روضه حضرت علی اصغر علیه السلام قسمت سوم: درخواست آب: برخی نوشتن ام کلثوم آمد گفت برادر جان این بچه تشنه است یه قدری از این مردم آب طلب کن آقای عالم اومد مقابل لشگر ایستاد مردم برادرم رو کشتید فرزندانمو کشتید همین یه بچه شیرخواره مونده مردم اگره به من رحم نمی کنید به این بچه شیرخواره رحم کنید یا قوم ان لم ترحمونی فارحموا هذا الطفل اما ترونه کیف یتلظی عطشا یعنی ببینید، ببینید - گلم رنگ ندارد اگر آمده میدان، سر جنگ ندارد گلم سرخ و سفید است از او قطع امید است واویلا، واویلا جز این کودک معصوم،دگر یار ندارم جز این هدیه ی کوچک، به دادار ندارم موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏4 ؛ ص294 به نقل از ابی مخنف ثمّ أقبل إلى أمّ كلثوم، و قال لها: يا أختاه، أوصيك بولدي الأصغر خيرا، فإنّه طفل‏ صغير، و له من العمر ستّة أشهر. فقالت له: يا أخي، إنّ هذا الطّفل له ثلاثة أيّام ما شرب الماء، فاطلب له شربة من الماء. فأخذ الطّفل، و توجّه نحو القوم، و قال: يا قوم! قد قتلتم أخي، و أولادي، و أنصاري، و ما بقى غير هذا الطّفل، و هو يتلظّى عطشا، فاسقوه شربة من الماء. فبينما هو يخاطبهم، إذا أتاه سهم مشوم من ظالم غشوم، فذبح الطّفل من الأذن إلى الأذن. و قيل: إنّ السّهم رماه قديمة العامريّ (لعنه اللّه) ، فجعل الحسين عليه السّلام يتلقّى الدّم‏ بكفّيه، و يرمي‏به إلى السّماء، و يقول: اللّهمّ إنّي أشهدك على هؤلاء القوم، فإنّهم نذروا أن لا يتركوا أحدا من ذرّية نبيّك. ثمّ رجع بالطّفل مذبوحا، و دمه يجري على صدره، فألقاه‏إلى أمّ كلثوم، فوضعه‏ في الخيمة، و بكى عليه، موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏4 ؛ ص291 به نقل از نفس المهموم،/ 350 فأخذه على يده و قال: يا قوم‏! إن‏ لم‏ ترحموني‏، فارحموا هذا الطّفل. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏4 ؛ ص294 به نقل از ابو مخنف و ما بقى غير هذا الطّفل، و هو يتلظّى‏ عطشا، کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

روضه حضرت علی اصغر علیه السلام: قسمت چهارم: شهادت : مرحوم دربندی می فرماد این لطف خدا به گریه کنا بود هر کسی طاقتی داره اما خدا این مصیبتم بین مصیبتای کربلا قرار داد دیگه کسی نمونه گریه نکرده باشه در جنگ احد دهان پیغمبر مجروح شد فاطمه خودشو رساند فرمود اشتد غضب الله علی من ادمی وجه رسول الله حالا زهراجان کجایی ببینی آمد مقابل لشگر مردم ببینید به تن علی لباس نظامی نکردم ببینید قد علی از قد شمشیرهای شما کوتاه تره طبق نقلی صدا زد یا قوم لقد جف اللبن فی ثدی امه ببینید دیگه مادرش شیری نداره اما گفتن هنوز داشت با مردم حرف میزد یه وقت ببینه دستش گرم شد علی آرام داره تو دستش دست و پا میزنه یه وقت شاید دید این شهید کوچک لحظه آخر یه لبخند زد آخه مرحوم اصفهانی استاد آیت الله بهجت فرمود غنچه بسته دهن باز شد از خار خدنگ خنده زد با دلتنگ نمی دونم جای دیگه هم داریم یا نه که از آسمان بر حسین همونجا تسلیت فرستادن دعه یا حسین بعضی گفتن علی رو داد به دست زینب بعد دوتا دستشو زیرگلوی علی گرفت دستاش پر خون شد خون ها رو به آسمان پاشید خدایا همین که میبینم تو تماشا می کنی برام آسانه هون علی ما نزل بی انه بعین الله اما حالا حسین بچه رو چه کار کنه بعضیا میگن راهشو کج کرد رفت پشت خیمه ها اول تیرو از گلوش بیرون کشید بعد با شمشیر یه قبر کوچک حفر کرد علی رو با خون خودش آغشته کرد ننوشتن اما شاید یه وقت ببینه رباب داره دوان دوان میاد حسین جان میشه یه بار دیگه علی رو ببینم ناله بزن بگو یا حسین إعلام الورى بأعلام الهدى (ط - القديمة) ؛ النص ؛ ص82 . وَ فِي كِتَابِ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ‏ أَنَّهُ لَمَّا انْتَهَتْ فَاطِمَةُ وَ صَفِيَّةُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص وَ نَظَرَتَا إِلَيْهِ قَالَ ص لِعَلِيٍّ أَمَّا عَمَّتِي فَاحْبِسْهَا عَنِّي وَ أَمَّا فَاطِمَةُ فَدَعْهَا فَلَمَّا دَنَتْ فَاطِمَةُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ رَأَتْهُ قَدْ شُجَّ فِي وَجْهِهِ وَ أُدْمِيَ فُوهُ إِدْمَاءً صَاحَتْ وَ جَعَلَتْ تَمْسَحُ الدَّمَ وَ تَقُولُ اشْتَدَّ غَضَبُ‏ اللَّهِ‏ عَلَى مَنْ أَدْمَى وَجْهَ رَسُولِ اللَّهِ وَ كَانَ يَتَنَاوَلُ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا يَسِيلُ مِنَ الدَّمِ وَ يَرْمِي بِهِ فِي الْهَوَاءِ فَلَا يَتَرَاجَعُ مِنْهُ شَيْ‏ءٌ. قَالَ الصَّادِقُ ع وَ اللَّهِ لَوْ نَزَلَ مِنْهُ شَيْ‏ءٌ عَلَى الْأَرْضِ لَنَزَلَ الْعَذَابُ. اسرار الشهاده دیوان حضرت آیت الله شیخ محمد حسین اصفهانی معروف به کمپانی موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏4 ؛ ص291 به نقل از نفس المهموم فنودي من الهوى: دعه‏ يا حسين‏! فإنّ له مرضعا في الجنّة موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏4 ؛ ص291 فوقع في نحره، فذبحه، فقال لزينب‏: خذيه. ثمّ تلقّى‏ الدّم بكفّيه، فلمّا امتلأتا، رمى بالدّم نحو السّماء اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص117 فَذَبَحَهُ فَقَالَ لِزَيْنَبَ خُذِيهِ ثُمَّ تَلَقَّى الدَّمَ بِكَفَّيْهِ فَلَمَّا امْتَلَأَتَا رَمَى بِالدَّمِ نَحْوَ السَّمَاءِ ثُمَّ قَالَ هَوَّنَ‏ عَلَيَ‏ مَا نَزَلَ بِي أَنَّهُ بِعَيْنِ اللَّهِ.قَالَ الْبَاقِرُ ع‏ فَلَمْ يَسْقُطْ مِنْ ذَلِكَ الدَّمِ قَطْرَةٌ إِلَى الْأَرْضِ. فنزع الحسین السهم من حلقه و جعل یلطخه بدمه و یقول والله لانت اکرم علی الله من الناقة و لمحمد اکرم علی الله من صالح موسوعة شهادات المعصومین ج2 ص268 به نقل از تاریخ یعقوبی ج2 ص245 و عبرات المصطفین ج2 ص 87. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

پیوند روضه حضرت عبدالله با روضه حضرت علی اصغر (علیهما السلام) همه شهدای کربلا رو سر از تنشون جدا کردن و به نیزه زدن اما جانسوز تر اینه سه نفر بودن روز عاشورا هنوز جونی در بدن داشتن و سرشونو جدا کردن اول همین یادگار امام مجتبی عبدالله بن حسنه با دست بریده افتاده تو بغل عمو یه وقت دیدن حرمله طوری گلوی عبدالله رو هدف گرفت نوشتن فذبحه یعنی گلوی عبدالله رو برید دومین جا که خیلی دل امام زمان رو به درد آورده شیرخواره حسینه ... دیدی بچه تا ببینه می خواهی بهش آب بدی لبهاشو به هم میزنه بمیرم هنوز علی داشت لب هاشو مثل ماهی به هم می زد الهی دستت قلم شه حرمله نگم چه کرد فقط نوشتن یه وقت حسین نگاه کنه فذبح الطفل من الاذن الی الاذن و من الورید الی الورید سومین جام اونجاییه که امام رضا فرمود یابن شبیب ان کنت باکیا لشیئ فابک علی الحسین پسر شبیب برا هر غریبی خواستی گریه کنی برا حسین گریه کنه اگه امام رضا نفرموده بود جا نداشت بگیم فرمود پسر شبیب آخه جد ما رو مثل قربانی سرش رو از تنش جدا کردن ... کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

ارتباط بین روضه نفرین حضرت زهرا سلام الله علیها در مدینه و روضه نفرین امام حسین علیه السلام بعد از شهادت علی اصغر علیه السلام: با اینکه بچه شو بین در و دیوار ازش گرفتن... با همون سینه زخمی ... با همون پهلوی شکسته... کشان کشان خودشو رسوند وسط کوچه چنگ زد به پیراهن علی... صدا زد "والله لا ادعکم تجرون ابن عمی ظلما" به خدا نمیگذارم پسر عمومو ببرید! هر چی تهدید کردن... هر چی تازیانه زدن ... دیدن زهرا علی رو رها نمیکنه... دستور داد قنفذ با غلاف شمشیر...! علی رو به مسجد بردن... جان علی در خطر بود... حالا دست شکسته زهرا زخمی شده بود روی زخمای دیگه زهرا تا به حال زبان به نفرین باز نکرده بود...! اما اینجا صدا زد "مردم به خدا ناقه صالح نزد خدا گرامی تر از من نیست" #فما_ناقة_صالح_باکرم_علی_الله_منی اگه علی رو رها نکنید نفرینتون می کنم... سلمان به دستور علی خودشو رسوند و زهرا رو آروم کرد ...! یا امام هادی روز شهادت شماس نمیدونم اینجا بر شما اهل بیت سخت تر گذشت یا عصر عاشورا...! یکی از جاهایی که ابی عبدالله روز عاشورا نفرین کرد روضه شیرخواره است اشاره ای کنیم همه حوائج و گرفتاری ها و بیماران مد نظر باشن حسین آمد به میدانو علی اصغر در آغوشش چو ابری بر رخ ماهی عبای شاه رو پوشش میگن عباشو به دوش انداخته بود گفتن شاید اومده ما رو به قرآن قسم بده...! دیدن از زیر عبا بچه شیر خوارش رو بلند کرد روی دست گرفت صدا زد： #یا_قوم_ان_لم_ترحمونی_فارحموا_هذا_الطفل مردم اگه به من رحم نمی کنید به این بچه شیرخواره رحم کنید "اما ترونه کیف یتلظی عطشا" مگه نمیبینید علی چه طور بیتابی میکنه ببینید ... ببینید... گلم رنگ ندارد... سر جنگ ندارد... مردم ببینید به تن علی لباس نظامی نکردم مردم ببینید قد علی از شمشیرای شما کوتاه تره یا صاحب الزمان دیگه نمیگم چی شد فقط یه وقت ابی عبدالله دید دستاش از خون علی گرم شد علی داره آروم آروم رو دست بابا دست و پا میزنه اینجا بود دست برد زیر گلوی علی خون ها رو با آسمان ریخت صدا زد： #اللهم_لا_یکون_علیک_اهون_من_فصیل خدایا علی من کمتر از بچه ناقه صالح نباشه ای گل یاس سپیدم صاعقه زد ساقه ات را با چه رویی سوی خیمه من برم قنداقه ات را...! الا لعنة الله علی القوم الظالمین و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون. کانال روضه های مکتوب: @rozehayemaktoub

آدرس فایل پی دی اف: پانزده مجلس روضه حضرت علی اصغر علیه السلام با گرایش به جهاد تبیین به صورت پی دی اف 🔴🔴🔴پانزده مجلس روضه حضرت علی اصغر علیه السلام با گرایش به جهاد تبیین:🔴🔴🔴👇👇👇👇👇

پانزده نکته روضه حضرت علی اصغر با گرایش به جهاد تبیین نکته اول: اعظم مصائب #عظمت مصیبت #روضه حضرت علی اصغر با استفاده از آیات قرآن مصیبت سید الشهدا اعظم مصائب است که در زیارت عاشورا عرضه می داریم: «یا ابا عبدالله لقد عظمت الرزیة و جلت و عظمت المصیبة بک علینا» یعنی: «حسین جان مصیبت شما برای ما خیلی مصیبت بزرگی است» بلکه عرضه می داریم نه فقط بر ما بلکه بر اهل آسمان این مصیبت سنگین است:«مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الاسلام و فی جمیع السماوات و الارض» به قول محتشم کاشانی: «در بارگاه قدس که جای ملال نیست سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است» چطور ملائکه آرام بنشینند؟! در حالیکه امام صادق فرمود: «یا ابا بصیر! مادر ما طوری در ماتم حسین ناله می زند که زمین و آسمان نزدیک است به هم بریزد.» لذا فرمود: «يَا أَبَا بَصِيرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَكُونَ فِيمَنْ يُسْعِدُ فَاطِمَة؟» یعنی «ابا بصیر! آیا نمی خواهی با ناله فاطمه همراه شوی؟» این شبها ما نیز می خواهیم با زهرای مرضیه و فرشتگان آسمان هم ناله شویم. اما در بین همه مصائب سید الشهدا دو مصیبت از همه بالاتر است برای این مطلب شاهدی از قرآن می آوریم. مسلم است که خدای متعال وقتی واقعه ای را بزرگ بداند نشان دهنده اوج عظمت آن است، در ماجرای مصائب بنی اسرائیل می خوانیم که خدای متعال از بین همه مصیبت ها دو مصیبت را جدا می فرماید:«یذبحون ابنائکم و یستحیون نسائکم» «یعنی مصیبت سر بریدن کودکان و اسارت زنان» و در پی آن می فرماید:«و فی ذلکم بلاء من ربکم عظیم» «این بلاء، مصیبت بزرگی بود!» پس باید گفت بین مصیبت های ابا عبدالله که خود، اعظم مصائب عالم است، دو مصیبت از همه بالاتر است: یکی مصیبت اسیری زینب کبری! دومی هم مصیبت این طفل شیرخوار مظلوم، آقا علی اصغر! مرحوم دربندی در تحلیل این مصیبت می نویسد:« شهادت این کودک طوری دل امام را به درد آورد و به آتش کشید که این مصیبت به تنهایی نزدیک است با تمام مصائب سیدالشهدا برابری کند. بلکه این مصیبت به قدری است که برای سیدالشهدا نثار این فرزند به اندازه هفتاد بار بلکه هفتاد هزار بار جان دادن و دوباره احیا شدن و قربانی شدن بود.» عجیب نیست اگر خانم حضرت سکینه نقل می فرماید عصر عاشورا که خود را به کنار پیکر بی سر و قطعه قطعه پدر رساندم از هوش رفتم و در رویا دیدم از گلوی بریده این ناله بلند است که: شِيعَتِي مَا إِنْ شَرِبْتُمْ رَيَّ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي‏ أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي ‏ اما طبق برخی نقل ها در بین همه مصائب، ابا عبدالله یک مصیبت را جدا کرد و از گلوی بریده این مصیبت را خواند که ای شیعیان! و گریه کنان حسین! ای کاش همه بودید روز عاشورا و تماشا می کردید که چگونه برای طفل شیرخوارم آب طلب کردم اما کسی به حسین رحم نکرد! لیتکم فی یوم عاشورا جمیعا تنظرونی کیف أستسقی لطفل فأبوا ان یرحمونی. كامل الزيارات ؛ النص ؛ ص83 سوره بقره، 49 و إِذْ نَجَّيْناكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذابِ يُذَبِّحُونَ‏ أَبْناءَكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِساءَكُمْ وَ في‏ ذلِكُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظيمٌ موسوعة الامام الحسین ج4 ص314 به نقل از اسرار الشهادة. المصباح للكفعمي (جنة الأمان الواقية)، ص: 741. موسوعة شهادة المعصومین به نقل از الدمعة الساکبة ج4 ص374. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

پانزده نکته از روضه حضرت علی اصغر علیه السلام با گرایش به جهاد تبیین: نکته دوم: جهاد مادرانه رباب #نقش زنان در عاشورا #حضرت رباب #جهاد و جلوه های مختلف آن #قربانی در راه خدا #روضه حضرت علی اصغر با استفاده از آیات قرآن #ارتباط بین روضه حضرت علی اصغر و روضه حضرت زهرا در زیارت امین الله خطاب به اهل بیت عرضه می داریم: «أشهد أنّك جاهَدتَ‏ في‏ اللَّه‏ حقَّ جِهاده‏» بالاترین جلوه «جهاد» آنجاست که انسان از ارزشمندترین دارایی خود بگذرد که فرمود: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» در بین همه دلبستگی های انسان، محبت به فرزند جلوه دیگری دارد و باز در اینجا محبت مادر باردار به جنین و محبت مادر به شیرخوار خود قصه دیگری است شاهد این معنا آیات قرآن است که در وصف سختی های قیامت می فرماید:«مصیبت قیامت چنان سنگین است که مادر شیرخوار نیز طفل خود را رها می کند.» این یعنی دلبستگی مادر به شیرخوار خود از همه محبت ها بالاتر است. همچنانکه خدای متعال فرزند را در چند جای قرآن نور چشم مادر دانسته است، چشم که از حیاتی ترین اعضای بدن انسان است را تمثیل اوج محبت گرفته اند. خدای متعال می فرماید:«شیرخوار مادر موسی را به او بازگرداندیم تا چشم او روشن شود» اما دو مادر بودند که در عرصه جهاد برای دفاع از امام فرزند خود را فدا کردند: اول از همه مادر سادات بود که بین در و دیوار محسن ششماهه را فدا کرد اما عجیب اینجاست که نقل نشده است زهرای مرضیه اینجا نفرین کرده باشد، بلکه نوشته اند حضرت هر طور بود خود را به مسجد مدینه رساند. تا بی بی دو عالم دید جان امیرالمومنین در خطر است ناله برداشت: مردم! به خدا من نزد خدا از ناقه صالح کمتر نیستم و این فرزندان من نیز از فصیل و شیرخوار ناقه کمتر نیستند اگر علی را رها نکنید لباس خود را چاک می زنم و به درگاه خدا نفرینتان می کنم! دومین مادر نیز در عصر عاشورا خانم حضرت رباب بود اما رباب نیز در مدرسه فاطمه درس وفا گرفته بود. نوشته اند در مجلس ابن زیاد تا نگاهش به سر مقدس ابا عبدالله افتاد با اینکه شاید سر علی اصغر نیز در مجلس بود اما دیدند رباب به نزد رأس مقدس سیدالشهدا رفت و سر را در آغوش گرفت و فریاد بر آورد حسین جان هرگز تو را فراموش نمی کنم :«واحسینا فلا نسیت حسیناً» همچنین نوشته اند رباب تا آخر عمر زیر سایه نمی رفت و چنین نوحه ای سرود: إنّ الّذي كان نوراً يُستضاء به‏ بكربلاء قتيلٌ غير مدفونِ ‏ اگرچه ننوشته اند رباب روز عاشورا نفرین کرده باشد اما گاهی محبت پدر نیز کمتر از محبت مادر نیست خصوصا اگر قلب رحمة الله الواسعة باشد، نوشته اند: تا تیر به گلوی علی اصابت کرد، «اندکی دست و پا زد و جان داد» «فاضطرب و مات» چرا می گویم اندکی دست و پا زد؟ زیرا در این بدن نحیف دیگر جانی نمانده بود که دست و پایی بزند، اینجا بود که حسین علیه السلام که گویا بزرگترین معجزه و سند حقانیت انقلاب او را به شهادت رسانده باشند شاید به یاد نفرین مادر در مسجد مدینه افتاد و فرمود:«خدایا فرزند من از شیرخوار ناقه صالح کمتر نباشد!» الغارات (ط - الحديثة) ؛ ج‏2 ؛ ص847. سوره آل عمران، 92. سوره حج، 2، يَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ‏ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ سوره طه، 40، فَرَجَعْناكَ‏ إِلى‏ أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُها وَ لا تَحْزَنَ عیاشی ج2 ص67، البرهان ج2 ص710. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏6 ؛ ص60 به نقل از تذکرة الخواص سبط ابن الجوزی،« إنّ الرّباب زوجة الحسين أخذت الرّأس‏، و وضعته في حجرها، و قبّلته‏» موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏7 ؛ ص311 به نقل از تاریخ ابن عساکر و کامل ابن اثیر، «وعاشت بعده سنة لم يظلّها سقفُ بيتٍ حتّى بليت وماتت كمداً.» موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏7 ؛ ص310 به نقل از اغانی ابوالفرج اصفهانی. المجدی ص 91. مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب) ؛ ج‏4 ؛ ص109 لَا يَكُونُ أَهْوَنَ عَلَيْكَ‏ مِنْ‏ فَصِيل‏. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

پانزده نکته از روضه حضرت علی اصغر علیه السلام با گرایش به جهاد تبیین: نکته سوم: شرمندگی سیدالشهدا #حیا و غیرت #همسرداری حضرت زهرا #ارتباط بین روضه حضرت علی اصغر و روضه حضرت زهرا #شرمندگی امام حسین علیه السلام خدای متعال به زن حیا و به مرد غیرت ارزانی داشت و به همین جهت بود که رسول خدا در شب عروسی کارهای بیرون خانه را به علی سپرد تا پرده حیای عصمت الله الکبری در برخورد با بیگانه به زحمت نیافتد. امیرالمومنین پیوسته تلاش می کرد در کنار جهاد همیشگی با دشمن، از امور خانه نیز غافل نماند. زهرای مرضیه نیز همیشه مراقب بود علی در انجام این وظیفه شرمنده نشود. چنین بود که نوشته اند روزی امیرالمومنین متوجه شد زهرای مرضیه و فرزندان حضرت چند روز است گرسنه اند. پرسید:« چرا از من نخواستی تا برای شما غذا فراهم کنم؟» فاطمه عرضه داشت:« یا ابالحسن من از خدا حیا می کنم تو را به کاری وا بدارم که نتوانی انجام دهی!» اما دو نفر از اهل بیت نزد همسر خویش شرمنده شدند: یکی اینجا که دست تقدیر بر این بود که امیر المومنین نزد زهرای مرضیه خجالت زده شود. نوشته اند تا علی خود را کنار در خانه رساند دید زهرای مرضیه بدون چادر پشت در افتاده است بدون عمامه با چشمی کاسه خون «حاسراً مُحمَرَّ العَینَین» خود را به زهرا رساند اولین کاری که کرد عبای خود را روی بی بی دو عالم انداخت. دومین جا نیز عصر عاشورا بود شاید رباب که شاگرد مکتب فاطمه زهرا است حیا می کرد که از پدر بخواهد تا از این مردم آبی طلب کند اما زینب کبری علی را به ابا عبدالله رساند به امیدی که کمی آب برای او طلب کند، اینجا نیز نوبت شرمندگی سید الشهدا بود خدا می داند که به دل حسین چه گذشت وقتی خون از قنداقه علی روی سینه حسین جاری بود. لذا در زیارت داغ علی اصغر را ممتاز از همه مصائب حضرت ذکر می کند و می فرماید:« صلی الله علیک ... و علی وَلَدِکَ عَلیٍّ الاصغر الذی فُجِعتَ بِه» شاید به همین دلیل بود که ابی عبدالله دیگر مادر را صدا نزد بلکه زینب کبری را صدا زد، علی را به دست زینب داد و تیر از گلوی علی بیرون کشید و پس از آن به خیمه بانوان برنگشت، راه خود را عوض کرد و با شمشیر خود قبر کوچکی برای علی کند علی را با خون خود غسل داد، بر پیکر علی نماز خواند و درون خاک گذاشت . یاس خشک و تشنه کامم بی تو اقیانوس دردم من فدای لحظه ای از عمر کوتاه تو گردم ای گل یاس سپیدم صاعقه زد ساقه ات را با چه رویی سوی خیمه من برم قنداقه ات را بحار الانوار ج43 ص81. بحار ج43 ص59. الهدایة الکبری، ص407. موسوعة تاریخ الامام الحسین ج4 ص317 به نقل از ینابیع المودة قندوزی، و ابصار العین سماوی با این تفاوت که ینابیع نام ام کلثوم را ذکر کرده است و ابصار العین نام زینب کبری. الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحديثة) ؛ ج‏3 ؛ ص71 صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَيْهِمْ وَ عَلى‏ وَلَدِكَ عَلِيِّ الاصْغَرِ الَّذِي فُجِعْتَ‏ بِه‏ اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص117 فَذَبَحَهُ فَقَالَ لِزَيْنَبَ خُذِيهِ موسوعة شهادات المعصومین ج2 ص268 به نقل از تاریخ یعقوبی ج2 ص245 و عبرات المصطفین ج2 ص 87.فنزع الحسین السهم من حلقه و جعل یلطخه بدمه و یقول والله لانت اکرم علی الله من الناقة و لمحمد اکرم علی الله من صالح. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏4 ؛ ص321 به نقل از فتوح ابن اعثم، «و حفر له بطرف السّيف‏» كشف الغمة في معرفة الأئمة (ط - القديمة) ؛ ج‏2 ؛ ص26 به نقل ا فتوح ابن اعثم، « فَزَمَلَهُ الْحُسَيْنُ ع‏ وَ حَفَرَ لَهُ بِسَيْفِهِ وَ صَلَّى‏ عَلَيْهِ‏ وَ دَفَنَهُ‏ » الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسي) ؛ ج‏2 ؛ ص301 فنزل الحسين ع عن فرسه و حفر للصبي بجفن سيفه و رمله‏ بدمه‏ و دفنه‏. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

پانزده نکته از روضه حضرت علی اصغر علیه السلام با گرایش به جهاد تبیین: نکته چهارم: جهاد با سلاح گریه #اعتراض علیه ظالم #مظلومیت علی اصغر علیه السلام #ارتباط بین روضه علی اصغر با روضه حضرت زهرا سلام الله علیها #عطش یکی ار نعمت های بزرگ خدای متعال به انسان «بیان» است، که: «علمه البیان» انسان با بیان، حال درونی خود را بیان می کند یکی از فوائد بیان ابراز غم و اندوه است یعقوب پیامبر می فرماید:« أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْني‏ إِلَى اللَّهِ » همچنین نعمت دیگر بیان دفاع از خود است و همین است که می گویند به زبان آمدن و سخن گفتن باعث تسکین درون است و مردم طفل نوزاد را «طفل بی زبان» می گویند از این جهت که بچه اگر دردی داشته باشد نمی تواند بیان کند لذا یکی از لحظات سخت برای مادر اینجاست که بچه گریه می کند اما مادر نمی فهمد درد بچه چیست؟ دو شهید از اهل بیت بودند که هرگز فرصتی برای اعتراض پیدا نکردند یکی محسن شهید زهرای مرضیه بود که وقتی بین در و دیوار به شهادت رسید این غم در دل زهرا ماند که فرزند او حتی ناله ای هم برای اعتراض نزد. روز عاشورا نیز هر شهیدی که بر زمین افتاد ناله ای برآورد علی اکبر فریاد برآورد «یا ابتاه علیک منی السلام» قاسم عمو را صدا زد: «یا عماه ادرکنی»، وقتی دستان عبدالله بن حسن جدا شد فریاد بر آورد «یا أماه» و این ناله ها همانگونه که ناله استغاثه بود فریاد اعتراض مظلوم بر ظالم نیز بود اما جان عالمی فدای طفل شیرخوار ابا عبدالله ... تکلّم کن تکلّم کن بگو من آب می خواهم تلظّی کن تلظّی کن فدای کام عطشانت نه ناله می زنی نه دست و پا نه اشک می ریزی مزن آتش مرا این قدر با لب های خندانت تنها کاری که از دست علی برمی آمد تلظی و گریه بود. گفته اند: تلظی به التهاب آتش می گویند و وقتی کسی از شدت گرما خیلی بی قراری کند به این کار «تلظی»می گویند گویا مانند آتشی شده است که زبانه می کشد. اسفراینی در کتاب نور العین تعبیر دیگری آورده است: «و هو یتقلب فی یدیه من شدة العطش» گویا طفل از شدت تشنگی در دست پدر دست و پا می زد. اینجا بود که اباعبدالله خود دست به کار شد علی را روی دست گرفت «فأخذه على يده» و فریاد زد: «يا قوم! إن لم ترحموني‏، فارحموا هذا الطّفل.» یعنی مردم اگر به من رحم نمی کنید به این طفل شیرخوار رحم کنید. مگر نه شیر مادر هم غذا هم آب می باشد تو کودک هم گرسنه بودی و هم تشنه جان دادی سوره الرحمان ، 4. تذکرة الخواص سبط ابن الجوزی ج2 ص164. فاذا بطفل یتلظی عطشا در نور العین فی مشهد الحسین و معالی السبطین و کبریت احمر این تعبیر به نقل از سید الشهدا آمده است. نقل نور العین چنین است: «قتلتم من معی و لم یبق غیر هذا و لکن لیس علیه ثار و هو یتلظی عطشا فاسمحوا لی بشربة من ماء» همچنین ر،ک: موسوعة الامام الحسین ج11ص 886 به نقل از معالی السبطین و ج‏4، ص: 297 به نقل از بیرجندی در کبریت احمر. لسان العرب، ج15 ص249. «و أَما قولهم في الحرّ: يَتَلَظَّى‏ فكأَنه يَلْتَهِب كالنار من اللَّظى.» اسفراینی، نور العین فی مشهد الحسین ج1 ص46. همان. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

پانزده نکته از روضه حضرت علی اصغر علیه السلام با گرایش به جهاد تبیین: نکته پنجم: دو ششماهه #تظلم حضرت زهرا سلام الله علیها در قیامت #پیراهن خونین امام حسین علیه السلام #ارتباط بین روضه حضرت علی اصغر با حضرت زهرا فرموده اند در روز قیامت وقتی مردم در عرصه محشر جمع می شوند ندا بلند می شود: «ای اهل محشر چشم های خود را به زیر اندازید که فاطمه وارد محشر می شود ناگهان بی بی دو عالم سوار بر مرکبی از نور و در حلقه فرشتگان وارد می شود.» نوشته اند:« وقتی حضرت در میان صحرای محشر می ایستد همه انتظار دارند بی بی سوار بر ناقه به بهشت برود اما می بینند حضرت از ناقه پیاده می شود و چند پیراهن خونی از جمله پیراهن خونی ابا عبدالله را به دست می گیرد و ناله بر می آورد که خدایا بین من و قاتلین فرزندانم حکم فرما» سپس عرضه می دارد:« خدایا حسنین را به من نشان بده!» و طبق نقلی عرضه می دارد:« خدایا وارد بهشت نمی شوم تا ببینم با فرزندان من چه کردند!» اینجاست که خدای متعال می فرماید:« فاطمه! به قلب قیامت نگاهی بینداز!» نگاه فاطمه بر پیکر بی سر ابا عبد الله و سر غرق به خون حسین می افتد در حالیکه از رگهای بریده خون جاری است. اینجاست که فاطمه ناله بر می آورد: «وا ولداه! وا ثمرة فواداه!» و فرشتگان از ناله فاطمه غش می کنند. کامل الزیارات نقل می کند: امام صادق فرمود: «اولین کسی که در روز قیامت به حساب او رسیدگی می شود قاتل محسن بن علی است و بعد از او قنفذ.» از این روایت معلوم می شود قاتل محسن غیر از قنقذ است زیرا قنفذ طبق روایت دیگر قاتل حضرت زهرا سلام الله علیها است. می گویند: وقتی مادر باردار است باید خیلی مراقب خودش باشد، زیرا اولین کسی که ضربه می بیند بچه است. لذا محسن آن لحظه ای به شهادت رسید که فاطمه زهرا به پشت در خانه آمد تا دیدند فاطمه پشت در است در را به سینه زهرا زدند، ناله زهرا بلند شد :«یا فضة خذینی» فضه به فریادم برس که محسنم را کشتند. عرضه می داریم: یا صاحب الزمان! اگر اینجا طفل شش ماهه زهرا را نمی کشتند کسی جرئت نمی کرد در کربلا گلوی طفل ابا عبدالله را هدف بگیرد. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص219 قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ تُقْبِلُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ عَلَى نَاقَةٍ مِنْ نُوقِ الْجَنَّةِ ... وَ عَنْ يَمِينِهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ وَ عَنْ شِمَالِهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ وَ جَبْرَئِيلُ آخِذٌ بِخِطَامِ النَّاقَةِ يُنَادِي بِأَعْلَى صَوْتِهِ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ حَتَّى تَجُوزَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّد. بحار الأنوار؛ ج‏43 ؛ ص219 فَتَنْزَخُ بِنَفْسِهَا عَنْ نَاقَتِهَا وَ تَقُولُ إِلَهِي وَ سَيِّدِي احْكُمْ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَنْ ظَلَمَنِي اللَّهُمَّ احْكُمْ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَنْ قَتَلَ وُلْدِي‏. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص220 تُحْشَرُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَعَهَا ثِيَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدَّم‏. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص224 ثُمَّ تَنْزِلُ عَنْ نَجِيبِهَا فَتَأْخُذُ قَمِيصَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع بِيَدِهَا مُضَمَّخاً بِدَمِه‏. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص226 فَتَقُولِينَ يَا رَبِّ أَرِنِي الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْن‏. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص222 فَيُقَالُ لَهَا ادْخُلِي الْجَنَّةَ فَتَقُولُ لَا أَدْخُلُ حَتَّى أَعْلَمَ مَا صُنِعَ بِوَلَدِي مِنْ بَعْدِي‏. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص222 فَيُقَالُ لَهَا انْظُرِي فِي قَلْبِ الْقِيَامَةِ فَتَنْظُرُ إِلَى الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَائِماً وَ لَيْسَ عَلَيْهِ رَأْسٌ فَتَصْرُخُ صَرْخَةً وَ أَصْرُخُ لِصُرَاخِهَا وَ تَصْرُخُ الْمَلَائِكَةُ لِصُرَاخِنَا. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص223 يُمَثَّلُ لِفَاطِمَةَ ع رَأْسُ الْحُسَيْنِ ع مُتَشَحِّطاً بِدَمِهِ بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص226 وَ أَوْدَاجُ الْحُسَيْنِ تَشْخُبُ‏ دَما. ف بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص223 َتَصِيحُ وَا وَلَدَاهْ وَا ثَمَرَةَ فُؤَادَاهْ فَتَصْعَقُ الْمَلَائِكَةُ لِصَيْحَةِ فَاطِمَة. كامل الزيارات ؛ النص ؛ ص334 َ وَ أَوَّلُ مَنْ يُحْكَمُ فِيهِمْ مُحَسِّنُ بْنُ عَلِيٍّ ع وَ فِي قَاتِلِهِ ثُمَّ فِي قُنْفُذ. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

پانزده نکته از روضه حضرت علی اصغر علیه السلام با گرایش به جهاد تبیین: نکته ششم: خصائص علی اصغر علیه السلام هر کدام از شهدای کربلا ویژگی های خاص خود را داشتند اما شاید آنکه بیشترین ویژگیها و مظلومیت ها را در خود جمع کرده است این طفل شیرخوار است: تنها شهیدی که فرصتی برای اعتراض پیدا نکرد علی اصغر بود. تنها شهیدی که برای جنگ نیامده بود و او را به شهادت رساندند. تنها شهیدی که روی سینه ابا عبدالله به شهادت رسید و می گویند بر سینه اباعبدالله دفن شد. تنها شهیدی که در پی شهادت او از آسمان ندای تسلیت رسید که «دعه یا حسین فان له مرضعا فی الجنه.» در آداب ذبح گفته اند هرگز قربانی را مقابل قربانی دیگر ذبح نکن! اما علی اصغر در مقابل چشمان پدر قربانی شد. تنها شهیدی که به دست پدر دفن شد. تنها شهیدی که امام حسین خون او را به آسمان پاشید. تذکرة الخواص سبط ابن الجوزی ج2 ص164. الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏6 ؛ ص230 أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع قَالَ: لَا تَذْبَحِ الشَّاةَ عِنْدَ الشَّاةِ وَ لَا الْجَزُورَ عِنْدَ الْجَزُورِ وَ هُوَ يَنْظُرُ إِلَيْه‏ ویژگی های مختلفی که ذکر شده است در همین نوشته همراه با ارجاع آمده است. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

نکته هفتم: ذبح عظیم امام حسین علیه السلام #ارتباط بین روضه عبدالله بن حسن با روضه حضرت علی اصغر با روضه گودی قتلگاه #ذبح عظیم دو شهید بودند در روز عاشورا که هر دو مثل هم شهید شدند عبدالله بن حسن و علی اصغر با سه ویژگی: اول اینکه قاتل هر دو حرمله بود. دوم اینکه هر دو در آغوش امام حسین به شهادت رسیدند. سوم اما جانسوز تر است و آن اینکه هنوز جانی در بدن داشتند که گلوی هر دو با تیر ذبح شد. اگرچه همه شهدای کربلا در روز عاشورا مذبوح بودند اما سه نفر از شهدا بودند که جانی در بدن داشتند و ذبح شدند یکی عبدالله بن حسن بود دیگری ذبح عظیم پرودگار، حضرت سید الشهدا بود و دیگری همین ششماهه است. نوشته اند تیری که با آن علی را زدند «مشقص» نام داشت و مشقص به تیرهای عریضی می گفتند که برای کشتن حیوان های وحشی به کار می بردند لذا تا تیر به گلوی علی خورد دیدند گلو را بریده است. امام زمان اینگونه روضه طفل ششماهه را می خواند که:« السَّلَامُ عَلَى ... الطِّفْلِ الرَّضِيعِ الْمَرْمِيِّ الصَّرِيعِ الْمُتَشَحِّطِ دَماً الْمُصَعَّدِ دَمُهُ فِي السَّمَاءِ الْمَذْبُوحِ‏ بِالسَّهْمِ‏ فِي حَجْرِ أَبِيهِ‏» یعنی سلام بر آن طفل شیرخواری که او را بر سینه پدر ذبح کردند و در خون خود دست و پا می زد. ز حجم تیر و حلق نازکت گردیده معلومم که خواهد شد جدا از تن سر چون ماه تابانت بحار الانوار ج45ص53، قال السيد فرماه حرملة بن كاهل بسهم فذبحه و هو في حجر عمه الحسين ع. سلام به آن حضرت به نقل زیارت ناحیه مقدسه: السّلام على عبداللَّه بن الحسين الطّفل الرّضيع، المرميّ الصّريع، المتشحّط دماً، المصعّد دمه في السّماء، المذبوح بالسّهم في حجر أبيه‏، لعن اللَّه راميه حرملة بن كاهل الأسديّ وذويه» ترجمه: سلام بر عبداللَّه بن حسين، كودك شيرخواره‏اى كه تير خورد و جان داد، آن که در خون خویش دست و پا زد و خون او در آسمان بالا رفت. كودكى كه با تير در آغوش پدرش ذبح شد، خدا لعنت كند قاتل او« حرملة بن كاهل اسدى» و همدستانش را.» موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏13 ؛ ص42 ابن طاوس، مصباح الزّائر،/ 279؛ الإقبال،/ 574/ عنه: المجلسي، البحار، 98/ 270. فی اللغة: التشحط: الاضطراب فی الدم. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏13 ؛ ص12به نقل از الدّينوريّ، أخبار الطّوال،/ 258 فرماه رجل من بني أسد، وهو في حِجْر الحسين بمشْقَص، فقتله. خنجری که ابراهیم می خواست اسماعیل را با آن ذبح کند مشقص نامیده اند مهج الدعوات و منهج العبادات ؛ ؛ ص283 قال فی العین: كتاب العين ؛ ج‏5 ؛ ص33 الشِّقْص‏: طائفة من الشي‏ء، تقول: أعطيته‏ شِقْصاً من ماله. و المِشْقَص‏: سهم له نصل عريض لرمي الوحش. و قال فی أساس البلاغة ؛ ؛ ص334 و شَقّصَ‏ الشاةَ تَشقيصاً: عَضّاها. و يقال للقَصّاب: المُشقِّص‏. فذبح الطّفل من الأذن إلى الأذن. [قال فی المعالی من الاذن الی الاذن أو من الورید الی الورید] موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏4 ؛ ص294 به نقل از مقتل منسوب به أبي مخنف،/ 83- 84- عنه: المازندراني، معالي السّبطين، 1/ 424. إقبال الأعمال (ط - القديمة) ؛ ج‏2 ؛ ص574 کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

نکته هشتم: داغی آهن #عطش #حرمله در آداب ذبح گفته اند قبل از ذبح به قربانی آب بدهد. شاید یکی از حکمت های این حکم این باشد که اگر قربانی تشنه باشد ذبح برای او سخت تر خواهد بود. شاید به همین علت باشد که منهال میگوید به مدینه رفتم و به خدمت امام سجاد علیه السلام رسیدم. حضرت وقتی فهمید منهال از کوفه آمده از بین همه قتله کربلا از یک نفر سوال کرد، فرمود: از حرمله خبری داری؟ منهال می گوید: «عرضه داشتم آقا من که آمدم هنوز حرمله زنده بود». می گوید: دیدم حضرت دو دست خود را به سمت آسمان بالا برد و دو بار صدا زد: «اللهم اذقه حر الحدید» خدایا داغی آهن را به حرمله بچشان. اینکه حضرت از داغی آهن سخن گفته اند عجیب نیست زیرا معمولا آهن در گرما بیش از اشیاء دیگر گرما به خود جذب می کند و در آن ظهر عطشناک چنان هوا گرم بوده است که تیر هم داغ شده بوده است. نگوئی کس نشد همبازی ات بر گرد گهواره شرار تشنگی هر لحظه، بازی کرد با جانت نفس، شعله، گلو، تفتیده، لب، تشنه، عجب نبود که دود از تیر برخیزد زسوز حلق سوزانت! جواهر الکلام ج36، ص133. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏45 ؛ ص332 الأمالي للشيخ الطوسي الْمُفِيدُ عَنِ الْمُظَفَّرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَلْخِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ هَمَّامٍ عَنِ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ دَاوُدَ بْنِ عُمَرَ النَّهْدِيِّ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يُونُسَ عَنِ الْمِنْهَالِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ مُنْصَرَفِي مِنْ مَكَّةَ فَقَالَ لِي يَا مِنْهَالُ مَا صَنَعَ حَرْمَلَةُ بْنُ كَاهِلٍ الْأَسَدِيُّ فَقُلْتُ تَرَكْتُهُ حَيّاً بِالْكُوفَةِ قَالَ فَرَفَعَ يَدَيْهِ جَمِيعاً ثُمَّ قَالَ ع اللَّهُمَ‏ أَذِقْهُ‏ حَرَّ الْحَدِيدِ اللَّهُمَ‏ أَذِقْهُ‏ حَرَّ الْحَدِيدِ اللَّهُمَ‏ أَذِقْهُ‏ حَرَّ النَّارِ. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

نکته نهم: قطع نصیحت امام #قطع نصیحت امام #مال حرام #گودال قتلگاه اولیا خدا همیشه مردم را نصیحت می کرده اند ولی مردم از شنیدن خیرخواهی های اولیا گریزان بوده اند که فرمود :«و لکن لا تحبون الناصحین» در روز عاشورا ابا عبدالله بارها برای مردم خیرخواهی کرد و آنان را نصیحت می کرد اما عجیب اینکه غیر از معدود افرادی مانند جناب حر سلام الله علیه، دیگران اصلا به سخن حضرت توجه نمی کردند:« و کلکم عاص لامری غیر مستمعین لقولی» اینجا بود که حضرت فرمودند ملئت بطونکم من الحرام یعنی لقمه های حرامی که خوردید اینچنین راه هدایت را بر شما بسته است. اما نوشته اند دوبار به گونه دیگری سخن حضرت را قطع کردند: یکی در گودی قتلگاه بود که کامل الزیارات می نویسد: امام باقر علیه السلام می فرماید:« قُتِلَ [الحسین] مَظْلُوماً مَكْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَاناً» گفته اند لهفان به کسی می گویند که ناله استغاثه بلند کند. این مضمون در نقل لهوف از کلام هلال بن نافع نیز هست که می گوید: خود را به کنار گودی قتلگاه رساندم دیدم سیدالشهدا درحال جان دادن است «و هو یَجُودُ بِنَفسِه» این قدر چهره حضرت نورانی بود که زیبایی و نورانیت چهره حسین مرا از فکر کردن به شهادت حضرت غافل کرد و در همین حال از مردم آب طلب کرد». هلال می گوید: شخصی جواب داد قسم به خدا به تو آبی به تو نخواهیم داد ... سیدالشهدا فرمود: «به زودی به نزد جدم می روم و از شما شکایت خواهم کرد» تا این سخنان را از سیدالشهدا شنیدند غضب شیطانی آنان را فرا گرفت، هنوز سیدالشهدا داشت با مردم سخن می گفت که سر حضرت را جدا کردند. (ألا لعنة الله علی الظالمین) جای دوم همینجاست که اباعبدالله علی را روی دست گرفت و فرمود: «يا قَومِ ، إن لَم تَرحَموني فَارحَموا هذَا الطِّفلَ» نوشته اند هنوز سیدالشهدا داشت با مردم سخن می گفت ناگهان شاید حس کرد علی در دست حسین تکان سختی خورد و اینجا بود که دیدند اشک حسین جاری شد. داشت با مردم سخن می گفت اما ناگهان حرمله می پاشد از هم حنجر شش ماهه ای بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏45 ؛ ص8 فخرج ع حتى أتى الناس فاستنصتهم فأبوا أن ينصتوا حتى قال لهم وَيْلَكُمْ مَا عَلَيْكُمْ أَنْ تُنْصِتُوا إِلَيَّ فَتَسْمَعُوا قَوْلِي وَ إِنَّمَا أَدْعُوكُمْ إِلَى سَبِيلِ الرَّشَادِ فَمَنْ أَطَاعَنِي كَانَ مِنَ الْمُرْشَدِينَ وَ مَنْ عَصَانِي كَانَ مِنَ الْمُهْلَكِينَ وَ كُلُّكُمْ‏ عَاصٍ‏ لِأَمْرِي غَيْرُ مُسْتَمِعٍ قَوْلِي فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُكُمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيْلَكُمْ أَ لَا تُنْصِتُونَ أَ لَا تَسْمَعُون. كامل الزيارات ؛ النص ؛ ص168 عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِنَّ الْحُسَيْنَ صَاحِبَ كَرْبَلَاءَ قُتِلَ مَظْلُوماً مَكْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَانا. لسان العرب می نویسد: یجود بنفسه به معنای جان دادن است از این جهت که جود به معنای بخشش است و گویا در حال جان دادن دارد جان خود را می بخشد. ر،ک: لسان العرب، ج‏3، ص: 138يَجُود بنفسه‏ أَي يخرجها و يدفعها كما يدفع الإِنسان ماله‏ يجود به؛ قال: و الجود الكرم‏ يريد أَنه كان في النزع و سياق الموت.‏ اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص128 وَ إِنَّهُ ع لَيَجُودُ بِنَفْسِهِ فَوَ اللَّهِ مَا رَأَيْتُ قَطُّ قَتِيلًا مُضَمَّخاً بِدَمِهِ أَحْسَنَ مِنْهُ وَ لَا أَنْوَرَ وَجْهاً وَ لَقَدْ شَغَلَنِي نُورُ وَجْهِهِ وَ جَمَالُ هَيْئَتِهِ عَنِ الْفِكْرَةِ فِي قَتْلِهِ فَاسْتَسْقَى فِي تِلْكَ الْحَالِ مَاءً فَسَمِعْتُ رَجُلًا يَقُولُ وَ اللَّهِ لَا تَذُوقُ الْمَاءَ حَتَّى تَرِدَ الْحَامِيَةَ فَتَشْرَبَ مِنْ حَمِيمِهَا فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ يَا وَيْلَكَ أَنَا لَا أَرِدُ الْحَامِيَةَ وَ لَا أَشْرَبُ مِنْ حَمِيمِهَا بَلْ أَرِدُ عَلَى جَدِّي رَسُولِ اللَّهِ ص وَ أَسْكُنُ مَعَهُ فِي دَارِهِ‏ فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ وَ أَشْرَبُ‏ مِنْ‏ ماءٍ غَيْرِ آسِنٍ‏ وَ أَشْكُو إِلَيْهِ مَا ارْتَكَبْتُمْ مِنِّي وَ فَعَلْتُمْ بِي قَالَ فَغَضِبُوا بِأَجْمَعِهِمْ حَتَّى كَأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَجْعَلْ فِي قَلْبِ أَحَدٍ مِنْهُمْ مِنَ الرَّحْمَةِ شَيْئاً فَاجْتَزُّوا رَأْسَهُ‏ وَ إِنَّهُ لَيُكَلِّمُهُمْ فَتَعَجَّبْتُ مِنْ قِلَّةِ رَحْمَتِهِم‏ ر،ک: ینابیع المودة قندوزی، ج3 ص79: فبینا هو یخاطبهم اذ اتاه سهم ... و همچنین ر،ک: مقتل الحسین ریشهری به نقل از تذکرة الخواص،ص252، وقالَ: يا قَومِ ، إن لَم تَرحَموني فَارحَموا هذَا الطِّفلَ، فَرَماهُ رَجُلٌ مِنهُم بِسَهمٍ فَذَبَحَهُ، فَجَعَلَ الحُسَينُ عليه السلام يَبكي ... . کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

نکته دهم: نقش ترور شخصیت و شایعات در کور شدن بصیرت جامعه #جهاد تبیین امام حسین در روز عاشورا #اتمام حجت در روز عاشورا سیدالشهدا با جماعتی طرف بود که سالها تحت تبلیغات أموی ها قرار گرفته است و هر چه سیدالشهدا موقعیت خویش را «تبیین» می کرد اثر نمی بخشید. حضرت راههای مختلفی را در اتمام حجت بر مردم طی کردند: گاهی نسب و جایگاه خود را معرفی فرمودند: ای مردم اول نسب من را بدانید مگر نمی دانید من پسر دختر پیامبر شما هستم؟ مگر نمی دانید من فرزند پسر عمو و وصی پیامبر شما هستم مگر نمی دانید حمزه سید الشهدا و جعفر طیار عموی من هستند؟ گاهی احادیث پیامبر در فضیلت خویش را بیان فرمودند: مردم مگر نشنیده اید پیغمبر فرمود الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة اگر از من نمی پذیرید؟ از جابر بن عبدالله انصاری و ابو سعید خدری بپرسید! گاهی در خطر افتادن نوامیس پیامبر در این صحرا را تذکر می دادند، که «آیا کسی هست که از حرم رسول خدا دفاع کند؟» گاهی قرآن باز می کرد و بر سر می گذاشت و می فرمود مردم بیایید قرآن را داور قرار دهیم! به چه جرمی ریختن خون من را حلال می دانید؟ اما به نظر می رسد آخرین تیر ترکش سیدالشهدا در این جهاد تبیین و اتمام حجت برای همه تاریخ در نبرد بین اسلام علوی و اسلام أموی این بود که مردم ناگهان دیدند اباعبدالله علی اصغر را روی دست گرفته است ... . ببینید! ببینید! گلم رنگ ندارد! اگر آمده میدان سر جنگ ندارد! الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ؛ ج‏2 ؛ ص97 أَمَّا بَعْدُ فَانْسُبُونِي فَانْظُرُوا مَنْ أَنَا ثُمَّ ارْجِعُوا إِلَى أَنْفُسِكُمْ وَ عَاتِبُوهَا فَانْظُرُوا هَلْ يَصْلُحُ لَكُمْ قَتْلِي وَ انْتِهَاكُ حُرْمَتِي أَ لَسْتُ ابْنَ‏ بِنْتِ‏ نَبِيِّكُمْ‏ وَ ابْنَ وَصِيِّهِ وَ ابْنِ عَمِّهِ وَ أَوَّلِ الْمُؤْمِنِينَ الْمُصَدِّقِ لِرَسُولِ اللَّهِ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ رَبِّهِ أَ وَ لَيْسَ حَمْزَةُ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ عَمِّي أَ وَ لَيْسَ جَعْفَرٌ الطَّيَّارُ فِي الْجَنَّةِ بِجِنَاحَيْنِ عَمِّي الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ؛ ج‏2 ؛ ص97 أَ وَ لَمْ يَبْلُغْكُمْ‏ مَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ لِي وَ لِأَخِي هَذَانِ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَإِنْ صَدَّقْتُمُونِي بِمَا أَقُولُ وَ هُوَ الْحَقُّ وَ اللَّهِ مَا تَعَمَّدْتُ كَذِباً مُنْذُ عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ يَمْقُتُ عَلَيْهِ أَهْلَهُ وَ إِنْ كَذَّبْتُمُونِي فَإِنَّ فِيكُمْ مَنْ لَوْ سَأَلْتُمُوهُ عَنْ ذَلِكَ أَخْبَرَكُمْ سَلُوا جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيَّ وَ أَبَا سَعِيدٍ الْخُدْرِيَّ وَ سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ السَّاعِدِيَّ وَ زَيْدَ بْنَ أَرْقَمَ وَ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ يُخْبِرُوكُمْ أَنَّهُمْ سَمِعُوا هَذِهِ الْمَقَالَةَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص لِي‏. اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص116 هَلْ‏ مِنْ‏ ذَابٍ‏ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ ص هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ يَخَافُ اللَّهَ فِينَا هَلْ مِنْ مُغِيثٍ يَرْجُو اللَّهَ بِإِغَاثَتِنَا هَلْ مِنْ مُعِينٍ يَرْجُو مَا عِنْدَ اللَّهِ فِي إِعَانَتِنَا فَارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُ النِّسَاءِ بِالْعَوِيل‏. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏13 ؛ ص57 سبط ابن الجوزي، تذكرة الخواصّ،/ 252/ عنه: القمّي، نفس المهموم،/ 350؛قال هشام بن محمّد: لمّا رآهم الحسين مصرّين على قتله، أخذ المصحف ونشره وجعله على رأسه ونادى: بيني وبينكم كتاب اللَّه وجدّي محمّد رسول اللَّه، يا قوم! بِمَ تستحلّون‏ دمى ؟ کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

وقعة الطف ؛ ؛ ص246 و روى الطبري، عن عمّار الدهني، عن الباقر عليه السّلام أنه قال: و جاء سهم فأصاب ابنا له معه في حجره، فجعل‏ يمسح‏ الدم‏ عنه‏ و يقول: اللهمّ احكم بيننا و بين قوم دعونا لينصرونا فقتلونا ینابیع المودة قندوزی ج3 ص79 «اللّهمّ إنّك شاهد على هؤلاء القوم الملاعين، إنّهم قد عمدوا أن لا يبقوا من ذرّيّة رسولك صلّى اللّه عليه و اله و سلّم» و هو يبكي بكاء شديدا اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص117 هَوَّنَ‏ عَلَيَ‏ مَا نَزَلَ بِي أَنَّهُ بِعَيْنِ اللَّهِ. مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب) ؛ ج‏4 ؛ ص109 لَا يَكُونُ أَهْوَنَ عَلَيْكَ‏ مِنْ‏ فَصِيل‏. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏13 ؛ ص54به نقل از اليعقوبي، التّاريخ، 2/ 231. قال الیعقوبی: ويقول: واللَّه لأنت أكرم على اللَّه من النّاقة، ولمحمّد أكرم على اللَّه من صالح. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏13 ؛ ص21. و روی عن الدّمعةالساکبة نقلا عن تظلم الزهرا: ثمّ وضع كفّيه تحت نحر الصّبيّ حتّى امتلأتا دماً وقال: يا نفس اصبري واحتسبي فيما أصابك، ثمّ قال: إلهي‏ترى ما حلّ بنا في العاجل فاجعله ذخيرة لنا في الآجل‏ مکارم شیرازی عاشورا ریشه ها انگیزه ها ج1 ص499. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏13 ؛ ص54به نقل از اليعقوبي، التّاريخ، 2/ 231. فنزع الحسين عليه السلام السّهم من حلقه وجعل يلطّخه بدمه. اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص117 فَوَقَعَ فِي نَحْرِهِ فَذَبَحَهُ فَقَالَ لِزَيْنَبَ خُذِيهِ ثُمَّ تَلَقَّى الدَّمَ بِكَفَّيْهِ فَلَمَّا امْتَلَأَتَا رَمَى بِالدَّمِ نَحْوَ السَّمَاءِ ثُمَّ قَالَ هَوَّنَ عَلَيَّ مَا نَزَلَ بِي أَنَّهُ بِعَيْنِ اللَّهِ. قَالَ الْبَاقِرُ ع‏ فَلَمْ يَسْقُطْ مِنْ ذَلِكَ الدَّمِ قَطْرَةٌ إِلَى الْأَرْضِ. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏13 ؛ ص54به نقل از اليعقوبي، التّاريخ، 2/ 231. فنزع الحسين عليه السلام السّهم من حلقه وجعل يلطّخه بدمه. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام)، ج‏4، 314 . کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

نکته یازدهم: واکنش سیدالشهدا به شهادت طفل شیرخوار #محاسبات دشمن #شناخت هدف دشمن #واکنش در مقابل جنایت دشمن #رهبر #توحید در عاشورا #سخنان سیدالشهدا بعد از شهادت علی اصغر علیه السلام دشمن گاهی در میدان جنگ به دنبال عوض کردن محاسبات طرف مقابل است. گاهی اوقات دشمن به سمتی تیر می اندازد اما آنجا هدف اصلی نیست بلکه هدف چیز دیگری است. در این میدان این رهبر است که با واکنش خود به حوادث مختلف پاسخی درخور به دشمن می دهد. واکنش سیدالشهدا در این میدان به وسعت تاریخ برای چند گروه مهم بود: از طرفی برای دشمن مهم بود، زیرا دشمن می خواست با این جنایت عجز و تسلیم حسین را مشاهده کند. از طرفی برای خانواده سیداشهدا واکنش پدر نقش مهمی داشت و از طرفی حرکت سیدالشهدا برای تاریخ درس آموز بود. اما امام حسین چند حرکت انجام دادند: آنچه از مقاتل بر می آید این است که اولین حرکت سیدالشهدا مناجات با خدای متعال بود: نوشته اند: سیدالشهدا خون را از سر و روی طفل پاک می کرد و فرمود: خدایا خودت بین ما و اینان داوری کن! اینان ما را دعوت کرده بودند و اکنون ما را می کشند! دومین جمله این است که نقل می کنند فرمود: خدایا تو بر این قوم گواه باش که تصمیم گرفته اند یک نفر از ذریه پیامبر را باقی نگذارند. جمله دیگر حضرت این بود که فرمود:« این مصیبت برای من آسان است چراکه در منظر خداوند است.» حضرت پس از این سخنان عارفانه نفرین بر این ظالمین را فراموش نکردند و با اشاره به شیرخوار ناقه صالح فرمودند: «خدایا این شیرخواره از شیرخواره ناقه صالح کمتر نباشد.» اما پس از خطاب با خدا در سخنان آرام بخش و تسلیت گونه (گویا که طفل می شنود و می بیند) رو به علی اصغر کرد و فرمود:«قسم به خدا تو نزد خدا از ناقه صالح گرامی تر هستی و محمد صلی الله علیه و آله نیز از صالح گرامی تر است. غم مخور ای راحت اهل حرم من تو را بر دست زهرا بسپرم غم مخور ای قوت قلب رباب می دهد زهرا ز کوثر بر تو آب غم مخور ای کودک دردی کشم من خودم تیر از گلویت می کشم غم مخور جز تو کسی قابل نبود بی تو حج کربلا کامل نبود. حدیث نفس پس از مناجات با خدا و تسلیت و آرامش بخشیدن به شیرخواره برخی نقل کرده اند که ابا عبدالله به خود خطاب صبر و مقاومت دادند که :«ای حسین! صبر کن و به حساب خدا بگذار!» نثار عارفانه اما گویا این کافی نبود سیدالشهدا حرکتی دیگر انجام دادند که معانی مختلفی داشت و می توان به آن از زوایای مختلفی نگاه کرد. نوشته اند: سیدالشهدا زینب کبری را صدا زد و کودک غرق خون را به عمه سپرد، نخست تیر را از گلوی علی بیرون کشید ، سپس دو دست خود را زیر گلوی علی گرفت وهنگامی که دستهای حسین از خون پر شد خون را به آسمان پاشید و پیکر علی را نیز به این خون آغشته کرد ... . مرحوم دربندی در نگاهی عارفانه می نویسد: چقدر این محبت زیباست و چقدر این فناء فی الله کامل است زیرا بالاترین چیزی که در این مهمانی رحمانی نثار می شود امثال این خون های پاک است. و همین سرِّ برنگشتن این خون ها به زمین است زیرا این هدیه حسینی که از اوج محبت و محض فنای فی الله برانگیخته و به سوی خدای رحمان فرستاده شده است در گنج های عرش و کرسی ذخیره خواهد شد. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

نکته دوازدهم: روضه شیرخواره در کلام اهل بیت روضه علی اصغر در کلام سیدالشهدا سیدالشهدا در چندجا به این روضه تلویحاً یا تصریحاً اشاره فرمودند : 1. هنگام حرکت به سمت کربلا که به أم سلمه فرمود خدای متعال اراده کرده است که اطفال مرا مذبوح ببیند 2. ورود به کربلا آنجا که نقل شده است که فرمود: «ههنا والله ذبح اطفالنا» 3. شب عاشورا که سید الشهدا در پاسخ به سوال قاسم فرمود: «آری حتی طفل شیرخوار من کشته خواهد شد.» 4. در گودی قتلگاه که طبق نقل فرمود: «شیعیان من ای کاش بودید و تماشا می کردید که چگونه برای طفل شیرخواره ام آب طلب کردم و کسی به من رحم نکرد.» روضه علی اصغر در کلام سایر ائمه سخن امام سجاد علیه السلام به منهال در همین نوشته گذشت. شبیه همین نقل از امام باقر علیه السلام آمده است: نوشته اند فردی از بنی اسد خدمت امام باقر علیه السلام رسید حضرت فرمود: نزد شما بنی اسد خونی از ما است! [کنایه از اینکه ما خونخواه کسی از بستگان خود از شخصی از قبیله شما هستیم!] راوی گفت: گناه من چیست؟ مگر چه شده است؟ حضرت فرمود فرزندی از فرزندان حسین علیه السلام را برای او آوردند و در دامان حسین قرار گرفت که یکی از شما بنی اسد با تیری به گلوی او زد و گلو را برید ... . همچنین سلام امام زمان به شیرخواره اباعبدالله که فرمود:« :« السَّلَامُ عَلَى ... الطِّفْلِ الرَّضِيعِ الْمَرْمِيِّ الصَّرِيعِ الْمُتَشَحِّطِ دَماً الْمُصَعَّدِ دَمُهُ فِي السَّمَاءِ الْمَذْبُوحِ‏ بِالسَّهْمِ‏ فِي حَجْرِ أَبِيهِ‏» یعنی سلام بر آن طفل شیرخواری که او را بر سینه پدر ذبح کردند و در خون خود دست و پا می زد. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏44 ؛ ص331 همچنین: موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام)، ج‏1، ص: 315، به نقل از نفس المهموم مرحوم شیخ عباس قمی و لواعج الاشجان سید محسن امینف، فَقَالَ لَهَا يَا أُمَّاهْ قَدْ شَاءَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَرَانِي مَقْتُولًا مَذْبُوحاً ظُلْماً وَ عُدْوَاناً وَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَى حَرَمِي وَ رَهْطِي وَ نِسَائِي مُشَرَّدِينَ وَ أَطْفَالِي‏مَذْبُوحِينَ مَظْلُومِينَ مَأْسُورِينَ مُقَيَّدِينَ وَ هُمْ يَسْتَغِيثُونَ فَلَا يَجِدُونَ نَاصِراً وَ لَا مُعِينا مکارم شیرازی، عاشورا ریشه ها انگیزه ها، ج1 ص381، و همچنین: موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام)، ج‏2، ص: 595 به نقل از منتخب طریحی و مقتل اسفراینی الهداية الكبرى ؛ ؛ ص204 يَا عَمِّ وَ يَصِلُونَ إِلَى النِّسَاءِ حَتَّى يُقْتَلَ عَبْدُ اللَّهِ وَ هُوَ رَضِيع‏ موسوعة شهادة المعصومین به نقل از الدمعة الساکبة ج4 ص374. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏13 ؛ ص13 به نقل از الطّبريّ، التّاريخ، 5/ 448/ عنه: القمّي، نفس المهموم،/ 349 قال أبو مخنف: قال عُقْبة بن بشير الأسديّ: قال لي أبو جعفر محمّد بن عليّ بن الحسين: إنّ لنا فيكم يا بني أسد دمّاً؛ قال: قلت: فما ذنبي أنا في ذلك رحمك اللَّه‏ يا أبا جعفر! وما ذلك‏؟ قال: أتي الحسين بصبيّ له، فهو في حِجره، إذ رماه أحدكم يا بني‏ أسد بسهم فذبحه، فتلقّى الحسين دمه، فلمّا ملأ كفّيه صبّه في الأرض ثمّ قال: ربّ إن تك حبستَ عنّا النّصر من السّماء فاجعل ذلك لما هو خير، وانتقم‏ لنا من هؤلاء الظّالمين. إقبال الأعمال (ط - القديمة) ؛ ج‏2 ؛ ص574 کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

نکته سیزدهم: سرّ شهادت علی اصغر (علیه السلام) #سرّ شهادت علی اصغر علیه السلام #تربیت با اشک #تاثیر خاص روضه علی اصغر در قلوب مرحوم دربندی در تحلیلی درباره سرّ شهادت علی اصغر می نویسد: هدف خدای متعال در حوادث مختلف تربیت انسان ها است و تربیت خدای متعال به دعوت به عبادت است و بالاترین عبادت گریه بر سیدالشهدا است اما روحیات، انگیزه ها و خواسته های مردم گوناگون است، نه یک چیز همه را خوشحال می کند و نه یک چیز همه را اندوهگین می سازد. پس لطف ازلی خدای متعال باعث شد در مصیبت سیدالشهدا چنان مصائبی اتفاق بیافتد که هر دلی با هر حالی نرم شود. طوری که هیچ کس عذری در گریه و ناله و نرمی دل نداشته باشد و شکی نیست که شهادت این کودک دلها را نرم می سازد حتی اگر از صخره سخت تر باشد. مصیبت علی اصغر کار مصیبت آل محمد را به جایی رسانده است که بالاتر از آن چیزی نیست بلکه بالاتر از آن تصور نمی شود. شهادت این کودک طوری دل امام را به درد آورد و به آتش کشید که این مصیبت به تنهایی نزدیک است با تمام مصائب سیدالشهدا برابری کند. بلکه این مصیبت به قدری است که برای سیدالشهدا نثار این فرزند به اندازه هفتاد بار بلکه هفتاد هزار بار جان دادن و دوباره احیا شدن و قربانی شدن بود. لذا نقل کرده اند که امام باقر فرمود: اگر قطره ای از خون علی بر زمین می ریخت عذاب نازل می شد. ویژگی های روضه علی اصغر علیه السلام نیز که در این نوشته گذشت در همین بستر قابل ارزیابی است. موسوعة الامام الحسین ج4 ص314 به نقل از اسرار الشهادة. موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏13 ؛ ص54، الرّسّان، تسمية من قتل،/ 150/ عنه: الشّجري، الأمالي، 1/ 170 قال فضيل: وحدّثني أبو الورد: أ نّه سمع أبا جعفر يقول: لو وقعت منه إلى الأرض قطرة لنزل العذاب. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

