روایتنامه| محمدحسین عظیمی
سفرنامه لبنان(۱۹) کلّهخرابها
📌کلا همینطوریم. در ابتلائات سنگین میزنم به جاده انکار. وقتی #حاج_قاسم شهید شد، تا شب باور نمیکردم #شهید شده باشد و فکر کنم یک قطره اشک هم نریختم.
برای #محمد_جعفری هم همینطور. تا وقتی قرار دادن پیکرش در خاک را ندیدم، باورم نشد.
برای حاجآقای #رییسی هم تا چند روز توی هپروت این صحنه جلوی چشمم بود که پیرمردی روستایی توی خانهاش از او نگهداری میکند.
برای #سیدحسن هم وقتی وارد اتاق شدم و دیدم مجتبی دارد زار میزند، بیخیال و البته عصبانی وسایلم را از اتاق کارم جمع کردم و بهسمت خانهمان رفتم.
📌حالا همین احساس را برای شهادت #سنوار دارم. البته امیدم به همان لطیفهای است که در #لبنان از مترجممان شنیدم.
هادی میگفت بعد از شهادت سید، خاطرهای از #حاج_عماد در فضای عمومی طرفدار #حزبالله منتشر شد که لبخند روی لب بسیاری نشاند:
"یه بار از حاج عماد میپرسن:
-اگه یکی از فرماندهان حزبالله شهید بشه، چه اتفاقی میافته؟!
-هیچچی! یه فرمانده کلهخرابتر جایگزینش میشه
-اگه سیدحسن رو شهید کنن چی؟!
-والا این سید از همه ما آرومتر و عاقلتره."
✅البته این لطیفه هیچچیز از بغض و نفرتم کم نمیکند. صدای آن زن میانسال آواره که روی کرسی مدرسه علویها نشسته بود توی گوشم زنگ میزند که: "تُف به جهان عرب!"
تُف به سران عرب که وقتی دست قطع شده یحیی و سیمی که بهدستش بسته بود تا خونش بند بیاید را دیدند و رگ غیرتشان نجبید. بهقول حضرت زینالعابدین(ع):
وَ مِنْ هَوانِ الدُّنْیا عَلَى اللهِ أَنَّ رَأْسَ یَحْیَى بْنِ زَکَرِیّا أُهْدِیَ إِلى بَغِیّ مِنْ بَغایا بَنی إِسْرائِیلَ
از نشانههاى بىارزشى #دنيا در نزد خداوند متعال، اين است كه سر يحيى (عليهالسلام) در تشتى از طلا به يك فاحشه پيشكش شد.
محمدحسین عظیمی
راوی اعزامی راوینا @ravina_ir به #بیروت
@ravayat_nameh