#پارت۳۹۶ -پس به مرادی بگو که نباید تو تیم شما باشه -چرا ما به اون احتیاج داریم ،کارای ماکت سازیمون کلی وقت میگیره که می خوایم اون روش کار کنه -هر کاری که قراره مرادی انجام بده رو من انجام میدم ،اما به شرطی که اون تو تیمتون نباشه -این خود خواهی تو رو می رسونه ،این یه کار گروهیه -من همه رو انجام می دم هم تحقیق و هم ماکت سازی و پوزخندی غلیظی گفت : با -خیلی مسخره است ،استادی که داره خودش راه تقلب و به شاگردش یاد می ده ،واقعا که نوبره -من فقط می خوام کمکت کنم -ولی من به کمک تو احتیاجی ندارم ،این جزء درسهای منه و خودم باید حاضرش کنم کلافه دستی میان موهایش کشید و گفت : -پس حالا که اینجور شد خودم بهش میگم که........ دستپاچه وبی اراده گفت : -نه نه ممکنه متوجه بشه بانگاهی شکاك چشمانش را تنگ کرد پرسید -چی رو متوجه بشه ؟ -اینکه یک رابطه ای بین ماهست به طرفش چند قدم برداشت و با حالتی مشکوك گفت : -صبر کن ببینم اصلا"چه رابطه ای بین تو این پسره هست ؟ -بس کن مسیح ،میخوای دوباره شروع کنی -من می گم رفتار این پسره یکم عجیب می زنه ،بهم بگو اون روز سر کلاس کنار تو چی می خواست ؟ -محکمه راه انداختی -جوابمو بده -اون روز یه مشکل درسی داشت که از من خواست براش حلش کنم

#پارت۳۹۷ یک تای ابرویش را بالا داد وبا لحنی تمسخر آمیز گفت : -امید مرادی شاگرد اول دانشگاه از تو خواسته براش رفع ایراد کنی ؟! خودت فکر نمی کنی این خیلی مسخره است؟! -ولی منم شاگرد تنبلی نیستم به تندی گفت : -نیستی ،اما در حد مرادی هم نیستی ،حتما" یه دلیل دیگه داشته که از تو خواسته براش رفع ایراد کنی داد زد -نصف شبی مجرم گرفتی ،چرا تو به همه مشکوکی -من به کسی مشکوك نیستم ولی واقعا چرا هر جا میرم همیشه یکی باید باشه که هی دور تو بچرخه -امید همکلاسی منه ،طبیعیه که ما باهم رفع اشکال میکنیم -پس چرا می ترسی ، که از رابطه ما بویی ببره -چون خودت گفتی نباید کسی بویی ببره مسیح نفس عمیقی کشید و دوباره روی لبه تخت نشست و گفت -توی نگاه این پسره یه چیزی هست که اصلا" از اون خوشم نمیاد -تو اشتباه می کنی مسیح من و اون چهار ساله که باهم همکلاسی هستیم و تقریبا"همه واحدهامون و با هم پاس کردیم طبیعیه که اون با من راحتتر از بقیه باشه با لحن ملایمی گفت: -و به همین دلیل نمی خوام که با اون تو یه تیم باشی ،فکرشو بکن،اگه قرار شد یه جلسه بذارید ،کجا باید جلسه بذارید ،مجبوری یا تو بری خونه اون و یا اون بیاد اینجا و این چیزیه که من اصلا" موافقش نیستم -اما ما تو تیممون نفر سومی هم داریم ،که اونم نازنینه ، می تونیم جلسه هامون و خونه اونا بذاریم -عذر بدتر از گناه محکم و عصبی گفت :

#پارت۳۹۸ -مشکل تو نیما و مرادی نیست ، مشکل تو منم که می خوای زندانی عقاید مسخره ات باشم ،ولی قبلا" هم بهت گفتم من تا حدی بهت اجازه دخالت توی زندگیم و می دم که ضربه ای به درس و دانشگاهم نزنه پس مطمئن باش که دیگه نیستم از جا برخاست و روبرویش ایستاد و با ملایمت گفت: -چرا این پسره اینهمه برات مهمه که حاضری بخاطرش بامن بحث کنی؟ تحت تاثیر نگاه پر از محبت مسیح آرام گفت : -چرا وقتی هیچ حسی بین ما نیست !آدمهای دور وبر من اینهمه برات مهمند!؟ دستهای قدرتمندش را روی شانه اش گذاشت و او را به طرف خودش کشید ،نگاه خیره اش را به عمق چشمان زیبایش انداخت و آرام نجوا کرد: -چون تو زیبائی ،خیلی هم زیبا ،اینقدر زیبا که من تحمل وجود گرگهای انسان نمائی که به دنبال بره های زیبا و معصومی مثل تواند و ندارم صورت مسیح مماس با صورتش بود . نگاه ملتهب و آتشینش قلبش را با ریتمی تند به تپش انداخته بود و گرمای نفسش همراه با عطر تنش افرا را بی قرار می کرد، نفسش در سینه حبس شد و بی اختیار چشمهایش را بست ، خودش هم نمی دانست چرا اینکار را کرده است ،شاید نمی خواست نگاه بی قرار مسیح را ببیند یاکه می اندیشید مسیح قصد دارد اورا....... با حسی شیرین منتظر عکس العمل مسیح بود که دستهای مسیح از روی شانه اش کنار رفت و چند قدم به عقب برداشت از این حرکت مسیح جا خورد و با سرخوردگی چشمانش را گشود و به خیره شد مسیح آرام نجوا کرد -به هر حال سرنوشت ما از هم جداست ،پس می تونی هر کاری که دوست داشتی و انجام بدی وسریع اتاقش را ترك کرد نمیتوانست دو گانگی رفتار مسیح را درك کند ،چرا وقتی فکر می کرد دوستش دارد کاری می کرد که همه کاخ آرزوهایش درهم خرد و نابود شوند ،همانجا روی لبه تخت نشست و به مرگ آرزو هایش گریست چقدر احمق بود که لحظه ای اندیشیده بود مسیح به او علاقه دارد چرا اینهمه زود باور و ساده بود..............

#پارت۳۹۹ افسرده و غمگین وارد دانشگاه شد ،سرش به اندازه یک کوه بر گردنش سنگینی میکرد ،تمام شب را به مرگ آرزوهایش گریسته وصبح با سردرد شدیدی بیدار شده بود . می خواست وارد کلاس شود که نازنین صدایش زد برگشت و به چهره غم گرفته نازنین خیره شد پس از لحظه ای با لحن محزونی گفت: -نازنین اتفاقی افتاده ؟ نازنین با غصه نگاهش کرد وگفت: -نگران نشو ولی پدرت ،....پدرت دیشب حالش بهم خورد و مامانت همراه نیما بردنش بیمارستان وحشت زده بازوی نازنین را چنگ زد و گفت: -چی میگی... نازی ...بابام !.... .... گریه امانش را برید و میان هق هق گریه اش گفت: -نازی تو روخدا بگو حالا حالش چطوره ؟ نازنین برای آرام کردنش دستش را در دست گرفت وگفت: -فعلا توی بیمارستان بستریه ،نیما منتظره که ما رو ببره بیمارستان سراسیمه به طرف درب دانشگاه دوید ونیما درون ماشینش انتظارشان را میکشید ،هراسان در را گشود و در حالی که سوار می شد ملتمسانه گفت: -آقا نیما ....خواهش می کنم ،خواهش میکنم سریع برید......،باید بابام و ببینم در تمام طول راه اشک می ریخت ،در دلش هزار بار به خدا رو زد ، خدایا پدرم و از تو می خوام ،خدایا بهم کمک کن اونو مثل همیشه ببینم ... خدا یا !! .... برای چندمین بار از نیما پرسید -نیما دکتر در مورد وضعیت بابام چی گفت : نازنین عصبی داد زد -افرا خواهش می کنم یه لحظه آروم باش ،نیما صد بار بهت گفت ،دکتر چی گفته دیگه! ساغر و مادرش در راهروی بخش مراقبتهای ویژه ایستاده بودند خودش را در آغوش مادرش انداخت و مثل یک بچه بی پناه گریه سر داد . مادرش در حالی که سرش را نوازش می کرد با محبت گفت: -آروم باش دخترم ،آروم با ش

#پارت۴۰۰ از آغوشش بیرون آمد وپرسید -بابام چطوره مامان ،اون چطوره!؟ -حالش تعریفی نداره ، فعلا که زیر اکسیژن -دکتر چی گفت؟ ناهید با دستمال در دستش اشکهاش روی صورتش را پاك کرد وگفت : -چی میخواد بگه عزیزم ، همه ما می دونیم اون فقط داره زجر میکشه -تو رو خدا اینجوری نگومامان ، من حتی یک روز هم بدون بابا نمی تونم تحمل کنم -عزیز باید امیدمون فقط به خدا باشه! دوباره خود را در آغوش مادرش انداخت وهر دو گریستند *** خسته به دیوار بخش مراقبتهای ویژه تکیه داده بود. نگاهش را به ساعت دیواری انداخت. ساعت ازهفت شب گذشته بود ،در طول روز آنقدر گریه کرده بود که چشمانش متورم شده وتار میدید ناهید کنارش ایستاد و لیوان قهوه را به دستش داد و گفت: -اینو بخور ،از بس گریه کردی گلوت خشک شده! لیوان را از دست مادرش گرفت و جرعه ای نوشید مادر آهی کشید و گفت: -به مسیح خبر دادی اینجاهستیم؟ -نه ،موبایلمو خونه جا گذاشتم -بیا با گوشی من زنگ بزن ،ممکنه نگرانت بشه مردد نگاهی به گوشی مادرش انداخت ،دستش را دراز کرد گوشی را از ناهید بگیرد که درشیشه ای ای سی یو باز شد وپرستاری از دربیرون آمد ،دست ناهید را پس زد و سراسیمه به طرف پرستار دوید وگفت: -خانم پرستار ،حال پدرم چطوره؟ پرستاربا لبخندی مهربانانه گفت -خدا رو شکر ،ایشون بهوش اومدن و وضعشون هم ثابت شده

#پارت۴۰۱ ناهید آرام زمزمه کرد: -خدا رو شکر! -خانم پرستار می تونم پدرم و ببینم -نه هنوز حالش خوب نیست و ممکنه شما رو که ببینه هیجانی بشه و دوباره حالش بد بشه -خواهش می کنم فقط بهم بگید خطر رفع شده یانه -عزیزم من که دکتر نیستم ،اینو دکتر باید تشخیص بده ،حالا هم اگه اجازه بدی می رم وضعیت بیمارو بهشون گزارش بدم پرستارکه از او دورشد ؛برگشت و دوباره به پنجره تمام شیشه ای ،ای سی یو خیره شد پس از لحظه ای پرستار به همراه دکتر برگشت و او بی هیج سوالی اجازه داد هر دو وارد شوند ،وقتی دکتر خارج شد به طرفش رفت و گفت: -دکتر خواهش میکنم ،بهم بگید خطر رفع شده -خدا رو شکر خطرموقتا رفع شده -یعنی فعلا جای هیچ نگرانی نیست - امیدتون به خدا باشه ! اما تنفس و فشارشون نرماله نفس آسوده ای کشید ورو به دکتر گفت: -دکتر می تونم بابام و ببینم -فعلا نه بذارید بیمار استراحت کنه احساس می کرد دوباره خون در رگهایش به جریان افتاده و می تواند راحت نفس بکشد با خوشحالی خودش را در آغوش مادرش انداخت و زیر لب زمزمه کرد -خدا رو شکر ،تو چقدر خوب و مهربونی خدا ،به خاطر همه این محبتها ازت ممنونم مادر او را از آغوشش جدا کرد وگفت: -عزیزم حالاکه از حال پدرت مطمئن شدی ،دیگه برو خونه ات ،ممکنه شوهرت نگرانت شده باشه ،تمام روز رو که اینجا نشستی و اشک ریختی ،حتی یه زنگ هم بهش نزدی ؛منم که اینقدر نگران بودم یادم رفت به مهری خبر بدم -باشه مامان همین حالا بهش زنگ می زنم ،ولی خونه نمیرم چون می خوام امشب پیش بابا بمونم

#پارت۴۰۲ نه دخترم ،تو خسته ای بروخونه استراحت کن - -تو که از من خسته تری ،دیشب تا حالا یه لحظه هم استراحت نکردی -تو نگران من نباش عزیزم ، من به این بی خوابی ها عادت دارم ،تازه بابات به من احتیاج داره و باید کنارش باشم ،نیما خیلی وقته منتظرته ، برو تا بیشتر از این علاف نشه نگاهی به اطرافش انداخت وپرسید -پس ساغر کو؟ -اون بیچاره از دیشب پلک رو هم نذاشته بود عصر دیدم دیگه نا ایستادن نداره و داره ازحال میره از مامان نیما خواستم همراه خودش اونو ببره -مامان اون توی اون خونه درندشت تنهاست ،بهتر نیست شما برید تا که تنها نباشه -نازنین امشب کنارش می مونه -می خوای منم شب رو برم پیششون تنها نباشن -نه عزیزم ،تو برو خونه خودت، شوهرت تنهاست ،زن باید شب کنار شوهرش باشه -پوزخندی ازحرف ناهید رو لبش نشست ودر دل نالید : -چه دل خجسته ای داری مامان جون ،شوهر کیلو چند -بسیار خوب مامان ،ولی منو در جریان حال بابا بذار، من تا صبح نگران باباهستم مادر صورتش را بوسید و گفت: برو عزیزم حال پدرت خوبه ،نگران اون نباش از قسمت پذیرش ،کارت تلفن بیمارستان را گرفت و همراه نیما از بیمارستان خارج شد قسمتی از راه هر دو سکوت کرده و در افکار خودشان غوطه ور بودند . درونش پر ازغصه و درد بود مایوس وناامید آهی عمیق کشید و به خیابان خیره شد، نیما از ناراحتی و سکوتش طاقت نیاورد و گفت: -امروز وقتی بی قرار و آشفته فقط اشک می ریختی ،قلبم داشت از جا کنده می شد ، می خواستم همه بیمارستان و به هم بریزم تا یه نفر جواب درست و حسابی بهت بده لبخند تلخی زد و با لحن محزونی گفت:

#پارت۴۰۳ -نیما !تو برادر خوبی هستی ،همیشه در سخت ترین موقعیت کنار من و خانواده ام بودی ،ازت ممنونم -من برای تو وخانواده ات خیلی ارزش قائلم ،خودت می دونی همه شما چقدر برام عزیزیید -می دونم ،تو همیشه اینو ثابت کردی نیما نیم نگاهی به او انداخت وآرام گفت : -افرت می دونم حالا وقتش نیست ،ولی راستش خیلی وقته یه چیزی ذهن منو به خودش مشغول کرده! -چه چیزی ؟ -اینکه چرا تو از من فرار می کنی ؟راستشو بگو اینو اون عوضی ازت خواسته از لفظی که نیما به کار برده بود دلش گرفت و با خود اندیشید چرا این دو مرد مدام همدیگر را با این لفظ صدا میزنند پس با دلخوری گفت: نیما ،اون که تو بهش میگی عوضی شوهر منه - چهره اش گرفته شد وعصبی زمزمه کرد : -یک شوهر تحمیلی و قلابی بی حوصله با نگاهی مغموم و لحنی درد آلود گفت : -همه ی زندگی ما تحمیلیه !.........چه چیزی توی این سرای دو روزه به خواست خودت بوده ؟.... نه لحظه تولدت نه ساعت مرگت؟.....هر چیزیه همش اجباره ،.هیچ چیزی تو این زندگی به دلخواه خودت نیست ،سرنوشت هر کسی صفحه ای که قبل از تولدش رقم خورده واون مجبور به قبولشه ،ما در این دنیا هیچ راهی جزء پذیرش این سرنوشت تحمیلی نداریم ،کار ما توی این دنیا فقط داشتن آرزوهای محال و غصه خوردن برای نرسیدن به این آرزوهای محاله نیما مضطرب و نگران به او نگاه میکرد وقتی نطقش در مورد دنیا به اتمام رسید نیما آرام گفت: -افرا تو چت شده چرا اینقدر ناامید و افسرده ای! بی اختیار بغضش ترکید و باران گریه پهنای صورتش را گرفت و میان هق هق گریه اش نیما شنید که می گفت: -دیگه بریدم!...به خدادیگه تحمل اینهمه غصه و درد و ندارم هر وقت فکر میکنم به او نزدیکم در واقعه اینقدر دورم که حس میکنم هیچ جوری بهش نمی رسم ،نیما دارم زیر فشار این احساس لعنتی نابود می شم نیما ناباورانه به او خیره شد و با چشمانی حیران بی قرار گفت:

#پارت۴۰۴ -افرا منظورت چیه ؟! ولی جوابی به جزء هق هق گریه نشنید کنار یک سوپری نگه داشت و سریع پیاده شد و به همراه بسته ای پر از خوراکی برگشت و کنار افرا نشست یکی از آبمیوه ها را برداشت ودر حالیکه نی را درونش فشار میداد به دست افرا داد و گفت: -بیا بخور از صبح هیچی نخوردی ،فکر کنم فشارت افتاده باشه افرا آبمیوه را از دستش گرفت و جرعه ای از آن را نوشید و در حالیکه نگاهی به ساعتش می انداخت گفت: -نیما خواهش می کنم منو سریعتر به خونه برسون ،اینقدر نگران بابا بودم که یادم رفت به مسیح خبر بدم ،گوشیم وهم تو خونه جا گذاشتم و ممکنه نگران بشه نیما با خشم گوشی اش رابه طرفش گرفت وگفت: -بیا اگه اینهمه نگرانشی می تونی با گوشی من بهش خبر بدی -نه نه اینقدر مهم نیست ،فکر نکنم تا حالا برگشته باشه خونه با گفتن هر جور راحتی حرکت کرد .

#پارت۴۰۵ لحظه ای بعد مقابل برج ماشین را نگه داشت افرا قبل از پیاده شدن به طرفش برگشت وگفت: برای همه چیز ممنونم ،تو امروز حسابی منو شرمنده خودت کردی - لبخندی زد وگفت: -هر کاری کردم همه اش وظیفه ام بوده ،خانواده تو جزئی از خانواده خودم هستن پیاده میشد زمزمه کرد درحالیکه -تو همیشه به من وخانواده ام لطف داشتی نیما هم پیاده شد و و کنارش ایستاد وگفت: -اگه حالت خوب نیست ،می خوای تا بالا همراهیت کنم نه خوبم! - - فردا صبح بیام دنبالت بریم بیمارستان؟ -نه خودم میرم ،دیگه بیشتر ازاین مزاحمت نمی شم نیما با لحنی محزون و گرفته ای گفت:

#پارت۴۰۶ افرا در مورد حرفهای امشب...... فردا باهم حرف می زنیم !،باشه؟ به طرفش برگشت و گفت: -نگران اون حرفها نباش ،من فقط به خاطر وضعیت بابا یکم آشفته و عصبی هستم -افرا من خوب می فهمم که بریدن تو از زندگی ربطی به حال پدرت نداره ،ولی حالا که دوست نداری در موردش حرفی بزنی منم اصرار نمی کنم ،فردا میبینمت ،با اجازه همانجا ایستاد و به رفتن نیما خیره شد دلش نمی خواست به خانه برود اما با ناپدید شدن اتومبیل نیما ناگزیر به طرف برج گام برداشت هنوز کلید را در قفل نچرخانده بود که در روی پاشنه چرخید وقامت بلند وکشیده مسیح روبه رویش ظاهر شد با چهره ای درهم و عصبی از مقابل در کنار رفت تا او وارد شود در را پشت سرش بست وبا لحنی عتاب آمیزی پرسید: -تا حالا کجا بودی ؟

