در ایام برگزاری جشنواره فیلم فجر سال جاری، دکتر سید مهدی ناظمی، در پنج نشست تخصصی -که برای اولین بار به این شکل برگزار می‌گردد- میزبان استادان و پژوهشگران است: دوازده بهمن: سینما و گفتمان انقلاب اسلامی چهارده بهمن: واکاوی آموزش عالی در حوزه سینما نوزده بهمن: سینمای راهبردی بیست بهمن: قهرمانگرایی در سینما بیست و یک بهمن: سینما و تمدن همگی رأس ساعت پانزده در سالن اصلی کاخ جشنواره، برج میلاد. سایر نشست‌های تخصصی، فرهنگی و... در عکس آمده اند. همه این نشست‌ها از طریق اپلیکیشن های مختلف قابل دریافت و استفاده هستند. پیوند پخش مستقیم: https://www.aparat.com/Fajrfilmfest/live #جشنواره_فیلم_فجر #جشنواره_چهلم #سید_مهدی_ناظمی #جشنواره_۴۰ @sayyedmahdinazemi

🔶 یادداشتهای #سید_مهدی_ناظمی درباره #جشنواره_چهلم فیلم فجر 🔺گلی که زده نشد 🔷فیلم #بیرو به کارگردانی مرتضی میرزایی، از سوژه ای جذاب، یعنی زندگی علیرضا بیرانوند بهره می برد. تلاش برای نمایش فضایی نسبتاً واقعی از زندگی مردم در شهرستان ها و روستاها و چالشهای آن نوع زندگی که برای خیلی از ما سینمایی‌ها در کلانشهر ها به تدریج غریبه شده است و رخداد وضعی آیرونیک در تضاد بین تهران و شهرستان، فیلم را به دیدنی شدن نزدیک می‌کند. بازی شخصیت اول فیلم، خوب است و اینها همه در نگاه اول این امید را ایجاد می‌کند که فیلم خوبی پیش رو داشته باشیم. 🔷این امید اما رنگ می بازد زیرا اثر از نظر فیلمنامه به شدت معیوب است. در واقع به نظر می‌رسد ابتدا تصویربرداری شده و سپس فیلمنامه نوشته شده است. صریح تر بگوییم، تأثیر پذیری ناصواب کار از مستند، عیان است. گویی یک گزارش تلویزیونی می بینیم از زندگی یک ورزشکار و البته با تروکاژ. 🔷 تروکاژ و جلوه‌های مختلف بصری و از جمله بازی بی مزه با صدا نتوانسته است اثر را بهتر کند که بدتر کرده است. فیلم، فیلمی نیست که ریتم معقولی داشته باشد. ریتم با قصه هماهنگ نیست و به همین خاطر جلوه ها در ذوق می‌زند، زیرا با ریتم و قصه ربطی پیدا نمی‌کند. 🔷 راه چاره فیلمساز، تمرکز بر مقطعی از زندگی بیرانوند بود. اگر هم قرار بود بیوگرافیک بسازد، با این ریتم نمی شد ساخت. هر چه که بخواهد بسازد، در هر صورت، باید شخصیت پردازی می‌کرد که نکرد. مطابق معمول بسیاری از فیلم‌های ایرانی، قطب منفی تقریباً وجود ندارد و این خودبخود شخصیت پردازی قهرمان را سخت می‌کند. با این همه فیلم از نظر رویکرد شریف و ایرانی بود و امروزه این آن‌قدرها مهم هست که یک دست مریزاد به کارگران بدهکار باشیم. #جشنواره_۴۰ #جشنواره_فیلم_فجر @sayyedmahdinazemi

🔶 یادداشتهای #سید_مهدی_ناظمی درباره #جشنواره_چهلم فیلم فجر 🔺سینمای بدون قهرمان 🔷 فیلم‌های سینمایی امروز ایران، عمدتاً یا بدون قهرمان هستند یا قهرمان ستیز. 🔷به نظر می‌رسد بحران فقدان #قهرمان در سینمای ایران در حال مبدل شدن به یک بحران عمومی و جدی است و پرسش از آن فراگیر شده است. فیلم‌های سینمایی یا اساساً قهرمان ندارند و یا قهرمان در آنها نابود می‌شود. معدود فیلم‌هایی هم هستند که ظاهراً قهرمان دارند ولی ارزش دیدن و صحبت کردن ندارند. از این دسته، مثلاً ویدیو کلیپ #لایه_های_دروغ را می‌شود نام برد. 🔷 از فیلم‌های بدون قهرمانی که نیاز به قهرمان داشتند، می توان به #دسته_دختران اشاره کرد. هیچ زن تأثیر گذار و جدی و نقش آفرینی در این فیلم خلق نمی‌شود و این در درجه اول به دلیل فیلمنامه سست و سطحی اثر و تکیه فیلمساز بر خلق موقعیت های رومانتیک بی محتوا و کور است. نمونه دیگر فیلم #هناس است که هر چند از آثار دیگر فیلمساز بهتر است، اما به هر حال قهرمان داستان، قهرمانی نمی‌کند. در واقع بیننده باید با اتکا بر اطلاعات فرامتنی خود از ماجرای واقعی، فرض کند که با قهرمان روبروست تا بلکه بتواند با اثر حس بگیرد. 🔷فیلم #بازنده از نمونه فیلم‌های #ضدقهرمان و شاید برجسته ترین آنها است. فیلم عالمانه و عامدانه به مخاطب توهین می‌کند و این بخاطر نگاه ضدملی و ضدایرانی فیلمساز است. بازنده تلاش می‌کند هر نوع کنش‌گری و اصلاح گری را تمسخر کند و در این تمسخر، هیچ حد و مرزی قائل نمی‌شود. بازنده، در تداوم راهبرد جناح سابق است و معتقد است ایران و ایرانی محکوم به نابودی است و جز کسانی که مهاجرت می‌کنند، بقیه سزاوار نابودی هستند و هیچ اثر و ثمری ندارند. بازنده، وقیح، بی شرمانه و وطن ستیزانه است. وجود چنین فیلمی مایه ننگ هر ایرانی است. #جشنواره_۴۰ #جشنواره_فیلم_فجر @sayyedmahdinazemi