eitaa logo
اشعار روضه های مکتوب
1.6هزار دنبال‌کننده
9 عکس
9 ویدیو
1 فایل
انشاالله به مرور در این کانال اشعار مدح و مرثیه اهل بیت قرار داده خواهد شد. متون مرثیه آل الله را در کانال روضه های مکتوب ببینید: https://eitaa.com/rozehayemaktoub
مشاهده در ایتا
دانلود
؛ نه فقط حال ما پریشان است در عزایش رسول (ص) گریان است خشکسالیِ چشم‌مان کافی‌ست وقت وقت نزول باران است می‌روم روضه بعد هر روضه رعیتی سوگوار سلطان است منِ نوکر سیاه تن کردم شاهِ عالم به خاک عریان است ** کوفه مهمان نواز خوبی نیست رسم این شهر، قتل مهمان است ✍ 📝 |
ای چاره‌سازِ مردم عالم، حسین جان آرامِ قلب‌های پُر از غم، حسین جان بابِ نجات مردم درمانده از گناه شرط قبول توبه‌ی آدم، حسین جان خواندیم آیه‌آیه غمت را و سوختیم تفسیر سرخ سوره‌ی مریم، حسین جان فرصت کم است! روزی چشم مرا بده آقای گریه‌های دمادم، حسین جان جانِ تمام مرثیه‌خوانان فدای تو ای شور روضه‌های محرم، حسین جان در پای روضه‌های تو جانْ نذر کوچکی است ما را ببخش بابت این کم، حسین جان ** افتاده‌ای میانه‌ی گودال روی خاک تسبیح دانه‌دانه‌ی درهم، حسین جان بر روی نیزه‌های غریبی چه می‌کنی؟! خورشید نسل‌های مکرم،‌ حسین جان ✍ 📝 |
مابین ذکرِ (جانم آقا، جانم آقا) مانند مادر مُرده‌ها گریانم آقا دنیا بدون تو به درد من نمی‌خورد از ابتدای زندگی می‌دانم آقا تبعیدی کرب و بلا کردند ما را در انفرادیِ همین زندانم آقا مجبورْ ما را آفریدند از همان دم یک چند روزی لاجرم مهمانم آقا گفتی: عَلَی الدُنیا و دنیا ریخت بر هم دنیا سر من ریخت و ویرانم آقا از ابتدا آقای عالم بوده‌ای تو از ابتدا هم دست بر دامانم آقا ** تو تشنه بودی، اسب دشمن آب خورده از این همه مظلومیت حیرانم آقا چوب از عبیدالله خوردی، من بمیرم قربانِ دندانِ شما دندانم آقا ✍ 📝 |
کجا شیرین‌تر از این غم در عالم می‌شود پیدا که شادی‌های عالم در همین غم می‌شود پیدا همین که تکیه برپا می‌شود با رخت خون‌آلود هوای روضه در عرش معظم می‌شود پیدا خدا مرثیه‌خوان است و ملائک مستمع هستند در آن بزمی که حتی مثل آن کم می‌شود پیدا هوای شهر رنگ عشق می‌گیرد به خود، وقتی که روی سردر هر خانه پرچم می‌شود پیدا گناهان تمام عمر او بخشیده خواهد شد همین که کنج چشمی اشک نم‌نم می‌شود پیدا حسین بن علی فیض وسیع حضرت حق است که در اطراف او هرجور آدم می‌شود پیدا مگر اعجاز جز این است که با نام این آقا میان چشم‌های ما دو زمزم می‌شود پیدا هوای گریه کردن دارم و دل‌تنگ بارانم مسیر روضه از این بین کم‌کم می‌شود پیدا غمی کهنه دلم را می‌فشارد هر زمانی که هلال تازه‌ی ماه محرم می‌شود پیدا... ✍ 📝 |
؛ پیش از آنی که عزادار مُحّرم باشی سعی کن درحرمش مُحرم و مَحرم باشی خاک از حُرمت شش‌گوشۀ او حرمت یافت گر شوی خاک رهش قبلۀ عالم باشی منزلت نیست تو را بی مدد مهر حسین گرچه موسی شوی و عیسی مریم باشی گرچه نیکوست به اندوه و غمش ناله زدن سعی کن زینت این روضه و پرچم باشی همره زمزم اشکی که تو را بخشیدند می‌توان مُحرم بیت‌لَله اعظم باشی شادی هردو جهانت به خدا تأمین است گر در این ماه عزا همسفر غم باشی به همان دست و سر و سینۀ مجروح قسم شرط عشق است براین زخم تو مرهم باشی خوش به حال تو «وفایی» که خدا خواسته است درهمه حال عزادار مُحّرم بـاشی ✍ 📝 |
؛ به نام نامی او احترام بگذارید پس از «حسین»، «علیه السلام» بگذارید به غیر اسم «علی» روی نسل خود نگذاشت به روی نسل خود این‌گونه نام بگذارید ز پا نشست، نمازی مگر به پا دارد زمان برای قعود و قیام بگذارید عمود خورده و فرق سرش دو تا شده است که فرق بین حلال و حرام بگذارید اگر خدای نکرده دچار درد شدید کمی ز تربت او بین کام بگذارید شبیه سنت اجدادمان محرم را نشانه‌ی عَلَمی روی بام بگذارید برای اینکه سلامی به محضرش بدهید به سینه دستِ ادب صبح و شام بگذارید بدون روضه‌ی گودال، خاک‌تان نکنند! برای ذریه‌ی خود پیام بگذارید لباس مشکی‌مان را میان خانه‌ی قبر فقط به نیت حُسنِ خِتام بگذارید چنانچه کم بگذارید، خود ضرر کردید قدم به مجلس روضه مدام بگذارید شبیه ضجه‌زدن‌های مادرش هرشب برای مرثیه سنگ تمام بگذارید ** به کهنه پیرهنش کوفیان طمع نکنید کمی لباس برای امام بگذارید گرسنه بود که شد ذبح، لااقل دیگر برای طفل یتیمش طعام بگذارید ✍ 📝 |
می‌رسد آوای حزن از سوی جنات النعیم داغ شد آغاز، بسم الله رحمن الرحیم انبیا دارند جنت را سیاهی می‌زنند اولیا دارند می‌گریند بر داغی عظیم عرش با پیراهنی خونین مزین می‌شود چشم‌هامان همچو یعقوب‌اند دنبال شمیم هرکه حیران است، بسم الله، این باب نجات هرکه گم کرده است خود را، این صراط المستقیم ما نه از امروز و دیروز و نه یک‌صد سال پیش ما گرفتار حسینیم از همان عهد قدیم کربلا تنها اقامتگاه قلب مبتلاست دل به‌جز پایین پا، جایی نمی‌گردد مقیم ✍️ 📝 |
کاروان رفت و من سوخته‌دل، جا ماندم آه! کز ناقه بیفتادم و تنها ماندم   همرهان بی‌خبر از من بگُذشتند و دریغ! من وحشت‌زده در ظلمت صحرا ماندم   در پی قافله بسیار دویدم امّا پایم از خار ز ره مانْد و من از پا ماندم   کودکی خسته و شب، تیره و این دشت، مخوف چه کنم؟ رو به که آرم؟ که ز ره واماندم   ای پدر! گر به سرم پا بگذاری چه خوش است! که در این بادیه از قافله بر جا ماندم   در میان اُسرا، مونس من، زینب بود که چنین دور هم از زینب کبری ماندم   زد «مؤیّد» به حریم رضوی بوسه و گفت: «لِلَّه الحمد» که بر در‌گه مولا ماندم  
حضرت علی اصغر (علیه السلام)
حضرت علی اصغر (علیه السلام) به کف چون جان گرفتم تا کنم تقدیم جانانت گلویت را سپر کن تا بگیرم پیش پیکانت ذبیح من مبادا گوسفند از آسمان آید مهیّا شو که سازم در منای دوست قربانت تکلّم کن تکلّم کن بگو من آب می خواهم تلظّی کن تلظّی کن فدای کام عطشانت زبی آبی نمانده در دو چشمت قطرۀ اشکی که تر گردد لب خشکیده ات از چشم گریانت ز حجم تیر و حلق نازکت گردیده معلومم که خواهد شد جدا از تن سر چون ماه تابانت نه ناله می زنی نه دست و پا نه اشک می ریزی مزن آتش مرا این قدر با لب های خندانت نفس، شعله گلو تفتیده لب تشنه عجب نبود که دود از تیر برخیزد زسوز حلق سوزانت نگوئی کس نشد همبازی ات بر گرد گهواره شرار تشنگی تا صبح، بازی کرد با جانت به تیر دوست ای سر تا قدم عاشق تبسّم کن بپر در دامن زهرا و با محسن تکلّم کن استاد سازگار
