🔸 متن زیبای #دعای_عرفه امام حسین (علیه السلام) 🔻به همراه ترجمه فارسی @Salehi786

نواهنگ👆دعای عرفه امام سجاد (علیه السلام) 🔸دعای ۴۷ صحیفه سجادیه 🔻 به زبان فارسی با نواهنگی زیبا و تاثیرگذار @Salehi786

👆متن دعای ۴۷ صحیفه سجادیه 🔸 #دعای_عرفه امام سجاد (علیه السلام) 🔻به همراه ترجمه فارسی @Salehi786

بسم الله #دعای_عرفه 🔸دو دعای دیگر بسیار عظیم الشأن مخصوص روز و شام #عرفه ، 🔻 نقل شده در اقبال الأعمال👇تصاویر بترتیب 🔻(ذکر عبری «آهیا شراهیا» در متن دعا، صورت درست تلفظش «اِهْیِه اَشِرْ اِهْیِه» می‌باشد)👇👇👇

🔸دعای روز عرفه که شامل #اسم_أعظم است👆 #صفحه۱ در لینک زیر👇هم این دعا با ترجمه فارسی آمده http://ahlolbait.com/doa/13690/دعای-روز-عرفه-مشتمل-بر-اسم-اعظم-اقبال-الاعمال

#صفحه۲ انتهای دعای اسم اعظم / + ذکر دعایی دیگر در شب عرفه👆

#صفحه۵ انتهای دعا

🔶بسم الله #إهیة_أشر_إهیة #احیه_اشر_احیه #هستم_آنکه_هستم #منم_آنکه_هستم #منم_آنکه_فقط_من_هستم #منم_که_منم #نام_خدا_در_وحی_بر_موسی (علیه السلام) #آهیا_شراهیا در #ادعیه از #پیامبر و #امیرالمؤمنین و #امام_صادق (علیهم السلام) #رساله_سیر_و_سلوک #علامه_سیدمهدی_بحرالعلوم #علامه_طباطبایی #آیت_الله_سیدعلی_قاضی #آیت_الله_پهلوانی #آیت_آلله_طهرانی 🔶 yon.ir/EhyeAsher 🔻«اِهیِه اَشِر اِهیِه» (Ehyeh Asher Ehyeh)، به معنی «هستم آنکه هستم» ( أكون الّذي أكون ، I Am that I Am ، به عِبری: אהיה אשר אהיה )، از نام‌های خداوند در کتب یهودیت و مسیحیت است. 🔻در تورات آمده: وقتی موسی (مُشه، Mosheh، מֹשֶׁה) در کوه حور (طور) خدا را ملاقات می‌کند و خداوند موسی را مامور رساندن پیامش به سوی بنی اسرائیل می‌کند، موسی چنین می‌گوید: «اینک چون من نزد بنی‌اسرائیل برسم، و بدیشان گویم خدای پدران شما مرا نزد شما فرستاده است، و از من بپرسند که نام او چیست، بدیشان چه گویم؟» 🔻خداوند به موسی (سه پاسخ داد) فرمود: «اِهیِه اَشِر اِهیِه» (هستم آنکه هستم؛ من آن هستم که -از ازل تا ابد- هستم). و گفت: «به بنی‌اسرائیل چنین بگو: حضرت «اِهْیَه» (هستم) مرا نزد شما فرستاد». و خدا باز به موسی گفت: «به بنی‌اسرائیل چنین بگو، «ییه وه» (یهوه: او هست)، اله پدران شما، اله ابراهیم و اله اسحاق و اله یعقوب، مرا نزد شما فرستاده است. «آن نام» (اِهیِه اَشِر اِهیِه) نامِ ابدیِ من است، و در هر دوره وسیله ذکر من است» [سِفر خروج -شِموت-، فصل۳، آیه ۱۴و ۱۵] ✨«آن نام» : «هاشِم» : השם : ها ה (آن)، شِم שם (نام - اسم)؛ در دین موسی برای احترام، نام خدا (اِهیه، یه‌وه، آدونای) فقط در عبادت مورد استفاده قرار میگیرد، و در مکالمه برای اشاره به خدا از لغت «هاشِم» (آن نام) استفاده میکنند. نام جد پیامبر خاتم نیز «هاشم» بوده، و خاندان مطهرش «بنی هاشم» نام دارند. ✨نامهای خداوند که در تورات بکار برده شده، إِهیِه (هستم: אהיה)، یه‌وه (او هست: יהוה)، اله (خداوند: אֱלָה)، اِل -ایل- (خدای: אל) که معمولا بهمراه یک صفت خدا بکار میرود (نمونه هایش در نامهای بعدی)، اِلوهیم (خدای واحد: אל הים)، اِل شَدای (خدای قدرتمند: אל שדי)، اِل یون (خدای اعلی: אל יון)، اِل اولَم (خدای بی انتها: אל עוֹלָם)، اِل حی (خدای زنده: אל חי)، اِل جیبور -گیبور- (خدای جبّار: אל גיבור)، آدونای (ارباب، ربّ: אדוני)، آدونای صْبَاؤُوتْ (ارباب سپاهیان: ربّ الجنود: אדוני צבאות). ✨یهودیان معمولا نام «یه‌وه» را بر زبان نمی‌آورند. از قرن سوم ق.م، تلفظ آن بجز در معبدسلیمان (بیت المقدس) ممنوع اعلام شد، بخاطر قداست کلمه‌ی «یه‌وه» (که «اسم اعظم چهار حرفی» و نام «ذات احدی الهی» است)، و بجای آن یهودیان بیشتر از لغت «آدونای» استفاده میکنند. 💎( ادامه👇)

🔶 yon.ir/EhyeAsher2 🔻«إِهیِه أَشِر إِهیِه» یا «اِحیِه اَشِر اِحیِه» (من آنم که هستم -از ازل تا به ابد-)، مهمترین این نامها بود، که اولین پاسخ از سه پاسخی است که خداوند متعال در معرفی خودش برای موسی بیان نمود. «اِحیِه» (אהיה) شکل اول شخص از ریشه «حی» به معنی «حیات» و «وجود» و «بودن» بدون قید زمانی (ال"كَوْن" ماضيًا وحاضرًا ومستقبلاً) است، که حیاتی قیّوم و پاینده از ازل تا به ابد است («الْحَيُّ الْقَيُّوم» منذ الأزل و إلى الأبد). اَشِر (אשר) نیز به معنی «آنکه» میباشد. بنابر این، «إِهیِه أَشِر إِهیِه» به تعبیر دقیقتر یعنی «منم آنکه فقط من هستم -حیّ ازلی و ابدیّ (قیّوم)-» و به تعبیر دیگر «منم که فقط منم» : «أنا أنا» : «إِنَّني أَنَا (الْحَيُّ الْقَيُّوم)» «لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا». ✨سوره مبارکه طه: فَلَمَّا أَتاها نُودِيَ يا مُوسى، «إِنِّي أَنَا» رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً، وَ أَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِما يُوحى، «إِنَّني أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا». 🔻به این بیان، «إِهیِه أَشِر إِهیِه» (إِنَّني أَنَا) یعنی حقیقتاً، «انانیت» و «خودیّت» و «هویّت» و «من» بودن و «بالذات» بودن و «حیات» و «قیّومیّت» همه فقط سزای «الله» است و لا غیر. ذاتی جز حضرتِ «بالذّات» در حیاتِ بالذات نیست. هیچ اویی جز او هویّتش مستقل نیست: «يَا هُوَ يَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ»، «ای او، ای که اویی (هویتی) نیست جز او» (توحید صدوق، ص۸۹). اوست تنها «هست»ی که خودش «هست»؛ او خودش خودش هست (هُوَ هُوَ)؛ تنها «هویّت» اوست زنده ی پاینده (اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّوم)؛ حضرت «الصمد» که غیری در برابرش نیست (الصَّمَدُ الَّذِي لَا يُوصَفُ بِالتَّغَايُر)، و نه تنها در عالم خارج، که در عالم ذهن هم فرض و تصوّری برابرش نیست (اللَّهُ أَكْبَرُ مِنْ أَنْ يُوصَف)، و تمامی وجوه در برابر آن تنها «هویّت حیّ قیّوم» هیچ و هلاک و فانی اند ( وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّوم‌ / لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ كُلُّ شَيْءٍ هالِكٌ إِلاَّ وَجْهَه / كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرام). 🌸🌸🌸 🔶 حال که عمق معنای توحیدی «إِهیِه أَشِر إِهیِه» را یافتیم، رمز و راز بکارگیری این بیان را بعنوان «اسم أعظم» در بیان انبیاء و اولیاء الهی و ائمه معصومین (علیهم السلام) متوجه میشویم، که ایشان به جهت رسیدنشان به مقام فنا، دیگر هیچ خودیت و انانیتی از خویش نداشتند، و در مقام «مخلَصین» حائز «اسمِ اعظم» در شهودِ حقیقتِ توحیدیِ «إِهیِه أَشِر إِهیِه» گشته بودند. 🔻فلذا در نقلها و روایات اسلامی اشاره های متعددی به این کلمه ی طیّبه شده است. البته یک مشکلی که ظاهراً بوده، در کتابتِ کاتبان، چون بر اساس آنچه شنیده اند این کلام را نوشته اند، لذا «إِهیِه أَشِر إِهیِه» را به اشتباه بصورت «اهیا شِراهیا» (با شباهت در صوت) نوشته اند. البته چون تفاوت فقط در نوع کتابت است و خواندنشان یکسان است، ظاهرا در دعا خواندن تفاوتی نکند. 💎( ادامه👇)