💢 #رهبران_بهائی: هرگونه #معاشرت با #مخالفین ممنوع است❗️ ♨️ مدعی پیامبری #بهائیت به پیروانش دستور می‌دهد که از هرکسی کوچک‌ترین بوی مخالفت استشمام کردند، دوری گزینند: 🔻 «معاشرت با جميع احزاب را اِذن داديم مگر نفوسی که رايحه بغضاء در امرالله مولی الوری از ايشان بيابيد. از امثال آن نفوس احتراز لازم».[1] ♨️ #تشکیلات_بهائیت نیز در تکمیل این حصارکشی گفته است: 🔻 «دریغ از ثانیه‌ای که صَرف (شناسائی ومعرفی) این افراد شود که خود موجب معضلاتی جبران ناپذیر است، اگر احبای عزیز طبق امر مبارک، به محض احساس کوچک‌ترین "رايحه بغضاء" از این نفوس "احتراز" نمایند و میدانی جهت خودنمائی به آن‌ها ندهند، تمام تلاش آنان بیهوده و بی‌ثمر خواهد ماند و در نهایت در منجلاب تنهائی خود معدوم می‌گردند».[2] ✍ اما لازم است بدانیم که این اظهارات سرکردگان بهائیت در حالیست که آنان در تبلیغات خود، اولین آموزه‌ی بهائیت را این‌گونه معرفی می‌کنند: 🔻 «اول چیزی که از برای انسان لازم، #تحری_حقیقت است. در تحری حقیقت باید انسان آن‌چه را شنیده و از تقلید آباء و اجداد و یا اقتباس افکار است فراموش کند و جمیع #ادیان روی زمین، باید یکسان بداند نه به یکی تعلق و نه از دیگری تنفر داشته باشد تا تواند تمییز دهد که کدام دین به حقیقت مقرون (نزدیک است)».[3] ⚠️ در این صورت، چگونه آموزه‌ی تحری حقیقت، با چشم‌پوشی از جمیع سخنان مخالفین محقق می‌شود⁉️ ⚠️ آیا تحری حقیقت در منطق #پیشوایان_بهائی، به معنای مطالعه و قبول یک‌سویه‌ی سخنان آنان است⁉️ ⚠️ به راستی اگر رهبران بهائی، به #حقانیت راه خود #ایمان دارند، پس چرا از کوچک‌ترین تماس پیروانشان با مخالفین، هراس دارند و به دور آنان دیوار می‌کشند⁉️ ⚠️ مگر #عبدالبهاء نگفته که باید از جمیع تعلّقات فکری دست کشید تا بتوان به حقیقت مقرون رسید⁉️ 📚پی‌نوشت: 📕[1]. گلچینی از آثار بهاءالله، آیات الهی (شیطانی)، ج 1، ص 287. 📱[2]. به نقل از کانال تلگرامی تبلیغی بهائیت. 📙[3]. عباس افندی، خطابات، ج 1، ص 152-151. @n_bahaiat ⭕️⭕️⭕️ سروش: sapp.ir/feraghvaadyan ⭕️⭕️⭕️ ایتاء: https://eitaa.com/feraghvaadyan ⭕️⭕️⭕️ گپ: https://gap.im/feraghvaadyan

⭕️ مخالفان #بهاءالله لایق آتشند❗️ ♨️ پیامبرخوانده‌ی #بهائی با اطلاق لقب "#مشرک" به #مخالفین خود، آن‌ها را همچون چوب خشک لایق آتش دانسته و از ارتباط پیروانش با ایشان نهی کرده است: 🔻 «هر مالک بستانی (باغی) شجره یابسه (:درخت خشک) را در بستان باقی نگذارد و البته او را قطع نموده به نار (:آتش) افکند. چه که حطب یابس (:چوب خشک)، درخور و لایق نار (:آتش) است. پس ای اهل رضوان من (:#بهائیان)، خود را از سموم انفس خبیثه (:اشخاص پلید) و اریاح عقیمه (:بادهای ناباور) که #معاشرت با #مشرکین [1] و #غافلین (:بخوانید غیربهائیان) است حفظ نمایید».[2] ⚠️ اما به راستی اگر پیشوای #بهائیت، مخالفین خود را مشرک و لایق آتش می‌دانست، پس انتساب آموزه‌ی #وحدت_عالم_انسانی و برچیدن اختلافات عقیدتی به او [3]، چه معنایی جز #عوام_فریبی دارد⁉️ @n_bahaiat @Feraghvaadyan 📚پی‌نوشت: 📙[1]. در اصطلاح پیشوایان بهائی، مشرک به تمامی منکرین #حسینعلی_نوری اطلاق می‌شود: فاضل مازندرانی، اسرارالآثار، ج 4، ص 196. 📕[2]. عبدالحمید اشراق خاوری، مائده آسمانی، ج 8، صص 39-38. 📘[3]. ر.ک: احمد یزدانی، نظری اجمالی در دیانت بهائی، ص 51.

🗯 تصور جامعه‌ای که #بهائیان در اکثریت‌اند❗️ 🖌 هرچند #بهائیت به دلیل در اقلّیت بودن شعار #نوع_دوستی سر می‌دهد، اما در واقع پیامبرخوانده‌ی #بهائی بذر #کینه و #دشمنی از غیربهائیان را در دل پیروانش افشانده است. 🖍 همچنان که پیامبرخوانده‌ی بهائی، ملاقات پیروانش با غیربهائیان را ممنوع اعلام کرده است: «با آنان که به خدا و آیاتش کافر شدند (:کسانی که حاضر به پذیرش بهائیت نشدند) #معاشرت نکنید و از مثل آن‌ها دوری کنید».[1] 🖍 و یا آن‌جا که گفته است: «بر هر نفسی لازم است که از انفس خبیثه مشرکه (:بخوانید #غیر_بهائیان) اجتناب نماید».[2] 🖍 او همچنین دستور به #قطع_رابطه با غیربهائیان داده است: «إنقَطع عَن الَّذین أشرَکوا و کانوا مِن الخاسرین [3]؛ با آنان که مشرک و زیان‌کار شدند (:بخوانید غیربهائیان)، قطع رابطه کن». ♻️ آری؛ جامعه‌ای که بهائیان در اکثریت باشند، غیربهائیان مورد تحریم همه‌جانبه و بایکوت قرار خواهند گرفت و شعارهای تبلیغاتی و ظاهرسازی #تشکیلات_بهائیت دیگر در آن‌جا معنایی نخواهد داشت. 📌 البته بهائیت در عمل نشان داده حتی اقلّیت نیز نتوانسته عاملی برای #انحصار طلبیش شود و با حکم به #طرد_روحانیِ روی‌گردانان از خود [4]، سیاست #تحریم همه‌جانبه را در خصوص آنان پیش می‌گیرد. ♻️ با این حال آموزه‌ی هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با پیروان جمیع ادیان در این فرقه [5]، بیشتر به شعاری توخالی شباهت دارد. @n_bahaiat @Feraghvaadyan 📚پی‌نوشت: 📓[1]. «لا تُعاشروا معَ الَّذین هم کفروا بالله و آیاته ثم اجتنبوا عن مثل هولاء»: اشراق خاوری، مائده آسمانی، ج 8، ص 39. 📓[2]. همان. 📕[3]. حسینعلی نوری، مجموعه الواح مبارکه، ص 90. 📙[4]. ر.ک: شوقی افندی، توقيعات مبارکه، ج 4، ص 95-94. 📘[5]. ر.ک: احمد یزدانی، نظری اجمالی در دیانت بهائی، ص 51.