📌 بغض، خوره جانم را می‌خورد در خیابان اطراف حرمیم. دور می‌زنیم. می‌پیچیم این طرف خیابان، آن طرف. چراغ قرمز می‌شود، می‌ایستیم. قلبم تند تند می‌زند. بغض وسط گلویم می‌لولَد. با بچه‌های مبنا، ختم آیت الکرسی گرفته‌ایم. تند تند پیام‌ها را بالا پایین می‌کنم. دکمه بی‌رنگ و شفاف صلوات شمار را فشار می‌دهم.«اللهم صل علی محمد و آل محمد». لبم را می‌گزم. بغضم وِل می‌خورد در سینه. آب دهانم را قورت می‌دهم. دل پیچه، دلم را پیچ پیچ می‌دهد. زبان به دندان گرفته‌ام. آه می‌کشم. سینه‌ام بالا می‌رود. سخت پایین. دکمه بی‌رنگ را فشار می‌دهم‌، «اللهم صل علی محمد و آل محمد». گنبد زرد و طلایی از میان رنگارنگ ریسه‌ها دیده می‌شود . -بابا رضا جونم! دم، بازدم. -میشه امشب خبر خوب بهمون بدی؟! -سید ما، خادم شما بود آقا، نوکر خاک پایتان! بغض، خوره جانم را می‌خورد. می‌دَوَد در سینه‌ام. عارفه اصغری دوشنبه | ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ | ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا