❖﷽❖ #حدیث_مهدوی #احادیث_ولایی 📜فَنَظَرَ إِلَيْهِ‌ اَلْمَأْمُونُ‌ فَقَالَ‌ لَهُ‌ يَا أَبَا الْحَسَنِ‌ زِدْنَا مِمَّا جَعَلَ‌ اللَّهُ‌ لَكُمْ‌ أَهْلَ‌ الْبَيْتِ‌ فَقَالَ‌ الرِّضَا عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ إِنَّ‌ اللَّهَ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ قَدْ أَيَّدَنَا بِرُوحٍ‌ مِنْهُ‌ مُقَدَّسَةٍ‌ مُطَهَّرَةٍ‌ لَيْسَتْ‌ بِمَلَكٍ‌ لَمْ‌ تَكُنْ‌ مَعَ‌ أَحَدٍ مِمَّنْ‌ مَضَى إِلاَّ مَعَ‌ رَسُولِ‌ اللَّهِ‌ صَلَّى اللَّهُ‌ عَلَيْهِ‌ وَ آلِهِ‌ وَ هِيَ‌ مَعَ‌ اَلْأَئِمَّةِ‌ مِنَّا تُسَدِّدُهُمْ‌ وَ تُوَفِّقُهُمْ‌ وَ هُوَ عَمُودٌ مِنْ‌ نُورٍ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ‌ اللَّهِ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ قَالَ‌ لَهُ‌ اَلْمَأْمُونُ‌ يَا أَبَا الْحَسَنِ‌ بَلَغَنِي أَنَّ‌ قَوْماً يَغْلُونَ‌ فِيكُمْ‌ وَ يَتَجَاوَزُونَ‌ فِيكُمُ‌ الْحَدَّ فَقَالَ‌ الرِّضَا عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ حَدَّثَنِي أَبِي مُوسَى بْنُ‌ جَعْفَرٍ عَنْ‌ أَبِيهِ‌ جَعْفَرِ بْنِ‌ مُحَمَّدٍعَنْ‌ أَبِيهِ‌ مُحَمَّدِ بْنِ‌ عَلِيٍّ‌ عَنْ‌ أَبِيهِ‌ عَلِيِّ‌ بْنِ‌ الْحُسَيْنِ‌ عَنْ‌ أَبِيهِ‌ الْحُسَيْنِ‌ بْنِ‌ عَلِيٍّ‌ عَنْ‌ أَبِيهِ‌ عَلِيِّ‌ بْنِ‌ أَبِي طَالِبٍ‌ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ قَالَ‌ قَالَ‌ رَسُولُ‌ اللَّهِ‌ صَلَّى اللَّهُ‌ عَلَيْهِ‌ وَ آلِهِ‌ لاَ تَرْفَعُونِي فَوْقَ‌ حَقِّي فَإِنَّ‌ اللَّهَ‌ تَبَارَكَ‌ تَعَالَى اتَّخَذَنِي عَبْداً قَبْلَ‌ أَنْ‌ يَتَّخِذَنِي نَبِيّاً قَالَ‌ اللَّهُ‌ تَبَارَكَ‌ وَ تَعَالَى ما كانَ‌ لِبَشَرٍ أَنْ‌ يُؤْتِيَهُ‌ اللّهُ‌ الْكِتابَ‌ وَ الْحُكْمَ‌ وَ النُّبُوَّةَ‌ ثُمَّ‌ يَقُولَ‌ لِلنّاسِ‌ كُونُوا عِباداً لِي مِنْ‌ دُونِ‌ اللّهِ‌ وَ لكِنْ‌ كُونُوا رَبّانِيِّينَ‌ بِما كُنْتُمْ‌ تُعَلِّمُونَ‌ الْكِتابَ‌ وَ بِما كُنْتُمْ‌ تَدْرُسُونَ‌وَ لا يَأْمُرَكُمْ‌ أَنْ‌ تَتَّخِذُوا الْمَلائِكَةَ‌ وَ النَّبِيِّينَ‌ أَرْباباً أَ يَأْمُرُكُمْ‌ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ‌ مُسْلِمُونَ قَالَ‌ عَلِيٌّ‌ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ يَهْلِكُ‌ فِيَّ‌ اثْنَانِ‌ وَ لاَ ذَنْبَ‌ لِي مُحِبٌّ‌ مُفْرِطٌ‍‌ وَ مُبْغِضٌ‌ مُفَرِّطٌ‍‌ وَ أَنَا أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ‌ تَبَارَكَ‌ وَ تَعَالَى مِمَّنْ‌ يَغْلُو فِينَا وَ يَرْفَعُنَا فَوْقَ‌ حَدِّنَا كَبَرَاءَةِ‌ عِيسَى ابْنِ‌ مَرْيَمَ‌ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ مِنَ‌ اَلنَّصَارَى قَالَ‌ اللَّهُ‌ تَعَالَى وَ إِذْ قالَ‌ اللّهُ‌ يا عِيسَى ابْنَ‌ مَرْيَمَ‌ أَ أَنْتَ‌ قُلْتَ‌ لِلنّاسِ‌ اتَّخِذُونِي وَ أُمِّي إِلهَيْنِ‌ مِنْ‌ دُونِ‌ اللّهِ‌ قالَ‌ سُبْحانَكَ‌ ما يَكُونُ‌ لِي أَنْ‌ أَقُولَ‌ ما لَيْسَ‌ لِي بِحَقٍّ‌ إِنْ‌ كُنْتُ‌ قُلْتُهُ‌ فَقَدْ عَلِمْتَهُ‌ تَعْلَمُ‌ ما فِي نَفْسِي وَ لا أَعْلَمُ‌ ما فِي نَفْسِكَ‌ إِنَّكَ‌ أَنْتَ‌ عَلاّمُ‌ الْغُيُوبِ‌ ما قُلْتُ‌ لَهُمْ‌ إِلاّ ما أَمَرْتَنِي بِهِ‌ أَنِ‌ اعْبُدُوا اللّهَ‌ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ‌ وَ كُنْتُ‌ عَلَيْهِمْ‌ شَهِيداً ما دُمْتُ‌ فِيهِمْ‌ فَلَمّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ‌ أَنْتَ‌ الرَّقِيبَ‌ عَلَيْهِمْ‌ وَ أَنْتَ‌ عَلى‌ كُلِّ‌ شَيْ‌ءٍ شَهِيدٌ وَ قَالَ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ لَنْ‌ يَسْتَنْكِفَ‌ اَلْمَسِيحُ‌ أَنْ‌ يَكُونَ‌ عَبْداً لِلّهِ‌ وَ لاَ الْمَلائِكَةُ‌ الْمُقَرَّبُونَ وَ قَالَ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ مَا اَلْمَسِيحُ‌ ابْنُ‌ مَرْيَمَ‌ إِلاّ رَسُولٌ‌ قَدْ خَلَتْ‌ مِنْ‌ قَبْلِهِ‌ الرُّسُلُ‌ وَ أُمُّهُ‌ صِدِّيقَةٌ‌ كانا يَأْكُلانِ‌ الطَّعام وَ مَعْنَاهُ‌ أَنَّهُمَا كَانَا يَتَغَوَّطَانِ‌ فَمَنِ‌ ادَّعَى لِلْأَنْبِيَاءِ رُبُوبِيَّةً‌ وَ ادَّعَى لِلْأَئِمَّةِ‌ رُبُوبِيَّةً‌ أَوْ نُبُوَّةً‌ أَوْ لِغَيْرِ اَلْأَئِمَّةِ‌ إِمَامَةً‌ فَنَحْنُ‌ مِنْهُ‌ بُرَءَاءُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ‌ فَقَالَ‌ اَلْمَأْمُونُ‌ يَا أَبَا الْحَسَنِ‌ فَمَا تَقُولُ‌ فِي اَلرَّجْعَةِ‌ فَقَالَ‌ الرِّضَا عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ إِنَّهَا لَحَقٌّ‌ قَدْ كَانَتْ‌ فِي الْأُمَمِ‌ السَّالِفَةِ‌ وَ نَطَقَ‌ بِهِ‌ اَلْقُرْآنُ‌ وَ قَدْ قَالَ‌ رَسُولُ‌ اللَّهِ‌ صَلَّى اللَّهُ‌ عَلَيْهِ‌ وَ آلِهِ‌يَكُونُ‌ فِي هَذِهِ‌ الْأُمَّةِ‌ كُلُّ‌ مَا كَانَ‌ فِي الْأُمَمِ‌ السَّالِفَةِ‌ حَذْوَ النَّعْلِ‌ بِالنَّعْلِ‌ وَ الْقُذَّةِ‌ بِالْقُذَّةِ قَالَ‌ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ إِذَا خَرَجَ‌ الْمَهْدِيُّ‌ مِنْ‌ وُلْدِي نَزَلَ‌ عِيسَى ابْنُ‌ مَرْيَمَ‌ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ فَصَلَّى خَلْفَهُ‌ وَ قَالَ‌ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ إِنَّ‌ اَلْإِسْلاَمَ‌ بَدَأَ غَرِيباً وَ سَيَعُودُ غَرِيباً فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ قِيلَ‌ يَا رَسُولَ‌ اللَّهِ‌ ثُمَّ‌ يَكُونُ‌ مَا ذَا قَالَ‌ ثُمَّ‌ يَرْجِعُ‌ الْحَقُّ‌ إِلَى أَهْلِهِ‌ ادامه مطلب(ترجمه)👇👇

📝[روزی حضرت رضا(عليه السّلام) در مجلس مامون حضور داشتند ]پس از آن مأمون روى به آن جناب كرد و عرض كرد ❓يا ابا الحسن زياده بر اين بيان فرما از آنچه حقتعالى از براى شما اهل بيت قرار داده است ✅حقتعالى همانا ما را بروح مقدس و مطهرى مؤيد ساخته است و آن روح فرشته نيست و با احدى از كسانى كه اين دار فانى را وداع كردند نبوده است مگر با رسول خدا و با ائمه كه يارى ميكند و اعانت مينمايد ايشان را و آن عمودى است از نور كه ميان ما و ميان خدا است ❓مأمون بآن جناب عرض كرد يا ابا الحسن بمن رسيده است كه قومى در حق شما غلو ميكنند و از حد شما تجاوز ميكنند حضرت رضا(عليه السّلام)فرمود حديث كرد از براى من موسى بن جعفر بن محمد از پدر بزرگوارش جعفر بن محمد از پدر بزرگوارش محمد بن على از پدر بزرگوارش على بن الحسين از پدر بزرگوارش حسين بن على از پدر بزرگوارش على بن ابى طالب(عليه السّلام)كه آن جناب فرمود رسول خدا(صلّى الله عليه و آله) ⚠️فرمود بلند نكنيد مرا در بالاى حق من چه حقتعالى مرا بندۀ خود قرار داد پيش از آنكه مرا پيغمبر قرار دهد و حق تعالى فرموده« ما كانَ‌ لِبَشَرٍ أَنْ‌ يُؤْتِيَهُ‌ اللّهُ‌ الْكِتابَ‌ وَ الْحُكْمَ‌ وَ النُّبُوَّةَ‌ ثُمَّ‌ يَقُولَ‌ لِلنّاسِ‌ كُونُوا عِباداً لِي مِنْ‌ دُونِ‌ اللّهِ‌ وَ لكِنْ‌ كُونُوا رَبّانِيِّينَ‌ بِما كُنْتُمْ‌ تُعَلِّمُونَ‌ الْكِتابَ‌ وَ بِما كُنْتُمْ‌ تَدْرُسُونَ‌ وَ لا يَأْمُرَكُمْ‌ أَنْ‌ تَتَّخِذُوا الْمَلائِكَةَ‌ وَ النَّبِيِّينَ‌ أَرْباباً أَ يَأْمُرُكُمْ‌ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ‌ مُسْلِمُونَ‌ »هرگز نبوده باشد و نسزد مر آدمى را بآن كه بدهد خدا او را انجيل و فهم آن با علم حلال و حرام و ساير