✳️ راه‌های شناخت عرفان حقیقی از عرفان انحرافی #عرفان،‌برترین نوع معرفت، نسبت به برترین حقیقت هستی یعنی خداوند است و گرایش به آن ریشه در فطرت انسان دارد. به همین دلیل بحث عرفان، جذابیت بسیاری دارد و همین جذابیت، موجب ایجاد انواع کاذب و انحرافی آن شده‌است. 💠تشخیص عرفان حقیقی از عرفان انحرافی و کاذب، با راهکارهایی که از #عقل و #دین برداشت می‌شود، میسر است. ↩️در عرفان حقیقی آن‌چه مبنا و محور قرار دارد، شناخت خدا و نزدیکی و تقرب به اوست برخلاف عرفان کاذب که محوریت آن، شناخت انسان و استفاده از روش‌های مختلف برای لذت بیشتر مادی و روحی است _عرفان #حقیقی و الهی همواره همراه با مفهوم #تقوا و تربیت #نفس و جهاد با تمایلات نفسانی بوده‌است یعنی اگر شخصی به انسان، وعده عرفان و رشد معنوی بدهد اما در دستورالعمل‌هایش مفهوم تقوا را حذف کرده باشد و یا تقوا حضوری تشریفاتی در آموزه‌های آن فرد داشته باشد، میتوان با یقین گفت که این عرفان حقیقی نیست و #شبهـعرفان است. البته مراد از جهاد و مبارزه با نفس، کشتن و نابودی شهوات نیست بلکه تهذیب، تربیت و تعدیل قوای نفس مراد است. 🔷شاخصه‌ی دیگر این است که عرفان حقیقی نسبت به مسئولیت‌های اجتماعی بی‌تفاوت نیست. عرفان الهی مستلزم جهاد اجتماعی همراه با مسئولیت‌پذیری است. عرفانی که بگوید نه مبارزه‌ی درونی با هوای نفس لازم است و نه مبارزه‌ی بیرونی با ظالمین، یک عرفان انحرافی و قلابی است. تفکیک #معنویت و #عرفان از مسئولیت و عدالت، نوعی لذت‌طلبی روانی و‌ راحت‌طلبی معنوی است. _ملاک دیگر برای تشخیص عرفان اصیل و حقیقی، رابطه‌ی آن با شریعت ادیان است. #شریعت جاده‌ای است که از طرف شارع کشیده شده تا انسان را به وصل الهی برساند. شریعت لازم و ملزوم و حافظ عرفان است. _در عرفان حقیقی، اصالت با دعوت به خداست اما در عرفان جعلی و کاذب، اصالت با دعوت به خود و مریدبازی است. _معیار دیگر، رابطه‌ی عرفان با عقل و خرافه است. خرافه‌بازی‌های مخالف با بدیهیات عقلی، علامت عرفان #جعلی است. عرفان الهی هرچند دارای مفاهیم فراعقلی است اما همان‌ها هم بنیاد عقلی دارند و ضد عقل نیستند. _سوء استفاده از قدرت‌های ماوراءالطبیعی و مهارت‌های نفسانی و روحانی در جهت منافع دنیایی یا علیه افراد دیگر، ملاک دیگری است که تشخیص عرفان کاذب را از عرفان حقیقی میسر می‌سازد. @roshangarmedia