«آرامشِ گمشده» ✍️آمنه امان زاده امروز برخلاف همیشه برای خرید نان، بیرون رفتم. هوا بسیار عالی، خیابانها تمیز همه جا خلوت. پارک روبروی خانه خیلی فضای دلنشین و صدای پرندگان همه جا را پر کرده پارکبان کنار موتورش داشت صبحانه میخورد . از جلوی مدرسه های خیابان مجاور خانه‌مان که رد می‌شدم صدای بازی و خنده‌ی بچه ها با صدای توپ که روی زمین می‌خورد در هم شده، زنگ تفریحشان بود. صدای خنده و دویدن هایشان به گوش می‌رسید ،آهنگ سلام فرمانده هم از بلندگو به آرامی پخش میشد معلم ها با خیال راحت ماشینهایشان را کنار خیابان جلوی مدرسه پارک کرده و رفته بودند، سکوت و آرامش دلنشینی در کوچه بود ... یاد غزه افتادم، یاد کودکان و دانش آموزهایش! الان کجا هستند؟ کیف و لوازمشان کدام گوشه متلاشی شده؟ چه بلایی سر مدرسه هایشان آمده؟ آیا معلمهایشان زنده‌اندکه با خیال راحت ماشین پارک کنند و بروند سرکلاس؟ صدای توپ از حیاط مدرسه های آنها هم می آید؟ صدای فریاد و دویدن؟ این توپ کجا و آن توپ کجا ... صدای پایان زنگ تفریح به صدا که درآمد آهنگ مدرسه عوض شد اینجا ایرانه... #غزه #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI