✴️ناانسان‌گرایی در معنویت‌های نوظهور ✍️یکی از مبانی مشترک اغلب معنویت‌‌های نوپدید، مفهوم «#ناانسان_گرایی» است که البته ریشه در شاخص «#ناالهیات‌»‌ این جریان‌‌ها دارد. نانسان‌گرایی به معنای نفی ارزش‌ و عاملیت انسان در جهان و زندگی خویش و در عین‌‌حال، نفی اعتقاد به عاملیت خداوند است،‌به طوری‌که اموری موهوم نقش تعیین‌کننده در جهان و زندگی بشر پیدا می‌کنند. 🔺فیخته معتقد بود «مفهوم خدا چیزی جز فرافکنی خود انسان نیست» و حالا با #آنیمیسم شبه‌علمی، مفهوم خدا به تمام طبیعت فرافکنی می‌شود و انسان در برابر نیروهای مرموز و ناشناخته‌ای در طبیعت متصور است، به زانو درآمده‌است. شبه‌جنبش‌های معنوی سایر پدیده‌ها از اجرام سماوی گرفته تا حیواات و بلورها را در زندگی #انسان مؤثر می‌پندارند و حقیقت غایی خلاقیت را دز تمام کاونات منتشر می‌بینند و نیز تمام طبیعت را به جهت برخورداری از روح و زندگی و شعور و خلاقیت، واجد عنصر الوهیت درونی می‌شمارند و انسان به جای جستجوی خداوند باید به همسازی با طبیعت و هم‌فازی با کاونات برسد. حتی جانوران را به عنوان خالص‌ترین نمونه‌های زندگی طبیعی، الگو و سرمش خود قرار دهد. در اینجاست که نااومانیسم در معنویت‌گرایی جدید، نقاب از چهره می‌اندازد. 📚منبع: مظاهری‌سیف، حمیدرضا، «مبانی معنویت‌گرایی جدید(انیمیسم شبه‌علمی، ناانسان‌گرایی و ناالهیات»، از سری مقالات ارائه‌شده به همایش «معنویت‌های نوظهور؛ شاخصه‌ها و نقدها» @Feraghvaadyan

⚛️ناهشیار، وجهی بر نااومانیسم در معنویت‌های نوپدید ✍️تکیه بر ناهشیار ، وجهی دیگر از انکشاف #نااومانیسم در شبه‌جنبش‌های معنوی است. کاهش سطح #هشیاری و تسلط ناهشیاری در شالوده شخصیت انسان، به معنای کاهش شعور خودآگاه و اراده آگاهانه است. وقتی فرایندهای #ناهشیار جایگزین هشیاری می‌شود، فرد تلقین‌پذیر،‌منفعل ، عاجز از تشخیص و ناتوان از اراده کردن است. به این‌ترتیب، مهم‌ترین شاخص هویت انسانی به حاشیه می‌رود. معنویت‌گرایی جدید،‌ناهشیار را دروازه ارتباط با آگاهی برتر معرفی می‌کند که در حکم نیرو یا منبعی ناشناخته درون انسان یا نیرو یا منبعی بیرون از وجود انسان تعریف می‌شود. 🔮ناهشیار و دریافت درونی، دراوزه‌ای برای ارتباط با بیرون است. این موضوع با تأکید فزاینده #شبه‌جنبش‌های_معنوی بر انجام انواع #مدیتیشن ، برقراری سکوت ذهنی یا کاهش کنش‌ها و واکنش‌های آگاهی به منظور برقراری ارتباط با آگاهی برتر شفاف می‌شود؛ به طوری‌که شخصیت از حالت کانونی خارج شده و نقش گیرنده ار منبعی دیگر رادریافت می‌کند. ناهشیار، دروازه‌ای است برای گذر از #انسان_گرایی به #ناانسان_گرایی؛ آنجا که با ایفای نقش قدرت یا آگاهی برتر، دیگر انسان،‌ محور و اساس نیست و نمی‌تواند خالق ارزش‌‌های زندگی خود باشد. 📚برگرفته از مقاله: «مبانی معنویت‌گرایی جدید(انیمیسم شبه‌علمی، ناانسان‌گرایی و ناالهیات) @Feraghvaadyan