هدایت شده از تبیین
⭕️امام هادى عليه السلام:
🔸«إنَّ مِنَ الغِرَّةِ بِاللهِ أنْ يُصِرَّ العَبدُ عَلَى المَعصِيَةِ وَ يِتَمَنّى عَلَى اللهِ المَغفِرَةَ».
🔹از #نشانه‌هاى_غرور نسبت به خداوند آن است كه #بنده، استـمرار و #اصرار بر #گنـاه داشـته باشد و در همان حال، آرزومند #بخشايش_الهى باشد.
📕حياة الإمام على الهادى، ص ۱۶۴
#امام_هادی
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️اهداف رسالت پیامبر (صلی الله علیه و آله) در کلام امام علی (علیه السلام) چگونه بیان شده است؟
🔹 #امام_علی (علیه السلام) در بخشی از خطبه دوم #نهج_البلاغه بعد از تحکیم پایه هاى شهادت به توحید و یگانگى خدا، به سراغ دوّمین و مهمترین اصل بعد از توحید یعنى شهادت به #نبوّت مى رود و مى فرماید: «وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ». (من گواهى مى دهم که #محمّد #بنده و #فرستاده اوست). آرى پیش از آن که #محمّد (صلی الله علیه و آله) #رسول_خدا باشد، #بنده_خاصّ او بود، و تا بنده خاص نباشد به #مقام_رسالت نمى رسد؛ ضمناً #شهادت به #بندگی، پاسخى است به آنها که رسولان خدا را تا سرحدّ الوهیت بالا مى بردند و بزرگترین افتخار آنان را که عبودیتشان بود از آنها مى گرفتند.
🔹سپس رسالت و #مأموریت_پیامبر (صلی الله علیه و آله) را این چنین توصیف مى کند، مى فرماید: «اَرْسَلَهُ بِالدّینِ الْمَشْهُورِ وَ الْعَلَمِ الْمَأثُورِ وَ الْکِتابِ الْمَسطُورِ، وَالنُّورِ السّاطِعِ وَ الضِّیاءِ اللامِعِ، وَ الاَمْرِ الصّادِعِ». (او را با دین و #آیین_آشکار و نشانه روشن و #کتاب نوشته شده و #نور_درخشان و روشنایى تابنده و امر و #فرمان_قاطع و بى پرده فرستاد). در این که این تعبیرات ششگانه عمیق و پرمحتوا اشاره به چه امورى است تفسیر هاى گوناگونى وجود دارد.
🔹نخست این که «دین مشهور» اشاره به #آیین_اسلام و «علم مأثور» اشاره به #معجزات و «کتاب مسطور» اشاره به #قرآن و «نور ساطع» اشاره به #علوم‌الهى‌پیامبر و «ضیاء لامع» اشاره به #سنّت‌آن‌حضرت و «امر صادع» (به قرینه آیه فَاصْدَعْ بِما تُؤمَرُ) [۱] اشاره به #ترک_تقیّه و اظهار #توحید بدون پرده در برابر #مشرکان و #مخالفان است. این احتمال نیز وجود دارد که «نور ساطع» و «ضیاء لامع» توضیحات بیشترى درباره قرآن مجید باشد چرا که قرآن مایه روشنایى افکار و جوامع انسانى است.
🔹سپس به هدف نهایى #رسالت_پیامبر (صلى الله علیه و آله) و آوردن #قرآن_مجید و #معجزات و قوانین و #احکام_الهى مى پردازد و مى فرماید: هدف از این بعثت و تجهیزات همراه پیامبر، چند چیز بود. هدف این بود که: «اِزاحَةً لِلشُّبُهاتِ، وَ احْتِجاجاً بِالْبَیِّناتِ، وَ تَحْذیراً بِالآیاتِ وَ تَخْویفاً بِالمَثُلاتِ». (#شبهات را از میان بردارد و با دلایل و #منطق_روشن استدلال کند و به وسیله #آیات_الهى مردم را از مخالفت خدا برحذر دارد و از #کیفرهایى که به دنبال مخالفت دامنگیرشان مى شود بترساند).
