ 398؛ الدربندي، أسرار الشهادة،/ 109- 110؛ الأمين، لواعج الأشجان،/ 8- 10
❖﷽❖
#لعن_برائت
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء
لا يوم کیومک يا اباعبدالله
📜در امالى صدوق به اسناد معتبره مسطور است كه: حسين عليه السلام هنگام وفات به نزديك برادرش حسن عليه السلام آمد، و چون نگران برادر گشت، بگريست.
فقال له الحسن: «ما يبكيك يا أبا عبدالله؟ قال: أبكي لما يصنع بك».
حسن فرمود: «اى ابوعبدالله! چه مىگرياند تو را؟»
عرض كرد: «مىگريم از براى اين ستم كه بر تو وارد شده است.»
فقال له الحسن: «إن الذي يؤتى إلي سم يدس إلي فاقتل به، ولكن لا يوم كيومك يا أبا عبدالله، يزدلف إليك ثلاثون ألف رجل يدعون أ نهم من امة جدنا محمد، وينتحلون دين الإسلام، فيجتمعون على قتلك وسفك دمك، وانتهاك حرمتك، وسبي ذراريك ونسائك، وانتهاب ثقلك، فعندها تحل ببني امية اللعنة، وتمطر السماء رمادا ودما، ويبكي عليك كل شيء حتى الوحوش في الفلوات والحيتان في البحار».
حسن فرمود: «همانا پوشيده مرا اين سم خورانيدند وبه قتل رسانيدند. ولكن نيست خطبى چون خطب تو، و روزى چون روز تو اى ابوعبدالله. نزديك سى هزار مرد بر تو بيرون مىآيند كه خودرا در شمار امت جد ما مىپندارند و دين اسلام بر خود مىبندند، و انجمن مىشوند بر قتل تو و ريختن خون تو و نابود ساختن حرمت تو، و اسير كردن فرزندان تو و زنان تو، و به نهب و غارت بردن اموال و اثقال تو. اين وقت لعن فرود مىآيد بر بنى اميه، و آسمان خاكستر و خون مىبارد. و تمامت اشيا بر تو مىگريد تا وحوش صحرا و ماهيان دريا.»
📚سپهر، ناسخ التواريخ سيدالشهدا عليه السلام، 1/ 330- 331، ناسخ التواريخ امام حسن مجتبى عليه السلام، 2/ 261- 262
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein
❖﷽❖
#اشک_ملائک_بر_امام_حسین_ع
#اشک_انبیاء_بر_امام_حسین_ع
#انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام
#مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء
#فضائل_کربلاء
وکربلاء محل گذر انبیاء ، مکان آزمایش انبیاء برای انجام رسالتشان شد.
📜 و عنهما بهذا الإسناد عن أبي سعيد العصفري عن حماد بن أيوب عن أبي عبد الله ع عن أبيه عن آبائه عن أمير المؤمنين ع قال قال رسول الله ص يقبر ابني بأرض يقال لها كربلاء هي البقعة التي كانت فيها قبة الإسلام التي نجا الله عليها المؤمنين الذين آمنوا مع نوح في الطوفان
از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، از پدران گرامش، از امير المؤمنين عليه السّلام:حضرت فرمودند:
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
فرزندم در زمينى دفن مىشود كه به آن «كربلاء» مىگويند:
كربلاء بقعه و مكانى است كه در آن قبة الاسلام (مراد بصره است) بوده و اين همان مكانى است كه حق تعالى در طوفان نوح مؤمنينى را كه به آن حضرت ايمان داشتند همراه، آن جناب نجات داد و از آن مهلكه رهانيد.
وکربلاء محل گذر انبیاء ، مکان آزمایش انبیاء برای انجام رسالتشان شد .
و عنهما بهذا الإسناد عن أبي سعيد العصفري عن حماد بن أيوب عن أبي عبد الله ع عن أبيه عن آبائه عن أمير المؤمنين ع قال قال رسول الله ص يقبر ابني بأرض يقال لها كربلاء هي البقعة التي كانت فيها قبة الإسلام التي نجا الله عليها المؤمنين الذين آمنوا مع نوح في الطوفان
از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، از پدران گرامش، از امير المؤمنين عليه السّلام:حضرت فرمودند:
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمودند:
فرزندم در زمينى دفن مىشود كه به آن «كربلاء» مىگويند:
كربلاء بقعه و مكانى است كه در آن قبة الاسلام (مراد بصره است) بوده و اين همان مكانى است كه حق تعالى در طوفان نوح مؤمنينى را كه به آن حضرت ايمان داشتند همراه، آن جناب نجات داد و از آن مهلكه رهانيد.
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
https://t.me/qoranvamamhoosein
کانال باب الحسین عليه السلام
https://t.me/Babolhusein