◀️ بى تابى كشنده است: قسمت اول 📜 امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به اثر زيان بار ترك صبر و پيشه نمودن جزع اشاره كرده مى فرمايد: «كسى كه صبر و شكيبايى او را نجات ندهد بى تابى او را از پاى در مى آورد»; (مَنْ لَمْ يُنْجِهِ الصَّبْرُ أَهْلَكَهُ الْجَزَعُ). به يقين در طول زندگى انسان، مصائب و مشكلات فراوانى است كه هيچ كس از آن بر كنار نمى ماند. عكس العملى كه انسان مى تواند در مقابل اين حوادث دردناك و غم انگيز نشان بدهد يكى از دو چيز است: نخست صبر و تحمل و شكرگزارى به درگاه خدا و دقت در يافتن راه نجات از آن مشكل يا مصيبت و حداقل كاستن از آثار زيان بار آن است. ديگر جزع و بى تابى است كه هم اعصاب انسان را در هم مى كوبد و او را گرفتار بيمارى هاى مختلف كرده و گاه به مرگ مى كشاند و هم سبب ناشكرى به درگاه خداوند و وزر و وبال براى سراى ديگر مى شود. انسان عاقل راه نخست را بر مى گزيند كه هم اجر صابران را دارد و هم فوايد و بركات صبر را. بنابراين مفهوم اين كلام حكيمانه بسيار روشن و شفاف است و اين كه بعضى تصور كرده اند در مفهوم آن پيچدگى است كاملاً اشتباه است. در ضمن از آنچه گفته شد معلوم شد كه هلاكت در اين جمله هلاك دنيوى و اخروى هر دو را شامل مى شود همان طور كه (نجات) در پرتو صبر نيز نجات دنيوى و اخروى را در بر مى گيرد، هرچند گاهى در بعضى از روايات تنها به هلاكت اخروى اشاره شده; مانند حديثى از امام صادق(عليه السلام) كه مى فرمايد: «اتَّقُوا الله وَاصْبِرُوا فَإِنَّهُ مَنْ لَمْ يَصْبِرْ أهْلَكَهُ الْجَزَعُ وَإنَّما هَلاكُهُ فِى الْجَزَعِ أَنَّهُ إذا جَزِعَ لَمْ يُؤجَرْ; تقواى الهى پيشه كنيد و در برابر مشكلات و مصائب صبر و شكيبايى داشته باشيد، زيرا كسى كه صبر نكند جزع او را هلاك خواهد كرد و هلاكت او در جزع اين است كه وقتى بى تابى كند اجر و پاداشى به او داده نخواهد شد» 👈ادامه دارد ... #نهج_البلاغه_حكمت_189 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ بى تابى كشنده است: قسمت 2 📜 بارها در کلام امام(علیه السلام) موضوع صبر و جزع و آثار نیکوى صبر و آثار شوم جزع مطرح شد و ما نیز بحث هایى داشته ایم. در اینجا لازم مى دانیم به سبب اهمیت موضوع باز اشاره اى به این مطلب داشته باشیم. همان گونه که اشاره شد، حیات دنیا آمیخته با انواع مشکلات است. در مسیر اطاعت الهى مشکلات کم نیست و در طریق پرهیز از گناه و تقوا مشکلات، زیاد است. مصائب ناخواسته دامان همه را در دنیا مى گیرد و اگر توجه به این حقیقت داشته باشیم که در گذشته چنین بوده و در آینده نیز چنین خواهد بود از وجود این مشکلات ناراحت نمى شویم، پیمانه صبر ما لبریز نمى گردد: شکیبایى خود را از دست نمى دهیم و ناراحتى هاى روانى ناشى از جزع و بى تابى به سراغ ما نمى آید، زیرا مى دانیم همه در این گونه امور به شکلى دست به گریبانند. این صبر و شکیبایى افزون بر این که پاداش الهى فوق العاده اى دارد; از جمله در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که فرمود: «مَنِ ابْتَلى مِنْ شیعَتِنا فَصَبَرَ عَلَیْهِ کانَ لَهُ أجْرُ ألْفِ شَهید; کسى که از شیعیان ما مبتلا به مصیبتى شود و شکیبایى کند پاداش هزار شهید را دارد». در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «ما مِنْ مُؤْمِن إلاّ وَهُوَ مُبْتلىً بِبَلاء مُنْتَظِر بِهِ ما هُوَ أشَدُّ مِنْهُ فَإنْ صَبَرَ عَلَى الْبَلِیَّةِ الَّتی هُوَ فیها عافاهُ اللهُ مِنَ الْبَلاءِ الَّذی یَنْتَظِرُ بِهِ وَإِنْ لَمْ یَصْبِرْ وَجَزِعَ نَزَلَ بِهِ مِنَ الْبَلاءِ الْمُنْتَظَرِ أبَداً حَتّى یَحْسُنَ صَبْرُهُ وَعَزاءُهُ; هیچ فرد باایمانى نیست مگر این که به بلایى مبتلا مى شود و آنچه را انتظار آن مى کشد (اى بسا) از آن هم شدیدتر است. هرگاه بر بلایى که در آن است شکیبایى کند، خدا او را از بلایى که انتظارش مى کشد برکنار مى دارد و اگر بى تابى نماید بلاها یکى پس از دیگرى بر سر او مى آید تا صبر و شکیبایى پیشه کند» . در حدیثى از امام هادى(علیه السلام) مى خوانیم: «الْمُصیبَةُ لِلصّابِرِ واحِدَةٌ وَلِلْجازِعِ اثْنانِ; مصیبت براى انسان صابر یکى است و براى انسان ناشکیبا دوتاست». مضاعف شدن مصیبت افراد ناشکیبا از اینجاست که ضربه هایى بر جسم و روح آنها وارد مى کند و آنها را در هم مى کوبد. کوتاه سخن این که همان گونه که در گذشته نیز اشاره شد جزع و بى تابى افزون بر نوعى ناسپاسى در پیشگاه خدا، آثار بسیار مخرّبى روى اعصاب انسان دارد و او را گاه تا سر حد جنون پیش مى برد. براى درمان جزع لازم است انسان توجه به مصائب اولیاء الله در گذشته و مصائب دوستان و خویشان و بستگان کند که هر یک به نوعى گرفتارند. به علاوه در آثار مثبت صبر و شکیبایى و آثار منفى جزع و بى تابى بیندیشد. نیز به امورى بپردازد که فکر او را به خود مشغول مى سازد و از مصیبت منصرف مى کند تا در سایه آن تدریجاً مصیبت را فراموش کند. اضافه بر این، همان گونه که در روایتى از امیرمؤمنان على(علیه السلام) اشاره شده، بسیارى از مشکلات پایانى دارد و به تعبیر ما از این ستون تا آن ستون فرج است. نباید انسان خیال کند که همیشه مشکل به یک حال باقى مى ماند «إنَّ لِلْمِحَنِ غایاتٌ لابُدَّ أنْ تَنْتَهِىَ إلَیْها; مشکلات غم انگیز پایانى دارد». #نهج_البلاغه_حكمت_189 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_61 وَإِذْ قُلْتُمْ يَمُوسَى‏ لَنْ نَّصْبِرَ عَلَى‏ طَعَامٍ وَحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجُ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّآئِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَ بَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِى هُوَ أَدْنَى‏ بِالَّذِى هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَإِنَّ لَكُم مَّا سَأَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَ بَآءُو بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَ لِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بََايَتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَ لِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ‏ و (نیز بخاطر آورید) زمانى كه گفتید: اى موسى، ما هرگز یك نوع غذا را تحمّل نمى‌كنیم، پس پروردگارت را بخوان تا از آنچه (به طور طبیعى از) زمین مى‌رویاند، از سبزى و خیار و سیر و عدس و پیازش، براى ما (نیز) برویاند. موسى گفت: آیا (غذاى) پست‌تر را بجاى نعمت بهتر مى‌خواهید؟ (اكنون كه چنین است بكوشید از این بیابان خارج شده و) وارد شهر شوید، كه هر چه خواستید براى شما فراهم است. پس (مُهر) ذلّت و درماندگى، بر آنها زده شد و (مجدّداً) گرفتار غضب پروردگار شدند. این بدان جهت بود كه آنها به آیات الهى كفر مى‌ورزیدند و پیامبران را به ناحقّ مى‌كشتند، و این به سبب آن بود كه آنان گنهكار و سركش و متجاوز بودند. 🔴 شكم‌ پرستى، عامل هبوط وسقوط و رفاه‌ طلبى، زمینه‌ى ذلّت و خوارى انسانهاست «لن‌نصبرعلى‌طعام‌واحد...اهبطوا» 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