حضرت علی اصغر(علیه السلام) تو با لبخند از من جان گرفتی باز جان دادی تو از خون گلو زینت به بام آسمان دادی تو داغ ننگ بنهادی به روی آل بوسفیان تو مظلومیت آل محمد (ص) را نشان دادی تبسّم بر لب و خون بر دهان و تیر بر حلقت چه زیبا در کلاس عشقبازی امتحان دادی مگر نه شیر مادر هم غذا، هم آب می باشد تو کودک هم گرسنه بودی و هم تشنه جان دادی تو با لبخند خونین آبرو دادی شهادت را تو خون را تا قیامت اعتبار جاودان دادی تو با خون گلویت کربلا را کربلا کردی تو با اشک عزایت آب بر این بوستان دادی من از لب های خشکت بوسه ای می خواستم امّا تو جان خویش را بر من به رسم ارمغان دادی همه از خاندان وحی دارند آبرو امّا تو از خون آبروی تازه بر این خاندان دادی کتاب جان نثاری باز شد از حلق چاک تو حسین بن علی شد سرفراز از خون پاک تو استاد سازگار
حضرت علی اصغر (علیه السلام) الا ای تیر با من قطع کردی گفتگویش را لب من بر لبش بود و تو بوسیدی گلویش را زحلق تشنۀ او چشمۀ خون کرده ای جاری مهیّا کردی از خون گلو آب وضویش را چگونه خویش را نزدیک کردی بر گلوی او گمانم دور دیدی چشم خونین عمویش را درست آندم که حلقه تشنۀ او را تو بوسیدی تبسّم کرد و زهرا مادرم بوسید رویش را تو از این غنچۀ بی آب بگرفتی گلاب و من برم در بزم وصل دوست با خود رنگ و بویش را تو مانند قلم در خون اصغر سر فرو بردی نوشتی بر روی دستم کتاب آرزویش را نه تنها کردم از خون جبین خویش را رنگین نوشتم بر جبین آسمان سرّ مگویش را اگر دریا شود عالم زخون آل بوسفیان نشاید کرد جبران قیمت یک تار مویش را گواه غربت تو روی گلگون من است اصغر تبسّم کن کز این پس خون تو خون من است اصغر استاد سازگار
حضرت علی اصغر (علیه السلام) اگر چه هُرم عطش کرده همچنان آبم کمـان حرملـه بـا تیــر کـرد سیرابم شبـم بـه دامن مادر نبـود خواب ولی چـه زود بـرد سرِ شانـۀ پـدر خـوابم دگر نبـود بـه تیـر سه‌شعبه‌ام حاجت که شعله‌های عطش کرده بود بی‌تابم دمی که خون ز گلویم روانه شد، گفتم: خدای من! پـدرم را چگونـه دریـابم؟ از آن بـه شانۀ خون خدا زدم لبخنـد که داد فاطمه بـا دست خویشتن آبم به قبر گمشـده‌ام حـاجت آورید همه که قبـر گمشـده‌ام هست سینـۀ بابم فقط نه خون حسینم، خدای را خونم فقط نه بـاب مـرادم، حسیـن را بابم ز زخم تیـر نه! بـر غربت پـدر بـاشد اگر ز دیـده روان اسـت گوهـر نابـم به اشک و خون بنویسید با هزاران دست که تیـر، راه نفس بـر گلـوی اصغر بست استاد سازگار
حضرت علی اصغر (علیه السلام) تبسّم کن جواب خندۀ جان پرورت با من خدا داند چه کردی در نگاه آخرت با من نه تنها می کنم تشییع، جسمت را به تنهائی که در جمع شهیدان است دفن پیکرت با من سپر گشتن به استقبال پیکان عدو با تو برون آوردن تیر ستم از حنجرت با من تن پاک تو پشت خیمه ها همسایۀ اکبر چهل منزل به نوک نیزۀ دشمن سرت با من چو خواهد بر تو گرید اوّل از من رو بگرداند زبس دارد وفا و مهربانی مادرت با من اگر زخم گلویت را ببیند بر سر دستم چه خواهد گفت در خیمه سکینه خواهرت با من تو خاموش از سخن گردیده ای امّا سخن گوید دو چشم بسته و حلق زگل نازکترت با من شود آغوش من هم مقتل تو هم مزار تو بود چون جان من تا حشر جسم اطهرت با من اگر پائین پایم جسم پاک اکبرم باشد شکسته سینه ام، قبر علیِّ اصغرم باشد استاد سازگار
حضرت علی اصغر (علیه السلام) ای اهل کوفه رحمی این طفل جان ندارد خواهد که آب گوید امّا زبان ندارد دیشب به گاهواره تا صبح ناله می زد امروز روی دستم دیگر توان ندارد هنگام گریه کوشد تا اشک خود بنوشد اشگی که تر کند لب دور دهان ندارد رخ مثل برگ پاییز لب چون دو چوبۀ خشک این غنچۀ بهاری غیر از خزان ندارد ای حرمله مکش تیر یکسو فکن کمان را یک برگ گل که تاب تیر و کمان ندارد شمشیر اوست آهش فریاد او تلظّی جانش به لب رسیده تاب بیان ندارد منّت به من گذارید یک قطره آب آرید بر کودکی که در تن جز نیمه جان ندارد با من اگر به جنگید تا کشتنم بجنگید این شیرخواره بر کف تیغ و سنان ندارد مادر نشسته تنها در خیمه بین زنها جز اشک خجلت خود آب روان ندارد تا با خدنگ دشمن روحش زند پر از تن جز شانۀ امامش دیگر مکان ندارد «میثم»، به حشر نبود غیر از فغان و آهش آنکو از این مصیبت آه و فغان ندارد استاد سازگار
علیه‌السلام 🔹آیهٔ تطهیر🔹 زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید به روی دست بابا آسمان‌ها را نشان كرده چقدر آبی به این چشمان بی‌تقصیر می‌آید! زبانش كودكانه‌ست و نمی‌فهمم چه می‌گوید ولی می‌خوانم از چشمش كه با تكبیر می‌آید به چیزی لب نزد جز آه، از لطف ستم اما نمی‌دانم چرا از دست دنیا سیر می‌آید! جهانی را شفاعت می‌كند با قطرهٔ اشكی كه از چشمش تو گویی آیهٔ تطهیر می‌آید بگو ای آخرین سرباز میدان، چند سالت بود؟ که با خون دارد از زخم تو بوی شیر می‌آید بخواب ای كودكم، لالا... كه سیرابت كند دشمن بخواب ای كودكم، لالا... كه دارد تیر می‌آید 📝 🌐 shereheyat.ir/node/800@ShereHeyat
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
نماهنگ شراره بی آبی حاج محمود کریمی شراره بی آبی سوزونده لباتو کویر تشنه کرده دریای نگاتو رو دست بابا از دور می‌بینی فراتو می‌بینی از دور تو نخلا عموت و یا نه ببینم عمه پوشونده گلوت و یا نه بریم شاید بگیریم جواب شاید بریم شاید برسیم به آب شاید سیراب بشی و بری به خواب شاید تو مردی و دردت رو می‌دونم می‌خوای با بابا باشی ای دردت به جونم واست تو راه میدون لالایی می‌خونم می‌دونی کار و به آخر رسوندی یا نه می‌دونی تنها برا من تو موندی یا نه بریم به خاطر هر دومون شاید به رحم بیاد دل سنگشون شاید یا ابری شه دل آسمون شاید نخواستی جنگ و از تو گهواره ببینی دلت نیومد من رو بیچاره ببینی رباب و سرگردون و آواره ببینی شنیدی آه دل آسمون و یا نه میبینی سمتت گرفتن کمون و یا نه حالا که می‌زنی دست و پا شاید می‌خوای بمونی پیش بابا شاید پیشم باشی روی نیزه ها شاید کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub
شراره بی آبی سوزونده لباتو کویر تشنه کرده دریای نگاتو رو دست بابا از دور می‌بینی فراتو می‌بینی از دور تو نخلا عموت و یا نه ببینم عمه پوشونده گلوت و یا نه بریم شاید بگیریم جواب شاید بریم شاید برسیم به آب شاید سیراب بشی و بری به خواب شاید تو مردی و دردت رو می‌دونم می‌خوای با بابا باشی ای دردت به جونم واست تو راه میدون لالایی می‌خونم می‌دونی کار و به آخر رسوندی یا نه می‌دونی تنها برا من تو موندی یا نه بریم به خاطر هر دومون شاید به رحم بیاد دل سنگشون شاید یا ابری شه دل آسمون شاید نخواستی جنگ و از تو گهواره ببینی دلت نیومد من رو بیچاره ببینی رباب و سرگردون و آواره ببینی شنیدی آه دل آسمون و یا نه میبینی سمتت گرفتن کمون و یا نه حالا که می‌زنی دست و پا شاید می‌خوای بمونی پیش بابا شاید پیشم باشی روی نیزه ها شاید
لالا لالا یکم دیگه دووم بیار یه کم دیگه دندون روی جگر بذار مشکو یکی بُرده که بر می گرده زود وقتی می رفت همش به فکر خیمه بود مده با اشک، زندگی مو به باد آب می رسه، اگه خدا بخواد عمو رسید، کنار علقمه صدای تکبیرش میاد (لالائی، عموش رفته آب بیاره) لا لا لا لا، منو نکن خونه خراب چیزی نمونده عمو جون بیاره آب بابات رفته به یاری آب آورش داره میاد! چرا خمیده کمرش؟ علی م داره، میزنه دست و پا بچم داره، میمیره ای خدا ببین هنوز به سمت علقمه ست نگاه مضطر بابا (لالائی، الهی بارون بباره) لالا لالا، مادر تو بشه فدات خون می بارن فرشته ها با گریه هات سوخته دلم رو نفسای داغ تو آهی بکش شاید که بارون بگیره خدا تو رو، نمی بره ز یاد خونده برات، بابا "و إن یکاد" الهی که، سپیدی گلوت به چشم حرمله نیاد (لالایی الهی بارون بباره)
تو خیمه ها یکی بی تابه بی تابه بی تابه تو گهواره یکی بی خوابه بی خوابه بی خوابه تو علقمه یکی گریونه گریونه گریونه مشک عمو دیگه بی آبه بی آبه بی آبه رباب میدونه چشم انتظاری چه بده بدون عمو آقا به خیمه اومده وای علی لای لای ------- اشک همه مثل بارونه بارونه بارونه وقتی علی توی میدونه میدونه میدونه پدر به سرخی قنداقه قنداقه قنداقه شبیه آینه حیرونه حیرونه حیرونه کی اشک میریزه که بوی بارون اومده دیگه آخرین علی به میدون اومده وای علی لای لای ------------ چشم فرشته ها خونباره خونباره خونباره برای مادر بیچاره بیچاره بیچاره رو نیزه ها دیگه سرابه سرابه سرابه نگین تشنه ی گهواره گهواره گهواره تویی با دلی که با خدا همنفسه برو که برات تموم دنیا قفسه وای علی لای لای دانلود سبک
، رحمت واسعۀ حی تعالاست حسین سایۀ رحمت حق بر سر دنیاست حسین @hosenih ماهمه عبد خدا، اوست اباعبدالله ما عبیدیم همه سرور و مولاست حسین زینت دوش نبی، نور دو چشمان علی ضربان دل صدیقۀ کبراست حسین تا دم آخر خود فکر گنهکاران بود ایهاالناس ببینید چه آقاست حسین همۀ خواسته اش بود که دستی گیرد ورنه از دست کسی آب نمی خواست حسین @hosenih چون پدر داغ پسر دید خودش می‌میرد کشتنش نیزه و شمشیر نمی خواست حسین شاعر: © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
کوثر علی‌اصغر امشب به مستان می‌دهد ساغر علی‌اصغر غوغا به پا کرده آیینه‌ی کوچک‌تر حیدر علی‌اصغر ارباب می‌خندد بر سینه‌اش تا می‌گذارد سر علی‌اصغر با سن‌و‌سال کم در جنگ برپا می‌کند محشر علی‌اصغر "هل من معین" آمد طاقت ندارد در حرم دیگر علی‌اصغر تیر سه‌پر خورده پس شد علی‌اصغر، علی‌اصغر، علی‌اصغر @hosenih هم اکبر آورده هم روی دستانش علیِ اصغر آورده از باغ خود انگار زیر عبا سیب گلاب نوبر آورده در کربلا ارباب یک‌ساقی و هفتاد و اندی ساغر آورده بر روی دستانش انگار حیدر را به روی منبر آورده تیر سه‌شعبه، آه! اشک مرا این جمله هردفعه در آورده پیش عمو بر نی شش‌ماهه حالا بین سرها سر درآورده @hosenih هربار جان می‌داد تا روی نیزه اصغر خود را نشان می‌داد تا دق کند مادر هی حرمله گهواره‌ی او را تکان می‌داد مثل علی‌اکبر جنگاوری می‌شد اگر دنیا امان می‌‌داد مثل عمو میشد تیر سه‌شعبه چندسالی گر زمان می‌داد آن وقت مادر هم داماد خود را هی نشان این و آن می‌داد باید رباب امروز شش‌ماه درس عاشقی را امتحان می‌داد @hosenih دنیای شش‌ماهه شد تیره تا خشکیده شد لب‌های شش‌ماهه رو زد برای آب " مُنّوا عَلَیَّ " بر لب بابای شش‌ماهه اُف بر تو ای دنیا خالی‌ست در آغوش مادر جای شش‌ماهه حالا رباب است و لالایی و گهواره و رویای شش‌ماهه تنها امید ماست کوچک‌ترین باب‌المراد، آقای شش‌ماهه هرکس حسینی شد پای براتش می‌خورد امضای شش‌ماهه شعر از گروه دفتر شعر و ادب آیینی شهرستان بروجرد © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
بسم‌الله الرحمن الرحیم ▶️ ای سپه کوفه آفتاب شدید است غنچه من‌ رنگ‌ آفتاب ندیده است جنگ شما با من است! طفل چکاره ست؟! رنگ‌و روی ماه من‌چقدر پریده ست @hosenih هلهله را بس کنید لرزه گرفته بچه شش ماهه هلهله نشنیده ست قطره اشکم‌ چکید زود زبان زد شیر نباشد غذاش اشک چکیده است قول به او داده ام که آب بگیرم مادرش از غصه بین خیمه خمیده ست @hosenih دست مرا یک نفر نشانه گرفته فکر کنم‌موقع شکار رسیده است حرمله رویت سیاه باد!چه کردی؟ حنجره ب نازکش بریده بریده است جز منِ بی کس بگو کدام غریبی؟ از گلوی شیرخوار تیر کشیده است ⏹ ©️کانال رسمی "حسینیه؛ پایگاه تخصصی مدح و مرثیه"؛ @hosenih
ای طفل شیرخواره لای لای علی اصغر حلق تو پاره پاره لای لای علی اصغر بر حالَت ای ستاره گِریَد دو چشم مهتاب تیر سه شعبه آمد آخر شدی تو سیراب ای گل فدای عطرِ قُدسی و جاودانت پرپر زدی به روی دستانِ باغبانت آتش زدی ز داغت بر این دلم عزیزم لبخندِ آخر تو شد قاتلم عزیزم گریان شدند بر تو اهل حرم به خیمه آخر تو را بدین حال چه سان بَرم به خیمه؟ ********************************
بسم‌الله الرحمن الرحیم ▶️ این کوفیان تصمیم با تزویر می گیرند شش ماهه را از شیر، با یک تیر می گیرند شش ماهه را با یک سر از پوست آویزان در بُهت چشم مادرش از شیر می گیرند @hosenih داغ دلت را تازه می خواهند تا گودال این تیرها از میخ در تاثیر می گیرند با کار امروزش، برای حرمله فردا در شام چندین مجلس تقدیر می گیرند از برق حرص چشم هاشان دستگیرم شد از پشت خیمه رفتنت تصویر می گیرند @hosenih در کوفه رسم میزبانی آب دادن نیست! زیر گلوی میهمان شمشیر می گیرند ⏹ ©️کانال رسمی "حسینیه؛ پایگاه تخصصی مدح و مرثیه"؛ @hosenih