🍇🍇 🍇 یکشنبه‌ها روز مهمان شدن محضر "آقاجان‌مان امیرالمومنین" ۱۱۰ مرتبه مولامون علــــــی ع رو صدا بزنیم ناد علیا مُظهِرَ العجائب..... بولایتک یاعلــــــی یا علی ویاعلی ویاعلی مبتلا گفت علی گرمِ دعا گفت علی توبه كرد آدم و هی رو به خدا گفت علی یاعلی ویاعلی ویاعلی آب و گل گفت علی بحر خجل گفت علی نوح رد شد زِخطر بسكه به دل گفت علی یاعلی ویاعلی ویاعلی الَمی گفت علی غرق غمی گفت علی يونس اندر شكم حوت همی گفت علی یاعلی ویاعلی ویاعلی بحر و بر گفت علی رمل و حجر گفت علی كوه با ناقه صالح چقدر گفت علی یاعلی ویاعلی ویاعلی هر كسی گفت علی خوش نفسی گفت علی صبرِايوب كم آورد و بسی گفت علی یاعلی ویاعلی ویاعلی مصطفی گفت علی غار حرا گفت علی شب معراج، محمد به خدا گفت علی یاعلی ویاعلی ویاعلی ايليا گفت علی كهف وَری گفت علی من همانم كه خداوند مرا گفت علی یاعلی ویاعلی ویاعلی مجتبي گفت علی سرور ما گفت علی بين صفين امير الكرما گفت علی یاعلی ویاعلی ویاعلی كربلا گفت علی خون خدا گفت علی چيست نام پسران تو شها ؟ گفت علی یا علی ویاعلی ویاعلی آتشين گفت علی زينب دين گفت علی بر بلندای فلك صبر يقين گفت علی یاعلی یا علی ویاعلی #یکشنبه‌های_علوی 🌴https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef🌴

خواستن، توانستن نیست برخاستن، توانستن است 🌾مرضیه رمضان‌قاسم

🎭 "آیا به بهترین ورژنِ از خود رسیده‌ایم؟" ما نه شبیه پدر، نه شبیه مادر و نه به دائی‌مان شبیه‌ هستیم بلکه ما شبیه خودمان‌ایم. ای کاش همانگونه که خدا از ما انتظار دارد یعنی به اندازه‌ای استعدادهای‌مان از خود توقع داشتیم تا مدام خود را با دیگران مقایسه نمی‌کردیم. گاهی با مشاهده‌ی نقیصه‌های مادی‌مان دچار افسردگی می‌شویم در حالیکه باید بدانیم دنیا محل آزمایش است، و هر کس به نوعی آزمایش می‌شود یکی با سرمایه، دیگری با فقر، یکی دیگر هم با اولاد و آن دیگری با نداشتن فرزند و... یادمان باشد دیر یا زود دنیا تمام می‌شود و مهم تلاشی‌ست که اینجا انجام می‌دهیم. برخی از ما بسیار خود را به آب و آتش می‌زنیم تا عملکردی همانند دیگران داشته‌باشیم اما کمتر سعی داشته‌ایم بهترین خودمان باشیم زیرا از استعداد و توانایی‌های خود ناآگاه‌ایم چرا که یک صدم تمرکزی که صرف توجه به دیگران داریم را بر خود نداریم و تا انسان به توانمندی و استعدادهای خود واقف نشود نه تنها تلاش برای شکوفایی آن نمی‌کند بلکه گاهی ممکن است خود را در جریان معکوسی قرار دهد که هیچ استعدادی در آن زمینه ندارد از این رو مسیر رسیدن به هدف برایش صعب‌العبور می‌گردد؛ اما اگر انسان بداند مسیر رشد و تعالی معنوی او با دیگران یکسان نیست نه خود را با دیگران مقایسه می‌کند و نه نسبت به‌ دیگران حسد می‌ورزد بلکه نسبت به هم‌نوعان خود دل‌رحم نیز می‌گردد و از آنها بدون توقع دستگیری می‌کند زیرا به این باور رسیده است که او شبیه هیچ‌کس نیست. آری علت مقایسه‌ی خودمان با دیگران بخاطر عدم ناآگاهی از فلسفه‌ی زندگی‌ست زیرا برخی از ما تصور می‌کنیم زندگی شبیه به یک جاده است و کسانی که از اتومبیل بهتری برخوردارند در جاده‌ی زندگی از همه پیشی می‌گیرند در حالیکه‌ در این دنیا هیچ کس نه از ما جلوتر و نه از ما عقب‌تر است؛ چون ما فقط در نحوه‌ی انسان بودن‌مان مشترک‌ایم و تقدیر یکسانی برای‌مان رقم نخورده است چون هر یک از ما در یک بافت خانوادگی با ژنتیک مختص به خود و در موقعیت مادی و... متفاوتی خلق شده‌ایم. هر یک از ما در هر شرایطی که قرار گرفته‌ایم مختاریم به بهترین نسخه از خود تبدیل بشویم یا نشویم؛ البته درست است که تقدیر دست ما نبوده است اما اگر نتوانیم رسالت خود را در زندگی کشف کنیم قادر نخواهیم بود به هدفی که برای‌ آن خلق شده‌ایم برسیم آنگاه تقصیر از خود ماست و نباید فرد دیگری را مقصر بدانیم. آری نتیجه‌ی مقایسه‌ی خود با دیگران این است که انسان یا دچار خودکم‌بینی شده و قابیل مسلک و یا دچار خودبرتربینی و قارون مسلک می‌گردد در حالیکه ما باید ردپای انبیاء را دنبال کنیم تا در بندگی اوج بگیریم نه عُجب. آدمی بر اساس راهی که انتخاب می‌کند از امدادهاى الهى برخوردار می‌گردد پس هارونی و هابیلی مسلک باشیم. سوره مبارکه ابراهيم آیه ۲۷ يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذينَ آمَنوا بِالقَولِ الثّابِتِ فِي الحَياةِ الدُّنيا وَفِي الآخِرَةِ ۖ وَيُضِلُّ اللَّهُ الظّالِمينَ ۚ وَيَفعَلُ اللَّهُ ما يَشاءُ﴿۲۷﴾ خداوند کسانی را که ایمان آوردند، به خاطر گفتار و اعتقاد ثابتشان، استوار می‌دارد؛ هم در این جهان، و هم در سرای دیگر! و ستمگران را گمراه می‌سازد، (و لطف خود را از آنها برمی‌گیرد)؛ خداوند هر کار را بخواهد (و مصلحت بداند) انجام می‌دهد! 🌾نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم #سواد_بندگی #هدف_زندگی 🌴https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef🌴

آدم‌های بزرگ‌: خود را خرج‌ خدا می‌کنند. آدم‌های متوسط: خود را خرج‌ خوشامدنِ مردم می‌کنند. آدم‌های‌ کوچک‌: دیگران‌ را‌ خرج‌ خود می‌کنند. 🌾مرضیه رمضان‌قاسم

. "ای کاش مادر مرا نمی‌زاد" ✍مرضیه رمضان‌قاسم براستی چرا برخی از ما انسان‌ها در سختی‌ها و ناملایمات زندگی جمله‌ی ای کاش به این دنیا نیامده بودم را بکار می‌بریم؟ اگر خوب به عمق این جمله دقت کنیم متوجه می‌شویم اغلب ما انسان‌ها از دنیا انتظار آسایش داریم بنابراین هنگامی که در معرض ابتلا و سختی قرارگیریم و آسایش‌مان مخدوش شود از بودن‌مان در دنیا پشیمان می‌گردیم زیرا اکثر اوقات فراموش می‌کنیم دنیا معبر و محل آزمایش‌مان است و همین غفلت باعث می‌گردد قضاوت درستی از بذل و عزل‌های الهی به خود نداشته باشیم و در عوض دست به قضاوت ناروا بزنیم در حالیکه یکی از فلسفه‌های فقدان‌ها، رشد و پرورش دادن ماست تا به این نتیجه برسیم که ما در این عالم میهمان، مسافر و مهاجر هستیم یعنی می‌بایست دریابیم که عالم دنیا منحصر به دنیا نیست. یکی از عواملی که موجب می‌گردد آدمی از قدم نهادن به دنیا پشیمان باشد نسیان انتقال از سرای فانی به سرای باقی‌ست؛ وسعت دید نداشتن نسبت به حیات انسانی و زندگی را محدود به دنیا پنداشتن، آرزوی به دنیا نیامدن را در پی دارد. آری بی‌توجهی به بی‌‌انتها بودن زندگی و محدود دانستن خط سیر انسانی به پاره‌خط دنیا، منتهی به کشیدن خط بطلان بر دنیا و مافیها و نادیده گرفتن حکمت و مصلحت الهی‌ست. به عبارت دیگر می‌توان گفت برخی از کوته‌اندیشان به فانی بودن دنیا پی‌برده‌اند ولی فهم‌شان کافی نیست زیرا فانی دانستن دنیا بدون توجه به آخرت، موجب یاس و در بسیاری اوقات منتهی به خودکشی می‌گردد پس فانی‌انگاشتن دنیا آن هنگام ارزشمند است که علاوه بر دنیا نگاه‌مان معطوف به عالم آخرت نیز باشد چرا که داشتن چنین دیدگاهی نسبت به عالم وجود، موجب امید و انبساط خاطر می‌گردد و انسان‌ها را نسبت به ارزش انسانی‌‌شان مطلع می‌سازد تا خود را به بهای اندک نفروشند. داشتن چنین رویکردی به دنیا انسان را در برابر رنج‌ها مستحکم می‌کند همت انسان را برای نیل به قرب الهی و رسیدن به زندگی جاودان در سرای آخرت قوی‌تر می‌کند. من ماهی‌ام اما به سرم شور نهنگ است این برکه‌ی بی‌حوصله اندازه‌ی من نیست #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