🔹در تفسیر این چهار تعبیر نیز مى توان گفت که «اِزاحةً لِلشُّبُهاتِ» اشاره به حقایقى است که در پرتو #براهین_الهى روشن مى شود و هرگونه شک و #شبهه را مى زداید و «وَ احْتِجاجاً بِالْبَیِّناتِ» اشاره به #معجزات_حسّى است که براى گروهى که استدلالات عقلى، آنان را قانع نمى کند، موجب #یقین و ایمان است،
🔹و «تحذیر به آیات» تهدید به #مجازاتهای_اخروى و «تخویف به مثلات» تهدید به #مجازاتهای_دنیوى است همان گونه که در #قرآن به آن اشاره شده است، مى فرماید: «وَ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالسَّیِئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَ قَدْ خَلَتْ مَنْ قَبْلِهِمُ الْمَثُلاتُ»؛ [۲] (آنها پیش از حسنه و رحمت الهى از تو تقاضاى شتاب در سیئه و #عذاب مى کنند با این که پیش از آنها #بلاهای_عبرت‌انگیز، بر گذشتگان نازل شده است).
پی نوشت‌ها؛
[۱] سوره حجر، آیه ۹۴
[۲] سوره رعد، آیه ۶
📕پيام امام امير المومنين (ع)، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۸۷ش، ج ۱، ص ۲۷۵
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#پیامبر #پيامبر_اکرم
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️به چه عشق هایی، عشق های مقدّس و حقیقی می گویند؟
🔹در #عشق‌های_حقيقى و مقدّس، روحِ انسان صفا و #نورانيّت فوق العاده اى پيدا مى كند و همه چيز را جز #معشوق_حقيقى - كه مظهر كمال مطلق است - به فراموشى مى سپارد، و تحمّل تمام #شدائد را براى رسيدن به #وصال او و برخوردار شدن از جذبه هاى عنايت و لطفش آسان مى شمرد، و هنگامى كه در بيابان به شوق كعبه قدم مى گذارد، از سرزنش هاى خار مغيلان غمى به دل راه نمى دهد.
🔹همانگونه كه در حديث قدسى آمده است: «إِذَا كَانَ الْغَالِبُ عَلَى الْعَبْدِ الْإِشْتِغَالَ بِي جَعَلْتُ بُغْيَتَهُ وَ لَذَّتَهُ فِي ذِكِري، فَإِذَا جَعَلْتُ بُغْيَتَهُ وَ لَذَّتَهُ فِي ذِكْرِی، عَشِقَنِی وَ عَشِقْتُهُ، فَإِذَا عَشِقَنِی رَفَعْتُ الْحِجَابَ فِيمَا بَيْنِی وَ بَيْنَهُ» [۱] (هنگامى كه #بنده من توجّه به من پيدا كند، #آرزو و #لذّتش را در #ذكر_خودم قرار مى دهم، و هنگامى كه آرزو و لذّتش در ذكر من باشد، به من #عشق مى ورزد و من هم به او عشق مى ورزم، و هنگامى كه به من #عشق ورزد حجاب ميان خودم و او را بر مى دارم، تا به #مقام_شهود نائل گردد).
🔹#عشق به #خدا و #اولياء_الله و همچنين عشق به #ارزشهای_والا، يا به تعبير ديگر محبّت و علاقه شديد و سوزان به اين امور، همواره چراغ راه #اولياء_الله و #شهيدان پاكباخته و #عارفان دلسوخته و #عالمانى كه آثار علمى بزرگى از خود نشان داده اند، بوده است؛ و در يك كلمه، راه هاى پرپيچ و خمِ تكامل را، بدون مركب #عشق نمى توان پيمود. زمزمه هاى اميرمؤمنان #امام_علی (عليه السلام) در دل شب و «دعاى [پرمعناى] صباح» در صبحگاهان و بند بند «دعاى كميل» و راز و نياز #امام_حسين (عليه السلام) در «روز عرفه» در بيابان عرفات و مناجات هاى پانزده گانه #امام_سجّاد (عليه السلام) و تمام «صحيفه سجاديّه» و زمزمه عاشقانه #منتظران #حضرت_مهدى (عجل الله تعالی فرجه) به هنگام خواندن «دعاى ندبه» همه و همه آثار گرانبهايى است از اين #عشق_مقدّس.
