ارغوان داغ (اربعین) ای مسیر کاروانت تا ابد آیینه پوش ارغوان داغ، تو زد در بهار سینه جوش رفتم از دل تا بپرسم، قصه‌ی اندوه چیست؟! این که در من شعله‌ها افروخته، از داغ کیست؟! عشق و عقل آیینه‌سان، فانوس دل افروختند اشک و مژگان، هر دو با هم در تماشا سوختند وسعت اندوه را در داغ تو، اندازه نیست این ارادت از ازل مانده، که رسمی تازه نیست ای فدای لحظه‌های سرخ یادت زندگی زندگی بی یادتو ،می افتد از تابندگی ! با تو هر قومی، بلند‌آوازه از بیداری است بی تو، نام زندگی، محکوم ذلت‌واری است اربعین تا اربعین ،صدقافله مهمان توست معرفت جوی حریم عشق بی پایان توست اربعین تا اربعین،صدپیر با«جابر» قرین با تو می گیرد به یاد اربعینت ، اربعین باتو می گیردعزا همراه فرزندان،خلیل باتو می گیردعزا همراه خاتم، جبرئیل باتومی گیرد عزا،معصومه خلقت،بتول با تو می گیرد عزاهم، عترت آل رسول باتو می گیرد عزا ، دراربعینت مرتضی باتو می گیرد عزا، تا جلوه ی روزجزا خیمه برپا کرده با یادت،غمین بانو، رباب می کند همراه زینب،هم دل عالم کباب درشهودی آشکارا،جلوه گرازمشرقین آسمان پرمی شود از بانگ ذکر :یاحسین ! "یاحسین و یاحسین" آهنگ دل ها می شود سینه سینه این نوا تا نا کجاها می رود ای مسیر کاروانت تا ابد، آیینه پوش نغمه ی تنهایی ات می آید ازمیدان به گوش! آنکه در شطّ فرات، از دست، خالی کرد آب مهر تو در سینه اش بود از ازل، با بوتراب شوق و ذوق اکبر و قاسم از انفاس تو بود جلوه‌ی آیینه‌هاشان، عشق و احساس تو بود جرعه ای از جام صبرت، حضرت زینب چشید لحظه ای حتی از او درماندگی دشمن ندید غیرت مردان حق، ازحق آیین تو بود هر چه بود آنجا، فقط آیینه‌ی دین تو بود آنکه در میدان، به نام نامی ات تعظیم کرد از شهادت در ره اندیشه ات، کی بیم کرد؟! هفت ایوان فلک، هم قافیه با پله است تا ردیف شعر، من «هیهات من الذله» است! ذلت از اصحاب عاشورا بود همواره دور ! تاکند"نورولایت" از دل "کعبه" ظهور . مکتب شعردینی درایران مکتب شعرامامیه سیدعلی اصغرموسوی قم - ۱۳۸۳

طاهره موسوی ۱: بنازم طمأنینه‌ات را نه تنها به آدینه، آیینه‌ات را دریغا دریغا، دل و سینه‌ات را! در آن ظهر آدینه در هم شکستند شکستند با کینه آیینه‌ات را . یکی گفت: کی سبط پیغمبری تو؟ دگر گفت: آری که طغیانگری تو! نمایان نمودند از ذات ملحد چراها و انگیزۀ کینه‌ات را . یکی آمده در هوای قبایی یکی آمده در هوای هوایی یکی ملک ری را سبب ساخته یکی علت شأن دیرینه‌ات را . همه از پی هم نجاست‌وجودند اگرچه به ظاهر ز اهل سجودند به دنبال غارت، حقارت‌نصیب‌اند حرم‌خانۀ پاک سبزینه‌ات را . جوانان نورانی آل طاها به همراه پیران، شهیدان صحرا فدا کرده‌ای در مسیر ولایت گهرهای پر نور گنجینه‌ات را . چه کوفی، چه شامی؛ شغالان، شغال¬اند پی چنگ و دندان، پی قیل و قال¬اند در این نیزه بازارِ گرم از رذالت عزیزا بنازم طمأنینه‌ات را! 1395 خیمه های سوخته سرخ بادی می وزید انگار سوی خیمه ها موج می زد موج، آتش وار، روی خیمه ها آن¬چه از کانون میدان تا شعاع چشم ها باز هم می شد نمایان، رو به روی خیمه ها ـ بود بوی سیب و اوج شیهه های ذو الجناح! مثل تیری آتشین در جستجوی خیمه ها عطر تن پوش شقایق، عطر جام لاله داشت می وزید انگار از گلزار سوی خیمه ها پیک فرداهای سختی بود و پیک بی کسی پیک بغض گشته خالی در گلوی خیمه ها! .. خیمه ها می سوخت اما از نگاه آسمان: گریه بود و زخم و داغ و درد، بوی خیمه ها! قم 1375 شام غم نه به چشم من شد، سحری هویدا نه به شام غم زد، اثری تماشا به غمت نشستم، که مگر در آید ز افق دوباره، رخ ماه زیبا خبر آمد امشب، که گرفته ماتم به کنار علقم، گل باغ طاها به کدام نوحه، بشود، بگویم: که سرت سلامت، تو عزیز زهرا! نه مجال گریه، نه مجال آتش به درون بسوزم، به برون سراپا نه که داغدارم؟! گل لاله برخیز! که رویم با هم، به سراغ صحرا 1380 داغ مرثیه ها امشب تمام مرثیه هایم برای تو ست غمنامه های اشک و دعایم برای تو ست امشب تمام غربت خود را سروده ام وقتی که داغ مرثیه هایم برای تو ست صد نی نوا به حنجرۀ دل سپرده ام یعنی که زخمه¬زخمۀ نایم، برای تو ست با کاروان سوگ تو این¬جا رسیده ام! منزل به منزل، آه و نوایم برای تو ست اشک است و مویه های غریبانۀ دلم امشب که بغض گرم صدایم، برای تو ست 1385 نگاه و قتلگاه نمی شود ز تماشا، نگاه برگردد به سمت خیمه از آن قتلگاه، برگردد مسافری که به راهش خطر کمین کرده خدا کند که از آغاز راه، برگردد! به عمه (س) با نگرانی سکینه (س) می گوید: تو از عموی عزیزم بخواه، برگردد! . گمان نمی کنم از کوفیان، کسی خواهد که از هجوم به خیمه، سپاه برگردد! تمام ذهن رقیه (س)، به سمت میدان رفت که باز سمت حرم، ذو الجناح برگردد سکوت خشک و نگاه ستارگان، یعنی: بگو به سمت کجا، چشم ماه برگردد؟! سؤال شام غریبان همیشه این بوده: نمی شود که به صحرا، پگاه برگردد؟ بهار یاد تو مولا، همیشه رنگین ست نمی شود ز تماشا، نگاه، برگردد 1382 دشتی از ستارگان در نگاه خسته اش، دشتی از ستارگان صف به صف نشسته اند، رو به روی آسمان هر ستاره در بغل، ابری از سکوت و اشک بی گمان که بر زمین، گریه کرده کهکشان! دست های کوچکش، چیده در کنار هم قطره قطره قطره اشک، قطعه قطعه، جای نان شوق دیدن پدر، برده طاقت از کفش گریه می کند ولی، گریه های بی امان خاطراتی از پدر مانده در نگاه او در نگاه خسته اش، دشتی از ستارگان... قم ـ 1376 غنچۀ دور از وطن دل مبند، ای کودک دلبند من! این¬که باشی در گلستان، نسترن رشک مهتابی ولی در نی نوا: با شفق گل می کند، رنگ کفن! کربلا عاشق به رنگ لاله ها ست لاله های سرخ پرپر در چمن این¬که باید بشکفد خون از لبت ـ یاد خواهد کرد، هر جا یاسمن! آسمان در انتظارت خسته شد ای پرستو، مانده ای؟ بالی بزن! .. با تبسم مثل گل های سحر در جواب حضرتش گفت این سخن: از گلویم بغض غم وا کن، که رفت ـ رود خون جاری کند، آهنگ من! کاش قربانت شوم، خون خدا! می کنم خواهی فدایت جان و تن... .. لحظه ای دیگر گلستان لاله چید از نگاه باغبان نسترن! این¬که در صحرا شقایق می دمد می کند یاد همان دور از وطن: آنکه رگ های گلویش را بُرید برق زهرآگین تیر اهرمن! قم ـ 1373 گل پرپر چو دید آن غنچه را کردند پرپر میان خون، نگاهش شد شناور به روی دست بالا برد، یعنی: خدایا این همان گل بود، اصغر! .. خداوندا گلم را می پذیری؟! اگر در سایۀ لطفت بگیری! دلم آسوده می گردد ز جایش که او طاقت ندارد بر اسیری... 1378 نی نوای زخمی ای نالۀ صداقت، ای نی نوای زخمی تقویم فصل دردی، یا کربلای زخمی؟! در نای تو غریبی، آهنگ تازه دارد برخیز از نیستان، از نی نوای زخمی در زخمه¬زخمۀ دل، وقتی که می نشینی با خویش می نوازی، صدها نوای زخمی اشک یتیم هستی، یا روح ذو الجناحی مانده میان صحرا، با جای پای زخمی برخیز، تا دوباره، از کربلا بخوانی! از خاک و خون و آتش، در آن فضای زخ

نباید صبح فردا را ببیند ظهر عاشورا اگر خورشید از خود دور می کرد غروری را که نفی نور می کرد! خجالت از حضور کهکشان داشت خودش را از زمین مستور می کرد شام غریبان مگیر از من نوای نی نوا را دل و شور و شرار گریه ها را فقط اسمت برای گریه کافی است بهانه می نمایم کربلا را 1375 بهانۀ اشک مخواه، ای چشم، دنیا را ببینی! زمین و آب و دریا را ببینی دلم امشب گرفته مثل مهتاب نمی خواهم که صحرا را ببینی اشعار از: سید علی اصغر موسوی

می برخیز، تا بخوانی، از اشک سرخ زینب (س) در آخرین وداعش، با رهنمای زخمی از آفتاب و زخمش، از غربت غروبش وقتی که خیمه زد شب، بر خیمه های زخمی... .. در ساحل نیایش، ماییم و بغض و آتش ماییم و هم نوایی، با یک صدای زخمی 1377 شام غریبان ای بغض هایت گشته در نای گلو، گم امشب عزادار تو ام، در شهر تو، قم با شمع ها نجواکنان یاد تو هستم مثل حرم، هم جمکران، یاد تو هستم وقتی که با یاد تو نجوا می کند، دل اندوه خود را در تو پیدا می کند، دل اندوه دل، نی ناله های نی نوایی ست آکنده از خون گریه های کربلایی ست دل، گرد غم از غربت آیینه دارد غم شعله از خاکستری دیرینه دارد امشب اگر سوزی نهان بر جان نشسته تار مرا، پود مرا، از هم گسسته از داغ تو، بانو، شرار افتاده بر دل آتش به سینه می برم، منزل به منزل! داغ تو را من در سکوت هر ستاره با بغض دل ها می شمارم، پاره پاره شام غریبان لحظه ای که گریه کردی یاد تو مانده در نگاه هر ستاره! تو دردهایت را فروخوردی به گریه من درد خود می سازم از یاد تو چاره یادآور گهوارۀ خالی، غم تو ست لالا بگو امشب بخوابد گاهواره! همراه بابا، چشم در چشم قشنگ¬اش گاهی پیاده، گاه می رفتی سواره! غمنامه هایی را که می خواندی به بابا هر بار می خوانم به یاد تو، دوباره گویی مسیر کاروان را بسته ناله می آید از زنجیر دل، اندوه واره دارم هوای جان فشاندن در غم تو ای خفته در دامان شب، ای ماه پاره امشب اگر سوزی نهان بر جان نشسته تار مرا، پود مرا، از هم گسسته از داغ تو، بانو، شرار افتاده بر دل آتش به سینه می برم، منزل به منزل! گاهی به جای ناله، می سوزم به هامون گاهی به جای گریه می ریزم به دل، خون در ناله هایم، ازدحام گریه برپا ست در گریه هایم، ازدحام ناله پیدا ست... 1378 کو عباس؟ اگر زینب دلش بشکست، حق داشت! کنار خیمه ات بنشست، حق داشت! نگاهش از فرات آهسته برگشت: نمی شد برندارد دست، حق داشت! . شتابان از دل خیمه رسیدند تو را همراه بابا، چون ندیدند! تمام کودکان از تشنگی ها برای دیدن تو، دل بریدند! 1378 وداع1 باز با دلواپسی، تنها شدن، یعنی وداع غربت آباد غم دنیا شدن، یعنی وداع چشم بر چشم مسافر، لحظه لحظه دوختن! خالی از اندیشۀ رویا شدن، یعنی وداع دور ماندن از نگاه مهربان و گرمِ عشق هم نشین با غربت دنیا شدن، یعنی وداع ساحل حسرت نشین اشک های خود شده ـ در سکوتی محض، تا دریا شدن، یعنی وداع! اندک اندک با افق همراه، اما بی صدا ـ با نگاه خویشتن تنها شدن، یعنی وداع می شود با بهترین احساس ها، همواره گفت: هم نوا با ظهر عاشورا شدن، یعنی وداع! 1379 وداع2 داغ در دل، لب به صحبت دوختن، یعنی وداع رمز و راز گریه را آموختن، یعنی وداع لحظه لحظه در شبستانی پر از آشفتگی قطره قطره، شعله شعله سوختن، یعنی وداع خاطراتی در دل دلواپسی ها مثل اشک از عبور کاروان اندوختن، یعنی وداع صد نیستان، نی نوایی ناله را، فریاد را سینه سینه بی صدا افروختن، یعنی وداع پر شدن از یاد او، خالی شدن از یاد خود چشم بر راه تماشا دوختن، یعنی وداع از سکینه (س) روز عاشورا شبیه دیدگان: رمز و راز گریه را آموختن، یعنی وداع! 1379   یا علی اصغر(ع) نازنین بابا خنده هایت همیشه زیبایند کودک نازنین بابایی! مهربان و قشنگ همچون گل در دل من، همیشه زیبایی! . غنچه بودی ولی سفر کردی سمت باغی بزرگ، مولا جان! در کنارت همیشه می سوزد چلچراغی بزرگ، مولا جان! . تو دعا می کنی برای من من دعا کرده ام، برای تو! که بیایم به کربلا، آنجا ـ من شوم بارها، فدای تو! .. اسم خوب تو یا «علی اصغر» (ع) دردها را نگفته، درمان ست! اشک هایم به بارگاه تو کودکانه، همیشه مهمان است... 1370   برگ سفید یاس صحرا که همیشه سنبل آذین گشته با لاله چرا، کنون هم آیین گشته! باریده مگر از آسمان، خون امروز؟ گلبرگ سفید یاس رنگین گشته! 1375 همسایۀ مهتاب هر چند که سیراب شدی، مولا جان گفتند: که بی تاب شدی، مولا جان ای کاش که پرواز تو را می دیدند! همسایۀ مهتاب شدی، مولا جان 1374 آه غنچه گل بود غنچه شد! گاهی برای انتخاب نیازی به رأی نیست . لحظه ای تبسم کرد، یعنی: این عشق این وفاداری نیازی به گفتن نداشت! ** مسافر کوچک لحظۀ پرواز بود در آغوش گرفت بوسید و تحویل آسمان داد یعنی: این همان مسافر شش ماهۀ من است! نوازشگاه خاک های گرم را کنار زد و اشک های پژمرده اش را دفن کرد! دیگر برای دست هایش نوازشی نمانده بود... خیمه گاه تا خیمۀ ناز کودکان را کندند ایوان بلند آسمان را کندند! وقتی که نگاه شعله از خیمه گذشت: انگار ستون کهکشان را کندند! 1374 دریای ناله بیا با چنگ غم، با نای ناله بریز اشک مرا، در پای ناله بنال ای دل که تا اوجی بگیرد! ز گرداب غمت، دریای ناله شام عاشورا نمی خواهد که صحرا را ببیند وفای سست دنیا را ببیند شعور ماه از جنس نماز ست!

📜 کشتی بان طف اگر خم کرده تاریخ دغل ،قدّ رشیدت را به میدان می سپارم رزم بشکوه شدیدت را بنازم در چکاچک ها،بسان شهپر جبریل شراره ِ تیغهِ شمشیرِ به حق،آذرپدیدت را تماشا می کنم ای جان، میان واژگان هرآن همان «هَیهاتَ مِناالذّلهٔ»عزم أکیدت را دُژم دریای خون تصویرِطف را،نوح کشتی‌بان! به قرآن می سپارم شرح اوصاف حمیدت را شهید حقِ حق فرما،کتاب حضرت ِطٰهٰٓ(ص) قنوتانه قرائت می کنم نام مجیدت را به اندوهت نمی بالم،اگر از داغ می نالم: شفق واره غروبِ قامتِ سبز و سپیدت را - عزادار غمی هستم: که دارد دردها در دل غمین ماتمی هستم: درید از هم وَرید ت را گذشتی با«علی اکبر»، ز مرز فکرت باور ! گرفتی با«علی اصغر»هم ازخالق رسیدت را! «سعا»باهرمژه اشکی که تمرین می کندبادل شهودی تازه می بخشد،غزل نام شهیدت را مکتب شعر امامیه مکتب شعردینی درایران سید علی اصغر موسوی قم - ۲۲ مرداد ۱۴۰۰ جمعه ۴ محرم ۱۴۴۳ #یاحسین #شهید #سعا #saapoem @saapoem 🌴🌷🌴📚🌴🖋🌴

📜 کشتی بان طف اگر خم کرده تاریخ دغل ،قدّ رشیدت را به میدان می سپارم رزم بشکوه شدیدت را بنازم در چکاچک ها،بسان شهپر جبریل شراره ِ تیغهِ شمشیرِ به حق،آذرپدیدت را تماشا می کنم ای جان، میان واژگان هرآن همان «هَیهاتَ مِناالذّلهٔ»عزم أکیدت را دُژم دریای خون تصویرِطف را،نوح کشتی‌بان! به قرآن می سپارم شرح اوصاف حمیدت را شهید حقِ حق فرما،کتاب حضرت ِطٰهٰٓ(ص) قنوتانه قرائت می کنم نام مجیدت را به اندوهت نمی بالم،اگر از داغ می نالم: شفق واره غروبِ قامتِ سبز و سپیدت را - عزادار غمی هستم: که دارد دردها در دل غمین ماتمی هستم: درید از هم وَرید ت را گذشتی با«علی اکبر»، ز مرز فکرت باور ! گرفتی با«علی اصغر»هم ازخالق رسیدت را! «سعا»باهرمژه اشکی که تمرین می کندبادل شهودی تازه می بخشد،غزل نام شهیدت را مکتب شعر امامیه مکتب شعردینی درایران سید علی اصغر موسوی قم - ۲۲ مرداد ۱۴۰۰ جمعه ۴ محرم ۱۴۴۳ #یاحسین #شهید #سعا #saapoem @saapoem 🌴🌷🌴📚🌴🖋🌴

لحظه ی پرواز به: حضرت علی اکبر(ع)🌹 پا مي‏ گذاري در ركاب و دل اسيرت مي‏ شود حتي اسير لحظه ‏هاي دلپذيرت مي‏ شود گفتي كه از زيبايي‏ ات، ديگر ببندم چشم را چون مانع از پروازهاي ناگزيرت مي‏شود! عطر شهادت مي‏ دمد چون از نگاهت، خوبِ من! دل مثل يك آيينه، آگاه از ضميرت مي‏شود امّا چگونه مي‏ توانم دل بگيرم از تو، آه‏ ! وقتي گرفتار نگاهِ سر به زيرت مي‏شود؟ حالا كه مي‏ خوانند نامت را، عزيزم، زود باش‏! آماده شو، هنگام پرواز است: ديرت مي‏شود💐 سیدعلی اصغرموسوی قم - ۱۳۸۲ 🌴🌴🌴 #سعا #saapoem @saapoem

🖌حق شهید،شهید حق 🌷 در آغاز ازل بود و نشاندن بذر، طوبی را به تقدیرش رقم زد کربلای نهضت آرا را حیات سبز تکوین را، غمش سرمایۀ جان شد که در پاییز می سازد خزان رنگی تماشا را دل «آدم» به درد آمد همین که قصه اش بشنید دو چشم نوح گریان شد، حدیث سرخ صحرا را گذشت و خاک آذین شد به نور سید طٰهٰٓ (ص) رسول الله حق گستر، مصفا کرده دنیا را گرفت آهسته در آغوش، طفل و سخت گریان شد پریشان کرد حتی با سرشک‌اش قلب زهرا(س) را چرا شادان نگردیدی پدر! آیا علل دیدی؟ نمی باید شدن گریان چنین مولود زیبا را ! شنیدآنچه از اسرارحسین(ع)وسرنوشت‌اش بود! جهان تاریک از غم شد، دل امّ ابیها را کنار اهل بیت حق، شبیه کوه ها بشکوه صلابت داده با شأنش شکوه آل طاها را غم جدّ و پدر ، مادر، برادر، یار و هم یاور شکسته گاه در غربت، دل بشکوه مولا(ع) را »»«« گذشت و سال ها طی شد، رسید ایام دشواری مسلمانان حق باور، به ویژه اهل معنا را معاویه مسلط شد به عمق کشور اسلام از آن روزی که بوسفیان مهیا کرد غوغا را همان غوغای بی جای« سقیفه»،اوج گمراهی! که طبق نقشۀ شیطان مشوّش کرد هرجا را نمی پرسی ،چرا گفتم سقیفه؟ بعد ده ها سال ! سقیفه اصل ظلمت شد «یزید» آسا قضایا را چراغ کفر در هرسو به نام دین نمایان شد امیران مُلوّث هم گرفته جام صهبا را شده ایرانی و مصری غلام کاخ الخضراء گرفته شامی و کوفی به بر محظور زیبا را خریده« آل بوسفیان» تمام غیرت ادیان! کشیده ظلم بی پایان سیه چادر ثریا را یزید(لعن)اینک شده حاکم،خلیفه،قدرت اول به نیمی از زمین ،حتی که دارد حکم دنیا را ! یکی اورا ردا داده ،یکی حکم و قضاداده وآن سوم، طلا داده ،امیرالقصر خضرا را! غرور جاهلی در سر،قبای سلطنت در بر ازاین مجموعهٔ دلبر! چگونه واکشد پا را ؟ جسارت تا به جایی رفت،حکم قتل مولا (ع) داد! که انگاری نمی داند شؤون مُلک بطحا را تعجب هم ندارد! چون « سقیفه» مکتبش بوده ست برای بیعتی، باید که« آتش» زد مُصلّیٰ را ! قیام حضرت مولا حسین بن علی (ع) حق است به هر منطق که بشناسی،دلیل خشم «زهرا»(س) را ! وگرنه با «علی اکبر» نمی آمد به میدانی -- که بین مقتل اش خوانی،حدیث « إرباً إرباً» را !🌷📚 مکتب شعر امامیه مکتب شعر دینی در ایران سید علی اصغر موسوی قم - ۹شهریور۱۳۹۹ تاسوعا و عاشورا ۱۴۴۲ #تاسوعا #عاشورا # سعا #saapoem @saapoem

گل احساس نو گل حساس، علی اصغر است غنچه ی احساس، علی اصغر است آن که برایش به شهادت رسید حضرت عباس، علی اصغر است تیر سه شعبه که ندارد نیاز برگ گل یاس، علی اصغر است آن که علیرغم عطشناکی اش ساقی دریاس، علی اصغر است گریه کن، ای دل به خزانش، غمش! نو گل حساس علی اصغر است سید علی اصغر موسوی🌷🌴🙏🏻

گل احساس نو گل حساس، علی اصغر است غنچه ی احساس، علی اصغر است آن که برایش به شهادت رسید حضرت عباس، علی اصغر است تیر سه شعبه که ندارد نیاز برگ گل یاس، علی اصغر است آن که علیرغم عطشناکی اش ساقی دریاس، علی اصغر است گریه کن، ای دل به خزانش، غمش! نو گل حساس علی اصغر است سید علی اصغر موسوی🌷🌴🙏🏻

✔️حرف اول، لفظ آخر آسمان را گرفت در مشتش، حرف ِاول به لفظِ آخر زد مثل پروازِ نرم پروانه، پَر و پَر، سوی لامکان پَر زد از بزرگانِ کوی جانان بود، گرچه در گاهواره می آسود! چند ماهی به خاطر لبخند، کودکانه سری به مادر زد با تبسم دل از پدر می بُرد، وقتی آرام، آب را می خورد عاقبت، غرق خون، گلابینه، پیش چشمش، چو لاله پرپر زد! حرمله(لعن)ازمیان انگشتان، نه فقط دید نای اصغر(ع) را عالَمی را دَریدحَنجرِ عشق، که شرر بر جهان اکبر زد! دست ِاحساس را علی اصغر(ع)، می فشارد به هر غزل وقتی هر مُژه سینه‌زن شده با دل، می تواند به کربلا سر زد افتخارم همین که در نامم، می درخشد بزرگی نامش! سرنوشتم چقدر عالی بود، مُهر بر نامِ پاک «اصغر» زد ✅ مکتب شعرامامیه سید علی اصغر موسوی عاشورای 1441- 1398 #سعا #استاد_سعا #شعر_آیینی #saapoem @saapoem

https://eitaa.com/saapoem1402 کانال «ای مسیرکاروانت تا ابد آیینه پوش» اشعار عاشورایی سید علی اصغر موسوی «سعا» شاعر و پژوهشگر ادبیات دینی

هوالعلیم پدیدارشناسی «رمانتیسم» در ادبيات عاشورایی معاصر سید علی اصغر موسوی ادبیات عاشورایی در طول تاریخ همیشه با گوناگونی بسیار مواجهه بوده و در ساختار و محتوا معمولا تأثیر پذیر از شرایط تمدنی «زبان، فرهنگ، اعتقاد » و ابعاد جامعه شناختی منطقه ای بوده است. با اینکه در اصل موضوع و «نصوص» مفهومی اش بسیار کم تغییر کرده؛ اما در ساختار زبانی اش هرگاه به شکلی متغیّر بروز کرده است! در طول ۱۴ قرن گرچه خوشبختانه به مدد ممدوحین آرمانگرایش از موضوعیت اصلی خارج نگردیده؛ اما به خاطر تأثیرش از «تقدس دینی» باعث پرورش احساس گرایی در هنر و ادبیات هر عصر و دوره شده است. متأسفانه به خاطر «مقاله» نبودن این متن، به «شاهد مثال» از هر دوره و تطورات تاریخی آن نمی توانم بپردازم، اما در طی این یاداشت، توجه مخاطبين عزیز مطالبم را معطوف به نگرش های «رمانتی سیسم» در ادبيات عاشورایی معاصر کرده و به آسیب شناسی آن خواهم پرداخت ان شاء الله. قبل از ورود به مباحث اصلی، نخست باید تعریفی از «مکتب رمانتیسم» داشته باشیم : [بحث اندیشه رمانتیک را بایستی در مقولاتی چون «قرداد اجتماعی (ژان ژاک روسو) » و «نظریه اندام‌وار دولت» جستجو کرد که اولی در آثار افرادی چون روسو، هابز و لاک و دومی در نظریات اندیشمندانی چون هگل مشهود است. این مکتب زاییدهٔ تمدن صنعتی و پیشرفت طبقه متوسط  در سدهٔ نوزدهم می‌باشد. رمانتیک‌ها به رؤیا و اندیشه خود بیش از هر انگیزه طبیعی و غیرطبیعی اهمیت می‌دادند و آنچه می‌نوشتند جلوه‌هایی از جهان نا شناخته اندیشه و پندار بود. خیال پردازان سده ۱۹ توده را آنگونه که بودند تصور نمی‌کردند بلکه آنگونه که می‌خواستند باشد تجسم می‌ساختند؛ بنابراین رمانتی‌سیسم در برابر واقع گرایی  بود. آن‌ها برعکس کلاسیست ها به خرد نمی‌پرداختند، بلکه به فرمان احساس و اندیشه گوش می‌دادند. البته رمانتیک‌ها کاوش عقلی را یکسره بیهوده نمی‌دانستند، بلکه معتقد بودند که عقل فقط نمایندهٔ جزئی از استعدادهای انسان است؛ بنابراین اغلب آن‌ها برای درک تمامیت عالم به نگرش‌های زیبایی شناسی  و شهودی روی می‌آوردند و اعتقادشان این بود که بینش عقلی از درک هستی ناتوان است. ژان ژاک روسو از مهم‌ترین متفکرین رمانتیک می‌گوید: «در نهایت، عقل راهی را در پیش می‌گیرد که قلب حکم می‌کند».] مکتب «رمانتیسم» درست نقطه مقابل مکتب «کلاسیسم» است و هر گونه «واقع گرایی و خرد گرایی(تعقّل) » را نفی می کند! خوب، پرسش اینجاست: آیا واقعه «عاشورا» یک حقیقت تاریخی است یا یک افسانه موهوم؟ آیا می توان حقایق تاریخی را با زبان هنر دگرگون کرد و ماهیت آن را با «تخیل گرایی» دچار چالش ساخت؟! آیا شعار «هنر و ادبیات متعهد» که ساخته و پرداختهٔ ناشیانه برخی از شاعران «بعد از انقلاب» می باشد؛ پاسخگوی این فرضیه هست؟! چگونه می شود «ادبیات متعهد» را در قالب «رمانتیک» عرضه کرد و به آن رنگ و روی «عواطف مقدس» داد؟!! «ادامه دارد...» ان شاء الله 🙏 🖋️📚🌴 Https://t.me/saapoem

سید علی اصغر موسوی «سعا» شاعر، نویسنده، پژوهشگر ونظریه پرداز مکتب شعر امامیه: بارقه‌ی عشق نذر حضرت قاسم(ع) قافله‌ی اشک من، باز به دریا رسید آینه بر آب زد، فصل تماشا دمید ساحل موّاج عشق، کشتی دل را شکست موج تلاطم به دل، غربت غم آفرید اشک من آیینه شد، تا که ببینم در آن: بارقه ای را که زد، بر شب ظلمت، نوید! نوبت آزادگی، خورد رقم با جنون حضرت عاشق، قلم روی سخن‌ها کشید سرو، چرا می‌زنی لاف، ز آزادگی! نخل شهادت کنون، تا به ثریّا رسید * این که به میدان زده، پرچم عشق و شعور آینه‌ی حیدر است، شد به تجلّی پدید این که نگاهش فقط، جانب چرخیدن است میل شهادت چنان، کرده دلش را شهید – خالی از احساس غم، مست تماشا شده می رود از حال خود، شعله به هر جا که دید روشنی سوسن اش، لاله‌ی سرخ تنش بار دگر می‌دمد، در دل صبحی سپید /#سیدعلی_اصغر_موسوی /قم- سیدعلی اصغرموسوی / 1381/1/1 نوجوانی مثل گل نذر حضرت قاسم(ع) پیش می‌آید، ولی آشوب دریا، پیش روش مثل شبنم، مثل گل، دشتی تماشا، پیش روش با بهاری که گرفته خو، به صبح قامتش بی اثر بادا، خزان سرد دنیا، پیش روش! پیش می‌آیند، صیادان فرصت، ای دریغ! موج خواهد زد در این سیلاب، دریا پیش روش * باغبان لحظه‌های سبز، در اندیشه است اشک‌ها را می‌فشاند، باز تنها، پیش روش هر چه در هستی تماشا کرده، زیبا بوده است جلوه‌زاری تازه گشته باز زیبا، پیش روش: نوجوانی مثل گل، مثل سپیده، مثل آب می کشد، تصویر نابِ تا خدا را، پیش روش! سیدعلی اصغرموسوی محرم /قم/1378 /#سیدعلی_اصغر_موسوی

اللهم أجعل عواقب امورنا خیرا🌴🙏🖋️📚

🌹ققنوس عاشق 🥀 رفت و آغوش به آغوش تماشا وا کرد در دل حادثه فریاد زنان، غوغا کرد پیکر زخمی خود را به تماشا، سوزاند مثل ققنوس که آغوش به آتش، وا کرد! صحبت از یک زن دریا دلِ دریا روح است که به همراهی همسر، گذر از صحرا کرد سخن از وحدت محض است که در توفان‌ها قطره کوچید و شتابان سفر دریا کرد قدرت عشق چنان جاذبه انگیخته بود لیلی غرق جنون، راه حرم، پیدا کرد همسر خوب "وهب" طاقت پاییز نداشت! سهم آیینۀ خود، قامت عاشورا کرد 🌷🌴 مکتب شعردینی درایران مکتب شعرامامیه سیدعلی اصغرموسوی قم-1381/8/1 #عاشورا #کربلا #همسر_وهب #شهیده🌷🌹 #وهب_بن_عبدالله_کلبی تقدیم شده به: شهیده مظلومه همسر وهب بن عبدالله کلبی(ره)🌹 https://telegram.me/saapoem #امام_حسین #یاحسین #استاد_سعا #Ashura @saapoem84 @parwaneha.ir @artqom_ir @adabiyatqom @anjoman_adabi_qom #shear #saapoem #سعا #سیدعلی_اصغرموسوی #سیدعلی_اصغر_موسوی #سیده_فاطمه_معصومه_موسوی #استاد_سیدعلی_اصغر_موسوی #استاد_سیدعلی_اصغرموسوی #استادسید_علی_اصغر_موسوی #مکتب_شعر_دینی_ایران #مکتب_شعر_امامیه #شعر_آیینی_قم #شاعر_شهودی #شعر #شعر_دینی #شعر_آیینی #چهارحد #قم #خرقان #ورچند

حلقه‌ی گیسوی خون به جناب عابس بن ابی شبیب(ره) چشم‌ها حلقه زده، دل به تپش افتاده! آن جوانمرد مگر، باز دل از کف داده؟! زره از تن به در آورده و خُود از سر خود یک نفر کو که بگوید: چه شده ست آزاده؟ رسم میدان نپسندد که بیافشانی زلف! ای خوش آن حلقه‌ی گیسو، که ز هم نگشاده – می برد زَهره‌ی دل‌های پریشان هر دم می شود بازترین عقده‌ی هر دل‌داده؟! * آه از آن لحظه، که در آینه‌ی شب دیدم تاری از حلقه‌ی آن، دست کسی افتاده! سیدعلی اصغرموسوی قم/1378 🌴🌷🌴 @saapoem

«حُسَین» عاشقترین یحیای هستی 🌹 میان شوق یحیی تاشهادت، عشق تجریدی ست اگر مبنای پاکی در سلوکش، غسل تعمیدی ست! رباط و مسجد و دیر و کلیسا، هر کجا باشد بدون جاری نامش، فقط بنگاه تردیدی ست! جمالش پرتو نورِ تجّلی در دل میدان - کنار سورهٔ فرقان، تبلورگاه تمجیدی ست من از«یحیای عاشق» در دیار عشق می گویم که درپیشینهٔ خلقت،نه تکراری،نه تمدیدی ست! اگر هم می دمد هر جا، نسیم سرخ عنوانش به هرپرچم که می بینی،نه تقلیدی که تاکیدی ست! «ذبیح اللّه» عیسی دم، که از خون گلوی او حیات حق مُعّلی' در شروع شرع توحیدی ست میان انبیا و اولیای حضرت خالق (جل جلاله) «حُسَینِ»سیرت وصورت،ضمیرناب تجویدی ست ** سلام ات گفته اجدادم،سلام ات می دهم هردم به اذن حضرت سبحان،که چون وحی است وتحمیدی ست به دیوان دلم هستی، چو «بسم اللّه» در باطن اگرشعرم به هرقالب، شهودی هست وتأییدی ست «سعا» در حد عاشق نیست! اما «دوستت دارد» فدایت!جای اشک اینجا،نه تمهیدی که تعقیدی ست🌷🌴🏴 مکتب شعرامامیه مکتب شعردینی درایران سیدعلی اصغرموسوی یکشنبه۱۶تیر۱۴۰۱ تاسوعای حسینی ۱۴۴۳ #یاحسین #محرم #کربلا #تاسوعا #عاشورا #یحیی_علیه_السلام #حسین_عاشقترین_یحیای_هستی #سعا #استاد_سعا #saapoem @saapoem

اَيْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلاءَ https://telegram.me/saapoem https://eitaa.com/saapoem1402

اَيْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلاءَ https://telegram.me/saapoem https://eitaa.com/saapoem1402

ظهور کبریایی🌴 جهان در حیرت این نکته مانده: راز نامت چیست؟! و یا اسرار پنهان در بلندای قیامت چیست؟! برای باوری از جنس «لاریبِ» یقین، آری - بگو ای پرتو «#قرآن» ، که فرقان کلامت چیست؟! قلم‌ها را زبان خشک و زبان‌ها را بیان مجمل که در انواع بینش‌ها، مصادیق پیامت چیست؟! بلاجویان ناسوت از ظهور کبریایت مست ولی لاهوتیان پرسان؛ درنگ ناتمامت چیست؟! چه رنگی بهتر از اشراق، مشتاق شهادت را! عیان می‌سازد از خط شفق، پژواک جامت چیست بگو، پژواک اندوهت چرا پایان نمی گیرد! و آن بغض نهان در سینه، هنگام سلامت چیست؟! * سحرگاهان دمیده، می‌روم تا با نماز خود عیان سازم که در دل، راز تصدیق مدامت چیست؟🌷🌴 مکتب شعر امامیه مکتب شعر دینی در ایران سیدعلی اصغرموسوی قم-۱۳۸۵ #قرآن #قرآن_کریم #یا_حسین #holyquran t.me/saapoem