نکته چهاردهم: آخرین سرباز #ارتباط بین روضه حضرت رباب با داستان هاجر ومریم (علیهن سلام الله) سه نوزاد بودند که در حال نوزادی به مادر خود یاری رساندند. اول اسماعیل بود که فرموده اند:«هنگامی که ابراهیم هاجر و اسماعیل را تنها گذاشت کم کم روز بالا آمد و اسماعیل تشنه شد هاجر هفت بار از کوه صفا تا مروه دنبال آب می گشت و دوباره به نزد اسماعیل بر می گشت اما در شوط هفتم سعی، هنگامی که هاجر به نزد اسماعیل رسید دید که زیر پای اسماعیل آب جمع شده است و از تشنگی نجات پیدا کرده اند» دوم حضرت عیسای مسیح بود آنجا که مریم عذرا (سلام الله علیها) از شدت درد و تنهایی در هنگام زایمان ناله سر داد:«ای کاش قبل از این می مردم و فراموش می شدم» اما نوزاد تازه به دنیا آمده به مادر ندا داد: «اندوهگین مباش» همچنین نوشته اند: عیسی با پای خود به زمین زد و نهری جاری شد و به مادر فرمود:« از این درخت خرما تناول کن و از این آب بنوش و چشم خود را روشن ساز!» سوم: بی بی دو عالم حضرت زهرای مرضیه بود که نوشته اند: هنگامی که زنان مکه خدیجه را رها کرده بودند و نه خود سخنی با خدیجه می گفتند و نه به احدی اجازه می دادند به نزد او رود، خدیجه محزون و تنها بود که طفل او از درون شکم مادر او را آرام می کرد و دعوت به صبر می نمود تا جایی که روزی رسول خدا شاهد سخن گفتن خدیجه بود. وقتی رسول گرامی از خدیجه پرسید با که سخن می گویی؟ عرضه داشت:«این بچه از درون شکم با من سخن می گوید و با من انس گرفته است.» در کربلا علی اصغر به کمک پدر آمد ... . نوشته اند که وقتی ابا عبدالله نگاهی به پیکرهای روی زمین افتاده و غرق در خون یاران خود انداخت و ناله غربت هل من معین سر داد صدای گریه و ناله زنان حرم بلند شد و اباعبدالله برای وداع آخر با علی اصغر به کنار خیمه آمد. شاید بیتابی های عجیب این طفل شیرخواره بود که زینب کبری از برادر خواست برای علی آب طلب کند و این ها همه مقدمات چینش قربانی بزرگ سیدالشهدا شد. (در نکته ای درباره سر شهادت نیز نکاتی در این باره در همین نوشته گفته شد.) تفسير القمي ؛ ج‏1 ؛ ص61 فَلَمَّا كَانَ فِي الشَّوْطِ السَّابِعِ وَ هِيَ عَلَى الْمَرْوَةِ نَظَرَتْ إِلَى إِسْمَاعِيلَ وَ قَدْ ظَهَرَ الْمَاءُ مِنْ تَحْتِ رِجْلِهِ- فَعَادَتْ حَتَّى جَمَعَتْ حَوْلَهُ رَمْلًا فَإِنَّهُ كَانَ سَائِلا. سوره مریم، 23، «فَأَجاءَهَا الْمَخاضُ إِلى‏ جِذْعِ النَّخْلَةِ قالَتْ يا لَيْتَني‏ مِتُّ قَبْلَ هذا وَ كُنْتُ نَسْياً مَنْسِيًّا» سوره مریم، 24، «فَناداها مِنْ تَحْتِها أَلاَّ تَحْزَني‏ قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا.» ر،ک:المیزان ج 14ص43. و تفسیر قمی ج2 ص49 :«فناداها عیسی من تحتها...» اثبات الوصية ؛ ؛ ص80، ثم ضرب برجله فانبعث من تحت رجله عين ماء جار. الأمالي( للصدوق) ؛ النص ؛ ص593 «فَقَالَ لَهَا يَا خَدِيجَةُ مَنْ تُحَدِّثِينَ قَالَتِ الْجَنِينَ‏ الَّذِي‏ فِي‏ بَطْنِي‏ يُحَدِّثُنِي وَ يُؤْنِسُنِي‏.» اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص116 َ لَمَّا رَأَى الْحُسَيْنُ ع مَصَارِعَ‏ فِتْيَانِهِ‏ وَ أَحِبَّتِهِ عَزَمَ عَلَى لِقَاءِ الْقَوْمِ بِمُهْجَتِهِ وَ نَادَى هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ ص هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ يَخَافُ اللَّهَ فِينَا هَلْ مِنْ مُغِيثٍ يَرْجُو اللَّهَ بِإِغَاثَتِنَا هَلْ مِنْ مُعِينٍ يَرْجُو مَا عِنْدَ اللَّهِ فِي إِعَانَتِنَا فَارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُ النِّسَاءِ بِالْعَوِيلِ فَتَقَدَّمَ‏ إِلَى الْخَيْمَةِ وَ قَالَ لِزَيْنَبَ نَاوِلِينِي وَلَدِيَ الصَّغِيرَ حَتَّى أُوَدِّعَهُ. موسوعة تاریخ الامام الحسین ج4 ص317 به نقل از ینابیع المودة قندوزی، و ابصار العین سماوی (با تفاوت نقل درباره نام زینب کبری و ام کلثوم.) کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

نکته پانزدهم: اصابت تیر به گلوی سید الشهدا #گودال قتلگاه #ارتباط بین روضه حضرت علی اصغر با گودال قتلگاه #ابو ایوب غنوی نوشته اند رسول خدا در رویا به اباعبدالله فرمود:«ای نور چشم من حسین جان! به سمت عراق برو که خدای متعال اراده کرده است تو را کشته و آغشته در خون ببیند. (فاللّه (عزّ و جلّ) قد شاء أن يراك قتيلا مخضّبا بدمائك) » گویا اباعبدالله می خواست در این بزرگترین صحنه ابتلای بنی آدم خود را آن چنان که حق متعال اراده کرده بود آراسته کند که امام زمان عرضه می دارد :«السلام علی المغسل بدم الجراح» این تعبیر آغشته به خون بودن در چند جای مقتل آمده است: اول در لحظه ای که سیدالشهدا علی اصغر را به عقب میدان آورد قبل از اینکه بر پیکر علی نماز بخواند نوشته اند اول علی را با خون خود آغشته کرد: «رَمَّلَه بِِدَمِه» یا در نقل دیگر:«جَعَلَ یُلَطِّخُه بِدَمِه» دومین جا لحظه ای بود که تیر سه شعبه به قلب سیدالشهدا اصابت کرد نوشته اند خون مانند ناودان از سینه حسین جاری شد. حضرت دست برد زیر این خون ها و سر و محاسن خود را با خون قلب خود آغشته کرد و فرمود می خواهم این گونه با رسول خدا ملاقات کنم. اما یکی از صحنه های کمتر گفته شده روز عاشورا صحنه ای است که سید الشهدا در گودی قتلگاه افتاده بود شخصی به نام ابو ایوب غنوی با تیری مسموم گلوی مطهر سیدالشهدا را هدف گرفت، آنچه خیلی جانسوز است این است که حضرت بعد از اصابت تیر به گلو، صدای خود را در گلو جمع کرد و ندا داد: «بِسْمِ اللَّهِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ هَذَا قَتِيلٌ‏ فِي رِضَا اللَّهِ» . آیت الله سعادت پرور می فرماید: گويا حضرت با اين جمله خبر مى‏دهند كه شهادت‏شان به واسطه‏ى اين تير مسموم خواهد بود، و اگر جز اين تير، هيچ زخم ديگرى هم نباشد، كشته خواهند شد؛ زيرا در هيچ جاى ديگرى اين كلام را نفرمودند. ‏ بی سبب نیست هنگامی که زینب کبری به کنار گودی قتلگاه رسید، فریاد برآورد:« يا محمداه! صلّى عليك ملائكة السماء، هذا الحسين بالعراء، مرمّل‏ بالدماء، مقطّع الاعضاء» موسوعة الامام الحسين(عليه‏السلام) ؛ ج‏2 ؛ ص106 به نقل از ینابیع المودة قندوزی، «إنّ جدّي صلّى اللّه عليه و اله و سلّم أتاني بعد ما فارقتك و أنا نائم، فضمّني إلى صدره و قبّل ما بين عينيّ و قال لي: «يا حسين يا قرة عيني اخرج إلى العراق فاللّه (عزّ و جلّ) قد شاء أن يراك قتيلا مخضّبا بدمائك». شبیه به این نقل در لهوف آمده است:« َ فَقَالَ يَا حُسَيْنُ ع اخْرُجْ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ‏ قَتِيلا» ر،ک: اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص65 تسلية المجالس و زينة المجالس (مقتل الحسين عليه السلام) ؛ ج‏2 ؛ ص320 «فوقف صلوات اللّه عليه يستريح ساعة و قد ضعف عن القتال، فبينا هو واقف إذ أتاه حجر فوقع على جبهته، فأخذ الثوب‏ ليمسح الدم عن وجهه فأتاه سهم محدّد مسموم، له‏ ثلاث‏ شعب‏، فوقع السهم في صدره‏ [قلبه]، فقال الحسين عليه السلام: بسم اللّه، و باللّه، و على ملّة رسول اللّه، و رفع رأسه إلى السماء و قال: إلهي إنّك تعلم أنّهم يقتلون رجلا ليس على وجه الأرض ابن نبيّ غيره، ثمّ أخذ السهم فأخرجه من قفاه فانبعث الدم كالميزاب، فوضع يده على ‏الجرح، فلما امتلأت [دما] رمى به إلى السماء، فما رجع من ذلك الدم قطرة، و ما عرفت الحمرة في السماء حتى رمى الحسين عليه السلام بدمه إلى السماء، ثمّ وضع يده ثانيا، فلمّا امتلأت لطّخ بها رأسه و لحيته، و قال: هكذا أكون حتى ألقى جدّي رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و أنا مخضوب بدمي، و أقول: يا رسول اللّه، قتلني فلان و فلان.» همچنین در هنگام تیر زدن سنان به گلوی سیدالشهدا نیز حضرت چنین رفتار کرد:« ثُمَّ رَمَاهُ سِنَانٌ أَيْضاً بِسَهْمٍ فَوَقَعَ فِي نَحْرِهِ فَسَقَطَ ع وَ جَلَسَ قَاعِداً فَنَزَعَ السَّهْمَ مِنْ نَحْرِهِ وَ قَرَنَ كَفَّيْهِ جَمِيعاً فَكُلَّمَا امْتَلَأَتَا مِنْ دِمَائِهِ خَضَّبَ بِهِمَا رَأْسَهُ وَ لِحْيَتَهُ وَ هُوَ يَقُولُ هَكَذَا أَلْقَى اللَّهَ مُخَضَّباً بِدَمِي مَغْصُوباً عَلَيَّ حَقِّي» ر،ک: اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص125 مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب) ؛ ج‏4 ؛ ص111. فروغ شهادت ص180 وقعة الطف ؛ ؛ ص259قال قرّة بن قيس التميمي: لا أنسى زينب ابنة فاطمة حين مرّت بأخيها الحسين [عليه السّلام‏] صريعا، و هي تقول: يا محمداه! يا محمداه! صلّى عليك ملائكة السماء، هذا الحسين بالعراء، مرمّل‏ بالدماء، مقطّع الاعضاء، يا محمداه! و بناتك سبايا، و ذريّتك مقتلة تسغى عليها الصّبا! فأبكت و اللّه كل‏ عدوّ و صديق!

🔰سه مجلس ارتباط روضه حضرت زهرا سلام الله علیها و حضرت علی اصغر علیه السلام از محضر استاد (#علامه_طباطبائی) رحمه الله ـ سؤال شد: كسانى كه در #ليالى_قدر حال دعا و قرائت قرآن ندارند، چه عملى را انجام دهند؟ فرمودند: ...در روايت، #حضرت_زهرا ـ سلام الله عليها ـ ليلة القدر خوانده شده، بنابراين خوب است توسل به ايشان و نورانيت وى و هم چنين به نورانيّت #حضرت_ولیعصر ـ عجل الله تعالى فرجه الشّريف ـ كه همه مقدّرات در شب قدر به نظر اين بزرگوار مى رسد، توجّه شود. 📚برگرفته از کتاب #ثمرات_حیات، نوشته آیت الله سعادت پرور ج1، ص 121🌱 به نقل از کانال ندای سعادت http://eitaa.com/nedayesaadat بر پایه این مطلب سه مجلس روضه تقدیم می شود: شرمندگی سیدالشهدا جهاد با سلاح گریه تظلم حضرت زهرا در قیامت @rozehayemaktoub

🔰شرمندگی سیدالشهدا #حیا_و_غیرت #همسرداری_حضرت_زهرا #ارتباط بین روضه حضرت علی اصغر و روضه حضرت زهرا #شرمندگی_امام_حسین علیه السلام 🔸خدای متعال به زن حیا و به مرد غیرت ارزانی داشت و به همین جهت بود که رسول خدا در شب عروسی کارهای بیرون خانه را به علی سپرد تا پرده حیای عصمت الله الکبری در برخورد با بیگانه به زحمت نیافتد. امیرالمومنین پیوسته تلاش می کرد در کنار جهاد همیشگی با دشمن، از امور خانه نیز غافل نماند. زهرای مرضیه نیز همیشه مراقب بود علی در انجام این وظیفه شرمنده نشود. چنین بود که نوشته اند روزی امیرالمومنین متوجه شد زهرای مرضیه و فرزندان حضرت چند روز است گرسنه اند. پرسید:« چرا از من نخواستی تا برای شما غذا فراهم کنم؟» فاطمه عرضه داشت:« یا ابالحسن من از خدا حیا می کنم تو را به کاری وا بدارم که نتوانی انجام دهی!» 🔸اما دو نفر از اهل بیت نزد همسر خویش شرمنده شدند: یکی اینجا که دست تقدیر بر این بود که امیر المومنین نزد زهرای مرضیه خجالت زده شود. نوشته اند تا علی خود را کنار در خانه رساند دید زهرای مرضیه بدون چادر پشت در افتاده است بدون عمامه با چشمی کاسه خون «حاسراً مُحمَرَّ العَینَین» خود را به زهرا رساند اولین کاری که کرد عبای خود را روی بی بی دو عالم انداخت. دومین جا نیز عصر عاشورا بود شاید رباب که شاگرد مکتب فاطمه زهرا است حیا می کرد که از پدر بخواهد تا از این مردم آبی طلب کند اما زینب کبری علی را به ابا عبدالله رساند به امیدی که کمی آب برای او طلب کند، اینجا نیز نوبت شرمندگی سید الشهدا بود خدا می داند که به دل حسین چه گذشت وقتی خون از قنداقه علی روی سینه حسین جاری بود. لذا در زیارت داغ علی اصغر را ممتاز از همه مصائب حضرت ذکر می کند و می فرماید:« صلی الله علیک ... و علی وَلَدِکَ عَلیٍّ الاصغر الذی فُجِعتَ بِه» شاید به همین دلیل بود که ابی عبدالله دیگر مادر را صدا نزد بلکه زینب کبری را صدا زد، علی را به دست زینب داد و تیر از گلوی علی بیرون کشید و پس از آن به خیمه بانوان برنگشت، راه خود را عوض کرد و با شمشیر خود قبر کوچکی برای علی کند علی را با خون خود غسل داد، بر پیکر علی نماز خواند و درون خاک گذاشت . یاس خشک و تشنه کامم بی تو اقیانوس دردم من فدای لحظه ای از عمر کوتاه تو گردم ای گل یاس سپیدم صاعقه زد ساقه ات را با چه رویی سوی خیمه من برم قنداقه ات را @rozehayemaktoub

🔰جهاد با سلاح گریه #اعتراض_علیه_ظالم #مظلومیت_علی_اصغر علیه السلام #ارتباط بین روضه علی اصغر با روضه حضرت زهرا سلام الله علیها #عطش 🔸یکی از نعمت های بزرگ خدای متعال به انسان «بیان» است، که: «علمه البیان» انسان با بیان، حال درونی خود را بیان می کند یکی از فوائد بیان ابراز غم و اندوه است یعقوب پیامبر می فرماید:« أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْني‏ إِلَى اللَّهِ » همچنین نعمت دیگر بیان دفاع از خود است و همین است که می گویند به زبان آمدن و سخن گفتن باعث تسکین درون است و مردم طفل نوزاد را «طفل بی زبان» می گویند از این جهت که بچه اگر دردی داشته باشد نمی تواند بیان کند لذا یکی از لحظات سخت برای مادر اینجاست که بچه گریه می کند اما مادر نمی فهمد درد بچه چیست؟ 🔸دو شهید از اهل بیت بودند که هرگز فرصتی برای اعتراض پیدا نکردند: یکی محسن شهید زهرای مرضیه بود که وقتی بین در و دیوار به شهادت رسید این غم در دل زهرا ماند که فرزند او حتی ناله ای هم برای اعتراض نزد. روز عاشورا نیز هر شهیدی که بر زمین افتاد ناله ای برآورد علی اکبر فریاد برآورد «یا ابتاه علیک منی السلام» قاسم عمو را صدا زد: «یا عماه ادرکنی»، وقتی دستان عبدالله بن حسن جدا شد فریاد بر آورد «یا أماه» و این ناله ها همانگونه که ناله استغاثه بود فریاد اعتراض مظلوم بر ظالم نیز بود اما جان عالمی فدای طفل شیرخوار ابا عبدالله ... تکلّم کن تکلّم کن بگو من آب می خواهم تلظّی کن تلظّی کن فدای کام عطشانت نه ناله می زنی نه دست و پا نه اشک می ریزی مزن آتش مرا این قدر با لب های خندانت تنها کاری که از دست علی برمی آمد تلظی و گریه بود. گفته اند: تلظی به التهاب آتش می گویند و وقتی کسی از شدت گرما خیلی بی قراری کند به این کار «تلظی»می گویند گویا مانند آتشی شده است که زبانه می کشد. اسفراینی در کتاب نور العین تعبیر دیگری آورده است: «و هو یتقلب فی یدیه من شدة العطش» گویا طفل از شدت تشنگی در دست پدر دست و پا می زد. اینجا بود که اباعبدالله خود دست به کار شد علی را روی دست گرفت «فأخذه على يده» و فریاد زد: «يا قوم! إن لم ترحموني‏، فارحموا هذا الطّفل.» یعنی مردم اگر به من رحم نمی کنید به این طفل شیرخوار رحم کنید. مگر نه شیر مادر هم غذا هم آب می باشد تو کودک هم گرسنه بودی و هم تشنه جان دادی @rozehayemaktoub

🔰تظلم حضرت زهرا سلام الله علیها در قیامت #پیراهن_خونین_امام_حسین علیه السلام #ارتباط_بین_روضه_حضرت_علی_اصغر_با_حضرت_زهرا 🔸فرموده اند در روز قیامت وقتی مردم در عرصه محشر جمع می شوند ندا بلند می شود: «ای اهل محشر چشم های خود را به زیر اندازید که فاطمه وارد محشر می شود ناگهان بی بی دو عالم سوار بر مرکبی از نور و در حلقه فرشتگان وارد می شود.» نوشته اند:« وقتی حضرت در میان صحرای محشر می ایستد همه انتظار دارند بی بی سوار بر ناقه به بهشت برود اما می بینند حضرت از ناقه پیاده می شود و چند پیراهن خونی از جمله پیراهن خونی ابا عبدالله را به دست می گیرد و ناله بر می آورد که خدایا بین من و قاتلین فرزندانم حکم فرما» سپس عرضه می دارد:« خدایا حسنین را به من نشان بده!» و طبق نقلی عرضه می دارد:« خدایا وارد بهشت نمی شوم تا ببینم با فرزندان من چه کردند!» اینجاست که خدای متعال می فرماید:« فاطمه! به قلب قیامت نگاهی بینداز!» نگاه فاطمه بر پیکر بی سر ابا عبد الله و سر غرق به خون حسین می افتد در حالیکه از رگهای بریده خون جاری است. اینجاست که فاطمه ناله بر می آورد: «وا ولداه! وا ثمرة فواداه!» و فرشتگان از ناله فاطمه غش می کنند. کامل الزیارات نقل می کند: امام صادق علیه السلام فرمود: «اولین کسی که در روز قیامت به حساب او رسیدگی می شود قاتل محسن بن علی است و بعد از او قنفذ.» از این روایت معلوم می شود قاتل محسن غیر از قنقذ است زیرا قنفذ طبق روایت دیگر قاتل حضرت زهرا سلام الله علیها است. می گویند: وقتی مادر باردار است باید خیلی مراقب خودش باشد، زیرا اولین کسی که ضربه می بیند بچه است. لذا محسن آن لحظه ای به شهادت رسید که فاطمه زهرا به پشت در خانه آمد تا دیدند فاطمه پشت در است در را به سینه زهرا زدند، ناله زهرا بلند شد :«یا فضة خذینی» فضه به فریادم برس که محسنم را کشتند. عرضه می داریم: یا صاحب الزمان! اگر اینجا طفل شش ماهه زهرا را نمی کشتند کسی جرئت نمی کرد در کربلا گلوی طفل ابا عبدالله را هدف بگیرد. 🔸توجه داشته باشید که این روضه برداشتی از روایات متعدد این باب است که تجمیع و کنار هم قرار گرفتن الفاظ با دقت انجام شده و باید در مقام اجرا نیز همین دقت صورت بگیرد. @rozehayemaktoub