#شرح #دعا_شانزدهم_30 🙏 ای خدای من، اگر در پیشگاه تو بگریم چندان که پلک های هر دو چشمم بیفتد، و بلند ناله کنم چندان که صدایم منقطع شود، و در پیشگاهت بایستم تا پاهایم ورم کند، و برای تو رکوع کنم تا ستون فقراتم به در آید، و بر تو سجده کنم چندان که محتوای هر دو حدقه ام پاره شده و تخلیه شوند. و در همۀ عمرم خاک زمین بخورم، و تا آخر روزگارم آب خاکستر بنوشم، و در خلال اینها پیوسته به ذکر تو گویا باشم تا زبانم از حرکت ناتوان گردد، سپس؛ در اثر حیاء از تو چشم به دامنه های آسمان نیندازم، با همۀ اینها برای محو یک گناه از گناهانم ذیحق نمی شوم. 🔹 گریۀ امام سجاد علیه السلام را دو نوع می بینیم: گریه بر امام حسین علیه السلام که همان عناصر گریه حضرت یعقوب را در حد بالاتر و شدیدترش را داشت و گریه ای که در این بخش از دعایش از آن نام می برد: يَا إِلَهِي لَوْ بَكَيْتُ إِلَيْك‏…، انسان هیچ حقی بر عهدۀ خداوند ندارد گریه امام سجاد در دعاهایش (بویژه در دعاهای خارج از صحیفه) معروف خاص و عام است. اما در اینجا از جانب خود و بنمایندگی از انسان- کل انسان- درصدد بیان عظمت خداوند، و حقارت انسان در برابر خدا است، تا خدا شناسی و انسان شناسی ما را کامل کند که محتوای صحیفه دعا است در قالب علم و علم است در قالب دعا. و با این چشم انداز و در این دیدگاه می گوید: بهترین، مؤمن ترین، عالمترین، عاملترین انسان که دار و ندارش را در پیشگاه خدا فدا کند، یا در بالاترین حدّ ممکن گریه کند، سجده کند، رکوع کند ناله کند به جای غذا خاک بخورد، همیشه ذکر خدا بکند، از حیاء خداوند پلک چشم را باز نکند و…، همۀ این کوشش ها هیچ حقی برای بنده در برابر خدا ایجاد نمی کند. و باصطلاح هیچ بنده ای نمی تواند از خداوند طلبکار باشد. زیرا همه چیز کائنات مال و ملک خداوند است حتی وجود و اعمال نیکش. ❇️ #گریه و چیستی آن ❇️ چیستی عشق ❇️ گریۀ حضرت یعقوب ❇️ گریۀ امام سجاد علیه السلام ❇️ #خوف ؟ یا #ترس ؟ 🔹 #شرح آیت الله مرتضوی #رضوی 👇 ♦️ ytre.ir/u7Y ♦️ دعا #شانزدهم 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

🎙 مقام معظم رهبری 👌 #گریه از #خوف خداوند 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ فقيه كامل قسمت دوم 📋 دو بال #خوف و #رجا هميشه براى رسيدن به مقصد بايد از دو نيرو استفاده كرد: نيروى محرك و نيروى باز دارنده; به كمك نيروى محرك، حركت آغاز مى شود و هرچه قوى تر باشد سرعت بيشترى به خود مى گيرد; اما نيروى باز دارنده براى حفظ تعادل و پيشگيرى از خطرات مخصوصاً در مسيرهاى پرخطر ضرورت دارد. آنچه به طور ساده در اتومبيل ها مى بينيم در وجود پيچيده انسان نيز حاكم است. انسان براى كمال و قرب الى الله آفريده شده و انگيزه هاى لازم در درون و بيرون وجودش به وسيله انبيا و اوليا و تعليمان آسمانى آماده شده است. از سوى ديگر هواى نفس و وسوسه هاى شيطانى او را پيوسته به خود مشغول مى دارد تا از مسير منحرف گردد يا در پرتگاه سقوط كند. نيروى بازدارنده براى يپشگيرى از اين خطرات است. همه پيامبران بشير و نذير بودند و همه كسانى كه خط آنها را ادامه مى دهند نيز از اين دو امر برخوردارند. اين همان مسئله خوف و رجاست كه به عنوان دو بال براى پرواز در آسمان سعادت و قرب الى الله معرفى شده و حتى در روايات تصريح شده است كه هيچ يك از اين دو نبايد بر ديگرى فزونى يابد، زيرا اگر خوف، فزونى يابد انسان به سوى يأس كشيده مى شود و آدم مأيوس گرفتار انواع گناهان خواهد شد، زيرا فكر مى كند كار از كار گذشته و پرهيز از گناه و انجام طاعات نتيجه اى ندارد. به عكس، اگر اميد او فزونى يابد نسبت به ارتكاب گناهان بى تفاوت مى گردد. در روايتى از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «لَوْ تَعْلَمُونَ قَدْرَ رَحْمَةَ اللهِ لاتَكِلْتُمْ عَلَيْها وَما عَمِلْتُمْ إلاّ قَليلاً وَلَوْ تَعْلَمُونَ قَدْرَ غَضَبِ اللّهِ لِظَنَنْتُمْ بِأنْ لا تَنْجُوا; اگر اندازه رحمت الهى را مى دانستيد چنان بر آن تكيه مى كرديد كه هيچ عمل خوبى جز به مقدار كم انجام نمى داديد و اگر اندازه غضب الهى را مى دانستيد گمان مى كرديد كه هرگز راه نجاتى براى شما نيست». در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که مى فرمود: پدرم مى گفت: «إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ عَبْد مُؤْمِن إِلاَّ وَفِی قَلْبِهِ نُورَانِ نُورُ خِیفَة وَنُورُ رَجَاء لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ یَزِدْ عَلَى هَذَا وَلَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ یَزِدْ عَلَى هَذَا; هیچ بنده مؤمنى نیست مگر این که در قلب او دو نور است: نور خوف و نور رجا; اگر این را وزن کنند چیزى فزون بر آن ندارد و اگر آن را وزن کنند چیزى فزون بر این ندارد». در حدیث دیگرى که در غررالحکم از امام امیرالمؤمنین(علیه السلام) نقل شده است مى خوانیم: «خَفْ رَبَّکَ خَوْفاً یَشْغَلُکَ عَنْ رَجَائِهِ وَارْجُهْ رَجَاءَ مَنْ لاَ یَأْمَنُ خَوْفَهُ; چنان از پروردگارت خائف باش که تو را از رجا باز دارد و چنان به او امیدوار باش که تو را از خوف باز ندارد». به همین دلیل در تمام جوانب بشرى در کنار تشویق تنبیه و در کنار تنبیه تشویق است. بر همین اساس در کلام حکمت آمیز بالا فقیه واقعى و کامل کسى شمرده شده که نه مردم را از رحمت خدا مأیوس دارد و نه آنها را از مجازات الهى ایمن سازد. #نهج_البلاغه_حكمت_90 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_نه_12 ✳️ #خوف بر #رجا قسمت اول امام سجاد علیه السلام می فرمایند : «تَفْعَلْ ذَلِكَ يَا إِلَهِي بِمَنْ خَوْفُهُ مِنْكَ أَكْثَرُ مِنْ طَمَعِهِ فِيكَ، وَ بِمَنْ يَأْسُهُ مِنَ النَّجَاةِ أَوْكَدُ مِنْ رَجَائِهِ لِلْخَلَاصِ»، اگر تو مرا ببخشی، کسی را مورد عفو خودت قرار داده‌ای که وقتی اعمالش را محاسبه می‌کند، در محاسبه وارد فضای بسیار سنگینی از خوف می‌شود. به عبارت دیگر، اگر مرا ببخشی، کسی را بخشیده‌ای که خوف و ترسش از تو، از امیدش به گذشت تو بیشتر است. مطلب مهمی که اعجاب‌برانگیز نیز است. یک جمله‌ی تکمیلی هم دارد که همین مطلب با یک بیان دیگر است: «وَ بِمَنْ يَأْسُهُ مِنَ النَّجَاةِ أَوْكَدُ مِنْ رَجَائِهِ لِلْخَلَاصِ»، کسی را بخشیده‌ای که یأسش از نجات بیشتر و شدیدتر است. این هم عجیب است! البتّه امام (عَلَیهِ السَّلام) سریع یک اصلاحیه می‌زند تا ذهن‌های ضعیف ما از این عبارت حضرت برداشت غلط نداشته باشند. اوّل صورت مسئله را توضیح می‌دهیم، بعد آن تبصره را عرض کنیم. مطلب این است: چیزی که مؤمن در مقام محاسبه و در سلوک به سوی منازل انسانیّت به آن فوق‌العاده نیازمند است، خوف است. نیاز مؤمن در مقام اصلاح نفْس به خوف، بیشتر است از نیاز او به رجا. چرا؟ ما تا به حال این‌طور شنیده‌ایم که خوف(ترس) و رجا(امید) همانند دو بال پرواز برای انسان مؤمن است. حتّی در بعض از تعابیر روایی داریم که این دو، در وجود انسان مؤمن مثل دو کفّه‌ی ترازو هستند که زبانه‌ی این میزان، کاملاً با همدیگر هماهنگ است. بنابراین این دو عنصر در پیش‌برد، تکامل و سیر و سلوک انسان خیلی نقش دارد. امّا اینجا نکته‌ی دیگری را می‌گوییم. آن نکته این است که انسان مؤمن در سیر اِلَی الله، به خوف بیشتر از رجا نیاز دارد. امام صادق (عَلَیهِ الصَّلاةُ وَ السَّلام) در بیانی دقیق و هشداردهنده فرمودند: «المؤمن بين مخافتين: ذنب قد مضي لا يدري ما يصنع الله فيه، و عمر قد بقي لا يدري ما يکتسب فيه من المهالک؛ فهو لا يصبح الا خائفا و لا يمسي الا خائفا و لا يصلحه الا الخوف؛[۳] مؤمن ميان دو ترس قرار دارد: گناه گذشته که نمي‏داند خدا درباره‏ي آن با او چه مي‏کند، و عمر باقي‌مانده که نمي‏داند چه گناهاني از او سر خواهد زد و در چه مهلکه‏هايي خواهد افتاد. به همين جهت شب را به روز نمي‏آورد، مگر با ترس و روز را به شب نمي‏رساند مگر با ترس، و چيزي جز همين خوف [از خدا] او را اصلاح نمي‏کند». پس مؤمن بین دو خوف و دو ترس گرفتار است: یکی ترس از گذشته که من با خودم چه کردم؟! پرونده‌ی قبلی را که نگاه می‌کند، تمام وجودش غرق خوف و نگرانی می‌شود که من با این پرونده تکلیفم چه خواهد شد؟! این خوف اوّل است. خوف دوم خوف از آینده است، من در آینده چه خواهم کرد؟! گذشته‌ی من گذشته‌ی خوبی نیست، در آینده چه به روز خودم خواهم آورد؟! اصطلاحاً خوف دوم را خوف خاتمه می‌گویند ‌که ترس از سوء عاقبت است. مؤمن با خود می‌گوید: تا الان که این‌همه خدای متعال به من فرصت داد، فقط خراب‌کاری کردم. اگر از این به بعد هم به من وقت بدهد، چه خواهم کرد؟ باز هم خراب‌کاری؟ آیا من خراب‌کاری‌های بزرگ‌تری در آینده خواهم کرد؟ چه به روز خودم خواهم آورد؟ این می‌شود «خوف مَا مَضَی؛ ترس از آنچه که گذشته بر او» و «خوف مَا یَأتِی؛ ترس از چیزی که در پیش است». مؤمن بین دو خوف در تردّد است. وقتی که به گذشته‌ی خودش نگاه می‌کند، مملو از نگرانی می‌شود. بعد در عالم تفکّر، آینده را برای خودش تصویر می‌کند، نسبت به آینده هم نگران می‌شود. امام صادق (عَلَیهِ الصَّلاةُ وَ السَّلام) در پایان این روایت یک جمع‌بندی هم دارند: چیزی که گذشته‌ی مؤمن را اصلاح می‌کند و آینده‌اش را هم بیمه می‌کند، خوف است: «وَ لَا یُصْلِحُهُ إلَّا الخَوف» چیزی که مؤمن را اصلاح می‌کند و می‌سازد، خوف است؛ چون اگر این خوف در وجود ما به منتها و درجه‌ی مناسب و لازم خود برسد، انسان را به عفوخواهی و جبران جدّی گذشته وارد می‌کند. به این ترتیب که انسان شروع می‌کند به اصلاح گذشته‌ی خودش، پای هر نوع توبه‌ای می‌ایستد و لوازمش را ملتزم می‌شود تا گذشته‌اش درست شود. از التماس و خواهش و تمنّا و سوختن و گداختن و گریه و عجز و لابه و تضرّع به درگاه پروردگار متعال تا انجام دادن هر کاری که لازم است. از کسی باید حلالیّت بخواهد، جایی را باید اصلاح کند، به کسی باید مراجعه کند، از حقوق الهی چیز جاافتاده‌ای دارد که باید آنها را جبران کند، همه را انجام می‌دهد. چه عاملی باعث می‌شود که انسان وارد چنین میدانی در اصلاح بشود؟ خوف. اگر این آتش مقدّس در دل ما شعله نگیرد، نمی‌تواند این آسیب‌ها را ذوب کند و بسوزاند و زلالی فطرت و جان ما را از پس ظلمات تو در تو و حجاب‌های گناه که قلب ما را پوشش داده، آشکار کند. پس ما به این خوف خیلی نیازمند هستیم. 👈 ادامه دارد ... 👤استاد #حاج_علی_اکبری #سی_نه 🆔 @sahife2

◀️ نه نيكوكاران در امانند نه بدكاران مأيوس: #خوف_رجا 1 ⏺ امام(عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه كوتاه به دو نكته مهم اشاره مى كند و در واقع به همگان هشدار مى دهد. در نكته اول مى فرمايد: «بهترين افراد اين امت را نبايد از عذاب الهى ايمن بدانيد ( #خوف ) زيرا خداوند مى فرمايد: جز زيان كاران هيچ كس در برابر مجازات الهى احساس امنيت نمى كند»; (لاَ تَأْمَنَنَّ عَلَى خَيْرِ هذِهِ الاُْمَّةِ عَذَابَ اللّهِ لِقَوْلِهِ تَعَالَى: «فَلاَ يَأْمَنُ مَكْرَ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ»). ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه خود در اين جا ايرادى مطرح كرده و آن را بدون پاسخ گذاشته است و آن اين كه آيه شريفه اول درمورد قوم زيان كار است كه ممكن است در برابر مجازات الهى احساس امنيت كند اما كسى كه از بهترين افراد اين امت است مشمول اين آيه نيست. چگونه امام(عليه السلام) آيه را تطبيق بر اين گونه افراد فرموده است؟ پاسخ اين ايراد روشن است و تعجب مى كنيم چگونه ابن ابى الحديد توجه به آن پيدا نكرده است. منظور امام(عليه السلام) اين است: افرادى كه در صف متقين و نيكوكاران قرار دارند از آينده خود در امان نباشند زيرا هر زمان ممكن است لغزشى براى آن ها پيدا شود و از مسير حق منحرف گردند و گرفتار عذاب الهى شوند. همان گونه كه در ميان ياران پيامبر(صلى الله عليه وآله) افرادى مثل طلحه و زبير بودند كه در زمان پيامبر(صلى الله عليه وآله) خدمات بزرگى به اسلام كردند و همه جا از آن ها به نيكى ياد مى شد ولى در زمان على(عليه السلام) بيعت او را شكستند و شمشير به روى امام وقت خود كشيدند و براى به دست آوردن مقام، جنگ جمل را به راه انداختند كه گروه زيادى از مسلمانان در آن جنگ كشته شدند و خود آن ها نيز به قتل رسيدند. در ذيل آيه شريفه 175 سوره اعراف نيز داستان مردى از بنى اسرائيل در تفاسير مختلف نوشته شده است كه نخست در صف مؤمنان بود و حامل آيات و علوم الهى شده بود سپس از اين مسير گام بيرون نهاد و شيطان به وسوسه او پرداخت و عاقبت كارش به گمراهى و بدبختى كشيده شد. «(وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِى آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ); و بر آن ها بخوان سرگذشت آن كس را كه آيات خود را به او داديم; ولى (سرانجام) خود را از آن تهى ساخت و شيطان درپى او افتاد، و از گمراهان شد!». مفسران نام اين شخص را #بلعم_باعورا نوشته اند كه دانشمند مهمى بود ولى سرانجام براثر دنياپرستى منحرف گشت. 👈 ادامه دارد ..... #نهج_البلاغه_حكمت_377 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#فهرست #صحیفه_سجادیه_ختم 🙏 دعای #پنجاه 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در #ترس و خشیت و #خوف (از خداى تعالى) " 👇 وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الرَّهْبَةِ این دعا 7 بند دارد 👌متن و صوت دعا 👇 📋 https://b2n.ir/sahife2_50 ✳️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#آموزه‌_های دعای #پنجاه صحیفه سجادیه 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) " در #ترس و خشیت و #خوف (از خداى تعالى) " ✅دعای پنجاه ، از دعاهای مأثور از امام سجاد(علیه السلام) است که هنگام ترس و خشیت از خدا خوانده می‌شود. در این دعا خدا خالق، پروش‌دهنده و روزی‌دهنده انسان معرفی شده و مغفرت او عامل ایجاد امید برای انسان دانسته است. همچنین به آگاهی خدا از ذات انسان و توبه‌پذیر بودن خدا اشاره شده است. به گفته آیت الله #ممدوحی کرمانشاهی از شارحان صحیفه گناهان موجب هراس مؤمن می‌شود. از این‌رو در این دعا بازگشت به سوی خدا، یگانه پناه‌گاه مؤمن به شمار می‌آید. آموزه ‌های این دعا به شرح ذیل است: 🔴 خدا خالقِ انسان، پرورش‌دهنده و روزی دهنده او 🔴 ترس از رسوایی به‌خاطر گناهان ثبت‌شده در پرونده اعمال 🔴 گناه عامل هدررفتن استعدادهای انسانی و ایجاد گرفتاری 🔴 نجات از یأس و ناامیدی با مژده مغفرت از سوی خدا 🔴 عذاب پروردگار عین عدالت است. 🔴 نیاز نداشتن خدا به عذاب بندگان 🔴 پوشیده نبودن اسرار آسمان و زمین از خدا 🔴 آتش جهنم بالاتر از طاقت و توان انسان. 🔴 درخواست ترحّم و مغفرت از سوی خدا 🔴 آگاهی معصومان(ع) به اسمای پنهان خدا 🔴 آگاهی خدا به ذات انسان‌ها 🔴 خدا بسیار توبه‌پذیر و مهربان است. 🔴 جاودانه بودن فرمانروایی خدا بر عالم خلقت 👈محتوای دعای 50 صحیفه سجادیه👇 https://eitaa.com/sahife2/32607 ✳️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_پنجاه_1 دعای سیدالساجدین(ع) در خوف از خدا: 🔹اللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَنِى سَوِيّا، وَ رَبَّيْتَنِى صَغِيرا، وَ رَزَقْتَنِى مَكْفِيّا🔹 🔸خداوندا! تو مرا تندرست آفريدى، و از خردى و کودکی پروردى، و به قدر كفايت روزى دادى🔸 #پنجاه #خوف ✳️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_پنجاه_2 دعای سیدالساجدین(ع) در خوف از خدا: 🔹اللَّهُمَّ إِنِّى وَجَدْتُ فِيمَا أَنْزَلْتَ مِنْ كِتَابِكَ، وَ بَشَّرْتَ بِهِ عِبَادَكَ أَنْ قُلْتَ: يَا عِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعا، وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِنِّى مَا قَدْ عَلِمْتَ وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّى، فَيَا سَوْأَتَا مِمَّا أَحْصَاهُ عَلَيَّ كِتَابُكَ🔹 🔸خدايا! من در كتاب منزل تو اين مژده را كه به بندگان خود داده اى يافتم، فرمودى: "اى بندگان من كه بر خويشتن ستم كرديد، از بخشايش خدا نااميد نباشيد كه خداوند همه گناهان را مى آمرزد". و پيش از اين اعمالى را مرتكب شدم كه تو مى دانى و به از من بدانها آنگاه تری، پس ‍وای بر من از این رسوايى به سبب گناهانی که نامه عمل من در خود ثبت کرده است🔸 #پنجاه #خوف ✳️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🎥 👈 لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّه - نا امید نباشیم! حکایت زیبا از آقا #سید_مهدی_قوام ره #پنجاه #خوف #حدیث_سرو #پیرغلامان #دعا_پنجاه_2 ✳️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_پنجاه_3 دعای سیدالساجدین(ع) در خوف از خدا: 🔹فلَوْ لا الْمَوَاقِفُ الَّتِى أُؤَمِّلُ مِنْ عَفْوِكَ الَّذِى شَمِلَ كُلَّ شَيْءٍ لَأَلْقَيْتُ بِيَدِى، وَ لَوْ أَنَّ أَحَدا اسْتَطَاعَ الْهَرَبَ مِنْ رَبِّهِ لَكُنْتُ أَنَا أَحَقَّ بِالْهَرَبِ مِنْكَ، وَ أَنْتَ لا تَخْفَى عَلَيْكَ خَافِيَةٌ فِى الْأَرْضِ وَ لا فِى السَّمَاءِ إِلا أَتَيْتَ بِهَا، وَ كَفَى بِكَ جَازِيا، وَ كَفَى بِكَ حَسِيبا🔹 🔸و اگر از چند جا اميد عفو از تو نداشتم، كه همه را شامل است، دست از نجات مى شستم، و اگر كسى مى توانست از پروردگار خود بگريزد، من سزاوارترين مردم بودم به گريختن از تو، هيچ چيز در آسمان و زمين بر تو پنهان نيست، بلكه همه چيز را تو حاضر مى آورى و به بهترين جزا پاداش ‍ مى دهى و شماره آن را نيكو مى دانى🔸 #پنجاه #خوف ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_پنجاه_4 دعای سیدالساجدین(ع) در خوف از خدا: 🔹اللَّهُمَّ إِنَّكَ طَالِبِى إِنْ أَنَا هَرَبْتُ، وَ مُدْرِكِى إِنْ أَنَا فَرَرْتُ، فَهَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ خَاضِعٌ ذَلِيلٌ رَاغِمٌ، إِنْ تُعَذِّبْنِى فَإِنِّى لِذَلِكَ أَهْلٌ، وَ هُوَ - يَا رَبِّ - مِنْكَ عَدْلٌ، وَ إِنْ تَعْفُ عَنِّى فَقَدِيما شَمَلَنِى عَفْوُكَ، وَ أَلْبَسْتَنِى عَافِيَتَكَ🔹 🔸خدايا! اگر من فرار كنم، تو جوينده منى و اگر بگريزم، مرا دريابى، اينك خود پيش تو به فروتنى، خوار و زبون ايستاده ام، اگر مرا عذاب كنى سزاوارم و مقتضاى عدل تو اى پروردگار همين است و اگر در گذرى، ديرى است كه عفو تو شامل حال من بوده است و مرا خلعت عافيت پوشانيده اى🔸 #پنجاه #خوف ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2