احكام شريعت و پيغمبرى پس آن كس بمردمان گويد يعنى بامت خود كه شما بندگان و پرستندگان من باشيد نه پرستندگان خدا و لكن كاملان در علم و عمل دينى و راستان در خداشناسى يا متمسك بامور دينيه باشيد بجهت اينكه از روى اخلاص كتابى كه از نزد حقتعالى فرود آمده است بيكديگر بياموزيد و بسبب آنكه پيوسته بخوانيد آن كتاب را و درس آن گوئيد و نيز سزاوار نباشد و نسزد كه او را حقتعالى پيغمبرى دهد و او امر كند شما را باينكه فرا گيريد فرشتگان را و پيغمبران را خدايان آيا ميفرمايد آن پيغمبر شما را بپوشيدن حق و شرك آوردن بعد از آنكه شما مسلمانان و گردن نهندگان مر دين اسلام باشيد و على(عليه السّلام)فرموده است كه در حق من دو نفر هلاك شوند و مرا گناهى نباشد يكى دوست دارندۀ بحد افراط‍‌ و ديگرى دشمن دارندۀ بحد افراط‍‌ و ما بيزارى ميكنيم و بخدا پناه ميبريم از كسى كه در حق ما غلو كند و ما را بلند كند در بالاى حد ما مثل بيزارى جستن عيسى بن مريم(عليهما السّلام)از نصارى چه حقتعالى فرموده است « وَ إِذْ قالَ‌ اللّهُ‌ يا عِيسَى ابْنَ‌ مَرْيَمَ‌ أَ أَنْتَ‌ قُلْتَ‌ لِلنّاسِ‌ اتَّخِذُونِي وَ أُمِّي إِلهَيْنِ‌ مِنْ‌ دُونِ‌ اللّهِ‌ قالَ‌ سُبْحانَكَ‌ ما يَكُونُ‌ لِي أَنْ‌ أَقُولَ‌ ما لَيْسَ‌ لِي بِحَقٍّ‌ إِنْ‌ كُنْتُ‌ قُلْتُهُ‌ فَقَدْ عَلِمْتَهُ‌ تَعْلَمُ‌ ما فِي نَفْسِي وَ لا أَعْلَمُ‌ ما فِي نَفْسِكَ‌ إِنَّكَ‌ أَنْتَ‌ عَلاّمُ‌ الْغُيُوبِ‌ ما قُلْتُ‌ لَهُمْ‌ إِلاّ ما أَمَرْتَنِي بِهِ‌ أَنِ‌ اعْبُدُوا اللّهَ‌ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ‌ وَ كُنْتُ‌ عَلَيْهِمْ‌ شَهِيداً ما دُمْتُ‌ فِيهِمْ‌ فَلَمّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ‌ أَنْتَ‌ الرَّقِيبَ‌ عَلَيْهِمْ‌ وَ أَنْتَ‌ عَلى‌ كُلِّ‌ شَيْ‌ءٍ شَهِيدٌ ». و ياد كن اى محمد كه چون خدا بعيسى گفت اى عيسى بن مريم تو گفتى مردمان را كه فرا گيريد مرا و مادر مراد و خدا بدون خداى بحق عيسى عرض كرد تنزيه ميكنم تو را از شرك تنزيه كردنى نسزد و نشايد مرا كه بگويم آن چيزى را كه سزاوار نباشد مرا گفتن آن اگر بوده‌ام و گفته‌ام آن را پس تو دانستۀ آن را تو ميدانى آنچه پنهان ميكنم در نفس خود همچنان كه تو ميدانى آنچه آشكارا ميكنم و من نمى‌دانم آنچه در ذات تست يعنى آنچه اخفا كنى از معلومات خود بدرستى كه تو داناى پوشيده‌هائى نگفتم امت خود را مگر آنچه تو امر كردى بآن كه بايشان بگويم كه بپرستيد خداى را كه پروردگار من و پروردگار شما است يعنى مربوب و مخلوق تو ام نه خالق و رب و بودم من بر اقوال و افعال ايشان گواه مادامى كه بودم در ميان ايشان پس آن هنگامى كه مرا گرفتى و بآسمان بردى تو نگهبان بر ايشان و عالم باحوال ايشان بودى و تو بر همه چيزها گواهى و نيز حقتعالى فرمود« يَسْتَنْكِفَ‌ الْمَسِيحُ‌ أَنْ‌ يَكُونَ‌ عَبْداً لِلّهِ‌ وَ لاَ الْمَلائِكَةُ‌ الْمُقَرَّبُونَ‌ » و هرگز ننگ و عار ندارد مسيح از آنكه باشد بنده مر خداى را و نه آنكه عار داشته باشند فرشتگان مقربان درگاه احديت از آنكه بندۀ خدا باشند

و نيز حقتعالى فرمود« يَسْتَنْكِفَ‌ الْمَسِيحُ‌ أَنْ‌ يَكُونَ‌ عَبْداً لِلّهِ‌ وَ لاَ الْمَلائِكَةُ‌ الْمُقَرَّبُونَ‌ » و هرگز ننگ و عار ندارد مسيح از آنكه باشد بنده مر خداى را و نه آنكه عار داشته باشند فرشتگان مقربان درگاه احديت از آنكه بندۀ خدا باشند و نيز حقتعالى فرموده است « مَا الْمَسِيحُ‌ ابْنُ‌ مَرْيَمَ‌ إِلاّ رَسُولٌ‌ قَدْ خَلَتْ‌ مِنْ‌ قَبْلِهِ‌ الرُّسُلُ‌ وَ أُمُّهُ‌ صِدِّيقَةٌ‌ كانا يَأْكُلانِ‌ الطَّعامَ‌ »نيست مسيح پسر مريم يعنى عيسى كه او را خدا مينامند مگر فرستاده خدا بدرستى كه پيش از او فرستادگان خدا بودند و مادر او مريم كثير الصدق بود چه تصديق بجميع انبيا و بآيات ربانى ميكرد بودند اين پسر و مادر كه طعام ميخوردند و در معنى اينست كه تغوط‍‌ ميكردند و كسى كه ادعا كند از براى پيغمبران خدائى را يا ادعا كند از براى ائمه(عليهم السّلام)خدائى را يا پيغمبرى را يا از براى غير ائمه امامت را پس ما از او در دنيا و آخرت بيزاريم، ❓مأمون گفت يا ابا الحسن پس چه ميگوئى در #رجعت امام رضا(عليه السّلام) فرمود كه رجعت حق است چه آن در امتهاى سابقه بوده است مطابق نعل بنعل و پر تير به پر تير يعنى هيچ تفاوتى از اين جهت ندارند و پيغمبر(صلّى الله عليه و آله)فرموده است كه : ✅چون مهدى از اولاد من خروج كند عيسى بن مريم از آسمان فرود آيد و عقب سر او نماز كند 🕯 پس آن جناب فرمود در ابتداى امر اسلام غريب بود و بزودى عود كند و غريب باشد پس خوشا بحال غربا ✴️عرض كردند يا ابن رسول اللّه پس چه نوع خواهد شد فرمود پس از آن حق باهل حق برگردد. 📘عيون أخبار الرضا عليه السلام -جلد 2، صفحه 450/ابن بابویه کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

❖﷽❖ #احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع #امام_مهدی_عج_و_عاشوراء #رجعت 📜عن المفضل بن عمر قال: قال أبو عبد اللّه عليه السلام: كأني و اللّه بالملائكة قد زاحموا المؤمنين على قبر الحسين عليه السلام. قال: قلت: فيتراءون له. قال: هيهات هيهات قد لزموا و اللّه المؤمنين حتى أنهم يمسحون وجوههم بأيديهم. قال: و ينزل اللّه على زوار الحسين عليه السلام غدوة و عشية من طعام الجنة و خدامهم الملائكة، لا يسأل اللّه عبد حاجة من حوائج الدنيا و الآخرة الا أعطاها إياه. قال: قلت: هذه و اللّه الكرامة. قال: يا مفضل أزيدك‌؟ قلت: نعم يا سيدي. قال: كأني بسرير من نور قد وضع و قد ضربت عليه قبة من ياقوتة حمراء مكللة بالجوهر، و كأني بالحسين بن علي عليه السلام جالس على ذلك السرير و حوله تسعون ألف قبة خضراء، و كأني بالمؤمنين يزورونه و يسلمون عليه، فيقول اللّه عز و جل لهم: أوليائي سلوني فطالما أوذيتم و ذللتم و اضطهدتم فهذا يوم لا تسألوني حاجة من حوائج الدنيا و الآخرة الا قضيتها لكم، فيكون أكلهم و شربهم من الجنة فهذه و اللّه الكرامة التي لا يشبهها شيء . قال العلامة المجلسي «ره»: نزول الطعام في البرزخ و ضرب القبة في الرجعة بقرينة قوله عليه السلام من حوائج الدنيا و الآخرة . 📝از مفضل بن عمر گفت كه: امام ششم (ع) به من فرمود: بخدا گويا مى‌بينم كه ملائكه بر سر قبر حسين (ع) مزاحم مؤمنان باشند، گويد: گفتم: به چشم آنها مى‌آيند؟ فرمود: هيهات، هيهات، بخدا ملازم مؤمنين باشند تا آنجا كه دست خود به روى آنها كشند، فرمود: خدا هر چاشت و شام از طعام بهشت براى زوّار حسين (ع) بفرستد و ملائكه، خدمتكار آنها باشند و بنده‌اى حاجت دنيا و آخرت خود را نخواهد جز به او داده شود، گفتم: بخدا كرامت اين است، فرمود: اى مفضل، بيشتر برايت بگويم‌؟ گفتم: آرى اى آقاى من، فرمود: ✅گويا يك تختى از نور مى‌نگرم كه يك قبۀ ياقوت سرخ مكلّل به جواهرات بر آن است و گويا حسين (ع) بر آن نشسته و نود هزار قبۀ سبز گرد آن است و گويا بينم مؤمنان او را زيارت كنند و بر او سلام دهند و خداى عز و جل به آنها فرمايد: دوستان من، از من خواهش كنيد، دير زمانى شما آزار كشيديد و خوار شديد و در فشار بوديد و اين است روزى(#رجعت) كه هيچ حاجتى از من نخواهيد از حوائج دنيا و آخرت جز آن را براى شما برآورم، و خوردن و نوشيدن آنها از بهشت باشد، اين است بخدا كرامتى كه مانند آن چيزى نيست. 🔖 علامۀ مجلسى (ره) گفته: نزول طعام در برزخ است و افراشتن قبه در دوران رجعت است چون فرمود:حوائج دنيا و آخرت. 📙 نفس المهموم ، صفحه 737 شیخ عباس قمی کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

❖﷽❖ #امام_حسن_مجتبی_ع #امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #و_لعن_الله_معاویه 🔰سرّ اين كه حضرت امام حسن صلوات اللّه عليه با معاوية بن ابى سفيان صلح و مداهنه نمود و مجاهدت نفرمود : 📜حَدَّثَنَا عَلِيُّ‌ بْنُ‌ أَحْمَدَ بْنِ‌ مُحَمَّدٍ رَحِمَهُ‌ اللَّهُ‌ قَالَ‌ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ‌ مُوسَى بْنِ‌ دَاوُدَ الدَّقَّاقُ‌ قَالَ‌ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ‌ بْنُ‌ أَحْمَدَ بْنِ‌ اللَّيْثِ‌ قَالَ‌ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ‌ حُمَيْدٍ قَالَ‌ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ‌ أَبِي بُكَيْرٍ قَالَ‌ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَلاَءِ الْخَفَّافُ‌ عَنْ‌ أَبِي سَعِيدٍ عَقِيصَا قَالَ‌: قُلْتُ‌ لِلْحَسَنِ‌ بْنِ‌ عَلِيِّ‌ بْنِ‌ أَبِي طَالِبٍ‌ يَا ابْنَ‌ رَسُولِ‌ اللَّهِ‌ لِمَ‌ دَاهَنْتَ‌ مُعَاوِيَةَ‌ وَ صَالَحْتَهُ‌ وَ قَدْ عَلِمْتَ‌ أَنَّ‌ الْحَقَّ‌ لَكَ‌ دُونَهُ‌ وَ أَنَّ‌ مُعَاوِيَةَ‌ ضَالٌّ‌ بَاغٍ‌ فَقَالَ‌ يَا أَبَا سَعِيدٍ أَ لَسْتُ‌ حُجَّةَ‌ اللَّهِ‌ تَعَالَى ذِكْرُهُ‌ عَلَى خَلْقِهِ‌ وَ إِمَاماً عَلَيْهِمْ‌ بَعْدَ أَبِي عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ قُلْتُ‌ بَلَى قَالَ‌ أَ لَسْتُ‌ الَّذِي قَالَ‌ رَسُولُ‌ اللَّهِ‌ صَلَّى اللَّهُ‌ عَلَيْهِ‌ وَ آلِهِ‌ لِي وَ لِأَخِي الْحَسَنُ‌ وَ اَلْحُسَيْنُ‌ إِمَامَانِ‌ قَامَا أَوْ قَعَدَا قُلْتُ‌ بَلَى- قَالَ‌ فَأَنَا إِذَنْ‌ إِمَامٌ‌ لَوْ قُمْتُ‌ وَ أَنَا إِمَامٌ‌ إِذْ لَوْ قَعَدْتُ‌ يَا أَبَا سَعِيدٍ عِلَّةُ‌ مُصَالَحَتِي لِمُعَاوِيَةَ‌ عِلَّةُ‌ مُصَالَحَةِ‌ رَسُولِ‌ اللَّهِ‌ صَلَّى اللَّهُ‌ عَلَيْهِ‌ وَ آلِهِ‌ لِبَنِي ضَمْرَةَ‌ وَ بَنِي أَشْجَعَ‌ وَ لِأَهْلِ‌ مَكَّةَ‌ حِينَ‌ انْصَرَفَ‌ مِنَ‌ اَلْحُدَيْبِيَةِ‌ أُولَئِكَ‌ كُفَّارٌ بِالتَّنْزِيلِ‌ وَ مُعَاوِيَةُ‌ وَ أَصْحَابُهُ‌ كُفَّارٌ بِالتَّأْوِيلِ‌ يَا أَبَا سَعِيدٍ إِذَا كُنْتُ‌ إِمَاماً مِنْ‌ قِبَلِ‌ اللَّهِ‌ تَعَالَى ذِكْرُهُ‌ لَمْ‌ يَجِبْ‌ أَنْ‌ يُسَفَّهَ‌ رَأْيِي فِيمَا أَتَيْتُهُ‌ مِنْ‌ مُهَادَنَةٍ‌ أَوْ مُحَارَبَةٍ‌ وَ إِنْ‌ كَانَ‌ وَجْهُ‌ الْحِكْمَةِ‌ فِيمَا أَتَيْتُهُ‌ مُلْتَبِساً أَ لاَ تَرَى اَلْخَضِرَ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ لَمَّا خَرَقَ‌ السَّفِينَةَ‌ وَ قَتَلَ‌ الْغُلاَمَ‌ وَ أَقَامَ‌ الْجِدَارَ سَخِطَ‍‌ مُوسَى عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌ فِعْلَهُ‌ لاِشْتِبَاهِ‌ وَجْهِ‌ الْحِكْمَةِ‌ عَلَيْهِ‌ حَتَّى أَخْبَرَهُ‌ فَرَضِيَ‌ هَكَذَا أَنَا سَخِطْتُمْ‌ عَلَيَّ‌ بِجَهْلِكُمْ‌ بِوَجْهِ‌ الْحِكْمَةِ‌ فِيهِ‌ وَ لَوْ لاَ مَا أَتَيْتُ‌ لَمَا تُرِكَ‌ مِنْ‌ شِيعَتِنَا عَلَى وَجْهِ‌ الْأَرْضِ‌ أَحَدٌ إِلاَّ قُتِلَ‌ . 📝 على بن احمد بن محمّد رحمة اللّه عليه از محمّد بن موسى بن داود دقّاق از حسن بن احمد بن ليث از محمّد بن حميد،از يحيى بن ابى بكر از ابو العلا خفاف،از ابى سعيد عقيصا نقل كرده كه وى گفت: ❓محضر مبارك حسن بن على بن ابى طالب عرض كردم:اى فرزند رسول خدا براى چه با معاويه مداهنه و صلح نموديد و حال آن كه مى‌دانستيد حقّ‌ مال شما است نه مال او و نيز مى‌دانستيد كه معاويه گمراه و ستمگر است‌؟ ✅حضرت فرمودند:آيا بعد از پدرم عليه السّلام من حجّت خدا بر مردم و امام ايشان نيستم‌؟ عرضه داشتم:چرا؟ فرمود:آيا مگر من نه آن كسى هستم كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در باره من و برادرم فرمودند:حسن و حسين دو امام بوده چه قيام كرده و چه بنشينند؟ عرض كردم:آرى همين طور است. ✴️فرمود:پس من امام بوده چه قيام كنم و چه بنشينم،اى ابا سعيد به همان علّتى كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله با بنى ضمره و بنى اشجع و با اهل مكّه هنگام برگشت از حديبيّه صلح فرمودند من نيز با معاويه صلح نموده‌ام، آنها كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله با ايشان صلح فرمود بنصّ‌ كتاب كافر بودند و معاويه و اصحابش به مقتضاى تأويل قرآن كافر مى‌باشند، ✅اى ابا سعيد وقتى من امام از جانب خدا بودم نبايد رأى مرا تخطئه كنى و عملى را كه انجام داده‌ام چه مهادنه و صلح بوده و چه محاربه و جنگ باشد مى‌بايد بپذيرى اگر چه حكمت كردار من بر تو مخفى و مشتبه باشد، 🔅مگر نمى‌بينى جناب خضر عليه السّلام وقتى كشتى را شكافت و جوان را كشت و ديوار را تعمير كرد و بپا داشت موسى به غضب آمد و از كردارش سخت برآشفت، جهت غضبناك شدن موسى اين بود كه حكمت عمل خضر بر او مخفى بود تا آن كه خضر عليه السّلام آن را بازگو كرد و موسى راضى گشت، ✅عمل و كردار من نيز همين طور مى‌باشد يعنى از عمل و فعل من خرسند نبوده بلكه غضبناك هستند زيرا حكمت آن بر شما پنهان مى‌باشد و آن اين است كه اگر من غير از اين مى‌نمودم يك نفر از شيعيان ما روى زمين باقى نمى‌ماند مگر آن كه او را مى‌كشتند. 📘علل الشرایع -جلد 1، صفحه 683 باب 159/حدیث2 ابن بابویه @qoranvamamhoosein

❖﷽❖ #امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #امام_حسن_مجتبی_ع #و_لعن_الله_ابوسفیان 📜ثمّ‌ أنشدكم باللّه هل تعلمون أنّ‌ رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم لعن أبا سفيان في سبعة مواطن: أوّلهن: حين خرج من مكّة إلى المدينة و أبو سفيان جاء من الشّام، فوقع فيه أبو سفيان فسبّه و أوعده و همّ‌ أن يبطش به ثمّ‌ صرفه اللّه عزّ و جلّ‌ عنه.و الثانية: يوم العير حيث طردها أبو سفيان ليحرزها من رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم. و الثالثة: يوم أحد يوم قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم: اللّه مولانا و لا مولى لكم و قال أبو سفيان: لنا العزى و لا عزى لكم، فلعنه اللّه و ملائكته و رسله و المؤمنون أجمعون. و الرابعة: يوم حنين يوم جاء أبو سفيان بجمع من قريش و هوازن و جاء عيينة بغطفان و اليهود، فردّهم اللّه بغيظهم لم ينالوا خيرا، هذا قول اللّه عزّ و جلّ‌ أنزله في سورتين في كلتيهما يسمّي أبا سفيان و أصحابه كفارا و أنت يا معاوية يؤمئذ مشرك على رأي أبيك بمكّة، و عليّ‌ يومئذ مع رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و على رأيه و دينه. و الخامسة: قول اللّه عزّ و جلّ‌:«وَ الْهَدْيَ‌ مَعْكُوفاً أَنْ‌ يَبْلُغَ‌ مَحِلَّهُ‌» و صددت أنت و أبوك و مشركوا قريش رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، فلعنه اللّه لعنة شملته و ذريته إلى يوم القيامة. و السادسة: يوم الأحزاب يوم جاء أبو سفيان بجمع قريش، و جاء عيينة بن حصين بن بدر بغطفان، فلعن رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم القادة و الأتباع، و السّاقة إلى يوم القيامة.فقيل: يا رسول اللّه! اما في الأتباع مؤمن‌؟ قال: لا تصيب اللّعنة مؤمنا من الأتباع، و أمّا القادة فليس فيهم مؤمن، و لا مجيب، و لا ناج. و السابعة: يوم الثنية ، يوم شدّ على رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم اثنا عشر رجلا، سبعة منهم من بني أميّة، و خمسة من سائر قريش، فلعن اللّه تبارك و تعالى و رسوله صلّى اللّه عليه و آله و سلّم من حل الثنيّة غير النّبي صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و سائقه و قائده. ثمّ‌ أنشدكم باللّه هل تعلمون أنّ‌ أبا سفيان دخل على عثمان حين بويع في مسجد رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فقال: يا ابن أخي! هل علينا من عين‌؟ فقال: لا. فقال أبو سفيان: تداولوا الخلافة يا فتيان بني أميّة فو الذي نفس أبي سفيان بيده، ما من جنّة و لا نار؟! و أنشدكم باللّه أتعلمون ان أبا سفيان أخذ بيد الحسين حين بويع عثمان و قال: يا ابن أخي اخرج معي إلى بقيع الغرقد ، فخرج حتّى إذا توسّط‍‌ القبور إجتره فصاح بأعلى صوته: يا أهل القبور! الذي كنتم تقاتلونا عليه صار بأيدينا و أنتم رميم. فقال الحسين بن علي عليهما السّلام: قبّح اللّه شيبتك، و قبّح وجهك ، ثمّ‌ نتر يده و تركه، فلولا النّعمان بن بشير أخذ بيده و ردّه إلى المدينة لهلك. فهذا لك يا معاوية، فهل تستطيع أن ترد علينا شيئا، و من لعنتك يا معاوية أنّ‌ أباك أبا سفيان كان يهمّ‌ أن يسلم، فبعثت إليه بشعر معروف مروي في قريش و غيرهم، تنهاه عن الإسلام و تصدّه. ادامه مطلب(ترجمه)👇👇

📝امام حسن مجتبی(ع) روزی در مجلسی خطاب به معاویه فرمودند: شما را به خدا سوگند مى‌دهم آيا مى‌دانيد كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در هفت موضع أبو سفيان را لعن كرد: ✴️اوّلين آنها زمانى بود كه آن حضرت از مكّه به مدينه مهاجرت فرمود، أبو سفيان در حال بازگشت از شام به مكّه بود و در ميان راه با ديدن آن حضرت بى‌ادبى به او نموده و قصد قتل و اظهار تهديد و وعيد وى را داشت كه خداوند شرّش را از آن حضرت دور ساخت. ✴️و دوم در «روز عير» كه أبو سفيان كاروان خود را از آن حضرت گريزانيده بيرون برد. ✴️و سوم در روز احد كه رسول خدا فرمود: خدا مولاى ما است و شما مولايى نداريد، و أبو سفيان گفت: بت عزّى مال ما است و شما عزّى نداريد. و با اين كلام مورد لعن خداوند و فرشتگان و انبياء و همۀ أهل ايمان قرار گرفت. ✴️ و چهارم روز حنين است همان روز كه أبو سفيان با گروهى از قريش و افراد قبيلۀ هوازن بهمراه عيينة بن حصين از غطفان يهود گرد آمدند، و خداوند همه‌اشان را مورد غضب خود قرار داده و به خير و خوبى نرسانيد، و اين همان فرمايش خداوند در دو سورۀ قرآن است كه در هر دو آنها به نام؛ أبو سفيان و يارانش را كافر خوانده است، و تو اى معاويه در آن روزگار در مكّه بر عقيدۀ پدرت مشرك بودى، و حضرت علىّ‌ با رسول خدا بوده و هم رأى و هم عقيدۀ با آن جناب بود. ✴️و پنجم همان فرمايش خداوند است كه: «[ايشانند كه كافر شدند و شما را از مسجد الحرام بازداشتند] و قربانى را بازداشتند و نگذاشتند كه به قربانگاهش (منى) برسد - فتح: ٢٥»، تو و پدرت و مشركان قريش سدّ و منع آن رسول گرامى نموديد، در آن روز أبو سفيان مورد لعن خداوند قرار گرفت، لعنتى كه تا روز قيامت شامل نسل او خواهد شد. ✴️و ششم روز احزاب بود، روزى كه أبو سفيان با گروهى از قريش، و عيينة بن حصين از غطفان آمدند، و رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله تمامى ايشان را؛ تابع و متبوع، آنكه لشكر را كشيد و آنكه لشكر را رانده به جنگ او آورده تا روز قيامت مشمول لعن خود ساخت. و از آن حضرت پرسيدند: اى رسول خدا مگر در اتباع مؤمن نبود؟ فرمود: لعن من به مؤمنان اتباع نخواهد رسيد، امّا در لشكركشان هيچ مؤمن و مجيب و ناجى نبود. ✴️و هفتم روز ثنيّه بود، روزى كه دوازده نفر عرصه را بر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله تنگ كرده و سخت نمودند، هفت تن اينان از بنو اميّه و پنج نفر از ساير قريش بودند، پس خداوند تبارك و تعالى و رسول او همۀ كسانى كه از ثنيّه عبور كردند - جز آن حضرت و سائق (آنكه زمام شتر را گرفته) و قائد (آنكه شتر را مى‌راند) - را لعن فرمود. 🔻شما را به خدا سوگند! آيا بياد مى‌آوريد كه أبو سفيان (با چشمانى كور) هنگام بيعت خلافت بر عثمان در مسجد داخل شده و گفت: اى برادرزاده، آيا در اينجا جاسوس و غير خودى هست‌؟ گفت: نه، پس أبو سفيان گفت: امر خلافت را ميان جوانان خود دست به دست بگردانيد كه سوگند به آنكه جان أبو سفيان بدست اوست بهشت و جهنّمى در كار نيست!. 🔻و شما را به خدا سوگند! آيا مى‌دانيد كه أبو سفيان دست حسين عليه السّلام را - وقتى با عثمان بيعت شد - گرفته و گفت: اى پسر برادر مرا به قبرستان بقيع ببر. تا اينكه به وسط‍‌ قبرستان رسيد پدرت با آوازى بلند (خطاب به شهداى صحابه) گفت: اى أهل گورستان آنچه شما با ما بر سر آن مى‌جنگيديد الحال بدست ما افتاده و شما استخوان پوسيده‌ايد! پس حسين بن علىّ‌ عليهما السّلام فرمود: خدا موى سفيد و رويت را قبيح و زشت سازد! سپس دستش را از او كشيده و رهايش ساخت، و اگر نعمان بن بشير دستش را نگرفته و به مدينه باز نگردانده بود هلاك شده بود. پس اين بود حال تو اى معاويه، آيا قادر به پاسخ يكى از مواردى كه گفتم هستى‌؟ 🔻 و از موارد لعن بر تو اى معاويه اين است كه پدرت أبو سفيان قصد داشت مسلمان شود، و تو با ارسال قطعه شعرى كه در ميان قريش و ديگران معروف شده قصد سدّ و منع او را كردى. 🔻و ديگر روزى بود كه عمر تو را والى شام ساخت و تو به او خيانت كردى، و چون عثمان تو را والى ساخت همان راه گذشته پيشه ساخته و انتظار حادثه و مرگ او را داشتى، سپس بزرگتر از آن جرأت تو بر خدا و رسول بود كه با علم به سوابق و فضل علىّ‌ با او جنگيدى؛و از اولويّت او بر حكومت بر خود و ديگران نزد خدا و مردم نيك واقف بودى، و كوركورانه مردم را به سوى خود كشانده و خون خلق بسيارى را با خدعه و كيد و ظاهر سازى ريختى، كار كسى كردى كه اعتقاد به معاد نداشته و از عقاب ترس ندارد، پس چون اجل تو برسد جايگاهت بدترين مكان خواهد شد، و علىّ‌ عليه السّلام منتهى به بهترين جايگاه خواهد شد، و خداوند در كمينگاه تو مى‌باشد. و اينها اى معاويه همه براى تو بود، و آنچه از عيوب و بديهايت امساك نموده و صرف نظر كردم اكراه از طولانى شدن بحث بود [و گر نه همه را مى‌گفتم]. 📘کتاب شریف احتجاج/طبرسی - جلد2، صفحه 30 @qoranvamamhoosein

❖﷽❖ #احادیث_ولایی 📜رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمود: مژده باد شما را مژده باد شما را (تا سه بار) ✅مثل امت من مثل بارانى است كه معلوم نيست آغازش بهتر است يا پايانش مثل امت من مثل باغى است دسته‌اى يك سال از آن باغ ميوه خورند و دسته‌اى سال ديگر و شايد درياى بهره بردارى دسته آخرين از ديگر دسته‌ها پهناورتر وطول و فرعش عميق‌تر باشد و ميوه‌اى كه از باغ بچينند بهتر باشد و چگونه هلاك مى‌شود امتى كه من آغازش باشم. 🕯و دوازده نفر پس از من از نيك بختان و خردمندان و مسيح عيسى بن مريم پايانش باشند ⚠️ولى ميان آغاز و انجام افرادى كه نتيجۀ فتنه و آشوب هستند هلاك خواهند شد آنان از من نيستند و من از آنان نيستم. 📚الخصال - جلد2، صفحه 560 ابن بابویه @qoranvamamhoosein