🔰 بسم الله قاصم الجبارین 🔰 📚 داستان بلند #خورشید_نیمه_شب جلد دوم شهریور (درام، معمایی، تریلر) ✍️به قلم: فاطمه شکیبا قسمت 13 می‌خواهد از اتاق بیرون برود که دوباره با جیغ بلندم، اتاق را روی سرم می‌گذارم. -وایسا! تا توضیح ندی حق نداری جایی بری! سریع خودم را به تخت می‌رسانم و سلاح را از زیر بالش برمی‌دارم. خشابش پر است. آن را به سمت دانیال می‌گیرم و می‌گویم: بیا بشین اینجا! و با چشم به صندلی پشت میز تحریر اشاره می‌کنم. لبخند ملیح دانیال طوری ست که انگار یک بچه با تفنگ اسباب‌بازی‌اش او را تهدید کرده. دستانش را هم طوری بالا می‌برد که انگار می‌خواهد با آن بچه هم‌بازی شود و دل به دلش بدهد. وقتی قدم برمی‌دارد، می‌توانم بفهمم که انگار کمی لنگ می‌زند. روی صندلی می‌نشیند و باز هم می‌خندد. -زور گفتنت دوست‌داشتنیه، ولی هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم تهدید مسلحانه انقدر جذابت کنه!... راستی، می‌دونستی تفنگت رو حالت ضامنه؟ با انگشت لرزان، سلاح را از حالت ضامن خارج می‌کنم. خجالت‌آور است. دوست دارم یک طوری بزنم توی صورت دانیال که دیگر نتواند به من پوزخند بزند. همچنان سلاح را به سمتش می‌گیرم و چشم‌غره می‌روم. -زود باش حرف بزن. -باشه باشه... ببین، من چند روز قبل از اجرای عملیات اومدم ایران، چون قرار بود وقتی کارت تموم شد خودم از مرز خارجت کنم. انگار که چیزی به سرم کوبیده باشند، منگ می‌شوم. عملیات را، فاطمه و آوید و افرا را یادم نبود... کلام دانیال را قطع می‌کنم. -عملیات چی شد؟ شانه‌هاش را با بی‌تفاوتی بالا می‌اندازد. -هیچی. -یعنی چی هیچی؟ -یعنی هیچ اتفاقی نیفتاد. از مامور سایه‌ت هم خبری نیست. نفس آسوده‌ای می‌کشم؛ آن مرگ دردناک سراغ فاطمه و آوید نیامده. لبخند بر لبم می‌نشیند و دستم در گرفتن سلاح شل می‌شود. دانیال ادامه می‌دهد: ممکنه مامور سایه دستگیر شده باشه؛ که در این صورت ممکنه تحت تعقیب نیروهای امنیتی ایران باشی. حالم ترکیبی از شادی و ترس می‌شود. دوباره سلاح را محکم در دست می‌گیرم و می‌پرسم: اینجا کجاست؟ هنوز توی ایرانیم؟ ترکیه ست؟ یونان؟ یا اسرائیل؟ دانیال می‌زند زیر خنده. بلند، قاه‌قاه. تفنگ را تکان می‌دهم و داد می‌زنم: جواب منو بده! دانیال میان خنده‌اش از جا برمی‌خیزد. لوله تفنگم دنبالش کشیده می‌شود. پشت پنجره می‌ایستد و پرده را کنار می‌زند. با دست بخار را از شیشه پاک می‌کند و با اشاره من را هم دعوت می‌کند که پشت پنجره بروم. با تردید، چند قدم به سوی پنجره برمی‌دارم و به منظره مقابلمان چشم می‌دوزم: هوای گرگ و میش و خیابان برف گرفته. ادامه دارد... قسمت اول رمان: https://eitaa.com/istadegi/9527 ⛔️کپی بدون هماهنگی و ذکر منبع، مورد رضایت نویسنده نمی‌باشد⛔️ #مه_شکن ✨ 🌐https://eitaa.com/istadegi