#نقد و #سئوال_از_حاكمان: #واجب_شرعي يا ممنوع؟ 🔴قسمت دوم 🔹از متون دینی بر می آید که مهم ترین #وظیفه مردم #نصیحت و خیرخواهی و امر به معروف و نهی از منکر نسبت به همه مردم و به ویژه #حاکمان است. عجیب است از درون نهادی که قرار بوده است مردم اعضای آن را برای نظارت بر حاکم برگزینند، این صدا به گوش می رسد که وظیفه این نهاد (#مجلس_خبرگان) نظارت بر رهبري نیست بلکه حفاظت آن است. حتی عالماني که خود در این نظام و تدوین قوانین آن نقش داشته اند درست عکس این مطلب را بیان می کرده اند و آن را روشن و آشکار می دیده اند. 🔰از منظر امام خمینی، امر به معروف و نهی از منکر و قاعده‌ی نصیحت شامل #حکومت اسلامی می‌شود و‌لذا به عنوان نمونه می‌فرماید: «شما و ما #موظفیم که در تمام اموری که مربوط به دستگاه‌های اجرایی است، امر به معروف کنیم.» (صحیفه‌ی امام، ج ۱۳، ص ۴۷۰ ) «نصیحت از #واجبات است، ترکش شاید از #کبایر باشد، از #شاه گرفته تا این #آقایان، تا آخر مملکت» (همان، ج ۱، ص ۱۲۱) «حتی اگر خدای نخواسته #رهبر انقلاب یا رئیس دولت مرتکب چیزی شد که موجب حد شرعی است، باید در مورد او اجرا شود.»صحیفه‌ی امام، ج ۹، ص ۲۱۳ 🔰شهيد دكتر #بهشتي نيز كه نقش مهمي در تدوين قانون اساسي داشت، اينگونه اظهار داشته است: 🔻« #انتقاد بر #امام، تذكر به امام، نصيحت به ائمه‌ی مسلمين، اصلاً #واجب است. تذكر به امام دادن، تذكر دلسوزانه به امام دادن، انتقاد كردن از يك تصميم امام، كه اصلاً تربيت اسلامى است. در آن خطبه #حقوق_راعى و #رعيت، حقوق رعيت بر راعى كه در نهج ‌البلاغه هست، 👈از على(ع) نقل مى‏‌كند كه آن حضرت از #مردم مى‌‏خواهد كه از او #انتقاد كنند و به او تذکر دهند؛ اما همان‌وقت كه انسان تذكر مى‌‏دهد، مى‌‏داند كه تذكر مى‌‏دهد؛ ولى تصميم‏‌گيرى با كيست؟ انسان تذكرش را مى‌‏دهد، حرفش را مى‏‌زند، استدلال هم مى‌‏كند؛ ولى تصميم‏‌گيرى با كيست؟ با رهبر است… انتقاد و تذكر و نصيحت «و النَّصيحةُ لِاَئِمَةِ الْمُسْلِمین» لازم است. اين #وظيفه است.». (‏سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های آیت‌الله شهید دکتر سید محمد حسینی بهشتی، تدوین: محمدرضا سرابندی، ج۲، ص۶۴۷.) وی پس از تصویب قانون اساسی، در یک سخنرانی، کارنامه خود را در تدوین آن بیان کرده، می‌‌گوید: 🔻«ما این قدر مبارزه کردیم تا از شرّ #دیکتاتوری خلاص شویم؛ نمی‌خواهیم یک دیکتاتوری جدید داشته باشیم. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصمیم‌گیری و اعمال نظر در اداره امور مملکت میان پنج نهاد اصلی تقسیم شده است (این جمله را یک بار دیگر تکرار می‌کنم…)؛ 👈هر نهاد حدود و اختیارات و وظائفش را قانون اساسی معین کرده است و شما امت قهرمان یک وظیفه دارید و آن این‌که با وجدان بیدار و آگاهتان #مراقبت_کنید هر یک از این نهادها در دایره وظایف و اختیاراتشان عمل کنند: ۱. مقام رهبری با وظایف فرماندهی کل قوا، تعیین فقهای شورای نگهبان و … ؛ ۲. رئیس جمهوری؛ ۳. نخست وزیر و وزرا به عنوان هیئت دولت؛ ۴. مجلس شورای ملی؛ ۵. شورای عالی قضایی. 👈هر کس حدود و اختیاراتش معلوم است مسئولیت‌هایش هم معلوم است. … البته اظهار نظر علمی و #انتقادی راهش برای همه باز است؛ این دخالت در تصمیم‌گیری و اجرا نیست که ممنوع باشد».‏(همان، ج۱، ص۲۹۰.) 🔻در مجلس تدوين قانون اساسي درباره‌ی مسئولیت رهبری، در برابر اين سؤال كه «با توجه به اين كه قدرت اجرايی را در اختيار كسی قرار می‌دهيد كه معصوم نيست، رهبر در برابر چه مقامی مسئول است؟ و مرجع رسيدگي به تخلفات احتمالی وی كيست؟»، اظهار داشت: «رهبر از اين جهت كه #دربرابر_ملت #مسؤول است مثل نمايندگان مجلس است كه تحت نظارت ملت‌اند. مردم ناظرند كه آيا آنان به وظايف محدود نمايندگی به درستی عمل می‌كنند يا نه.».‏ (صورت مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی، ج۲ ص ۱۰۹۰) ادامه دارد کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