🔸 سیر إلی اللّٰه (۱۶)
📌 اشعار مرحوم آیة اللّٰه بهجت (۱)
🔹 ... در سالهای اخير بخش عمدهای از اوقات شريفهشان صرف نوشتن کتابی با نام «النور الساطع و البرهان القاطع» میشد که سه جلد از آن تنظيم گرديد. محتوای اين کتاب، اشعاری است به سبک مثنوی که به موضوعات گوناگون پرداخته؛ عمدهٔ آنها در زمينهٔ «سير إلی اللّٰه و معرفت حقّ متعال» و ديگر امور مربوطه به همين مقصد والا است، و نيز در موضوعات «اعتقادی» بهخصوص مبحث «امامت»، و اثبات حقّانيّت خلافت امير مؤمنان (علیه السّلام)، و بيان فضائل و مناقب حضرات معصومين (علیهم السّلام) و مطاعن و مثالب معاندين آنها، و نيز اظهار عشق به امام زمان (علیه السّلام)، بيانات بلندی به روش و برداشت ويژهٔ خودشان دارند، و همه را خود ايشان میسرودند و مینوشتند و به اين امر اهتمام داشتند.
🔺 ... در جايی با صراحت، وصول خود به مقام معرفت شهودی خداوند متعال ـ که قرّة العين سالکان و اولياء حقّ است ـ را اينگونه بيان میفرمايند:
مـا خــدا را بـا خــدا بـشـنـاخـتـيـم
بعد از آن دل را به او پـرداخـتـيـم
چون معرِّف، هم معرَّف کامل است
احـتـيـاجِ ما به غيرش باطـل است
✔️ اشاره است به روايت معروف از امام صادق (علیه السّلام) که در کتب متعدّده (اصول کافی، توحيد صدوق و ...) آمده که فرمود: «... فَكَيْفَ يُوَحِّدُ مَنْ زَعَمَ أنَّهُ عَرَفَهُ بِغَيْرِهِ؟ إِنَّمَا عَرَفَ اللّٰهَ مَنْ عَرَفَهُ بِاللّٰهِ؛ فَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ بِهِ فَلَيْسَ يَعْرِفُهُ؛ إِنَّمَا يَعْرِفُ غَيْرَهُ».
[چگونه موحِّد است کسی که میپندارد خدا را به غیر او شناخته است؟ جز این نیست که خدا را کسی شناخت که او را به خودش شناخت؛ بنابراین کسی که او را به خودش نشناخت، او را نشناخته؛ بلکه غیر او را شناخته است.]
🔺 ... در بيان اينکه «خداوند هميشه برای همه مشهود است اما به واسطهٔ توجّهات و اشتغالات دنيوی، از شهود و علم خود غافلند» فرمود:
چند گويی: يوسفا، يوسف کجاست؟
گـويـدت: چشـمانت آلـوده چـراست؟
📚 یادنامهٔ حضرت آیة اللّٰه حاج شیخ محمدتقی بهجت، نوشتهٔ حجة الإسلام والمسلمین سیدمجتبی جزائری (منتشرنشده)
#سیر_إلی_الله #معرفت_شهودی
#النورالساطعوالبرهانالقاطع
#آیةالله_محمدتقی_بهجت
#سیدمجتبی_جزائری
🔹 @rahesavab
۱۰ خرداد ۱۴۰۳
🔸 مراقبه و یاد خدا (۱۶)
📌 اشعار مرحوم آیة اللّٰه بهجت (۲)
🔹 در توضيح ﴿فَاذکُرُونِی أَذکُرکُم﴾ فرموده:
با توسّل يـاد حق کن ای فقیر
ريسمـانِ غيب را محـکم بگير
يادِ حق از ما، فنا در ذاتِ اوست
يادِ او الطـافِ بیغـايـاتِ اوست
يـادِ مـا أستغفر اللَّه گفـتن است
یادِ حق مفتاحِ عالَـم دادن است
🔺 و نيز:
گر تو گويی ذاکرم ماندم غريب
قـال کلاّ مَـن مـعـي ربّي قـريـب
ذاکـران، مـذکـورِ ربّ الـعـالـمـين
کـی بوَد مذکورِ شاهان اينچنين
گر شدی ذاکر، سند تضمينشده
کـز هـمـه آفـات، او تأمـيـنشده
گر شدی ذاکـر به خوابِ ناز شو
بـا مـلائـک همـدم و همـراز شـو
