#محتواي_دعا دعای #سی_هفت هنگامي که به عجز و ناتواني از به جا آوردن شکر و سپاس نعمتهاي خدا اقرار مي‏نمود عنوان دعا چنين است: و کان من دعائه عليه‏السلام اذا اعترف بالتقصير عن تاديه الشکر، از دعاهاي امام (ع) است هنگامي که به عجز و ناتواني از به جا آوردن شکر و سپاس (نعمتهاي) خدا اقرار مي‏نمود. امام (ع) در ابتدا درباره‏ي ناتواني انسان از به جا آوردن شکر مي‏فرمايد: اللهم ان احدا لا يبلغ من شکرک غايه الا حصل عليه من احسانک ما يلزمه شکرا، اي خداي بزرگ هيچ کس قادر نيست شکر و سپاست را به حد کمال به جا آورد چرا که بر هر شکري که کند آن شکر هم نعمت و احسان توست و شکري ديگر بر او لازم آيد. سپس مي‏فرمايد: فاشکر عبادک عاجز عن شکرک، و اعبدهم مقصر عن طاعتک، (پس اي خداي بزرگ) شکرگزارترين بندگانت و از اداي حق شکر تو عاجز و عابدترين بندگانت در اطاعت و بندگي تو ناتوان است. آنگاه با اشاره به اينکه هيچ کس خود استحقاق بخشش و مغفرت الهي را ندارد و اگر خداوند کسي را مشمول بخشش و غفران خود قرار مي‏دهد از فضل و لطف اوست مي‏فرمايد: لا يجب لاحد ان تغفر له باستحقاقه، و لا ان ترضي عنه باستيجابه، فمن غفرت له فبطولک، و من رضيت عنه فبفضلک، بر تو واجب نيست که شخصي را به سبب شايستگيش بيامرزي، و (واجب نيست) نه به سبب سزاواريش از او راضي و خشنود گردي، پس هر که را بيامرزي، از انعام و بخشش توست و از هر که راضي شوي از احسان توست. و سپس به لطف و بخشش خداوند اشاره کرده مي‏فرمايد: و اعددت ثوابهم قبل ان يفيضوا في طاعتک، و ذلک ان سنتک الافضال، و عادتک الاحسان، و سبيلک العفو، و پاداششان را آماده نموده‏اي پيش از آنکه به فرمانبري و اطاعت از تو درآيند، و اين براي آن است که طريقه‏ي تو انعام، و روش تو احسان و نيکي، و راه تو عفو و گذشت است. و در فراز آخر دعا مي‏فرمايد: فمن اکرم- يا الهي- منک، و من اشقي ممن هلک عليک؟ لا! من؟ کيست کريم و بزرگوارتر از تو- اي خداي من- و کيست که بدبخت‏تر باشد از کسي که برخلاف رضاي تو تباه گردد؟ نه! کيست؟ زيرا تو بزرگوارتر هستي از اينکه جز به احسان و نيکي وصف شوي. #محتواي_دعا_سی_هفت ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2