"پایداریِ بارباپاپا" بارباپاپاها موجوداتی هستند که می‌توانند شکل خود را تغییر دهند؛ بارباپاپا در زبان فرانسوی به معنی "پشمک" است که با فشرده‌شدن به هر شکلی در می‌آید. بارباپاپا به زبان عامیانه‌ و خودمانی یعنی حزب باد، یعنی تلاش برای حفظ جایگاه، به هر قیمتی حتی اگر به قیمت تغییر هویتش باشد. 🖊نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم

🎬 مومن بانگرانی‌ها بابی‌خیالی طی‌می‌کنه بی‌خیال ترس بی‌خیال فقر و نداری بی‌خیال نقایص، فقدان‌ها و... فدا سر امیرالمومنین پس شونه‌هاتو بنداز بالا و بگو بی‌خیال بی‌خیال بی‌خیال المومن کالجبل الراسخ #خداحافظی_با_نگرانی‌ها 🌴https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef🌴

باسلام ی پیشنهاد خوب که میتونیم در کنار هر کاری از این گنجینه گرانبها استفاده کنیم ان‌شاءالله با روزی ۴جمله خواندن از این کتاب و تا شب آن را در ذهن مبارک مرور کردن و اجرایی کردنش می‌شیم همونی که باید بشیم. #کلام_مولا #نامه‌ای_از_پدرم https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef

🥀 سلام احوالتون؟ آدمای از خودگذشته و مهربون زیاد ازم میپرسن: چرا دیگران درکمون نمی‌کنن و ترکم‌مون می‌کنن😢 برخی‌ها هم میگن چرا دیگران ظرفيت محبت ما رو ندارن و خودشونو گم می‌کنن و دیگه ما رو یادشون میره و فقط خودشونو می‌بینند؟!🥲 یه سلام صمیمانه دارم به شما دوست مهربون پاسخی که براتون دارم اینه که: اولا این پست را با آب طلا بنویس و ارسالش کن به «حافظه ی آموخته‌های عملی زندگی‌‌ت» چون خیلی کاربردی هستش و واسه بدست آوردنش خیلی خون دل خوردم می‌تونم بدون اغراق بگم ثمره‌ و تجربه‌ی یک عمر زندگیمه ثانیا: به استعاره‌ی محبت دقت کن: محبت کردن مثل آب دادن به گل و گیاهه اگه آب به گلدون گل ندی می‌خشکه و اگه زیادم آبش بدی ریشه‌ش می‌گنده. ✅ در محبت کردن در درجه‌ی اول باید بافت خانوادگی‌ افراد رو در نظر بگیریم بعد تیپ شخصیتی‌شونو مدنظر قرار بدیم یعنی به اندازه‌ی ظرفیت، تِم و بافت خانوادگی و شخصیتی افراد به اونا محبت کنیم. مثال بافت خانوادگی: شیوه‌ی محبت به فردی که در خانواده‌ای بزرگ شده که درش بازداری هیجانی بوده و در خانواده‌ی ماشینی و صورت سنگی بزرگ شده هیچ توجهی به این مطلب نداره که محبت کردن برای شما مثل نفس‌کشیدنه بنابراین ممکنه دست به قضاوت ناروا در موردتون بزنه و گمان کنه خواسته‌ای ازش دارین یعنی برداشت این افراد با برداشت افرادی که در محیطی رشد یافتن که همیشه ابراز عشق و محبت بوده خیلی متفاوته. البته تیپ شخصیتی هم مهمه‌ها. زیرا محبت کردن به افراد درون‌گرا با برون‌گرا، سمعی یا بصری و ..‌. زمین تا آسمون فرق داره‌. دور از ساحت‌ مبارک‌تون عرض کنم محبت‌ به بعضی انسان‌ها مثل اینه که به مگس بال پروانه بدیم با این کار نه او قشنگ می‌شه و نه دیگه ميتونه پرواز کنه. محبت بی‌جا، افراطی و بدون توجه به بافت خانوادگی و تیپ شخصیتی افراد، بال و پر بيخود دادن به اوناست و وبال می‌شه واسه خودتونو و اونا. 🖋نویسنده: مرضیه رمضان‌قاسم #استعاره‌ی_محبت_۱ #ادامه_دارد 🦋🐛https://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef