#ادامه د:عدم یادگیری معانی: آیا ندانستن معانی الفاظی که روزانه ده بار در نماز تکرار می‏شود به معنی بی اعتنایی به نماز نیست؟! آیا اگر ما برای طرف گفتگوی خویش در نماز اهمیتی قائل باشیم در فکر این نخواهیم بود که محتوا و مضمون مذاکره و نجوای خود را بفهمیم و با ادراک صحیح به سخن در برابر او بایستیم؟!! آیا این ها به معنی بی اعتنایی به نماز نیست؟! چگونه می‏توانیم پاسخگوی این عباداتی باشیم که محتوای آن جز تحقیر خداوند رب العالمین نیست؟! اینجاست که امام حسین ـ علیه السلام ـ به خداوند تبارک و تعالی عرض می‏کند: 🌼🌼🌼🌼🌼🌼 الهی مَن کانَت‎‎‎‎‎ محاسِنُه مَساوِی فکیف لایکونُ مَساوِیه مَساوِی 4 ؛ خدایا آن کس که اعمال به ظاهر نیک او گناه است پس چگونه گناهان او گناه نباشد؟! فرق نمازگزارانی که در نماز هیچ دردی را احساس نمی‏کنند5 جز درد فراق دوست، از هیچ حادثه‏ای مطلع نمی‏شوند، 👇 هیچ صدایی را نمی‏شنوند و غرق در لذت با معشوقند، نماز گزارانی که زیر شلاق و علیرغم هر گونه تهدید و شکنجه و محدودیتی نماز را بپا می‏دارند با کسانی که نماز را بار و رنجی می‏دانند که در برداشتن و عبور از آن باید شتاب کرد و در هنگام اقامه‌ی آن با دست و محاسن بازی می‏کنند و خمیازه می‏کشند، فقط در اهتمام و استخفاف به نماز است. #منبر_ده_دقیقه_ای #منبر_آماده #منبر_بیست_دقیقه_ای #سخن #حکمت #حدیث #کشکول_مذهبی @rahimiseyed

رمان #لیلای_توبه_قسمت_سیزدهم موضوع:عاشقانه گرد و خاک عجیبی تمام شهر را گرفته بود صدای وزش باد از بین دالان های ورودی خانه ها شنیده میشد هیچ آدمی در کوچه ها دیده نمی‌شد ناگهان سه اسب سوار صورت پوشیده به میدان صلیب رسیدند توبه از اسب پیاده شد و به داخل کوچه ی انگور نگاهی کرد و گفت: نه! خبری نیست. عبدالله صدازد:دراین هوا هیچ مردی بیرون نمی‌ماند توبه چه برسد به زنی همچون اعظم! توبه پشت گردن اسبش پناه گرفت تا گرد و خاک واردچشمانش نشود چندین بار به اطراف نگاه کرد و گفت: من امروز باید کارم را به اعظم بگویم _مگر با او وعده داشتی؟ _نه اصلا نمیدانم کدام یک خانه ی اوست خالد گفت: چاره چیست؟ یا باید برگردیم یا آنقدر دراین طوفان بمانیم تا اعظم بیرون بیاید توبه بر اسب نشست و گفت: برویم خانه ی سلیمان بی شک ابوفتاح‌آنجاست هم دور هم جمع می‌شویم‌و از طوفان در امان می‌مانیم هم تاآن موقع شاید بتوانیم اثری از اعظم پیدا کنیم. لحظاتی بعد خالد درب خانه ی سلیمان را کوبید صدای زن آمد:که هستی که دراین طوفان هم دست بردار نیستی؟ توبه صدا زد:در باز کن عجوزه منم توبه فاصله ای نشد زن با سرعت درب را باز کرد چشمش به سه مرد صورت پوشیده افتاد با تعجب آن سه را نگاه میکرد توبه دستار از چهره باز کرد تمام مژه ها و محاسنش پر از خاک شده بود زن با لبخند صدا زد :توبه راه گم کردی؟ _نه از شر طوفان به این خانه پناه آوردم زن از جلو کنار رفت و گفت: بیا داخل پسر حمیر توبه وعبدالله خالد وارد خانه شدند ابوفتاح از اتاق بیرون آمد و با خنده نگاهی به توبه کرد گفت: توبه! تمام سر و صورتت را خاک گرفته بیا مرد سروصورتت رابشور ودرکنارمابنشین میوه‌ای بخور _عجله دارم به محض اینکه گرد و خاک بنشیند از خانه‌ات بیرون خواهم رفت زن صورتش را در هم کشید و گفت:نترس بچه کسی وقتت را نمیگیرد با دو نفر آمدی که اگر به تو بگویم بمانی اینها مانع شوند؟ راه باز است از دماغ فیل افتاده برخیز برو ابوفتاح با چشمانش به زن اشاره کرد وگفت: قباحت دارد زن هیچ کدام از افراد این خانه صاحب خانه نیستند همچنین خود تو هم آمدی پی مهمانی وساکن شدی _هیچ کدام از حاضرین هم مثل توبه مغرور نیستند توبه وارد اتاق شد و گوشه ای نشست عبدالله و خالد هم مثل توبه سر وصورت شستشو دادند و وارد اتاق شدند ابوفتاح کنار توبه نشست و گفت: من تا صد وهشتاد نفر توانستم پیداکنم توبه یک سیب از سبد برداشت و با خنجر آن را تکه کرد و گفت: بیشتر تلاش کن مرد ابوفتاح سخنی نگفت توبه همانطور که تکه های سیب را در دهان می گذاشت پرسید:ابوفتاح! تومردی به نام عبدالله اخیلیه میشناسی؟ ابوفتاح خنده ای کرد وگفت: با عبدالله اخیلی میخواهی بجنگی؟ _نه فقط میخاستم بدانم کیست ابوفتاح‌ سبد میوه را جلو عبدالله و خالد گرفت و گفت:بیکار نباشید میل کنید عبدالله یک سیب برداشت و خالد گفت:نمیخواهم ابوفتاح باید برویم ابوفتاح سبد میوه را جلو توبه گذاشت وگفت:عبدالله اخیلی یکی از مردانی است که دربار همیشه اورا در جلسات دعوت میکند از آن درباری هایی است که ساعتی در دربار و ساعتی در مسجد میگذراند توبه سر تکان داد ابو فتاح با خنده‌گفت: سعید به خواستگاری دخترش رفته بود عبدالله چنان با عصبانیت جواب سعید را داده بود که سعید درراه برگشت به خواستگاری دختر دیگری رفت توبه لبخند تلخی زد و گفت: چرا با عصبانیت؟ _معلوم است دیگر آخر عبدالله دنبال مردی است که بسیار مومن باشد وثروتمند و درباری ابوفتاح به‌ صورت توبه چشم دوخت وگفت: نکند تو هم میخواهی به خواستگاری بروی؟ عبدالله از جا برخاست و به بیرون اتاق نگاه کرد وگفت: توبه!گرد وخاک نشسته بیا برویم که زمان گذشت توبه از جا برخاست و‌ از اتاق خارج شد زن صدا زد:های تازه برایت دمنوش می آوردم _نمیخواهم بگذار برای دفعه ی بعد سپس هر سه از خانه خارج شدند وقتی بیرون رفتند عبدالله با ناراحتی گفت: کم مانده بود نامه ای که برای لیلا نوشته ای هم به ابوفتاح بگویی _چه اشکالی دارد؟ _اشکالی ندارد؟اسمت به سرزبانها بیفتد؟ توبه چشم به زمین دوخت وگفت:فی الحال که سخنی نگفتم خالد بالبخند گفت:گفتی یا نگفتی برویم که دیرشد به قلم #سید_محمد_تقی_رحیمی #شرعا_و_قانونا_کپی_از_رمان_جایز_نیست @rahimiseyed

رمان #لیلای_توبه_قسمت_چهاردهم موضوع:عاشقانه خالد از داخل کوچه آمد و گفت:فرش کوچکی که آن روز روی آن نشسته بود پهن است ولی خبری از اعظم نیست عبدالله گفت:نه اینگونه کاری پیش نمی‌رود ما نمی‌دانیم این رابط تو که بوده از کجا بوده اینگونه کاری پیش نمی‌رود توبه با پشت دست سبیل هایش را مرتب کرد و گفت: نظرت چیست بروم و با خود لیلا صحبت کنم؟ _نظر خوبی نیست خالد گوشه ای روی زمین نشست و گفت: چرا خوب نیست عبدالله؟دیر یا زود خانواده ی لیلا باید از وجود توبه خبر دار شوند _نه خالد لیلا دختر اشراف زاده ای است هیچگاه خوشحال نمیشود کسی اینگونه بی سروپا وارد حریمش شود آنوقت جواب خانواده اش را چه بدهد همانکه توبه از طریق اعظم جلو برود بهتر است خالد از جاپرید و گفت:ارباب انتهای کوچه را ببین لیلا از خانه بیرون آمد توبه بلافاصله از مرکب پیاده شد و به آن طرف میدان و کوچه ی انگور چشم دوخت دو کنیزک صورت پوشیده اطراف لیلا را گرفته بودند قد بلند لیلا او را از دور به همه معرفی میکرد .توبه تبسمی کرد و گفت:جلو بروم و با او صحبت کنم؟ _آری وقت خوبی است خالد صدا زد:نه ارباب این کنیزک ها بعید نیست آنچه بین شما باشد را به پدر لیلا بگویند توبه آهسته گفت:هرچه میخواهد بشود بشود بالاتر از مرگ که نیست،هست؟ توبه به لیلا چشم دوخته بود عبدالله و خالد با چشم هایی پرازسوال به یکدیگر نگاه کردند خالد آهسته در گوش عبدالله گفت:گمان کنم دیوانه شده عبدالله غضبناک نگاه خالد کرد وگفت:بار دیگر چنین به توبه بگویی زبانت را میبرم ناگهان صدای زنی شنیده شد:های مگر اینجا مرد پیدا نمیشود که روز روشن ایستاده ای و دختر عبدالله را نگاه میکنی؟ توبه هراسان به پشت سرش نگاه کرد کسی نبود هر سه نفر مضطرب اطراف را نگاه میکردند کسی نبود دوباره صدا آمد بالا را نگاه کنید قبل از آنکه چشمانتان را کور کنم پشت یکی از بام ها زنی نقاب زده ایستاده وتیر درچله ی کمان گذاشته بود و به سمت آنان نشانه رفته بود توبه دست بر قبضه ی‌خنجر نهاد وگفت: تیر وکمانت را کنار ببر زن پرتاب تیر شوخی نیست _شوخی یا جدی وقتی پرتاب کنم تو کشته خواهی شد _من‌کشته‌شوم حاکمین در پی قصاص خواهند آمد زن تیروکمان را کنار داد وباخنده گفت:که میخواهد قصاص کند؟ برادرت؟برادرت اکنون با تو کشته میشود؟جز او کسی را نداری تازه حاکم با کشته شدنت جایزه هم میدهد چه برسد به قصاص از تو چه پنهان مردم هم با کشته شدن یک راهزن خوشحال میشوند پس با کشته شدنت آب از آب تکان نمی‌خورد چون هیچ کس حامی تو نیست توبه سر به زیر انداخت و در فکر فرو رفت زن از پشت بام کنار رفت و لحظاتی بعد یک درب چوبی باز شد و زن بیرون آمد قدم زنان به مقابل توبه رسید وگفت:چه شد در فکر فرورفتی یاغی گردنکش؟ _حق با تو بود من از دار دنیا فقط همین برادر را دارم او هم چند روز دیگر خودم به صفیه میرسانمش خالد آهسته در گوش توبه گفت:گمان کنم این زن اعظم باشد زن به قد بلند توبه نگاهی کرد وگفت:نگران نباش خودم مثل خواهر میمانم برای تو و مانند یک مادر برایت خواستگاری میروم زن نقابش را باز کرد وگفت:حق با غلامت است توبه من اعظم هستم _اعظم از صبح در پی تو بودم اعظم به خانه ی دوطبقه ی پشت سرش اشاره کرد و گفت:هرگاه در پی خواهرت بودی این خانه ی حسن بن مسعود از تاجران شهر است من اینجا زندگی میکنم _تو زن ابن مسعودی؟ _نه خدا به دور من همسر یک قاتل باشم من فقط اینجا زندگی میکنم توبه به خانه نگاه کرد وگفت:نمی‌فهمم _جریانش طولانی است توبه حسن بن مسعود پسرعموی ناتنی شوهر من است او به فرزندانم سواد می آموزد و خرجی آنها را میدهد من خودم برای خودم کار میکنم تا خرجی زندگی ام داده شود میترسم بخواهم از اینجا بروم ابن مسعود فرزندانم را گرو بردارد توبه شانه بالا انداخت و‌سخنی نگفت. اعظم ادامه داد:تازه اسنادی از آن‌شوهر من بود که باآن اسنادو‌ورق ها میتوانم به روستای پدری اش بروم و یکی از زنان ثروتمند شوم اما تمام آنها را این حسن بن مسعود از خدابی خبر گرفته و به من نمیدهد توبه با ناراحتی دست مشت شده اش را به کف دست دیگرش کوبید و گفت: جسارت است همشیره همسرت کجاست؟ اعظم خنده ی تلخی کرد وگفت:همسر من را نمیشناسی و گرنه اینگونه نمیپرسیدی توبه با تعجب نگاه کرد اعظم ادامه داد:من همسر مالکم مالک بن عباس ناگهان خالد صدا زد:ارباب شرطه های‌حکومتی توبه با عجله به اطراف نگاه‌کرد‌چند شرطه از انتهای بازار دیده میشدند عبدالله فریاد زد:باید بگریزیم _نه‌ عبدالله بگریزیم بدتر است باید بمانیم _هنوز ما را ندیده اند‌میتوانیم برویم اعظم با خونسردی گفت:گریختن چرا مگر شما را دیده اندکه بگریزید به داخل خانه می رویم تا رد شوند هر سه دنبال اعظم به خانه راه افتادند جلو‌ورودی خانه خالد گفت: نه ارباب بگریزیم بهتر است توبه برگشت و به خالد نگاه کرد وگفت:دیگر برای چه؟ _آخر ارباب این زن با حسن بن مسعود سرشاخ نشود بهتر است

توبه به اعظم نگاه کرد و گفت:حق با خالد است _نه توبه حسن بن مسعود را نرسیده که بخواهد با من سرشاخ شود _آخر این خانه ی اوست _نگران نباش این قسمت خانه ملک خود من است. _پس برویم هرسه وارد خانه شدند یک پسر سیزده چهارده ساله پایش را زیر کرسی دراز کرده بود ودرخواب بود ویک دختر ده دوازده ساله که با ورود آنها به اندرون خانه رفت. اعظم برگشت وبه خالد نگاهی کرد و‌گفت:از تو سپاسگذارم غلام توبه که نگرانم شدی توبه کنار پنجره ایستاد و به بیرون خانه نگاه میکرد زیر لب گفت:چقدر دنیا کوچک است اعظم هیچگاه در ذهنم نمی آمد با زن مالک بن عباس هم صحبت شوم _مالک را می شناختی؟ توبه سرش تکان داد و گفت:کسی در این آبادی نیست که مالک را نشناسد.سپس به عبدالله نگاه کرد وگفت:می دانی مالک کیست؟ _آری همان جوانی که حاکم برای کشتنش جایزه گذاشته بود توبه کمی به فکر فرو رفت و‌گفت:یادم است که مالک داماد حاکم بود اعظم سرش پایین انداخت وگفت:حاکم پدرخوانده ی من است اما به شدت با وصلت‌ من بامالک مخالف بود ازآن زمان که من دلبسته ی مالک شدم تا اکنون مخفی زندگی کرده‌ام برای همین از اینجا نمیروم چون تمام زندگی ام را حسن بن مسعود خبر دارد میترسم بگریزم او من را به حاکم تهویل بدهد توبه دوباره از پنجره به بیرون‌نگاه‌کرد اعظم با جدیت گفت:آقای توبه شما در حال چشم چرانی از لیلا بودی؟زیبنده‌نیست چشم چرانی از مردی چون تو _نه نه ابدا در حال چشم چرانی نبودم فقط خواستم دنبالش بروم و نامه ای به او بدهم اعظم با تعجب نگاه کرد وگفت:کدام نامه؟ توبه نامه ای از بین شال کمرش در آورد وگفت:بیا زحمتش با تو نامه را به لیلا برسان اعظم خنده ای کرد وگفت:گمان نمیکردم اینگونه ساده لوح باشی هر سه مرد با عصبانیت نگاه اعظم‌کردند اعظم به نامه‌نگاه‌کردوگفت:یادت نرود که معشوق نامه ای کوچک مینویسند‌تا بتوانند به او برسانند توبه‌با چشمان‌گرد شده سری تکان داد اعظم گره نامه‌را بازکرد‌و‌زیر لب شروع کرد به خواندن:از توبه بن‌حمیر به لیلا بنت عبدالله اخیلیه و اما بعد من بعد ازدیدن شما بسیار دلباخته ی شما شدم اعظم نامه‌را جمع‌کرد و گفت:نه‌این وضع نامه‌نوشتن نیست توبه‌مگر برای بزرگ دزدان نامه‌نوشته ای از توبه بن حمیر به لیلای اخیلیه چیست باید آنقدر نامه معاطفه داشته باشد که لیلا از خواندنش خسته نشود _چه عرض کنم اعظم من هیچ گاه دنبال نامه‌نوشتن برای یک‌زن نبودم عبدالله با خنده‌گفت:شما به جای توبه نامه ای بنویس برادر ما هیچ گاه نامه برای زن ننوشته بلکه برعکس همیشه زنها برای او نامه های دلبری نوشته اند _خودم نامه ای مینویسم و آنچه در نامه خواسته ای را مطرح میکنم توبه جلو آمد ونامه‌را ازدست اعظم گرفت وگفت:گمان‌نمیکردم‌خواندن‌ونوشتن بلدباشی _یادت نرود توبه که هرچه باشد من یک حاکم زاده ام و تمام علوم را خوانده ام _سپاسگذارم از اینکه امروز ما را پناه دادی برای لیلا بنویس هفت شب دیگر با کاروان پر از جواهر وکنیز حاکم برخورد میکنیم و اما توبه به خاطر لیلا تمام کنیز ها را به آشیانه بر میگرداند اعظم با لبخند به توبه نگاه کرد و سخنی نگفت توبه هم با لبخندی به اعظم گفت: درپناه خدا باشی.و به سمت درب خانه راه افتاد اعظم صدا زد:فردا قبل از صلات ظهر بیایی برای جواب نامه ات. توبه سرش را تکان دادو آنگاه هر سه از خانه ی حسن بن مسعود خارج شدند. به قلم : #سید_محمد_تقی_رحیمی #شرعا_و_قانونا_کپی_از_رمان_جایز_نیست @rahimiseyed

وقتی کارفرما یکی است...😭 @rahimiseyed

رمان #لیلای_توبه_قسمت_پانزدهم موضوع:عاشقانه خالد از خورجین اسب سفره ای بیرون آورد و روی زمین پهن کرد بین سفره تکه ی نان بود و سبزی نعنا یک لقمه برای خودش آماده کرد و نگاه روبه رو کرد و گفت:ارباب بفرما وقت چاشت است توبه همانطور که روی صخره نشسته بود به سفره نگاهی کرد وگفت:تو چه دلی داری برای چاشت خوردن من‌دلم مانند سیر و سرکه می‌جوشد آن‌وقت نشسته ای چاشت میخوری خالد لقمه را فرو برد وگفت:میخواهی سفره را جمع کنم؟ _نه کوفت کن حالا که پهن کردی خالد مشغول خوردن شد توبه از روی صخره هر چند لحظه یک بار دستانش را سایبان چشمانش میکرد و به دور چشم می‌دوخت خالد برخاست واز مشک کوچک آبی که به خورجین اسبش آویزان بود کمی آب نوشید و گفت: نگران نباش تصدقت گردم مکرم می آید _نگران مکرم گور به گوری نیستم میترسم دیر کند به قرارم نرسم _نه گفته می آید _آمدن که می آید اما نه صبح الان بوده ما را کنار این صخره منتظر گذاشته الانم که وقت چاشت است صدای وزش باد همه ی صحرا را گرفته بود توبه دائما موهای بلندش را از جلو پیشانی کنار میداد و با عصبانیت قدم میزد به کنار خالد آمد خالد لقمه ای برایش درست کرد وگفت:ببخش ارباب غذای ما برده ها همیشه نان خشکیده است توبه لقمه را گرفت و در دهان گذاشت زیر لب گفت:واقعا این زن گرفتن اینقدر آدم را پاگیر میکند مکرم هیچگاه از مخفی گاه ولانه ی‌کبوتران فاصله نمی‌گرفت حالا همیشه در شهر و دنبال کنیزش بازار گردی میکند خالد با خنده نگاهی به توبه کرد توبه با عصبانیت گفت:هان؟چه شده گردن شکسته میخندی؟ _چه عرض کنم ارباب،توبه هم همیشه در مخفی گاه بود حالا همیشه کنار کوچه ی انگور ایستاده میترسم عاقبت سربازان حاکم تو را ببینند توبه روی زمین نشست و گفت:نه نمی‌گذارم طول بکشد به محضی که لیلا قبولم کند به پیش شیخ ابوالحسن میروم تا ما را محرم هم گرداند _محرم که شدید چه میکنی؟نکند میخواهی لیلا را به مخفی گاه بیاوری ارباب؟ _نه نه فکر آنجا هم کرده ام جایی در مکانی که جز خودم کسی نداند خانه ای میسازم _ارباب _باز چه شده _لیلا را میخواهی خیمه نشین کنی؟ _نه خالد لیلا اگر بیاید بهترین خانه در صحرا برایش می سازم خانه ای که خانه ی پدرش برایش دیده نشود صدای اسبی شنیده شد خالد و توبه از جا پریدند و درکنار صخره پنهان شدند خالد گفت:گمان کنم کسی جایت را به سربازان حاکم گفته _کوری نمی‌بینی مکرم است بر اسب نشسته مکرم نزدیک شد توبه با عصبانیت صدا زد:کدام قبرستان بودی که حالا آمدی ملعون؟ مکرم از اسب پیاده شد و نفس نفس زنان صدا زد:عذرتقصیر ارباب نمیشد پیاده بیایم ماندم تا اسبی غارت کنم توبه با تازیانه به جان مکرم افتاد و آنچه از دهانش بیرون می آمد به او می‌گفت مکرم هم دستانش را سپر تازیانه ها کرده بود خالد جلو آمد و دست توبه را گرفت وصدازد:ارباب بگذار اول ببینیم چه خبری آورده بعد اورا بزن _بیخود از این بی مادر دفاع مکن خالد و الا آنقدر خودت را میزنم که راه برگشت را فراموش کنی توبه به مکرم نگاه کرد وگفت:حرف بزن ببینم چه کردی؟ مکرم با دست صورت زخمی اش را پاک کرد وگفت:ارباب تمام دوستانم را جمع کردم تقریبا شصت نفری شدند همه مرد جنگی و تیر انداز _شصت نفر همه قابل اطمینانند؟ _آری ارباب به ریشب قسم خالد با عصبانیت گفت:به ریش پدرت قسم بخور بی پدر _برخیز وبرگرد تمام افراد جمع شده را به مخفیگاه ببر امروز و فرداست که حمله کنیم _کجا برگردم؟ _همان قبرستانی که بودی توبه به سمت اسب رفت خالد آهسته به مکرم گفت:هی پسر اگر مخفی گاه توبه را یکی از آنان به سربازان حاکم بگویند توبه زنده زنده تو را کباب خواهد کرد خالد به سمت اسب رفت توبه صدا زد:خالد دو دینار به مکرم بده _به روی چشم ارباب ###### صدای اذان از مناره های مساجد می آمد توبه و خالد به در خانه ی اعظم رسیدند توبه از اسب پیاده شد و گفت:باید اعظم اینجا باشد توبه مضطرب به اطراف نگاه میکرد و خالد به قدم زدن های توبه چشم دوخته بود لحظاتی گذشت توبه صدا زد:خالد امروز حوصله ندارم تو هم چشم کثیفت را دائما به من دوخته ای _من هم همین را نگاه میکنم مگر چه شده که اینگونه مکرم را زدی؟ _اعتراض داری تورا هم میزنم _نه‌من غلط بکنم اعتراض کنم فقط میگویم عصبانیتت از ندیدن است نگران مباش لیلایی که آن روز دیدم تو را صد دل می خواهد لبخندی به لب توبه آمد و گفت:جان مادرت درست میگویی؟اگر درست گفته باشی هدیه از من داری _جان مادرم را که برای این قسم نمیخورم ولی به جان مادرم که قبل ازاین اینگونه زود باور نبودی _بی دین کثیف من رابه سخره گرفته ای؟هرچه من بیشتر با تو مهربانم تو مانند گربه نمک نشناسی میکنی

ناگهان درب خانه ی حسن بن مسعودباز شد اعظم نقاب به چهره زده بیرون آمد توبه جلو رفت وگفت:گمان کردم خبری از نامه ات نیست که نیامدی _ساعت نماز است تو نماز نمیخوانی توبه؟ _نماز؟ _آری نماز گمان نکنم لیلایی که من میشناسم دوست داشته باشد با یک بی نماز هم صحبت شود _های اعظم هرچه رامیتوانی میگویی من هم سکوت میکنم _بگو اگر حرفی داری _مادرم در وصیتش به من وعبدالله نوشته بود هر غلطی کردید نماز را ترک نکنید من هم آنچه مادرم گفت انجام دادم اعظم از خانه کاملا خارج شد ودرب را بست و نگاهی به توبه کرد وگفت:مادر من هم علویه است همیشه آن زمان که یکدیگر را میدیدیم میگفت بعضی از کارها آب باریک است یک جوی آب باریک آدم را به سرچشمه میرساند توبه ابروهایش را بالا برد و با چشمان گردشده گفت:تعبیر جالبی است _بسیارخوب پسر حمیر تا انتهای کوچه به مسجد روی ونمازت را بخوانی من جواب نامه ات را تقدیم میکنم توبه و خالد وارد مسجد شدند و نمازشان را خواندند و هنگامی که توبه از مسجد کوچک کناربازار خارج شدنشست تا چکمه اش را بپوشد متوجه لیلا شد که در آن طرف کوچه ایستاده بود بی اختیار صدا زد:خالد آن لیلا نیست؟ از پشت سرش کنار دیوار صدای اعظم آمد:درست فهمیدی توبه این هم جواب نامه ی تو یادت نرود که لیلا میل سخن با هیچ مردی ندارد حالا بخاطر حرف اعظم تا اینجا آمده توبه به سمت لیلا به راه افتاد اعظم به خالد گفت:برو به اربابت بگو کنار این بازار کوچه ای است که به یک باغ میرسد آنجا مکانی خلوت برای سخن گفتن است توبه به سمت لیلا رسید و زیر لب گفت:سلام برشما دختر عبدالله _سلام جناب توبه _کی آمدید؟ _من موقع نماز خواندن شما بودم و شما را نگاه میکردم توبه لبخندی به لب آورد وگفت:میدانستم نگاه میکنی سر از سجده بر نمیداشتم.سپس خنده ای کرد لیلا هم با خنده گفت: توبه ظاهر وباطن یکی است گمان نکنم اهل ظاهر سازی باشد _نه من را چه به تظاهر به آنچه که نیستم توبه و لیلا به سمت کوچه راه افتادند اعظم هم از کناردرب مسجد آنها را نگاه میکرد توبه آهسته گفت:جسارت است دخترعبدالله نامه به شما رسید؟ _آری جناب توبه نامه رسید و آن را خواندم حقیقتش بخواهید بسیار نامه ی زیبایی بود توبه خنده ای کرد وگفت:مرا ببخشید که زبان نرم وشیرینی ندارم _ازاین زیباتر؟ _شما بر توبه لطف میکنید که جواب توبه را میدهید توبه انگار نمیتوانست سخن بگوید لیلا کمی نقاب از چهره کنار داد توبه همچون قبل بی تاب گردید وبه چهره ی لیلا چشم دوخت.لیلا گفت:پس الوعده وفا جناب توبه بازگرداندن کنیزهای بیچاره را یادت نرود توبه دستانش را روی چشمانش نهاد وگفت:دختر عبدالله جان بخواهد _جانت را برای خودت نگهدار فقط کنیز ها برگردند _دخترعبدالله جسارت است شما توبه صورتش را برگرداند و هیچ‌نگفت _‌چه شد جناب توبه؟ _جسارت است شما اینهمه زیبایی را از کجا آورده اید؟ لیلا خنده ای کرد وپرنقابش را برچهره گرفت _به نظرم کافی است شما بازگرد و من نیز بیش از این نمیتوانم بیرون ازخانه باشم _چرا نمیتوانید؟منکه از خدامیخواهم هیچگاه این لحظات تمام نشود لیلا به اطراف نگاه کرد وگفت:سه برادر دارم که همه‌جا من را در نظر دارند لیلا به سمت اعظم راه افتاد وگفت:جناب توبه قراری که با من داشتید یادتان نرود توبه گفت:دوباره هم را خواهیم دید لیلا پرنقاب را کنار داد و بالبخندگفت:خدا بزرگ است لیلا به سمت اعظم راه افتاد و توبه مبهوت جمال لیلا مانده بود به قلم #سید_محمد_تقی_رحیمی #شرعا_و_قانونا_کپی_از_رمان_جایز_نیست @rahimiseyed

رمان #لیلای_توبه_قسمت_شانزدهم موضوع_عاشقانه مخفی گاه توبه که پشت چند تپه و نخل خرما پنهان بود آن روز به شدت شلوغ بود مکرم و عده ای در پشت خیمه ها تمرین تیراندازی میکردند ابراهیم نیزه اش را بر زمین زد و کلاه نمدی از سرش برداشت و روی نیزه نهاد و گفت:مکرم یکی از دوستانت را انتخاب میکنی‌یامن انتخاب کنم؟ _برای تیراندازی؟ _آری برای هدف گیری مکرم نگاهی به دوستانش کرد و سپس به ابراهیم گفت:خودت انتخاب کن ابراهیم به اسماعیل نگاهی کرد اسماعیل پسری جوان که قد کوتاه و شکم جلو آمده ای داشت را به ابراهیم نشان داد ابراهیم هم به مکرم گفت:آن رفیقت را بگو بیاید مکرم هم به او اشاره کرد مرد جوان از جا برخاست و به سمت آنها آمد اسماعیل با خنده گفت:به جنگ آمده ای یا آمده ای شکمت پر کنی؟ _شما مرد جنگی مقابلم بفرستید تا بگویم فاتح کیست ابراهیم لبخندی به لب آورد و کمان را به دست جوان داد وگفت:برو دور تر بایست مرد اگر کلاه من را نزدی که هیچ اگر زدی من یک کلاه جدید از تو خواهم گرفت همگی خندیدند جوان عقب رفت تیردر چله ی کمان گذاشت و هدفش را تنظیم کرد چندان طول نکشید که اصابت تیر به کلاه ابراهیم باعث شد همه دهان به تحسین جوان بازکنند ابراهیم می آمد که کلاه سوراخ شده اش را بردارد متوجه طباخ شد که با یک سینی یک ظرف مرغ بریان شده به سمت خیمه ی توبه میبرد طباخ به جلو خیمه رسید و با پایش پرده ی خیمه را کنار داد و وارد خیمه شد خالد و عبدالله گوشه ای روی یک کاغذ نقشه ی جنگ می‌کشیدند توبه روی زمین نشسته بود و نامه ی جاسوسانش را میخواند ناگهان سرش را بالا آورد وگفت:اینکه در نامه گفته کاروان تجاری حاکم امشب به دشت فتحیه می‌رسد عبدالله به توبه نگاه کرد وگفت:پس باید خیلی نزدیک باشند طباخ سینی را مقابل توبه نهاد توبه بلافاصله خنجر برداشت و از مرغ بریان شده تکه ای جداکرد و روی آن نمک‌پاشید ودردهان نهاد عبدالله هم کنار سینی نشست وگفت:میگویی چه کنیم؟ توبه در حال نمک‌پاشیدن به لقمه اش بود لقمه ی دردهانش را فرو داد وآهسته گفت:کار فرداشب را به همین امشب می اندازیم _امشب حمله کنیم؟ سرش را تکان داد وگفت:آری توبه در فکر فرو رفت پس از لحظاتی از جا برخاست با دستمالی که روی زمین افتاده بود دستش را تمیز کرد و از زیر تختش صندوقی در آورد آن را باز کرد و از زیر چند تکه پارچه یک صندوق کوچک درآورد آن را باز کرد و یک گردنبند طلا درآورد و به آن چشم دوخت عبدالله با تعجب گفت:میخواهی چه کنی توبه؟ _مشخص نیست میخواهم چه کنم؟به دیدن لیلا میروم _دیدن لیلا را که میدانم هر بنی بشری چهره ات را ببیند میداند میخواهی به دیدن لیلا بروی ولی نگو که میخواهی این گردنبند را به او هدیه بدهی _آفرین عبدالله زنها به طلا علاقه ی فراوان دارند این هدیه من را در پیش لیلا بیشتر محبوب میکند عبدالله با ناراحتی دستش به پیشانی کشید وگفت:دیوانه شده ای؟ توبه گردنبند را در صندوق نهادوگفت:چرا مگه چه شده؟ خالد لبخندی به لب داشت وبا مهربانی گفت:فدای سرت شوم تو که اهل هدیه دادن نبوده ای حالا برای کسی که هنوز نمیدانی تورا میخواهد یا نمیخواهد میخواهی طلا هدیه بدهی؟ خالد به عبدالله نگاه کرد وگفت:البته بگذار هدیه بدهد او که بابت این طلا درهم‌ ودیناری خرج نکرده معلوم نیست از کدام زن بیچاره ای راهزنی کرده صدای خنده ی عبدالله وطباخ و خالد بلندشد توبه با عصبانیت گفت:خالد تو مگر خبرنداری همین طلا را بفروشم پولش به سود من است حالا میخواهم هدیه بدهم به لیلا خود توبه آهسته لبخندی به لب آورد دیگران هم خندیدند عبدالله از جا برخاست وبه سمت توبه رفت وگفت: خودت عاقلی توبه کار بیهوده نمیکنی ولی هنوز بین تو ولیلا چیزی مشخص نیست بگذار اول خطبه ی شما خوانده شود بعد هرچه هدیه درتوان داری به پایش بریز ناگهان مسلم پرده ی خیمه را کنارداد و واردشد و گفت:خداخیرت بدهد توبه خسته شدم بس راهزنی کردیم وکاروانیان از ترس ما بی چون وچرا اجناس خود را دراختیار گذاشتند دلم برای یک جنگ تنگ شده بود مسلم سپس خندید خالد آهسته صندوقچه را پنهان کرد توبه صدا زد:تواینجا چه میکنی مسلم؟ رنگ‌ از چهره ی مسلم پرید و سکوت کرد توبه جلو آمد و با عصبانیت گفت:مردک من به ابوفتاح سپرده ام تو دنبال افراد میروی مسلم با ترس گفت:الساعه الساعه میروم توبه _عجله کن هر لحظه شاید حمله کنیم مسلم بدون آنکه سخنی بگوید با عجله از خیمه خارج شد ##### ابو‌محمد پارچه ی صورتی رنگی را جلو‌توبه نهاد و‌گفت: بیا این دیگرمورد پسندت خواهد بود توبه پارچه را برداشت ونگاهی کرد سپس روی میز نهاد و ازجا برخاست به بیرون مغازه نگاهی کرد ابومحمد با خنده گفت:بیا بنشین توبه قبل تر اینقدر آدم ترسویی نبودی سربازاران حاکم اگر هم تورا ببرند حاکم‌جرات ندارد به تو ضربه ای بزند تو یک آدمی هستی که همه ی شهر تورا به مخالفت حاکم میشناسند کافیست تورا بگیرد خودم همه ی شهر را علیه حاکم میشورانم

توبه سرجایش نشست و گفت:حاکم پیش من عددی نیست او اگر میتوانست تاکنون حتما من را گرفته‌بود _پس چرا دائما به بیرون نگاه میکنی؟ _هنگام صلاة ظهر با کسی قرار دارم میخواهم قبل از اذان به آنجا بروم ابو‌محمد پارچه‌را جمع‌کرد و گفت: پس برخیز برو چیزی تا اذان نمانده توبه از جا برخاست ابومحمد آهسته گفت:فقط امشب اگر باتو کاری داشتم کجا تورا ببینم؟ _چه‌کاری؟ _من‌آخرین خبری که از دربار دارم اینکه بزرگ این کاروان پیرمردی است به نام ابووهب اهل جنگ نیست ولی خدای زیرک بازی است توبه کمی به فکر فرو رفت و گفت:پس تو معتمد دربار در بازاری دوباره به دربار برو ببین اوضاع از چه قرار است خودم از خجالتت در خواهم آمد _نگران نباش من امشب را تا صبح بیدارم هرخبری بود به تو میرسانم _درپناه خدا باشی سپس توبه از دکان ابومحمد خارج شد و به سمت میدان صلیب راه افتاد به‌میدان که رسید ازاسب پیاده‌شد و افسار اسب را به میخ کنار میدان بست و منتظر ماند کمی که‌گذشت چکمه اش را از پا درآورد و زخمی که بر روی انگشتش بود را ماساژ میداد ناگهان صدای زنی آمد که گفت:پایت چه شده توبه؟ توبه با سرعت از جا پرید اعظم مقابلش ایستاده بود صدای خنده ی اعظم بلندشد و‌گفت:های توبه‌واینهمه ترس توبه با لبخند گفت:کی آمدی اعظم که تورا ندیدم هنوز تا اذان مانده _تو‌خیلی چیز ها را نمیبینی توبه ابروهای توبه درهم‌گره خورداعظم با چشم به پشت سر توبه اشاره کرد توبه نگاهی به پشت سرش کرد لیلا ایستاده بود توبه‌ باز نفسش در سینه حبس شده بود لیلا با آرامش گفت:سلام جناب توبه _س س سلام دختر عبدالله شما اینجا بودید و من ندیدم؟ _چه اشکالی دارد جناب توبه گاهی دلخوشی در همین در نظر گرفتن های پنهانی است لیلا به سمت باغ مشهوری که در کنار کوچه ی مسجد بود راه افتاد اعظم نیز کنار اسب توبه ماند توبه نفس نفس زنان گفت:متوجه منظور شما نشدم بانو _بگذریم از آنچه‌من گفتم توبه پایت چه شده؟ توبه به‌پایش نگاهی کرد و گفت:این یک زخم کوچک‌است _میخواهی برایت از خانه دارویی که عطار برای زخم‌تجویز کرده بیاورم؟ توبه دستش را جلو آورد وگفت:نه نه اصلا دختر عبدالله بدن توبه عادت دارد به زخم این‌زخم ها با من تا قبر هم خواهدبود لیلا در جای خود ایستاد وگفت:این چه وضع سخن گفتن بایک خانم‌جوان است توبه؟ _چیزی نگفتم که بانو _چیزی نگفتی؟ مگر ما دلمان از سنگ است که از قبر و مرگ ومیر بگویی آن‌هم قبر توبه؟ توبه لبخند رضایت بخشی به لب آورد وگفت:چه فرقی دارد توبه که بااین لجاجت ها مهمان چند روز دنیاست لیلا دستش بالا اورد وگفت:کافیست توبه دوست داشتم به توزمان بدهم بیشتر با من صحبت کنی اما این حرف هایت فرصتت را نابود کرد _آخر بانو _آخر بی آخر فقط آنچه میگویم گوش کن لیلا نامه ای از زیر چادرش درآورد وگفت:فرصت چندانی نداری توبه این نامه اسامی وزرا و درباریان است توبه نامه را گرفت و با تعجب نگاه کرد لیلا نقابش را باز کرد توبه مبهوت جمال لیلا شد _حواست به حرف هایم باشد نه به چشمانم _بله البته‌گوشم به حرف های شماست _آفرین فرصت کم است و باید هرچه زودتر به مخفی گاه برگردی یادت باشد که هرزمان حمله کردیدهمدیگر را بااسامی که درنامه‌نوشتم صدا میزنید این کار باعث میشود اهل کاروان وقتی خبر به حاکم بدهندحاکم‌تا‌مدتی بدبین به افرادش باشد و به راهزنی توبه پی نبرد توبه خنده ای کرد و گفت:فکر نمیکردم با راهزنی موافق باشید _نه اصلا موافق راهزنی نیستم ولی اینبار شما میخواهید به حاکم حمله کنید من با آنکه پدرم یک درباری است اما به شدت مانند تمام مردم از حاکم بی زارم توبه نامه‌را در شال کمرش پنهان کرد لیلا چهره ی خود را پوشاند وگفت:بسیارخوب توبه هرچه زودتر بازگرد _بانو میشود قبل از رفتن امیدورام کنید؟ _امیدوار به چه؟ _میشود یک بار دیگر چهره را ببینم؟ _نه توبه اما برایت یک هدیه دارم لیلا از زیر چادر خنجر کوچکی درآورد که روی غلاف آن پراز مروارید بود دستش را به سمت توبه دراز کرد وگفت:این هم اولین هدیه ی من به توبه توبه با خجالت خنجر را گرفت و به چشمان لیلا نگاه کرد لیلا به سمت اعظم به راه افتاد چند قدم که رفت برگشت وبه پشت سر نگاه کرد پر نقابش را بازکرد وگفت:برو توبه با امید به مخفی گاه برگرد توبه انگار بال درآورده بود قدم های لیلا را درنظر داشت که صدای اذان بلندشد به قلم: #سید_محمد_تقی_رحیمی #شرعا_و_قانونا_کپی_از_رمان_جایز_نیست @rahimiseyed

رمان #لیلای_توبه_قسمت_هفدهم موضوع:عاشقانه شب سردی بود راه تجاری خلوت بود و انگار تمام کاروانیان در کاروانسراها مانده بودند خالد با ناراحتی به سمت عبدالله آمد و گفت:فکر کنم شکست خوردیم عبدالله با عصبانیت به هفتاد هشتاد زن و مردی که دست بسته روی زمین نشسته بودند نگاه کرد وگفت:یعنی ابومحمد ندانسته و نشناخته از این کاروان تجاری به توبه گفته؟ ابراهیم با شمشیر برهنه به سمت عبدالله آمد و آهسته گفت:به نظرت توبه چه در نظر دارد؟ _نمیدانم ابراهیم توبه هم از این ماجرا خبر نداشت ابراهیم به افراد دست بسته نگاه کرد و گفت:بااین بیچارگان چه کنیم؟ عبدالله سری با تاسف تکان داد و به سمت توبه راه افتاد همه ی آنها با دستار چهره هایشان بسته بودند تا شناسایی نشوند توبه جایی دور تر دستانش را پشت کمرش قلاب کرده بود و با عصبانیت قدم میزد عبدالله به توبه نزدیک شد توبه جای خود ایستاد و گفت:چه شد چیزی اقرارکردند؟ عبدالله سرش تکان داد توبه با عصبانیت مچ دستش را با دندان هایش گاز گرفت و تند تند قدم میزد عبدالله با ترس و دلهره گفت:پیشنهاد میکنم اینها را آزاد کنیم ما که به چیزی نرسیدیم لااقل این بی نواها آزاد باشند توبه زیر لب میگفت:نه نمیشود ابومحمد گفته بود این کاروان حاکم پر است از کنیز و پر است از جواهرات حالا فقط بارآنها چند کیسه ادویه ی مطبخ و حنا باشد؟ _وقتی نیست چه کنیم؟ توبه کمی به رو به رو خیره شد وگفت: شناختی ابووهب کیست؟ _آری همان پیرمرد محاسن بلند بزرگ این کاروان است توبه شمشیرش را از غلاف در آورد وبه سمت مردان کاروان که دستانشان بسته بود حمله ور شد تا رسید یقه ی ابووهب را گرفت و اورا از جا بلند کرد وگفت: برخیز نانجیب مادرت را به عزایت می نشانم میخواهی به پدرم خیانت کنی؟ پیرمرد با تعجب به چشمان توبه که از بین دستار دیده میشد خیره شد وبا لکنت زبان گفت:ش ش ش شششرمنده ام بزرگ زاده پدر شما کیست؟ _هه پدر من کیست؟ من فرزند حاکمم قرار بود جواهرات را به ما برسانی حالا بین راه همه ی آنها را برای خودت پنهان میکنی؟ _نه به قرآن مجید اصلا ما جواهراتی همراه نداریم آنچه بار داریم همینهاست به اضافه ی چند اسب عربی جنگی که قرار است بهای آن را به مابدهند توبه یقه ی ابووهب را رهاکرد وگفت:نه نمیشود اگر پدرم بفهمد که خیانت کردی تورا آهن داغ میزند پس من بکشمت راحت تر جان میدهی توبه خنجرش را روی گلوی ابووهب نهاد ناگهان ابووهب صدا زد: ای مرد هرکه هستی اگر فرزند حاکمی تو را به همان حاکم اگر نه تورا به خدای کعبه من در بار شتر هایم نه جواهرات داشتم و نه کنیز توبه چشمانش گرد شد وگفت:صبر کن پیرمرد منکه از کنیز سخنی نگفتم که تو میگویی پس میدانی که مقصود ما جواهرات وکنیز ها بود عبدالله لبخندی به لب آورد توبه به عبدالله نگاه کرد وصدا زد:ای وزیر این پیرمرد را به آتش بکش تا بداند دیگر به پدرم خیانت نکند عبدالله جلو آمد و در گوش‌توبه گفت:واقعی اورا بسوزانم؟ _نه احمق فقط اورا به روی آتش ببر تا بترسد ناگهان مسلم از بالای تپه با اسب دوان دوان آمد به توبه نگاه کرد وگفت: ای پسر حاکم با شما کاری دارم توبه به کنار مسلم آمد و ایستاد مسلم آهسته‌گفت:توبه،دواسب سوار به اینجا می آیند توبه با سرعت به روی تپه ای رفت درآن تاریکی گرد وخاکی دیده میشد و صدای سم اسب سوارانی که به آنجا می آیند مسلم با دلهره گفت: غریبه اند؟ _گمان نمیکنم خداکند مکرم باشد _مکرم؟ _آری او را در پی ابومحمدفرستادم اسب سواران نزدیک شدند ابومحمد از اسب پیاده شد و چهره اش را باز کرد و شانه های توبه را گرفت وگفت:مگر ما مرده باشیم که توبه شکست خورده ی میدان باشد _فی الحال که مغلوب شدم ابومحمد خبری از جواهرات و کنیزک ها نیست _نه خدا نیاوردکه توبه خفت ببیند گره از پیشانی باز کن مرد ابومحمد نزدیک شد‌و در گوش توبه سخنی گفت لبخندی بر لب توبه نشست با تکبر سینه سپر کرد وگفت:آفرین ابومحمد آفرین عجب خبری و عجب ظفری به ما رساندی ابومحمد با لبخند پیروز مندانه ای به توبه نگاهی کرد توبه به کاروان نگاهی کرد وگفت:توبه هیچ گاه شکست نمیخورد ابومحمد،غیر ازاین است؟ _نه‌ شکست از توبه دور باد مکرم از اسب پیاده شدوگفت: ارباب نه به آن چهره ی درهم رفته نه به این غرور پیروزی ابومحمد نگاهی به مکرم کرد وگفت:وقت تنگ است پسر بگذار اربابت با غرور پیروزی که برگشت جوابت را میدهد ابومحمد به توبه نگاه کرد وگفت:عجله کن مرد توبه دستار چهره را محکم‌کرد و از تپه پایین آمد به سمت عبدالله نگاه کرد و صدا زد:ای منهال خزانه دار کجایی؟ عبدالله به سمت توبه دوید:بله حاکم زاده؟

_حرکت کنید به دروازه ی دیگر میرویم عبدالله آهسته گفت:چه شده توبه؟ _اینها قبل از رسیدن به شهر کاروان را به سه کاروان تجاری تبدیل کرده اند !هه فقط کافیست کاروان را فتح کنم ریش بلند این ابووهب را به آتش خواهم کشید _بااینها چه کنیم؟ توبه به آن مردان اسیر شده نگاه کرد و گفت:دارایی هایشان را برمیداریم خودشان آزادند جز ابووهب ##### کاروان دیگر در فاصله ی نزدیک به دوازده محاصره شده بودند توبه از بین زنهایی که همه لباس های نوپوشیده و چهره نقاب زده بودند بیرون آمد و به ابومحمد نزدیک شد و‌گفت:نه بازهم اشتباه کردیم خبر از کنیز و خبر از جواهرات قیمتی نیست. ابومحمد به یکی از زنها نزدیک شد کمی به او نگاه کرد سپس به کنار زن دیگری رفت و نگاهش کرد لبخندی به لب آورد وآهسته به توبه گفت:توبه دستور بده تمام مردان فاصله بگیرند _چرا مگر چه شده؟ _این زنها اشراف زاده نیستند بلکه همه کنیزند لباس اشراف پوشیده اند که هرراهزنی از ترس اینکه مبادا اینها زنان ودختران وزرا باشند لباس اشراف پوشانده اند توبه به زنها خیره شد و گفت:پس جواهرات کجاست؟ _به پاهای زنها که به سختی در کفش ها جا شده دقت کن،گمان میکنم جواهرات را بین پارچه هایی که به پا کشیده اند پنهان کرده اند توبه سرش تکان داد وگفت:آری صحیح است ابومحمد دستش را برسینه ی توبه نهادوگفت:نه توبه صبرکن عرب بر ناموس دیگران چشم چرانی نمیکند اینها به همین امید جواهرات را زیر کف پای زنها پنهان کرده اند چون میدانند هیچ عربی به پای زنها نگاه نمیکند و لو آنکه راهزن باشد توبه به فکر فرو رفت و بعد به میان کاروان رفت و دست پسر دوازده سیزده ساله ای را گرفت و به سمت لشکرش آورد به ابومحمد گفت:این پسر را بگیر توبه شمشیرش را از غلاف بیرون آورد و فریاد زد: من پسرحاکمم دستور میدهم تمام مردان فاصله بگیرند هر مردی که بخواهد سرباززند گردنش زده میشود توبه به خالد نگاه کرد وگفت: زخمی هایشان راهم دور کنید و بعد خود شما به بالای تپه بروید توبه کنار پسربچه نشست و گفت:ببین پسر روپوش پاهای زنها را بیرون میکشی اگر جواهری نبود که هیچ واگر جواهری بود من از فاصله ی کمی تورا میبینم آنچه بود برمیدارم لحظاتی گذشت که پسر بچه با پارچه ای پر از جواهرات به کنار توبه آمد توبه به قدری مسرور بود که از ذوق پسر را در آغوش کشید دستش را درون شال کمرش برد و کیسه ای پر از سکه به پسر داد پسر بچه تا کیسه را گرفت به گریه افتاد توبه با تعجب پرسید:چرا گریه میکنی پسر؟ _آقا من از شما مزد نمیخواهم توبه متوجه شداین پسر حرفی دارد سرش را تکان داد وگفت:حرفت را بگو _آقا یکی از این زن ها که بعنوان کنیز فردا در دربار پدر شما فروخته میشود مادر من است انگار تمام وجود توبه آتش گرفته بود به کاروانش اشاره کرد و گفت: بیائید چشم و دست و پای مردان را ببندید زنها را هم دست ها بسته حرکت میکنیم عبدالله با تعجب پرسید:مردان باشند؟ _آری مردها همینجا بمانند با ما باشند دیر به مخفی گاه میرسیم پسر بچه انگار منتظر بود تا توبه رحمی کند دوباره کیسه ی سکه را به سمت توبه دراز کرد وگفت:آقا شما پسر حاکمی لطفت فراوان است بگذار من از مادرم جدانشوم توبه آهسته در گوش بچه گفت: برو مادرت را پیدا کن دستت را ببندند که از کنیزان جدانشوی نگران نباش به آشیانه برمیگردید پسر با خوشحالی به سمت کنیزان دوید به قلم #سید_محمد_تقی_رحیمی #شرعا_و_قانونا_کپی_از_رمان_جایز_نیست @rahimiseyed

ممنون از عزیزانی که با ماهمراهند و نظرات زیبای خودشان درباره ی رمان را به مامیرسانند

رمان #لیلای_توبه_قسمت_هجدهم موضوع:عاشقانه خالد ظرف آبی را داخل دیگ بزرگی ریخت که روی آتش حرارت میدید چوبی را از زمین برداشت و آتش زیر دیگ را منظم کرد سپس به کنار کنیزان دست بسته آمد و گفت:کدام یک از شما زحمت طبخ غذا را قبول میکند؟ زنی تقریبا سی ساله از جا برخاست وگفت:من در قبیله ی خودم به آشپز مشهورم خالد با دست اشاره کرد وگفت:بیا ضعیفه این تو واین دیگ غذا ببینم چه غذایی طبخ خواهی کرد زنی تقریبا بیست و پنج شش ساله از جا برخاست و گفت:من هم به کمکش بروم؟ _آری تو و ضعیفه ای که کنارت نشسته به کمکش بروید زنی که روی زمین نشسته بود باعصبانیت گفت:من نمیروم _به درک که نمی‌روی این کاروان پر است از ضعیفه هایی که همه از کودکی غذا پخته اند سپس خالد به زن دیگری اشاره کرد وگفت:تو برخیز ضعیفه خالد به زنهایی که کنار دیگ رفتند نگاه کردو گفت:فقط فکر فرار به ذهنتان نرسد که این اطراف را حلقه ی محاصره کنندگان گرفته اند یکی از زنها صدا زد:آهای غلام،برای چند نفر غذا بپذیریم؟ خالد با انگشتانش شمرد بیست و هشت نفر شمایید و پانزده نفرماییم دیگر خودت میدانی خالد به سمت خیمه ی توبه راه افتاد قبل از ورود به خیمه نگاهی به کنیزان کرد انگار کنیزی دست برایش تکان میداد به سمت کنیزان برگشت و متوجه کنیزی جوان شد که به خالد اشاره میکند خالد به حلقه ی محاصره کنندگان نگاه کرد و آهسته به کنیز گفت: هان؟چه میگویی؟ زن با عشوه و هرزه گری گفت:نام این اربابت چیست؟ _مگر نشنیدی؟ایشان پسرحجاج یعنی پسرحاکم هستند؟ _این را که مطمئنم نیست _چرا؟ _اگر او پسر حاکم بود تا کنون یکی از ما را به خلوت خودش برده بود خالد خنده ای کردوگفت:نه ضعیفه فرزند حاکم بهترین ها برایش فراهم است او بی نیاز از امسال شماست زن چهره اش را در هم کشید و گفت:خواستم به او برسانی راحله را کنیز خودش قرار دهد _راحله کدام اعجوبه ایست؟ _من دیگر بی عقل من راحله ام خالد به قد و قامت کنیزجوان نگاهی کرد وگفت:حرفی نیست من سخنت را می‌رسانم ناگهان صدای عبدالله برخاست:مشکلی پیش آمده؟ خالد به پشت سر نگاهی کرد وبا عجله به سمت عبدالله دوید عبدالله آهسته گفت:کمتر بااین مارهای خوش خط و خال سخن بگو خالد مبادا تورا غافل کرده و خنجری به تو بزنند _نه مراقبم آن کنیزک پیشنهاد کرد در خلوت توبه باشد _کدام؟ خالد راحله را به عبدالله نشان داد عبدالله با لبخند نگاهی کردوگفت:ای توبه ی لعنتی هر زن زیبارویی توبه را ببیند جذب می‌شود _حسودی می‌کنی به برادرت؟ _هه حسودی ندارد وقتی خودم هم خواهان دارم فقط دعا کن صفیه دوباره مرا بپذیرد _می پذیرد عبدالله نگران نباش صفیه دلباخته ی توشده اما باید به او زمان بدهی. صدای توبه از درون خیمه بلند شد:خالد...عبدالله... هردو به سمت خیمه ی توبه دویدند توبه روی یک گلیم دراز کشیده بود تا آنها را دید گفت:مخفی گاه خودمان بودیم هر لحظه طباخ بدبخت برایم طعامی می آورد از سرشب اینجا خیمه زده ایم نه‌کوفتی و نه مرگی خالد جلو رفت وگفت:امان بده فدایت شوم تازه یکی از کنیزان دارد طعامی آماده میکند. توبه پارچه ی ضخیمی برروی خودش کشید وگفت:پس گورتان را گم کنید و جلو خیمه ی من نمیخواهد خاطره بگویید خالد وعبدالله با تعجب به یکدیگر نگاه کردند توبه دوباره گفت:بروید میخواهم بخوابم خالد خنده ای کرد و گفت:بخوابی؟این کنیز ها میخواهند با تو خلوت کنند توبه چشمانش را باز کرد وگفت: راست میگویی؟ _آری به جان خودم توبه با جدیت پرسید:جوان بود؟ عبدالله‌وخالد هردو‌خندیدند توبه هم خندید وگفت:‌میخاستم بدانم مانند قدیم هنوز چهره ی جذابی دارم خالد گفت:بیا کمی بین این بیچاره ها قدم بزن تا ببینی ناگهان توبه پارچه ی ضخیم را کنار انداخت ونشست خالد وعبدالله با تعجب نگاه کردند عبدالله پرسید:چه شد توبه؟میخواهی بین کنیزها قدم بزنی؟ توبه با دستش را به سمت عبدالله و خالداشاره کرد آن دو ساکت شدند توبه کمی به جایی خیره شد سپس گفت:صدای چند زن از دور دست شنیده‌میشود خالد کمی با دلهره گفت:صدای زن؟مطمئنی صدای این اسیران نیست؟ _نه خالد نه به خدا صدای چند زن از دور دست شنیدم عبدالله پرده ی خیمه را کنار داد وگفت: می روم اطراف را نگاه کنم توبه هم از جا برخاست و شمشیرش را به دست گرفت واز خیمه خارج شد همه ی نگهبانان مضطرب نگاه توبه میکردند عبدالله به بالای تپه رفت وبه اطراف نگاه کرد بعد به سمت توبه وآمد ،شانه بالاانداخت وگفت:خبری نیست توبه! توبه بالای تپه را نگاهی‌کرد وگفت:جمع کنید...جمع کنید احساس میکنم اینجا خطرناک است خود توبه واردخیمه شد اما صدای یک زن بلند شد:توبه!جرات داری از خیمه بیرون بیا! همه ی نگهبانان به بالای تپه نگاه کردند چند زن نقاب بسته همه با تیر و کمان ایستاده بودند

توبه با سرعت از خیمه بیرون آمد عبدالله بالای تپه را نشان داد صدای زن بلند شد: دستت را بنداز وبه مااشاره نکن و گرنه دستت به صورتت دوخته میشود عبدالله با ترس دستش را انداخت توبه به زنها خیره بود دوباره زن صدا زد:آهای توبه آنچه صلاح داری تسلیم کن خالد بدون آنکه صورتش برگرداند گفت:ارباب میخواهی به نگهبانان اشاره کنی تیراندازی میکنند _نه گمان نکنم به قصد کشت و کشتار آمده باشند عبدالله آهسته گفت:پس برای چه آمده اند؟ _فکر میکنم در پی آزاد کردن کنیزها باشند توبه نگاهی به آنها کردو فریاد زد:ازما چه میخواهید؟ زنی از بین جمع زنها جلو تر آمد‌وصدازد:آمده ایم قلب توبه را ببریم توبه به عبدالله وخالد نگاه کرد وگفت:ایییین این صدا صدای لیلا بود _آری صدای لیلا بود ولی بر حذر باش مبادا لیلا را مجبور کرده باشند بیاید تا تورا بگیرند توبه لبخندی به لب آوردوگفت:نه به خدا لیلا اهل این سخن ها نیست توبه به سرعت به سمت بالای تپه دوید عبدالله صدا زد:نرو توبه توبه سر از پا نمی شناخت تمام زنها تیرو کمان ها را به سمت توبه نشانه گرفتند توبه به بالای تپه رسید زن صدا زد:مگر از جانت سیر شده ای پسر حمیر؟ توبه این بار مطمئن شد این صدای لیلاست نفس نفس زنان گفت:آمدم تا جانم را بستانی لیلا گوشه ی دستار از چهره باز کرد وبا لبخندگفت:پیروزی ات مبارک توبه! _دخترعبدالله گوشه ی بیابان کجا واینجا کجا؟ اعظم دستار از چهره باز کرد وگفت:میخواهی همینجا صحبت کنی توبه؟ ما را بین لشکرت راه نمیدهی؟ توبه خنده ای کرد و به کاروانش اشاره کرد وصدازد:خالد پرده ی خیمه رابازکن زنها به خیمه بروند اعظم همانطور که از تپه پایین میرفت گفت:فقط میرویم کمی بین لشکرش راه برویم زنها رفتند و توبه با لبخند به لیلا چشم دوخت وگفت: فکر نمیکردم در این دل شب آن هم جایی دور از آبادی شما را ببینم لیلا از زیر چادرش کیسه ی کوچکی در آورد وگفت:آنطور که معلوم است شما هنوز طعامی ندارید که به ما غذابدهید پس لااقل تو این کیسه را بگیر و نوش جان کن تا از گرسنگی رنگ از چهره ات نپریده توبه‌کیسه را گرفت و باز کرد درون کیسه پر بود از مغز پسته وبادام _ممنونم‌دختر عبدالله لیلا ابرو در هم کشید وگفت: اینگونه میخواهی من هم از این به بعد نامت را نمی آورم چرا نامم را نمی‌ آوری؟ _حقیقتش خجالت مانعم میشود _توبه و‌خجالت؟ توبه دیگر سخنی نگفت همانطور که بالای تپه قدم میزدند لیلا گفت:من هم تا کنون با هیچ مردی هم کلام نشده ام و تو اولین مردی هستی آن هم درون نامه برایت نوشتم توبه از نامه یادش آمد وگفت:ها راست گفتی درون نامه‌گفته‌بودی که من را دیده ای اما هرچه فکر کردم یادم نیامد کجا همدیگر را دیده ایم لیلا خنده ای کرد وگفت:فقط من تورا دیدم آن هم یک سال ونیم پیش جلو بازار برده فروشان کنیزی را میکشیدند که به دربارببرند مردی از راه رسید و فریادی برسرسربازان زد وگفت:رهایش کنید آنها گفتنند این کنیز را برای پسر حاکم میخواهیم و آن مرد با شجاعت ایستاد وگفت رهایش کنید وگرنه تن های بی سرتان بر زمین‌خواهد افتاد آن کنیزرا از دست سربازان جدا کرد دو سرباز جلو آمدند ومانع شدند وآن مرد چنان ضرباتی زد که هردو با دست وپای زخمی گریختند توبه سرش تکان داد وگفت:آری در خاطرم هست از آن روز مخفیانه زندگی میکنم زیرا حاکم برای سرم قیمت گذاشته _آن موقع توگریختی ولی همه نام توبه بن حمیر را میگفتند خیلی دلم میخاست توبه را ببینم تا آنکه فهمیدم او راهزن است و افرادی زیر نظر دارد تمام فکر وذهنم شده بود آنکه بتوانم زمانی توبه را با توبه آشنا کنم بشود یک مردی که به راهزنی مشهور نباشد اعظم میگفت تو دلبسته شدی میگفتم نه ولی درحقیقت شبها از خدا دیدارت را تقاضا میکردم،بعد که کنیزم خبر داد تو در دکان ابومحمدی به او سه درهم هدیه دادم. اینبار توبه خندید وگفت:یعنی آن روز تو مرا میشناختی؟ لیلاسرش تکان داد وگفت:من از صحبت با مردان متنفرم توبه، فقط آن روز صحبت کردم تا ببینم چگونه آدمی هستی صدای اعظم از پایین آمد:آهای دختر صحبتت را کوتاه کن باید برگردیم توبه با عجله گفت:لیلا لیلا با لبخند گفت:بله توبه؟ _تو از کجا مکان ما را خبردارشدی؟ لیلا به پایین تپه نگاه کرد وگفت: اعظم به خالد سکه داده بود تا خبر پیروزی ات را برایش بنویسد و او نیز نوشته بود توبه اخم هایش را درهم کشید لیلا گفت:نه اصلا بدبین خالد نشو خالد فقط خبر پیروزی ات را گفت من خودم دانستم که تو برای بردن کنیز ها به سمت موصل میروی پیدا کردن راه موصل هم کاری نداشت لیلا به زنها اشاره کرد وگفت: برویم سپس رو به توبه کرد وگفت:میدانی چرا توانستم امشب را به اینجا بیایم؟ _نه لیلا _امشب خواستگاری برایم آمده بود پدر وبرادران سرگرم خواستگار اشراف زاده بودندمن با پدرم بحث کردم وبه اینجا آمدم تا برگردم حتما خواستگار رفته است

توبه انگار بشدت ناراحت‌شده بود لیلا گوشه ی دستارش را بست و‌گفت:آهای جوان غیرتی شدی؟ یادت نرود که لیلا مدتی در پی وصله ی قلبش بود اکنون او را یافته ام پس هزاران خواستگار هم بیاید من وصله ی خودم را دارم توبه مسرور شد و گفت:به خدا قسم درست گفتی تو معشوق قلب منی که شده فکر شب وروزم، لیلا یادت نرود تو لیلای منی لیلای توبه _چه با مسمی و چه پر ابهت بود این جمله ای که گفتی _کدام‌جمله؟ _همین جمله ی لیلای توبه لیلا دستی برای توبه تکان داد وبه سمت مرکب هایی که دور تر بود رفت به قلم #سید_محمد_تقی_رحیمی #شرعا_و_قانونا_کپی_از_رمان_جایز_نیست @rahimiseyed

ولادت با سعادت امیرالمومنین علیه السلام مبارک @rahimiseyed

عیدتون مبارک @rahimiseyed

رمان #لیلای_توبه_قسمت_نوزدهم موضوع:عاشقانه همه سرگرم شنیدن شعر منهال شاعراهوازی بودند که با تنین خاصی درباره ی شکست در بازی عشق شعر میخواند کنیزکی با لباس بلندی که به تن داشت آرام آرام از بین مردان شاعر رد شد و به اتاق کناری رفت درب اتاق که باز کرد توبه با طاهرنباش صحبت میکرد طاهر درفکربود و بعد از تاملی گفت:مطمئنی میخواهی چنین کاری کنی؟ توبه در مشتش پر از زیتون بود زیتون ها را در ظرف ریخت وگفت:اح طاهر تو که بی عقل نبوده ای سه بار پرسیدی هرسه بارش به تو گفتم آری تصمیمم را گرفته ام کنیزک کمی به توبه نزدیک شد وگفت:ببخشید پسرحمیر جناب ابوسعیدشما را میخوانند _نمیدانی چه کاری دارند؟ _رسم نیست کنیز و غلام از ارباب چون و چرا کنند جناب توبه من فقط مامورم بگویم با شما کاری دارند _بسیارخوب تو برو من می آیم توبه به طاهر که محو جمال کنیزک بود نگاه کرد دستی به بازوی طاهر زد طاهر با خنده گفت:عجب کنیززیبای روی باادبی توبه _ادبش نظرت را جلب کرده یا چهره اش؟ صدای خنده ی طاهر بلندشد و گفت:مرحبا توبه مشخص است آدم شناسی _برخیز گردن شکسته به جمع شاعران برویم توبه وارد جمع شاعران شد چند نفری برایش بلندشدند ولی اکثرا بادیدن توبه سر درگوش هم کرده و پچ پچ کنان حرف میزدند توبه به کنار ابوسعیدرفت ابوسعید با اخم گفت:کجایی تو مرد تازه از راه رسیده ای فرستادم بروی طعامی میل کنی رفتی که بیایی _سرگرم حرف زدن شدم جناب ابوسعید _صحبت کوتاه کن توبه طومار شعرت را دربیاور که نوبت تو شده توبه به جمع شاعران نگاه کرد وباصدای بلندگفت: هر کس را دیدم با تو مقایسه اش کردم بعد پشیمان شدم چون تو بی مثالی هرجا از تو سخن نگفتم پشیمان شدم چون تو تمام سخن منی هرجا بدون تو رفتم پشیمان‌شدم چون تو دنیای منی تو آن بی نظیری که بودن با تو همان بهشتی است که خدا وعده اش را داده نبودن تو همان جهنمی است که خدا از عذابش گفته من توبه ام که امروز بهشت را طالبم و از جهنم گریزان من پسرحمیرم که معترفم به دل دادگی به چشمانت و مجنون شدن برایت ای کاش تو نیز همچون من باشی همه ی شاعران برای توبه کف زدند ابوسعید با خنده گفت:عجب تمثیلی به کاربردی توبه نمردیم ودیدیم تو هم از جهنم ترسیدی همه خندیدند ابوسعید به کنیزک اشاره ای کرد و بعد آهسته به توبه گفت:دعایت مستجاب شد توبه دلبرهم تو را میخواهد چشمان توبه گردشد ابوسعید با دست به معنای سکوت به توبه اشاره کرد و به شاعران گفت:حضارمحترم بنشینید تا چاکران سفره ی طعامی پهن کنند سپس به توبه گفت:بیابرویم توبه دنبال ابوسعید به راه افتاد تا به حیاط خانه رفتند باران زیبایی میبارید توبه متعجب به ابوسعیدنگاه میکرد ابوسعید گفت:چرا از من چشم برنمیداری مرد؟به ایوان روبرو نگاه کن توبه به ایوان‌نگاه کرد قطرات ریز باران کمی سوی دیدش را کم کرده بود زنی قدبلند زیرایوان ایستاده بود توبه متوجه شد آن زن لیلاست با تعجب به ابوسعیدنگاه کرد _شناختی توبه؟ _آری شناختم ولی او اینجا چه میکندیعنی شما از کجا خبردارید؟ _دیگر دلباختگی توبه به لیلای اخیلیه برکسی پنهان نیست یادت نرود که او یک شاعره است او نیز از مهمانان جمع زنهای شاعر بود و آنچه میخواندی گوش میکرد. توبه دوباره به لیلا نگاه کرد _برو پسر حمیر کمی با دلبر خلوت کن فقط زود بیا تا شاعران سراغت را نگرفته اند توبه مسرور و شاد شانه ی ابوسعید را فشردوگفت:خدا فرزندانتان را خوشبخت کند ابوسعید سپس به سمت لیلا رفت تا به ایوان برسد تمام لباس بلند قهوه ای رنگ توبه ازبارش باران خیس شده بود به ایوان که رسید اول دستی به صورت کشید وگفت:لیلای من اینجا چه میکنی؟ _به به توبه بابزرگترها مینشینی یادت رفت از موصل که برگشتی به لیلاسری بزنی لیلا نگاهش راازتوبه گرفت _ناراحتی؟ _ناراحت نباشم؟اگر از دعوت شدگان امشب نبودم که شاید تا ده روز دیگر هم نمیگفتی برگشتی _نه لیلا به خدا که من تا به شهر رسیدم غلام ابوسعید در پی من بود من هم به اینجا آمدم توبه سکوت کرد وبازگفت:گذشته ازاین شب بود من هم مراعاتت کردم که شب باعث دردسرنشوم لیلا بدون اینکه نگاه توبه کند گوشه ی چادرش را به سمت توبه برد و گفت:صورت ومحاسنت راخشک کن توبه توبه پرچادرلیلا را گرفت وبه صورت کشید همانطور که صورتش را پاک میکردبوی مطلوب چادرلیلا را استشمام کردوگفت:بوی زندگی میدهد لباست لیلا لبخند بر لب لیلا نشست وگفت:چگونه برایم گردنبند فرستادی توبه؟ _به دستت رسید؟ _آری بسیار زیبابود _خالد رافرستادم تا به اعظم بدهد اعظم به تو برساند لیلا چادرش راباز کرد لباس مشکی بلندی به تن داشت عامدا گردنبندراروی چارقدش بسته بود تا توبه ببیند توبه از دیدن گردنبند ذوق بسیاری کرد

لیلا آهسته گفت:دیگر این هدیه ی تورا از خودم جدا نمیکنم _این ها که هدیه نیست لیلای من توبه جانش را فدایت میکند _به درستی جانت را برای لیلا میدهی؟ _آری میخواهی بمیرم؟ صدای خنده ی لیلابلندشد و‌گفت:نه توبه خدانیاورد که لیلا شاهدنبودن توبه باشد درب خانه ی ابوسعید شاعر بازشد غلام ابوسعیدبیرون آمد و نگاهی کرد ودوباره به داخل بازگشت لیلا گفت:بهتر است به داخل خانه برویم تا زنها ومردان شاعر متوجه نبودن مانشده اند لیلا وتوبه از زیر ایوان درآمدند بارش باران صورت هردورا خیس کرد توبه شال کمرش را بازکرد و روی سر لیلا گرفت لیلا گوشه ی شال را بالاگرفت وگفت:توبه توهم سرت را زیر این شال بگیر آن شب لیلا و توبه شانه به شانه ی هم با فاصله ی اندکی قدم میزدند لیلا به توبه نگاهی کرد وگفت:میخواهم به خاطر خدایی که من را به تو نزدیک کرد یک کاری کنم؟ _چه کاری کنی لیلا؟بگو هرکاری توبگویی توبه برایت مهیاکند _این خالد سوادخواندن و نوشتن بلداست یا بیشترسواددارد؟ _خالد بن مهجور اصالتا عجم است که در جنگ اسیرشده قبل ازآن کاتب دربار یکی از حکما بوده _همین خالد غلام تو؟به قیافه اش نمیخورد _آری او پدرش از درباریان بوده و خودش نیزاعتبارخاصی داشته او همیشه بهترین پیشنهادها را داده است _بسیارخوب یک بار هم تو به او پیشنهادی بده _چه پیشنهادی؟ _ازدواج با شخصی که ارزشش را داشته باشد توبه با تعجب به لیلا نگاه کرد لیلا زیر لب گفت:اعظم توبه تاملی کرد ناگهان درب خانه ی ابوسعیدبازشد طاهرنباش بیرون آمد وتا آن دو را در کنارهم دید گفت:به به جناب توبه میبینم دیرکردید نگو که اینجا سرگرمید لیلا سریع نقابش راانداخت و به سمت سالن زنان شاعررفت توبه بدون تکلم آمد وارد اتاق شود طاهر جلوش را گرفت وگفت:برای همین خانه در شهر میخاستی؟ بازتوبه سکوت کرد اینبار طاهر جمله ای گفت که توبه ایستاد و به فکر فرورفت طاهر بازوی توبه راگرفت وگفت:لااقل شیخ ابوالحسن راخبرمیکردی خطبه ای بخواند توبه، اینگونه بانامحرم بودن برای توبه که راهزن است عجیب نیست ولی برای دخترعبدالله عجیب است. توبه سکوت کرد و سخنی برای گفتن نداشت طاهر گفت:حالا بیا برویم بعدا صحبت میکنیم توبه و طاهر واردخانه‌شدند. به قلم #سید_محمد_تقی_رحیمی #شرعا_و_قانونا_کپی_از_رمان_جایز_نیست @rahimiseyed

جاده لغزنده است👆👆👆👆👆 #نکته #تامل #تلنگر @rahimiseyed