#شرح #دعا_سی_هفت_10 ✳️ به لطف پروردگار متعال، به جلوه‌های بسیار بدیع و جذاب و شوق‌انگیز کَرَم خدای متعال رسیدیم . امام سجاد (علیه‌السلام) با عباراتی بسیار جذاب و دقیق، کرم حضرت حق به بندگان را به تصویر می‌کشد و با نوعی تصویرسازی هنرمندانه و فوق‌العاده بدیع، کرم خدای متعال را ترسیم می‌کند. این عبارت، نوعی جمع‌بندی اعجاب‌انگیز است. «فَسُبْحَانَكَ مَا أَبْيَنَ كَرَمَكَ فِى مُعَامَلَةِ مَنْ أَطَاعَكَ أَوْ عَصَاكَ». چقدر روش تو در مواجهه با بندگانت کریمانه است و در عالی‌ترین سطح کرامت قرار دارد. این عبارت، نوعی جمع‌بندی اعجاب‌انگیز است. واژه‌ی «سُبْحَانَكَ»، نشان‌دهنده‌ی شگفتی و اعجاب از شیوه‌ی کریمانه‌ی حضرت حق در برابر بندگانش است. «مَا أَبْيَنَ»، صیغه‌ی تعجب است و بیانگر اعجاب. حضرت خطاب به خداوند می‌فرماید: کرم تو در برخورد و مواجهه‌ و معامله‌ی تو با بندگان مطیع و عاصی، آشکار و متجلی و درخشان است. این عبارت یادآور این آیه‌ی کریمه است: «يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ؛[۱] اى انسان، چه چيز تو را درباره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته؟». حضرت در مورد برخورد خداوند با بندگان مطیع می‌فرمایند: «تَشْكُرُ لِلْمُطِيعِ مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَهُ». در مورد کسی که در مقام اطاعت تو برمی‌آید و بنای زندگی و ساختار شخصیتی او، مطابق قاعده‌ی بندگی و اطاعت است، کرم تو این‌گونه آشکار می‌شود که با آنکه تمام مقدّمات و امکانات و اسباب برای اطاعت آن شخص را خودت فراهم کردی، باز از او قدرشناسی می‌کنی. در مورد برخورد خداوند با بندگان عاصی نیز می‌فرمایند: «وَ تُمْلِى لِلْعَاصِى فِيمَا تَمْلِكُ مُعَاجَلَتَهُ فِيه». مواجهه‌ی کریمانه‌ی تو در مورد معصیت‌کار، عبارت از حلمی است که نسبت به او می‌ورزی و در عقوبت او شتاب نمی‌کنی. تو به او مهلت و وقت می‌دهی، در حالی که مسلط بر او هستی و می‌توانی در همان لحظه‌ی اول، در عقوبت شتاب کنی. اینجا حضرت جمع‌بندی می‌کنند و می‌فرمایند: «أَعْطَيْتَ كُلا مِنْهُمَا مَا لَمْ يَجِبْ لَهُ». به هر یک از اینها (مطیع و عاصی) عطا و بخشش و دهشی می‌کنی که از جانب تو واجب نیست و کاملاً کریمانه و از سر فضل و تفضل است. چه پاداش‌هایی که به مطیع می‌دهی و چه مهلتی که به عاصی می‌دهی و البته فراتر از مهلت هم هست. تو مهلت می‌دهی تا زمینه‌ی بازگشت او فراهم شود و او را ببخشی و در این بخشش، تقرب به خودت ایجاد شود. نه این مهلت دادن واجب بود و نسبت به آن استحقاقی وجود داشت و نه آن سپاسگزاری. پس این شکر و حلم، نماد‌های کرم تو هستند. «وَ تَفَضَّلْتَ عَلَى كُلٍّ مِنْهُمَا بِمَا يَقْصُرُ عَمَلُهُ عَنْهُ». و از خزانه‌ی کرم خود به صورت یک‌جانبه و بدون استحقاق، به هر یک از عاصی و مطیع، کرم کردی؛ زیرا عمل آنها اصلاً به این افق نمی‌رسد. حضرت سراغ مطیع می‌رود و ابتدا وضعیت او را توضیح می‌دهد که انشا الله در بند بعد شرح آن می آید.. 👤استاد #حاج_علی_اکبری دعای #سی_هفت 🔗کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_208 دعای #سی_هفت 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای #شکر خداوند " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_هفت_12 دعای سیدالساجدین(ع ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای #شکر خداوند " : 🔹و لَوْ كَافَأْتَ الْمُطِيعَ عَلَى مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَأَوْشَكَ أَنْ يَفْقِدَ ثَوَابَكَ، وَ أَنْ تَزُولَ عَنْهُ نِعْمَتُكَ، وَ لَكِنَّكَ بِكَرَمِكَ جَازَيْتَهُ عَلَى الْمُدَّةِ الْقَصِيرَةِ الْفَانِيَةِ بِالْمُدَّةِ الطَّوِيلَةِ الْخَالِدَةِ، وَ عَلَى الْغَايَةِ الْقَرِيبَةِ الزَّائِلَةِ بِالْغَايَةِ الْمَدِيدَةِ الْبَاقِيَةِ🔹 🔸و اگر پاداش مطيع را به قدر كارى كه توفيقش داده اى عطا كنى، شايد مستحق ثواب نباشد و نعمت تو هم از دست او برود، اما تو به كرم خود در ازاى مدت كوتاه گذران به مدت دراز بى پايان مزد دادى و در مقابل مسافت اندك و پايان پذير به قدر مسافت بسيار و بى كران ثواب ارزانى داشتى🔸 #سی_هفت 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_هفت_12 ✳️ در اینجا امام سجاد علیه السلام سراغ #مطیع می‌رود و ابتدا وضعیت او را توضیح می‌دهد. کلمه‌ی مطیع در اینجا تمام مراتب اطاعت را در بر می‌گیرد. از شخصی که تصمیم قطعی برای بندگی حضرت حق در مسیر طاعت دارد و در ابتدای راه و قدم اول است تا کسی را که در اطاعت حضرت حق به اوج و قله رسیده که همان انسان کامل است، همه را شامل می‌شود. شرح حضرت در مورد کرم حضرت حق در مواجهه‌ با مطیع، شامل حال همه‌ی اشخاص این داستان می‌شود؛ چه مبتدی، چه متوسط و چه منتهی (به‌مقصدرسیده). بعداً به آن فکر کنید. حتی خود حضرت سجاد (علیه‌السلام) را نیز در بر می‌گیرد! «وَ لَوْ كَافَأْتَ الْمُطِيعَ عَلَى مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَأَوْشَكَ أَنْ يَفْقِدَ ثَوَابَكَ وَ أَنْ تَزُولَ عَنْهُ نِعْمَتُكَ». اگر پای تکافو به میان بیاید، یعنی فرض بر این باشد که می‌خواهی با او با عدل برخورد کنی ـ که حضرت یکی دو خط بعد، از آن با کلمه‌ی قصاص تعبیر می‌کنند ـ و بنا را بر این بگذاری که با او حساب کنی، چون تمام مقدّمات طاعت را خودت به مطیع دادی، به نقطه‌ی حساسی می‌رسیم که گویا شخص هیچ استحقاقی برای پاداش و ثوابِ تو ندارد. محاسبه‌ی تو، مطیع را به نقطه‌ای می‌برد که هیچ نعمتی متوجه او نباشد و مستحق دریافت هیچ نعمتی نباشد. تمام مطلب روی کلمه‌ی «أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ» است. بیانگر آن است که اصل وجود شخص و عزم و محیط انفسی و آفاقی و ... را خدای متعال برای او فراهم آورده است. هر یک از این عوامل اگر مهیا نبود، شخص موفق به طاعت نمی‌شد؛ هرچند امام سجاد (علیه‌السلام) باشد. «وَ لَكِنَّكَ بِكَرَمِكَ جَازَيْتَهُ عَلَى الْمُدَّةِ الْقَصِيرَةِ الْفَانِيَةِ بِالْمُدَّةِ الطَّوِيلَةِ الْخَالِدَةِ». اگر تو بخواهی با عدل رفتار کنی، هیچ کس نجات پیدا نمی‌کند. اما تو با کرم خود مواجه می‌شوی و به مطیع پاداش می‌دهی. نتیجه‌ آنکه به مطیع در برابر مدت کوتاه فانی، پاداش‌هایی می‌دهی که دارای زمان طولانی است. این زمان به‌قدری طول می‌کشد که می‌توان از آن به خلود و جاودانگی تعبیر کرد. او در فضای دلنشین پاداش‌های تو مستقر است و آنجا جاودانه می‌ماند. سهم جناب‌عالی از این متاع قلیل چقدر است؟! وقتی مقیاس‌ها به میان می‌آید، خودت را با کره‌ی زمین مقایسه می‌کنی و مقیاس‌ها را توسعه می‌دهی و خود را در برابر منظومه‌ی شمسی و کهکشان‌های دیگر قرار می‌دهی. بزرگ‌تر از تو هم در این عرصه هست. حلقه‌های پیرامون زحل، حدود چهار پنج میلیارد سال عمر دارد؛ در حالی که انتهای عمر حضرت‌عالی در این دنیا، نهایتاً صد سال است. اگر زمان و مکان را تطبیق دهید، این فاصله‌ها خود را به‌خوبی نشان می‌دهد. جناب‌عالی هشت دقیقه‌ی نوری (فاصله‌ی ما تا خورشید) را هم نمی‌توانی به‌خوبی درک کنی، تا چه رسد به فاصله‌ی ما با ستاره‌ی شباهنگ که نُه سال نوری است! اگر یک بچه با هواپیما‌یی که با سرعت هزار کیلومتر بر ساعت می‌رود، از اینجا تا خورشید برود، هنگام برگشت حدود ۲۷ سال سن خواهد داشت. مولا طاعت تو را ذیل نام کرم خود می‌برد و در برابر اطاعت کوتاه‌مدت تو، پاداشی می‌دهد که «مده طویله خالده» است. قدم اول آن، بهشت برزخی است؛ مانند موقعیتی که اکنون شهدا و صالحین درجه‌یک در آن قرار دارند. از جهنم برزخی به خدا پناه می‌بریم که اولیای خدا از آن به خدا پناه می‌برند. اگر کسی به بهشت برزخی وارد شود، تا زمانی که آسمان‌ها و زمین است، در آن کامیاب است؛ با آنکه این هنوز بخش مقدماتی است و خلود قیامتی نرسیده است. همین بهشت برزخی را قرآن کریم با واژه‌ی «خلود» بیان می‌کند. جهنم برزخی و فضای ابهام برزخی نیز همین‌طور ترسیم می‌شود. «وَ عَلَى الْغَايَةِ الْقَرِيبَةِ الزَّائِلَةِ بِالْغَايَةِ الْمَدِيدَةِ الْبَاقِيَةِ». شما در دنیا یک هدف‌گذاری طاعتی می‌کنید و برای یک عمل صالح برنامه‌ریزی می‌کنید که نقطه‌ی غایت و پایان دارد. انسان، نماز یا روزه یا خدمتی را شروع می‌کند و به اوج و سرانجام و اتمام می‌رساند. سخت‌ترین کار‌ها هم پایان دارد و به اتمام می‌رسد. جهاد و روزه و امر به معروف و نهی از منکر، همگی تمام‌شدنی هستند؛ اما خدا با چنین کسی چه کار می‌کند؟! افق عملش را امتداد می‌دهد تا به نقطه‌ی بقا ملحق شود و در اوج بهجت و لذت و بهره‌مندی باقی بماند. 👤استاد #حاج_علی_اکبری دعای #سی_هفت 🔗کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_208 دعای #سی_هفت 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای #شکر خداوند " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_هفت_13 دعای سیدالساجدین(ع ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای #شکر خداوند " : 🔹ثمَّ لَمْ تَسُمْهُ الْقِصَاصَ فِيمَا أَكَلَ مِنْ رِزْقِكَ الَّذِى يَقْوَى بِهِ عَلَى طَاعَتِكَ، وَ لَمْ تَحْمِلْهُ عَلَى الْمُنَاقَشَاتِ فِى الاْلاتِ الَّتِى تَسَبَّبَ بِاسْتِعْمَالِهَا إِلَى مَغْفِرَتِكَ، وَ لَوْ فَعَلْتَ ذَلِكَ بِهِ لَذَهَبَ بِجَمِيعِ مَا كَدَحَ لَهُ وَ جُمْلَةِ مَا سَعَى فِيهِ جَزَاءً لِلصُّغْرَى مِنْ أَيَادِيكَ وَ مِنَنِكَ، وَ لَبَقِىَ رَهِينا بَيْنَ يَدَيْكَ بِسَائِرِ نِعَمِكَ، فَمَتَى كَانَ يَسْتَحِقُّ شَيْئا مِنْ ثَوَابِكَ؟ لا مَتَى؟🔹 🔸آنگاه آنچه از روزى تو تناول كرده، و بدان بر طاعت تو نيرو گرفته است، در شمار نياوردى و بهایی طلب نکردی و در اسبابى كه براى حصول آمرزش تو به كار برده است، خرده گيرى نكردى و اگر اين جمله را در شمار مى آوردى همه رنج او به هدر مى رفت و به همه كوشش هاى او در ازاى خردترين نعمت و احسان تو از میان میرفت و باز خود او گرو ديگر نعمت هاى تو مى ماند تا چه رسد كه مستحق چيزى از ثواب تو باشد، نه! كى مستحق بود؟🔸 #سی_هفت 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_هفت_13 ✳️ امام سجاد علیه السلام در ادامه تشریح وضع #مطیع می فرماید : «ثُمَّ لَمْ تَسُمْهُ الْقِصَاصَ». بنای تو بر این نبود که بخواهی با او پایاپای محاسبه کنی. در قصاص، عین در مقابل عین است. حضرت اینجا فقط دو مقوله را یادآوری می‌کنند که یکی رزق و دیگری ابزار است. انسان به وسیله‌ی رزق، توان بر طاعت پیدا می‌کند و برای طاعت، دست و زبان و گوش و مغز و ادراک و ... می‌خواهد. «مِنْ رِزْقِكَ الَّذِى يَقْوَى بِهِ عَلَى طَاعَتِكَ، وَ لَمْ تَحْمِلْهُ عَلَى الْمُنَاقَشَاتِ فِى الاْلاتِ الَّتِى تَسَبَّبَ بِاسْتِعْمَالِهَا إِلَى مَغْفِرَتِكَ». تو رزق و ابزار را با او محاسبه نکردی. اگر بخواهد محاسبه یا مناقشه کند، چطور می‌شود؟ «وَ لَوْ فَعَلْتَ ذَلِكَ بِهِ لَذَهَبَ بِجَمِيعِ مَا كَدَحَ لَهُ وَ جُمْلَةِ مَا سَعَى فِيهِ جَزَاءً لِلصُّغْرَى مِنْ أَيَادِيكَ وَ مِنَنِكَ». اگر این کار را انجام می‌دادی، تمام فعالیت‌های شخص در طول عمرش در مقام بندگی تو، در برابر کمترین رزق و ابزاری که به او دادی، محاسبه می‌شد و بقیه‌اش می‌ماند! البته آن‌هم با تساهل است؛ وگرنه اگر وارد بحث دقیق شوید، همان اندک را هم نمی‌توانیم پاسخ دهیم. وقتی این انسان در مقابل اندک رزق خدای متعال، بی‌حساب شد، باقی نعمت‌ها و لطف‌های خدای متعال را چه کند؟! امام اینجا بنا را بر این گذاشته است که این مطلب به‌خوبی تفصیل شود. حضرت می‌داند که با انسان‌هایی مواجه است که فکر خود را به کار نمی‌اندازند و تأمل نمی‌کنند! این رفتار، مادرانه است. قبلاً گفتم که امام مثل مادر رفتار می‌کند. مادر، لقمه را نرم می‌کند و می‌کوبد و بعد به فرزندش می‌دهد. معامله‌ی امام با ما همین‌طور است. حال امام می‌فرماید هرقدر هم انسان زحمت کشد و انواع طاعات را انجام دهد و از هیچ‌چیز فروگذار نکند، همان ابتدای محاسبه، با اندک نعمت، بی‌حساب می‌شود. «وَ لَبَقِىَ رَهِينا بَيْنَ يَدَيْكَ بِسَائِرِ نِعَمِكَ». در برابر میلیارد‌ها نعمت دیگری که تو به او دادی، بدهکار می‌ماند. «فَمَتَى كَانَ يَسْتَحِقُّ شَيْئا مِنْ ثَوَابِكَ لا مَتَى». چه زمانی چنین کسی استحقاق اندک ثوابی از جانب تو پیدا می‌کند؟! هیچ‌وقت. «هَذَا يَا إِلَهِى حَالُ مَنْ أَطَاعَكَ، وَ سَبِيلُ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ». تمام توضیحاتی که دادیم، حال کسی است که همیشه مشغول طاعت و بندگی بوده است. حتی اگر انسان کامل پای محاسبه بیاید، چیزی برای او باقی نمی‌ماند. این همان مقام فقر است که اگر انسان به شهد آن برسد، عالم دیگری به روی او باز می‌شود و در محیطی وارد می‌گردد که از منت‌گذاری‌های مسخره در مقام بندگی رها می‌شود. اگر از ابتدا تا انتهای روزگار، در مقام طاعت باشم و این طاعت در مقام سجده باشد، شکرانه‌ی فقط یک نعمت از نعمت‌های تو نخواهد بود. این منطق سیدالشهدا (علیه‌السلام) است. 👤استاد #حاج_علی_اکبری دعای #سی_هفت 🔗کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_209 دعای #سی_هفت 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای #شکر خداوند " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_هفت_14 دعای سیدالساجدین(ع ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای #شکر خداوند " : 🔹هذَا - يَا إِلَهِى - حَالُ مَنْ أَطَاعَكَ، وَ سَبِيلُ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ، فَأَمَّا الْعَاصِى أَمْرَكَ وَ الْمُوَاقِعُ نَهْيَكَ فَلَمْ تُعَاجِلْهُ بِنَقِمَتِكَ لِكَيْ يَسْتَبْدِلَ بِحَالِهِ فِى مَعْصِيَتِكَ حَالَ الْإِنَابَةِ إِلَى طَاعَتِكَ، وَ لَقَدْ كَانَ يَسْتَحِقُّ فِى أَوَّلِ مَا هَمَّ بِعِصْيَانِكَ كُلَّ مَا أَعْدَدْتَ لِجَمِيعِ خَلْقِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ🔹 🔸اى خداى من! اين حال آن كس است كه اطاعت تو كرد، و بندگى نمود اما گناهكار كه فرمان تو نبرد و نهی تو را کرده در كيفر او شتاب نفرمودى، شايد از معصيت به انابت آيد و طاعت كند، و آن هنگام كه آهنگ مخالفت كرد سزاوار هر عقابى بود كه براى بندگان ساخته اى🔸 #سی_هفت 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_هفت_15 دعای سیدالساجدین(ع ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای #شکر خداوند " : 🔹فجَمِيعُ مَا أَخَّرْتَ عَنْهُ مِنَ الْعَذَابِ وَ أَبْطَأْتَ بِهِ عَلَيْهِ مِنْ سَطَوَاتِ النَّقِمَةِ وَ الْعِقَابِ تَرْكٌ مِنْ حَقِّكَ، وَ رِضًى بِدُونِ وَاجِبِكَ🔹 🔸پس هر چه در عقوبتى تاءخير كردى، و از قهر و عذاب درنگ فرمودى، از حق خود در گذشتى و به كمتر از يك واجب خشنود گشتى🔸 #سی_هفت 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_هفت_14 ✳️ امام سجاد علیه السلام در ادامه تشریح وضع گنهکاران را می فرماید : «هَذَا يَا إِلَهِى حَالُ مَنْ أَطَاعَكَ، وَ سَبِيلُ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ». تمام توضیحاتی که دادیم، حال کسی است که همیشه مشغول طاعت و بندگی بوده است. حتی اگر انسان کامل پای محاسبه بیاید، چیزی برای او باقی نمی‌ماند. این همان مقام فقر است که اگر انسان به شهد آن برسد، عالم دیگری به روی او باز می‌شود و در محیطی وارد می‌گردد که از منت‌گذاری‌های مسخره در مقام بندگی رها می‌شود. اگر از ابتدا تا انتهای روزگار، در مقام طاعت باشم و این طاعت در مقام سجده باشد، شکرانه‌ی فقط یک نعمت از نعمت‌های تو نخواهد بود. این منطق سیدالشهدا (علیه‌السلام) است. اینها همه در مورد مطیع بود. «فَأَمَّا الْعَاصِى أَمْرَكَ وَ الْمُوَاقِعُ نَهْيَكَ». اما کسی که گرفتار معصیت شده و امر تو را نافرمانی کرده است، «لَمْ تُعَاجِلْهُ بِنَقِمَتِكَ لِكَيْ يَسْتَبْدِلَ بِحَالِهِ فِى مَعْصِيَتِكَ حَالَ الْإِنَابَةِ إِلَى طَاعَتِكَ». تو برای عقوبت او شتاب نمی‌کنی. چرا؟! تو این مهلت را داده‌ای تا معصیت‌کار از موقعیت معصیت خارج شود و در مقام توبه قرار گیرد و به مقام طاعت برسد. این مهلت دادن نیز پهن کردن سفره‌ی کرم است. «وَ لَقَدْ كَانَ يَسْتَحِقُّ فِى أَوَّلِ مَا هَمَّ بِعِصْيَانِكَ كُلَّ مَا أَعْدَدْتَ لِجَمِيعِ خَلْقِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ». لحظه‌ای که او تصمیم گرفت گناهی انجام دهد، در همان لحظه‌ی اول، مستحق عذاب و نابودی و جهنمی شدن بود. هر آنچه برای عقوبت تمام گناهکاران آماده کردی، در اولین لحظه‌ی تصمیم به انجام گناه، مورد استحقاق آن شخص است. اینجا مسئله‌ی حجم معصیت و امثال آن مطرح نیست، که آن بحث‌ دیگری است؛ بلکه خود معصیت و عصیان و تصمیم برخلاف امر مولا، اهمیت دارد. «فَجَمِيعُ مَا أَخَّرْتَ عَنْهُ مِنَ الْعَذَابِ وَ أَبْطَأْتَ بِهِ عَلَيْهِ مِنْ سَطَوَاتِ النَّقِمَةِ وَ الْعِقَابِ تَرْكٌ مِنْ حَقِّكَ، وَ رِضًى بِدُونِ وَاجِبِک». اما انگارنه‌انگار! نه‌فقط وقتی او برای انجام گناه نقشه می‌ریزد، هیچ اتفاقی نمی‌افتد، بلکه هنگامی نیز که وسط لشکرگاه جنود الهی (دست و پا و جوارح خود)، در برابر قادر مطلق، این ذره‌ی ناچیز ایستاده و وارد معصیت شده است، خدا به او مهلت می‌دهد. عبارت «تَرْكٌ مِنْ حَقِّكَ» خیلی زیبا است. امام سجاد (علیه‌السلام) به خدای متعال می‌گوید این حق تو است که او را عذاب کنی و او را در دریای عذاب خود غرق سازی؛ اما تو حق خود را رها می‌کنی. آنچه اینجا واجب بود، عذاب بود؛ اما تو به کمتر از آن رضایت می‌دهی و به او مهلت می‌دهی. 👤استاد #حاج_علی_اکبری دعای #سی_هفت 🔗کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_210 دعای #سی_هفت 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای #شکر خداوند " ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_هفت_16 بند آخر دعای سیدالساجدین(ع ) " هنگام اعتراف به کوتاهی در ادای #شکر خداوند " : 🔹فمَنْ أَكْرَمُ - يَا إِلَهِى - مِنْكَ، وَ مَنْ أَشْقَى مِمَّنْ هَلَكَ عَلَيْكَ؟ لا مَنْ؟ فَتَبَارَكْتَ أَنْ تُوصَفَ إِلا بِالْإِحْسَانِ، وَ كَرُمْتَ أَنْ يُخَافَ مِنْكَ إِلا الْعَدْلُ، لا يُخْشَى جَوْرُكَ عَلَى مَنْ عَصَاكَ، وَ لا يُخَافُ إِغْفَالُكَ ثَوَابَ مَنْ أَرْضَاكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِى أَمَلِى، وَ زِدْنِى مِنْ هُدَاكَ مَا أَصِلُ بِهِ إِلَى التَّوْفِيقِ فِى عَمَلِى، إِنَّكَ مَنَّانٌ كَرِيمٌ🔹 🔸پس اى خداى من! كيست كريمتر از تو و بدبختر از بنده اى كه با وجود چون تو مولايى، هلاك شود؟ بدبخت تر از او نيست! بدبخت تر از او كيست؟ بزرگترى از آن كه تو را به غير نيكى ستايند و كريمترى از آن كه از ستم تو ترسند، بيم آن نيست كه بر عاصى ستم روا دارى و ترس آن نه كه پاداش مطيعان را فرو گذارى. درود بر محمد و آل او فرست، و آرزوى مرا برآور، و مرا بيشتر راه نماى كه در عمل توفيق يابم كه تويى بخشنده و كريم🔸 #سی_هفت 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_هفت_16 ✳️ امام سجاد علیه السلام در ادامه تشریح وضع گنهکاران به اینجا که می‌رسد، می‌فرماید: «فَمَنْ أَكْرَمُ يَا إِلَهِى مِنْكَ». از تو کریم‌تر کیست؟! «وَ مَنْ أَشْقَى مِمَّنْ هَلَكَ عَلَيْكَ لا مَنْ». از کسی که با وجود رب کریمی مانند تو بدبخت شود، بدبخت‌تر کیست؟! کسی با چنین خدایی جهنمی شود! کسی با چنین خدایی جا بماند! «فَتَبَارَكْتَ أَنْ تُوصَفَ إِلا بِالْإِحْسَانِ». تو جز با احسان توصیف نشدی و محسن مطلق تو هستی. «وَ كَرُمْتَ أَنْ يُخَافَ مِنْكَ إِلا الْعَدْلُ». جز عدل تو انسان هیچ ترسی در برابر تو ندارد و تنها نگرانی ما این است که پای عدل تو به میان آید. «لا يُخْشَى جَوْرُكَ عَلَى مَنْ عَصَاكَ». هیچ‌کس نگران این نیست که تو با آن کسی که گناه کرده است، ستمگرانه رفتار کنی؛ حتی اگر فرعون باشد. «وَ لا يُخَافُ إِغْفَالُكَ ثَوَابَ مَنْ أَرْضَاكَ». کسانی که راه رضایت تو را در زندگی خود در پیش گرفته‌اند، می‌دانند که تو پاداش خود را از آنان دریغ نخواهی کرد و نگران نیستند که تو بخواهی آنان را ندیده بگیری. جمع‌بندی حضرت یک جمله‌ی بسیار زیبا است: «فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِى أَمَلِى وَ زِدْنِى مِنْ هُدَاكَ مَا أَصِلُ بِهِ إِلَى التَّوْفِيقِ فِى عَمَلِى إِنَّكَ مَنَّانٌ كَرِيمٌ». چشم من به جمال محمد و آل محمد افتاد که تجلی‌گاه کرم تو هستند. حال جرئت پیدا کردم و زبان من باز شد. مرا به آرزویم برسان و از هدایت‌گری خودت، سهم مرا به‌قدری زیاد کن که به رضای تو نزدیک شوم. هرچه از سوی تو است، کرم است. حال، شما از این زاویه روز اربعین نگاه کنید ، امیدواریم خدای متعال، از روی کرم خود، ندای ملک داعی را به گوش قلب ما برساند و ما را به شوق و وجد و حال آورد تا از فرصت فوق‌العاده‌ی فراهم‌شده در این روز استفاده کنیم. «يا مَنْ يَمْلِكُ حَوائِجَ السَّآئِلينَ و يَعْلَمُ ضَميرَ الصَّامِتينَ؛ اى كه مالك حاجات خواستارانى و اى كه نهاد خاموشان دانى». 👤استاد #حاج_علی_اکبری دعای #سی_هفت 🔗کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#دعا_سی_هفت_16 🔴 (چه كسى- اى خداى من!- كريمتر و بزرگوارتر از تو و چه كسى بدبخت‏تر از آن است كه در راه مخالفت تو هلاك گردد؟) (فمن اكرم يا الهى منك، و من اشقى ممن هلك عليك!؟). 🔴 (نه، هيچ كس از تو گرامى‏تر و از او بدبخت‏تر نيست) (لا! من؟). 🔴 پس بايد همه اعتراف كنيم و بگوئيم بار خداوندا (تو پر بركت‏تر و بالاتر از آنى كه جز به احسان، توصيف شوى) (فتباركت ان توصف الا بالاحسان). 🔴 (و گرامى‏تر از آنى كه جز از ناحيه‏ى عدالت، كسى از تو خوف و ترسى به دل راه دهد) (و كرمت ان يخاف منك الا العدل). 🔴 (هرگز بيم ظلم و جور از تو نسبت به كسى كه عصيانت نموده نمى‏رود) (لا يخشى جورك على من عصاك). 🔴 (و هيچگاه خوف از فراموشى ثواب كسى كه تو را خشنود كرده، در (انسان) راه نمى‏يابد) (و لايخاف اغفالك ثواب من ارضاك). 🔴 بنابراين (پس بر محمد و آلش درود فرست و آرزوى مرا برآور) (فصل على محمد و آله، وهب لى املى). 🔴 (و هدايتت را چندان بر من بيفزاى كه به وسيله‏ى آن به توفيق در كار خود دست يابم كه تو منعمى و كريمى) (و زدنى من هداك ما اصل به الى التوفيق فى عملى، انك منان كريم). دعای #سی_هفت 🔗کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

✅ مرحوم #سید_علیخان در شرح #دعا_سی_هفت_16 در کتاب ریاض السالکین : 🍀 وهب لى املى، و زدنى من هداك ما اصل به الى التوفيق فى عملى 🍀 قال الراغب: هدايه الله تعالى للانسان فى الدنيا على مراتب بعضها مترتب على بعض لا تحصل المرتبه الثانيه الا بعد الاولى و لا الثالثه الا بعد الثانيه: فالاولى- اعطائه العبد القوى التى بها يهتدى الى مصالحه اما تسخيرا و اما طوعا كالحواس الخمس و القوه المفكره و على ذلك قوله تعالى: اعطى كل شى‏ء خلقه ثم هدى و الذى قدر فهدى. الثانيه- الهدايه بالدعاء و بعثه الانبياء و اياها عنى بقوله سبحانه: و جعلناهم ائمه يهدون بامرنا. الثالثه- هدايه يوليها من اهتدى من صالحى عباده و يمدهم بها آنا فانا و حالا فحالا بحسب اكتسابهم للخيرات و استزادتهم من العلم و العمل الصالح. اياها عنى بقوله: و الذين اهتدوازادهم هدى و الذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا و بتحرى هذه المراتب الثلاث يتوصل الى الهدايه للجنه المذكوره فى قوله تعالى: و قالوا الحمد لله الذى هدانا لهذا و ما كنا لنهتدى لو لا ان هدانا الله انتهى. و لا شك ان المرتبه الثالثه هى المقصوده فى الدعاء بدليل طلب الزياده بقوله : و زدنى من هداك. و التوفيق: جعل الله فعل عبده و عمله موافقا لما يحبه و يرضاه. و المنان المعطى للمنه كثيرا و هى النعمه الثقيله، و قيل: الكثير المن و هو الاحسان من غير طلب جزاء و لا مثوبه. و الكريم: الجواد المفضل. دعای #سی_هفت ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👆ترجمه ی متن راغب در المفردات : 🍀 #هدایت خدا براى انسانها چهار وجه دارد: اول: هدايت‏ عمومى كه بمقتضاى آفرينش هر موجودى قرار گرفته است و در انسانها هر مكلّفى و انسان بالغى بوسيله- عقل و هوش و معارف و علوم به آن هدايت‏ بناچار وابسته است، چنانكه خداى تعالى فرمود: رَبُّنَا الَّذِي أَعْطى‏ كُلَّ شَيْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمَ‏ هَدى‏- طه/ 50 اين آيه استدلال حضرت موسى به فرعون است. يعنى خداى ما كسى است كه به هر چيزى خلقتى كه او را هدايت كند و به كمالش برساند بخشيده است. (هدايت تكوينى كه هسته در خاك ريشه‏اش به پائين و ساقه‏اش به بالاى خاك حركت ميكند). دوم: (هدايت تشريعى) كه بمقتضاى نياز فردى و اجتماعى انسانها بر زبان پيامبران و با رساندن پيام خداوند به مردم بصورت قرآن يا كتابهاى آسمانى ديگر رسيده است. فرمود: وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ‏ بِأَمْرِنا- الانبياء/ 73 از خود مردم امامانى كه به امر ما آنها را هدايت كنند قرار داديم. سوم: (هدايت توفيقى كه زمينه‏اش از خود انسان آغاز ميشود) هدايتى كه اختصاص به كسانى دارد كه خود در راه هدايت و به كمال رسيدن حركت كرده باشد خداى تعالى فرمود: وَ الَّذِينَ‏ اهْتَدَوْا زادَهُمْ‏ هُدىً‏- محمد/ 17 و وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ‏ يَهْدِ قَلْبَهُ‏- التغابن/ 11 و إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ‏ يَهْدِيهِمْ‏ رَبُّهُمْ بِإِيمانِهِمْ‏- يونس/ 90. و وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ‏ سُبُلَنا- العنكبوت/ 69 و يَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدىً‏- مريم/ 76 و فَهَدَى‏ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا- البقره/ 213 و وَ اللَّهُ‏ يَهْدِي‏ مَنْ يَشاءُ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‏- البقره/ 213 كه تمام اين آيات دلالت بر اين دارد كه اول ايمان و نيكوكارى سپس افزونى هدايت از سوى خدا. چهارم هدايت در آخرت بسوى بهشت و (وصول بمطلوب) آيات: سَيَهْدِيهِمْ‏ وَ يُصْلِحُ بالَهُمْ‏- محمد/ 5 و وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍ‏- الاعراف/ 43 تا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي‏ هَدانا لِهذا- الاعراف/ 43 اين چهار گونه هدايت بترتيبى است كه گفته شد و هر كدام زمينه ساز ديگرى است كسى كه هدايت اول يعنى تكوينى را نداشته باشد به هدايت دوم نميرسد و تكليف از او ساقط است. و هر كس به هدايت دوم نرسد و بدست نياورد هدايت توفيقى و سوم را نخواهد داشت (زمينه را بايستى خود انسانها با ايمان و نيكوكارى و مجاهدت در خود فراهم سازند) و هر كس به هدايت چهارم برسد هر سه هدايت‏ قبلى را بدست آورده است، و رسيدن به هدايت توفيقى و تكميلى نشانه اينست كه دو هدايت قبلى را حاصل كرده است، امكان عكس اين هم هست يعنى كسى از هدايت عمومى به هدايت دوم و سوم نميرسد و خود را با ايمان و نكوكارى به كمال نميرساند، انسان نميتواند احدى را باين مرحله يعنى هدايت توفيقى و نتيجه برساند مگر اينكه او را دعوت به هدايت كند و راه‏ها را به او بشناساند در مورد آن خداى تعالى به پيامبر ميفرمايد: إِنَّكَ‏ لَتَهْدِي‏ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‏- الشورى/ 52 و يَهْدُونَ‏ بِأَمْرِنا- الانبياء/ 73 و وَ لِكُلِّ قَوْمٍ‏ هادٍ- الرعد/ 7 يعنى دعوت كننده بهدايت. اما در مورد سائر هدايات ميفرمايد: إِنَّكَ لا تَهْدِي‏ مَنْ أَحْبَبْتَ‏- القصص/ 56 هر هدايتى كه خداى تعالى ذكر ميكند اينست كه ستمگران و كفار از هدايت سوم محرومند و همان توفيقى است كه ويژه هدايت يافتگان است و هدايت چهارم پاداش اخروى است وارد نمودن آنها در بهشت است مثل آيه: كَيْفَ‏ يَهْدِي‏ اللَّهُ قَوْماً- آل عمران و وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ‏- آل عمران/ 86 و آيه‏ ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الْآخِرَةِ وَ أَنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ‏- المائده/ 67 و هر هدايتى كه خداوند از پيامبر و ساير انسانها در مورد ارشاد آنها بيان ميكند و ميگويد قدرت نداريد و نميتوانيد هدايت كنيد همين هدايت‏هاى سوم و چهارم است بغير از آنچه را كه مخصوص دعوت و نشان دادن راه هدايت است كه وظيفه پيامبران است. دعای #سی_هفت ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه در 70 روز #دور_اول #روز_41 دعای #سی_هفت https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife

🌸 #صحیفه_سجادیه به زبان #کودکانه اللهم .... لَمْ تَسُمْهُ الْقِصَاصَ فِيمَا أَكَلَ مِنْ رِزْقِكَ الَّذِى يَقْوَى بِهِ عَلَى طَاعَتِكَ دعای #سی_هفت #دعا_سی_هفت_13 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه #ختم_صحیفه_آسان_به_سخت 117 #صحیفه_خوانی در 150 روز به شیوه ی خوانش از عبارات آسان و ساده به عبارات سخت و مشکل #دور_اول #روز_117 دعای #سی_هفت ( 1 تا 8 ) https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife2

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا اعْتَرَفَ بِالتَّقْصِيرِ عَنْ تَأْدِيَةِ الشُكْرِ دعاى آن حضرت است هنگامی که به کوتاهی از ادای شکر اعتراف می‌کرد بند 1 تا 8 ﴿1﴾ اللَّهُمَّ إِنَّ أَحَداً لَا يَبْلُغُ مِنْ شُكْرِكَ غَايَةً إِلَّا حَصَلَ عَلَيْهِ مِنْ إِحْسَانِكَ مَا يُلْزِمُهُ شُكْراً . (1) خدایا! کسی از شکرگزاری‌ات در حالی از احوال، به نهایت شکر نمی‌رسد جز این که از احسانت نعمتی به دست می‌آورد که او را به شکری دیگر وا می‌دارد؛ و از آنجا که نعمتت پیوسته و پی‌درپی به بندگان می‌رسد، پس کسی را قدرت بر شکر نیست؛ ﴿2﴾ وَ لَا يَبْلُغُ مَبْلَغاً مِنْ طَاعَتِكَ وَ إِنِ اجْتَهَدَ إِلَّا كَانَ مُقَصِّراً دُونَ اسْتِحْقَاقِكَ بِفَضْلِكَ (2) و از اطاعتت، گرچه تلاش و کوشش کند به اندازه‌ای نمی‌رسد، جز این‌که در برابر شایستگی‌ات، به سبب فضل و احسانت، ناتوان از طاعت است؛ ﴿3﴾ فَأَشْكَرُ عِبَادِكَ عَاجِزٌ عَنْ شُكْرِكَ ، وَ أَعْبَدُهُمْ مُقَصِّرٌ عَنْ طَاعَتِكَ (3) بنابراین سپاس‌گزارترین بندگانت از سپاسگزاری‌ات ناتوان و عابدترین ایشان، از اطاعتت در کوتاهی و کاستی است. ﴿4﴾ لَا يَجِبُ لِأَحَدٍ أَنْ تَغْفِرَ لَهُ بِاسْتِحْقَاقِهِ ، وَ لَا أَنْ تَرْضَى عَنْهُ بِاسْتِيجَابِهِ (4) کسی شایستۀ آن نیست که به خاطر مستحق بودنش او را بیامرزی و به سبب سزاوار بودنش از او خشنود شوی. ﴿5﴾ فَمَنْ غَفَرْتَ لَهُ فَبِطَوْلِكَ ، وَ مَنْ رَضِيتَ عَنْهُ فَبِفَضْلِكَ (5) هر که را بیامرزی، به احسانت آمرزیده‌ای و از هر که خشنود شوی، به احسانت خشنود شده‌ای. ﴿6﴾ تَشْكُرُ يَسِيرَ مَا شَكَرْتَهُ ، وَ تُثِيبُ عَلَى قَلِيلِ مَا تُطَاعُ فِيهِ حَتَّى كَأَنَّ شُكْرَ عِبَادِكَ الَّذِي أَوْجَبْتَ عَلَيْهِ ثَوَابَهُمْ وَ أَعْظَمْتَ عَنْهُ جَزَاءَهُمْ أَمْرٌ مَلَكُوا اسْتِطَاعَةَ الِامْتِنَاعِ مِنْهُ دُونَكَ فَكَافَيْتَهُمْ ، أَوْ لَمْ يَكُنْ سَبَبُهُ بِيَدِكَ فَجَازَيْتَهُمْ (6) عمل اندکی را که پذیرفته‌ای جزا می‌دهی و بر اندک چیزی که اطاعت شده‌ای پاداش عنایت می‌کنی تا آنجا که گویی سپاسگزاری بندگانت که پاداششان را بر آن واجب کرده‌ای و جزای ایشان را از آن بزرگ ساخته‌ای، کاری است که بدون قدرت دادن تو بر باز ایستادن از آن توانمند بودند و از این جهت پاداششان دادی، امّا اینان قدرت باز ایستادن از شکرت را بدون تو ندارند، ولی با آن‌ها هم چون کسی که قدرت باز ایستادن دارد معامله کردی، یا انگار می‌کنی سبب آن شکر به دست تو نبوده و به این خاطر پاداششان دادی؛ ولی این طور نیست؛ ﴿7﴾ بَلْ مَلَكْتَ يَا إِلَهِي أَمْرَهُمْ قَبْلَ أَنْ يَمْلِكُوا عِبَادَتَكَ ، وَ أَعْدَدْتَ ثَوَابَهُمْ قَبْلَ أَنْ يُفِيضُوا فِي طَاعَتِكَ ، وَ ذَلِكَ أَنَّ سُنَّتَكَ الْإِفْضَالُ ، وَ عَادَتَكَ الاحسان ، وَ سَبِيلَكَ الْعَفْوُ (7) بلکه ای خدای من! مالک کار ایشان بودی، پیش از این‌که آنان مالک عبادت تو شوند؛ و مزدشان را آماده کردی، پیش از آن‌که وارد طاعت و بندگی تو شوند؛ و آن برای این است که روش تو عطا کردن و عادتت احسان و راهت گذشت است. ﴿8﴾ فَكُلُّ الْبَرِيَّةِ مُعْتَرِفَةٌ بِأَنَّكَ غَيْرُ ظَالِمٍ لِمَنْ عَاقَبْتَ ، وَ شَاهِدَةٌ بِأَنَّكَ مُتَفَضَّلٌ عَلَى مَنْ عَافَيْتَ ، وَ كُلٌّ مُقِرٌّ عَلَى نَفْسِهِ بِالتَّقْصِيرِ عَمَّا اسْتَوْجَبْتَ (8) همۀ آفریده‌هایت اقرار دارند که تو دربارۀ هر که عقوبتش کنی ستمکار نیستی؛ و شاهدند که هر که را از بلا سلامت و تندرستی دهی، در حقّش احسان کرده‌ای؛ و همه درباره خویشتن به تقصیر و کوتاهی کردن نسبت به آنچه سزاوار آنی معترف‌اند؛ #سی_هفت 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه #ختم_صحیفه_آسان_به_سخت 118 #صحیفه_خوانی در 150 روز به شیوه ی خوانش از عبارات آسان و ساده به عبارات سخت و مشکل #دور_اول #روز_118 دعای #سی_هفت ( 9 تا 13 ) https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife2

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا اعْتَرَفَ بِالتَّقْصِيرِ عَنْ تَأْدِيَةِ الشُكْرِ دعاى آن حضرت است هنگامی که به کوتاهی از ادای شکر اعتراف می‌کرد بند 9 تا 13 ﴿9﴾ فَلَوْ لَا أَنَّ الشَّيْطَانَ يَخْتَدِعُهُمْ عَنْ طَاعَتِكَ مَا عَصَاكَ عَاصٍ ، وَ لَوْ لاَ أَنَّهُ صَوَّرَ لَهُمُ الْبَاطِلَ فِي مِثَالِ الْحَقِّ مَا ضَلَّ عَنْ طَرِيقِكَ ضَالٌّ (9) بنابراین چنانچه شیطان ایشان را برای منصرف کردن از طاعتت نفریبد، هیچ عصیان‌گری تو را معصیت نکند؛ و اگر باطل را در نظرشان مانند حق جلوه ندهد، هیچ گمراهی از راه تو گمراه نشود. ﴿10﴾ فَسُبْحَانَكَ مَا أَبْيَنَ كَرَمَكَ فِي مُعَامَلَةِ مَنْ أَطَاعَكَ أَوْ عَصَاكَ تَشْكُرُ لِلْمُطِيعِ مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَهُ ، وَ تُمْلِي لِلْعَاصِي فِيما تَمْلِكُ مُعَاجَلَتَهُ فِيهِ . (10) منزّه و پاکی، چه آشکار و روشن است بزرگواری‌ات در معامله با کسی که تو را اطاعت کرده، یا از تو سرپیچی نموده. مطیع را در برابر آنچه، خود برایش فراهم آورده‌ای پاداش می‌دهی؛ و معصیت‌کار را که شتاب در کیفرش در اختیار توست، به امید تو و بازگشت مهلت می‌دهی؛ ﴿11﴾ أَعْطَيْتَ كُلًّا مِنْهُمَا مَا لَمْ يَجِبْ لَهُ ، وَ تَفَضَّلْتَ عَلَى كُلٍّ مِنْهُمَا بِمَا يَقْصُرُ عَمَلُهُ عَنْهُ . (11) به هر یک از مطیع و عاصی عطایی کرده‌ای که سزاوار آن نیستند؛ و به هر یک احسانی فرموده‌ای که عملش از آن کوتاه است. ﴿12﴾ وَ لَوْ كَافَأْتَ الْمُطِيعَ عَلَى مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَأَوْشَكَ أَنْ يَفْقِدَ ثَوَابَكَ ، وَ أَنْ تَزُولَ عَنْهُ نِعْمَتُكَ ، وَ لَكِنَّكَ بِكَرَمِكَ جَازَيْتَهُ عَلَى الْمُدَّةِ الْقَصِيرَةِ الْفَانِيَةِ بِالْمُدَّةِ الطَّوِيلَةِ الْخَالِدَةِ ، وَ عَلَى الْغَايَةِ الْقَرِيبَةِ الزَّائِلَةِ بِالْغَايَةِ الْمَدِيدَةِ الْبَاقِيَةِ . (12) اگر مطیع را نسبت به نعمتی که به او دادی مقابله به مثل می‌کردی؛ یعنی برابر هر نعمتی عملی از او می‌خواستی، نزدیک بود که پاداشت را نیابد و نعمتت از او نابود شود؛ ولی حضرتت به بزرگواری‌ات در برابر مدت کوتاه از دست رفتنی که در آن به بندگی‌ات برخاسته، به مدّتی طولانی و همیشگی؛ و در برابر مدّت نزدیک گذرا، به مدّت دامنه‌دار جاوید؛ پاداشش دادی. ﴿13﴾ ثُمَّ لَمْ تَسُمْهُ الْقِصَاصَ فِيما أَكَلَ مِنْ رِزْقِكَ الَّذِي يَقْوَى بِهِ عَلَى طَاعَتِكَ ، وَ لَمْ تَحْمِلْهُ عَلَى الْمُنَاقَشَاتِ فِي الآْلَاتِ الَّتِي تَسَبَّبَ بِاسْتِعْمَالِهَا إِلَى مَغْفِرَتِكَ ، وَ لَوْ فَعَلْتَ ذَلِكَ بِهِ لَذَهَبَ بِجَمِيعِ مَا كَدَحَ لَهُ وَ جُمْلَةِ مَا سَعَى فِيهِ جَزَاءً لِلصُّغْرَى مِنْ أَيَادِيكَ وَ مِنَنِكَ ، وَ لَبَقِيَ رَهِيناً بَيْنَ يَدَيْكَ بِسَائِرِ نِعَمِكَ ، فَمَتَى كَانَ يَسْتَحِقُّ شَيْئاً مِنْ ثَوَابِكَ لَا مَتَي (13) سپس در برابر رزقی که از سفرۀ نعمتت خورده تا به سبب آن بر بندگی‌ات نیرو گیرد، قیمت و عوض نخواستی؛ و از او نسبت به ابزاری که به کار بردن آن‌ها را سبب رسیدن به مغفرتت قرار داده، بازرسی و حسابرسی دقیق نکردی؛ و اگر با بندۀ مطیعت چنین رفتار می‌کردی، رنجی را که در راه عبادت کشیده بود و تمام کوششی که در مسیر طاعت به دوش جان برداشته بود، در برابر کوچک‌ترین نعمت‌ها و عطاهایت از دست می‌رفت؛ و در پیشگاهت به خاطر دیگر نعمت‌هایت تا ابد بدهکار تو می‌ماند و در گرو طلب کاری تو قرار می‌گرفت. روی این حساب چه زمانی شایستگی چیزی از ثواب تو را پیدا می‌کرد؟! نه هیچ‌گاه. #سی_هفت 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه #ختم_صحیفه_آسان_به_سخت 119 #صحیفه_خوانی در 150 روز به شیوه ی خوانش از عبارات آسان و ساده به عبارات سخت و مشکل #دور_اول #روز_119 دعای #سی_هفت ( 14 تا 16 ) https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife2

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا اعْتَرَفَ بِالتَّقْصِيرِ عَنْ تَأْدِيَةِ الشُكْرِ دعاى آن حضرت است هنگامی که به کوتاهی از ادای شکر اعتراف می‌کرد بند 14 تا 16 ﴿14﴾ هَذَا يَا إِلَهِي حَالُ مَنْ أَطَاعَكَ ، وَ سَبِيلُ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ ، فَأَمَّا الْعَاصِي أَمْرَكَ وَ الْمُوَاقِعُ نَهْيَكَ فَلَمْ تُعَاجِلْهُ بِنَقِمَتِكَ لِكَيْ يَسْتَبْدِلَ بِحَالِهِ فِي مَعْصِيَتِكَ حَالَ الْإِنَابَةِ إِلَى طَاعَتِكَ ، وَ لَقَدْ كَانَ يَسْتَحِقُّ فِي أَوَّلِ مَا هَمَّ بِعِصْيَانِكَ كُلَّ مَا أَعْدَدْتَ لِجَمِيعِ خَلْقِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ . (14) ای خدای من! این حال‌ و روز کسی است که از تو فرمان برده و راه کسی است که تو را عبادت کرده؛ امّا کسی که از فرمانت روی‌گردانده و مرتکب گناه شده، در رساندن عذاب و کیفرت به او شتاب نکردی، به خاطر این‌که وضعش را در نافرمانی‌ات، به حال برگشتنش به بندگی‌ات تغییر دهد؛ و محقّقاً در اول کاری که آهنگ نافرمانی تو کرد، همۀ عذاب‌هایت را که برای همۀ بندگانت آماده ساخته‌ای مستحق می‌شد؛ ﴿15﴾ فَجَمِيعُ مَا أَخَّرْتَ عَنْهُ مِنَ الْعَذَابِ وَ أَبْطَأْتَ بِهِ عَلَيْهِ مِنْ سَطَوَاتِ النَّقِمَةِ وَ الْعِقَابِ تَرْكٌ مِنْ حَقِّكَ ، وَ رِضًى بِدُونِ وَاجِبِكَ (15) پس هر عذابی را که از او به عقب انداختی و هر مجازات سخت و کیفری که از او بازداشتی؛ حقّ مسلّم و قطعی خود و خشنودی به کمتر چیزی است که برای تو واجب و ثابت است. ﴿16﴾ فَمَنْ أَكْرَمُ يَا إِلَهِي مِنْكَ ، وَ مَنْ أَشْقَى مِمَّنْ هَلَكَ عَلَيْكَ لَا مَنْ فَتَبَارَكْتَ أَنْ تُوصَفَ إِلَّا بِالْإِحْسَانِ ، وَ كَرُمْتَ أَنْ يُخَافَ مِنْكَ إِلَّا الْعَدْلُ ، لَا يُخْشَى جَوْرُكَ عَلَى مَنْ عَصَاكَ ، وَ لَا يُخَافُ إِغْفَالُكَ ثَوَابَ مَنْ أَرْضَاكَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِي أَمَلِي ، وَ زِدْنِي مِنْ هُدَاكَ مَا أَصِلُ بِهِ إِلَي التَّوْفِيقِ فِي عَمَلِي ، إِنَّكَ مَنَّانٌ كَرِيمٌ . (16) پس ای خدای من! کریم‌تر از تو کیست؟ و بدبخت‌تر از کسی که به سبب مخالفت با تو هلاک شد چه کسی است؟ نه هیچ‌کس؟! پس تو والاتر از آنی که جز به احسان وصف شوی؛ و پاک‌تر از آنی که جز عدالتت را بترسند. بیم ستمکاری‌ات بر گناهکار نمی‌رود و ترس واگذاشتن پاداش کسی که تو را خشنود کرده، در میان نیست؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و آنچه را آرزو دارم، به من ببخش و هدایتت را بر من افزون کن؛ به گونه‌ای که به سبب آن به توفیق در عملم برسم؛ همانا تو بسیار نعمت دهندۀ بزرگواری. #سی_هفت 🆔 @sahife2