غرق ذکری غرق نوری ای عزيـز
شک مـدار ار باشی از اهلِ تميز
ذکرِ «ما» و «من» به ظلمت میبرَد
ذکـرِ حـق تـا کـوهِ طـورت آورَد
🔺 ... و در بخش ديگری در اهمّيت «ياد خدا» فرمود:
هرچه گويم «ذکر» را شرح و بيان
چـون بـه ذکـر آيم بدانم نيست آن
ذکـر، بـاب اللَّه؛ کوبـيـدی گشـود
گر نکوبيدی کجا خواهی ورود؟
ذکـر، باب اللَّه گـر داری طـلـب
ذکرُکُم، ذکر اللَّه آن را شد سبب
لحظهای از حق اگر غافـل شوی
لحظه را يکسال بشمار ای صفیّ
🔺 در بيان اينکه «استغراق در ياد خدا، تنها شرطِ وصول به مقصد اعلاست، بلکه آن سبب است و وصالِ حق، مسبّب» فرمايد:
گفت اوّل آخـرين شـرطِ وصـال
يادِ حق آمد به هر حال و مجال
چون عبوديّت کمالش اين شده
زين سبب بر خلق، مشکل آمده
ليک آنکس را حلاوت حاصل است
لا جَـرَم در ذکر، حلّ مشکل است
🔺 و نيز فرمايد:
بیمسبّب بـا سبـب هرگز نشـد
نارسا ساعـی به حـق هرگز نبُد
گر بگـويی من سبـب دارم ولی
از مسبـّب نيـست مـا را حـاصلی
گويمت بـاشی يقينـاً بیسبـب
غـافـلی بیالتـفـاتی بوالعجب!
گفتم استغراقِ ذکرش شد سبب
يـا مسبـّب اوست، أمرٌ قَد وَجَب
ذاکر و مذکور و ذکرش چون يکیست
واحـدی در حـکـم، نـزدِ هـر زکـیسـت
📚 یادنامهٔ حضرت آیة اللّٰه حاج شیخ محمدتقی بهجت، نوشتهٔ حجة الإسلام والمسلمین سیدمجتبی جزائری (منتشرنشده)
#سیر_إلی_الله #یاد_خدا #ذکر #دوام_ذکر #فنا #وصال
#النورالساطعوالبرهانالقاطع
#آیةالله_محمدتقی_بهجت
#سیدمجتبی_جزائری
🔹 @rahesavab
۲۹ خرداد ۱۴۰۳
🔸 مراقبه و یاد خدا (۱۷)
📌 اشعار مرحوم آیة اللّٰه بهجت (۳)
🔹 قبلاً گفته شد که روش تربيتی ايشان در اذکار بلکه در مستحبّات، اين بود که خود شخص، از بين اذکار و عبادات وارده در شرع، انتخاب کند ذکری و عبادتی را که برای او حالت حضور میآورد. در همين معنی فرموده:
گر تو را حلوای عرفان ذوق شد
پس تو را اِکثارِ آن در شوق شد
وای بر آنکـس که در ذکـر و دعـاء
شد کسل چون شربِ اجباری دواء
پس تـلـذّذ در عبـادت شيوه کن
قطع کن اضدادِ آن از فرع و بُن
گر به صدقِ اين خبر واقف شدی
گـويیام از جِدّ: چرا ديـر آمدی؟
راه رو تـا خـود ببيـنی ايـن اثر
شاهد و غائب دو باشد در خبر
🔺 نيز در همين معنی فرمايد:
ذکرِ مـأثـورِ صحيـحِ بیخطر
در تو گر آرد حضـورِ بیضرر
پس ادامه دادنش کَالحَتم بود
مغتنَم میدار اين فيضِ شهود
جــامــعِ فــیــضـيـنِ دنـيـا آخــرت
هست اَولی از خصوصِ يک جهت
ايـن طريـقِ ابتـکارِ ذکرِ مـاست
منصرف از راهِ ديگر فکرهاست
گر حضورت نيست، تبديلاتِ نفل
يا به تغيـيرِ زمـانـش هـست سهل
🔺 و ايضاً:
گفتم اذکـارِ صحيـحه هر يکی
ذوق بـنمـا، بر يکی شـو متّکی
هـريـکـی را هـر زمـان کـن انتخاب
با همـه حالاتِ خود شو در حساب
📚 یادنامهٔ حضرت آیة اللّٰه حاج شیخ محمدتقی بهجت، نوشتهٔ حجة الإسلام والمسلمین سیدمجتبی جزائری (منتشرنشده)
#روش_تربیت_سلوکی #یاد_خدا #ذکر #دوام_ذکر #عبادت #حضور
#النورالساطعوالبرهانالقاطع
#آیةالله_محمدتقی_بهجت
#سیدمجتبی_جزائری
🔹 @rahesavab
۱۹ تیر ۱۴۰۳