♨️ آسیب‌شناسی عدم ترویج عرفان اسلامی ❗️يكي از آسيب‌هاي علمي در اخلاق و عرفان اسلامي كم توجهي به نتايج ملموس و پيامدهاي اين جهاني #زندگي_معنوي و اخلاقي زيستن است. با توجه به منابع ديني و صريح آيات و روايات مي‌توانيم مباحث جديدي را ذيل عناوين معنويت و موفقيت، مباني معنوي خلاقيت، تأثير اخلاق و معنويت در شادزيستن و. . . مطرح كنيم كه براستي در سطوحي بسيار عميق‌تر و در صورتي بسيار جذاب‌تر از آنچه امروزه ارائه مي‌شود، مطالب ارزنده‌اي را به دست خواهد داد. رويكرد پيامدگروانه يا نتيجه‌گروانه بسيار جذاب‌تر، انگيزه‌سازتر و براي شروع كارآمدتر است. 📌مسئلة ديگر اين است كه #معنويت و عرفان در فرهنگ ما به نوعي رازمگو تبديل شده و همين موضوع سبب حبس و مانع ترويج و گسترش آن بوده است. در حاليكه با جريان بخشيدن به معنويت آن را در درون خود پويا و بالنده مي‌سازيم و در صورت حبس به ركود و فرسايش آن دامن زده‌ايم. اگر افراد معنوي و شخصيت‌هاي بارز در اين وادي به راحتي از آن صحبت كنند و جان مردمان را نديده نگيرند و آنها را نامحرم ندانند، قلب‌هاي خفته بيدار شده و رانده شدگان و گمگشتگان، راه مي‌يابند و بازمي‌گردند. ▪️عرفان بايد در صحنه عمومي جامعه ظاهر شود و خودنمايي كند، بايد از ابزارهاي هنري و فرهنگي براي ترويج #عرفان_اسلامي بهره برد. براي گسترش عرفان اسلامي بايد نمادسازي كرد، در اين زمينه هنوز اقدامي نشده است. نماد عرفان اسلامي در بهترين حالت؛ مردي با لباس سفيد، كلاه كشيده و در حالت سماع است. كه اصلا ربطي به عرفان اسلامي ندارد. @Feraghvaadyan