#چالش_هفته داستان شماره ۱ دلتنگی نوشته ن. قدیرزاده

#چالش_هفته "دلتنگی " نوشته ن. قدیرزاده ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ -دیگه نمی تونم طاقت بیارم، دارم خفه می شم، زودتربیا اینجا. -ولی نمیشه، عزیزم نمی‌ذارن بیام تو،اخرشبه وقت ملاقاتی که نیست. اشکریزان وبا ناراحتی بسیار، گفتم:من نمی دونم، یه کاری بکن! وقتی گوشی رو گذاشتم متوجه تعجب سرپرستار وهمکارش شدم. خودمم نمی دانستم چرا گریه ام تمامی نداشت، انگار بی تجربگی وافسردگی بعد زایمان شامل حالم شده بود. نیم ساعتی در راهرو قدم زده واشک می ریختم، همانطور که با ناامیدی ودلمردگی به طرف اتاق شماره۲۶ می رفتم ، چشمم به آشنایی برخورد که ازته سالن به طرف من می دوید،با تعجب از اینکه، نگهبانی بیمارستان هم به دنبال او:آقا صبر کن، کجا می ری؟ زمانی که اشکهایم را خوب پاک کردم، احمد را مقابل خود دیدم. با دستهای توانمندش، بازوان خسته ی مرا فشرد:چی شده خانم؟ وباز اشکهایم سرازیر شدکه نگهبانی، بادیدن این صحنه از دنبال کردن خود، منصرف گشته ومارا به حال خود گذاشت. -نمی دونم چی شده که دیگه نمی تونم محیط بیمارستانو تحمل کنم، منو ببر خونه. -آخه خانم، دکتر که مرخص نکرده.- -نمی دونم، هر کاری می تونی بکن دیگه! -باشه،تو آروم باش !من فردا میام با دکترت حرف میزنم. انگار وجودم مجسمه ی آرامش را می خواست که گریه ام بند آمده بود.وقتی همسر بیچاره ام با بوسه برپیشانیم، اطمینان را در دلم جاسازی کرد،با نگاهی به نگهبان که هنوز منتظر در ته سالن بیمارستان، ایستاده بود، تسلیم شدم. هنوز درچارچوب در اتاق،آخرین قدمهای احمد را به طرف خروجی، بدرقه می کردم که درپیچ راهرو مکثی کرد ودستی تکان دادورفت. درهمین موقع سر پرستارکه هنوز در تعجب اشکریزی من بود، با صدایی بلند، گفت:مثل اینکه خیلی دوسِت داره ها !❤️🌹❤️ #بهش_بگو_دوسش_داری @shahrzade_dastan

#نقد_داستان داستانک دلتنگی نوشته خانم قدیرزاده را خواندم که متناسب با تصویر چالش هفته بود. عنوان داستان موضوع داستان را لو می‌داد. بهتر بود عنوانی انتخاب می‌شد که مبهم و جالب باشد. موضوع داستان درباره زنی بود که بعد از زایمان در بیمارستان بستری است و دلتنگ مرد و خانه‌اش و این دلتنگی را در تلفن به همسرش بیان می‌کند. و همسرش با شنیدن دلتنگی او به دیدنش می‌آید. دیالوگ های زن و شوهر را می‌شنویم. داستان با زاویه دید اول شخص نوشته شده‌. دوست داشتم واگویه‌های درونی زن را هم به هنگام دلتنگی بشنوم. کاش نویسنده محیط و راهروی بیمارستان را فضاسازی می‌کرد.شخصیت مرد تنها با جمله زیر به من مخاطب معرفی شده است: چشمم به آشنایی خورد که از ته سالن به طرف من می‌دوید... لازم بود همسر زن به لحاظ شخصیت پردازی به من مخاطب نشان داده می‌شد. و جمله پایانی داستانک تیر خلاصی بود بر کل داستان و در واقع نشان می‌داد که همسر زن چقدر او را دوست دارد. ممنونم از خانم قدیرزاده عزیز🙏 @shahrzade_dastan

داستان شازده کوچولو نویسنده دوسنت اگزوپری اجرا و خوانش: توران قربانی صادق قسمت سوم @shahrzade_dastan

#چالش_هفته سلام دوستان عزیز شهرزادی. این هفته هم با چالش بالا در خدمتتان هستم. لطفا داستان‌ها و داستانک‌هایتان را به آیدی زیر بفرستید. از پذیرفتن دلنوشته و شعر معذوریم. از این هفته بنا داریم تا علاوه بر نقد چالش ‌ها در پایان هفته، بهترین داستان ارسالی از طرف شما را از لحاظ رعایت نکات و عناصر داستانی خدمت شما معرفی کنیم. پس قلم و کاغذهایتان را بردارید و پر توان‌تر از همیشه درباره چالش این هفته بنویسید. فقط داستان‌هایی که تا دوشنبه هفته بعد به دستمان خواهند رسید؛ نقد خواهند شد. @Faran239 #بهش_بگو_دوسش_داری #چالش_هفته @shahrzade_dastan

یک قاچ کتاب 📚📚📚 _يک جنتلمن واقعی نبايد حتی اگر تمام دارايی و ثروت خود را باخت تحريک بشود، متأثر بشود. او بايد به‌پول خيلی کم اهميت بدهد. مثل اين که پول لايق هيچ توجه و دقتی نيست. _يک قدرت جبار و مستبد و بی‌حد، اگر روی يک مگس هم باشد يک نوع خوشی و لذتی دارد. سرشت انسان، جابر و مستبد است، و دوست می‌دارد که برنجاند؛ و شما اين يکی را بيش از اندازه دوست می‌داريد. _می‌شود انسان خودش را هم با جمعيت انبوه اين مردم يکی کند ولی بايد با رفتار مخصوص خود، نشان بدهد که فقط به عنوان يک تماشاچی مشتاق، و بی‌اين که هيچ قدر مشترکی با جمعيت داشته باشد، در ميان جمع آمده است. وانگهی شايسته نيست که با اصرار و پافشاری نگاه کرد. اين کار لايق مقام يک جنتلمن نيست. زيرا چنين منظره‌هايی درخورِ يک دقت مداوم نيستند. در اصل، مناظر ديدنی و قابل توجه، برای يک جنتلمن بسيار زياد نيستند. _آخرين باری که ما از کوه شلاگنبرگ بالا می‌رفتيم شما گفتيد که با يک اشاره‌ی من حاضريد خودتان را با سر به‌پايين پرت کنيد. يادتان هست که گودی پرتگاه هزار پا بود؟ عاقبت روزی خواهد رسيد که من اين اشاره را بکنم! آن هم فقط برای اين‌که ببينم شما چطور به‌قول خودتان وفا می‌کنيد، و مطمئن باشيد که از اين راه به‌روحيات شما پی خواهم برد. من از شما درست برای اين نفرت دارم که مجازتان گذاشته‌ام و به شما خيلی اجازه داده‌ام و باز هم بيشتر خواهم داد. چون به‌شما احتياج دارم،و چون به‌شما احتياج دارم بايد فعلاً با شما مدارا کنم. 📚قمارباز ✍داستایفسکی @shahrzade_dastan

ریتم و تمپو قسمت سوم ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ فصلی که گذر زمان را برای خواننده بسیار طولانی نشان میدهد ( یعنی ریتمی کند و تمپویز بالا دارد. ) مثلا آن دو عضو خانواده را به خاطر آورید که یک روز کامل در سکوت کنار پنجره نشسته بودند و باغ پاییزی را نگاه میکردند. از دید خواننده چه فصل کند و طولانی خواهد شد اگر آن دو را با جملات بلند و صرفا درگیر در کشمکشهای درونی ذهنی تصویر کنیم. اما شما با تسلط بر قوانین ریتم و تمپو و کشمکش فقط میتوانید رمانی بنویسید که خواندنی باشد. برای نوشتن رمانی که علاوه بر خواندنی بودن به یاد ماندنی هم باشد چه کار باید کرد؟ قبل از همه چیز یادتان باشد که رمان به یاد ماندنی حتما رمانی خواندنی هم هست. پس اولین وظیفه ما به عنوان رمان نویس این است که جذاب داستان تعریف کردن و داستان جذاب تعریف کردن را بلد باشیم. اما برای نویسنده‌ی درجه یک شدن این کافی نیست. تصور کنید فصلی از رمانی می‌خوانید که یک مرد به دنبال کودکی است و می‌خواهد او را بکشد. اگر رمانی باشد که مرد صرفا یک موجود روان پریش خطرناک و فاقد احساس‌های انسانی باشد و کودک هم صرفا نماد معصومیت و آسیب پذیری، قطعا توجه شما به شدت به صحنه جلب میشود. به خصوص اگر نویسنده از تمام ظرفیت قانون ترکیب زبان و صحنه استفاده کرده باشد: جمله‌های کوتاه با توصیف حرکت و صحنه‌های کوتاه با کشمکش بیرونی. در این لحظات توجه شما به شدت به داستان جلب میشود. چون جان کودکی معصوم در خطر است. @shahrzade_dastan

اما همین که فصل تمام شود خیلی زود آن را فراموش خواهد کرد. اگر مرد جانی کودک را بکشد متاثر خواهید شد و اگر کودک نجات یابد خوشحال. اما در هر دو حالت گرچه در هنگام خواندن فصل توجه‌تان به شدت جلب شده وقتی تمام شود ماجرا را زود فراموش خواهید کرد. ما به عنوان نویسنده درجه یک وظیفه داریم عمق توجه مخاطب را هم به داستانمان جلب کنیم. چون تنها در این صورت است که با تمام وجود با آن درگیر میشود و تا مدت‌ها به آن فکر خواهد کرد و باز دوباره به آن باز خواهد گشت و همین طور نسل بعد و آینده. 📚حرکت در مه ✍محمد حسن شهسواری #ریتم_و_تمپو_در_داستان @shahrzade_dastan

#چالش_هفته داستان شماره ۲ اینجا باران بند نمی‌آید نوشته زینب انصاری