🔹بنابراین اگر بعضى از دانشمندان روى كلمه #عشق حسّاسيت منفى شديدى دارند، به خاطر مشاهده #عشقهاى_نامقدّس و هوس آلود و گناه خيز است، وگرنه #عشق_مقدّس، نيرومندترين عامل حركت به سوى #خداوند و ارزش هاى والاى انسانى است؛ و اينكه بعضى تصوّر مى كنند واژه «عشق» در #كلمات_معصومين (عليهم السلام) نيامده است، اشتباه بزرگى است؛
🔹زيرا، هم در روايات نبوى و هم در روايات معصومين (عليهم السلام) ديده مى شود. از جمله مرحوم كلينى در حديثى از #پيامبر_اكرم (صلى الله عليه و آله) نقل مى كند كه فرمود: «أَفْضَلُ النَّاسِ مَن عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا، وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ، وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا» [۲] (برترين مردم كسى است كه #عاشق_عبادت باشد؛ آن را در آغوش بگيرد و با قلبش آن را دوست داشته باشد و با جسدش آن را لمس كند و خود را فارغ البال براى آن قرار بدهد).
🔹در حديث نبوى ديگرى درباره سلمان مى خوانيم: «إِنّ الْجَنَّةَ لَاَعْشَقُ لِسَلْمَانَ مِنْ سَلْمَانَ لِلْجَنَّةِ» [۳] (بيش از آنچه سلمان به بهشت #عشق مى ورزد، بهشت عاشق سلمان است). مرحوم علّامه مجلسى در ذيل حديث اوّل بيانى دارد كه مى فرمايد: «#عشق به معناى افراط در محبّت است، و گاه تصوّر كرده اند كه مخصوص به امور باطله مى باشد و در محبّت به خدا و آنچه مربوط به اوست بكار نمى رود، ولى اين روايت نشان مى دهد كه چنين نيست، هر چند احتياط آن است واژه هاى مشتقّ آن (عاشق و معشوق) را در مورد خداوند بكار نبريم، بنا بر #توقیفی‌بودن‌اسماءالله». [۵]
پی نوشت‌ها؛
[۱] كنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، مؤسسة الرسالة، چ۵، ج۱، ص۶۵۳، ح۱۸۷۲
[۲] الكافی، دار الكتب الإسلامية، چ۴، ج۲، ص۸۳
[۳] روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، انتشارات رضى، چ۱، ج۲، ص۲۸۲
[۴] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ۲، ج۶۷، ص۲۵۳
[۵] #توقیفی‌‌بودن‌‌اسماء‌الهی اصطلاحی کلامی در بحث اسماء و صفات الهی، و به این معنا است که بشر مجاز نیست غیر از اسما و صفاتی که در قرآن و روایات برای خدای متعال ذکر شده، نام یا صفتی را از پیش خود به او نسبت دهد. این بحث از آنجا ناشی شده که برخی معتقدند بشر با شناخت محدود خود نسبت به خداوند چگونه می‌تواند از پیش خود نامی بر او نهاده یا او را به وصفی متصف کند، به گونه‌ای که شان و منزلت خدا را رعایت کرده و او را در حد مخلوقات تنزل ندهد، و گرفتار تشبیه و تجسیم نگردد. [ویکی شیعه]
📕پيام امام امير المؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ ۱، ج ۴، ص ۵۶۶
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#عشق
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد