⁉️خودمان را ارائه می‌دهیم یا شهدا را نقل است: در زمان حیات "ژاک دریدا" (Jacques Derrida) فیلسوف الجزایری‌تبار فرانسوی (زادۀ ۱۹۳۰ - درگذشتۀ ۲۰۰۴م)، یک زن، حدوداً ۱۵ سال با دوربین در زندگی او حضور داشت و از همۀ اعمال، رفتار و سخنان او فیلمبرداری کرد. آخرین روزهای حیات، دریدا از آن زن مستندساز پرسید: - تو برای چی ۱۵ سال با دوربین در زندگی من بودی!؟ زن گفت: - می‌خواهم یک فیلم مستند از زندگی شما بسازم! دریدا پرسید: - این فیلمی که می‌خواهی دربارۀ زندگی من بسازی، مدتش چقدر است؟ زن گفت: حداکثر ۲ ساعت! دریدا گفت: - تو ۱۵ سال در زندگی من بودی و از من فیلم گرفتی که یک فیلم ۲ ساعته بسازی؟! مستندساز گفت: - بله. چطور مگه؟ دریدا گفت: "پس بگو می‌خواهی خودت را نشان بدهی، نه من را!" (بنده به هیچ وجه به تفکرات و نظریات ژاک دریدا کاری ندارم و فقط به‌خاطر نکتۀ مهمش، این خاطره را آوردم. پس لطفاً نظرات غیرمرتبط نگذارید!) حواسمان باشد: بسیاری از سخنرانی‌ها و افاضاتی که این روزها در مراسم یادوارۀ شهدا به‌خصوص سرداران بزرگ می‌شود، همه و همه این را می‌رساند که: ما داریم خودمان را برای نسل جدید ارائه می‌دهیم نه شهدا را!!!👇 * یادش بخیر، به فلانی گفتم من به تو دستور می‌دهم... * شما نمی‌دانید، من فلانی را کشف کردم و گذاشتم مسئول فلان لشکر... * بروید بپرسید، همه می‌دانند من فلان مسئولیت را به او دادم... * در فلان عملیات که بودیم، فلان شهید هم با ما بود... * در تصمیم گیری دربارۀ فلان موضوع مهم کشور، من بودم و امام بود و... * فلان سردار شهید آمد و از من درخواست کرد... * من به دانشگاه آمده‌ام تا مثل زمان جنگ، همت و باکری را بیابم و بهشان مسئولیت بدهم! و یادمان رفته که آن روزها و امروزها، بدون شهدا، هیچ بودیم و هستیم! خاک پای پدران و مادران شهدا حمید داودآبادی @hdavodabadi eitaa.com/revaayatgar

دست‌نوشته‌ای زیبا از سردار شهید سلیمانی، قابل توجه همه: «باید به این بلوغ برسیم که نباید دیده شویم! آنکس که باید ببیند، می‌بیند...!» eitaa.com/revaayatgar

📖من با کتاب زندگی می‌کنم - در شبانه‌روز چند ساعت مطالعه می‌کنید؟ - جور دیگری این را بپرس؛ اینکه در شبانه‌روز چقدر با کتاب هستی؟ - چه فرقی بین این دو سؤال هست؟ - اگر بپرسی چند ساعت مطالعه می‌کنی، می‌گویم بین هشت تا ده ساعت. 📕اما اگر بپرسی چند ساعت با کتاب هستی، جوابم این است که تا وقتی بیدارم و خوابم نرفته باشد با کتاب هم‌نشینم. وقتی در خیابان قدم می‌زنم، به موضوعی فکر می‌کنم تا حل شود. زمانی که با قصاب حرف می‌زنم، در ذهنم مسئله‌ای است که قصد دارم حلش کنم. کنار سفره که می‌نشینم تا غذایی بخورم، سؤالی برای حل‌شدن در ذهنم می‌چرخد. بنابراین من مدام با کتاب هستم؛ کتاب با من زندگی می‌کند و من با کتاب زندگی می‌کنم. 📚کتاب نا، صفحه ۹۲ 🆔 @shahidsadr

📖 خودت را به خواندن عادت بده، نه خواب!   🔺 شهید صدر وقتی در حال تفکر و مطالعه بود کاملاً از دنیای پیرامونش بریده می‌شد و این چیزی نیست که کسی به‌سادگی بتواند خودش را به آن عادت بدهد. من به یاد ندارم که شهید صدر حتی در گرم‌ترین روزهای تابستان غرق در خواب شود. حتی در همان روزهای گرم و درحالی‌که به سن پنجاه سالگی نزدیک شده بود هم از کتاب‌هایش جدا نمی‌شد، درحالی‌که [در آن گرمای نجف] جوان نیرومند و بانشاط هم توان مقاومت در برابر وسوسه خواب را نداشت. آری در سال آخر عمر شریفش که نیروی بدنی‌اش [بر اثر فشارهای حکومت بعثی و شرایط حصر] تحلیل رفته بود، کمتر از یک ساعت در رختخوابش دراز می‌کشید. 🔺 وقتی مرا در خواب می‌دید، به من می‌گفت: من خودم را به خواب عادت نداده‌ام، چون عمر کوتاه است. تو که هنوز جوانی چرا خودت را به خواب عادت می‌دهی؟! 🔺 در یکی از روزهای بسیار گرم تابستان که بعد از ناهار خوابیده بودم، ایشان مرا بیدار کرد و گفت: وقتی من هم‌سن تو بودم روزانه حدود بیست ساعت درس می‌خواندم و حتی در آن چهار ساعت دیگر هم که می‌خوابیدم خواب‌های علمی می‌دیدم و برای همین خوابم هم خواب معمولی نبود و در خواب می‌دیدم که مشغول مطالعه یا حل مسائل علمی و فقهی هستم. اگر شب و روز بخوابی، همه زندگی‌ات را با خواب سپری خواهی‌ کرد.   📚 السیرة و المسیرة في حقائق و وثائق، جلد دوم، صفحه ۲۸۹ 🆔 @shahidsadr

تو چی داری جناب درخشانی؟ زبان دراز؟ خاک بر دهان تو که نمی‌فهمی داری درباره یک سردار جانباز مدافع حرم حرف میزنی. کسی که جوانی و سلامتی‌اش رو برای همیشه فدا کرده و قطع نخاع شده دنبال نان خوردن از ریش بلنده؟ ما معنای حمایتهای مافیایی شما بازی‌گر و بازی‌کن ها از همدیگرو می‌فهمیم. ولی "بازی" دیگه کافیه. 🖋وحید یامین‌پور @yaminpour