#زندگي_قرآني شماره 154 سوره #ال_عمران صفحه_64 #امربه_معروف و #نهى_ازمنكر از صفات #مومنان 🔴قسمت پنجم: 🖊مسأله ی 859- برحسب آيه ى كريمه ى «وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ أمَّةٌ يَدْعُونَ إلى الْخَيْرِ وَ يَأمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ» (سوره ى آل عمران، آيه ى 104) تا هنگامى كه شخص تارك واجب و مرتكب حرام، وجوب و حرمت را نشناسد، و يا قانع به وجوب و حرمت آن ها نشده باشد، زمينه اى براى امر به معروف و نهى از منكر نيست، زيرا برحسب ترتيب ياد شده در اين آيه نخست «يَدْعونَ إلَى الْخَيْرِ» است كه خير شامل علم و عقيده و عمل مى باشد، 👈و سپس «يأمرونَ بِالْمعروفِ وَ يَنْهونَ عَنِ الْمُنكرِ» كه در صورت سرپيچى از انجام واجبى كه مى داند و به آن معتقد شده، و يا ترك حرامى كه مى داند و به آن معتقد شده، بايستى مورد امر و نهى قرار گيرد كه اين امر و نهى داراى مراتب سه گانه ى قلبى، لفظى و عملى است، كه نخست در قلبش با فعل واجب و ترك حرام هم آهنگ باشد و سپس با عباراتى روشن و ملايم امر و نهى كند و اگر لفظ بى اثر ماند او را در زاويه اى تنها گذارده و با او ترك معاشرت نمايد، و در آخر كار، امر و نهى عملى است كه با قهر كردن، تهديد كردن، شماتت شايسته كردن و در پايان پس از طى همه مراحل و با توجه به شرائط ديگرى با زدن و مانند آن امر و نهى كند و اين خود مرتبه ى سومِ امر و نهى مى باشد كه بخش عملى است. 🖊مسأله ی 860- امر و نهى كننده بايد #واجب و #حرام مورد امر و نهى را به خوبى بشناسد، و نيز بداند كه طرف مقابل با علم و اعتقاد به وجوب و يا حرمت بدون هيچ عذر و ضرورتى واجب را ترك و يا حرام را انجام داده و توبه هم نكرده و تصميم بر توبه هم ندارد، كه در اين جا امر و نهى در صورت توان و امكان واجب است. 🖋مسأله ی 861- امركننده، به چيزى بايد امر كند كه خود آن رابدون عذر ترك نكرده باشد، و نهى كننده از چيزى بايد نهى كند كه خود آن را #بدون_عذر مرتكب نشده باشد، و يا اگر واجبى را ترك و يا حرامى را انجام داده توبه كرده باشد، زيرا برحسب كريمه ى «أتأمُرُونَ النّاسَ بالْبرِّ وَ تَنْسَوْنَ أنفُسَكُمْ وَ أنْتمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أفَلا تَعْقِلُونَ» (سوره ى بقره، آيه ى 44): «آيا مردم را به نيكى امر مى كنيد و خودتان را فراموش مى كنيد و حال آن كه شما كتاب الهى را مى خوانيد، آيا پس تعقل نمى كنيد» 🖋مسأله ی 862- اين امر و نهى نبايد او را دچار #خطرى مهم تر از مورد امر يا نهى كند، زيرا رعايت مهم تر قاعده اى هميشگى و همگانى است كه در ميان دو واجب كه قابل جمع نيستند واجب مهم تر واجب است، و ديگرى كه موجب ترك اين مهم تر است حرام است، و چون حفظ جان، مال، ناموس خانواده، عقل و ايمان- كه نواميس پنج گانه نام دارند و از اصول واجبات در تمامى اديانند، هر واجبى كه در رديف مادون اين ها قرار گيرد در برابر اين ها نه تنها واجب نيست كه حرام نيز هست. 👈اين ها شرائط #واجب_بودن و نيز جايز بودن امر و نهى است و ديگر هيچ كه امن از ضرر و يا احتمال تأثير هيچ كدام نقشى در اين ميان ندارند، مگر ضررى كه از ترك امر و نهى بيشتر بوده و يا با آن برابر باشد، كه در صورت اول #امر و #نهى_حرام و در صورت دوم نه واجب است و نه حرام بلكه از باب «فَمَن تَطَوَّع خَيراًفَهُو خَيرٌله» (سوره ى بقره، آيه ى 158) #مستحب نيز مى باشد 🖋مسأله ی 864- #امر_به_معروف_ونهى_ازمنكر بر #امت_اسلامى واجب كفايى است بدين معنى كه «وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أمَّةٌ ...» (سوره ى آل عمران، آيه ى 104) گروهى از همگى شما مؤمنان بايستى آماده باشند كه هندسه ى دعوت الهى را در سه ضلع «يدعون الى الخير- و يامرون بالمعروف- و ينهون عن المنكر» تأسيس كرده و كاخ رفيع هرگونه خير و سعادت را براى امت اسلامى بنا كنند. 📚از رساله نوين مرحوم ايت اله صادقي تهراني http://www.quranpuyan.com/yaf_postst151_shryT-mr-bh-mrwf-wnhy-z-mnkhr.aspx کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