⏳از قدیم یه بحث مفصلی بین متکلمین و فلاسفه وجود داشته و هنوز هم ادامه داره: ▪️ #فلاسفه میگند که ریشه‌ای‌ترین انگیزه انسان در کارهاش، رسیدن به #منفعت برای خودشه؛ من تا نفعی در کاری برای خودم نبینم اقدام به اون کار نمی‌کنم. ▫️ #متکلمین هم این منطق رو خودپرستی می‌دونند و میگند: ریشه‌ای‌ترین انگیزه‌های انسان، میل به پرستشه و مومن، هر کاری که می‌کنه، برای #پرستش خداست. 🔳 بعد فلاسفه می‌گند این پرستش هم برای نفع بردن خودشه. اگه نفعی برای من نداشته باشه، انجامش نمی‌ده. حتی مادری که برای فرزندش #ایثار می‌کنه، بخاطر خودش و خوشحالی خودشه. 🔲 بعد متکلمین قبول نمی‌کنند و همون حرف قبلی رو تکرار می‌کنند و خلاصه هرکدوم همین مطلب رو پِنجاه بار تکرار می‌کنند تا خسته شند.😉 خلاصه‌ی بحث این دو بزرگوار اینه که: آیا طینت ما بر پایه کسب منفعت سرشته شده یا بر پایه پرستش؟؛ پایه گازسوزیم یا بنزین‌سوز؟😁 من کاری به این دعوای گیج کننده ندارم. سؤال من اینه که: 🔍انگیزه حرکت هر چه که باشه، اون «من» که دنبال انگیزه حرکتش می‌گردید، محدوده‌ش چیه؟ آیا فقط منافعی که به من فردی برگرده می‌تونه برای انسان انگیزه‌سازی کنه؟ یا اون من قابل توسعه است و می‌تونه از #فرد گسترده تر باشه؟ 📝 [منظورم از فرد: خود انسان است به‌تنهایی؛ حقیقتی از انسان که جز خودش کس دیگه‌ای در اون جا نمی‌شه] 💡به نظر میاد ما مجبور نیستیم بگیم که اون من انگیزه‌ساز، فقط شامل منافع تک نفره فردی باشه. بلکه انسان #تعلقاتی داره و رشد و بهره‌مندی چیزها یا کسانی که بهشون تعلق داره می‌تونه به او انگیزه فعالیت بده. 🙄 کاری نداریم به اون دعوای فیلسوف و متکلم که هر کدوم این انگیزه و تلاش رو چجوری تحلیل میکنند؟! به هر حال! محدوده‌ی اون من که منافعش حرکت دهنده انسان است رو؛ #تعلقات او معلوم می‌کنه. ❗️یعنی من انسان قابل گسترشه؟! بله! البته؛‌ قابل گسترش دانستن من انسان، نباید فردیت و #استقلال انسان‌ها رو نفی و انکار کنه. 👥تعلقات انسان، یک #حقیقت_جدیدی در کنار فردیتش درست می‌کنه که منافع این حقیقت، میتونند محرک او باشند. 🔅 بهترین اسم برای این حقیقت جدید؛ #هویت است. 👤 #هویت یعنی مجموعه تعلقات انسان که منافع اونها می‌تونند انگیزه‌ساز حرکت او باشند. 🌀انسان حقیقتی داره به نام هویت؛ که با گسترش تعلقاتش قابل گسترشه: به‌خاطر تعلق به یک جمع، #هویت_جمعی پیدا می‌کنه و برای منافع اون جمع تلاش میکنه. به خاطر تعلق به یک خانواده؛ #هویت_خانوادگی پیدا می‌کنه و ... 👤فرد مستقل بودن و وحدت داشتن هر انسان و کثرت داشتن انسان‌ها، قابل انکار نیست. اما قرار نیست که تعلقات، فردیت من رو کم و زیاد کنند؛ تعلقات، هویت من رو کم و زیاد می‌کنند: 🔆 أيُّها النّاسِ ، إنَّما يَجمَعُ النّاسَ الرِّضا و السُّخطُ (نهج‌البلاغه) ........ ان‌شاءالله ادامه دارد #فقه_تربیت #تربیت_هویتی #معنای_هویت #معرفت_نفس #سرپرستی_تربیت #خودشناسی #تربیت #انیمیشن_خانه Eitaa.com/S_h_taba

🛡️هویت‌یابی جمعی از دریچه جنگ ⚔️ از فرصت‌های جنگ نظامی، یکی‌اش این است که هویت‌بخشی می‌کند و باعث تقویت حس #هویت_جمعی در افراد جامعه می‌شود. در جامعه‌ای که بخشی از آن، دچار بحران کم‌رنگ شدن هویت جمعی هستند، جنگ فرصت مغتنمی برای جبران این خلأ است. ⏳ البته #جنگ، چه ۸ ساله باشد چه ۱۲ روزه، بالاخره تمام می‌شود و ملتی که فقط با جنگ نظامی می‌تواند هویت‌یابی کند، هنوز به رشد کافی نرسیده است. یک ملت رشید باید بیاموزد که در غیر زمان رویارویی نظامی نیز، #عناصر_هویت‌بخش را بشناسد و در ساخت فرهنگ جامعه از آنها بهره ببرد. 🌱 هویت‌یابی با جنگ نظامی، مثل عبادت با خوف است. 🕌 انگیزه غالب آزادگان و احرار از عبادت، اگرچه محبت است، اما ترس از جلال الهی نیز ملازم همیشگی عبادت همه بندگان خداست، حتی انبیای الهی. ترس نعمتی است که خدای متعال برای اتمام حجت بر بندگان و انگیزه دادن به ضعیف‌ترین افراد در درون انسان قرار داده، به نحوی که شقی‌ترین انسان‌ها نیز هیچگاه و با هیچ گناهی نمی‌توانند این عامل انگیزه‌بخش پرستش را در وجود خود حذف کنند. هویت‌یابی یک امت با جنگ نظامی هم، دقیقاً شبیه انگیزه‌یابی عبید برای عبادت است. 🔄 هر امتی (چه رشید باشد و چه نوپا) همواره می‌تواند از جنگ برای تقویت هویت‌های جمعی استفاده کند؛ زیرا دشمنی دشمنان، نقطه نهایی درک هویت جمعی است. 🧩 اما یک امت رشید برای درک #هویت_اجتماعی و #هویت_تاریخی خود عناصر هویت‌بخش دیگری هم دارد. باید از هویت‌بخشی درگیری با طاغوت بهره برد، اما باید از این مرحله فراتر رفت و به سطوح عمیق‌تر هویت جمعی دست یافت. (ان‌شاءالله به بعضی وجوه هویت‌بخشی جنگ نظامی و همچنین سایر عناصر هویت‌ساز در جوامع رشدیافته نیز خواهیم پرداخت.) #هویت_جمعی #جنگ_و_هویت #رشد_فرهنگی #جامعه_شناسی_هویت #تأملات_اجتماعی #هویت_ملی #فلسفه_جنگ @s_h_taba

هویت‌یابی جمعی در سایه سار دعا 🎬 کلیپ چند ثانیه‌ای «أللّهم سدّد رمیهم» را به یاد دارید؟ کودک غزه‌ای که با دیدن موشک‌های ایرانی به وجد آمده و برای اصابت موشک‌ها دعا می‌کرد. 🤲 یکی از جنبه‌های مهم #هویت‌بخشی جنگ، پررنگ شدن پیوند روحی عمیق میان مردم از طریق #دعا است. 🔄 در زمان جنگ، مرز بین «من» و «آنها» محو می‌شود. مردم پشت جبهه درمی‌یابند که سرنوشتشان با سرنوشت رزمندگان گره خورده است. دشمن تنها به دنبال شکست سربازان نیست و برای نابودی هویت «ما» دندان تیز کرده است؛ هویت جمعی جدیدی در #جنگ خلق می‌شود که نیازمند به یاری الهی است و دعای یک‌یک افراد می‌تواند نصرت الهی را برایش به ارمغان بیاورد. 💫 اما در نگاهی عمیق‌تر، این دعاها یادآور هویتی تاریخی‌اند؛ هر زمزمه دعا، پیامی است که می‌گوید: «خدا با ماست و ما در کنار هم»؛ «هو الذی أیّدک بنصره و بالمؤمنین» ⚔️ رزمنده، خود را محتاج دعای #امت می‌بیند و پیروزی‌هایش را نه دستاورد شخصی، بلکه ثمره‌ی هویت مشترک یک ملت می‌داند و پیروزی را متعلق به مردمی تقسیم می‌داند که قلب‌هایشان با او می‌تپد. #جنگ، انسان پشت میدان را هم به این حس می‌رساند که مجاهد میدان بخشی از خود اوست و پیروزی او پیروزی من. 🌉 در این #مشارکت_معنوی، مرزهای کمرنگ شده هویت‌های دیرینه جمعی، رنگی تازه می‌گیرند. پیروزی میدان، پیروزی همه است و شکست، شکست همگان. این پیوند عاطفی-معنوی، از عناصر مهم تشدید #هویت_جمعی فرد می‌شود؛ هویت مشترکی که در آن، فرد خود را جزئی از یک کل بزرگتر می‌بیند و سرنوشت مشترک را با تمام وجود حس می‌کند. #اتحاد_ملی #همبستگی #ایمان_جمعی #مشارکت_معنوی @s_h_taba