سوره #بقره #بقره_61 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ اعمال روزها و شب های #هفته 🙏 آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز #چهارشنبه 👉🏻 1da.ir/rqjEC 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👆مرحوم آیت الله #بهجت در مسجد مقدس #جمکران ✳️ چو گل هر دم به بویت جامه در تن کنم چاک از گریبان تا به دامن تنت را دید گل گویی که در باغ چو مستان جامه را بدرید بر تن من از دست غمت مشکل برم جان ولی دل را تو آسان بردی از من به قول دشمنان برگشتی از دوست نگردد هیچ کس با دوست دشمن تنت در جامه چون در جام باده دلت در سینه چون در سیم آهن ببار ای شمع اشک از چشم خونین که شد سوز دلت بر خلق روشن مکن کز سینه‌ام آه جگرسوز برآید همچو دود از راه روزن دلم را مشکن و در پا مینداز که دارد در سر زلف تو مسکن چو دل در زلف تو بسته ‌ست #حافظ بدین سان کار او در پا میفکن 🔅 برنامه ی روزانه #حافظ_خوانی #حافظ_غزل_389 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

من ازدست غمت مشکل برم جان ولی دل را تو آسان بردی از من معنی بیت: مشکل است که من توانسته باشم ازدست غم واندوه توجان سالم ببرم درحالی که توخیلی راحت دل من را ربودی ومراشیدا وشیفته ی خودساختی. دل ازمن برد وردی ازمن نهان کرد خداراباکه این بازی تدان کرد #حافظ_غزل_389 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_15 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 7 🔴 ابر در قرآن‏ وَيُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ و ابرهاى سنگين‏بار را پديد مى‏آورد. أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِن فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ يا [اعمالشان‏] مانند تاريكى‏هايى است در دريايى بسيار عميق كه همواره موجى آن را مى‏پوشاند، و بالاى آن موجى ديگر است، و بر فراز آن ابرى است، تاريكى‏هايى است برخى بالاى برخى ديگر. بايد توجه داشت كه سحاب چنانكه در «لسان العرب» آمده به معناى ابرى است باران زا، و با توجه به اين كه ابرهاى باران زا غالباً ابرهاى متراكمند معمولًا تيره و تارتر مى‏باشند. وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى‏ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَاباً ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ و اوست كه بادها را پيشاپيشِ [بارانِ‏] رحمتش به عنوان مژده دهنده مى‏فرستد تا هنگامى كه ابرهاى سنگين بار را بردارند، آن را به سوى سرزمينى مرده مى‏رانيم، پس به وسيله آن باران نازل مى‏كنيم و به وسيله باران از هر نوع ميوه [از زمين‏] بيرون مى‏آوريم. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_15 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 8 🔴 #تگرگ در قرآن‏ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَاماً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِن جِبَالٍ فِيهَا مِن بَرْدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَن مَن يَشَاءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ آيا ندانسته‏اى كه خدا ابرى را [به آرامى‏] مى‏راند، آن گاه ميان [اجزاى‏] آن پيوند برقرار مى‏كند، سپس آن را انبوه و متراكم مى‏سازد، پس مى‏بينى كه باران از لابه‏لاى آن بيرون مى‏آيد، و از آسمان از كوه‏هايى كه در آن ابر يخ‏زده است، تگرگى فرو مى‏ريزد، پس آسيب آن را به هر كه بخواهد مى‏رساند، و از هر كه بخواهد برطرف مى‏كند، نزديك است درخشندگى برقش ديده‏ها را كور كند. «ابرهايى كه در حقيقت از ذرّات آب تشكيل شده است به هنگامى كه حامل نيروى برق مى‏شود، آن چنان آتشى از درونش مى‏جهد كه برقش چشم‏ها را خيره و رعدش گوش‏ها را از صداى خود پر مى‏كند و گاه همه جا را مى‏لرزاند. اين نيروى عظيم در لابه‏لاى اين بخار لطيف راستى شگفت‏انگيز است. توده‏هاى ابر در وسط آسمان به راستى شبيه كوهها هستند. گر چه از طرف پائين به آنها مى‏نگريم صافند، اما كسانى كه با هواپيما بر فراز ابرها حركت كرده‏اند غالباً با چشم خود اين منظره را ديده‏اند كه ابرها از آن سو به كوهها و درّه‏ها و پستى‏ها و بلندى‏هايى مى‏مانند كه در روى زمين است و به تعبير ديگر سطح بالاى ابرها هرگز صاف نيست و همانند سطح زمين داراى ناهموارى‏هاى فراوان است، از اين نظر اطلاق نام جبال بر آنها مناسب است. بر اين سخن مى‏توان اين نكته دقيق را افزود كه به عقيده دانشمندان تكوّن تگرگ در آسمان به اين طريق است كه دانه‏هاى باران از ابر جدا مى‏شود و در قسمت فوقانى هوا به جبهه سردى برخورد مى‏كند و يخ مى‏زند، سپس طوفان‏هاى كوبنده‏اى كه در آن منطقه حكمفرماست گاهى اين دانه‏ها را مجدّداً به بالا پرتاب مى‏كند و بار ديگر اين دانه‏ها به داخل ابرها فرو مى‏رود و لايه ديگرى از آب به روى آن مى‏نشيند كه به هنگام جدا شدن از ابر مجدّداً يخ مى‏بندد، و گاهى اين موضوع چندين بار تكرار مى‏شود و هر زمان لايه تازه‏اى روى آن مى‏نشيند تا تگرگ به اندازه‏اى درشت شود كه ديگر طوفان نتواند آن را به بالا پرتاب كند، اينجاست كه راه زمين را به پيش مى‏گيرد و فرود مى‏آيد، و يا اين كه طوفان فرو مى‏نشيند و بدون مانع به طرف زمين حركت مى‏كند. با توجه به اين مطلب، نكته علمى‏اى كه در كلمه «جبال» در اين‏جا نهفته است روشن‏تر مى‏شود؛ زيرا به وجود آمدن تگرگ‏هاى درشت و سنگين در صورتى امكان‏پذير است كه توده‏هاى ابر متراكم گردند، تا هنگامى كه طوفان دانه يخ زده تگرگ را به ميان آن پرتاب مى‏كند مقدار بيشترى آب به خود جذب نمايد، و اين تنها در آن‏جا است كه توده‏هاى ابر بسان كوههاى مرتفع در جهت بالا قرار گيرد و منبع قابل ملاحظه‏اى براى تكوّن تگرگ شود. در اين جا تحليل ديگرى از بعضى از نويسندگان مى‏خوانيم كه خلاصه آن چنين است: در آيات مورد بحث، ابرهاى بلند صريحاً به كوههايى از يخ اشاره مى‏كند و يا به تعبير ديگر كوههايى كه در آن نوعى از يخ وجود دارد و اين بسيار جالب است؛ زيرا بعد از اختراع هواپيما و امكان پروازهاى بلند كه ديد دانش بشر را وسعت بخشيد، دانشمندان به ابرهايى متشكّل و مستور از سوزن‏هاى يخ رسيدند كه درست عنوان كوههايى از يخ بر آنها صادق است. و باز هم عجيب است كه يكى از دانشمندان‏ شوروى در تشريح ابرهاى رگبارى طوفانى چندين بار از آنها به عنوان كوههاى ابر، يا كوههايى از برف ياد كرده است. و به اين ترتيب روشن مى‏شود كه به راستى در آسمان كوههايى از يخ وجود دارد.» «1» 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_14 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 9 🔴 رعد و برق در قرآن‏ هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَيُنشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ* وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَيُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَن يَشَاءُ وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ اوست كه برق [جهنده را از ميان قطعه‏هاى ابر] كه مايه ترس و اميد است، به شما نشان مى‏دهد، و ابرهاى سنگين‏بار را پديد مى‏آورد.* و رعد، همراه با ستايش خدا تسبيح مى‏گويد و فرشتگان نيز از بيمش [تسبيح مى‏گويند]، و صاعقه‏ها را مى‏فرستد و به وسيله آن به هر كس بخواهد آسيب مى‏رساند، در حالى كه اينان [با مشاهده اين همه آثار قدرت كه صادر شده از خداى يكتاست، باز هم‏] درباره خدا مجادله و ستيز مى‏كنند در صورتى كه خدا [داراىِ قدرتى بى‏نهايت و] سخت كيفر است. از يك سو شعاع درخشانش چشم‏ها را خيره مى‏كند و صداى رعب‏انگيز رعد كه از آن بر مى‏خيزد گاهى شما را به وحشت مى‏اندازد، و ترس و اضطراب از خطرات آتش سوزى ناشى از آن مخصوصاً براى آنها كه در بيابان‏ها زندگى مى‏كنند و يا از آن عبور دارند آنان را آزار مى‏دهد. اما از آنجا كه غالباً همراه با رگبارهايى به وجود مى‏آيد و تشنه كامان بيابان را آب زلالى مى‏بخشد و درختان و زراعت را سيراب مى‏كند، آنها را به اميد و طمع مى‏كشاند، و در ميان اين بيم و اميد لحظات حسّاسى را مى‏گذرانند. مى‏دانيم از نظر علمى پيدايش برق به خاطر آن است كه دو قطعه ابر با الكتريسته‏هاى مختلف (مثبت و منفى) به هم نزديك مى‏شوند و درست همانند سر دو سيم برق كه به هنگام نزديكى، جرقّه مى‏زند آنها نيز جرقّه عظيمى ايجاد كرده و به اصطلاح تخليه الكتريكى مى‏شوند. اگر جرقّه‏هاى كوچكى كه از سر دو سيم در برابر چشم ما آشكار مى‏شود صداى خفيفى دارند، در عوض صداى جرقّه آسمانى برق به خاطر گسترش ابر و بالا بودن ميزان الكتريسته به قدرى شديد است كه رعد را به وجود مى‏آورد، و هر گاه قطعه ابرى كه داراى الكتريسته مثبت است به زمين كه هميشه الكتريسته منفى دارد نزديك شود، جرقّه‏اى در ميان زمين و ابر ايجاد مى‏شود كه آن را «صاعقه» مى‏گويند. و خطرناك بودنش به همين دليل است كه يك سر آن زمين و نقطه‏هاى مرتفعى است كه به اصطلاح نوك اين سيم را تشكيل مى‏دهد، حتّى يك انسان در يك بيابان ممكن است عملًا تبديل به نوك اين سيم منفى شود و درست جرقّه وحشتناكى بر سر او فرود آيد و در يك لحظه كوتاه تبديل به خاكستر شود. و نيز به همين دليل است كه به هنگام رعد و برق در بيابان‏ها بايد فوراً به كنار درخت يا ديوار يا كوه يا هر نقطه مرتفعى پناه برد و يا در گودالى دراز كشيد. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_3 #دعا_سوم_13 #باران_ابر_تگرگ_رعد_برق_باد_كوه‏ قسمت 10 🔴 فوايد رعد و برق‏ به هر حال برق كه از نظر بعضى شايد شوخى طبيعت محسوب مى‏شود با اكتشافات علمى روز ثابت شده كه فوايد و بركات فراوانى دارد كه ذيلًا به سه قسمت آن اشاره مى‏شود: 1- آبيارى: برق‏ها معمولًا حرارت فوق العاده زياد، گاه در حدود پانزده هزار درجه سانتى گراد توليد مى‏كنند، و اين حرارت كافى است كه مقدار زيادى از هواى اطراف را بسوزاند و در نتيجه، فشار هوا كم شود، و مى‏دانيم در فشار كم، ابرها مى‏بارند، و به همين دليل غالباً متعاقب جهش برق رگبارهايى شروع مى‏شود و دانه‏هاى درشت باران فرو مى‏ريزند. از اين‏رو برق در واقع يكى از وظايفش آبيارى است. 2- سمپاشى: به هنگامى كه برق آن حرارتش آشكار مى‏شود قطرات باران با مقدارى اكسيژن اضافى تركيب مى‏شوند و آب سنگين يعنى آب اكسيژنه ايجاد مى‏كنند. و مى‏دانيم آب اكسيژنه يكى از آثارش كشتن ميكرب‏هاست، و به همين جهت در مصارف طبّى براى شستشوى زخم‏ها به كار مى‏رود. اين قطرات آب اكسيژنه هنگامى كه بر زمين‏ها مى‏بارد، تخم آفات و بيمارى‏هاى گياهى را از ميان مى‏برد و سمپاشى خوبى از آنها مى‏كند، و به همين جهت گفته‏اند: هر سال كه رعد و برق كم باشد آفات گياهى بيشتر است. 3- تغذيه و كود رسانى: قطرات باران كه بر اثر برق و حرارت شديد و تركيب، يك حالت اسيد كربنى پيدا مى‏كند، به هنگام پاشيده شدن بر زمين‏ها و تركيب با آنها يك نوع كود مؤثّر گياهى مى‏سازد و گياهان از اين طريق تغذيه مى‏شوند. بعضى از دانشمندان گفته‏اند: مقدار كودى كه در طىّ سال از مجموع برق‏هاى آسمان در كره زمين به وجود مى‏آيد دهها ميليون تن است كه رقم فوق العاده بالايى مى‏باشد. بنابراين مى‏بينيم همين پديده ظاهراً پيش پا افتاده و بى‏خاصيّت طبيعت چقدر پربار و پربركت است، هم آبيارى مى‏كند، هم سمپاشى مى‏نمايد و هم تغذيه. و اين نمونه كوچكى از اسرار شگرف و پردامنه عالم هستى است كه رهنمون روشنى بر مسأله خداشناسى است. ممكن است جمله‏ وَيُنْشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ و ابرهاى سنگين‏بار را پديد مى‏آورد. كه در آخر آيه فوق آمده، ارتباط با همين خاصيّت برق داشته باشد كه ابرها را سنگين بار از دانه‏هاى پرپشت باران مى‏سازد. آيه بعد به صداى رعد مى‏پردازد كه از برق هرگز جدا نيست و مى‏فرمايد: «رعد، تسبيح و حمد خدا مى‏گويد». آرى، اين صداى پرطنين جهان طبيعت كه ضرب المثل، در عظمت صوت است از آنجا كه توأم با پديده برق مى‏باشد و هر دو در خدمت يك هدف هستند و خدمات پرارزش و حساب شده‏اى دارند، عملًا تسبيح خدا مى‏گويد. و به تعبير ديگر رعد زبان گوياى برق است، كه حكايت از نظام آفرينش و عظمت خالق مى‏كند. ذرّات اين عالم هستى كه همه اسرارآميزند و نظام بسيار دقيق و حساب شده‏اى دارند، همگى از پاكى حق و منزّه بودن او از هر گونه عيب و نقص سخن مى‏گويند و همگى از قدرت و علم و حكمت او خبر مى‏دهند. اين احتمال را نيز جمعى از فلاسفه داده‏اند كه تمام ذرّات اين جهان براى خود نوعى از عقل و شعور دارند و از روى همين عقل و شعور، تسبيح و تقديس خدا مى‏كنند، نه تنها با زبان حال و حكايت كردن وجودشان از وجود خدا، بلكه با زبان قال نيز او را مى‏ستايند. همگى فرشتگان نيز از ترس و خشيت خدا به تسبيح او مشغولند. در دنباله آيه مى‏فرمايد: «خداوند صاعقه‏ها را مى‏فرستد و به هر كس كه بخواهد به وسيله آن آسيب مى‏رساند». ولى با مشاهده آيات عظمت پروردگار در عالم آفرينش، در پهنه زمين و آسمان، در گياهان و درختان و رعد و برق و مانند آنها و با كوچكى و حقارت قدرت انسان در برابر حوادث، حتى در برابر يك جرقه آسمانى باز هم گروهى از بى‏خبران درباره خدا به مجادله و ستيز برمى‏خيزند، در حالى كه خداوند قدرتى بى‏انتها و مجازاتى دردناك و كيفرى سخت دارد، وَهُوَ شَدِيدُ الِمحَالِ» «1». «2» 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 169 دعای #سوم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2