eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.6هزار عکس
2.4هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
‏ ‏ 1 ✳️ انسان، موجود ضعيف و ناتوان كه در ميدان بسيار وسيعى از كشش‏هاى پرقدرت غرايز و شهوات و خواسته‏ها و اميال نفسى، و در برابر جواذب فوق العاده پرقدرت زرق و برق ظاهرى و زر و زيور دنيايى قرار دارد، و مهم‏ترين خواسته او را سلامت بدن، ثروت، خوشگذرانى، خوردن و آشاميدن و دستيابى به لذايذ مادى است، از جانب حضرت حق مكلّف به حفظ خويش از آلوده شدن به غرايز و شهوات و خواسته‏هاى غير مشروع باطنى، و پاك نگاهداشتن خود از جاذبه‏هاى غير الهى امور مادى، وزرق و برق ظاهرى و زر و زيور شيطانى، و آراسته شدن به حسنات ملكوتى و صفاى عرشى و تخلّق به اخلاق الهى، و در يك كلمه اصلاح و تهذيب نفس است. حال ملاحظه كنيد آزادى از غرايز و شهوات و نفسانيّات غير مشروع، و رهائى از جاذبه‏هاى پرقدرت مادى كه محصولى جز غفلت و سستى از عبادت و افتادن در بند معصيت و محرمات الهى ندارد چه مشكل و چه تكليف سخت و چه وظيفه طاقت فرسائى است؟!! در ميان موج دريا تخته بندم كرده دوست باز مى‏گويد كه دامن تر مكن هشيار باش‏ او به انسان شهوت و غريزه و ميل عنايت كرده، و وى را با دنيا و زرق و برق آن روبه رو فرموده، و حالت لذت‏طلبى در آدمى نهاده، ووى را با قدرت اراده و اختيار و حواس پنج گانه ظاهرى آراسته، آنگاه فرمان قاطع مى‏دهد كه در مسئله غرايز و شهوات، و ارتباط با لذات و امور مادى، خود را محدود به حدود الهى و مقررات قرآنى و قوانين اسلامى كن، و تا روز خروج از دنيا مواظب باش آئينه نفس با هجوم تير گناه و سنگ معصيت نشكند، و دامن وجودت به حرام آلوده نگردد، و خانه دل از ذكر خدا خالى نشود، و دنيايت با آخرت جابه‏جا نگردد، و از رضايت حق و بهشت محروم نشوى، و به عذاب اليم ابد دچار نگردى. آه، كه تهذيب و اصلاح نفس و همگام كردن آن با خواسته‏هاى حضرت حق چه كار دشوراى و چه عمل سنگينى است؟! ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 124 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 2 ✳️ وجود مقدس حضرت حق ، انسانى را كه وجودش بافته از تار و پود شهوات و اميال است، و او را بر سر سفره دنيا نشانده، و از طرفى هم موجودى ضعيف و ناتوان و محدود است، مكلّف فرموده، دلش را دريايى از معرفت نسبت به حق و قيامت و انبيا و امامان وحقايق قرا دهد، و اعضاى رئيسه ‏اش را كه چشم و گوش و زبان و دست و شكم و شهوت و قدم است در گردونه عمل صالح بگذارد، و نفسش را به تمام حسنات اخلاقى آراسته نمايد، اين انسان با همه اين مطالب به راستى و به درستى‏ حقّ اوست كه به حضرت زين العابدين عليه السلام اقتدا كرده، به حضرت رب العزّه عرضه مى‏دارد: اللَّهُمَّ إِنَّكَ كَلَّفْتَنِي مِنْ نَفْسِي ... الهى! تو مرا درباره اصلاح و تهذيب نفس به امورى امر فرموده‏ اى كه خود به انجام آن از من تواناترى، و توانايى تو بر آن و بر من بيشتر از توانايى من است! بنابراين مولاى من، محبوب من، معشوق من، به وجود آورنده من، قدرت خودت را بدرقه راه من كن، و توفيقت را رفيق راهم نما تا به آنچه كه در جهت اصلاح نفسم از من خواسته‏اى موفق شوم كه اگر تو به ياريم برنخيزى، چگونه از بند پرقدرت غرايز و شهوات و اميال و جاذبه‏هاى سنگين زرق و برق جاه و ثروت آزاد شوم و چسان به حسنات اخلاقى و تهذيب نفس كه هدف نبوت همه انبيا و امامان بوده آراسته گردم؟! پروردگارا! چيزى كه تو را از من خشنود مى‏گرداند به من عطا كن و آن توفيق تحقق خواسته‏هاى توست، و رضاى خود را در حال عافيت و تندرستى از من دريافت نما. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 124 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 3 ✳️ اهل اللّه مى‏فرمايند: بدانكه نفس دشمن دوست نماست، و حيله او را نهايت نيست، و دفع شرّ او كردن و او را مقهور ساختن صعب و اهم امور است؛ زيرا به فرموده حبيب خدا صلى الله عليه و آله: اعْدى عَدُوِّكَ نَفْسُكَ الَّتى بَيْنَ جَنْبَيْكَ. خطرناك‏ترين دشمن تو، نفس تو است كه ميان دو پهلوى توست. پس تربيت كردن نفس و او را اصلاح كردن و از صفت آمادگى به مرتبه مطمئنه رساندن كار عظيم است، و كمال سعادت آدمى در تزكيه نفس است، و كمال شقاوت او در فروگذاشتن او بر مقتضاى طبع چنانكه بعد از يازده سوگند در ابتداى‏ سوره شمس مى‏فرمايد: قَدْ افْلَحَ مَنْ زَكّاها* وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسّاها بى‏ترديد كسى كه نفس را [از آلودگى پاك كرد و] رشد داد، رستگار شد.* و كسى كه آن را [به آلودگى‏ها و امور بازدارنده از رشد] بيالود [از رحمت حق‏] نوميد شد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 124 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 4 ‏ 1 ✳️ در کتاب شریف مراحل السالکین ، نوشته ی بهاءالدین محمد مهدی خزامی مشهور به رواس در صفحه 50 آمده است : بدان كه: نفس را دو صفت ذاتى است يكى هوا و يكى غضب و خمير مايه دوزخ اين دو صفت است و ديگر دركات دوزخ از آن متولد است، و اين دو صفت هوا و غضب بالضرورة در نفس بايد باشد، تا به صفت هوا جذب منافع كند، و به صفت غضب دفع مضار، تا در عالم كون و فساد وجود او باقى ماند و پرورش يابد. اما اين دو صفت را به حد اعتدال نگاه بايد داشت كه نقصان اين دو صفت نقصان نفس و بدن است، و زيادتى اين دو صفت سبب نقصان عقل و ايمان است. تربيت و تزكيه نفس به اعتدال رسانيدن اين دو صفت هوا و غضب است، تا هم نفس و هم بدن به سلامت ماند، و هم عقل و ايمان در ترقى باشد، و هم در موضع خويش هر يك را به فرمان شرع استعمال كند، در آن حق تقوا را مرعى دارد و در طلب رخصت و آزادى در گناه نكوشد، چه شرع و تقوا بالذّات جملگى صفات را به حد اعتدال نگاه مى‏دارد، تا بعضى غالب نشود و بعضى مغلوب كه آن صفت بهايم است و سباع؛ زيرا كه بر بهايم صفت هوا غالب است و صفت غضب مغلوب، و بر سباع صفت غضب غالب است و صفت هوا مغلوب، لاجرم بهايم به حرص و ميل شديد به خوردن درافتاده‏اند، و درندگان و سباع به استيلا و قهر و غلبه و قتل و صيد درآمده‏اند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 124 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 4 ‏ 2 ✳️ پس اين هر دو صفت را به حد اعتدال بايد رسانيد تا در مقام بهيمى و سبعى نماند، و ديگر صفات از آن تولد نكند كه اگر هوا از حد اعتدال تجاوز نمايد ميل شديد به غذاهاى لذيذ و حرص و امل و شهوت و خست و دنائت و بخل و خيانت پديد آيد. و اعتدال هوا آن است كه جذب منافع كه خاصيت اوست به قدر حاجت و ضرورت كند، در وقت احتياج كه اگر به زياده از حاجت ميل كند حرص پديد آيد، و اگر به جهت پيشنهاد عمل كند امر ظاهر شود، و اگر ميل به چيزى ركيك كند دنائت و خسّت پديد آيد، و اگر ميل به چيزى رفيع و لذيذ كند شهوت زايد، و اگر ميل به نگاهداشت كند بخل گردد، و اگر از انفاق بترسد كه در فقر افتد بددلى خيزد، و اگر زياده از حاجت صرف كند تبذير باشد، و اين جمله از قبيل اسراف است ومسرف به واسطه اين صفات از نظر عنايت محروم است كه: انَّهُ لايُحِبُّ الْمُسْرِفينَ كه قطعاً خدا اسراف كنندگان را دوست ندارد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 124 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 4 ‏ 4 ✳️ كيمياگرى شرع نه آن است كه اين صفات را به كلى محو كند كه آنهم نقصان باشد، فلاسفه از اين جا به غلط افتاده پنداشتند كه صفات هوا و غضب و شهوت و ديگر صفات ذميمه به كلى محو مى‏بايد كرد، سال‏ها خواص ايشان رنج برده‏اند و آن به كلّى محو نشد، ولكن نقصان پذيرفت، و از آن نقصان چون از حد اعتدال بگذشت صفات ذميمه ديگر پديد آمد، چنانكه از نقصان هوا انوثيّت و دنائت همت و فرومايگى پديد آيد و از نقصان غضب بى حميتى و سستى و بى غيرتى ظاهر شود. خاصيت كيمياگرى دين اين است كه از اين صفات به حد اعتدال رساند و در مقام خويش به موجب فرمان صرف كند، و چنان سازد كه اين صفات او را چون اسب رام باشد كه هر كجا خواهد راند، نه چنانكه اين صفات غالب باشد تا هر كجا كه ميل نفس باشداو را اسير كند، چون اسب توسن سركش باشد بى اختيار خود را و سوار را در چاه اندازد، و يا بر ديوارى زند هر دو هلاك شوند. پس هر وقت كه به تصرف اكسير شرع و تقوا، صفت هوا و غضب نفس به اعتدال رسد كه او را به خود در اين صفات تصرفى نماند الا به شرع، در نفس صفات حميده پديد آيد، چون جود و سخاوت و شجاعت و حلم و تواضع و مروت و قناعت و صبر و شكر و وقار و ثبات و ديگر اخلاق حميده، و نفس از مقام آمادگى به مقام اطمينان برسد و مطيع روح شريف گردد، و قطع منازل و مراحل سفلى و علوى را نمايد، و براق صفت روح را به معارج اعلى عليين برساند و مستحقق خطاب: ارْجِعِى الى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً به سوى پروردگارت در حالى كه از او خشنودى و او هم از تو خشنود است، باز گرد. گرداند. خوى سبعى زنفست ارباز شود مرغ روحت به آشيان باز شود وركركس نفس روسوى علو نهد بر دست ملك نشيند و باز شود ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 124 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 4 ‏ 5 ✳️ روح را در مراجعت به عالم خويش، براق نفس مى‏بايست؛ زيرا كه او پياده نتواند رفت، آن وقت كه بدين عالم پيوست بر براق نفخه‏اى سوار بود كه: وَ نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحِى و از روح خود در او بدمم. و اين ساعت كه مى‏رود بدان عالم به براق نفس حاجت دارد، و اگر به علو رود و اگر به اسفل، بى ايشان نتواند رفت، و از اين جاست كه بزرگان فرموده‏اند: لَوْلَا الْهَوى ما سَلَكَ احَدٌ طَريقاً الَى اللّهِ. اگر هوا نبود، هيچ كس راه به خدا نتوانستى برد. زيرا كه نمرود نفس را هوا چون كركس آمد و غضب چون كركسى ديگر، هر كس نمرود نفس را بر اين دوكركس بندد، و طعمه كركسان بر صورت علو است، كركسان رو سوى علو نهند و نمرود نفس سفلى را به مقامات علوى رسانند و آن چنان باشد كه نفس مطمئنه شود و بر هر دو صفت هوا و غضب غالب شود، و ذوق خطاب ارجعى بازيابد، روى هوا و غضب از اسفل بگرداند و به سوى اعلا رود تا مطلوبش قربت حضرت عزت شود، نه تمتعات عالم بهيمى و سبعى. چون هوا روى به عالم علو آورد همه عشق و محبت گردد، و غضب چون قصد علو كند همه غيرت و همت گردد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 124 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 4 ‏ 6 ✳️ نفس به عشق و محبت روى به حضرت نهد، و به غيرت و همّت در هيچ مقام توقف نكند و به هيچ التفات ننمايد جز به حضرت عزت، و روح را اين وسيله تمام است در وصول به حضرت، و او پيش از اين در عالم ارواح اين دو آلت نداشت، همچون ملائكه به مقام خويش راضى بود، و از شمع جمال احديت به مشاهده نورى و ضوئى قانع گشته كه: وَ ما مِنّا الّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ و هيچ يك از ما فرشتگان نيست مگر اين كه براى او مقامى معين است. و زهره آن نداشت كه قدم از آن مقام فراپيش نهد، چنانكه جبرئيل مى‏گفت: لَوْ دَنَوْتُ انْمُلَةً لَاحْتَرَقْتُ. اگر به اندازه انگشتى نزديك مى‏شدم، مى‏سوختم. ولكن چون روح به عناصر جفت گرفت از ازدواج ايشان دو فرزند هوا و غضب پديد آمد، هوا جهول بود و غضب ظلوم، تا روى نفس در اسفل بود. اين دو ظلوم و جهول او را در مهالك مى‏انداختند، و روح اسير ايشان بود، جمله هلاك مى‏شدند، چون توفيق رفيق گشته و به كمند جذبه: ارْجِعى الى رَبِّكِ‏ نفس توسن صفت را به عالم علو و حضرت خواندند، روح كه سوارى عاقل بود چون به مقام معلوم خود رسيد خواست كه جبرئيل وار عنان باز كشد، نفس توسن صفت چون پروانه ديوانه به دو پرظلومى و جهولى كه هوا و غضب باشد خود را بر شمع احديت زد و ترك وجود مجازى گفت و دست در گردن شمع كرد تا شمع، وجود مجازى پروانگى او را به وجود حقيقى شمعى مبدل گردانيد. اى آن كه نشسته‏ايد پيرامن شمع قانع گشته بخوشه از خرمن شمع‏ پروانه صفت نهيد جان بركف دست تابو كه كنيد دست در گردن شمع‏ تا نفس در اين مقام به اعانت ظلومى و جهولى خويش به كمال نرسد، وى را نتوان شناخت كه او چيست، و او را بهر چه آفريده‏اند و در كدام مقام به چه كار خواهد آمد، و چون اين رستگارى از او به كمال ظاهر شود از شمع اين ندا ظاهر مى‏شود كه: كُنْتُ لَهُ سَمْعاً وَ بَصَراً وَ لِساناً، فَبِى يَسْمَعُ، وَ بى يُبْصِرُ، وَبى يَنْطِقُ. من براى او گوش و چشم و زبانم، به من مى‏شنود و به من مى‏بيند و به من سخن مى‏گويد. حقيقت: مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ. هركس خود را بشناسد خدا را خواهد شناخت. اين جا محقق گردد، يعنى هر كه نفس را به پروانگى بشناخت، حضرت او را به شمعى بشناخت. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 124 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 5 در تمام شؤون حيات‏‏ 1 ✳️ براى نجات از جاذبه‏هاى خطرناك درونى و برونى كه مانع تهذيب و اصلاح نفس است، بايد دست توسل به رحمت واسعه حضرت حق زد، و با اطمينان خاطر به وجود مقدس او اعتماد كرد، تا در فضاى اين اعتماد، در مرحله اول: به روزى حلال قانع شد. و در مرحله دوم: عبادات و طاعات را با يقين به اين كه براى دنيا و آخرت و حالات روحى و اخلاقى داراى نتيجه و ثمره شيرين است انجام داد، و در مرحله سوّم: از چشم داشت به مردم به خصوص شرار خلق نجات پيدا كرد، و سپس در مرحله چهارم: از احوالات و انفاس اولياى خدا بهره گرفت كه هر كس بر حضرت او اعتماد و توكّل كند بدون شك به تمام اين حقايق و واقعيت‏ها خواهد رسيد، و از عنايات و الطاف و فيوضات آن منبع كمالات، و معدن اسماى حسنى و صفات عليا بهره كامل خواهد گرفت. بى ترديد بدون روزى حلال وقناعت به آنچه كه حضرت دوست عنايت مى‏كند، و منهاى عبادات و طاعات با حال، و جداى از عزلت از شرار خلق، و بدون هم نفسى با اولياى الهى كار نفس به سامان نرسد، و در گردونه اصلاح و تهذيب قرار نگيرد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 134 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 5 در تمام شؤون حيات‏‏ 2 1 ✳️ به نقل از کتاب انسان کامل نویسنده آورده : بزرگان دين ما مى‏گويند: «بدان كه كار خود به كسى گذاشتن است، و خدا مى‏فرمايد: كه هر كه كار خود به من گذارد، من بسازم كارهاى وى را، وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ انَّ اللّهَ بالِغُ امْرِهِ» «طلاق 3» و كسى كه بر خدا توكّل كند، خدا برايش كافى است، [و] خدا فرمان و خواسته‏اش را [به هر كس كه بخواهد] مى‏رساند. اى درويش! توكّل ثمره ايمان است، ايمان هر كه قوى‏تر باشد، توكّل وى درست‏تر بوده، يعنى هر كه را ايمان باشد به هستى و يگانگى خدا، او به يقين بداند كه خدا داناست به همه چيز و تواناست بر همه چيز، و رحمت و عنايت او در حق بندگان زياده از آن است كه رحمت و عنايت مادر در حق فرزند، بلكه هيچ نسبت ندارد رحمت و شفقت مادر به رحمت و شفقت حق، شفقت مادر در حق فرزند هم اثر شفقت حق تعالى در حق بندگان خود است. اى درويش! حقيقت توكّل آن است كه: بنده به يقين بداند كه خداى تعالى قادر است بر روزى رسانيدن بندگان، و با آن كه قادر است وعده كرده است كه روزى بندگان بر من است، و به يقين بداند كه خداى تعالى وعده خودخلاف نكند، چون اينها به يقين دانست و اعتماد بر كرم و فضل خداى كرد ودل وى آرام گرفت و توكّل بنده تمام شد. اى درويش! توكّل درست، از يقين درست پيدا مى‏آيد، يقين هر كه تمام‏تر بود، توكّل وى درست‏تر بود، و يقين در دل است، و توكّل كار دل است، چون دل آرام گرفت: خدا روزى بندگان مى‏رساند، و كار بندگان مى‏سازد اگر در ظاهر بنده كارى كند يا نكند و به كسى مشغول شود يانشود، و مباشرت اسباب كند يا نكند، نقصانى درتوكّل او نيايد، اگر به در حاكمى رود به يقين بداند كه قاضى حاجت خداى است، اگر به نزديك طبيب رود به يقين داند كه شفاء بنده از خداى است و مانند اين. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 134 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 5 در تمام شؤون حيات‏‏ 2 2 ✳️ ادامه ی نقل از کتاب انسان کامل : ... اى درويش! بايد كه متوكّل را اعتماد بر مال و اعتماد بر كسب و اعتماد بر اسباب نباشد، اعتمادش بر كرم و فضل خداباشد. چون حقيقت توكّل را دانستى، اكنون بدان كه كسانى كه عيال دارند اگر كسب كنند و اگر ذخيره نهند، توكّل ايشان را زيان ندارد، اما بايد كه نفقه يكساله بيش ننهند، و كسب بر وجه حلال كنند و درمعامله كم ندهند، و زياده نستانند، و رحمت و شفقت در هيچ موضع فرو نگذارند. اى درويش! هر كه علم و ارادت و قدرت خدا را نديد بر كلّ كاينات، اعتماد وى بر اسباب است، و از اسباب در نمى‏تواند گذشت و به مسبب اسباب نمى‏تواند رسيد، پس هر وقت كه در اسباب خللى پيدا آيد، وى غمناك و اندوهگين شود، و متفرق و پراكنده خاطر گردد. هر كه علم و ارادت و قدرت خدا را محيط ديد بر كل كاينات، اعتماد وى بر خداى است نه بر اسباب، از جهت آن كه وى اسباب را همچون مسببات عاجز و بيچاره و مقهور و مسخر خدا ديد، و خدا را دانا به همه چيز و توانا بر همه چيز ديد، و به يقين دانست كه هر چه مى‏كند خدا مى‏كند، و هر چه مى‏دهد خدا مى‏دهد، پس اگر در اسباب خللى پيدا آيد وى غمناك و اندوهگين نشود، و متفرق و پراكنده خاطر نگردد. اى درويش! به يقين بدان كه قادر مطلق اوست، هر چه مى‏خواهد مى‏كند «فعّال لما يريد» صفت اوست، بى علم و ارادت و قدرت وى برگى بر درخت نجنبد، و دست هيچ كس حركت نكند، و دل هيچ كس نينديشد، انديشه دل‏ها، و حركت دست‏ها، و زبان‏ها به علم و ارادت و قدرت اوست، بلكه جنبش تمام موجودات به علم و ارادت و قدرت اوست، بى علم و ارادت و قدرت او هيچ چيز در وجود نيايد، و هيچ چيز حركت نكند، خالق جمله اشيا اوست و محرّك جمله اشيا اوست، محيى و مميت است، ضار و نافع است، قابض و باسط اوست، هر كه را فراخى مى‏دهد او مى‏دهد، هر كه را تنگى مى‏دهد او مى‏دهد. نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعيشَتَهُمْ فِى الْحَياةِ الدُّنْيا ما در زندگى دنيا معيشت آنان را ميانشان تقسيم كرده‏ايم. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 134 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 5 در تمام شؤون حيات‏‏ 2 3 ✳️ بخش پایانی : نقل از کتاب انسان کامل : ... اى درويش! چون دانستى كه حال چنين است، بيش غم دنيا مخور، و كار به خدا بگذار كه كارساز بندگان اوست، بنده بايد كه كار خود كند كه خداوند كار خود مى‏كند، كار بنده، فرمانبردارى است و كار خداوند، پروردگارى است. اى درويش! دانايان در دنيا هرگز چيزى نخواسته‏اند، به هر چه پيش آمده است راضى و تسليم بوده‏اند، از جهت آن كه دانسته‏اند كه آدمى نداند كه به آمد وى در چيست. وَ عَسى انْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى انْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللّهُ يَعْلَمُ وَ انْتُمْ لاتَعْلَمُونَ» «بقره 216» و بسا چيزى را خوش نداريد و آن براى شما خير است، وبسا چيزى را دوست داريد و آن براى شما بد است؛ وخدا [مصلحت شما را در همه امور] مى‏داند و شما نمى‏دانيد. و به يقين دانسته‏اند كه خداى مصلحت كار بنده داند، پس تدبير و تصرف خود و ارادت و اختيار خود از ميان برداشته‏اند و كار به خداى بگذاشته ‏اند.» 👈✍️ پایان نقل از کتاب انسان کامل صفحه 335 وَ أُفَوِّضُ امْرى الَى اللّهِ انَّ اللّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ «غافر 44» و من كارم را به خدا وامى‏گذارم؛ زيرا خدا به بندگان بيناست. با اعتماد به حق، اعتماد به نبوّت و امامت حاصل شود، و با اعتماد به نبوت و امامت، اعتماد به وحى و با اعتماد به وحى، اعتماد به جهان آخرت، و از اين طريق است كه نفس ميل شديد به تهذيب و اصلاح پيدا مى‏كند، و سالك مسلك حق مى‏شود، و كار به صحت و سلامت آورد، و صفحه جان منور به نور اخلاق و حقيقت گردد، و آدمى منبع عقايد حقه و اخلاق حسنه و اعمال صالحه شود و از اين راه به ارزش‏هاى والاى عرشى رسد، ودر پيشگاه حضرت محبوب قيمت بى‏نهايت پيدا كند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 134 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ ‏ 6 عليه السلام 1 ✳️ حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: انَّ النَّفْسَ لَجَوْهَرَةٌ ثَمينَةٌ، مَنْ صانَها رَفَعَها، وَ مَنِ ابْتَذَلَها وَضَعَها. به درستى كه نفس گوهر پرقيمتى است، هر كس آن را از خرابى و آلودگى، و غارتگرى غارتگران و شياطين حفظ كرد او را به مقام رفيع رسانده، و هر كس او را به ابتذال كشيد به پستى و خفّت و خوارى كشانده است. و نيز آن حضرت فرمود: لَيْسَ عَلى وَجْهِ الْارْضِ اكْرَمُ عَلَى اللّهِ سُبْحانَهُ مِنَ النَّفْسِ الْمُطيعَةِ لِامْرِهِ. در پهناى زمين چيزى گرامى‏تر از نفس مطيع امر الهى در پيشگاه حق نيست. و نيز آن حضرت فرمود: الْاشْتِغالُ بِتَهْذيبِ النَّفْسِ اصْلَحُ. مشغول بودن انسان‏ها به تهذيب نفس كارى اصلح است. خَيْرُ النُّفُوسِ ازْكاها. بهترين نفس‏ها، پاك‏ترين آنهاست. ذِرْوَةُ الْغاياتِ لايَنالُها الّا ذَوُوا التَّهْذيبِ وَ الْمُجاهَداتِ. به قلّه اهداف نمى‏رسند، مگر صاحبان تهذيب نفس و آنان كه براى اصلاح خود و حركت در صراط مستقيم، جهاد مى‏كنند. صَلاحُ النَّفْسِ مُجاهَدَةُ الْهَوى. اصلاح نفس در سايه جهاد با هوا و هوس صورت مى‏گيرد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 138 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) "هنگام سختی و رنج و مشکل شدن کارها" : https://eitaa.com/sahife2/61349 🆔 @sahife2
‏ ‏ 6 عليه السلام 2 ✳️ مَنْ لَمْ يُهَذِّبْ نَفْسَهُ لَمْ يَنْتَفِعْ بِالْعَقْلِ. كسى كه در مقام تهذيب نفس برنيايد، از عقل خود سود نمى‏برد. مَنْ اهْمَلَ نَفْسَهُ افْسَدَ امْرَهُ. آن كه به دنبال اصلاح نفس نباشد، زندگى خود را ضايع كرده است. لاتُرَخِّصُوا لِانْفُسِكُمْ فَتَذْهَبَ بِكُمُ الرُّخَصُ مَذاهِبَ الظُّلْمَةِ. نفس را هر چه مى‏طلبد آزادى ندهيد كه اين آزادى شما را دچار تاريكى مى‏كند. اعْجَزُ النّاسِ مَنْ قَدَرَ عَلى انْ يُزيلَ النَّقْصَ عَنْ نَفْسِهِ وَلَمْ يَفْعَلْ. عاجزترين مردم كسى است كه قدرت زايل كردن نقص را از نفس خود داشته باشد، ولى نكند. يَنْبَغِى لِمَنْ ارادَ صَلاحَ نَفْسِهِ وَ احْرازَ دينِهِ انْ يَجْتَنِبَ مُخالَطَةَ ابْناءِ الدُّنْيا. آن كه در پى اصلاح نفس و حفظ دين خود است، سزاوار است از آميزش با ديگران كه نفسى پليد و آلوده دارند، اجتناب نمايد. سَبَبُ صَلاحِ النَّفْسِ الْوَرَعُ. علّت و ريشه اصلاح نفس پارسائى است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 124 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2