#خاطرات سفر تبلیغی به استان کردستان، شهرستان قروه (محرم 1396)
💠 مِیهم سُفلی
✍ علی بهاری
🔸راننده خیلی تعارف کرد به خانهاش برویم. در تعارفهایش صداقت موج میزد اما وقتی قبول نکردیم، دیگر خیلی اصرار نکرد. خداحافظی کردیم و به مسجد رفتیم. کمی بعد، بچههای شیعه و سنی آمدند. مرتضی - همان دوستم که با عبا آمده و شبیه قاریان مصری شده بود - بچهها را بر اساس مذهب، تفکیک کرد. گفت: «شیعهها بیایید این طرف بهتون وضو و نماز یاد بدیم. سنیها هم برن پیش ماهان یاد بگیرن.» ماهان، سنیبچهای باهوش بود که اطلاعات مذهبی خوبی داشت. البته اطلاع بیشتر از مذهب، به معنای این نبود که ماهان الاهیدان یا فقیه بود؛ بلکه در جمعی که بسیاری نمیدانستند سنیاند یا شیعه، او میدانست چطور وضو بگیرد و نماز بخواند.
🔸آموزش نماز به کسی که هیچ نمیداند، کار بسیار سختی بود. خدا را صد هزار مرتبه شکر که مرتضی ابتدا، وضو را برایشان گفته و بار مرا سبک کرده بود. جایگاه مُهر را برایشان توضیح دادم و سپس از ضرورت نیت قبل از نماز گفتم. یکییکی اذکار نماز را به صورت شمرده میگفتم و از آنها میخواستم بعد از من آرام تکرار کنند. چند دقیقهای طول کشید تا کلیات نماز را یاد گرفتند. باهوشترها، زودتر یاد میگرفتند و بعدش به تنظیمات اصلی کارخانه برمیگشتند: لشبازی!
🔸کمی از کلاس گذشت که پسرکی به جمعمان اضافه شد. یکی از بچهها گفت: «پاشو برو. تو سنی هستی» جواب داد: «نه به خدا شیعهام» آن یکی گفت: «غلط کرده. دروغ میگه. سُنّیه» گفتم: «خودش داره میگه شیعهام. تو چی میگی این وسط؟» جواب داد: «خودش حالیش نیست. من میدونم» نمیدانم چرا ناگهان صنف شریف رانندگان تاکسی افتادم. پسرک با بغض گفت: «به خدا شیعهام» ما هم اشکش را دلیل بر صداقتش گرفتیم.
🔸البته اگر هم واقعا شیعه نبود، اهمیتی نداشت. چون بچهها اطلاعی از تفاوتهای اعتقادی و فقهی دو مذهب نداشتند. بسیار سُنّیهایی که مسح میکشیدند و فراوان شیعیانی که پا میشستند.چند بار ذکرهای نماز را توضیح دادم. داشتم مطمئن میشدم کلیات را فهمیدهاند که یکی از دو شیخ گروه صدایم کرد و گفت: «تو بیا با این جوونها بشین. بچه ها رو بسپار به من. حوصلهشون رو نداری» برای سلامتی پدر و مادرش دعا کردم و به جمع جوانان پیوستم.
🖊
سلسله خاطرات این نویسنده را اینجا بخوانید
#تبلیغ
#کردستان
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN