📌 پَر پَر زنان زیر برف و باران و تگرگ مشهد روزهای پر بارش و تگرگی را به خود می‌دید. هر لحظه فیلم‌هایش در فضای مجازی دست به دست می‌شد. فیلم پر پر زدن کبوتران حرم امام رضا(ع) را دیدم و به مادرم که خواهر شهید است نشان دادم. مادر غصه خورد اما از کار جوان‌هایی که برای نجات کبوترها رفته بودند خوشحال شد. روز سانحه هلی‌کوپتر، مادر از جلوی تلویزیون جُم نمی‌خورد. با اصرار گفتم: «مادر بسه. اینقدر گریه نکن، هر چه خواست خدا باشه. فشارت می‌ره بالا.» گفت: «مادرجان دست خودم نیس!» خبر شهادت، مادر را بی‌تاب کرد. گریه‌کنان گفت: «مادرجان! من ۶۰ و خورده‌ای از خدا عمر گرفتم، کی تا حالا دیده که کبوتر با تگرگ اینجور سقوط کنه و پرَ پَر بزنه!! من که تا حالا ندیدم!» این حرف‌های مادر یک روضه‌ی واقعی بود. این همه تشابه بین این دواتفاق! کبوتر و هلیکوپتر. برف و باران و تگرگ و مه. کبوتر حرم و خادم‌الحرم. حضور مردم در صحنه، اینقدر بی‌تابانه و بی‌قرار. مادرم نه روضه‌خوان است! نه شاعر! نه نویسنده! مادرم فقط مادر است، مادر! سمانه پاکدل پنج‌شنبه | ۳ خرداد ۱۴۰۳ | حسینیه هنر سبزوار @hoseinieh_honar_sabzevar ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا