eitaa logo
مؤسسهٔ قرآن و عترت علی بن موسی الرضا(ع)
2.8هزار دنبال‌کننده
5.8هزار عکس
4.3هزار ویدیو
126 فایل
تهران- خیابان ایران- شهید مهدوی پور- ۱۲۱ ☎️تلفن تماس: ۳۳۵۴۵۸۵۹ -۳۳۵۴۵۸۶۰ ویژه خواهران 📆شنبه تا چهارشنبه ۸ تا ۱۲ ↙️ کلاسهای اموزشی: @N_1311 ↙️ ادمین کانال: @yazahra1442 ↙️ واحد ازدواج: @aleyasin46 ↙️ کتابخانه شهید پورمحمدی: @RAZ110
مشاهده در ایتا
دانلود
🔻تفسیر سوره مبارکه 🔺 بخش هشتم ـ ادامه آیه هفتم 🔹خدای سبحان در قرآن کریم، بعد از اینکه بِرّ را معنا کرده بَرّ را معرفی کرده جزای آنها را هم ذکر کرده است این یک نظم طبیعی است. اما اینجا در نظم کارهای دنیا بهشتی بودن اینها را ذکر می‎کند، می‎گوید: از چشمه‎های بهشتی آب می‎نوشند، را وفا می‎کنند، را سیر می‎کنند اینها تناسب ندارد باهم! معلوم می‎شود هم‎اکنون اینها در بهشت‎اند! هم‎اکنون کار بهشتی می‎کنند آن جزایش سرجایش محفوظ است آن وقت آیه روشن می‎شود که ﴿إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ﴾ ◻️ این فعل مضارع است و مفید استمرار. ﴿إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ﴾ که این کأس این لیوان و این قدحِ پُر خالص نیست، مقداری از چشمه کافور در آن ممزوج شده است ﴿مِزاجُها کافُوراً﴾ ✔️آن کافور چیست؟ ﴿عَیْناً یَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ﴾؛ ✔️ زنجبیل چیست؟ نام یکی از چشمه‎هاست به نام سلسبیل. 🔺 آیه دارد که ابرار از کأسی که مزاجش کافور است می‎آشامند و این چشمه را خودشان می‎جوشانند به نذرشان وفا می‎کنند و مسکین را سیر می‎کنند. این چه ارتباطی دارد؟ اصلاً جمله معترضه هم باشد باید وسط باشد صدر جمله این است که ابرار ﴿یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً ٭ عَیْناً یَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَها تَفْجیراً ٭ یُوفُونَ بِالنَّذْرِ﴾ این برنامه روزانه اینها را دارد ذکر می‎کند. اینها در بهشت‎اند از چشمه بهشتی استفاده می‎کنند به نذرشان وفا می‎کنند مسکین را سیر می‎کنند، بعد فرمود: ﴿فَوَقاهُمُ اللَّهُ﴾ در قیامت پاداش آنها این است، این است، این است که مفصّل خواندیم. گفت «خویش را تأویل کن نی ذکر را» این طور نیست که ما آیات را یا روایات را همه‎اش تأویل بکنیم بلکه خودمان را باید بالا بیاوریم و ببینیم اینها چه می‎گویند! این طور نیست حضرت که فرمود: «بَادِرُوا إِلَی رِیَاضِ الْجَنَّةِ» بروید در پارک بهشت، این باشد. اگر کسی شامه‎اش بسته نباشد، اگر کسی چشمش بسته نباشد، اگر کسی گوشش بسته نباشد، مجلس درس پیغمبر را بهشت می‎داند؛ یک بهشتی است در اینجا ظهور می‎کند آن بهشت اکبر و اعیان خارجی در بعد از رحلت است. @qurantehran
🔻تفسیر سوره مبارکه 🔺 بخش دوازدهم سوره مبارکه «انسان» که بخش مهم آن درباره هست اوصافی را ذکر می‏کند که صلاحیت انطباق بر خیلی از افراد را دارد اما محور اصلی شأن نزول است و مصداق آن منحصر است؛ نظیر ﴿یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ﴾ لفظ در فرد استعمال نشد اما مصداق آن منحصر در حضرت امیر(سلام الله علیه) است. 🔹حضرت امیر(سلام الله علیه) در آن نامه‏ای که برای مالک اشتر مرقوم فرمودند نوشتند مالک! «فَإِنَّ هَذَا الدِّینَ قَدْ کَانَ أَسِیراً فِی‏ أَیْدِی‏ الْأَشْرَارِ اولین کاری که بعد از رحلت حضرت کردند دین را به اسارت گرفتند؛ یعنی قرآن و سنت قطعی را به اسارت گرفتند کسی حقِ نقل نداشت مگر به اجازه این اسیرگیرنده‏ها. این از بیانات نورانی حضرت است که در عهدنامه مالک در نهج البلاغه آمده که مالک! ما گرفتار اسیرگیری بودیم «فَإِنَّ هَذَا الدِّینَ» تنها شخص نبود دین را به اسارت گرفتند، وقتی دین به اسارت گرفته شد به جای نشست! بعد فرمود دست مرا بستند من با دست بسته کردم و اگر عموی من حمزه و برادرم جعفر بود من هرگز سقیفه را امضا نمی‏کردم، منتها عمویِ دیگر من عباس و برادر دیگر من عقیل اینها بودند که از اینها کاری ساخته نبود. حضرت از عموی خود عباس به نیکی یاد نمی‏کند می‏گوید این تا فتح مکه تا آخرین لحظه در ردیف مشرکین مکه بود در زمان فتح مکه که آخر عمر حضرت بود مسلمان شد و برادرم عقیل هم که همه‏اش به دنبال مال می‏گشت که سرانجام از دربار معاویه سر درآورد؛ ولی اگر عموی من حمزه بود و برادرم جعفر بود هرگز سقیفه را امضا نمی‏کردم. 🔹 «فَإِنَّ هَذَا الدِّینَ قَدْ کَانَ أَسِیراً فِی‏ أَیْدِی‏ الْأَشْرَارِ یُعْمَلُ فِیهِ بِالْهَوَی وَ تُطْلَبُ بِهِ الدُّنْیَا». این را عرض می‏کنم برای اینکه هم جریان انکار عنودانه برخی از مفسران اهل سنت بازگو بشود، یک؛ و اینکه جریان عظمت اربعین که در آستانه آن هستیم مشخص بشود این دو؛ که حسین بن علی چه کار کرد؟ 🔺اصل دین را اینها به اسارت گرفتند اینکه می‎بینید به این عظمت به لطف الهی دارد باشکوه خودش را نشان می‎دهد، برای اینکه حسین بن علی(سلام الله علیه) یک کار جهانی کرد تنها این نبود که بگوید من این بیعت این تعهد و ولایت‎عهدی را امضا نمی‎کنم من این ظالم را نمی‎پذیرم یک جنگ شخصی نبود اولاً حضرت فرمود: «مِثْلِی لَا یُبَایِعُ مِثْلَ یزید بن معاویة» نفرمود «إنی لا ابایع»؛ نفرمود من بیعت نمی‎کنم فرمود هر کس حسینی فکر می‎کند زیر بار ذلت نمی‎رود. «مِثْلِی لَا یُبَایِعُ مِثْلَ یزید بن معاویة»؛ بعد آنها را معرفی کرد ... @qurantehran