💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_پنجم (آخر) #قسمت_سی_و_نهم حالا پهنای #جمعیت بیشتر شده و به کناره ها هم رسیده بودند که دیگر نمی توانستم سر جایم بایستم و سوار بر #موج جمعیت، به هر سو کشیده می شدم. قدم هایم از فشار #جمعیت بی اختیار رو به جلو می رفت و سرم مدام می چرخید تا مجیدم را ببینم. میدانستم الان #سخت نگرانم شده و خانواده آسید احمد هم #معطل پیدا کردنم، اذیت می شوند و این بیشتر #ناراحتم می کرد. هر لحظه بیشتر از #دروازه فاصله می گرفتم و در میان جمعیتی که هیچ کدام شان را نمی شناختم، بیشتر #وحشت می کردم. حتی نمی دانستم باید کجا بروم، می ترسیدم دنبال #جمعیت حرکت کنم مجید #همینجا به انتظارم بماند و بدتر همدیگر را گم کنیم که از این همه بلاتکلیفی در این شب #تاریک و این آشفتگی #جمعیت، به گریه افتادم. حالا پس از #روزها که چشمه #اشکم خشک شده و پلکهایم دل به باریدن نمیدادند، گریه ام گرفته و از خود بیخود شده بودم که با صدای بلند همسرم را صدا میزدم و از پشت #پرده اشکم با پریشانی به #دنبالش میگشتم. گاهی چند قدمی با #ناامیدی و تردید به جلو میرفتم و باز میترسیدم مجید هنوز همانجا #منتظرم مانده باشد که سراسیمه بر میگشتم. من جایی را در این شهر #بلد نبودم و کسی را در میان جمعیت نمیشناختم که فقط #مظلومانه #گریه میکردم و با تمام وجود از خدا میخواستم تا #کمکم کند... ادامه دارد... ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