🧸♥️🧸♥️🧸♥️🧸♥️🧸♥️🧸 ༊────────୨୧────────༊ ⛔️ 📝 ༊────────୨୧────────༊ انگار تمام سختی های این چند سال با این حرف من به یادش آمده باشد که صدایش بالا میرود: -آرامش مادرت برات مهم نیست؟ این همه سال تحمل کردم... این همه سال حرف شنیدم، این همه سال محبت پدرت نصف شده بین من و خانوادش، این همه سال حمالی و نوکری شونو کردم، اینا به چشمت نمیاد؟ تو شوهرداری و خونه داری و حتی تربیت تو دخالت کردن... هربار مهمون داشتم یا خواستم تو خونم تنها با خواهرم درد و دل کنم سرخود خودشونو دعوت میکردن... هربارم اونا مهمون داشتن من باید میرفتم حمالی میکردم... من آدم نبودم؟ من نیاز به آرامش و استقلال نداشتم؟ مات به مادر نگاه میکنم، خیال نمیکردم تا این حد دلش پر باشد... با بهت بلند میشوم و شانه هایش را میگیرم: -مامان ببخشید... ببخشید عزیزدلم... فکر نمیکردم اینقدر دلت از این موضوع پر باشه! با چشمان نمناکش مرا کنار میزند و از اتاقم خارج میشود، مات به در اتاقم زل میزنم... مادر هم حق دارد، خان‌جون هم حق دارد... هردو پی چیزی هستند که آرامش شان را حفظ کند...