eitaa logo
فصلنامه رهیافت اندیشه
643 دنبال‌کننده
693 عکس
8 ویدیو
10 فایل
🔖تحلیل و پاسخ‌یابی مسائل اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، حقوقی و... در چهارچوب اندیشه اسلامی 🔖گفت‌وگوهای چالشی با اساتید و صاحب‌نظران 🔖بهره‌گیری از یادداشت‌های مسئله‌محور پژوهشگران و نویسندگان ارتباط با ادمین: @admin_rahyaftandisheh تبادل: @rahyaft_t
مشاهده در ایتا
دانلود
🔘 حقوق بین‌الملل؛ امری ثانوی برای دولت اسلامی 📌حجت‌الاسلام دکتر ابراهیم موسی‌زاده در گفت‌وگو با ماهنامۀ رویش اندیشه؛ 🔖حقوق بین‌الملل یک امر ثانوی برای دولت اسلامی است و آرمان دولت اسلامی وجود حقوق بین‌‌الملل و روابط بین‌الملل نیست بلکه آرمان آن تحقق امت واحده است. 🔖 حالا ممکن است این آرمان تا روز قیامت هم استمرار داشته باشد و یا تا زمان برقراری دولت علوی مهدوی هم استمرار داشته باشد. اما آرمان اصلی دولت اسلامی امت واحده است. 🔖این حرکت در مسیر آرمان، به‌معنای نادیده‌گرفتن واقعیت‌ها هم نیست؛ یعنی ما نمی‌توانیم بگوییم چون آرمان من تحقق امت واحده است، دیگر از همین حالا همۀ معاهدات و همۀ روابط و همۀ قواعد فسخ می‌شود و من هستم و زور و قدرت شمشیر. این آرمان خودش حرکت می‌دهد و به آن قواعد و حقوق بین‌الملل هم جهت می‌دهد. 🌐 @rouyesh_andisheh
🔘 احکام اولی و ثانوی؛ دو رکن تعیین‌کننده در معاهدات بین‌المللی 📌حجت‌الاسلام دکتر ابراهیم موسی‌زاده در گفت‌وگو با ماهنامۀ رویش اندیشه؛ 🔖اصل نفی سبیل و اصل عدالت ایجاب می‌کند که دولت اسلامی هرکجا تشخیص داد که قراردادی که ما قبلاً منعقد کردیم و در حال حاضر اجرا می‌شود و یا مثلاً سال‌ها از آن گذشته و آثار خاصی هم از آن برنمی‌آید، در اینجا مکلف است که از باب قاعدۀ نفی سبیل، آن را نقض کند. 🔖 اما گر مصلحت اقتضا کند که بنا به دلیلی اگر این نقض انجام شود، فلان مفسده پیش می‌آید و آن مصالحی که خود آن منجر به بستن معاهده شده، استمرار معاهده را ایجاب کند، این دیگر امر ثانوی است. 🔖 لذا در معاهدات بین‌المللی این مسئله خیلی مهم است که آن احکام اولی و احکام ثانوی منظرهای متفاوتی دارند و هرکدام اقتضای خود را دارند که ما از چه منظری معامله را فسخ کنیم و از چه منظری ملتزم هستیم که به آن پایبند باشیم. 🌐 @rouyesh_andisheh
🔘 ضرورت؛ اولین بستر ایجاد معاهده برای دولت اسلامی 📌حجت‌الاسلام دکتر ابراهیم موسی‌زاده در گفت‌وگو با ماهنامۀ رویش اندیشه؛ 🔖 اولین بستر انعقاد معاهده توسط دولت اسلامی با دولت‌های دیگر که منظور دولت‌های غیراسلامی است، وجود ضرورت‌ها است. 🔖 یعنی دولت اسلامی فعلاً به‌دلایل و شرایطی، قدرت و نهاد دیگری را به‌صورت اضطراری و ضروری و ثانوی می‌پذیرد و پذیرش آن به‌معنای مشروعیت طرف دیگر معاهده نیست. 🔖 لذا دولت اسلامی می‌تواند در عرصه‌های مختلف مثل مبادلات تجاری یا بحث مربوط به مصالحه و صلح موقت که به آن عهد می‌گویند، معاهداتی را با دولت‌های دیگر ببندد. 🌐 @rouyesh_andisheh
🔘 فعال‌کردن سازمان‌های اسلامی به شرط تقویت در مقابل جبهۀ کفر 📌حجت‌الاسلام دکتر ابراهیم موسی‌زاده در گفت‌وگو با ماهنامۀ رویش اندیشه؛ 🔖ما در سطح بین‌الملل خیلی سازمان‌های قوی که دارای ضمانت اجرایی مثل شورای امنیت داشته باشند را نداریم. اصلی‌ترین سازمان، سازمان کنفرانس اسلامی سابق است و چند نهاد منطقه‌ای هم وجود دارد که قومیت آن‌ها از اسلامیتی که دارند بیشتر است. 🔖 تنها نهادی که با رویکرد اسلامی شکل گرفته همان سازمان همکاری‌های اسلامی است؛ اما کشورهای سازمان همکاری‌های اسلامی خیلی هم به‌قول معروف اسلامیِ اسلامی نیستند؛ چون وقتی وضعیت حاکم بر کشورهای اسلامی را مشاهده می‌کنیم، می‌بینیم که آن‌گونه نیست که دغدغۀ خاصی نسبت به اسلام داشته باشند و لذا بیشتر یک اسلام شناسنامه‌ای هستند. 🔖 بنابراین من با فعال‌کردن این سازمان‌ها با این شرایط موافق نیستم؛ مگر اینکه مثلاً آن را در مقابل جبهۀ کفر تقویت کنیم تا ابزاری برای سرکوب خود کشورهای اسلامی نشوند؛ اما اگر این را همین‌طور به حال خود رها کنیم، می‌بینیم که بر اثر اعمال نفوذ، تبدیل به یک شمشیر دولبه‌ای علیه خود ما می‌شود. 🌐 @rouyesh_andisheh
🔘 اولین بستر انعقاد معاهده توسط دولت اسلامی با دولت‌های دیگر، وجود ضرورت‌هاست 📌حجت‌الاسلام دکتر ابراهیم موسی‌زاده در گفت‌وگو با فصلنامه رهیافت اندیشه؛ 🔖اگر بخواهیم موضوع قراردادها را از منظر دین نگاه کنیم، باید گفت که اولین بستر انعقاد معاهده توسط دولت اسلامی با دولت‌های دیگر که منظور دولت‌های غیراسلامی است، وجود ضرورت‌ها است؛ یعنی دولت اسلامی فعلاً به‌دلایل و شرایطی، قدرت و نهاد دیگری را به‌صورت اضطراری و ضروری و ثانوی می‌پذیرد و پذیرش آن به‌معنای مشروعیت طرف دیگر معاهده نیست؛ یعنی هرگونه قرارداد که با دیگری بسته می‌شود به‌معنای مشروعیت‌بخشی به دیگری نیست؛ بلکه صرفاً یک مبادلات تجاری و اقتصادی است. 🔖 مثل معاهده‌ای که پیامبر(ص) با قوم بنی‌نضیر و بنی‌قریضه و امثالهم منعقد می‌کرد که این عمل ایشان به‌معنای مشروعیت‌بخشی به آن‌ها نبود؛ بلکه از باب حکم ثانویه، برقراری وحدت و اتحاد بود. این اولین نکته‌ای است که باید در انعقاد معاهدات به آن توجه داشته باشیم که دولت اسلامی جهاد را مصلحت نمی‌بیند به این دلیل که شرایط آن برقرار نیست. 🔖 لذا دولت اسلامی می‌تواند در عرصه‌های مختلف مثل مبادلات تجاری یا بحث مربوط به مصالحه و صلح موقت که به آن عهد می‌گویند، معاهداتی را با دولت‌های دیگر ببندد. برخی از این‌ها هم معاهداتی معین هستند و مبنای قرآنی و روایی دارند. 🌐 @rahyaft_andisheh