ما را همه شب نمی‌برد ای خفتهٔ روزگار دریاب در بادیه تشنگان بمردند وز حله به کوفه می‌رود آب ای سخت کمان سست پیمان این بود وفای عهد اصحاب خار است به پهلوانم بی روی تو سنجاب ای دیده عاشقان به رویت چون روی مجاوران به محراب من تن به قضای دادم پیرانه سر آمدم به کُتّاب زهر از کف دست در حلق چنان رود که جُلّاب دیوانه‌ی کوی دردش نکند جفای بواب نتوان به هیچ کشتن اِلّا به فراق روی احباب ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ https://eitaa.com/s/love_island/466 ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