🔴 ‏امروز را می‌توان مبدا شروع تمدن اسلامی ‎#ایران_قوی و نوین دانست. امام ما، پای ایران و تولید ملی تا پای جان ایستاده‌ است ما کجا ایستاده‌ایم؟ ♥️رهـبــــرم #واکسن_برکت #تزریق_خودباوری_به_کالبد_جامعه   تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد وجود نازکت آزردهٔ گزند مباد سلامتِ همه‌آفاق در سلامت توست به هیچ عارضه شخصِ تو دردمند مباد در این چمن چو درآید خزان به یغمایی رهش به سرو سهی قامت بلند مباد در آن بساط که حسنِ تو جلوه آغازد مجالِ طعنهٔ بدبین و بدپسند مباد هرآنکه رویِ چوماهت به چشمِ بدبیند بر آتشِ تو به جز جانِ او سپند مباد شفا ز گفتهٔ شکرفشان حافظ جوی که حاجتت به علاجِ گلاب و قند مباد ♥️به #عشق حضرت آقا نشر بدین جهت رفع و دفع بلا از آقاجانمان، عزیزتر از جانمان سیل صلوات راه بندازیم سهم هر شخص 500 صلوات 💚

📀 #نماهنگ_ولایت تصویری و بسیار زیبا #رهبر من نور چشمان من است #عشق او آیین و ایمان من است ... شعر کامل در کانال 👇👇👇👇 #اشعار_فاطمی 🌸🌼🍀 @fatemi84 Fatemi84.blog.ir

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️به چه عشق هایی، عشق های مقدّس و حقیقی می گویند؟ 🔹در #عشق هاى حقيقى و مقدّس، روحِ انسان صفا و نورانيّت فوق العاده اى پيدا مى كند و همه چيز را جز معشوق حقيقى - كه مظهر كمال مطلق است - به فراموشى مى سپارد، و تحمّل تمام شدائد را براى رسيدن به وصال او و برخوردار شدن از جذبه هاى عنايت و لطفش آسان مى شمرد، و هنگامى كه در بيابان به شوق كعبه قدم مى گذارد، از سرزنش هاى خار مغيلان غمى به دل راه نمى دهد. همانگونه كه در حديث قدسى آمده است: «إِذَا كَانَ الْغَالِبُ عَلَى الْعَبْدِ الْإِشْتِغَالَ بِي جَعَلْتُ بُغْيَتَهُ وَ لَذَّتَهُ فِي ذِكِري، فَإِذَا جَعَلْتُ بُغْيَتَهُ وَ لَذَّتَهُ فِي ذِكْرِی، عَشِقَنِی وَ عَشِقْتُهُ، فَإِذَا عَشِقَنِی رَفَعْتُ الْحِجَابَ فِيمَا بَيْنِی وَ بَيْنَهُ» [۱]؛ (هنگامى كه بنده من توجّه به من پيدا كند، آرزو و لذّتش را در ذكر خودم قرار مى دهم، و هنگامى كه آرزو و لذّتش در ذكر من باشد، به من #عشق مى ورزد و من هم به او عشق مى ورزم، و هنگامى كه به من عشق ورزد حجاب ميان خودم و او را بر مى دارم، تا به مقام شهود نائل گردد). 🔹#عشق به خدا و اولياء الله و همچنين عشق به ارزش هاى والا، يا به تعبير ديگر محبّت و علاقه شديد و سوزان به اين امور، همواره چراغ راه اولياء الله و شهيدان پاكباخته و عارفان دلسوخته و عالمانى كه آثار علمى بزرگى از خود نشان داده اند، بوده است، و در يك كلمه، راه هاى پرپيچ و خمِ تكامل را، بدون مركب عشق نمى توان پيمود. زمزمه هاى اميرمؤمنان امام علی (عليه السلام) در دل شب و «دعاى [پرمعناى] صباح» در صبحگاهان و بند بند «دعاى كميل» و راز و نياز امام حسين (عليه السلام) در «روز عرفه» در بيابان عرفات و مناجات هاى پانزده گانه امام سجّاد (عليه السلام) و تمام «صحيفه سجاديّه» و زمزمه عاشقانه منتظران حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) به هنگام خواندن «دعاى ندبه» همه و همه آثار گرانبهايى است از اين عشق مقدّس. 🔹بنابراین اگر بعضى از دانشمندان روى كلمه #عشق حسّاسيت منفى شديدى دارند، به خاطر مشاهده عشق هاى نامقدّس و هوس آلود و گناه خيز است، وگرنه #عشق_مقدّس، نيرومندترين عامل حركت به سوى خداوند و ارزش هاى والاى انسانى است، و اينكه بعضى تصوّر مى كنند واژه «عشق» در كلمات معصومين (عليهم السلام) نيامده است، اشتباه بزرگى است؛ زيرا، هم در روايات نبوى و هم در روايات معصومين (عليهم السلام) ديده مى شود. از جمله مرحوم كلينى در حديثى از پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) نقل مى كند كه فرمود: «أَفْضَلُ النَّاسِ مَن عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا، وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ، وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا» [۲]؛ (برترين مردم كسى است كه #عاشق عبادت باشد؛ آن را در آغوش بگيرد و با قلبش آن را دوست داشته باشد و با جسدش آن را لمس كند و خود را فارغ البال براى آن قرار بدهد). 🔹در حديث نبوى ديگرى درباره سلمان مى خوانيم: «إِنّ الْجَنَّةَ لَاَعْشَقُ لِسَلْمَانَ مِنْ سَلْمَانَ لِلْجَنَّةِ» [۳]؛ (بيش از آنچه سلمان به بهشت #عشق مى ورزد، بهشت عاشق سلمان است). مرحوم علّامه مجلسى در ذيل حديث اوّل بيانى دارد كه مى فرمايد: «عشق به معناى افراط در محبّت است، و گاه تصوّر كرده اند كه مخصوص به امور باطله مى باشد و در محبّت به خدا و آنچه مربوط به اوست بكار نمى رود؛ ولى اين روايت نشان مى دهد كه چنين نيست، هر چند احتياط آن است واژه هاى مشتقّ آن (عاشق و معشوق) را در مورد خداوند بكار نبريم، بنا بر توقیفی بودن اسماءالله». [۵] پی نوشت‌ها؛ [۱] كنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، متقى هندى، مؤسسة الرسالة، چ ۵، ج ۱، ص ۶۵۳، ح ۱۸۷۲ [۲] الكافی، كلينى، دار الكتب الإسلامية، چ ۴، ج ‏۲، ص ۸۳ [۳] روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، فتال نيشابورى، انتشارات رضى‏، چ ۱، ج ۲، ص ۲۸۲ [۴] بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ ۲، ج ‏۶۷، ص ۲۵۳ [۵] توقیفی بودن اسماء الهی اصطلاحی کلامی در بحث اسما و صفات الهی، و به این معنا است که بشر مجاز نیست غیر از اسما و صفاتی که در  قرآن و روایات برای خدای متعال ذکر شده، نام یا صفتی را از پیش خود به او نسبت دهد. این بحث از آنجا ناشی شده که برخی معتقدند بشر با شناخت محدود خود نسبت به خداوند چگونه می‌تواند از پیش خود نامی بر او نهاده یا او را به وصفی متصف کند، به گونه‌ای که‌ شان و منزلت خدا را رعایت کرده و او را در حد مخلوقات تنزل ندهد، و گرفتار تشبیه و تجسیم نگردد. [ویکی شیعه] 📕پيام امام امير المؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۴، ص ۵۶۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #عشق @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد