#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_هشت 🔹مردد می ماند. حدس زدنش آنقدرها هم برایم سخت نیست. برای اینکه خیالش را راحت کنم می گویم: - لابد اون خانم هم گفته : من رو اخراج کنن؟ تو رویاهات خوب سیر می کنی. بعدش هم دستش رو روی سرش به علامت اینکه دیوونه است تکون می ده و می خنده و فحش زیر لبی می ده. ^ آره دقیقا همین ها رو گفت. - بعدش هم لابد دوست سيد جواد خیز برداشت جلو که سید جلوشو گرفت و نذاشت و همدیگه رو آروم کردن. یا استاد اومد و همه شون ساکت شدن ^ تقریبا. من که نگفتم اسم اون آقا چی بوده. - بالاخره من چند ترمی هست با این ها هم کلاسم. اخلاق هاشونو می دونم. ^ دوست به قول شما سید می خواست به اون خانوم سیلی بزنه که من متاسفانه مجبور شدم فریاد بزنم بس کنید و از جام بلند شدم و رفتم سمت اون خانوم. دستشو گرفتم و به زور بردم گوشه دیگه اتاق. هنوزم دست بردار نبود و می گفت بزار بزنه ببینم کی اخراج می شه و از این جور چیزها. بعد هم استاد کلاس روبرویی که صداها رو شنیده بوده می یاد دم کلاس و یک نگاه های عاقل اندر سفیهی به همه می اندازه و ی خجالت بکشیدی می گه و می ره. بعدش هم تو اومدی که دیگه همه ساکت شده بودن. - عجب. که سر من دعوا کردن. می دونم علتش چیه. اشکالی نداره. 🔹بتول دیگر چیزی نمی گوید. نگاهش به ایستگاه است که باید پیاده شود و دیگر فرصتی برای حرف زدن نیست. من هم نمی خواهم ادامه بدهم اگر چه که خیلی دلم می خواست بگویم همه این ها از آن تذکری که صبح به نسیم داده ام؛ آب می خورد اما جلوی خودم را می گیرم که دید بتول را روی نسیم، بدتر از این چیزی که هست، نکنم. هوا گرم است و شر شر عرق می ریزم. بتول که پیاده می شود گوشی ام زنگ می خورد. - جانم ریحانه جان.. نه عزیز.. تعارف چی.. آره من الان تو اتوبوسم. نزدیک میدون آزادی. جدی؟ باشه خدا خیرت بده 🔸ریحانه همین حوالی است. ایستگاه پیاده می شوم و به سمت خیابانی که گفته است می روم. ماشینش روشن است و منتظر. فن ماشین به کار افتاده و می فهمم که به خاطر من، کولر را روشن کرده. سوار می شوم. نفس عمیقی می کشم و قبل از سلام کردن می گویم: - آخیشش. چقدر خنکه. سلام. چطوری؟ این ورا چه می کردی تو این هوای گرم؟ + سلام عزیزم.. این خدمت شما 🔹بسته کادوپیچ شده ای را جلویم می گیرد. نمی توانم خوشحالی ام را پنهان کنم. از طرفی نمی دانم چرا دلم می خواهد با او سرسنگین برخورد کنم. تشکر می کنم و همان طور آن را روی دست نگه می دارم. وقتی می بیند آن را خلاف معمول، باز نمی کنم، دنده را جا می اندازد و حرکت می کند. انصافا هوا خیلی گرم است. با پرِ چادرم، خودم را باد می زنم. ریحانه هر دو دریچه کولر وسط ماشین را به سمت من چرخانده اما من هنوز گرمم است. @salamfereshte

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_نه 🔹حال خودم را نمی فهمم. تند تند نفس می کشم. نفسم بالا نمی آید. ریحانه بطری آبی دستم می دهد و می گوید به صورتت آب بزن. کمی آب می خورم. چشمانم سیاهی می رود. فقط می فهمم که سرعت ماشین کم می شود. چشمانم را که باز می کنم، صورت نگران ریحانه را روبرویم می بینم که در حال باد زدن من است. تمام مقعنه ام خیس است. بطری آب را دستم می دهد. کمی می خورم. چقدر شور است. صورتم از باد کولر، یخ زده اما هنوز گرمم است. ریحانه، باز هم کمی آب به صورتم می ریزد. باد کولر، آن را خنک می کند. روی صندلی جا به جا می شوم و می گویم: - سرم گیج رفت. فکر کنم گرمازده شدم. بریم. خوبم. 🔸با این حرفم، ریحانه دنده را جا زده و حرکت می کند. کادوی هدیه ام خیس شده است. نگاهی به ریحانه می کنم و می گویم: - ببخشید. اذیت شدی. + نه عزیزم. نگرانت شدم. غصه کادو رو نخور. فدای سرت. یکی دیگه بهت می دم. نه نمی خواد. خوبه همین. دستت درد نکنه. -اگه اجازه بدی ی سر بریم درمانگاه، ی سِرُم بزنی بهتره. نه بابا. خوبم. + اجازه بده بریم. دکتر اگه گفت نیازی نیس خب برمی گردیم. قبول؟ 🔹از مهربانی اش، شرمنده می شوم. او، هنوز همان ریحانه ی مهربان و دلسوز است و من اشتباه می کردم که فکر کردم رفتارش با من عوض شده. 🔻آقای دکتر، فشارم را که گرفت، نسخه سرم را هم نوشت. به فرزانه پیامک می زنم:" با ریحانه ام و کمی دیرتر می یام. " خانم پرستاری سوزن را به دستم فرو می کند و سرم را وصل می کند. ریحانه کنارم نشسته است و با من حرف می زتد. چقدر دلم برای حرف زدن هایش تنگ شده بود. می گویم: - خیلی وقته این طور نشسه بودی باهام حرف بزنی. یادش بخیر من درازکش بودم و چقد نازمو می کشیدی. لوسم کردیا. خیلی یاد مهربونی هات میافتم و دلم تنگ می شه. 🔹ریحانه لبخند می زند و چیزی نمی گوید. شاید نمی داند چه جوابی باید بدهد. احساساتم غلیان کرده و دلم می خواهد در آغوشش بگیرم. خودم را کنترل کرده و به سرمی که قطره قطره می ریزد نگاه می کنم و آرزو می کنم کاش هیچوقت، تمام نشود. بعد از نیم ساعت، حالم کمی بهتر می شود. نفسم بهتر شده و آن احساس گرمای شدید را ندارم. ریحانه می گوید: + رنگ صورتت بهتر شده. خداروشکر. می خواسم ی خبری بهت بدم. - چه خبری؟ + بسیج مسجد، برای اردوی راهیان نور ثبت نام می کنه. گفتم شاید دوست داشته باشی - تا حالا نرفتم. خیلی دوست دارم برم. کی هست؟ 🔻زمانش را که می گوید، می فهمم دو روز از کلاس های دانشگاهم را غیبت می خورم. جوابی نمی دهم اما تصمیم می گیرم از اساتید اجازه اش را بگیرم و آن دو روز را برایم غیبت رد نکنند. 🔹خانم پرستار، از روی صندلی اش بلند می شود. همان طور که سوزن سرم را از دستم در آورده و چسب کاغذی پهنی را روی پدالکی می چسباند و می گوید: "شما دو نفر با هم دوستید؟ قدر همدیگه رو بدونین. به سلامت. " لبخندی به هر دویمان می زند و از اتاق بیرون می رود. چند نفر دیگر برای تزریقات وارد می شوند. 🔸آستین مانتویم را پایین می دهم. از ریحانه تشکر کرده و آرام از روی تخت، پایین می آیم. ریحانه دستم را می گیرد و می پرسد: + دیگه سرت گیج که نمی ره؟ - نه خداروشکر. خوبم. بریم 🔹از درمانگاه که بیرون می آییم، هُرم گرمای هوا به صورتم می خورد. در راه خانه، باز هم از راهیان حرف می زند و کارهایی که سالهای قبل انجام داده اند و جاهایی که برای دیدار می برند. قبلا دیده بودم که دانشگاه هم اردوی راهیان ثبت نام می کند اما هیچوقت برایم اهمیتی نداشت که حتی بروم و ببینم اردوی کجاست چه رسد به اینکه ثبت نام کنم. ریحانه مرا به خانه می رساند و خودش به مسجد می رود. 🔻کادوی چروک شده ام را روی میز می گذارم و بازش می کنم. کتاب است و یک روسری صورتی ساتن براق. دستم را روی روسری که می کشم، از لطافتش حظ می کنم. یاد کتاب داخل کیفم می افتم. همان کتاب کتابخانه. آن را از کیفم در می آورم و روی میز، کنار کادویم می گذارم. هر دو کتاب عین هم است. یکی امانی است و دیگری، هدیه. خنده ام می گیرد. با پیامک، باز هم از ریحانه تشکر می کنم. کتاب امانی را داخل کیف می گذارم. کتاب هدیه ام را باز می کنم و صفحه اولش را نگاه می کنم: "اینک آنک یتیم نظر کرده" محمد رضا سرشار.. @salamfereshte

💌 اگر نشاط می‌خواهیم.... #پیام_معنوی @Panahian_ir

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_ده 🔹چند روز است فقط آن رمان را می خوانم و دیگر هیچ. حتی دلم نمی خواهد سراغ خواندن درس هایم هم بروم. حس و حال خوبی دارم و انگار که پیامبر، دوست صمیمی ام باشد، شبانه روز به ایشان فکر می کنم. خود را کنارشان حس می کنم. این تغییر حالم را مادر هم فهمیده و دستی در صفحات کتاب برده و تورقی و قرار است نفر بعدی خواندن آن کتاب، او باشد. فرزانه هم که طاقت نیاورده، رفته تا از کتابخانه مسجدمان آن را بگیرد. اصلا فکر نمی کردم کتابخانه مسجد هم آن را داشته باشد. 🔸با سرو صدا و شلوغ کاری های همیشگی اش وارد خانه می شود و از همان حیاط ، صدایش به فریاد نرگس نرگس بلند می شود: - چته تو! ای بابا.. صدات تا چهل تا همسایه رفت که!کتابو گرفتی؟ داشت؟ ^ آره گرفتم. اما ی چیز جالب نرگس.. مامان.. مسجد شده عین پایگاه های اعزام به جبهه - یعنی چی؟ ^ یعنی همون چیزایی که تو تلویزیون نشون می ده برای پشت خط مقدم و کارها و خانم ها، الان کل حیاط پشتی مسجد اون طوری شده. برزنت زدن. موکت کردن. یک گوشه کلی خانم نشستن و دارن کارهایی می کنن. یک گوشه دیگه .. اوووف.. خودت باید بیای ببینی نرگس.. - چرا مگه چه خبره؟ ^ نمی دونم دقیق. نپرسیدم. ریحانه خانوم هم اونجا بود. فکر کنم کاره ای بود چون همه شون از اون نظر می پرسیدن. من فقط سلام علیک کردم و ی کم وایسادم تماشا.. تازه ی چیز بامزه - چی؟ ^ صدای ای لشگر صاحب زمان آماده باش آماده باش آهنگران هم پخش می شد.. قشنگ شده بود مثل زمان جنگ که تو تلویزیون نشون می ده. ی چیز بامزه دیگه هم دیدم - ای بابا تو ام با این تعریف کردنت. چی دیدی؟ ^ مردا هم لباس بسیجی و خاکی ، چیه ، نمی دونم.خلاصه از اون دست لباسا پوشیده بودن - وا. برای چی؟ نکنه جنگ شده ما خبر نداریم! ^ نه بابا جنگ چیه. داشتن یک سری کارهایی می کردن. دیگه روم نشد برم تو قسمت آقایون - نه خواهش می کنم حالا بیا برو.. ^ نرگس ، جون من.. بیا بریم خودت ببین. - کار دارم فرزانه. برم بگم چی؟ ^ بیا ببین. خیلی کیف می ده. من اومدم کتابو بزارم و برگردم برم. اصن ی جوری بود آدم دلش نمی خواست برگرده خونه. نمی دونم چه جوری برات بگم. من که می خوام برم. مامان اجازه که می دین؟ = بله عزیزم. برو اشکالی نداره. ^ مطمئن بودم اجازه می دین.. مامان گل خودمین 🔹فرزانه چنان در آغوش مادر می پرد و او را غرق بوسه می کند که احساس می کنم هر لحظه است که مادر از پشت بیافتد یا از حال برود. می گویم: - فرزانه بس کن. کشتی مامانو. عجبا 🔸فقط خنده تحویلم می دهد. به سرعت از پله ها بالا رفته، روسری اش را عوض کرده و برمی گردد ^ مامان، فقط می خواسم اگه اجازه بدین قیچی تونو هم ببرم. همون دسته قهوه ایه. 🔹مادر، خیلی راحت، همه چیزهایی که فرزانه می خواهد را به او می دهد. همیشه همین طور است. من یا فرزانه یا احمد، هر وقت چیزی از او بخواهیم، بدون حرف خاصی، به ما می دهد. حتی بعدها هم سراغش را نمی گیرد. از این حسن اعتماد مادر خوشم می آید. از فرزانه می پرسم: - قیچی برای چی می خوای؟ ^ خودت بیا ببین 🔻آخ که چقدر کنف شدن جلوی خواهر کوچک تر بد است. به روی خودم نمی آورم و می گویم: - حالا که کار دارم. شاید بعدا ی سری زدم. شما برو که دیرت نشه. 🔸نیشخندی می زند و می رود. مادر که از آن وقت تا حالا سرپا، دم پله ها ایستاده بود، به اتاق می رود و مشغول مطالعه می شود. من هم که پای سیستم نشسته ام و مشغول خواندن نظرات وبلاگی که نویسنده اش یک خانم متاهل است و نوشته هایش بوی ارتباط با مردی غیر از شوهرش را می دهد. به خودم می گویم: "حالا زود قضاوت نکن. شاید اشتباه برداشت کرده باشی." ادرس وبلاگ را ذخیره می کنم. روی دو سه تا مطلبشان نظر های مثبت و قوت ده می گذارم و روحیه های انسان دوستانه ای که در مطلبش نشان داده است را تحسین می کنم. با خود می گویم: "یعنی می توانم کمک ش کنم؟" نمی دانم. هیچ نمی دانم. تجربه ای هم در شوهرداری ندارم اما خودم را دلداری می دهم که: "خب می تونم از مامان بابا بپرسم. " 🔻تصمیم می گیرم از همان ابتدا، مادر را در جریان بگذارم. به همین قصد، از صندلی بلند شده، سیستم را رو حالت خاموشی موقت می گذارم و در می زنم. @salamfereshte

🌺يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا🌺 ✨قوا ✨ 🌼أنفُسَكُمْ 🌼 🍃وأَهْلِيكُمْ 🍃 🔥نارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ 🔥 📌علَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ📌 🍀لا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ 🍀 🌱🌸🌱🌸🌱🌸🌱 🌺ﺍﻱ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ !🌺 🌼ﺧﻮﺩ🌼 🍃ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ 🍃 🔥ﺍﺯ ﺁﺗﺸﻲ ﻛﻪ ﻫﻴﺰم ﺁﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ،🔥 ✨ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻴﺪ ✨ 📌ﺑﺮ ﺁﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﻲ ﺧﺸﻦ ﻭ ﺳﺨتگیر ﮔﻤﺎﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧد📌 🍀ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ، ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ، ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻧﺪ ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ.🍀 📚سوره تحریم، آیه ٦ @salamfereshte #قرآن

🎥ببینید 📌چطوری است که شما طلبه ها در هر حادثه ای فعال می شوید ؟ کار اصلی شما مگر چیست؟ 🔵ارسال سوالات از طریق "اپلیکیشن پاسخگو " cafebazaar.ir/app/ir.pasokhgoo.app 🔴ارسال سوالات از طریق "وب پاسخگو" User.pasokhgoo.ir 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @pasokhgoo1 👈

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_یازده 🔹اوضاع از آن چیزی که فکر می کردم خطرناک تر است. مادر، هشدارهای لازم را داده است و هر جا به مشکل برمی خورم، کنارم می نشیند و دیکته می کند که چه بنویسم. کارمان هم کمی سخت شده چون می خواهیم فرزانه بویی نبرد و آبروی صاحب وبلاگ، حفظ شود. فرزانه این روزها مسجد می رود و سیستم من هم دائم روشن است و نظرات وبلاگم و وبلاگ او را چک می کنم. از خیر کمک کردن در مسجد گذشته ام و چسبیده ام به "مهربان". 🔸زن ساده ای است و فقط محبت و توجه از شوهرش می خواهد. شوهرش هم مهربان است و فقط از او احترام و کمی چشم گفتن می خواهد. ته ته همه لجبازی هایشان همین دو مورد است. و آن مردی که در فضای مجازی با او ارتباط گرفته، خوب به او توجه و محبت های کلامی می کند. 🔹جریان را که برای ریحانه تعریف می کنم دو عکس العمل جالب از او می بینم. همان دو عکس العملی که از مادر دیدم. برای خانمی که نه می شناسدش و نه حتی می داند که حق با اوست یا با شوهرش، ناراحت و غمگین می شود و همان جا دست به دعا برمی دارد که خدایا، مشکل این زوج را حل کن. از طرفی، خوشحال است که هنوز زندگی شان به پایان طلاق نرسیده و شاید بتوان کاری کرد. 🔻وبلاگش به روز شده. مطلب رمز دار است. برایش نظر می نویسم و او رمز را می فرستد. از خواندن مطلبش جا می خورم. بلافاصله مادر را صدا می زنم. یک هفته بیشتر نیست که با وبلاگش آشنا شده ام. مادر، احساس خطر کرده. همان دم، بلند می شود و صدقه ای در صندوق صدقات خانه مان می اندازد و می گوید: "ببین می تونی ازش شماره بگیری که باهاش حرف بزنی. پیامکی یا حتی اینترنتی هم خوبه. " 🔹در قسمت نظرات، ابراز خوشحالی می کنم و می گویم در این یک هفته، کل وبلاگش را خوانده ام و چقدر خانم پر احساسی است و دلم می خواهد دوست به این مهربانی داشته باشم و درخواست شماره اش را می کنم تا در پیام رسان، بااو حرف بزنم. ظاهرا آن لاین است. شماره را در نظرات وبلاگم می نویسد. به مخاطبین اضافه اش می کنم. مادر نگران است. تسبیح دست گرفته و برایش صلوات می فرستد. 🔸سلام می کنم. جوابم را می دهد. حال و احوال و آشنایی می دهم. او هم پاسخ می دهد. همان ابراز محبت ها را که به او می کردم و با تمام وجودم، نسبت به او چنین حسی را دارم، برایش می نویسم. می گویم: - مهربان جان. امشب با پیام قرار چی گذاشتی؟ + قرار خاصی نذاشتم. همین که همدیگه رو ببینیم. به مادر نگاه می کنم. می گوید: = باهاش حرف بزن. ادامه بده.. از زندگی اش بپرس.. از بچه اش. 🔹 می نویسم: اوهوم. بچه ات کجاست؟ + داره بازی می کنه. - ای جانم.. فداش.. بهش بگو خاله ات خیلی دوستش داره. خیلی دلم می خواست ببینمش مهربان جان. شکلک می فرستد و تشکر می کند. مادر می گوید:" بازم روی بچه اش مانور بده. " - چی بگم؟ 🔸مادر جملات را دیکته می کند. از حساسیت مادرانه خوب خبر دارد و می داند که یک مادر، دلش برای بچه اش می رود. وسط حرف زدن هایمان، "مهربان" ببخشیدی می گوید و نیم ساعت بعد برمی گردد. حالش دگرگون است. - چی شد عزیزم؟ کجا رفتی؟ + رفتم دعوا. کجا برم؟ مگه غیر دعوا تو این خونه هم چیزی پیدا می شه. 🔸یک عالمه شکلک گریه می زند. قلبم متاثر شده است. یادم نمی آید تا به حال، دعوای پدر و مادر را دیده باشم. می نویسم: - فدای اشک هات. کاش اون جا بودم و اشکهاتو پاک می کردم. عزیزمی.. خودتو ناراحت نکن. 🔻جوابی نمی دهد. مادر از اتاق می پرسد: مهربان اومد؟ - آره مامان. اومده. داره گریه می کنه. بازم با شوهرش دعواش شده. نمی دونم سر چی ولی اوضاع خرابه. =بهش بگو که چقدر دوستش داری و ... کاملا احساست رو براش بگو 🔹حرفهای مادر را - که واقعا همین طور است- برایش می نویسم: - فدای دل پاکت.. می دونی یک هفته است می شناسمت ولی انگار از بچگی دوستم بودی. اینقدر که تو این ی هفته به یادت بودم و برای شاد بودنت دعا کردم برای خودم دعا نکرده ام تا حالا. از صبح نگرانت بودم. عزیزمی.. برات صدقه هم داده ام. می دونی.. شما زن و شوهر، عاشق هم دیگه این. از بس همدیگه رو دوست دارن این طوری شدین. هم تو اونو دوست داری هم شوهرت تو رو.. همین که برات می ره خرید. همین که روی رفتارهات حساسه نشون می ده براش ارزش داری و دوستت داره. نسبت بهت بی تفاوت نیست. 🔹چند ثانیه ای مکث می کنم و ادامه می دهم: - می دونی، من شوهر ندارم اما آدم های زیادی رو دیدم. شما دوتا با خیلی هاشون فرق دارین. دوست ندارین همدیگه رو از دست بدین و برای هم می میرین اما بلد نیستین چطوری بمیرین.. @salamfereshte

💎مقاومت بدون ذرّه‌ای عقب‌نشینی 🌺آن چیزی که امام را در هیئت یک مکتب، یک اندیشه، یک تفکّر، یک راه، مطرح کرد برای زمان خود و در تاریخ، بیشتر این خصوصیّت بود؛ خصوصیّت ایستادگی، مقاومت، عدم تسلیم در مقابل مشکلات و موانع. 🌲در برابر طاغوتها امام مقاومت خودش را به رخ همه‌ی دنیا کشید؛ چه طاغوت داخل در دوران مبارزات که خیلی‌ها خسته‌ شدند، خیلی‌ها مشرف به ناامیدی شدند امّا امام محکم ایستاد، امام بدون ذرّه‌ای عقب‌نشینی در راه مبارزه ایستاد؛ که این مال دوران قبل از پیروزی انقلاب بود. ☘️ و بعد از پیروزی انقلاب هم فشارها از نوع دیگر و به صورت همه‌جانبه‌تر در مقابل امام ظاهر شد، [امّا] امام باز هم اصل مقاومت را، ایستادگی را از دست ننهاد، مقاومت کرد. 👈بنده وقتی به این خصوصیّت امام نگاه میکنم و به آیات قرآن مراجعه میکنم، میبینم امام حقیقتاً بسیاری از آیات قرآن را با همین ایستادگی خود و مقاومت خود معنا کرد. 📚 بیانات مقام معظم رهبری دامت برکاته در مراسم سی‌امین سالگرد رحلت امام خمینی (رحمه‌الله) در تاریخ ۱۳۹۸/۰۳/۱۴ 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @pasokhgoo1 👈 #امام_خمینی رحمه الله علیه

💎دستگاه محاسباتی امام خمینی رحمه الله 🔻تلاش دشمن و تهدید دشمن نمیتوانست دستگاه محاسباتی امام را به هم بریزد؛ 👈چون یکی از کارهای مهمّ دشمنان همین است: با شما که مواجه میشود، نیّت شما را که میداند، تصمیم شما را که میداند، در صدد برمی‌آید کاری کند تا محاسبات شما عوض بشود، دستگاه محاسباتی شما را دچار اختلال کند؛ یکی از کارهای مهمّ دشمنی در عرصه‌های گوناگون این است. 💥دشمن نمیتوانست دستگاه محاسباتی امام بزرگوار را که به بیّنات دین مبین اسلام متّکی بود، دچار اختلال بکند. 📚 بیانات مقام معظم رهبری دامت برکاته در مراسم سی‌امین سالگرد رحلت امام خمینی (رحمه‌الله) در تاریخ ۱۳۹۸/۰۳/۱۴ 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @pasokhgoo1 👈 #امام_خمینی رحمه الله علیه

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_دوازده 🔹مهربان، سکوت کرده است. من هم چیزی نمی نویسم و برایش شکلک لبخند می فرستم. او هم شکلک در حال تفکر می فرستد و می پرسد: + یعنی چی؟ - یعنی مثلا تو انتظار داری اون باهات حرف بزنه. اون می ره برات وسیله خونه می خره که بهت توجه و علاقه نشون بده. بعد تو بدت می یاد و فکر می کنی که به خونه اش بیشتر توجه داره تا تو. در حالی که این رو برای استفاده و راحت بودن شما خریده. یا مثلا وقتی عصبی می شه، سر تو داد نمی زنه. اون بچه بی گناه رو دعوا می کنه. اینو خودت گفته بودی. خودتم همین طوری هستی. نوشته بودی از بس از دست پیام ناراحت شدم، زدم بچه ام رو دعواش کردم. +آره. این خیلی اذیتم می کنه و همه چی رو از چشم اون می بینم. - این ها همه از دوست داشتن تون به هم دیگه است خوشگلم.. عزیزم.. فدای اون قلب پاک و مهربونت بشم.. اونقدر دوستش داری که دلت نمی خواد سر اون دعوا کنی + شایدم عرضشو ندارم و ازش می ترسم. - شما و ترس؟ فکر نکنم. اون مهربانی که من تو نوشته ها خوندم، روی هر چی مرد غلدر رو می خوابونه رو زمین. می تونی اما نمی خوای چون دوستش داری + شاید - آره شاید. الان هم تو دلت، دوست داری اون بیاد و معذرت خواهی کنه. مگه نه؟ + آره. دوست دارم بیاد که این غائله ها همه تمام بشه. 🔸مادر می گوید: = خوب داری پیش می ری. حالا براش بنویس ی پیشنهادی دارم برات. بعد که کنجکاو شد، بگو: برو ی لباس خوش رنگت رو بپوش و آرایش کن. ی چندتا میوه بردار و برو تو سالن کنار شوهرت، پوست بکن. 🔻برایش می نویسم. تعجب کرده و جواب می دهد: + نمی خوام. بخوره تو سرش اون میوه ها. - الهی.. چقدر تو شوهرت رو دوست داری.. قشنگ حسش می کنم. مهربان جان.. +وا. من می گم بخوره تو سرش تو می گی دوسش داری. دلت خوشه ها - آره دیگه. قشنگ مشخصه. جان من. برو این کار رو بکن. نخواستی بهش میوه نده. هیچی هم نگو. اصلا برای بچه ات میوه پوست قاچ کن. ولی اگه همون طور که میوه رو پوست می گیری و قاچ می زنی، خطاب به بچه ات بگی به به. ببین چه میوه هایی بابات خریده اونوقت شوهرت هم حالش بهتر می شه. و بعد، حال تو هم بهتر می شه. 🔹مکث کرده است. به نظرم در حال سبک سنگین کردن ماجراست. به مادر می گویم که چه نوشته ام. می گوید: "براش صلوات بفرست نرگس جان. " 🔸تعجب می کنم که چرا مادر از اتاق با من حرف می زند و نیامده است کنارم بنشیند. مهربان پیام می دهد: +باشه. ولی فایده نداره. فعلا 🔹پیامرسان را باز می گذارم. نزدیک اتاق مادر می روم و می پرسم: "مامان حالتون خوبه؟ "صدای مادر نمی آید. در می زنم و در را که تا نیمه باز است، کاملا باز می کنم. مادر، گوشه ای دراز کشیده و درد، در چهره اش کاملا نمایان است. نمی تواند حرف بزند. بعد از چند دقیقه که دردش کمتر می شود می گوید: = فکر کنم سیاتیکم گرفته. 🔻به سرعت از جا بلند می شوم و به بابا تلفن می کنم. او خوب می داند در این مواقع چه کند. پدر خیلی زود می آید و مادر را به بیمارستان می بریم و آم آر آی فوری و کارهای درمانی را انجام می دهیم. نگران "مهربان" هستم. از طرفی، نمی خواهم و نمی توانم هم مادر را تنها بگذارم. مادر هم نگران مهربان است. اصلا به خودش که فکر نمی کند. دقیقه ای یک بار می گوید: =نرگس جان، می خوای شما برو خونه. شاید کاری چیزی داشته باشه مهربان خانم - منم نگرانم اما نمی تونم شما رو تنها بزارم ^ الو الو. من اینجام. من هستم دیگه. ببین مامان چی می گه حرف گوش کن. - ممنونم فرزانه جان. ولی نمی تونم بازم مامانو تنها بزارم. ان شاالله که چیزی نیس و با هم برمی گردیم خونه. 🔹پدر در راهروی بیرونی بیمارستان قدم می زند و ذکر می گوید. دکتر، یک ماهی، به مادر استراحت مطلق می دهد و بعد از یک ماه، نوبت دیگری برای عکس و آم آر آی.. نخاع تحت فشار است و احتمال پارگی دیسک می رود. سر به سر فرزانه می گذارم: - آشپزی که خوب از مامان یاد گرفتی نه؟ ^ اونو که بله. فقط موندم جلسه خواستگاری شما رو چه کنیم؟ فکر کنم باید کنسل کنم. - چی؟ خواستگاری؟ ^ آره دیگه. سید جواد موسوی. مگه یادت نیست! 🔸نمی دانم مزاح می کند یا واقعا جدی می گوید که مادر به حرف می آید: = خواهرتو اذیت نکن فرزانه جان. خیالم راحت می شود. خیلی آرام می گویم: "یکی طلبت." خدا را شکر می کنم که مادر را ولو به استراحت مطلق، در کنارمان داریم و تصمیم می گیرم نگذارم ذره ای آب، در دلش تکان بخورد. @salamfereshte

15 خرداد یک روز نیست، یک تاریخ است، یک تاریخ سراسر شکوهمند که برای همیشه باید جاودانه نگهداشته شود. امام خميني ( قدس سره الشريف ) ياد و خاطره قيام تاريخي ١٥ خرداد را گرامي ميداريم و به روح امام و شهدا سلام و درود مي فرستيم . 🔵ارسال سوالات از طریق "اپلیکیشن پاسخگو " cafebazaar.ir/app/ir.pasokhgoo.app 🔴ارسال سوالات از طریق "وب پاسخگو" User.pasokhgoo.ir 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @pasokhgoo1 👈 #امام_خمینی رحمه الله علیه #قیام_15_خرداد

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸وارد نماز شد!🔸 من با همین #رهبرتان، در زمان ریاست جمهوری، نماز مغرب و عشاء می خواندم. توی دفترشان دو نفر بودیم. ایشان امام جماعت بود. من هم تنها بودم. دیدم همین که گفت «الله اکبر»، رفت توی نماز! واقعاً #وارد_نماز_شد. من وقتی می گویم واقعاً وارد نماز شد، می فهمم دارم چه می گویم! وارد نماز شدن به این نیست که آدم عبارات و معنا را بفهمد. اینها وارد نماز شدن نیست. انسان چقدر باید در طول روز دقت کرده باشد که در معاشرتش یک #مظلمه هم پیش نیاید [تا بتواند اینطور وارد نماز شود]! آنوقت اینهمه مسؤولیت ها را هم داشته باشد. @haerishirazi

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_سیزده 🔹نزدیک دو هفته است که شب و روزم شده است حرف زدن با مهربان. در دانشگاه هم مدام چک می کنم که نکند چیزی گفته باشد و آن فنر فشرده شده، رها شود. شکر خدا نذرهایمان باعث شده لجبازی هایشان بدتر نشود. مادر، راه و بی راه برایش صدقه می دهد و صلوات و استغفار می فرستد. به من هم یادآوری می کند و حتی دیروز گفت که"نرگس جان، نمی خوای ی سر بری شهدا؟ برای مهربان ازشون کمک بگیری" و من هم جواب دادم:"چرا اتفاقا. فکر خیلی خوبیه. حتما باید ی سر برم و برای مامانم هم ی کمکی ازشون بگیرم. خیلی درد دارن اخه" 🔸 مادر از حرفم لبخند می زند و می گوید: "درسته به صورت خاص داریم برای مهربان دل می سوزونیم و نگرانیم و صدقه می دیم اما خیلی از جوونامون درگیر این مسائل می شن. برای همه شون دعا می کنیم" این هم نکته ای بود که به آن توجهی نداشتم. چقدر مادر، دلش بزرگ است و نگاهش وسیع. بقچه ای که زیر پای مادر گذاشته ام را کمی جا به جا می کنم تا به پهلو غلط بزند. نباید تکانی بخورد الا همین که آرام و با احتیاط، پهلو به پهلو بشود و بقچه ای با ارتفاع متناسب، زیر پایش باشد. 🔹فرزانه از مسجد می آید و شکلاتی تبرکی به دهان مادر می گذارد و او را می بوسد و می گوید: ریحانه خانم سلام رسوند و گفتن اگه اشکالی نداره ی سر دوباره بیان عیادت = قدمشون سر چشم. هر وقت خواستن تشریف بیارن. خونه خودشونه. برنامه ها چطوره؟ ^ خیلی خوبه. تا چند روز دیگه گروه اول می رن. اسم منم نوشتن ولی من می خواستم که بمونم کنارتون. - ای بابا فرزانه جان. اینو که چند بار صحبتشو کردیم. شما با گروه اول برو. من با گروه دوم می رم که به کلاسای دانشگاهم تداخل نکنه. نگران مامان نباش. من هستم دیگه ^ نمی دونم. هنوز دو دلم اخه. دلم نمی یاد. 🔹ریحانه، به همراه مادرش زهرا خانم، به ملاقات مادر می آید. بنده خدا مادر خجالت زده است که جلویشان دراز کشیده و نمی تواند تکانی بخورد. اما آنقدر رفتار زهرا خانم خوب و خواهرانه است که خیلی زود، این حالت مادر از بین می رود. ریحانه کنار من نشسته و کمکم، میوه پوست می گیرد: + چیه تو فکری؟ - ها. داشتم به نوع رابطه مامان و مامانتون فکر می کردم. مثل دو تا خواهر در حالی که خیلی نیست که با هم آشنا شده ان. + خاصیت روح ایمانی همینه. قلب ها رو متصل می کنه و آدم فکر می کنه سالهاست طرف رو می شناخته. - آره فکر کنم همینه. منم با بتول همین حسو دارم. این چند روز خیلی نشده باهاش حرف بزنم. ی کمی هم تو خودشه منم که زود باید برمی گشتم. مدام هم حواسم به مهربانه. راسی بهت گفتم اون شب نرفت سر قرار؟ + نه نگفتی. - آره. اون شب که بهش گفتیم میوه ببر و بشین با بچه ات بخور و اینا همون کار رو کرد. صلواتای مامان حسابی گرفته ریحانه جون. بعدا با خوشحالی مطلب رمز دار تو وبلاگش نوشته بود که "برخلاف انتظارم دیدم مسعود شد همون مرد سابق و مهربون اول ازدواجمون. " 🔻هر دویمان خدا را شکر می کنیم. صدای خاله پری از حیاط به گوشم می رسد: - ئه. مامان. خاله پری. فرزانه در را باز کرده و با خاله و دخترخاله ها، به خانه می ریزند. آنقدر شلوغ می کنند که وقتی جلوی خودشان دو مهمان مادر را می بینند، شرمنده می شوند و سکوت می کنند. خاله را در آغوش می کشم و می گویم: - خیلی خوب کاری کردین اومدین. ما که ی خاله بیشتر نداریم. 🔹حسابی جمع خواهرانه شده. برای اینکه مادر اذیت نشود، ما دخترها به اتاق دیگر می رویم و در را می بندیم. همه شان بلند بلند شروع می کنند به حرف زدن. شهناز دیگر آن حال بد سابق را ندارد و آن دوره گذار را توانسته به سلامتی رد کند. بچه های دیگر هم به تبع خوب تر شدن رابطه پدر و مادرشان، حالشان بهتر است. مهناز نزدیک من می آید و می نشیند. آرام به طوری که خواهرا خیلی حساس نشوند، سرش را نزدیک گوشم می کند و می گوید: " راسی نرگس جون، بالاخره ماهواره خونه ما هم جمع شد. بگو ای ول - ای واللهههه مهناز خانم.. آخرش کار خودتو کردی آره؟ " دقیقا.. مامان که دیگه مدت ها بود نمی دید.. ولی بابا رو می دیدم که گاهی تماشا می کنه. منم صاف می رفتم می شستم کنارش و یک عالمه ادا اطوار در می آوردم و نوچ نوچ و وای وای و خلاصه هر چی به ذهنم می رسید. خودمم البته برا بابا خیلی لوس کردم. - پس حسابی تابلو بازی در آوردی؟ " یعنی می گی بابا فهمیده که از عمد بوده؟ - مگه می شه نفهمیده باشه. کار خوبی کردی. دیدی که نتیجه هم گرفت. " آره. مهناز هم کمک می کرد. هی اتصالاتش رو قطع می کرد که بابا هر بار به زحمت بیافته. خلاصه که جمع شد. - لطف خدا بوده. الحمدلله " حالا اینو بگم.. بعدش اینقدر اخلاق بابا عوض شده. اصلا نمی شناسیش - واقعا؟ @salamfereshte

💦مبادا غافل شوید از ذکر خدا💦 🍀يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا🍀 🍁لا تُلْهِكُمْ 🍁 ⚡️أمْوَالُكُمْ ⚡️ 🌸ولَا أَوْلَادُكُمْ 🌸 🌺عن ذِكْرِ اللَّهِ🌺 🔸ومَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ 🔸 🔻فأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ 🔻 🍃🌼🍃🌼🍃 🍀ﺍﻱ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ !🍀 ⚡️ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﻣﻮﺍﻝ⚡️ 🌸ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺘﺎﻥ🌸 🌺ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ 🌺 🍁ﻏﺎﻓﻞ ﻛﻨﻨﺪ ، 🍁 🔸ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ [ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ] ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ،🔸 🔻ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭﻧﺪ .🔻 📚سوره منافقون، آیه ٩ @salamfereshte #قرآن

💦ثواب صدقه در روز جمعه دو برابر است 💦 🍀امام صادق(علیه السلام): پدرم می‌فرمود: در روز جمعه [ثواب‏] صدقه دو چندان می‌‏شود؛ زيرا روز جمعه بر ديگر روزها فضيلت دارد. (ثواب الاعمال،ص۱۸۵) 🔸آیت‌الله بهجت: 🌸 بلا، با صدقه رفع می‌شود؛ اگرچه محکمِ محکم شده باشد. نه اینکه فقط روایت است که صدقه، دافع بلیات است؛ نخیر، درایت هم هست. می‌دانیم که از لطف و احسان است که شارع فرموده: «إِسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَة»( روزی را با صدقه نازل کنید). گوهرهای حکیمانه، ص١٣٧ @salamfereshte #نکته #اخلاقی

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_چهارده 🔹شهناز که حدود سه متری از ما فاصله دارد و به پشتی ای که به دیوار تکیه داده شده، لم داده است می گوید: ÷ کی عوض نشده این روزا. خودمم باورم نمی شه دیگه اون شهناز چندماه پیش نیستم. - یعنی چی؟ ÷ یعنی نداره دیگه. می گم همه مون خیلی تغییر کردیم. مامان و بابا خیلی بهتر از قبل شدن. خود من چه کارهایی روکه نمی کردم و الان دیگه نمی کنم. یعنی می دونی. گاهی هوس می کنم ولی دلم نمی خواد انجامش بدم. انگار ی جور، الکی و بیخودی ان. - واقعا چنین حسی رو داری؟ ÷ آره. - از کی این طور شدی؟ ÷ از زمانی که با برنامه های هیئت و مسجد و کارای دسته جمعی که می کردین آشنا شدم. مگه نه مهناز؟ 🔸متعجب هستم که شهناز، با اینکه حدود بیست سال دارد و در غرور جوانی است، چطور این قدر راحت، در مورد تغییرحالاتش حرف می زند. خدا را شکر می کنم. مطمئنم همه این تغییرات در اثر توسل به اهل بیت و کمک گرفتن از شهداست. ÷ از همه بیشتر، اون افطاری ساده دادن تو گلزار شهدا رو خیلی دوست داشتم و مدام جلوی چشممه. 🔹لبخند می زنم. فرزانه و مهناز هم تایید می کنند که اوقات خیلی پر حال و شعفی را آنجا داشته اند. می دانم. من هم خودم همه ی این ها را تجربه کرده ام. آنقدر حس آرامش و نشاط به آدمی دست می دهدکه دیگر، آن نشاط های کاذب قبلی، هرچقدر هم جذاب، باز همتوانستان را از دست می دهند. رو به فرزانه می گویم: - این مهناز کوچولوی ما، تو مسجد، کاری هم می کنه که بهش جایزه بدیم؟ " ئه نرگس جون. من که دیگه کوچولو نیستم. - یعنی جایزه نمی خوای؟ 🔻چنان قیافه معصومی به خودش می گیرد که همه، خنده مان می گیرد. - باشه بابا جایزه بهت می دم. حالا اصلا کاری هم می کرد؟ ^ کار؟ همه خر حمالی ها رو مهناز می کرد آبجی - ها؟ 🔹متعجب به دهان فرزانه نگاه می کنم. آخر دختر خوب، این چه واژه ای است! خر حمالی.. مهناز خودش لب باز می کند: " چون خیلی فرز هستم، کارایی که نیاز به دویدن داره و جا به جایی ها رو من انجام می دم. ^ آره. شده بیسیمچی مسجد! - موندم این اسامی رو تو از کجا می یاری فرزانه؟ ^ از همون کتابایی که شما می خونی دیگه. از حاضر جوابی فرزانه خنده ام می گیرد. شهناز می گوید: ÷ ما هم قراره با فرزانه بریم اردوی راهیان نور. ثبت نام کردیم. - جدی؟ همین مسجد ما؟ اجازه دادن؟ ^ آره از بس اومدن کار کردن، دیگه نتونستن نه بگن بیچاره ها. فقط نمی دونن با خواستگاری تو چی کار کنن؟ اخه اونا هم دعوتن تو جلسه خواستگاری - وا. کودوم خواستگاری. باز تو شروع کردی فرزانه. ^ نه اخه نمی دونی. ی خانمی چند روزه تو مسجد، مدام درباره تو از تک تک مون پرسیده. دیگه ما مطمئنیم که قراره بیان خواستگاری. 🔸به ریحانه نگاه می کنم. فقط لبخند می زند. - چرا می خندی؟ خب ی جوابی بده + چی بگم آخه. من برم ی سر به مامان اینا بزنم ببینم چیزی نیاز ندارن. 🔻دخترخاله ها و فرزانه خنده شان می گیرد. می گویم: فرار نکن دختر. بیا بگو ببینم جریان چیه. @salamfereshte

💎او، همه را می داند💎 🌱وأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ 🌱 🌸أوِ اجْهَرُوا بِهِ🌸 🌺إنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ 🌺 🌼🍃🌼🍃🌼🍃 🌱ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻨﻴﺪ🌱 🌸ﻳﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺳﺎﺯﻳﺪ ، 🌸 🌺ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺍﻭ به ﻧﻴّﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ داناست🌺 📚سوره ملک، آیه 13 @salamfereshte #قرآن

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_پانزده 🔸این طور نمی شود. ریحانه را باید گیر بیاورم و وادارش کنم که بگوید چه کسی از من پرس و جو می کرده. چند روز است خیلی فکرم را مشغول کرده و هر بار با پیامک و تلفن، از زیرش در می رود. بتول صدایم می زند: " کجایی نرگس جون؟ استاد با شمان؟ - واقعا؟ بله استاد ببخشید = کنفرانس جلسه بعد به عهده شماست. آمادگی شو دارید؟ - بله استاد. مقداری مطالعه کردم و مطلب جمع آوری کردم. = بسیار خب. نفر بعد از ایشون جناب محمدی هستند. موضوع مورد بحث تان را یادداشت کرده اید؟ * بله استاد. من هم کمی تحقیق در این زمینه انجام دادم. = احسنت.... 🔹همان طور نگاهم به استاد است که موضوع باقیمانده کنفرانس ها را تعیین می کند به بتول می گویم: + ممنون که گفتی. بعد کلاس باید دنبال ریحانه بگردم. اشکالی نداره تنهات بزارم؟ - نه جانم چه اشکالی. سلام ما رو هم برسون. منم باید برم کتابفروشی های انقلاب دنبال یک کتابم که پدر سفارششو دادن. نمی رم خونه. + به جای منم کمی سیر و سیاحت لابلای کتابا بکن. 🔸به ریحانه پیامک می دهم که بیرون کتابخانه منتظرش هستم. روزهایی که به دانشگاه می آید را می دانم و امروز، روزی است که برای پایان نامه اش، از صبح زود، مشغول فیش برداری بوده است. کلاس تمام می شود. وسایلم را از قبل جمع کرده ام که به محض خروج استاد، کلاس را ترک کنم. استاد کمی معطل می کند. خودم را مقید کرده ام که زودتر از استاد، کلاس را ترک نکنم. فکر کنم استاد متوجه مکث من شده است. می گوید: = بفرمایید. اگر سوالی دارید در خدمتم. - نه استاد. عرضی نداشتم. منتظر بودم شما اول بفرمایید. = متشکرم. موفق باشید 🔹چهره استاد نشان می دهد از این احترام، خوشش آمده. بتول هم منتظر ایستاده تا استاد اول برود. ریحانه بیرون کتابخانه زیر آفتاب، ایستاده و منتظر من است - سلام ریحانه جون. ببخشید دیر شد + سلام نرگس جان. اشکالی نداره. آفتابش خیلی خوب و دلچسبه. بدنم یخ زده بود. چطوری؟ چه خبر؟ - بیا تا بهت بگم 🔻دستش را می گیرم و او را به گوشه ای می برم. در چشمان قهوه ای رنگ زیبا و پر از انرژی و مهربانش زل می زنم. عضلات صورتم را منتقبض می کنم که یعنی خیلی جدی ام و می پرسم: - بگو ببینم کی تو مسجد از من پرس و جو می کرد؟ 🔸می آید بخندد و در برود که چهره جدی ام، باعث می شود بی حرکت بماند. مجدد سوال می کنم. به پشت سرم نگاه می کند. برمی گردم. چندتا از دانشجوها ما را نگاه می کنند. کمی جا به جا می شوم و من هم نگاهشان می کنم. رد می شوند. - خب منتظرم. دیگه نمی زام در بری. تا نگی هم ولت نمی کنم. می دونی که آفتاب چقدر برای من بده. پس زودتر بگو تا حالم بد نشده. 🔻دست می گذارم روی نقطه ضعفش. + در حد پرس و جو بوده. ما هم جز خوبی از شما نگفتیم. - اینو که می دونم. شما کلا جز خوبی نمی بینی! فرد خوبی برای پرس و جو و تحقیق خواستگاری نیستی اصولا! + وا. نرگس. - جدی گفتم. بیخود بحث رو عوض نکن. کی بود؟ گفته بودی می شناسمش. خب کی بود؟ همین هم کلاسی مون که دفعه قبل هم اومده بود؟ دِ بگو دیگه. امروزم کتابم رو که امانت گرفته بود پس داد. + نه. اون نیست 🔸نفس عمیقی می کشم. خیالم راحت می شود. اگر سید جواد بوده که پرس و جو می کرده، در کلاس خیلی معذب می شدم. کمی نرم تر می شوم: - خب؟ منتظرم.. + ای بابا دختر. بزار اگه خواستن و زنگ زدن اونوقت دنبال باش. زشته ها - برو خودتو برای من لوس نکن. الان کل مسجد و دخترخاله های من می دونن. فقط من نمی دونم. این که زشت تره! می خندی؟ به چی می خندی؟ + به اینکه خیلی باحالی 🔹همیشه با این خنده هایش مرا خلع سلاح کرده و نرم می کند. به روی خودم نمی آورم و همان طور مثلا جدی، ادامه می دهم: - تا نگی من یک لبخند هم بهت نمی زنم. بدو کلّه ام داغ کرد! + باشه انگار چاره ای نیست. فاطمه خانم رو که می شناسی؟ برای برادرشون آقا سعید دنبال دختر خوب و مناسب می گردن. شما رو از نزدیک دیده بودن تو همون پخش افطاری ساده و گویا خود آقا سعید گفته اند که بیشتر در موردت تحقیق کنن که بیان برای خواستگاری. - فاطمه خانم؟ اهان. یادم اومد. باشه. ممنون که گفتی. رو مخم بود. می ری خونه یا می مونی یا جایی کار داری؟ + باید برم مسجد. چند روز دیگه گروه دوم اعزام می شن و من هم باید باهاشون برم. یک سری هماهنگی ها تو بسیج و بسته های فرهنگی شون مونده. شما نمی یای؟ - چرا. می یام. ولی اول باید به مامان ی سر بزنم. شاید کار واجبی داشته باشن. اخه فرزانه هم نیست. می دونی که. منم از صبح نبودم. بابا هم که نیست. تو کلاس همش نگران بودم. 🔻به خانه می رویم. ریحانه می خواهد منتظر شود اما می گویم خودم را می رسانم و برود.. به محض رسیدنم می گوید سیستم را روشن کنم و از مهربان خانم خبر بگیرم. @salamfereshte

💎به نفع خودت است💎 🌿ومَن جَاهَدَ🌿 💫فإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ💫 🌺إنَّ اللَّهَ 🌺 🍀لغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ 🍀 🍃🌼🍃🌼🍃 🌿ﻭ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ [ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ] ﺑﻜﻮﺷﺪ 🌿 💫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻰ ﻛﻮﺷﺪ ; 💫 🌺ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍ 🌺 ☘️ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻲ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺖ .☘️ 📚سوره عنکبوت/ آیه 6 @salamfereshte #قرآن

🎵 یه مشکلی برام پیش اومده؛ از کجا بفهمم این بلاست؟ یا اینکه امتحان خداست برای رشد من؟ 🔸میخوام بدونم خیالم راحت بشه ... #کلیپ_صوتی @Panahian_ir

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_شانزده 🔹سیستم را روشن کرده و می گویم: - تا ویندوز بالا بیاد من ی دوش سریع بگیرم و بیام. کاری چیزی ندارین؟ با صدای نه ی مادر، از پله ها بالا می روم. گرمای هوا را فقط با دوش گرفتن است که می توانم از وجودم برانم. چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد که کنار مادر می نشینم. کمر و پاهایش را کمی ماساژ می دهم و می گویم: - هندونه ای چیزی براتون بیارم؟ = نه عزیز. همه چی خوردم. - خوردین؟ یعنی از جاتون بلند شدین؟ چرا اخه مادر من مراقب نیستین.. حالتون بدتر می شه ها = نه عزیزم. بلند نشدم. زهرا خانم اومده بودن اینجا زحمتشو کشیدن. - چی؟ زهرا خانم خودمون؟ مامان ریحانه؟ = بله دیگه. مگه ما چندتا زهرا خانم داریم؟ - به قول شما، خدا خیرشون بده.. چقدر من نگران بودم گرسنه و تشنه بمونین و اینا.. کلی سر کلاس حواسم به شما بود. این طوری خیال منم راحت می شه. = چه فکرا می کنی تو دختر. نترس گشنه و تشنه نمی مونم. خیالت راحت. پاشو دختر. پاشو ی خبر بگیر از مهربان. نباید تنهاش بزاریم. 🔸پیام رسان را باز می کنم. چقدر پیام داده است. یکی یکی همه را برای مادر می خوانم. مادر مثل این مشاورهای دلسوز و مهربان، لبخند می زند. فکر می کند. اهداف را می گوید که برای اینکه این طور بشود باید روی این مسئله کار کنیم. برای این مسئله شان روی این نکته. و بعد می گوید بسم الله بنویس. می نویسم. انگار نشسته ام سر یک کلاس درس مشاوره زندگی. 🔹با خودم فکر می کنم یعنی این حرفهای مادر، پس فرداها چقدر به کار خودم خواهد آمد. خوش پوشی ای که نه فقط جلوی همسر باشد، بلکه همیشگی و برای خود آدم باشد. این یکی از حرفهای مادر است که اگر برای شوهر فقط بپوشی، انتظار تحسین از او را داری و اگر او تحسین نکند، سرخورده می شوی. ولی وقتی برای منظم بودن و زیباتر بودن خودت، ولو تنها باشی، خدا که تو را می بیند، ملائکه هم می بینند. اهل بیت علیهم السلام هم می بینند. اگر برای چشم نواز بودن جلوی خدا و استفاده از نعمت هایش، خوش پوش باشی، هیچ کس هم تحسینت نکند، عزت نفست خرد نمی شود و بلکه هر روز، قلبت نورانی تر می شود. به نظرم حرف قشنگی است. کمی به خودم و سر و وضعم نگاه می کنم که ببینم آیا من خوش پوش هستم یا نه. مادر، از خودبررسی، به افکارم پی برده، خنده ای می کند و می گوید: = سر و وضعت خوبه نرگس جان. خوشگلی. و من خجالت زده، می خندم. 🔸 مهربان آن لاین نیست و با همین چند پیام و گفتن برخی از اتفاقات روزانه ام، نوشتن را تمام کرده و پیام رسان را می بندم. کنار مادر روی زمین دراز می کشم. دستش را می گیرم و به صورتم می گذارم. دستان خنکش، صورت گرمم را خنک تر می کند. دست مادر را می بوسم و می گویم: خیلی خوبه من شما رو دارم. گاهی وقتا یاد پارسال می افتم که تصادف کردم و چه حالی بودم. به نظرم همه این خوشی هایی که الان دارم، صدقه سری دعای شماس. ممنونم که ما رو اینقدر خوب دعا می کنین و از خطاهامون می گذرین. اگه اون روزا، شما اونقدر صبوری نمی کردین معلوم نبود من الان کجا بودم. شاید یکی مثل مهربان بودم یا شایدم بدتر. ممنونم مامان. 🔹و باز دستانش را می بوسم. مادر سرم را با دست دیگرش نوازش می کنم و می بوسد و خدا را شکر می کند که فرزندان صالحی خدا نصیبش کرده. خجالت می کشم که مرا صالح می داند و از خدا می خواهم ما را صالح بگرداند. زنگ در به صدا در می آید. دو تک زنگ. مادر می گوید: = زهرا خانمه. 🔸از جا بلند می شوم. دیگر، عصایم را به ندرت استفاده می کنم. در را باز می کنم و بفرمایید می گویم. زهرا خانم به همراه خانم دیگری داخل خانه می شوند. همان طور که با تعارف من، وارد خانه می شوند حال مادر را می پرسند. آن خانم دیگر هم، هم سن و سال مادر و زهرا خانم است. مادر از اینکه نمی تواند بلند شود عذرخواهی می کند. هر دو خانم می نشینند و من می روم آشپزخانه تا دیس هندوانه ای برایشان آماده کنم. قبل از آن، لیوان شربتی برایشان می آورم. هندوانه را که می گذارم، اجازه می گیرم که مرخص بشوم اما مادر می خواهد من هم باشم. 🔻از همان حرفهای معمول همیشگی و حال و احوال وضعیت مادر و عکس برداری و حرف دکتر و زحمت هایی که من این روزها به جای مادر در خانه می کشم و تعریف های مادر از من و به به و چه چه گفتن های زهرا خانم و آن خانم دوست دیگرشان می زنند. کمی حساس شده ام و حوصله ام سر رفته. به نظرم مشکوک است. مگر زهرا خانم امروز که من دانشگاه بودم به مادر سر نزده بود. پس چرا مجدد الان آمده آن هم با یک خانم دیگر؟ و چرا اینقدر دقیق مرا نگاه می کند به جای اینکه حواسش به مادر باشد؟ همین دو سوال کافی است که شک ببرم نکند ایشان یک خواستگار باشند! @salamfereshte

🍀از تو حرکت🍀 🌺إنَّ اللَّهَ🌺 🍃لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ 🍃 💧حتّىٰ یُغَیِّروا 💧 🌸ما بِأَنفُسِهِم🌸 🌱🌼🌱🌼🌱 🌺یقیناً خداوند 🌺 🍃سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد 🍃 💧مگر آنکه آنان تغییر دهند! 💧 🌸آنچه را در خودشان است🌸 سوره رعد/ آیه 11 ✨وقتی که شما تغییرات مثبت در خودتان ایجاد کردید، خدای متعال هم برای شما حوادث مثبت و واقعیّتهای مثبت را به وجود می‌آورد. @salamfereshte #قرآن #تحول

#داستان_بلند #به_تو_مشغول #قسمت_صد_و_هفده 🔻به محض اینکه این فکر از خیالم می گذرد، چهره ام وا می رود و کمی رسمی تر لبخند می زنم و صحبت می کنم. معذب هستم. مادر خوب می فهمد و به بهانه درس و مشق، مرا به اتاق خودم می فرستد. عذرخواهی کرده و بلند می شوم. نیم ساعت بعد از رفتنم، آن ها هم می روند. بلافاصله از پله ها پایین می آیم و می پرسم: - مامان اون خانم دیگه کی بود؟ خواستگار بود نه؟ اخه این چه وضع خواستگاریه خب ی اطلاع بدین من شاید نخوام این لباسو جلوشون بپوشم. = لباس به این خوبی. سرو وضعتو که گفتم خوبه. نگران نباش. حالا از کجا فهمیدی خواستگار بوده؟ - از اونجا که همش منو نگاه می کردن و عکس العمل هامو نسبت به هر حرفی! 🔹مادر می خندد. می گویم: ئه. مامان.. دیگه از این کارها نکنین ها. = باشه نمی کنم. حالا این بنده خدا همچین هم خواستگار نبودن ها. البته درسته خواستگار هم بودن. مادرفاطمه خانم. همونی که باهاشون رفتین مترو برای پخش افطاری. 🔸دیگر چیزی نمی گویم. مادر ادامه می دهد: = فکراتو بکن. ی جلسه صحبت هم قراره بگذاریم. هر وقت راحت تری. - دو سه روز دیگه که قراره بریم راهیان . حالا باشه بعدش. = اتفاقا اون ها هم تو اردو هستند. - ای وای.. یعنی کل اردو رو باید معذب باشم. خدای من. = می خوای همین فردا قرار صحبت بزاریم؟ دیگه کم کم دارم شک می کنم می خواین از دستم راحت بشینا =خدا نکنه. این چه فکریه. ما تحقیقاتمونو کردیم. اونا هم کرده اند. مال امروز و دیروز نیست. نظر بابا مثبته. حالا تا خودت چی بخوای. با هم حرف بزنین. برای فردا قرار بزارم؟ یا می خوای هر روزی بابا می گه؟ - مامان جانم! بزارین حالتون بهتر بشه. بعدا وقت هست. = در کار خیر.. - بله می دانم. هر طور صلاح می دونین. من که رو حرف شما حرفی نمی زنم. ولی پس.. پس.. دعا یادتون نره. = دعا که حتما می کنم. برو ی سر به مهربان بزن ببین اومده؟ 🔹به مادر می گویم که قول داده ام یک سر به مسجد هم بزنم و به ریحانه کمک کنم. پیام رسان را باز می کنم. از مهربان خبری نیست. به مادر می گویم. جالب است برایم که کمتر پیام رسانش را باز می کند. می خواهم ببندم که یک پیام می آید. برای مادر می خوانم: " سلام نرگس جان. من این شماره رو حذف کردم. با شماره جدید ادت می کنم. فعلا. بای." 🔻مادر، از این خبر خوشحال می شود و خدا را شکر کرده و می گوید: = آن گوشه میز، یک پوشه، پول های صدقه است. اونا رو هم ببر بده به مسئول صدقات مسجد. برو به سلامت دیرت نشه. - چشم. حتما 🔹لباس هایم را می پوشم و خود را به مسجد می رسانم. حیاط جلویی مسجد خلوت است. خلوتی عجیبی که احساس غریبی به سراغم می آید. وارد مسجد و حیاط پشتی که اتاق بسیج خواهران در آنجاست می شوم. از در مسجد که خارج شده و وارد حیاط پشتی که به اتاق بسیج خواهران می رسد رد می شوم، سرو صدا و همهمه زیادی می آید. نه به آن سکوت حیاط جلویی و نه به این همهمه. وارد اتاق بسیج که می شوم، حلقه ای از خواهران نشسته اند. آرام گوشه ای می نشینم. ریحانه پای تابلو، در حال توضیح دادن چیزی است. شکل هرمی که کشیده را خیلی جاها دیده ام، هرم تغذیه، هرم جمعیت اما هنوز نمی دانم صحبتشان راجع به چه چیزی است. یکی از آن طرف حرفی می زند و دیگری حرف دیگری. حسابی بحث داغ است و گیج و منگ، فقط نگاهشان می کنم. 🔸بعد از یک ربعی می فهمم بحث شان راجع به مدل مدیریتی روی یک مجموعه است و مدلهای مختلفی را به بحث گذاشته اند و عیب و ایراد و فوایدش را می گویند. دست آخر هم مدل ولایی را می کشد و بدون اینکه نامی از آن ببرد، یکی یکی عیوبی که دیگر مدل ها داشتند را با این مدل، مقایسه کرده و بی عیب می بیند. از روشش خوشم می آید. من هم باید از همین روش برای کنفرانس روابط بین المللی که باید ارائه دهم، استفاده کنم. 🔹جلسه که تمام می شود، خانم ها به سمت ریحانه می روند و برخی از نوجوان ها او را فرمانده خطاب می کنند. تعجب می کنم. فرمانده که فرد دیگری بود. او هم به چند نفرشان مرا نشان می دهد و خواهران به سمت من می آیند: "سلام خانم. ببخشید جلسات کتاب طرح اندیشه رو قراره کی شروع کنیم؟" من از همه جا بی خبر، نیم نگاهی به ریحانه و لبخندش می اندازم و می گویم: "به زودی ان شاالله. حتما ساعت و تاریخ شروع رو روی تابلو می زنیم." بچه ها تشکر کرده و می روند. 🔻دور بر ریحانه که خلوت می شود، نزدیک می شویم و با کمی دلخوری می گویم: - مبارکه . از کی فرمانده شدی ما خبر نداشتیم؟ + زیر سایه شما، یک ماهی می شه. - بارک الله. اونوقت حالا من باید از زبون بقیه بشنوم! جریان این جلسات چیه؟ @salamfereshte

🌼آزمایش می شوید🌼 ☘️أحَسِبَ النَّاسُ ☘️ 🌺أن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا 🌺 💦وهُمْ لَا يُفْتَنُونَ 💦 🌸🍃🌸🍃🌸 ☘️ﺁﻳﺎ ﻣﺮﺩم ﮔﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،☘️ 🌺ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ : ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ، ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ 🌺 💦ﻭ ﺁﻧﺎﻥ [ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺟﺎﻥ ، ﻣﺎﻝ ، ﺍﻭﻟﺎﺩ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ] ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ؟💦 📚سوره عنکبوت/ آیه 2 @salamfereshte #قرآن

🎼 ترانهٔ My Voice ترانهٔ انگلیسی «صدای من» 🔸 من نمی‌توانم نفس بکشم، نه فقط زمانی که گلویم را گرفته باشند، بلکه تا وقتی ابرهای بی‌عدالتی آسمان را تیره و خورشید حقیقت را از چشمان ما پنهان کرده‌اند. 🔻موسیقی این ترانه برگرفته از آهنگ “Numb” از “XXXTentacion” است، هنرمند آمریکایی سیاهپوستی که او هم مدتی قبل از این کشته شد. youtube.com/c/vetrmusic instagram.com/vetrmusic_farsi @VetrMusic