🔰نهج البلاغه ۹۳- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : لَا يَقُولَنَّ أَحَدُكُمْ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْفِتْنَةِ لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ إِلَّا وَ هُوَ مُشْتَمِلٌ عَلَي فِتْنَةٍ وَ لَكِنْ مَنِ اسْتَعَاذَ فَلْيَسْتَعِذْ مِنْ مُضِلَّاتِ الْفِتَنِ فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يَقُولُ وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَ مَعْنَي ذَلِكَ أَنَّهُ يَخْتَبِرُهُمْ بِالْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلَادِ لِيَتَبَيَّنَ السَّاخِطَ لِرِزْقِهِ وَ الرَّاضِيَ بِقِسْمِهِ وَ إِنْ كَانَ سُبْحَانَهُ أَعْلَمَ بِهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ لَكِنْ لِتَظْهَرَ الْأَفْعَالُ الَّتِي بِهَا يُسْتَحَقُّ الثَّوَابُ وَ الْعِقَابُ لِأَنَّ بَعْضَهُمْ يُحِبُّ الذُّكُورَ وَ يَكْرَهُ الْإِنَاثَ وَ بَعْضَهُمْ يُحِبُّ تَثْمِيرَ الْمَالِ وَ يَكْرَهُ انْثِلَامَ الْحَالِ . و درود خدا بر او فرمود: كسي از شما نگويد: خدايا از #فتنه به تو پناه مي برم، زيرا كسي نيست كه در فتنه اي نباشد، لكن كسي كه مي خواهد به خدا پناه برد، از آزمايشات #گمراه كننده پناه ببرد، همانا خداي سبحان مي فرمايد: (بدانيد كه اموال و فرزندان شما فتنه شمايند.) معني اين آيه آن است كه خدا انسانها را با اموال و فرزندانشان مي آزمايد، تا آن كس كه از #روزي خود #ناخشنود، و آنكه #خرسند است، شناخته شوند، گرچه خداوند به احوالاتشان از خودشان آگاه تر است، تا كرداري كه استحقاق پاداش يا كيفر دارد آشكار نمايد، چه آنكه بعضي مردم فرزند پسر را دوست دارند و فرزند دختر را نمي پسندند، و بعضي ديگر فراواني اموال را دوست دارند و از كاهش سرمايه نگرانند. 🔰تدبر این حدیث ما را به یاد آیه شریفه افحسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا و هم لا یفتنون سوره عنکبوت می اندازد و آیه انما اموالکم و اولادکم فتنه سوره انفال و تغابن؛ و هدف از #فتنه طبق حدیث این است که #راضی به #روزی خدا و ناراضی از آن مشخص شود... یعنی آنچه بر خلاف میل ماست، برای ما فتنه و #آزمایش است؛ کسی که فرزند ندارد فرزند پسر ندارد فرزند دختر ندارد کسی که تعداد بیشتر یا کمتری می خواهد کسی که از کمی مال شاکی است از همسرش شاکی است دوست دارد ای کاش... اینها همه و همه برای این است که راضی شویم از خدا و اطمینان کنیم به او و نگاهش را بفهمیم و #صبر کنیم بر هدایتش که البته آنقدر بالا و پایین مان کنند تا ساخته شویم اگر شویم... @rezayatazendegi

ح ۲۱۳ نهج البلاغه أَغْضِ عَلَى الْقَذَى وَالاَْلَمِ تَرْضَ أَبَداً. امام(عليه السلام) فرمود: چشم خود را بر خاشاك رنج ها فرو بند تا هميشه راضى باشى. تدبر #راضی بودن همیشه به فراهم بودن همه شرایط نیست. بلکه زندگی #دنیا همراه با فراز و نشیب هاست. #آسان گرفتن و گیر ندادن به زمین و زمان و به بچه و بزرگسال؛ باعث می شود راحت تر با #مشکلات کنار بیاییم. @rezayatazendegi

ح ۲۲۶ نهج البلاغه الطَّامِعُ فِي وِثَاقِ الذُّلِّ. امام(عليه السلام) فرمود: #طمع كار در بند #ذلت گرفتار است. شرح آیت الله مکارم شبيه اين سخن همان است كه در حكمت ۱۸۰ گذشت كه فرمود: «الطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ; طمع بندگى جاويدان است» نيز در حكمت ۲۱۹ خوانديم كه امام مى فرمود: «قربانگاه عقل ها غالباً در زير نور خيره كننده طمع هاست». همان گونه كه پيش از اين نيز اشاره شد طمع معمولا به معناى علاقه شديد به چيزى است كه فوق استحقاق انسان و غالباً به دست ديگران است شخص طمع كار براى به دست آوردن آن بايد در مقابل اين و آن خضوع كند و طناب ذلت بر گردن خويش نهد، شايد به مقصود برسد و شايد هم نرسد. به تعبير ديگر طمع ريسمانى نامرئى است كه انسان بر گردن خود مى نهد و سر آن را به دست كسى كه از او طمع دارد مى سپارد و همچون برده يا حيوانى در اختيار او قرار مى گيرد. نقطه مقابل طمع #قناعت است كه انسان را از همگان بى #نياز و #عزت و #كرامت او را حفظ مى كند. اضافه بر اين ها، اموال و مقامات و اشيايى كه مورد طمع طمعكاران است در بسيارى از موارد دست نيافتنى است، به همين دليل طمع كار براى رسيدن به آن عمرى دست و پا مى زند و چه بسا ناكام از دنيا برود در حالى كه سرمايه عمر خود را بيهوده از دست داده نه به مقامى در دنيا رسيده و نه در پيشگاه خدا منزلتى دارد. در حديث معروفى كه ملاصالح مازندرانى در شرح اصول كافى آورده است، مى خوانيم: «عَزَّ مَنْ قَنَعَ وَذَلَّ مَنْ طَمَعَ; كسى كه قناعت پيشه كند عزيز مى شود، و كسى كه طمع بورزد ذليل خواهد شد». تدبر چشم طمع از همگان ببر و تمام نیازت را از خدا بخواه و روی پای خود بایست و از طرف دیگر، #برنامه هایت را به هم مزن و با قاطعیت آنها را دنبال کن و از طرف سوم از زندگی ات #راضی باش مگر اینکه شرایط تغییر را داشته باشی که به سرعت و دقت این کار را انجام بده. @rezayatazendegi