انس با صحیفه سجادیه
3 7 ‏ 3 ✳️ حضرت صادق عليه السلام فرمود: لا راحَةَ لِحَسُودٍ. حسود راحتى ندارد. و نيز حضرت فرمود: كانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله يَتَعَوَّذُ فى كُلِّ يَوْمٍ مِنْ سِتٍّ: مِنَ الشَّكِّ وَ الشِّرْكِ وَ الْحَمِيَّةِ وَالْغَضَبِ وَ الْبَغْىِ وَ الْحَسَدِ. رسول خدا صلى الله عليه و آله در همه روز از شش چيز به حضرت ربّ العزّه پناه مى‏برد: شكّ، شرك، نخوت، خشم، تجاوز، حسد. امام صادق عليه السلام از پدرانش از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت مى‏فرمايد: لا تَتَحاسَدُوا، فَإنَّ الْحَسَدَ يَأْكُلُ الإْيمانَ كَما تَأْكُلُ النّارُ الْحَطَبَ الْيابِسَ. به يكديگر حسد نورزيد، به راستى كه حسد ايمان را مى‏خورد چنانكه آتش چوب خشك را. حضرت صادق عليه السلام مى‏فرمايد: بَيْنَما مُوسَى بْنُ عِمْرانَ يُناجِى رَبَّهُ وَ يُكَلِّمُهُ اذْ رَأى‏ رَجُلًا تَحْتَ ظِلِّ عَرْشِ اللَّهِ، فَقالَ: يا رَبِّ مَنْ هذا الَّذى قَدْ أظَلَّهُ عَرْشُكَ؟ فَقالَ: يا مُوسى، هذا مِمَّنْ لَمْ يَحْسُدِ النّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللَّهُ مُنْ فَضْلِهِ. موسى بن عمران در مناجات و سخن گفتن با حضرت حق بود، ناگهان مردى را در سايه عرش خدا ديد، عرضه داشت: الهى! اين كيست كه در سايه عرش توست؟ خطاب رسيد: اى موسى! اين كسى است كه بر عنايات من بر مردم حسد نورزيده است. گفته‏اند: حسود از شش جهت با حضرت ربّ العالمين به جنگ است؛ «دشمن هر نعمتى است كه از جانب حقّ به غير او داده شده، بر قسمت حق خشمگين است، با قضاى الهى در تضادّ است، ولىّ خدا را خوار دارد، دشمن خدا را معاون و يار است و با مقدّرات الهى سرِ ستيز دارد.» اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: الْحَسَدُ لا يَجْلِبُ إلّا مَضَرَّةً وَ غَيْظاً يُوهِنُ قَلْبَكَ، وَ يُمْرِضُ جِسْمَكَ وَ شَرُّ مَا اسْتَشْعَرَ قَلْبُ الْمَرْءِ الْحَسَدُ. حسد جز ضرر و خشمى كه قلب را از عظمت مى‏اندازد چيزى جلب نمى‏كند، جسم را به مرض آلوده مى‏نمايد. و بدترين چيزى كه شعار قلب مرد است حسد است. مولى‏الموحدين اميرالمؤمنين على عليه السلام مى‏فرمايد: الْحاسِدُ مُغْتاظٌ عَلى مَنْ لا ذَنْبَ لَهُ إلَيْهِ، بَخيلٌ بِما لا يَمْلِكُهُ. حسود نسبت به كسى كه گناهى بر او نيست خشمگين و نسبت به آنچه در ملكيت او نمى‏باشد بخيل است. الْحَسَدُ آفَةُ الدّينِ، وَ حَسْبُ الْحاسِدِ مَا يَلْقى. حسد آفت دين است و براى حسود آنچه از ضرر حسدش با آن روبه رو مى‏شود كافى است. لا مُرُوَّةَ لِكَذُوبٍ، وَ لاراحَةَ لِحَسودٍ. براى آن كه دچار دروغ زياد است جوانمردى نيست و براى حسود راحت و آسايش نمى‏باشد. الْحَسُودُ مَغْمومٌ، وَ اللَّئيمُ مَذْمُومٌ. آدم حسود اندوهگين و آدم پست نكوهيده است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 ، ص: 20 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
54 مشاهده