#پارت۴۰۷ با آرامش وسایل در دستش را روی اوپن آشپزخانه قرار داد و وارد آشپز خانه شد .آنقدر خسته و کلافه بود که حتی نای حرف زدن نداشت در حالیکه لیوانی پر از آب می کرد آرام نجوا کرد -این طریقه جدید سلام کردنه! پر ازخشم گفت : -تازگیها معلم ادب شدی! بدون اینکه جوابش را بدهد جرعه ای از آب نوشید رفتار سرد و آرامش مسیح را به سرحد جنون رسانده بود دهان باز کرد چیزی بگوید که با فریاد مسیح ساکت شد -گفتم تا این وقت شب چه گورستونی بودی ؟ لحن زننده کلامش آنقدر توهین آمیز بود که ترجیح داد به جای هر حرفی فقط سکوت کند پس لیوان را روی میز گذاشت و بی هیچ حرفی از آشپزخانه خارج شد مسیح که از خونسردی او به حالت انفجار رسیده بود به دنبالش از آشپزخانه خارج شد وروی اولین پله با خشونت دستش را محکم گرفت و پایین کشید و فریاد زد -زبون منو نمی فهمی یا مشکل شنوائی پیدا کردی !پرسیدم....... به طرفش برگشت و داد زد

#پارت۴۰۸ چیه ! باز رگ غیرتت باده کرده و احساس مردی می کنی.....! ازاین جمله مثل آتشفشان منفجر شد ؛دستش بی اختیار بالا رفت و روی صورت ظریف افرا پایین آمد ،برق از چشمانش پرید . کنترلش را از دست داد ومثل یک توپ بادی با شدت روی صندلی میز غذا خوری پرت شد، پایه فلزی صندلی به پهلویش اصابت کرد وبی اراده جیغی از درد کشید ،مسیح بی توجه به زخمی شدنش با عصبانیتی غیرقابل کنترل دستش را گرفت و با یک حرکت سریع و خشونت آمیز بلندش کرد و وحشیانه موهای پریشانش را به چنگ گرفت و غرید -رگ غیرت من !.....،رگ غیرت من ؟........ دختره خیره سر؟ چهره اش از خشم برافروخته بود و از عصبانیت می لرزید دوباره با صدایی دلهره آمیز فریاد کشید -بگو تا این وقت شب با این تن لش چه خراب شده ای بودی؟

#پارت۴۰۹ از رفتار بی رحمانه مسیح هم عصبانی بود و هم متعجب ،نیمی از صورتش می سوخت و طعم شور خون را روی لبش حس می کرد .با لحنی نفرت انگیز گفت : -بهت نمی گم تاکه تو خماری بمیری ،مگه خودت نگفتی هر کاری دلم خواست می تونم انجام بدم ،.....هان .....پس دیگه چرا ناراحتی! در حالیکه به موهای در دستش فشار بیشتری وارد می کرد گفت: -یعنی تو اینقدر بی جنبه و کم ظرفیتی که به خاطریه حرف ،تا این وقت شب با این الدنگ عوضی بیرون موندی در حالیکه تقلا می کرد خودش را از دستش رها کند فریاد کشید -اون الدنگ عوضی از تو خیلی مردتره، لااقل یه جو غیرت توی وجودش هست که دست روی یه زن بلند نکنه این حرف افرا به همه وجودش آتش کشید با حالتی آشفته ودیوانه وار او را به روی مبل پرت کرد ،او که تعادلش را از دست داده بود به روی گل میز پرت شد و گلدان روی میز در یک لحظه زیر بازویش خورد وخاکشیر شد بی اختیار از درد فریادی از عمق وجود کشید ، مسیح بی رحمانه یقه مانتو اش را گرفت و از جا بلندش کرد و در حالی که به دیوار می چسباندش دستهای قدرتمندش را زیر گلو یش گذاشت و با خشم غرید - جرات داری یه بار دیگه بگو چی گفتی عضلات صورتش سخت ومنقبض شده بود و قفسه سینه اش نا منظم بالا و پایین می رفت .چشمان سیاه و درشتش به خون نشسته بود وجرقه های خشم ونفرت از آن متصاعد میشد . افرا تا بحال هرگز او را اینچنین وحشی ندیده بود. با خشم سرش را به صورت افرا نزدیک کرد و در حالی که نفس نفس میزد زمزمه کرد

#پارت۴۱۰ -بگو تا نکشتمت از ترس بی اختیار به خود میلرزید فشار دستهای مسیح برروی گلویش هر لحظه بیشتر می شد ،احساس خفگی و مرگ می کرد مستاصل و ناامید به اطرافش نظر انداخت هیچ چیزی نبود که بتواند به کمکش از دست مسیح رهائی یابد؛ مسیح با لبخند وقیحانه ای آرام گفت: -تو برخلاف چهره معصومت اینقدر هم پاك نیستی که ادعا میکنی و همزمان فشار بیشتری بر گلویش وارد کرد ،حس کرد دیگر قادر به نفس کشیدن نیست ،هرقدر تقلا میکرد مسیح رهایش کند او عصبانی تر میشد وحلقه دستش را بر گلویش محکتر میکرد . چشمانش را بر هم نهاد و با همه وجود دست به دامن خدا شد -خدایا !فقط خودت میدونی که من چقد بیگناهم پس به فریادم برس با اعتماد به نفس چشمانش را گشود و با همه قدرت و یک حرکت سریع با نوك پا ،محکم به ساق پای مسیح کوبید این ضربه را چنان محکم و ماهرانه زد که دستهای مسیح بی اختیار از روی گلویش کنار رفت و او را آزاد کرد

#پارت۴۱۱ حواس مسیح لحظه ای به روی ساق پایش پرت شد ،از فرصت به دست آمده نهایت استفاده را کرد وبا ضعف او را به عقب هل داد و با سرعت از پله ها بالا رفت .مسیح درد ساق پایش را فراموش کرد و به دنبالش دوید اما قبل از اینکه به او برسد وارد اتاقش شد و در را قفل کرد مسیح خشمگین وعصبی با مشت به در اتاق کوبید و فریاد زد -افرا !درو باز کن .... با ترس و هیجان به در تکیه زد و لرزان گفت : -نه ،باز نمی کنم تو امشب دیونه شدی فریاد زد -نه ،دیونه نشدم بلکه تو دیونه ام کردی -خودت از اولم دیونه بودی پس الکی نندازش رو من -میگم این در لعنتی و باز کن ،به مقدسات سوگند اگه بازش نکنی خودم خوردش میکنم بی توجه به تهدیدات مسیح همچنان پشت درایستاده بود و می لرزید با صدای زنگ در و ساکت شدن مسیح وسپس صدای قدمهایش که از پله ها پایین می رفت نفس راحتی کشید وروی لبه تخت نشست درد بازو و پهلویش امانش را بریده بود. به بازوی زخمی اش نگاهی انداخت یک بند انگشت شکاف برداشته بود وآستین مانتو اش هم پاره و خونی بود آنرا از تن بیرون آورد و بادستمالی جای زخم بازویش را

#پارت۴۱۲ پاك کرد . با تاپ آستین حلقه ای که پوشیده بود احساس سرما میکرد. ازکمد لباسیش سوئی شرتی برداشت اما باصدای نعره مسیح در یک لحظه رعشه بر اندامش افتاد و همانجا وسط اتاق وحشت زده میخکوب شد در با صدای مهیبی با شدت به دیوار اصابت کرد و مسیح خشمگین روبرویش ایستاد . نفس در سینه اش حبس شد و سوئی شرت در دستش بی اختیار به روی زمین افتاد . قبل از اینکه او کوچکترین حرکتی کند مسیح دستش را بالا برد و سیلی دیگری بود که پرده گوشش رانوازش کرد سرش به دوران افتاد وصدای عجیبی در گوشش پیچید وباشدت به روی تخت پرت شد یک طرف صورتش شعله میکشید و دوباره طعم شور خون زیر زبانش مزه کرد . احساس ضعف و بیچارگی می کرد اما نمی خواست در مقابل مسیح ببازد؛ با همه قدرتش سعی میکرد بازنده این میدان جنون آمیز و غیر منطقی نباشد با خودش اندیشید مسیح چطور به خودش اجازه میدهد با او مثل یک حیوان رفتار کند .